(Music)
(Muzyka)
(Applause)
(Brawa)
Thank you for being here. And I say "thank you for being here" because I was silent for 17 years. And the first words that I spoke were in Washington, D.C., on the 20th anniversary of Earth Day. And my family and friends had gathered there to hear me speak. And I said, "Thank you for being here." My mother, out in the audience, she jumped up, "Hallelujah, Johnny’s talking!"
Dziękuję, że tu jesteście. I mówię, że dziękuję wam za bycie tu, ponieważ nie odzywałem się przez 17 lat. I pierwsze słowa, jakie wymówiłem, wypowiedziałem w Waszyngtonie na 20 rocznicę Dnia Ziemi. Moja rodzina i przyjaciele zgromadzili się tam, żeby słuchać, jak mówię. I powiedziałem: "Dziękuję wam, że tu jesteście." Moja matka, na widowni, podskoczyła: "Alleluja, Johnny mówi!"
(Laughter)
(Śmiech)
Imagine if you were quiet for 17 years and your mother was out in the audience, say. My dad said to me, "That’s one" -- I’ll explain that. But I turned around because I didn’t recognize where my voice was coming from. I hadn’t heard my voice in 17 years, so I turned around and I looked and I said, "God, who's saying what I’m thinking?" And then I realized it was me, you know, and I kind of laughed. And I could see my father: "Yeah, he really is crazy." Well, I want to take you on this journey. And the journey, I believe, is a metaphor for all of our journeys. Even though this one is kind of unusual, I want you to think about your own journey.
Wyobraźcie sobie, jakbyście byli cicho przez 17 lat, a wasza matka była na widowni. Mój tata powiedział do mnie: "To jedno..." Wytłumaczę to. Ale odwróciłem się, ponieważ nie rozpoznałem, skąd dochodzi mój głos. Nie słyszałem mojego głosu od 17 lat, więc odwróciłem się, spojrzałem i powiedziałem: "Boże, kto wypowiada to, co myślę?" I wtedy zdałem sobie sprawę, że to ja i rozbawiło mnie to. I mogłem zobaczyć mojego ojca... "Tak, on naprawdę zwariował." Więc, chcę was zabrać w tę podróż. Ta podróż jest, jak wierzę, metaforą dla wszystkich naszych podróży. Nawet jeśli ta właśnie jest nieco nietypowa. Chcę, żebyście pomyśleli o swojej własnej podróźy.
My journey began in 1971 when I witnessed two oil tankers collide beneath the Golden Gate, and a half a million gallons of oil spilled into the bay. It disturbed me so much that I decided that I was going to give up riding and driving in motorized vehicles. That’s a big thing in California. And it was a big thing in my little community of Point Reyes Station in Inverness, California, because there were only about 350 people there in the winter – this was back in '71 now. And so when I came in and I started walking around, people -- they just knew what was going on. And people would drive up next to me and say, "John, what are you doing?" And I’d say, "Well, I’m walking for the environment." And they said, "No, you’re walking to make us look bad, right? You’re walking to make us feel bad." And maybe there was some truth to that, because I thought that if I started walking, everyone would follow. Because of the oil, everybody talked about the polllution. And so I argued with people about that, I argued and I argued. I called my parents up. I said, "I’ve given up riding and driving in cars." My dad said, "Why didn’t you do that when you were 16?"
Moja podróż rozpoczęła się w 1971 r., kiedy byłem świadkiem jak dwa tankowce zderzyły się pod Golden Gate, a pół miliona galonów ropy wylało się do zatoki. To mną tak wstrząsnęło, że zdecydowałem, że zrezygnuję z jeżdżenia czy prowadzenia pojazdów zmotoryzowanych. To duża rzecz w Kalifornii. I była to duża rzecz dla mojej małej społeczności w Point Reyes Station. w Inverness, w Kalifornii, ponieważ było tam tylko około może 350 ludzi zimą - to było w 71 roku. Więc kiedy przyszedłem i zacząłem przechadzać się, ludzie... po prostu wiedzieli, co się działo. Ludzie podjeżdżali do mnie i pytali: "Co robisz, John?" Odpowiadałem: "Cóż, chodzę dla ochrony środowiska." A oni odpowiadali: "Nie, chodzisz, żebyśmy źle wyglądali, co nie?" "Chodzisz, żebyśmy się źle poczuli." I może było w tym ziarno prawdy, ponieważ myślałem, że jeśli zacznę chodzić, to wszyscy powinni, wiecie, podążyć za tym. Z powodu ropy, wszyscy mówili o zanieczyszczniach. Więc spierałem się o to z ludźmi, i spierałem, i spierałem. Zadzwoniłem do moich rodziców. I powiedziałem: "Zrezygnowałem z jeżdżenia samochodami." Mój tata odpowiedział: "Czemu nie zrobiłeś tego, kiedy miałeś 16 lat?"
