Ένα πρωινό, εν έτει 1957, ο νευροχειρούργος Γουόλτερ Πένφιλντ είδε τον εαυτό του κάπως έτσι, ένα παράξενο φρικιό με πελώρια χέρια ένα τεράστιο στόμα και ένα μικροσκοπικό κορμί. Στην πραγματικότητα αυτό το πλάσμα είναι αποτέλεσμα της έρευνας του Πένφιλντ. Το ονόμασε ανθρωπάριο. Βασικά το ανθρωπάριο είναι η απεικόνιση ενός ανθρώπου όπου κάθε μέρος του σώματος είναι ανάλογο προς την περιοχή που καταλαμβάνει στον εγκέφαλο. Βλέπουμε λοιπόν πως το ανθρωπάριο δεν είναι φρικιό. Είναι εσύ, είναι εγώ. Είναι η αόρατη πραγματικότητα μας. Αυτή η απεικόνιση θα μπορούσε να εξηγήσει, για παράδειγμα γιατί τα νεογέννητα ή οι καπνιστές βάζουν, ενστικτωδώς, τα δάκτυλα στο στόμα τους. Δυστυχώς δεν εξηγεί γιατί τόσοι πολλοί σχεδιαστές συνεχίζουν να επικεντρώνονται στο σχεδιασμό καρέκλας.
One morning, in the year 1957, the neurosurgeon Wilder Penfield saw himself like this, a weird freak with huge hands, huge mouth, and a tiny bottom. Actually this creature is the result of the Penfield research. He named it homunculus. Basically the homunculus is the visualization of a human being where each part of the body is proportional to the surface it takes in the brain. So, of course, homunculus is definitely not a freak. It's you. It's me. It's our invisible reality. This visualization could explain, for example, why newborns, or smokers, put, instinctively, their fingers in the mouth. Unfortunately it doesn't explain why so many designers remain mainly interested in designing chairs.
Όπως και να 'χει, ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνω την επιστήμη απόλυτα, για τις κατασκευές μου, αναφέρομαι συνεχώς σε αυτήν. Με εκπλήσει η ικανότητά της να ερευνά σε βάθος τα ανθρώπινα όντα, τον τρόπο που λειτουργεί, τον τρόπο που αισθάνεται. Και πραγματικά με βοηθά να καταλάβω πώς βλέπουμε, πώς ακούμε, πώς αναπνέουμε, πώς ο εγκέφαλος μπορεί να μας πληροφορήσει ή να μας παραπληροφορήσει. Είναι ένα εκπληκτικό εργαλείο για μένα το να μπορώ να κατανοήσω ποιες μπορεί να είναι οι πραγματικές μας ανάγκες.
So anyway, even if I do not understand science entirely, for my design I essentially refer to it. I'm fascinated by its ability to deeply investigate the human being, its way of working, its way of feeling. And it really helps me to understand how we see, how we hear, how we breathe, how our brain can inform or mislead us. It's a great tool for me to understand what could be our real needs.
Οι άνθρωποι του μάρκετινγκ δεν κατάφεραν πότε να το κάνουν αυτό. Το μάρκετινγκ μειώνει τα πράγματα, τα απλοποιεί. Το μάρκετινγκ δημιουργεί ομάδες καταναλωτών. Ενώ οι επιστήμονες βρίσκονται ανάμεσα στην πολυπλοκότητα ανάμεσα σε διακυμάνσεις και στη μοναδικότητα. Ποιες μπορεί να είναι οι πραγματικές μας ανάγκες; Ίσως η ησυχία. Στην καθημερινή μας ζωή ενοχλούμαστε συνεχώς από ανεπιθύμητους ήχους. Και ξέρετε, όλοι αυτοί οι ήχοι δημιουργούν μια κατάσταση άγχους, και μας αποτρέπουν από το να είμαστε ήσυχοι και συγκεντρωμένοι. Γι' αυτό ήθελα να φτιάξω κάποιού είδους φίλτρα ήχου, για να μας προστατεύσουν από την ηχορύπανση. Αλλά δεν ήθελα να το κάνω απομονώνοντας τους ανθρώπους ή με ωτοασπίδες ή παρόμοια πράγματα. Ούτε με το να χρησιμοποιήσω πολύπλοκη τεχνολογία. Απλά ήθελα να το κάνω, χρησιμοποιώντας την πολυπλοκότητα και την τεχνολογία του εγκεφάλου, του ανθρώπινου εγκεφάλου.
