Being a child, and sort of crawling around the house, I remember these Turkish carpets, and there were these scenes, these battle scenes, these love scenes. I mean, look, this animal is trying to fight back this spear from this soldier. And my mom took these pictures actually, last week, of our carpets, and I remember this to this day. There was another object, this sort of towering piece of furniture with creatures and gargoyles and nudity -- pretty scary stuff, when you're a little kid.
Copil fiind, și mergând de-a buşilea prin casă, îmi amintesc aceste covoare turcești, și erau aceste scene de bătălie și scene de dragoste. De exemplu, uitați-vă, acest animal încearcă să riposteze împotriva lăncii soldatului. Și mama mea a făcut aceste poze de fapt săptămâna trecută, cu covoarele noastre, iar eu îmi amintesc pînă azi. Mai era un alt obiect, acest piesă de mobilă foarte înaltă cu creaturi și garguie și nuditate -- lucruri destul de înspăimântătoare când ești un mic copil.
What I remember today from this is that objects tell stories, so storytelling has been a really strong influence in my work. And then there was another influence. I was a teenager, and at 15 or 16, I guess like all teenagers, we want to just do what we love and what we believe in. And so, I fused together the two things I loved the most, which was skiing and windsurfing. Those are pretty good escapes from the drab weather in Switzerland.
Ce am reținut azi din asta este că obiectele spun povești, așa că povestitul a fost o influență puternică în munca mea. Și a mai fost și o altă influență. Eram adolescent, pe la 15 sau 16 ani, și ca orice adolescent, voiam doar să facem ce iubeam și în ce credeam. Așa că, am îmbinat cele două lucruri pe care le iubeam cel mai mult, adică schiatul și surfingul. Acelea erau căi de scăpare destul de bune de vremea mohorâtă din Elveția.
So, I created this compilation of the two: I took my skis and I took a board and I put a mast foot in there, and some foot straps, and some metal fins, and here I was, going really fast on frozen lakes. It was really a death trap. I mean, it was incredible, it worked incredibly well, but it was really dangerous. And I realized then I had to go to design school. (Laughter) I mean, look at those graphics there. (Laughter)
Așa că am creat o compilație din cele două: am luat schiurile mele și o placă și i-am pus un picior de catarg, și niște legături pentru picior, niște muchii metalice, și iată-mă, deplasându-mă foarte repede pe lacurile înghețate. Era de fapt o capcană mortală. Era incredibil, funcționa incredibil de bine, dar era foarte periculos. Și am înțeles atunci că trebuie să mă duc la școala de design. (Râsete) Adică, uitați-vă la acele desene acolo. (Râsete)
So, I went to design school, and it was the early '90s when I finished. And I saw something extraordinary happening in Silicon Valley, so I wanted to be there, and I saw that the computer was coming into our homes, that it had to change in order to be with us in our homes. And so I got myself a job and I was working for a consultancy, and we would get in to these meetings, and these managers would come in, and they would say, "Well, what we're going to do here is really important, you know." And they would give the projects code names, you know, mostly from "Star Wars," actually: things like C3PO, Yoda, Luke. So, in anticipation, I would be this young designer in the back of the room, and I would raise my hand, and I would ask questions. I mean, in retrospect, probably stupid questions, but things like, "What's this Caps Lock key for?" or "What's this Num Lock key for?" You know, that thing? "You know, do people really use it? Do they need it? Do they want it in their homes?" (Laughter)
Deci am mers la școala de design, am terminat la începutul anilor 90, și am văzut ceva extraordinar întâmplându-se în Silicon Valey așa că am vrut să fiu acolo, și am văzut computerul venind în casele noastre. Acela trebuia să se schimbe pentru a fi în căminele noastre. Și am obținut o slujbă și am lucrat pentru o consultanță, și mergeam la aceste ședințe, iar acești manageri veneau, și spuneau, "Ei bine, ceea ce vom face aici este foarte important." Și dădeau nume codificate proiectelor, mai ales din Star Wars, nume ca C3PO, Yoda, Luke. Cu nerăbdare, eram acest tânăr designer din spatele sălii, și ridicam mâna, și puneam întrebări. În retrospectivă, erau probabil întrebări stupide, dar lucruri ca "Ce rol are această tastă Caps Lock?" sau "Ce rol are această tastă Num Lock?" "Știți, acel lucru?" Știți, chiar folosește lumea tasta asta? Au nevoie de ea? O vor în casele lor? (Râsete)