(Laughter)
(Śmiech)
I didn’t know about the environment then. They’re back in Philadelphia. And so I told my mother, "I’m happy though, I’m really happy." She said, "If you were happy, son, you wouldn’t have to say it." Mothers are like that.
Nie wiedziałem wtedy o środowisku. Oni są w Filadelfii. Więc powiedziałem mojej matce: "Jestem szczęśliwy, jestem naprawdę szczęśliwy." Odpowiedziała: "Gdybyś był szczęśliwy, synu, nie musiałbyś tego mówić." Takie są matki.
And so, on my 27th birthday I decided, because I argued so much and I talk so much, that I was going to stop speaking for just one day -- one day -- to give it a rest. And so I did. I got up in the morning and I didn’t say a word. And I have to tell you, it was a very moving experience, because for the first time, I began listening -- in a long time. And what I heard, it kind of disturbed me. Because what I used to do, when I thought I was listening, was I would listen just enough to hear what people had to say and think that I could -- I knew what they were going to say, and so I stopped listening. And in my mind, I just kind of raced ahead and thought of what I was going to say back, while they were still finishing up. And then I would launch in. Well, that just ended communication.
Więc, na moje 27 urodziny zdecydowałem, że ponieważ tak dużo się kłócę, i tak dużo mówię, że przestanę mówić na tylko jeden dzień - jeden dzień, żeby odpocząć. I tak zrobiłem. Wstałem rano i nie powiedziałem ani słowa. Muszę wam powiedzieć, że to było bardzo poruszające doświadczenie, ponieważ po raz pierwszy... od bardzo dawna, zacząłem słuchać. A to co usłyszałem, wstrząsnęło mną. Ponieważ to co zwykle robiłem, kiedy myślałem, że słucham, to słuchałem tylko tyle, żeby usłyszeć, co ludzie mają do powiedzenia i myśleć, że mogę... wiedziałem, co mają zamiar powiedzieć, więc przestawałem słuchać. W swojej głowie, po prostu wybiegałem do przodu i zastanawiałem się, co odpowiem, kiedy oni jeszcze kończyli. I wtedy się wstrzelałem. Cóż, to po prostu kończyło komunikację.
So on this first day I actually listened. And it was very sad for me, because I realized that for those many years I had not been learning. I was 27. I thought I knew everything. I didn’t. And so I decided I’d better do this for another day, and another day, and another day until finally, I promised myself for a year I would keep quiet because I started learning more and more and I needed to learn more. So for a year I said I would keep quiet, and then on my birthday I would reassess what I had learned and maybe I would talk again. Well, that lasted 17 years.
Więc to był pierwszy dzień, kiedy rzeczywiście słuchałem. To było dla mnie bardzo smutne, ponieważ zdałem sobie sprawę, że przez tyle lat nie uczyłem się. Miałem 27 lat. Myślałem, że wiem wszystko. Nie wiedziałem. Więc zdecydowałem, że lepiej przeciągnę to jeszcze o dzień i kolejny, i kolejny, aż w końcu obiecałem sobie, że zachowam ciszę przez rok, ponieważ zacząłem się uczyć coraz więcej i potrzebowałem nauczyć się więcej. Więc powiedziałem, że przez rok zachowam ciszę i potem w moje urodziny, zrewiduję to, czego się nauczyłem i może znowu zacznę mówić. Cóż, trwało to 17 lat.
