Cartoons are basically short stories. I tried to find one that didn't have a whole lot of words. Not all of them have happy endings. So how did I get started cartooning? I doodled a lot as a kid, and if you spend enough time doodling, sooner or later, something happens: all your career options run out. So you have to make a living cartooning.
Phim hoạt hình thường là những câu truyện ngắn. Tôi cố tránh không tìm 1 truyện toàn chữ là chữ. Và không phải tất cả đều kết thúc có hậu. Tôi bắt đầu làm phim hoạt hình như nào nhỉ? Tôi thường hay vẽ rất nhiều khi còn nhỏ Và khi tôi..nếu bạn đã dành đủ thời gian cho nghệ thuật sớm hay muộn, điều gì đó rồi sẽ tới Mọi sự lựa chọn công việc của bạn đều không còn nữa Và bạn phải sống với nghiệp hoạt hình
Actually, I fell in love with the ocean when I was a little boy, when I was about eight or nine. And I was particularly fascinated with sharks. This is some of my early work. Eventually, my mom took the red crayon away, so it was [unclear]. But I'd like to relay to you a childhood experience of mine that really made me see the ocean differently, and it's become the foundation of my work because, I feel like, if in a day, I can see the ocean differently, then I can evoke that same kind of change in others, especially kids. Before that day, this is how I saw the ocean. It's just a big blue surface. And this is how we've seen the ocean since the beginning of time. It's a mystery. There's been a lot of folklore developed around the ocean, mostly negative. And that prompted people to make maps like this, with all kinds of wonderful detail on the land, but when you get to the waters edge, the ocean looks like one giant puddle of blue paint. And this is the way I saw the ocean at school -- as if to say, "All geography and science lessons stop at water's edge. This part's not going to be on the test."
Thật ra tôi rất yêu biển cả, từ khi còn là một cậu bé khi tôi chỉ khoảng tám, chín tuổi gì đó và tôi thực sự rất thích cá mập đây là một trong số những tác phẩm đầu tay của tôi Ngay cả khi mẹ lấy lại cây sáp đỏ thì tôi đã kịp hoàn thành nó rồi Nhưng điều tôi muốn chia sẻ với các bạn là một trải nghiệm tuổi thơ điều đó đã hướng tôi nhìn đại dương theo một cách khác Và nó thực sự đã mở ra trang đầu cho sự nghiệp của tôi bởi tôi cảm thấy rằng, nếu trong một ngày, tôi có thể nhìn biển cả bằng cái nhìn khác thì tôi cũng có thể tương tự nhìn mọi vật thay đổi theo một cách mới, đặc biệt khi là trẻ con. Trước ngày hôm ấy, tôi đã từng nhìn biển cả như nó chỉ là một bề mặt xanh rộng lớn Và đó là cách nhận thức của tất cả chúng ta về biển ngay khi mới chào đời. Biển là một bí ần Có rất nhiều câu chuyện được dệt nên về cách mà biển được tạo thành đa phần là những câu chuyện có chiều không tích cực và nó mặc định cho chúng ta tạo ra bản đổ như thế này với tất cả những kỳ quan tạo hóa tuyệt đẹp trên đất liền, nhưng khi đến rìa ranh giới với mặt nước đại dương trông như thể một vũng nước khổng lồ được phết xanh đây cũng là cách tôi được nhìn nhận về biển khi còn đi học có thể nói: "Tất cả các bài học địa lý và khoa học đều dừng lại ở mép nước" đây sẽ là phần không có trong đề thi".
But that day I flew low over the islands -- it was a family trip to the Caribbean, and I flew in a small plane low over the islands. This is what I saw. I saw hills and valleys. I saw forests and meadows. I saw grottoes and secret gardens and places I'd love to hide as a kid, if I could only breathe underwater. And best of all, I saw the animals. I saw a manta ray that looked as big as the plane I was flying in. And I flew over a lagoon with a shark in it, and that was the day that my comic strip about a shark was born.
Nhưng rồi cái ngày tôi được dịp bay lượn qua những hòn đảo trong một chuyến đi du lịch gia đình đến Caribê và tôi được ngồi trên một máy bay nhỏ bay tầm thấp. đây là những gì tôi được thấy, tôi đã thấy những dải đồi và thung lũng. Những cánh rừng và đồng cỏ thậm chí có cả những hang động và khu vườn bí mật là những nơi trốn tìm thật lý tưởng khi tôi còn nhỏ, nếu tôi có thể thở được dưới mặt nước. Và tuyệt vời hơn cả, tôi đã thấy các loài sinh vật biển. Tôi nhìn thấy một con cá đuối to bằng cả chiếc máy bay đang chở tôi. Tôi bay lướt qua một cái đầm nơi ở của một con cá mập, và đó là ngày truyện tranh biếm họa vui về cá mập của tôi ra đời.