What I realized then is, they didn't really want to change the legacy stuff; they didn't want to change the insides. They were really looking for us, the designers, to create the skins, to put some pretty stuff outside of the box. And I didn't want to be a colorist. It wasn't what I wanted to do. I didn't want to be a stylist in this way. And then I saw this quote: "advertising is the price companies pay for being unoriginal." (Laughter)
Am înțeles atunci că nu doreau de fapt să schimbe lucrurile moștenite, nu vroiau să schimbe interioarele. Așteptau de la noi, designerii, să creăm învelișul, să punem niște lucruri drăguțe în exteriorul cutiei. Iar eu nu voiam să fiu un colorist. Nu era ceea ce voiam să fac. Nu voiam să fiu un stilist în acest mod. Și apoi am văzut acest citat: "Reclama este prețul plătit de companii pentru lipsa de originalitate." (Râsete)
So, I had to start on my own. So I moved to San Francisco, and I started a little company, fuseproject. And what I wanted to work on is important stuff. And I wanted to really not just work on the skins, but I wanted to work on the entire human experience. And so the first projects were sort of humble, but they took technology and maybe made it into things that people would use in a new way, and maybe finding some new functionality.
Așa că a trebuit să pornesc pe cont propriu. M-am mutat în San Francisco, și am pornit o companie mică, Fuseproject. Și am vrut să lucrez la lucruri importante. Și am vrut să lucrez nu doar la învelișuri, ci am vrut să lucrez la întreaga experiență umană. Și primele proiecte au fost umile, dar au implicat tehnologie și au transformat-o în lucruri pe care oamenii le-ar utiliza într-un mod nou, și poate găsind niște funcționalități noi.
This is a watch we made for Mini Cooper, the car company, right when it launched, and it's the first watch that has a display that switches from horizontal to vertical. And that allows me to check my timer discretely, here, without bending my elbow. And other projects, which were really about transformation, about matching the human need. This is a little piece of furniture for an Italian manufacturer, and it ships completely flat, and then it folds into a coffee table and a stool and whatnot. And something a little bit more experimental: this is a light fixture for Swarovski, and what it does is, it changes shape. So, it goes from a circle, to a round, to a square, to a figure eight. And just by drawing on a little computer tablet, the entire light fixture adjusts to what shape you want.
Acesta este un ceas creat pentru Mini Cooper, compania auto, chiar pentru lansare, și este primul ceas de mână care are un afișaj care comută de la orizontal la vertical. Asta îmi permite să aflu timpul discret, așa, fără să-mi îndoi cotul. Și alte proiecte care chiar erau despre transformare, despre satisfacerea nevoilor umane. Acesta este o mică piesă de mobilă pentru un fabricant italian, și este livrat complet plat, iar apoi se desface într-o măsuță de cafea și un scaun și câte şi mai câte. Și ceva un pic mai experimental: acesta este un corp de iluminat pentru Swarovski, care își schimbă forma. Deci trece de la cerc, la ceva rotund, la un pătrat, la o formă de opt, prin simpla desenare pe o mică tabletă computerizată, întregul corp de iluminat se ajustează la ce formă vreți.
And then finally, the leaf lamp for Herman Miller. This is a pretty involved process; it took us about four and a half years. But I really was looking for creating a unique experience of light, a new experience of light. So, we had to design both the light and the light bulb. And that's a unique opportunity, I would say, in design. And the new experience I was looking for is giving the choice for the user to go from a warm, sort of glowing kind of mood light, all the way to a bright work light. So, the light bulb actually does that. It allows the person to switch, and to mix these two colorations. And it's done in a very simple way: one just touches the base of the light, and on one side, you can mix the brightness, and on the other, the coloration of the light.
Și în final, lampa frunză pentru Herman Miller. Acesta a fost un proces destul de lung, ne-a luat în jur de patru ani și jumătate. Dar chiar căutam să creez o experiență unică de lumină, o experiență nouă de lumină. Așa că a trebuit să proiectăm atât corpul cât și becul. Și asta este o sanșă unică în design, aș spune. Și experiența nouă pe care o căutam era să dau utilizatorului posibilitatea de a alege de la o lumină de ambient caldă, până la lumina de lucru strălucitoare. Deci becul chiar face asta. Permite persoanei să comute, și să amestece aceste două colorări. Și este realizat într-un mod foarte simplu: se atinge baza corpului de iluminat, și pe o parte poți regla luminozitatea, iar pe cealaltă, colorarea luminii.