Now during that time -- those 17 years -- I walked and I played the banjo and I painted and I wrote in my journal, and I tried to study the environment by reading books. And I decided that I was going to go to school. So I did. I walked up to Ashland, Oregon, where they were offering an environmental studies degree. It’s only 500 miles. And I went into the Registrar’s office and -- "What, what, what?" I had a newspaper clipping. "Oh, so you really want to go to school here? You don’t …? We have a special program for you." They did. And in those two years, I graduated with my first degree -- a bachelor’s degree. And my father came out, he was so proud. He said, "Listen, we’re really proud of you son, but what are you going to do with a bachelor’s degree? You don’t ride in cars, you don’t talk -- you’re going to have to do those things."
Podczas tego czasu - tych 17 lat - chodziłem i grałem na banjo i malowałem i pisałem mój dziennik i próbowałem uczyć się o środowisku czytając książki. Zdecydowałem, że pójdę do szkoły. I tak zrobiłem. Poszedłem do Ashland, w Oregonie, gdzie mieli studia z zakresu ochrony środowiska. To tylko 500 mil. Więc poszedłem do sekretariatu i... Co, co, co? Miałem wycinek z gazety. Oh, więc naprawdę chcesz chodzić tu do szkoły? Ty nie...? Mamy dla ciebie specjalny program. I mieli. Podczas tych dwóch lat, zdobyłem swój pierwszy stopień naukowy - licencjat. Mój ojciec pojawił się, był taki dumny. Powiedział: "Słuchaj, jesteśmy z ciebie, synu, naprawdę dumni, ale co zamierzasz zrobić z tym licencjatem? Nie jeździsz samochodem, nie mówisz, będziesz musiał robić te rzeczy."
(Laughter)
(Śmiech)
I hunched my shoulder, I picked my backpack up again and I started walking. I walked all the way up to Port Townsend, Washington, where I built a wooden boat, rode it across Puget Sound and walked across Washington [to] Idaho and down to Missoula, Montana. I had written the University of Montana two years earlier and said I'd like to go to school there. I said I'd be there in about two years.
Zgarbiłem ramiona, podniosłem znowu mój plecak i zacząłem chodzić. Przeszedłem całą drogę aż do Port Townsend, w stanie Waszyngton, gdzie zbudowałem drewnianą łódź, przemierzyłem nią Puget Sound. Idaho... Przeszedłem przez Waszyngton, Idaho i do Missoula, w Montanie. Napisałem do Uniwersytetu w Montanie dwa lata wcześniej i powiedziałem, że chciałbym się tam uczyć. I że będę tam za około dwa lata.
(Laughter)
(Śmiech)
And I was there. I showed up in two years and they -- I tell this story because they really helped me. There are two stories in Montana. The first story is I didn’t have any money -- that’s a sign I used a lot. And they said,"Don't worry about that." The director of the program said, "Come back tomorrow." He gave me 150 dollars, and he said, "Register for one credit. You’re going to go to South America, aren’t you?" And I said -- Rivers and lakes, the hydrological systems, South America. So I did that. He came back; he said to me, "OK John, now that you've registered for that one credit, you can have a key to an office, you can matriculate -- you’re matriculating, so you can use the library. And what we’re going to do is, we’re going to have all of the professors allow you to go to class. They’re going to save your grade, and when we figure out how to get you the rest of the money, then you can register for that class and they’ll give you the grade." Wow, they don’t do that in graduate schools, I don’t think. But I use that story because they really wanted to help me. They saw that I was really interested in the environment, and they really wanted to help me along the way.
I byłem tam. Pojawiłem się po dwóch latach i oni... Opowiadam tę historię, bo naprawdę mi pomogli. Są dwie historie z Montany. Pierwsza - że nie miałem żadnych pieniędzy...to znak, którego dużo używałem. A oni powiedzieli: "Nie martw się o to." Dyrektor programu powiedział: "Wróć jutro." Dał mi 150 dolarów. i powiedział: "Zarejestruj się na jedne zajęcia. Wybierasz się do Ameryki Południowej, co nie?" I powiedziałem... Jeziora i rzeki, systemy hydrologiczne, Ameryka Południowa. Więc to zrobiłem. Wrócił i powiedział do mnie, powiedział: "OK John, teraz, jak już się zarejestrowałeś na te zajęcia, możesz mieć klucz do biura, możesz zdawać egzaminy... Zdajesz egzaminy, więc możesz korzystać z biblioteki. Więc to co zrobimy, to namówimy wszystkich profesorów, żeby pozwolili ci chodzić na zajęcia, zapiszą twoje oceny i kiedy wymyślimy, skąd wziąć resztę pieniędzy, zarejestrujesz się na te zajęcia i dostaniesz oceny." Wow, nie robią tego w szkołach wyższych, nie sądzę. Ale przytoczyłem tę historię, ponieważ naprawdę chcieli mi pomóc. Zobaczyli, że naprawdę interesuję się środowiskiem i naprawdę chcieli mi przy tym pomóc.