So from that day on, I was an ordinary kid walking around on dry land, but my head was down there, underwater. Up until that day, these were the animals that were most common in my life. These were the ones I'd like to draw -- all variations of four legs and fur. But when you got to the ocean, my imagination was no competition for nature. Every time I'd come up with a crazy cartoon character on the drawing board, I'd find a critter in the ocean that was even crazier. And the differences in scale between this tiny sea dragon and this enormous humpback whale was like something out of a science-fiction movie.
Thế là từ đó ngày hôm đó, tôi vẫn là một cậu bé rất đỗi bình thường đi lại dạo quanh trên đất liền nhưng những suy nghĩ của tôi đã lặn xuống kia, với biển cả Trước đó đây là những động vật gần gũi nhất với cuộc sống của tôi. Cùng một đặc điểm mà tôi thích vẽ... tất cả đều là chủng loài có lông và bốn chân. Nhưng khi bạn đã biết đến đại dương trí tưởng tượng của tôi không thể cạnh tranh lại với thiên nhiên. Mỗi lần tôi có một ý tưởng điên rồ nào đó cho nhân vật của mình trên bảng vẽ, Tôi lại tìm thấy một sinh vật ở đại dương còn kỳ lạ và độc đáo hơn. Và sự khác biệt về tỷ lệ giữa một con hải long nhỏ và một con cá voi lưng gù khổng lồ là một điều gì đó vượt xa tầm kiểm soát với cả thể loại phim khoa học giả tưởng
Whenever I talk to kids, I always like to tell them, the biggest animal that ever lived is still alive. It's not a dinosaur; it's a whale, animals as big as office buildings still swimming around out there in our ocean. Speaking of dinosaurs, sharks are basically the same fish they were 300 million years ago. So if you ever fantasize about going back in time and seeing what a dinosaur looked like, that's what a dinosaur looks like. So you have living dinosaurs and space aliens, animals that evolved in zero gravity in harsh conditions. It's just incredible; no Hollywood designer could come up with something more interesting than that. Or this fangtooth. The particles in the water make it look like it's floating in outer space. Could you image if we looked through the Hubble Telescope and we saw that? It would start a whole new space race. But instead, we stick a camera in the deep ocean, and we see a fish, and it doesn't capture our imagination as a society. We say to ourselves, "Maybe we can make fish sticks with it or something."
Bất cứ khi nào tôi trò chuyện với lũ trẻ, tôi luôn khẳng định rằng, sinh vật to lớn nhất vẫn còn tồn tại. Không phải là loài khủng long, mà là cá voi, nó lớn như những tòa nhà cao tầng vẫn bơi lội ngoài kia trong đại dương xanh của chúng ta. Nói về khủng long, cá mập hiện nay cũng cơ bản giống với hình hài của chúng từ 300 triệu năm về trước. Vì vậy nếu bạn mơ ước được du hành ngược thời gian để xem hình dáng thật sự của một con khủng long như thế nào, thì chúng cũng tương tự như thế đó. Thế nên bạn sở hữu được một con khủng long còn sống và sinh vật ngoài vũ trụ, loài vật đã tiến hóa ngoài không gian trong điều kiện khắc nghiệt. điều đó thật phi thường mà không một nhà thiết kế phim bom tấn nào từ Hollywood có thể sáng tạo ra được những điều thú vị hơn thế Hay như con cá răng nanh này. Những đốm nhỏ trong nước làm ta có cảm giác nó đang bơi trôi nổi ngoài không gian. Liệu bạn có thể tưởng tượng nếu chúng ta quan sát qua kính thiên văn và nhìn thấy điều đó? Nó có thể sẽ trở thành một chủng loài ngoài không gian mới. Nhưng thay vào đó, chúng ta tự đưa máy ảnh vào đại dương, chúng ta nhìn thấy một con cá, nó sẽ không thể bắt được hình ảnh như trong trí tưởng tượng của chúng ta giống như trên mạng xã hội. Và chúng ta tự nhủ rằng, " Có thể chúng ta nên đem nó đi lăn bột hay đại loại vậy" .