Marketing people have never been able to do that. Marketing reduces things. Marketing simplifies. Marketing creates user groups. And scientists, amidst complexity, amidst fluctuation and uniqueness. What could be our real needs? Maybe the silence. In our daily life we are continuously disturbed by aggressive sounds. And you know all those kind of sound puts us in a kind of stressful state, and prevent us from being quiet and focused. So I wanted to create a kind of sound filter, able to preserve ourselves from noise pollution. But I didn't want it to make it by isolating people, without any earmuffs or those kind of things. Or neither with including complex technology. I just wanted to, using the complexity and the technology of the brain, of the human brain.
Γι' αυτό δούλεψα με τον λευκό θόρυβο. Το D.B. είναι βασικά -- D.B. είναι το όνομα του προϊόντος, βασικά είναι μια συσκευή διάχυσης λευκού θορύβου. Αυτός είναι ο λευκός θόρυβος. Ο λευκός θόρυβος είναι το σύνολο όλων των συχνοτήτων που μπορεί να ακούσει ένας άνθρωπος, και οι οποίες έχουν την ίδια ένταση. Αυτός ο ήχος είσαι σαν "σσσσσσσσσσσσ", κάπως έτσι. Και είναι ο πιο ουδέτερος ήχος. Είναι ο τέλειος ήχος για τα αυτιά και τον εγκέφαλο μας. Όταν ακούμε αυτό τον ήχο νιώθουμε κάποιου είδους προστασία, ένα καταφύγιο από την ηχορύπανση. Και όταν ακούμε τον λευκό θόρυβο, ο εγκέφαλος εστιάζει αμέσως σε αυτόν. Και δεν ενοχλείται πλέον από άλλους ενοχλητικούς θορύβους. Μοιάζει με μαγεία. Αλλά είναι απλά η φυσιολογία μας. Είναι όλα στο μυαλό σας. Και στο δικό μου, ελπίζω.
So I worked with white noise. dB is basically -- dB is the name of the product, basically a white noise diffuser. This is white noise. The white noise is the sum of all frequencies that are audible by the human being, brought to the same intensity. And this noise is like a "shhhhhhhhhhhhh," like that. And this noise is the most neutral. It is the perfect sound for our ears and our brain. So when you hear this sound you feel like a kind of shelter, preserved from noise pollution. And when you hear the white noise, your brain is immediately focused on it. And do not be disturbed any more by the other aggressive sound. It seems to be magic. But it is just physiology. It's just in your brain. And in mine, I hope.
Έτσι για να κάνω αυτό τον λευκό θόρυβο λίγο πιο ενεργό και με αλληλεπίδραση δημιούργησα μια μπάλα που κυλάει η οποία μπορεί να αναλύει και να βρίσκει από που προέρχονται οι ενοχλητικοί ήχοι, και να κυλά, στο σπίτι ή στη δουλειά, προς αυτούς τους ήχους, εκπέμποντας λευκό θόρυβο ώστε να τους εξουδετερώνει. (Γέλια) Δουλεύει. Νιώθετε τα αποτελέσματα του λευκού ήχου; Υπάρχει και στην ησυχία. Αν κάνετε κάποιο θόρυβο μπορείτε να αντιληφθείτε το αποτέλεσμα.
So in order to make this white noise a little bit active and reactive, I create a ball, a rolling ball able to analyze and find where does aggressive sound come from, and roll, at home or at work, towards aggressive noise, and emits white noise in order to neutralize it. (Laughter) It works. You feel the effect of the white noise? It's too in silence. If you make some noise you can feel the effect.