So, all of these projects have a humanistic sense to them, and I think as designers we need to really think about how we can create a different relationship between our work and the world, whether it's for business, or, as I'm going to show, on some civic-type projects. Because I think everybody agrees that as designers we bring value to business, value to the users also, but I think it's the values that we put into these projects that ultimately create the greater value. And the values we bring can be about environmental issues, about sustainability, about lower power consumption. You know, they can be about function and beauty; they can be about business strategy. But designers are really the glue that brings these things together.
Așa că toate aceste proiecte au sens umanist în ele, și eu cred că noi, designerii trebuie să ne gândim despre cum putem crea o altfel de relație între munca noastră și lume, fie că e pentru o afacere, fie că e pentru un proiect civic, cum vă voi arăta. Fiindcă eu cred că toată lumea este de acord că noi, designerii aducem valoare afacerii, de asemenea, valoare utilizatorilor, dar cred că valorile pe care le includem în aceste proiecte sunt cele care creează în final o valoare mai mare. Iar valorile pe care le aducem pot fi despre probleme de mediu, despre durabilitate, despre consumul redus de putere. Știți, ele pot fi despre funcții și frumusețe, ele pot fi despre strategie de business. Dar designerii sunt de fapt liantul care aduce aceste lucruri împreună.
So Jawbone is a project that you're familiar with, and it has a humanistic technology. It feels your skin. It rests on your skin, and it knows when it is you're talking. And by knowing when it is you're talking, it gets rid of the other noises that it knows about, which is the environmental noises.
Deci Jawbone este un proiect cu care sunteți familiarizați, și are o tehnologie umanistă. Simte pielea ta, stă pe pielea ta, și știe când vorbești. Știind când vorbești poate să elimine celelalte zgomote de care știe, care sunt zgomote de mediu.
But the other thing that is humanistic about Jawbone is that we really decided to take out all the techie stuff, and all the nerdy stuff out of it, and try to make it as beautiful as we can. I mean, think about it: the care we take in selecting sunglasses, or jewelry, or accessories is really important, so if it isn't beautiful, it really doesn't belong on your face. And this is what we're pursuing here.
Dar un alt lucru care este umanist la Jawbone este că noi am decis să eliminăm toate lucrurile tehnice, și toate lucrurile plictisitoare din el, și să-l facem cât de frumos putem. Vreau să spun, gândiți-vă: grija cu care ne alegem ochelarii de soare, bijuteriile, sau alte accesorii este foarte importantă, deci dacă nu este frumoasă, chiar nu își are locul pe fața ta. Și asta urmărim aici.
But how we work on Jawbone is really unique. I want to point at something here, on the left. This is the board, this is one of the things that goes inside that makes this technology work. But this is the design process: there's somebody changing the board, putting tracers on the board, changing the location of the ICs, as the designers on the other side are doing the work. So, it's not about slapping skins, anymore, on a technology. It's really about designing from the inside out. And then, on the other side of the room, the designers are making small adjustments, sketching, drawing by hand, putting it in the computer. And it's what I call being design driven. You know, there is some push and pull, but design is really helping define the whole experience from the inside out.
Dar modul în care lucrăm la Jawbone este chiar unic. Vreau să vă arăt ceva aici în stânga. Acesta este placa de circuit imprimat care va fi în interior, care face ca tehnologia să funcționeze. Dar aceste este procesul de design: există cineva care modifică placa, punând analizoare pe placă, schimbând locul circuitelor integrate pe măsură ce designerii pe partea cealaltă lucrează. Deci nu mai e vorba de a trânti un înveliș pe o tehnologie. Chiar este vorba de a proiecta din interior spre exterior. Iar în cealaltă parte a camerei, designerii fac mici ajustări, schițând, desenând cu mâna, introducând în computer, și asta este ceea ce eu numesc condus de design. Știți, există niște înaintări și retrageri, dar designul ajută cu adevărat definirea întregii experiențe din interior spre exterior.