So, what I'd like to do now is try a little drawing. So, I'm going to try to draw this fangtooth here. I love to draw the deep sea fish, because they are so ugly, but beautiful in their own way. Maybe we can give him a little bioluminescence here -- give him a headlight, maybe a brake light, turn signals. But it's easy to see why these animals make such great cartoon characters, their shapes and sizes. So some of them actually seem to have powers like superheroes in a comic book. For instance, take these sea turtles. They kind of have a sixth sense like Superman's x-ray vision. They can sense the magnetic fields of the earth. And they can use that sense to navigate hundreds of miles of open ocean. I kind of give my turtle hands just to make them an easier cartoon character to work with. Or take this sea cucumber. It's not an animal we draw cartoons of or draw at all. He's like an underwater Spiderman. He shoots out these sticky webs to entangle his enemy. Of course, sea cucumbers shoot them out their rears, which, in my opinion, makes them much more interesting a superhero. (Laughter) He can't spin a web anytime; he's got to pull his pants down first.
Vì thế, điều mà tôi muốn làm ngay lúc này là cố gắng vẽ một bức tranh nhỏ. Tôi đang cố vẽ lại con cá răng nanh ở đây. Tôi thực sự thích vẽ những loài cá nơi tận cùng biển sâu, bởi vì chúng thật kì dị, nhưng đẹp theo cách riêng của chúng. Chúng ta sẽ vẽ một chút phát quang ở đây, trên chùm đèn sáng ở đầu nó, như một cái đèn pha phát tín hiệu. Thật không khó để hiểu rằng tại sao loài vật lại là những hình tượng hoạt hình lý tưởng, cả hình dáng và kích cỡ của chúng. Chúng ta có thể thấy một số trong chúng như có sức mạnh của những siêu anh hùng trong truyện tranh. Trong ví dụ khác, những con rùa biển. Nó là một loài có giác quan thứ sáu như tia x quang của Superman Chúng có thể cảm nhận được từ trường của Trái đất. Và sử dụng giác quan đó để xác định phương hướng xa hàng trăm dặm nơi biển cả. Tôi vẽ thêm cho chú rùa của tôi hai đôi tay để làm chúng trông sinh động hơn. Hay lấy ví dụ về con hải sâm này. Nó không hẳn là một loài động vật được vẽ hoạt hình hay vẽ hình mẫu, Nó giống như một Spiderman dưới nước vậy. Nó sẽ bắn ra những cái bẫy dính để trói buộc con mồi. Tất nhiên, hải sâm bắn chúng từ đằng sau, mà theo tôi nghĩ, đã làm cho chúng trở nên còn thú vị hơn là một vị anh hùng. (Cười lớn hơn ) Nó không thể tạo ra bẫy bất cứ lúc nào, nó phải cởi quần xuống trước.
(Laughter)
( cười lớn hơn)
Or the blowfish. The blowfish is like the Incredible Hulk. It can change its body into a big, intimidating fish in a matter of seconds. I'm going to draw this blowfish uninflated. And then I'm going to attempt onscreen animation here. Let's see. Try and inflate it. (Laughter) "You talkin' to me?" See, he can inflate himself when he wants to be intimidating. Or take this swordfish. Could you imagine being born with a tool for a nose? Do you think he wakes up in the morning, looks in the mirror and says, "Somebody's getting stabbed today." Or this lionfish for instance. Imagine trying to make friends covered with razor-sharp poisonous barbs. It's not something you want to put on your Facebook page, right?
Hoặc những con cá nóc. Chúng giống như Hulk khổng lồ xanh- một trong số các siêu anh hùng Có thể biến đổi cơ thể thành một con cá to lớn và đáng sợ chỉ trong vài giây. Tôi sẽ vẽ con cá nó này khi nó chưa biến hình. Sau đó tôi cố gắng tạo ra một chuỗi ảnh động. để xem. Làm phồng nó lên. (cười lớn ) " Các bạn thấy những gì tôi nói chứ? Xem này, nó có thể tự bơm phồng mình lên bất cứ khi nào nó muốn cảnh báo các sinh vật khác. Hay như con cá kiếm này. Bạn có thể tưởng tượng được khi sinh ra với môt cái mũi là một công cụ thì sẽ như thế nào không? Bạn có nghĩ khi nó thức dậy vào buổi sáng, nhìn vào gương và thốt lên, " Ai đó sẽ phải bị đâm ngày hôm nay" Hoặc với con cá mao tiên này. đang cố gắng kết bạn nhưng lại bị cô lập bởi những cái gai nhọn có độc. Nó không hẳn là điều gì đó mà bạn muốn đăng tải lên Facebook của mình, đúng không?