Παρότι αυτό το αντικείμενο, παρότι αυτό το προϊόν ενσωματώνει κάποια τεχνολογία, περιέχει ηχεία, περιέχει μερικά μικρόφωνα και κάποιες ηλεκτρονικές συσκευές, αυτό το αντικείμενο δεν είναι και πολύ έξυπνο. Και δεν θέλω να το κάνω πολύ έξυπνο. Δεν θέλω να κατασκευάσω το τέλειο αντικείμενο ή το τέλειο ρομπότ. Θέλω να δημιουργήσω ένα αντικείμενο σαν εμένα και σας. Και σίγουρα όχι τέλειο. Φανταστείτε για παράδειγμα λοιπόν ότι είστε σπίτι. Έχετε ένα καυγά με την κοπέλα σας ή το αγόρι σας. Και φωνάζετε, Λέτε "Μπλα μπλα μπλα, ποιός είναι αυτός;" Και το D.B πιθανότατα θα κυλήσει προς εσάς θα σας γυρίσει την πλάτη και "σσσσσσσσσσσσ", κάπως έτσι. (Γελια) Σίγουρα όχι τέλειο, γι' αυτό πιθανότατα θα το κλείσετε κάπου εδώ. (Γέλια)
So even if this object, even if this product includes some technology, it includes some speakers, it includes some microphones and some electronic devices, this object is not a very smart object. And I don't want to make a very smart object. I don't want to create a perfect object like a perfect robot. I want to create an object like you and me. So, definitely not perfect. So imagine, for instance, you are at home. A loving dispute with your girl or boyfriend. You shout. You say, "Blah blah blah, Blah blah blah. Who is this guy?" And dB will probably roll toward you. And turning around you is "shhhhhhh," like that. (Laughter) Definitely not perfect. So you would probably shut it, at this point. (Laughter)
Όπως και να 'χει με την ίδια προσέγγιση σχεδίασα το Κ. Το Κ είναι ένας δέκτης και πομπός φωτός ημέρας. Αυτό το αντικείμενο τοποθετείται στο γραφείο σας, ή στο πιάνο, οπουδήποτε υποτίθεται πώς περνάτε την περισσότερη ώρας της μέρας. Και αυτό το αντικείμενο θα ξέρει με ακρίβεια την ποσότητα φώτος που λαμβάνετε την ημέρα, και θα μπορεί να σας δίνει την ποσότητα φωτός που χρειάζεστε. Αυτό το αντικείμενο καλύπτεται ολοκληρωτικά με οπτικές ίνες. Και η δουλειά των οπτικών ινών είναι να ενημερώνουν το αντικείμενο, φυσικά, αλλά και να δημιουργούν την εντύπωση της ευαισθησίας του αντικειμένου. Θέλω, με αυτή τη κατασκευή να νιώθετε, να δείτε, ενστικτωδώς ότι αυτό το αντικείμενο είναι πολύ ευαίσθητο, πολύ αντιδραστικό. Αυτό το αντικείμενο ξέρει καλύτερα από σας και πιθανότατα πριν από σας, τι ακριβώς χρειάζεστε. Πρέπει να ξέρετε ότι η απουσία του φώτος ημέρας μπορεί να προκαλέσει κάποια προβλήματα ενέργειας ή προβλήματα στη λίμπιντο. Τεράστιο πρόβλημα. (Γέλια)
Anyway, in this same kind of approach, I designed K. K is a daylight receiver transmitter. So this object is supposed to be displayed on your desk, or on your piano, where you are supposed to spend most of your time in the day. And this object will be able to know exactly the quantity of light you receive during the day, and able to give you the quantity of light you need. This object is completely covered by fiber opticals. And the idea of those fiber opticals is to inform the object, for sure, but creates the idea of an eye sensibility of the object. I want, by this design feel, when you see it, you see, instinctively, this object seems to be very sensitive, very reactive. And this object knows, better than you and probably before you, what you really need. You have to know that the lack of daylight can provoke some problem of energy, or problem of libido. So, a huge problem. (Laughter)
Στα περισσότερα έργα στα οποία δουλεύω -- Προσπαθώ να είμαι σε συνεργασία με επιστήμονες. Είμαι απλά ένας σχεδιαστής, γι' αυτό τους χρειάζομαι. Μπορεί να είναι βιολόγοι ψυχίατροι, μαθηματικοί κ.α. Και τους εξηγώ τις εμπνεύσεις μου τις υποθέσεις μου, τις αρχικές μου ιδέες. Και αυτοί αντιδρούν, μου λένε τι είναι εφικτό και τι όχι. Μαζί βελτιώνουμε το αρχικό σχέδιο και προχωράμε το έργο μέχρι το τέλος. Αυτή η σχέση μεταξύ σχεδιαστή και επιστήμονα ξεκίνησε από τότε που ήμουν στο σχολείο.