And during that time, I actually taught classes without speaking. I had 13 students when I first walked into the class. I explained, with a friend who could interpret my sign language, that I was John Francis, I was walking around the world, I didn’t talk and this was the last time this person’s going to be here interpreting for me. All the students sat around and they went ...
Przez ten czas, uczyłem nie mówiąc. Miałem 13 studentów, kiedy pierwszy raz wszedłem do klasy i wytłumaczyłem przez przyjaciela, który mógł tłumaczyć mój język znaków, że jestem John Francis, że chodziłem po świecie, że nie mówię i że to ostatni raz, kiedy ktoś będzie dla mnie tłumaczył. Wszyscy studenci usiedli i zrobili...
(Laughter)
(Śmiech)
I could see they were looking for the schedule, to see when they could get out. They had to take that class with me. Two weeks later, everyone was trying to get into our class.
Widziałem, że patrzą na rozkład zajęć, żeby zobaczyć, kiedy będą mogli się wycofać. Musieli wziąć te zajęcia ze mną. Dwa tygodnie później, wszyscy próbowali dostać się na nasze zajęcia.
And I learned in that class -- because I would do things like this ... and they were all gathered around, going, "What's he trying to say?" "I don't know, I think he's talking about clear cutting." "Yeah, clear cutting." "No, no, no, that's not clear cutting, that’s -- he's using a handsaw." "Well, you can’t clearcut with a ..." "Yes, you can clear cut ..." "No, I think he’s talking about selective forestry." Now this was a discussion class and we were having a discussion. I just backed out of that, you know, and I just kind of kept the fists from flying. But what I learned was that sometimes I would make a sign and they said things that I absolutely did not mean, but I should have. And so what came to me is, if you were a teacher and you were teaching, if you weren’t learning you probably weren’t teaching very well. And so I went on.
I nauczyłem się w tej klasie... ponieważ robiłem takie rzeczy... i wszyscy siedzili dookoła, zgadując, co on próbuje powiedzieć? Nie wiem, myślę, że mówi o wycince. Tak, o wycince. Nie, nie, nie, to nie jest wycinka, to jest... on używa piły. Cóż, nie możesz zrobić wycinki z... Tak, możesz zrobić wycinkę... Nie, myślę, że on mówi o leśnictwie selektywnym. To były zajęcia dyskusyjne i dyskutowaliśmy. Ja po prostu wycofywałem się z tego i wiecie, pilnowałem, żeby nie doszło do bójki. Ale nauczyłem się, że czasami, kiedy robiłem jakiś znak, oni mówili rzeczy, których zupełnie nie miałem na myśli, a powinienem mieć. Więc doszedłem do tego, że jeśli jesteś nauczycielem i jeśli uczysz, to jeśli nie uczysz się sam, prawdopodobnie uczysz niezbyt dobrze. Więc kontynuowałem.
My dad came out to see me graduate and, you know, I did the deal, and my father said, "We’re really proud of you son, but ... " You know what went on, he said, "You’ve got to start riding and driving and start talking. What are you going to do with a master’s degree?" I hunched my shoulder, I got my backpack and I went on to the University of Wisconsin.
Mój tata pojawił się, żeby zobaczyć, jak kończę studia i, wiecie, dobiłem interesu, więc mój ojciec powiedział: "Jesteśmy z ciebie naprawdę dumni, synu, ale..." Wiecie, jak to szło. powiedział: "Musisz zacząć jeździć i zacząć mówić Co zrobisz z tą magisterką?" Zgarbiłem się, wziąłem plecak i poszedłem na Uniwersytet Wisconsin.
I spent two years there writing on oil spills. No one was interested in oil spills. But something happened -- Exxon Valdez. And I was the only one in the United States writing on oil spills. My dad came out again. He said, "I don't know how you do this, son -- I mean, you don't ride in cars, you don’t talk. My sister said maybe I should leave you alone, because you seem to be doing a lot better when you’re not saying anything."