My characters are -- my lead character's a shark named Sherman. He's a great white shark. And I kind of broke the mold with Sherman. I didn't want to go with this ruthless predator image. He's kind of just out there making a living. He's sort of a Homer Simpson with fins. And then his sidekick is a sea turtle, as I mentioned before, named Filmore. He uses his wonderful skills at navigation to wander the oceans, looking for a mate. And he does manage to find them, but great navigation skills, lousy pick-up lines. He never seems to settle on any particular girl. I have a hermit crab named Hawthorne, who doesn't get a lot of respect as a hermit crab, so he kind of wishes he were a great white shark. And then I'll introduce you to one more character, this guy, Ernest, who is basically a juvenile delinquent in a fish body.
Các nhân vật của tôi... Nhân vật chủ đạo của tôi là một con cá mập tên Sherman. Nó là một con cá mập trắng to lớn. Tôi phá vỡ các quy luật với Sherman. Tôi không muốn vẽ nó với hình tượng loài động vật ăn thịt độc ác Nó chỉ đang bơi đây đó ở ngoài đại dương Nó trông như Homer Simpson có thêm vây cá. Và nó có thêm một bạn đồng hành bên cạnh chính là con rùa biển tôi đã vẽ trước đó, tên là Filmore. Nó sử dụng khả năng tuyệt với của mình vào việc điều hướng khi ngao du khắp nơi, và tìm bạn đời cho mình. Mặc dù có chuẩn bị kế hoạch để tìm kiếm, khả năng định vị tốt, nhưng lại không có kinh nghiệm mấy trong việc cưa cẩm. Nên dường như anh ta chẳng thể tiếp cận được bất cứ cô gái nào. Tôi có một con cua ẩn sĩ Hawthore, nó chẳng mấy tự hào là một con cua ẩn sĩ, thay vào đó, nó ước nó nên sinh ra là một con cá mập trằng thì hơn. Và tôi sẽ giới thiệu với bạn thêm một nhân vật nữa, anh chàng này là Ernest, là một trẻ phạm tội vị thành niên trong thân xác một con cá.
So with characters, you can make stories. Sometimes making a story is as easy as putting two characters in a room and seeing what happens. So, imagine a great white shark and a giant squid in the same bathroom. (Laughter) Or, sometimes I take them to places that people have never heard of because they're underwater. For instance, I took them skiing in the Mid-Atlantic Range, which is this range of mountains in the middle of the Atlantic. I've taken them to the Sea of Japan, where they met giant jellyfish. I've taken them camping in the kelp forests of California.
Với những nhân vật trên, bạn hoàn toàn có thể tạo dựng nhiều câu chuyện. đôi khi viết một kịch bản rất đơn giản như là đưa các cặp nhân vật vào mỗi căn phòng và để mọi chuyện diễn ra thật tự nhiên. Giả như con cá mập trắng và con mực ống đang ở chung trong nhà vệ sinh. ( cười lớn ) Hay, đôi khi tôi đưa chúng vào một nơi mà mọi người chưa bao giờ nghe đến bởi vì nó nằm ở dưới đáy đại dương. Hoặc tôi cho chúng lướt nước ở sống núi giữa Đại Tây Dương , nơi ranh giới của Đại Tây Dương và dãy núi cao nhất thế giới. Tôi có thể đưa chúng qua vùng biển Nhật Bản, nơi chúng có thể gặp những con sứa biển khổng lồ. Hay đi cắm trại trong những khu rừng xanh rậm rạp ở California.
This next one here, I did a story on the census of marine life. And that was a lot of fun because, as most of you know, it's a real project we've heard about. But it was a chance for me to introduce readers to a lot of crazy undersea characters. So we start off the story with Ernest, who volunteers as a census taker. He goes down and he meets this famous anglerfish. Then he meets the yeti crab, the famous vampire squid -- elusive, hard to find -- and the Dumbo octopus, which looks so much like a cartoon in real life that really didn't have to change a thing when I drew it.