Most of the projects I work on -- I live in collaboration with scientists. I'm just a designer. So I need them. So there can be some biologists, psychiatrists, mathematicians, and so on. And I submit them, my intuitions, my hypothesis, my first ideas. And they react. They told me what is possible, what is impossible. And together we improve the original concept. And we build the project to the end. And this kind of relationship between designer and scientist started when I was at school.
Όταν άρχισα τις σπουδές μου ήμουν πειραματόζωο για μια φαρμακευτική εταιρία. Και η ειρωνεία για μένα ήταν πως φυσικά, δεν το έκανα για το καλό της επιστημονικής προόδου. Απλά το έκανα για τα λεφτά. Αυτό το έργο ή το πείραμα με έκανε να αρχίσω ένα νέο έργο, την σχεδίαση ενός φαρμάκου. Πρέπει να ξέρετε ότι σήμερα, περίπου 1 στα 2 φαρμακευτικά χάπια δεν λαμβάνονται σωστά. Έτσι ακόμα κι αν τα ενεργά συστατικά των φαρμάκων βελτιώνονται συνεχώς ως προς τη χημεία και τη σταθερότητα του στόχου, η συμπεριφορά του ασθενούς γίνεται όλο και πιο ασταθής. Παίρνουμε για παράδειγμα πολλά μαζί. Ή παίρνουμε ακανόνιστες δόσεις. Δεν ακολουθούμε τις οδηγίες και ούτω καθεξής.
Indeed in my studies I was a guinea pig for a pharmaceutical industry. And the irony for me was of course, I didn't do that for the sake of science progress. I just do that to make money. Anyway, this project, or this experience, make me start a new project on the design of medicine. You have to know that today, roughly one or two every drug pills is not taken correctly. So even if the active constituents in pharmaceuticals made constant progress in terms of chemistry, target of stability, the behavior of the patients goes more and more unstable. So we took too many of them. We took irregular dosage. We do not follow instructions. And so on.
Γι' αυτό ήθελα να δημιουργήσω ένα νέο είδος φάρμακο, ώστε να δημιουργήσω ένα νέο είδος σχέσης μεταξύ του ασθενούς και της θεραπείας. Έτσι μετέτρεψα τα παραδοσιακά χάπια σε αυτό. Θα σας δώσω κάποια παραδείγματα. Αυτό είναι ένα αντιβιοτικό. Ο σκοπός του είναι να βοηθά τον ασθενή να φτάσει μέχρι το τέλος της θεραπείας. Και το σκεπτικό είναι να δημιουργήσω ένα είδος κρεμμύδιου, μια κατασκευή σε στρώματα. Έτσι, αρχίζετε από το πιο σκούρο. Και θα σας βοηθά να οπτικοποιήσετε την διάρκεια της θεραπείας. Και σας βοηθά να οπτικοποιήσετε την μείωση της μόλυνσης. Έτσι την πρώτη μέρα, αυτό είναι το μεγάλο. Και θα πρέπει να ξεφλουδίζεται και να τρώτε ένα στρώμα την ημέρα. Και το αντιβιοτικό μικραίνει και θα καθαρίζει. Και θα περιμένετε την ανάρρωση σαν να περιμένετε τη μέρα των Χριστουγέννων. Και έτσι ακολουθείτε την θεραπεία, μέχρι το τέλος της. Και εδώ θα δείτε τον άσπρο πυρήνα. που σημαίνει ότι ναι, έχετε αναρρώσει πλήρως. (Χειροκροτήματα) Ευχαριστώ. (Χειροκροτήματα)
So I wanted to create a new kind of medicine, in order to create a new kind of relationship between the patient and the treatment. So I turned traditional pills into this. I'm going to give you some example. This one is an antibiotic. And its purpose is to help patient to go to the end of the treatment. And the concept is to create a kind of onion, a kind of structure in layers. So, you start with the darkest one. And you are helped to visualize the duration of the treatment. And you are helped to visualize the decrease of the infection. So the first day, this is the big one. And you have to peel and eat one layer a day. And your antibiotic goes smaller and clearer. And you're waiting for recovery as you were waiting for the Christmas day. And you follow the treatment like that, to the end of the treatment. And here you can get the white core. And it means, right, you are in the recovery. (Applause) Thank you.