Spędziłem tam dwa lata pisząc o wyciekach ropy. Nikt się nie interesował wyciekami ropy. Ale coś się wydarzyło... Exxon Valdez. A ja byłem jedynym w Stanach piszącym o wyciekach ropy. Mój tata znowu się pojawił. Powiedział: "Nie wiem, jak to, synu, robisz, znaczy, nie jeździsz samochodami, nie mówisz. Moja siostra powiedziała, że może powinienem dać ci spokój. bo wydaje się, że idzie ci o wiele lepiej, kiedy nic nie mówisz.
(Laughter)
(Śmiech)
Well, I put on my backpack again. I put my banjo on and I walked all the way to the East Coast, put my foot in the Atlantic Ocean -- it was seven years and one day it took me to walk across the United States.
Cóż, znowu założyłem mój plecak. Wziąłem banjo i przeszedłem aż na Wschodnie Wybrzeże, zanurzyłem stopę w Atlantyku -- Przejście przez Stany zajęło mi siedem lat i jeden dzień.
And on Earth Day, 1990 -- the 20th anniversary of Earth Day -- that’s when I began to speak. And that’s why I said, "Thank you for being here." Because it's sort of like that tree in the forest falling; and if there's no one there to hear, does it really make a sound? And I’m thanking you, and I'm thanking my family because they had come to hear me speak. And that’s communication. And they also taught me about listening -- that they listened to me. And it’s one of those things that came out of the silence, the listening to each other. Really, very important -- we need to listen to each other. Well, my journey kept going on. My dad said, "That’s one," and I still didn’t let that go.
I w Dniu Ziemi, 1990, w dwudziestą rocznicę Dnia Ziemi, wtedy zacząłem mówić. I dlatego powiedziałem: "Dziękuję, że tu jesteście." Ponieważ to tak, jak z tym drzewem upadającym w lesie, jeśli nie ma nikogo, kto by je słyszał, czy naprawdę wydaje dźwięk? Dziękuję wam i dziękuję mojej rodzinie, ponieważ przyszli usłyszeć, jak mówię. I to jest komunikacja. Oni również nauczyli mnie o słuchaniu, że słuchali mnie. I to jedna z tych rzeczy, które wynikają z ciszy, słuchanie się wzajemnie. Naprawdę, bardzo ważne... powinniśmy słuchać się wzajemnie. Cóż, moja podróż trwała. Mój tata powiedział: "To jedno" a ja nadal nie odpuściłem.
I worked for the Coastguard, was made a U.N. Goodwill Ambassador. I wrote regulations for the United States -- I mean, I wrote oil spill regulations. 20 years ago, if someone had said to me, "John, do you really want to make a difference?" "Yeah, I want to make a difference." He said, "You just start walking east; get out of your car and just start walking east." And as I walked off a little bit, they'd say, "Yeah, and shut up, too."
Pracowałem dla Straży Wybrzeża, zostałem Ambasadorem Dobrej Woli UNICEF. Pisałem rozporządzenia dla Stanów Zjednoczonych... To znaczy, pisałem rozporządzenia dotyczące wycieków ropy. To znaczy, gdyby 20 lat temu ktoś do mnie powiedział: "John, chcesz zrobić coś naprawdę znaczącego?" "Tak, chciałbym zrobić coś znaczącego." On na to: "Po prostu zacznij iść na wschód, wyjdź z samochodu i po prostu zacznij iść na wschód." A jakbym już kawałek przeszedł, powiedziałby: "Tak, i jeszcze się zamknij.
(Laughter)
(Śmiech)
"You’re going to make a difference, buddy." How could that be, how could that be? How could doing such a simple thing like walking and not talking make a difference?
Zrobisz coś znaczącego, bracie." Jak to możliwe, jak to możliwe? Jak to możliwe, że zrobienie takiej prostej rzeczy jak chodzenie i nie mówienie robi różnicę?