Cái tiếp theo ở đây, tôi đã viết một câu chuyện về việc điều tra dân số dưới đáy biển Và nó có rất nhiều điều vui nhộn bởi, như chúng ta đều biết, đó là một dự án thực tế trong cuộc sống mà chúng ta có thể đã nghe nói đến. Nhưng đó cũng là cơ hội để tôi giới thiệu đến người đọc đến với hàng loạt những nhân vật hoạt hình điên rồ khác. Nào, chúng ta hãy bắt đầu với Ernest, người đã tình nguyện làm nhà điều tra viên dân số . Anh ta lặn xuống và gặp con cá Hoàng đế nổi tiếng này. Sau đó anh ta hẹn gặp một con cua Tuyết gai, một con mực ống hút máu- loại hiếm có khó tìm. và một con bạch tuộc đầu voi, với phiên bản hoạt hình giống y như ngoài đời thật, không có gì để biến tấu khi tôi vẽ nó.
I did another story on marine debris. I was speaking to a lot of my friends in the conservation business, and they -- I asked them, "So what's one issue you would like everyone to know more about?" And they said -- this one friend of mine said, "I've got one word for you: plastic." And I told him, "Well, I need something a little sexier than that. Plastic just is not going to do it." We sort of worked things out. He wanted me to use words like polyvinyl chloride, which doesn't really work in voice balloons very well. I couldn't fit them in. So what I did was I made an adventure strip.
Tôi tạo ra một câu chuyện nữa về rác thải ở biển. Tôi đã nói chuyện tham khảo với rất nhiều bạn bè trong những buổi thảo luận về công việc, và họ... Tôi hỏi họ, "Thế vấn nạn nào hiện nay mà bạn muốn mọi người phải hiểu biết rõ hơn về nó?" Và họ đáp---một trong số người bạn của tôi trả lời rằng, "Tôi chỉ có một chữ : nhựa dẻo" Và tôi đã nói với anh ta rằng," Tôi cần một cái gì đó có vẻ thú vị hơn một chút. Nhựa dẻo không phải là điều mà tôi đang tìm kiếm". Chúng tôi đã ngồi làm việc cùng nhau Anh ấy muốn tôi sử dụng những từ chuyên ngành đại loại như PVC, nó thậm chí còn nghe không được hay khi tôi thử nói bằng giọng được bơm hơi bong bóng vào. Tôi không thể làm nó trở nên ấn tượng. Thế là tôi đã tự dệt nên một chuyến phiêu lưu.
Basically, this bottle travels a long way. What I'm trying to tell readers is that plastic doesn't really go away; it just continues to wash downstream. And a lot of it ends up washing into the ocean, which is a great story if you attach a couple characters to it, especially if they can't stand each other, like these two. So, I sent them to Boise, Idaho, where they dropped a plastic bottle into the Boise sewer system. And it ended up in the Boise River and then on to the Columbia River and then to the mouth of the Columbia and to the Pacific Ocean and then on to this place called the Great Pacific Garbage Patch -- which is this giant Pacific gyre in the North Pacific, where a lot of this plastic ends up floating around -- and then back onto the lagoon. So that was basically a buddy story with a plastic bottle following along. So a lot of people remember the plastic bottle anyway, but we really talked about marine debris and plastic in the course of that one.
ý tưởng là cuộc hành trình dài của cái chai này. điều mà tôi muốn truyền tải đến người đọc rằng nhựa dẻo không thât sự bị phân hủy hay biến mất. nó chỉ tiếp tục trôi theo dòng nước xuống những nơi thấp hơn. Và nhiều trong số chúng đã trôi chảy ra tận đại dương, sẽ là một câu chuyện khá hay nếu bạn thêm vào một vài nhân vật vào kịch bản, và đặc biệt là họ không thể hòa hợp nhau, như thế này. Thế là tôi cho họ đến thành phố Boise, bang Idaho, nơi họ đi theo một chai nhựa xuống hệ thống ống nước của Boise. Và chai nhựa bắt đầu trôi ra sông Boise lại qua thêm những con sông, vượt qua các dãy núi ở Columbia và ra tận vùng biển Thái Bình Dương và sau đó nó dừng lại ở một nơi gọi là" Bãi rác lớn trên biển Thái Bình Dương- nằm trong dòng hải lưu khổng lồ ở phía Bắc Thái Bình Dương, nơi có rất rất nhiều những đồ vật bằng nhựa dẻo trôi nổi xung quanh--- và kết thúc chuyến hành trình..nó trở về trong cái đầm. đây là một câu chuyện về tình bạn với một cái chai nhựa trôi nổi theo suốt chuyến đi. Sẽ có nhiều người sẽ nhớ được đến cái chai đó nhưng chúng ta nhấn mạnh một hàm ý lớn hơn trong đó về rác thải ở biển và nhựa dẻo thông qua câu chuyện đó.