Αυτό είναι ένας "τρίτος πνεύμονας" μια φαρμακευτική συσκευή για μακροχρόνια θεραπεία άσθματος. Το σχεδίασα για να βοηθήσω τα παιδιά να ακολουθήσουν την θεραπεία. Η ιδέα αυτού είναι να δημιουργηθεί μια σχέση μεταξύ του ασθενούς και της θεραπείας μια σχέση εξάρτησης. Αυτή τη φορά όμως είναι το φάρμακο που εξαρτάται από τον ασθενή. Το παιδί θα νιώθει ότι το θεραπευτικό αντικείμενο το χρειάζεται. Η ιδέα είναι οτι κατά τη διάρκεια της νύχτας το ελαστικό περιτύλιγμα του "τρίτου πνέυμονα" σιγά σιγά θα φουσκώσει, με αέρα και διάφορα μόρια. Και όταν το παιδί ξυπνήσει θα δει ότι το αντικείμενο το χρειάζεται, και θα το βάλει στο στόμα για να αναπνεύσει τον αέρα που περιέχει. Έτσι με αυτό τον τρόπο, για να φροντίσει το παιδί τον εαυτό του αρκεί να φροντίζει αυτό το ζωντανό αντικείμενο. και δεν νιώθει πλέον οτι βασίζεται στην θεραπεία του άσθματος, αλλά ότι η θεραπεία χρειάζεται τον ίδιο. (Χειροκροτήματα)
This one is a "third lung," a pharmaceutical device for long-term asthma treatment. I designed it to help kids to follow the treatment. So the idea of this one is to create a relationship between the patient of the treatment but a relationship of dependency. But in this case it is not the medication that is dependent on the patient. This is, the kids will feel the therapeutic object needs him. So the idea is, all night long the elastic skin of the third lung will slowly inflate itself, including air and molecules, for sure. And when the kids wake up, he can see the object needs him. And he take him to his mouth, and breathe the air it contains. So by this way, the kid, to take care of himself, is to take care of this living object. And he does not feel anymore it's relies on asthma treatment, as the asthma treatment needs him. (Applause)
Με το ίδιο σκεπτικό του ζωντανού αντικειμένου μου αρέσει η ιδέα κάποιου είδους αόρατου σχεδίου λες και η λειτουργία του αντικειμένου υπάρχει σε ένα είδος αόρατου πεδίου γύρω από τα ίδια τα αντικείμενα. Μπορούμε να μιλήσουμε για κάποιου είδους ψυχή, ενός φαντάσματος που τα εξαναγκάζει. κάτι σαν ένα μεταφυσικό φαινόμενο. Όταν ένα παθητικό αντικειμένο όπως αυτό φαίνεται να είναι ζωντανό, λόγο του οτι κινείται.
In this guise of living object approach, I like the idea of a kind of invisible design, as if the function of the object exists in a kind of invisible field just around the objects themselves. We could talk about a kind of soul, of a ghost accompanying them. And almost a kind of poltergeist effect. So when a passive object like this one seems to be alive, because it is -- woosh -- starting to move.
Και θυμάμαι μια έκθεση σχεδιασμού που έκανα για τον Τζόν Μαέντα, και στο ίδρυμα Καρτιέ στο Παρίσι. Ο Τζόν Μαέντα θα παρουσίαζε μερικά κινούμενα γραφικά σε αυτή την έκθεση. Η ιδέα μου για την έκθεση ήταν να δημιουργήσω ένα αληθινό παιχνίδι αντισφαίρισης όπως αυτό. Η ιδέα ήταν να δημιουργήσω μερικούς αυτοκινούμενους καναπέδες στο κύριο δωμάτιο της έκθεσης. Οι κινούμενοι καναπέδες θα έπαιζαν τον ρόλο της μπάλας. Ο Τζόν ήταν ενθουσιασμένος με την ιδέα και μου είπε: "Εντάξει, ας το κάνουμε". Θυμάμαι την μέρα των εγκαινίων Είχα αργήσει λίγο Όταν πήγα τους 10 ζωντανούς αυτοκινούμενους καναπέδες στην έκθεση ο Τζον ήταν δίπλα μου και έκανε "Χμ. Χμ." Και μου είπε μετά από αρκετή ώρα σιώπης. Αναρωτιέμαι Μάθιου αν οι άνθρωποι εντυπωσιαστούν περισσότερο από τους καναπέδες σου παρά από τα βίντεο μου. (Γέλια) Θα ήταν μεγάλη τιμή και μεγάλη φιλοφρόνηση για μένα, αν αποφάσιζε να μην τα βάλει τελικά δύο ώρες πριν τα εγκαίνια. Μεγάλη τραγωδία.