And then, of course, design is never done. And this is -- the other new way that is unique in how we work is, because it's never done, you have to do all this other stuff. The packaging, and the website, and you need to continue to really touch the user, in many ways. But how do you retain somebody, when it's never done? And Hosain Rahman, the CEO of Aliph Jawbone, you know, really understands that you need a different structure. So, in a way, the different structure is that we're partners, it's a partnership. We can continue to work and dedicate ourselves to this project, and then we also share in the rewards.
Și apoi desigur, designul nu este terminat niciodată. Și asta este cealaltă noutate care este unică în modul în care lucrăm, fiindcă nu este gata niciodată, trebuie să faci toate aceste alte lucruri. Ambalarea, pagina web, și trebuie să continui să atingi efectiv utilizatorul, în multe feluri. Dar cum reții pe cineva când munca nu este gata niciodată? Și Hosain Rahman, CEO al Aliph Jawbone, chiar înțelege că ai nevoie de o structură diferită. Într-un fel structura diferită înseamnă că suntem parteneri, este un parteneriat. Putem continua să muncim și să ne dedicăm acestui proiect, și apoi împărțim cu toții recompensele.
And here's another project, another partnership-type approach. This is called Y Water, and it's this guy from Los Angeles, Thomas Arndt, Austrian originally, who came to us, and all he wanted to do was to create a healthy drink, or an organic drink for his kids, to replace the high-sugar-content sodas that he's trying to get them away from. So, we worked on this bottle, and it's completely symmetrical in every dimension. And this allows the bottle to turn into a game. The bottles connect together, and you can create different shapes, different forms. (Laughter) (Applause) Thank you. (Applause)
Și iată aici un alt proiect, o altă abordare de tip parteneriat. Acesta este numit Y Water [Apa De ce], și este acest tip din Los Angeles, Thomas Arndt, de origine austriac, care a venit la noi, și tot ce a vrut a fost să creeze o băutură sănătoasă, sau o băutură organică pentru copiii lui, pentru a înlocui răcoritoarele cu conținut ridicat de zahăr de care încerca să-i îndepărteze. Așa că am lucrat la acest flacon, și este complet simetric în cele trei dimensiuni. Și asta permite ca flaconul să devină un joc. Flacoanele se pot conecta împreună, și poți crea diferite figuri, diferite forme. (Râsete) (Aplauze) Mulțumesc. (Aplauze)
And then while we were doing this, the shape of the bottle upside down reminded us of a Y, and then we thought, well these words, "why" and "why not," are probably the most important words that kids ask. So we called it Y Water. And so this is another place where it all comes together in the same room: the three-dimensional design, the ideas, the branding, it all becomes deeply connected. And then the other thing about this project is, we bring intellectual property, we bring a marketing approach, we bring all this stuff, but I think, at the end of the day, what we bring is these values, and these values create a soul for the companies we work with. And it's especially rewarding when your design work becomes a creative endeavor, when others can be creative and do more with it.
Și în timp ce făceam asta, forma flaconului inversat ne-a amintit de litera Y (de ce), și apoi am gândit, aceste cuvinte, de ce și de ce nu, sunt probabil cele mai importante cuvinte pe care le întreabă copiii. Așa că l-am numit Y Water [Apa de ce]. Deci ăsta este un alt loc unde toate se adună în aceeași cameră: designul tridimensional, ideile, marca, toate devin profund conectate. Și apoi un alt lucru despre acest proiect este că aducem proprietate intelectuală, aducem abordare de marketing, aducem toate aceste lucruri, dar cred că în final, ceea ce aducem sunt aceste valori, iar aceste valori creează un suflet pentru companiile cu care lucrăm. Și este în mod special plin de satisfacții când munca ta de design devine un efort creativ, când alții pot fi creativi și face mai mult cu ea.
Here's another project, which I think really emulates that. This is the One Laptop per Child, the $100 laptop. This picture is incredible. In Nigeria, people carry their most precious belongings on their heads. This girl is going to school with a laptop on her head. I mean, to me, it just means so much. But when Nicholas Negroponte -- and he has spoken about this project a lot, he's the founder of OLPC -- came to us about two and a half years ago, there were some clear ideas. He wanted to bring education and he wanted to bring technology, and those are pillars of his life, but also pillars of the mission of One Laptop per Child. But the third pillar that he talked about was design. And at the time, I wasn't really working on computers. I didn't really want to, from the previous adventure. But what he said was really significant, is that design was going to be why the kids were going to love this product, how we were going to make it low cost, robust. And plus, he said he was going to get rid of the Caps Lock key -- (Laughter) -- and the Num Lock key, too.
