You will understand nothing with my type of English. It's good for you because you can have a break after all these fantastic people. I must tell you I am like that, not very comfortable, because usually, in life, I think my job is absolutely useless. I mean, I feel useless. Now after Carolyn, and all the other guys, I feel like shit. And definitively, I don't know why I am here, but -- you know the nightmare you can have, like you are an impostor, you arrive at the opera, and they push you, "You must sing!" I don't know. (Laughter)
Nie zrozumiecie nic z moim typem angielskiego. To dobrze dla was, ponieważ możecie sobie zrobić przerwę po tych wszystkich fantastycznych ludziach. Muszę wam powiedzieć, że będąc tutaj nie czuję się komfortowo, ponieważ zazwyczaj, w życiu, myślę, że moja praca jest absolutnie bezużyteczna. Mam na myśli - ja czuję się bezużyteczny. Teraz po Carolyn i tych wszystkich innych ludziach czuję się gównianie I definitywnie, nie wiem dlaczego jestem tutaj, ale -- znacie ten koszmar , że jesteście oszustami, przychodzicie do opery, a oni cię pchają, "Musisz śpiewać!" Nie wiem.
So, so, because I have nothing to show, nothing to say, we shall try to speak about something else. We can start, if you want, by understanding -- it's just to start, it's not interesting, but -- how I work. When somebody comes to me and ask for what I am known, I mean, yes, lemon squeezer, toilet brush, toothpick, beautiful toilet seats, and why not -- a toothbrush? I don't try to design the toothbrush. I don't try to say, "Oh, that will be a beautiful object," or something like that. That doesn't interest me.
No więc, no więc, ponieważ nie mam nic do pokazania, nic do powiedzenia, powinniśmy spróbować porozmawiać o czymś innym. Możemy zacząć, jeżeli chcecie, próbując zrozumieć -- to tylko początek, nic interesującego, ale -- jak ja pracuję. Kiedy ktoś do mnie przychodzi i pyta z czego jestem znany, znaczy, tak, wyciskacz soku, szczotka toaletowa, wykałaczka, piękne deski klozetowe i czemu nie -- szczoteczka do zębów. Nie próbuję projektować szczoteczki do zębów. Nie próbuję powiedzieć, "Oh, to będzie wspaniały obiekt", albo coś takiego. To mnie nie interesuje.
Because there is different types of design. The one, we can call it the cynical design, that means the design invented by Raymond Loewy in the '50s, who said, what is ugly is a bad sale, la laideur se vend mal, which is terrible. It means the design must be just the weapon for marketing, for producer to make product more sexy, like that, they sell more: it's shit, it's obsolete, it's ridiculous. I call that the cynical design.
Ponieważ jest inny typy projektowania. Ten, który zwiemy cynicznym designem, to oznacza design wynaleziony przez Raymonda Loewy w latach 50, on powiedział, brzydkie źle się sprzedaje, la laideur se vend mal, to jest straszne. To znaczy projekt musi być tylko bronią dla marketingu, dla producenta by produkt był bardziej sexy, wtedy sprzedają więcej, to gówno, to przestarzałe, to niedorzeczne. Nazywam to designem cynicznym.
After, there is the narcissistic design: it's a fantastic designer who designs only for other fantastic designers. (Laughter) After, there is people like me, who try to deserve to exist, and who are so ashamed to make this useless job, who try to do it in another way, and they try, I try, to not make the object for the object but for the result, for the profit for the human being, the person who will use it. If we take the toothbrush -- I don't think about the toothbrush. I think, "What will be the effect of the brush in the mouth?" And to understand what will be the effect of the toothbrush in the mouth, I must imagine: Who owns this mouth? What is the life of the owner of this mouth? In what society [does] this guy live? What civilization creates this society? What animal species creates this civilization? When I arrive -- and I take one minute, I am not so intelligent -- when I arrive at the level of animal species, that becomes real interesting.