And I remember an exhibition design I made for John Maeda, and for the Fondation Cartier in Paris. And John Maeda was supposed to show several graphic animations in this exhibition. And my idea for this exhibition design was to create a real pong game, like this one. And the idea was to create some self-moving benches in the main exhibition room. So the living benches would be exactly like the ball. And John was so excited by this idea. He said to me, "Okay let's go." I remember the day of the opening. I was a little bit late. When I bring the 10 living and self-moving benches in the exhibition room, John was just beside me, and was like, "Hmm. Hmm." And he told me, after a long silence, "I wonder, Mathieu, if people won't be more fascinated by your benches than by my videos." (Laughter) It would be a great honor, a great compliment for me, if he hadn't decided to take all them off two hours before the opening. So, huge tragedy.
Φαντάζομαι ότι δεν θα εκπλαγείτε αν σας πω οτι ο Πινόκιο είναι μια από τις μεγαλύτερες μου επιρροές. Ο Πινόκιο είναι πιθανότητα ένα από τα καλύτερα προϊόντα, το αγαπημένο μου. Γιατί είναι ένα είδος αντικειμένου με συνείδηση ικανό να επηρεαστεί από το περιβάλλον, και ικανό να το επηρεάσει επίσης. Η άλλη μεγάλη μου επιρροή είναι το καναρίνι των ορυχείων. Στα ορυχεία κάρβουνου, αυτό το καναρίνι ήταν κοντά στους ανθρακωρύχους και κελαηδούσε όλη μέρα και όταν σταματούσε σήμαινε ότι είχε πεθάνει. Αυτό το καναρίνι λοιπόν ήταν ένας ζωντανός συναγερμός, και πολύ αποτελεσματικός. Μια απόλυτα φυσική τεχνολογία, ώστε να προειδοποιεί τους ανθρακωρύχους, "Ο αέρας δεν είναι καλός, πρέπει να φύγουμε. Είναι επείγον." Έτσι, για μένα είναι ένα πολύ καλό προϊόν.
I guess you won't be surprised if I tell you that Pinocchio is one of my great influences. Pinocchio is probably one of my best design products, my favorite one. Because it is a kind of object with a conscience, able to be modified by its surroundings, and able to modify it as well. The other great influence is the mine's canary. In coal mines, this canary was supposed to be close to the miners. And it was singing all day long. And when it stops it means that it just died. So this canary was a living alarm, and a very efficient one. A very natural technology, in order to say to the miners, "The air is too bad. You have to go. It's an emergency." So it's, for me, a great product.
Και προσπάθησα να σχεδιάσω ένα είδος καναρινιού. Το Αντρέα είναι ένα τέτοιο. Το Αντρέα είναι ένα ζωντανό φίλτρο αέρα το οποίο απορροφά τοξικά αέρια από τον αέρα, σε κλειστό χώρο. Χρησιμοποιεί μερικά φυτά για να κάνει αυτή τη δουλειά, επιλεγμένα λόγω της ικανότητας τους να φιλτράρουν τον αέρα. Πρέπει να ξέρετε, ή πιθανώς ήδη ξέρετε ότι η μόλυνση του αέρα σε κλειστό χώρο είναι πιο τοξική από τον εξωτερικό χώρο. Όσο εγώ σας μιλώ τα καθίσματα σας εκπέμπουν αόρατα και άοσμα τοξικά αέρια. Συγγνώμη γι' αυτό. Αυτή τη στιγμή λοιπόν αναπνέετε φορμαλδεΰδη. Το ίδιο και εγώ με το χάλι. Και το ίδιο συμβαίνει και στο σπίτι. Επειδή όλα τα προϊόντα που έχουμε εκπέμπουν συνεχώς αέριο από τα συστατικά που είναι φτιαγμένα.
And I tried to design a kind of canary. Andrea is one. Andrea is a living air filter that absorbs toxic gasses from air, contaminated indoor air. So it uses some plants to do this job, selected for their gas-filtering ability. You have to know, or you probably already know, that indoor air pollution is more toxic than outdoor one. So while I'm talking to you, the seats you are sitting on are currently emitting some invisible and odorless toxic gas. Sorry for that. (Laughter) So you are currently breathing formaldehyde. It's the same for me with the carpet. And this is exactly the same at home. Because all the product we get constantly give away the volatile component of which they're made of.