Iată un alt proiect, care cred că realmente arată asta. Acesta este un laptop pentu fiecare copil, laptopul de 100 de dolari. Această poză este incredibilă. În Nigeria oamenii cară cele mai prețioase obiecte pe cap. Această fată merge la școală cu un laptop pe cap. Pentru mine asta înseamnă așa de mult. Dar când Nicholas Negroponte -- și el a vorbit mult despre acest proiect, el e fondatorul OLPC -- a venit la noi cam cu doi ani și jumătate în urmă, erau niște idei clare. El voia să ducă educația și să ducă tehnologia, iar acestea sunt pilonii vieții lui, dar și pilonii misiunii un laptop pentru fiecare copil. Dar al treilea pilon de care a vorbit a fost designul. Și în acel timp eu nu prea lucram la computere. Nu prea voiam, din cauza aventurii precedente. Dar ce a spus el a fost realmente semnificativ, și anume că designul va fi motivul pentru care copiii vor iubi acest produs. Cum îl vom face cu costuri reduse, robust, și în plus, el a spus că va renunța la tasta Caps Lock -- (Râsete) -- și la tasta Num Lock, de asemenea.
So, I was convinced. We designed it to be iconic, to look different. To look like it's for a kid, but not like a toy. And then the integration of all these great technologies, which you've heard about, the Wi-Fi antennas that allow the kids to connect; the screen, which you can read in sunlight; the keyboard, which is made out of rubber, and it's protected from the environment.
Deci am fost convins. L-am proiectat ca să fie iconic, să arate diferit, să arate că e pentru copii, dar nu ca o jucărie. Iar integrarea tuturor acestor tehnologii minunate despre care ați auzit, antenele WiFi care permit copiilor să se conecteze, ecranul care poate fi citit în lumina soarelui, tastatura realizată din cauciuc, și este protejată de mediu.
You know, all these great technologies really happened because of the passion and the OLPC people and the engineers. They fought the suppliers, they fought the manufacturers. I mean, they fought like animals for this to remain they way it is. And in a way, it is that will that makes projects like this one -- allows the process from not destroying the original idea. And I think this is something really important.
Știți, toate aceste tehnologii minunate au fost posibile datorită pasiunii și datorită oamenilor și inginerilor fundației OLPC. Ei au luptat cu furnizorii, au luptat cu fabricanții. Vreau să spun că au luptat ca animalele pentru ca asta să rămână așa cum este acum. Și într-un fel această voință face posibilă la proiecte ca acesta, ca procesul să nu distrugă ideea originală. Și eu cred că asta este ceva foarte important.
So, now you get these pictures -- you get up in the morning, and you see the kids in Nigeria and you see them in Uruguay with their computers, and in Mongolia. And we went away from obviously the beige. I mean it's colorful, it's fun. In fact, you can see each logo is a little bit different. It's because we were able to run, during the manufacturing process, 20 colors for the X and the O, which is the name of the computer, and by mixing them on the manufacturing floor, you get 20 times 20: you get 400 different options there. So, the lessons from seeing the kids using them in the developing world are incredible.
Așa, acum primim aceste poze -- te trezești dimineața și vezi copiii din Nigeria și îi vezi în Uruguay cu laptopurile lor, și în Mongolia. Și ne-am îndepărtat de la bejul evident -- adică este plin de culoare, este vesel. De fapt, puteți vedea că fiecare emblemă este un pic diferită. Este așa fiindcă am reușit să rulăm în timpul procesului de fabricație, douăzeci de culori pentru X și pentru O, care este numele laptopului, iar prin combinarea lor în fabrică, obținem 20 ori 20: obținem 400 de combinații diferite. Văzând cum folosesc copiii laptopurile în țările în curs de dezvoltare am învățat lucruri incredibile.
But this is my nephew, Anthony, in Switzerland, and he had the laptop for an afternoon, and I had to take it back. It was hard. (Laughter) And it was a prototype. And a month and a half later, I come back to Switzerland, and there he is playing with his own version. (Laughter) Like paper, paper and cardboard.