Potem jest design narcystyczny: to fantastyczny designer, który projektuje tylko dla innych fantastycznych designerów. Są też ludzie tacy jak ja, którzy starają się zasłużyć na to by istnieć, i którzy tak się wstydzą tej bezużytecznej pracy, i starają się robić to inaczej, i próbują, ja próbuję nie robić obiektu dla obiektu, a dla wyniku, dla zysku człowieka, osoby, która będzie go używała. Weźmy szczoteczkę do zębów -- Nie myślę o szczoteczce do zębów. Myślę, "Co będzie skutkiem szczoteczki w buzi?" I by zrozumieć bo będzie skutkiem szczoteczki do zębów w buzi, Muszę wyobrazić sobie: Kto ma tę buzię? Jakie jest życie właściciela tej buzi? W jakim społeczeństwie żyje ten gość? Jaka cywilizacja tworzy to społeczeństwo? Jakie gatunki zwierząt tworzą tę cywilizację? Kiedy docieram -- a zabiera mi to minutę, nie jestem tak inteligentny -- kiedy docieram na poziom gatunków zwierząt, to staje się naprawdę interesujące.
Me, I have strictly no power to change anything. But when I come back, I can understand why I shall not do it, because today to not do it, it's more positive than do it, or how I shall do it. But to come back, where I am at the animal species, there is things to see. There is things to see, there is the big challenge. The big challenge in front of us. Because there is not a human production which exists outside of what I call "the big image." The big image is our story, our poetry, our romanticism. Our poetry is our mutation, our life. We must remember, and we can see that in any book of my son of 10 years old, that life appears four billion years ago, around -- four billion point two?
Ja nie mam żadnej mocy, by zmienić cokolwiek. Ale kiedy wracam, mogę zrozumieć dlaczego mam tego nie robić, bo dziś niezrobienie czegoś jest bardziej pozytywne zrobienie, albo jak mam to zrobić. Ale wracając, gdzie jestem - do gatunków zwierząt, tam jest coś do zobaczenia. Tam jest coś do zobaczenia, tam jest wielkie wyzwanie. Wielkie wyzwanie przed nami. Ponieważ tam nie ma ludzkiej produkcji, która istnieje poza czymś co nazywam "wielkim obrazem" Wielki obraz to nasza historia, nasza poezja, nasz romantyzm. Nasza poezja to nasza mutacja, nasze życie. Musimy pamiętać, i możemy to zobaczyć w każdej książce mojego 10 letniego syna, że życie pojawiło się 4 miliardy lat temu, około -- 4.2 miliarda?
Voice offstage: Four point five.
Głos spoza sceny: 4.5.
Yes, point five, OK, OK, OK! (Laughter) I'm a designer, that's all, of Christmas gifts. And before, there was this soup, called "soupe primordiale," this first soup -- bloop bloop bloop -- sort of dirty mud, no life, nothing. So then -- pshoo-shoo -- lightning -- pshoo -- arrive -- pshoo-shoo -- makes life -- bloop bloop -- and that dies. Some million years after -- pshoo-shoo, bloop-bloop -- ah, wake up! At the end, finally, that succeeds, and life appears. We was so, so stupid. The most stupid bacteria. Even, I think, we copy our way to reproduce, you know what I mean, and something of -- oh no, forget it.
Tak, przecinek pięć, OK, OK, OK! Jestem projektantem, to wszystko, z prezentów świątecznych. A przed tą zupą nazywaną "soupe primordiale" ta pierwsza zupa -- blup blup blup -- takie brudne błoto, brak życia, nic. Tak więc wtedy -- pshoo-shoo -- piorun -- pshoo -- przybywa -- pshoo-shoo -- tworzy życie -- blup blup -- i to umiera. Kilka milionów lat później -- pshoo-shoo, blup-blup -- ah, obudź się! Na koniec, ostatecznie, to zwycięża i życie się pojawia. Byliśmy tak bardzo, bardzo głupi. Najgłupsza bakteria. Nawet, myślę, kopiujemy nasz sposób reprodukcji, wiecie o co chodzi. i coś z -- o nie, zapomnijcie to.