Ας δούμε λοιπόν το σπίτι σας. Η πολυθρόνας σας, η πλαστική καρέκλα σας, τα παιχνίδια των παιδιών σας εκπέμπουν την δική τους αόρατη πραγματικότητα. Και είναι πολύ τοξική. Αυτός είναι ο λόγος που δημιούργησα με τον Ντέιβιντ Έντουαρντ ένα επιστήμονα του Πανεπιστημίου Χάρβαντ, ένα αντικείμενο ικανό να απορροφά τα τοξικά στοιχεία χρησιμοποιώντας αυτά τα φυτά. Αλλά η ιδέα είναι να υποχρεώσουμε τον αέρα να πάει προς το μέρος των φυτών που θα δούμε αποτέλεσμα, γιατί οι ρίζες των φυτών δεν είναι πολύ αποτελεσματικές. Ο Μπιλ Βολβέρτον από την NASA το ανέλυσε έξυπνα την δεκαετία του 70. Η ιδέα λοιπόν ήταν να δημιουργήσουμε ένα αντικέιμενο ικανό να υποχρεώσει τον αέρα να έρθει σε επαφή με την σωστή ταχύτητα και τον σωστό χώρο σε όλα τα αποτελεσματικά μέρη του φυτού. Αυτό λοιπόν είναι το τελικό προϊόν. Θα κυκλοφορήσει τον επόμενο Σεπτέμβρη. (Χειροκροτήματα)
So let's have a look at your home. So your sofa, your plastic chair, your kid's toys give their own invisible reality. And this one is very toxic. This is the reason why I created, with David Edward, a scientist of Harvard University, an object able to absorb the toxic elements using those kind of plants. But the idea is to force the air to go in the effective part of the plants. Because the roots of the plant are not very effective. Bill Wolverton from NASA analyzed it cleverly in the '70s. So the idea is to create an object able to force the air, and to be in contact at the right speed at the right place, in all the effective parts of the plant. So this is the final object. It will be launched next September. (Applause)
Αυτή είναι μία παρόμοια προσέγγιση καθώς συμπεριέλαβα σε ένα προϊόν όπως το Αντρέα, μερικά φυτά. Σε αυτό τα φυτά χρησιμοποιούνται για την ικανότητα τους να φιλτράρουν το νερό. Και περιέχει και μερικά ψάρια. Αλλά εδώ, σε αντίθεση με το Αντρέα τα φυτά προορίζονται για τροφή. Αυτό το αντικείμενο είναι μια οικιακή φάρμα ψαριών και πρασίνου. Η ιδέα αυτού του αντικειμένου είναι να μπορεί να φέρει στο σπίτι τοπικό φαγητό. Οι τοπικοί καταναλωτές συνηθίζουν να παίρνουν φαγητό από ακτίνα 100 μιλίων. Το Τοπικό Ποτάμι μπορεί να προμηθεύσει φαγητό απευθείας στο σαλόνι σου. Η αρχή λοιπόν αυτού του αντικειμένου είναι να δημιουργήσει ένα οικοσύστημα που ονομάζεται aquaponics. Πρόκειται για το ακάθαρτο νερό των ψαριών, που μέσω μια αντλίας, ποτίζει τα φυτά από πάνω. Και τα φυτά φιλτράρουν, με τις ρίζες τους, το ακάθαρτο νερό των ψαριών. Μετά το νερό πάει πίσω στην γυάλα,
This one is kind of the same approach because I include, in a product like Andrea, some plants. And in this one, plants are used for the water filtration ability. And it includes some fishes as well. But here, unlike Andrea, here are supposed to be eaten. Indeed, this object is a domestic farm, for fishes and green. So the idea of this object is to be able to get at home very local food. The locavores used to get food taken in a radius of 100 miles. Local River is able to provide you food directly in your living room. So the principle of this object is to create an ecosystem called aquaponics. And the aquaponics is the dirty water of the fish, by a water pump, feeds the plants above. And the plants will filter, by the roots, the dirty water of the fish. After, it goes back into the fish tank.