Well, my time at the Coast Guard was a really good time. And after that -- I only worked one year -- I said, "That's enough. One year's enough for me to do that." I got on a sailboat and I sailed down to the Caribbean, and walked through all of the islands, and to Venezuela. And you know, I forgot the most important thing, which is why I started talking, which I have to tell you. I started talking because I had studied environment. I’d studied environment at this formal level, but there was this informal level. And the informal level -- I learned about people, and what we do and how we are. And environment changed from just being about trees and birds and endangered species to being about how we treated each other. Because if we are the environment, then all we need to do is look around us and see how we treat ourselves and how we treat each other. And so that’s the message that I had. And I said, "Well, I'm going to have to spread that message." And I got in my sailboat, sailed all the way through the Caribbean -- it wasn't really my sailboat, I kind of worked on that boat -- got to Venezuela and I started walking.
Cóż, czas jaki spędziłem w Straży Wybrzeża był naprawdę dobry. A po tym - pracowałem tylko jeden rok - powiedziałem: "To już wystarczy, rok to dla mnie dosyć na robienie tego." Wszedłem na żaglówkę i pożeglowałem na Karaiby i przeszedłem przez całe wyspy i do Wenezueli. I wiecie, zapomniałem najważniejszej rzeczy, czyli dlaczego zacząłem mówić, co muszę wam powiedzieć. Zacząłem mówić, ponieważ studiowałem ochronę środowiska, badałem ochronę środowiska na tym poziomie, na poziomie oficjalnym, ale był jeszcze poziom nieoficjalny. A na poziomie nieoficjalnym -- Uczyłem się o ludziach, co robimy i jacy jesteśmy. Ochrona środowiska zmieniła się od bycia po prostu o drzewach i ptakach i zagrożonych gatunkach do bycia o tym, jak się wzajemnie traktujemy. Ponieważ jeśli to my jesteśmy środowiskiem, wtedy wystarczy, jeśli rozejrzymy się dookoła i zobaczymy jak traktujemy siebie samych i jak traktujemy innych. I to jest przesłanie, które miałem. Powiedziałem: "Cóż, będę musiał szerzyć to przesłanie." Więc wsiadłem na moją żaglówkę, przepłynąłem całą drogę przez Karaiby -- To nie była tak naprawdę moja żaglówka, tak jakby pracowałem na tej łodzi -- dotarłem do Wenezueli i zacząłem chodzić.
This is the last part of this story, because it’s how I got here, because I still didn't ride in motorized vehicles. I was walking through El Dorado -- it's a prison town, famous prison, or infamous prison -- in Venezuela, and I don’t know what possessed me, because this was not like me. There I am, walking past the guard gate and the guard stops and says, "Pasaporte, pasaporte," and with an M16 pointed at me. And I looked at him and I said, "Passport, huh? I don't need to show you my passport. It’s in the back of my pack. I'm Dr. Francis; I'm a U.N. Ambassador and I'm walking around the world." And I started walking off. What possessed me to say this thing? The road turned into the jungle. I didn’t get shot. And I got to -- I start saying, "Free at last -- thank God Almighty, I’m free at last." "What was that about," I’m saying. What was that about?
To ostatnia część tej historii, ponieważ w ten sposób dotarłem tutaj, ponieważ nadal nie jeździłem pojazdami zmotoryzowanymi. Szedłem przez El Dorado -- to miasto więzienne, sławne więzienie, lub niesławne więzienie -- w Wenezueli, i nie wiem, co mnie opętało, ponieważ to było zupełnie nie jak ja. Jestem tam, przechodzę przez bramę i strażnik zatrzymuje się i mówi: "Pasaporte, pasaporte" z M16 skierowanym w moją stronę. Spojrzałem na niego i powiedziałem: "Paszport, hm, nie musze pokazywać ci mojego paszportu, jest z tyłu plecaka. Jestem Dr. Francis, jestem Ambasadorem UNICEF i chodzę po świecie." I zacząłem odchodzić. Co mnie opętało, żeby to powiedzieć? Droga zmieniła się w dżunglę. Nie zastrzelono mnie. I dotarłem do -- Zacząłem mówić, nareszcie wolny, dzięki Bogu Wszechmogącemu, jestem nareszcie wolny. O co w tym chodziło, mówię, o co chodziło?