After, we become a fish; after, we become a frog; after, we become a monkey; after, we become what we are today: a super-monkey, and the fun is, the super-monkey we are today, is at half of the story. Can you imagine? From that stupid bacteria to us, with a microphone, with a computer, with an iPod: four billion years. And we know, and especially Carolyn knows, that when the sun will implode, the earth will burn, explode, I don't know what, and this is scheduled for four, four billion years? Yes, she said, something like that. OK, that means we are at half of the story. Fantastic! It's a beauty! Can you imagine? It's very symbolic. Because the bacteria we was had no idea of what we are today. And today, we have no idea of what we shall be in four billion years. And this territory is fantastic.
Po tym, stajemy się rybą; później, stajemy się żabą; po tym, stajemy się małpą; później, stajemy się tym czym jesteśmy dzisiaj; super-małpą, i co jest zabawne, super-małpa, którą jesteśmy dzisiaj, jest w połowie historii. Możecie sobie wyobrazić? Od tej głupiej bakterii do nas. z mikrofonem, z komputerem, z iPodem -- 4 miliardy lat, I wiemy, szczególnie Carolyn, że słońce imploduje, Ziemia się spali, eksploduje, nie wiem co, i jest to zaplanowane za cztery, cztery miliardy lat? Tak, powiedziała, coś takiego. OK, to oznacza jesteśmy w połowie historii. Fantastycznie! To jest piękno! Możecie sobie wyobrazić? To bardzo symboliczne. Ponieważ bakteria którą byliśmy, nie miała pojęcia czym jesteśmy dzisiaj. A dzisiaj, nie mamy pojęcia czym będziemy za cztery miliardy lat. I to terytorium jest fantastyczne.
That is our poetry. That is our beautiful story. It's our romanticism. Mu-ta-tion. We are mutants. And if we don't deeply understand, if we don't integrate that we are mutants, we completely miss the story. Because every generation thinks we are the final one. We have a way to look at Earth like that, you know, "I am the man. The final man. You know, we mutate during four billion years before, but now, because it's me, we stop. Fin. (Laughter) For the end, for the eternity, it is one with a red jacket." Something like that. I am not sure of that. (Laughter) Because that is our intelligence of mutation and things like that. There is so many things to do; it's so fresh.
To jest nasza poezja. To jest nasza piękna historia. To jest nasz romantyzm. Mu-ta-cja. Jesteśmy mutantami. I jeśli nie zrozumiemy głęboko, jeśli nie zintegrujemy tego, że jesteśmy mutantami, kompletnie przegapimy tę historię. Ponieważ każda generacja myśli "jesteśmy ostateczną". Mam sposób by patrzeć na Ziemię właśnie tak, wiecie "Jestem człowiekiem. Ostatecznym człowiekiem, Wiecie, mutujemy przez cztery miliardy lat, ale teraz ponieważ to ja, przestajemy. Fin. Do końca, do wieczności, to jest ten w czerwonej kurtce." Coś w tym stylu. Nie jestem tego taki pewien. Ponieważ to jest nasza inteligencja mutacji i rzeczy podobnych. Jest tak wiele rzeczy do zrobienia, to jest tak świeże.
And here is something: nobody is obliged to be a genius, but everybody is obliged to participate. And to participate, for a mutant, there is a minimum of exercise, a minimum of sport. We can say that. The first, if you want -- there is so many -- but one which is very easy to do, is the duty of vision. I can explain you. I shall try. If you walk like that, it's OK, it's OK, you can walk, but perhaps, because you walk with the eyes like that, you will not see, oh, there is a hole. And you will fall, and you will die. Dangerous.
Coś wam powiem: nikt nie musi być geniuszem, ale każdy musi brać udział. Aby brać udział, dla mutanta, jest jakieś minimum ćwiczeń, minimum sportu. Możemy tak powiedzieć. Pierwszy, jeśli chcecie -- jest ich tak wiele -- ale jeden, który jest bardzo prosty, to obowiązek wizji Mogę to wam wyjaśnić, spróbuję. Jeśli chodzisz w ten sposób, to OK, możesz chodzić, ale może, ponieważ chodzisz patrząc tak, nie zauważysz, o, tu jest dziura. I upadniesz, i zginiesz. Niebezpieczne.