The third storyline I did about a year and a half ago was probably my most difficult. It was on shark finning, and I felt really strongly about this issue. And I felt like, since my main character was a shark, the comic strip was a perfect vehicle for telling the public about this. Now, finning is the act of taking a shark, cutting the valuable fins off and throwing the live animal back in the water. It's cruel, it's wasteful. There's nothing funny or entertaining about it, but I really wanted to take this issue on. I had to kill my main character, who is a shark.
Câu chuyện thứ ba tôi đã viết vào khoảng một năm rưỡi trước đó có thể là lần vẽ khó nhất của tôi. Nó đề cập đến việc lấy vây cá mập, và tôi có cảm xúc mãnh liệt về vấn đề này. Và tôi như thể, từ khi tôi quan tâm sâu sắc đến cá mập, những trang truyện là một phương tiện hưu ích tuyệt vời để truyền đạt đến công chúng về điều này. Lấy vây cá mập là một hành động bắt cá mập và sau đó cắt vây của chúng đi, thứ được xem là có giá trị và sau đó họ bỏ lại con vật xuống biển. điều này thật độc ác và vô ích. Chẳng có gì vui thú hay mang tính giải trí về nó nhưng tôi thực sự muốn khơi gợi vấn đề này lên. Tôi đã phải giết đi hình mẫu nhân vật chính của tôi, loài cá mập.
We start with Sherman in a Chinese restaurant, who gets a fortune that he's about to get caught by a trawler, which he does. And then he dies. He gets finned, and then he gets thrown overboard. Ostensibly, he's dead now. And so I killed a character that's been in the newspaper for 15 years. So I got a lot of reader feedback on that one. Meanwhile, the other characters are talking about shark fin soup. I do three or four strips after that where we explore the finning issue and the shark fin soup issue. Sherman's up in shark heaven. This is what I love about comic strips, you know. You really don't have to worry about the audience suspending its sense of disbelief because, if you start with a talking shark, readers pretty much check their disbelief at the door. You can kind of do anything. It becomes a near-death experience for Sherman. Meanwhile, Ernest finds his fins on the internet. There was a real website based in China that actually sold shark fins, so I kind of exposed that. And he clicks the "buy now" button. And voila, next-day air, they show up, and they surgically reattach them. I ended that series with a kind of a mail-in petition that encouraged our National Marine Fishery Service, to force other countries to have a stronger stance with shark management.
Chúng ta sẽ bắt đầu mở bối cảnh Sherman ở một nhà hàng Trung Hoa, nó nhận được một thông điệp từ trong bánh may mắn rằng nó sẽ bị bắt bởi thuyền đánh bắt, rồi nó bị bắt ngay sau đó và bị giết chết. Nó bị cắt vây và ném ra khỏi boong tàu. Rõ ràng là nó không thể sống nổi. Và đó là lần tôi phải giết một nhân vật đã xuất hiện trên mặt báo suốt 15 năm qua. Tôi đã nhật được nhiều phản hồi của bạn đọc về nó. Trong khi đó, các nhân vật khác vẫn đang nói với nhau về món súp vi cá mập. Tôi đã viết ba hay bốn trang truyện sau đó về nơi ta có thể tìm thấy ngư dân vẫn đánh bắt lấy vây cá mập và bán cả món súp vi cá. Sherman được lên thiên đường của cá mập. Bạn biết đấy, đây là điều tôi thích ở những trang truyện. Bạn không cần phải lo lắng khán giả sẽ phản đối tính phi lý trong câu chuyện. bởi vì, khi bạn bắt đầu bằng một con cá mập biết nói, người đọc nên bỏ lại sự hoài nghi của mình sang một bên Bạn có thể sáng tạo mọi thứ. Nó trở thành một trải nghiệm suýt chết của Sherman Trong thời gian đó, Ernest đã tìm thấy vây của Sherman trên mạng. đó là một trang web có thật ở Trung Quốc và rao bán vây của những con cá mập, tôi tình cờ khám phá ra nó. Và Ernest nhấn nút "Mua". Và đây rồi, linh hàng đã được vận chuyển đến vào hôm sau, và họ đã thực hiện một ca phẫu thuật nối lại vây. Tôi kết thúc chuỗi truyện bằng một bức thư điện tử trong đơn khởi kiện khuyến khích Viện hải dương học của chúng tôi nên buộc các nước khác có những biện pháp mạnh mẽ hơn trong việc bảo vệ và kiểm soát cá mập.