και μετά έχετε δύο επιλογές. Είτε κάθεστε και το παρακολουθείτε σαν τηλεόραση. Απίθανο κανάλι. Είτε αρχίζετε το ψάρεμα. Και κάνετε σούσι με τα ψάρια και τα αρωματικά φυτά από πάνω. Επειδή μπορείτε να καλλιεργήσετε πατάτες, όχι πατάτες, αλλά ντομάτες αρωματικά φυτά και αλλά.
After that you have two options. Or you sit down in front of it like you would do in front your TV set. Amazing channel. Or you start fishing. And you make some sushis with a fish and the aromatic plants above. Because you can grow some potatoes. No, not potatoes, but tomatoes, aromatic plants and so on.
Έτσι τώρα μπορούμε να αναπνέουμε με ασφάλεια. Μπορούμε να τρώμε τοπικό φαγητό. Μπορούμε να θεραπευόμαστε από έξυπνα φάρμακα. Μπορούμε να εξισορροπήσουμε τον βιορυθμό μας με το φως ημέρας. Αλλά ήταν σημαντικό να δημιουργήσω και ένα τέλειο μέρος ή τουλάχιστον προσπάθησα, ώστε να δουλεύω και να δημιουργώ. Έτσι σχεδίασα για ένα Αμερικάνο επιστήμονά που ζει στο Παρίσι ένα γραφείο πολύ τονωτικό για τον εγκέφαλο. Ήθελα να δημιουργήσω το τέλειο μέρος στο οποίο μπορείς να δουλέψεις και να παίζεις, όπου το σώμα και ο εγκέφαλος θα μπορούν να δουλεύουν μαζί.
So now we can breathe safely. Now we can eat local food. Now we can be treated by smart medicine. Now we can be well-balanced in our biorhythm with daylight. But it was important to create a perfect place, so I tried to, in order to work and create. So I designed, for an American scientist based in Paris, a very stimulative, brain-stimulative office. I wanted to create a perfect place where you can work and play, and where your body and your brain can work together.
Έτσι, σε αυτό το γραφείο δεν θα δουλεύεις πια σε ένα έπιπλο, σαν ένας πολιτικός. Θα κάθεσαι, θα κοιμάσαι και θα παίζεις σε ένα γεωδαιτικό νησί φτιαγμένο από δέρμα. Βλέπεται; Κάτι σαν αυτό. Σε αυτό το γραφείο δεν δουλεύεις,γράφεις και ζωγραφίζεις σε χαρτί, αλλά απευθείας σε ένα τεράστιο πίνακα-σπηλιά σαν προϊστορικός επιστήμονας. Έτσι μπορείς και να αθλείσαι κατά την διάρκεια της δουλειάς. Σε αυτό το γραφείο δεν χρειάζεται να βγεις έξω για να έρθεις σε επαφή με την φύση. Η φύση συμπεριλαμβάνεται στο πάτωμα του γραφείου. Μπορείτε να το δείτε εδώ.
So, in this office, you do not work anymore at your desk, like a politician. Your seat, your sleep and your play on a big geodesic island made of leather. See, like this one? In this office you do not work and write and draw on a sheet of paper, but you draw directly on a kind of huge whiteboard cave, like a prehistoric scientist. So you, like that, can make some sport during your work. In this office you do not need to go out in order to be in contact with nature. You include, directly, the nature in the floor of the office. You can see it there.
Αυτή είναι μια εικόνα έμπνευσης που μας οδήγησε σε αυτό το πρότζεκτ για το γραφείο. Με βοήθησε πολύ να το σχεδιάσω. Δεν την έδειξα ποτέ στον πελάτη. Θα φοβόταν. (Γέλια) Είναι απλά για το εργαστήριο μου. Φαντάζομαι μπορεί να είναι η εκδίκηση επειδή υπήρξα πειραματόζωο. Ίσως όμως να είναι η καταδίκη σαν πίθηκοι και ανθρωπάρια που είμαστε. Όλοι μας πρέπει να αντιλαμβανόμαστε την πραγματική μας φύση. Ευχαριστώ πολύ. (Χειροκρότημα)
This is an inspiration image to lead this project of the office. It really helped me to design it. I never show it to my client. He would be so afraid. (Laughter) Just for my workshop. I guess it may be the revenge of the guinea pig I was. But it's maybe the conviction as monkey and homunculus we are. All of us need to be considered according to our real nature. Thank you very much. (Applause)