That's why, perhaps, you will try to have this angle of vision. OK, I can see, if I found something, up, up, and they continue, up up up. I raise the angle of vision, but it's still very -- selfish, selfish, egoiste -- yes, selfish. You, you survive. It's OK. If you raise the level of your eyes a little more you go, "I see you, oh my God you are here, how are you, I can help you, I can design for you a new toothbrush, new toilet brush," something like that. I live in society; I live in community. It's OK. You start to be in the territory of intelligence, we can say. From this level, the more you can raise this angle of view, the more you will be important for the society. The more you will rise, the more you will be important for the civilization. The more you will rise, to see far and high, like that, the more you will be important for the story of our mutation. That means intelligent people are in this angle. That is intelligence. From this to here, that, it's genius. Ptolemy, Eratosthenes, Einstein, things like that. Nobody's obliged to be a genius. It's better, but nobody.
Dlatego właśnie, może, będziesz próbować przyjąć ten kąt widzenia. OK, widzę, jeżeli coś znalazłem, to dalej, i kontynuuję, dalej, dalej, dalej. Zwiększam kąt widzenia, ale dalej to bardzo -- samolubne?, "egoiste" -- tak, samolubne. Ty, ty przeżyjesz. To jest OK. Jeżeli podniesiesz poziom swoich oczu jeszcze troszeczkę to mówisz, "Widzę was, o Boże jesteście tutaj, jak się macie, mogę wam pomóc, Mogę wam zaprojektować nową szczoteczkę do zębów, nową szczotkę toaletową, itd. Mieszkam w społeczeństwie, mieszkam we wspólnocie. To jest OK. Wkraczasz na terytorium inteligencji, można powiedzieć. Od tego poziomu, im bardziej wznosisz punkt widzenia, tym ważniejszy będziesz dla społeczeństwa. Im bardziej będziesz się wznosić, tym ważniejszy będziesz dla cywilizacji. Im bardziej będziesz się wznosić, by widzieć daleko i wysoko, o tak, tym będziesz bardziej ważny dla historii naszej mutacji. To oznacza, że inteligentni mają ten kąt. To jest inteligencja. Stąd dotąd, to jest geniusz. Ptolemeusz, Eratostenes, Einstein, rzeczy w tym stylu. Nikt nie jest zobligowany, by być geniuszem. Tak jest lepiej, ale nikt.
Take care, in this training, to be a good mutant. There is some danger, there is some trap. One trap: the vertical. Because at the vertical of us, if you look like that, "Ah! my God, there is God. Ah! God!" God is a trap. God is the answer when we don't know the answer. That means, when your brain is not enough big, when you don't understand, you go, "Ah, it's God, it's God." That's ridiculous. That's why -- jump, like that? No, don't jump. Come back. Because, after, there is another trap. If you look like that, you look to the past, or you look inside if you are very flexible, inside yourself. It's called schizophrenia, and you are dead also.
Trzymajcie się w tym treningu, by być dobrym mutantem. Jest pewne zagrożenie, pewna pułapka. Jedna pułapka: pion. Ponieważ pionowo nad nami, jeżeli patrzysz tak, Ah! Mój Boże, tam jest Bóg. Ah! Boże!" Bóg to pułapka. Bóg to odpowiedź, kiedy nie znamy odpowiedzi. To znaczy, kiedy twój mózg nie jest wystarczająco wielki, kiedy nie rozumiesz, zaczynasz, "Ah, to Bóg, to Bóg." To niedorzeczne. Dlatego też -- skacz, w ten sposób? Nie, nie skacz. Wróć. Ponieważ, po tym jest jeszcze inna pułapka. Jeżeli patrzysz w ten sposób, patrzysz w stronę przeszłości, albo patrzysz wewnątrz jeżeli jesteś elastyczny, wewnątrz siebie. To się nazywa schizofrenia, i też jesteś martwy.