(Applause)
( Vỗ tay )
Thanks. I'd like to end with a little metaphor here. I've been trying to think of a metaphor to represent Mission Blue, and this is what I came up with. Imagine you're in an enormous room, and it's as dark as a cave. And you can have anything in that room, anything you want, but you can't see anything. You've been given one tool, a hammer. So you wander around in the darkness, and you bump into something, and it feels like it's made of stone. It's big, it's heavy. You can't carry it away, so you bang it with your hammer, and you break off a piece. And you take the piece out into the daylight. And you see you have a beautiful piece of white alabaster. So you say to yourself, "Well, that's worth something." So you go back into the room, and you break this thing to pieces, and you haul it away. And you find other things, and you break that up, and you haul those away. And you're getting all kinds of cool stuff. And you hear other people doing the same thing. So you get this sense of urgency, like you need to find as much stuff as possible as soon as possible. And then some yells, "Stop!" And they turn up the lights. And you realize where you are; you're in the Louvre. And you've taken all this complexity and beauty, and you've turned it into a cheap commodity.
Xin cảm ơn. Tôi muốn kết thúc với một chút ý ẩn dụ ở đây. Tôi đã cố gắng nghĩ đến một ẩn dụ gì đó đại diện cho Nhiệm vụ Xanh, Và đây là điều tôi nghĩ đến. Thử tưởng tượng bạn đang ở trong một căn phòng khổng lồ, nó tối tăm như trong một hang động. Và bạn có thể có tất cả mọi thứ trong căn phòng đó, mọi thứ bạn muốn, nhưng bạn chẳng thể nhìn thấy gì cả. Bạn chỉ có trong tay một công cụ duy nhất, cây búa. Thế là bạn lang thang khắp phòng trong bóng tối, và bạn đụng phải một cái gì đó, dường như nó được làm bằng đá. Nó rất to và nặng, bạn không thể di chuyển nó được, thế là bạn bắt đầu đập nó vỡ ra từng mảnh bằng cây búa Và khi bạn mang mảnh vỡ ra ngoài ánh sáng. Bạn nhận ra bạn đang cầm trên tay một mảnh thạch cao trắng tuyệt đẹp . Bạn tự nhủ rằng, " Có lẽ nó có giá trị gì dó". Và bạn quay trở lại căn phòng, Cứ bạn đập vỡ hết các mảnh, bạn bán chúng đi. Bạn tìm thấy những thứ khác, bạn cũng đập vỡ rồi bán đi. Và bạn nhận lại được rất nhiều vật dụng hữu ích. Rồi bạn nghe được rằng những người khác cũng đang làm tương tự giống bạn. Bạn cảm giác mình cần phải nhanh chóng khai thác hết những gì bạn đang có đi, như thể bạn cần tìm nhiều đồ giá trị nhiều nhất có thể. Và rồi bạn nghe nhiều tiếng hét, "Dừng lại!" Căn phòng bật sáng. Và bạn nhận ra nơi bạn đang đứng, bạn đang ở trong một viện bảo tàng Bạn đã đập vỡ hết những tuyệt tác công phu và đẹp đẽ, và biến chúng thành những thứ phế liệu rẻ tiền.
And that's what we're doing with the ocean. And part of what Mission Blue is about is yelling, "Stop!" so that each of us -- explorer, scientist, cartoonist, singer, chef -- can turn up the lights in their own way. And that's what I hope my comic strip does in a small way. That's why I like what I do.
Và đó chính xác là những gì chúng ta đang làm với đại dương. Một phần của Nhiệm vụ Xanh là về việc hét lên, "Dừng lại!" để mỗi chúng ta-- người khám phá, nhà khoa học, họa sĩ, ca sĩ, đầu bếp có thể soi rọi ánh sáng trên con đường của họ. đó là điều mà tôi hy vọng những trang truyện của tôi có thể truyền tải một phần nhỏ. đó là lý do tôi yêu những gì tôi đang làm.
Thanks for listening.
Cảm ơn các bạn vì đã chú ý lắng nghe.
(Applause)