It took me 100 miles to figure out that, in my heart, in me, I had become a prisoner. I was a prisoner and I needed to escape. The prison that I was in was the fact that I did not drive or use motorized vehicles. Now how could that be? Because when I started, it seemed very appropriate to me not to use motorized vehicles. But the thing that was different was that every birthday, I asked myself about silence, but I never asked myself about my decision to just use my feet. I had no idea I was going to become a U.N. Ambassador. I had no idea I would have a Ph.D.
Zabrało mi 100 mil, żeby zrozumieć, że w głębi serca, we mnie, stałem się więźniem. Byłem więźniem i potrzebowałem uciec. Więzieniem, w którym byłem, był fakt, że nie jeździłem czy nie używałem pojazdów zmotoryzowanych. Jak to możliwe? Ponieważ kiedy zaczynałem, wydawało mi się bardzo odpowiednie, żeby nie używać pojazdów zmotoryzowanych. Ale to, co było inne, to że w każde urodziny, pytałem siebie samego o ciszę, ale nigdy nie zapytałem siebie o moją decyzję, by używać tylko stóp. Nie miałem pojęcia, że zostanę Ambasadorem UNICEF. Nie miałem pojęcia, że będę miał doktorat.
And so I realized that I had a responsibility to more than just me, and that I was going to have to change. You know, we can do it. I was going to have to change. And I was afraid to change, because I was so used to the guy who only just walked. I was so used to that person that I didn’t want to stop. I didn’t know who I would be if I changed. But I know I needed to. I know I needed to change, because it would be the only way that I could be here today. And I know that a lot of times we find ourselves in this wonderful place where we’ve gotten to, but there’s another place for us to go. And we kind of have to leave behind the security of who we’ve become, and go to the place of who we are becoming. And so, I want to encourage you to go to that next place, to let yourself out of any prison that you might find yourself in, as comfortable as it may be, because we have to do something now. We have to change now. As our former Vice President said, we have to become activists. So if my voice can touch you, if my actions can touch you, if my being here can touch you, please let it be. And I know that all of you have touched me while I’ve been here.
Więc zdałem sobie sprawę, że odpowiadam za więcej niż tylko siebie, i że będę musiał się zmienić. Wiecie, możemy to zrobić. Musiałem się zmienić. I bałem się zmienić, ponieważ tak się przyzwyczaiłem do kogoś, kto tylko chodził. Tak bardzo się przyzwyczaiłem do tej osoby, że nie chciałem przestać. Nie wiedziałem, kim będę, jeśli się zmienię. Ale wiedziałem, że muszę. Wiedziałem, że potrzebuję się zmienić, ponieważ to jedyny sposób, abym mógł dzisiaj być tutaj. Wiem, że wielokrotnie znajdujemy się w tym wspaniałym miejscu, do którego dotarliśmy, ale jest kolejne miejsce dla nas do pójścia. I musimy jakby opuścić bezpieczeństwo tego, kim się staliśmy, i iść tam, gdzie jest ten, kim się dopiero stajemy. Dlatego chcę zachęcić was, byście szli do tego kolejnego miejsca, byście wydostali się z każdego więzienia, w jakim moglibyście się znaleźć, jak by nie było wygodne, ponieważ musimy coś zrobić teraz. Musimy się zmienić teraz. Jak nasz poprzedni Vice-prezydent powiedział: "Musimy się stać aktywistami." Więc, jeśli mój głos może was poruszyć, jeśli moje czyny was mogą poruszyć, jeśli moje bycie tutaj może was poruszyć, proszę, pozwólcie na to. I wiem, że wy wszyscy poruszyliście mnie, kiedy tutaj byłem.
So, let’s go out into the world and take this caring, this love, this respect that we’ve shown each other right here at TED, and take this out into the world. Because we are the environment, and how we treat each other is really how we’re going to treat the environment. So I want to thank you for being here and I want to end this in five seconds of silence.
Więc wyjdźmy w świat, biorąc tę troskę, tę miłość, ten szacunek, które okazywaliśmy sobie wzajemnie tutaj na TED, i wynieśmy to w świat. Ponieważ my jesteśmy środowiskiem, a to jak się wzajemnie traktujemy, to jak będziemy tak naprawdę traktować środowisko. Więc chcę wam podziękować za bycie tutaj i chcę zakończyć na pięciu sekundach ciszy.
Thank you.
Dziękuję.
(Applause)
(Brawa)