That's why every morning, now, because you are a good mutant, you will raise your angle of view. Out, more of the horizontal. You are an intelligence. Never forget -- like that, like that. It's very, very, very important. What, what else we can say about that? Why do that? It's because we -- if we look from far, we see our line of evolution. This line of evolution is clearly positive. From far, this line looks very smooth, like that. But if you take a lens, like that, this line is ack, ack, ack, ack, ack. Like that. It's made of light and shadow. We can say light is civilization, shadow is barbaria. And it's very important to know where we are. Because some cycle, there is a spot in the cycle, and you have not the same duty in the different parts of the cycle.
Dlatego właśnie każdego ranka, teraz, ponieważ jesteś dobrym mutantem, będziesz podnosić swój punkt widzenia. Na zewnątrz, bardziej horyzontalnie. Jesteś inteligencją. Nigdy nie zapominaj -- tak właśnie, tak właśnie. To jest bardzo, bardzo, bardzo ważne. Co, co jeszcze możemy powiedzieć o tym. Dlaczego to robić? Ponieważ my -- jeśli patrzymy z daleka, widzimy naszą linię ewolucji. Ta linia ewolucji jest ewidentnie pozytywna. Z daleka, ta linia wygląda na bardzo gładką, właśnie tak. Ale jeżeli weźmiesz soczewkę, o tak, ta linia jest ack, ack, ack - o taka. Jest zrobiona ze światła i z cienia. Możemy powiedzieć, iż światło to cywilizacja, cień to barbarzyństwo. I jest bardzo ważne, by wiedzieć, gdzie jesteśmy. Ponieważ niektóre cykle, tu jest plamka w cyklu, i nie masz tych samych obowiązków w różnych częściach cyklu.
That means, we can imagine -- I don't say it was fantastic, but in the '80s, there was not too much war, like that, it was -- we can imagine that the civilization can become civilized. In this case, people like me are acceptable. We can say, "It's luxurious time." We have time to think, we have time to I don't know what, speak about art and things like that. It's OK. We are in the light. But sometimes, like today, we fall, we fall so fast, so fast to shadow, we fall so fast to barbaria. With many, many, many, many face of barbaria. Because it's not, the barbaria we have today, it's perhaps not the barbaria we think. There is different type of barbaria. That's why we must adapt. That means, when barbaria is back, forget the beautiful chairs, forget the beautiful hotel, forget design, even -- I'm sorry to say -- forget art. Forget all that. There is priority; there is urgency. You must go back to politics, you must go back to radicalization, I'm sorry if that's not very English. You must go back to fight, to battle.
To oznacza, możemy sobie wyobrazić -- Nie mówię, że jest to fantastyczne, ale w latach 80, nie było tak wiele wojen, właśnie tak, to było -- możemy sobie wyobrazić, iż cywilizacja może stać się cywilizowana. W tym przypadku, ludzie tacy jak ja są akceptowalni. Możemy powiedzieć, "To jest czas luksusowy." Mamy czas, by myśleć, mamy czas, by robić nie wiem co, rozmawiać o sztuce i rzeczach w tym stylu. To jest OK. Jesteśmy w świetle. Ale czasami, jak dzisiaj, spadamy, bardzo szybko, do cienia, tak szybko do barbarzyństwa. Z bardzo, bardzo, bardzo różnymi twarzami barbarzyństwa. To co jest dziś to nie barbarzyństwo, nie to o czym myślimy. To jest inny typ barbarzyństwa. Dlatego też musimy się dostosować. To oznacza, w czasie barbarzyństwa, zapomnij o pięknych krzesłach, zapomnij o pięknym hotelu, zapomnij o projektowaniu, nawet -- przykro mi -- zapomnij o sztuce. Zapomnij o tym wszystkim. Jest priorytet, jest pilność. Musisz wrócić do polityki, musisz wrócić do radykalizacji. Przepraszam jeżeli nie jest to bardzo angielskie. Musisz wrócić do walki, do bitwy.