Dar acesta este nepotul meu Anthony, în Elveția, și el a avut laptopul pentru o după-amiază, și a trebuit să-l duc înapoi. A fost greu. (Râsete) Și era un prototip. Iar după o lună și jumătate, m-am întors în Elveția, și acolo el se juca cu versiunea proprie. (Râsete) Din hârtie și carton.
So, I'm going to finish with one last project, and this is a little bit more of adult play. (Laughter) Some of you might have heard about the New York City condom. It's actually just launched, actually launched on Valentine's Day, February 14, about 10 days ago. So, the Department of Health in New York came to us, and they needed a way to distribute 36 million condoms for free to the citizens of New York. So a pretty big endeavor, and we worked on the dispensers. These are the dispensers. There's this friendly shape. It's a little bit like designing a fire hydrant, and it has to be easily serviceable: you have to know where it is and what it does. And we also designed the condoms themselves.
Deci voi termina cu un ultim proiect, și acesta este un pic mai mult un joc pentru adulți. (Râsete) Poate unii din voi ați auzit de prezervativul New York City. Tocmai a fost lansat, de fapt a fost lansat de Ziua Îndrăgostiților, 14 februarie, cam cu zece zile în urmă. Deci Departamentul de Sănătate din New York a venit la noi, și aveau nevoie de un mod de a distribui 36 milioane de prezervative gratis pentru cetățenii New York-ului. Un efort considerabil, iar noi am lucrat la distribuitoare, acestea sunt distribuitoarele. Are o formă prietenoasă. Este un pic ca și proiectarea unui hidrant de incendiu, și trebuie să fie ușor de utilizat: trebuie să știi unde este și ce face. Și noi am proiectat și prezervativele.
And I was just in New York at the launch, and I went to see all these places where they're installed: this is at a Puerto Rican little mom-and-pop store; at a bar in Christopher Street; at a pool hall. I mean, they're being installed in homeless clinics -- everywhere. Of course, clubs and discos, too. And here's the public service announcement for this project. (Music) (Laughter) Get some. (Applause)
Și am fost în New York la lansare, și am fost să văd toate aceste locuri în care au fost instalate. Acesta este la un mic magazin de familie, portorican, la un bar de pe Christopher Street, la o sală de biliard. Au instalat peste tot în adăposturile pentru cei fără cămin. Desigur în cluburi și discoteci, de asemenea. Și iată anunțul de serviciu public al proiectului. (Muzică) (Râsete) Luați câteva. (Aplauze)
So, this is really where design is able to create a conversation. I was in these venues, and people were, you know, really into getting them. They were excited. It was breaking the ice, it was getting over a stigma, and I think that's also what design can do. So, I was going to throw some condoms in the room and whatnot, but I'm not sure it's the etiquette here. (Laughter) Yeah? All right, all right. I have only a few. (Laughter) (Applause) So, I have more, you can always ask me for some more later. (Laughter) And if anybody asks why you're carrying a condom, you can just say you like the design. (Laughter)
Deci asta este realmente când designul este în stare să creeze o conversație. Am fost în aceste locuri, iar oamenii chiar le luau. Erau entuziasmați. Era spargerea gheții, era învingerea stigmatului, și cred că designul poate face și asta. Așa că urma să arunc niște prezervative în sală și câte şi mai câte, dar nu sunt sigur care este eticheta aici. (Râsete) Da, în regulă, în regulă. Am doar câteva. (Râsete) (Aplauze) Mai am, puteți mai târziu să-mi cereți mai multe. (Râsete) Și dacă oricine vă întreabă de ce aveți un prezervativ puteți spune că v-a plăcut designul. (Râsete)
So, I'll finish with just one thought: if we all work together on creating value, but if we really keep in mind the values of the work that we do, I think we can change the work that we do. We can change these values, can change the companies we work with, and eventually, together, maybe we can change the world. So, thank you. (Applause)
Deci voi termina cu un sigur gând: dacă lucrăm toți împreună la crearea valorii, însă dacă ținem minte bine valorile muncii noastre, eu cred că putem schimba munca noastră. Putem schimba aceste valori, putem schimba companiile cu care lucrăm, și în cele din urmă, poate reușim să schimbăm împreună lumea. Așa că, vă mulțumesc. (Aplauze)