That's why today I'm so ashamed to make this job. That's why I am here, to try to do it the best possible. But I know that even I do it the best possible -- that's why I'm the best -- it's nothing. Because it's not the right time. That's why I say that. I say that, because, I repeat, nothing exist if it's not in the good rhythym, the rhythym of our beautiful dream, of this civilization. And because we must all work to finish this story. Because the scenario of this civilization -- about love, progress, and things like that -- it's OK, but there is so many different, other scenarios of other civilizations. This scenario, of this civilization, was about becoming powerful, intelligent, like this idea we have invented, this concept of God. We are God now. We are. It's almost done. We have just to finish the story. That is very, very important. And when you don't understand really what's happened, you cannot go and fight and work and build and things like that. You go to the future back, back, back, back, like that. And you can fall, and it's very dangerous. No, you must really understand that.
Dlatego też dzisiaj, jestem zawstydzony wykonując tę pracę. Dlatego jestem tutaj, próbując to robić najlepiej jak umiem. Ale wiem, że nawet jeśli robię najlepiej -- dlatego właśnie jestem najlepszy -- to nic. Ponieważ to nie jest odpowiedni czas. Dlatego to mówię. Mówię to, ponieważ, powtarzam, nic nie istnieje bez dobrego powodu, powodu naszego pięknego marzenia, tej cywilizacji. I ponieważ wszyscy musimy pracować, by dokończyć tę historię. Ponieważ scenariusz tej cywilizacji -- o miłości, postępie, i rzeczach w tym stylu -- to jest OK, ale jest tak wiele innych różnych, innych scenariuszy innych cywilizacji. Ten scenariusz, tej cywilizacji był o staniu się potężnym, inteligentnym, jak ta idea, którą stworzyliśmy, koncept Boga. My jesteśmy teraz Bogiem. My jesteśmy. To prawie ukończone. Musimy jeszcze tylko skończyć historię. To jest bardzo, bardzo ważne. I jeżeli nie rozumiesz naprawdę, co się stało, nie możesz iść i walczyć, i pracować, i budować, itd. Idziesz do przyszłości, do tyłu, do tyłu, do tyłu, do tyłu, właśnie tak. I możesz upaść, i jest to bardzo niebezpieczne. Nie, musisz to naprawdę zrozumieć.
Because we have almost finished, I'll repeat this story. And the beauty of this, in perhaps 50 years, 60 years, we can finish completely this civilization, and offer to our children the possibility to invent a new story, a new poetry, a new romanticism. With billions of people who have been born, worked, lived and died before us, these people who have worked so much, we have now bring beautiful things, beautiful gifts, we know so many things. We can say to our children, OK, done, that was our story. That passed. Now you have a duty: invent a new story. Invent a new poetry. The only rule is, we have not to have any idea about the next story. We give you white pages. Invent. We give you the best tools, the best tools, and now, do it. That's why I continue to work, even if it's for toilet brush.
Ponieważ już prawie skończyliśmy, powtórzę, tę historię. A piękno tego, może za 50, 60 lat możemy ukończyć kompletnie tę cywilizację, i zaoferować naszym dzieciom możliwość stworzenia nowej historii, nowej poezji, nowego romantyzmu, Z miliardami ludzi, którzy się urodzili, pracowali, żyli i umarli przed nami, ci ludzie, którzy pracowali tak bardzo, mamy teraz wiele pięknych rzeczy, pięknych prezentów, znamy tak wiele rzeczy. Możemy powiedzieć naszym dzieciom, OK, skończone, to była nasza historia. Odeszła. Teraz ty masz obowiązek: stwórz nową historię. Stwórz nową poezję. Jedyną zasadą jest, nie musimy mieć pojęcia o następnej historii. Dajemy tobie białe kartki. Stwórz. Dajemy tobie najlepsze narzędzia, najlepsze narzędzia, a teraz, zrób to. Dlatego właśnie kontynuuję pracę, nawet jeżeli chodzi o szczotkę toaletową.