Cartoons are basically short stories. I tried to find one that didn't have a whole lot of words. Not all of them have happy endings. So how did I get started cartooning? I doodled a lot as a kid, and if you spend enough time doodling, sooner or later, something happens: all your career options run out. So you have to make a living cartooning.
Benzile desenate sunt practic niște povestiri scurte. Am încercat să găsesc una care nu avea prea multe cuvinte. Nu toate au un final fericit. Cum am început să desenez? Făceam tot felul de mâzgăleli când eram copil și dacă îți petreci prea mult timp mâzgălind, mai devreme sau mai târziu, ceva se întâmplă. Rămâi fără alte opțiuni pentru o carieră. Așa că trebuie să-ți faci o carieră din desene.
Actually, I fell in love with the ocean when I was a little boy, when I was about eight or nine. And I was particularly fascinated with sharks. This is some of my early work. Eventually, my mom took the red crayon away, so it was [unclear]. But I'd like to relay to you a childhood experience of mine that really made me see the ocean differently, and it's become the foundation of my work because, I feel like, if in a day, I can see the ocean differently, then I can evoke that same kind of change in others, especially kids. Before that day, this is how I saw the ocean. It's just a big blue surface. And this is how we've seen the ocean since the beginning of time. It's a mystery. There's been a lot of folklore developed around the ocean, mostly negative. And that prompted people to make maps like this, with all kinds of wonderful detail on the land, but when you get to the waters edge, the ocean looks like one giant puddle of blue paint. And this is the way I saw the ocean at school -- as if to say, "All geography and science lessons stop at water's edge. This part's not going to be on the test."
Când eram mic, m-am îndrăgostit de ocean. Aveam 8 sau 9 ani. Și eram în special fascinat de rechini. Acestea sunt unele din desenele mele timpurii. Până la urmă, mama mi-a confiscat creionul roșu așa că era (neclar). Dar aș vrea să vă povestesc o experiență din copilărie care m-a făcut să văd oceanul cu alți ochi și care a devenit temelia muncii mele. Deoarece, dacă într-o zi, pot să văd oceanul cu alți ochi, atunci pot determina aceeași schimbare în alții, mai ales copii. Înaintea acelei zile, iată cum vedeam oceanul. Doar o mare suprafață albastră. Și iată cum vedem oceanul de la începutul omenirii. E un mister. Există foarte mult folclor creat în jurul ideii de ocean, în general negativ. Și asta i-a făcut pe oameni să creeze astfel de hărți, cu tot felul de detalii minunate pe pământ, dar când ajungi pe malul apei, oceanul arată ca o imensă băltoacă de vopsea albastră. Și așa vedeam și eu oceanul când eram la școală. E ca și cum toate lecțiile de geografie și științe se opresc la malul apei. Partea asta nu va fi inclusă în test.
But that day I flew low over the islands -- it was a family trip to the Caribbean, and I flew in a small plane low over the islands. This is what I saw. I saw hills and valleys. I saw forests and meadows. I saw grottoes and secret gardens and places I'd love to hide as a kid, if I could only breathe underwater. And best of all, I saw the animals. I saw a manta ray that looked as big as the plane I was flying in. And I flew over a lagoon with a shark in it, and that was the day that my comic strip about a shark was born.
Dar în acea zi, zburam jos pe deasupra insulelor -- eram într-o călătorie cu familia în Caraibe și am zburat cu un avion mic pe deasupra insulelor. Asta e ce am văzut. Am văzut dealuri și văi. Am văzut păduri și pajiști. Am văzut grote și grădini secrete și locuri în care mi-ar plăcea să mă ascund dacă aș fi copil, și dacă aș putea respira sub apă. Și mai ales, am văzut animalele. Și am văzut un diavol-de-mare la fel de mare ca avionul în care eram. Și am zburat pe deasupra unei lagune în care se afla un rechin și aceea a fost ziua în care a luat naștere rechinul meu desenat.
So from that day on, I was an ordinary kid walking around on dry land, but my head was down there, underwater. Up until that day, these were the animals that were most common in my life. These were the ones I'd like to draw -- all variations of four legs and fur. But when you got to the ocean, my imagination was no competition for nature. Every time I'd come up with a crazy cartoon character on the drawing board, I'd find a critter in the ocean that was even crazier. And the differences in scale between this tiny sea dragon and this enormous humpback whale was like something out of a science-fiction movie.
Așa că din acea zi, am fost un copil obișnuit care mergea pe pământ uscat, dar mintea mea era acolo jos, sub apă. Până atunci, acestea erau animalele obișnuite din viața mea. Acestea erau cele pe care le desenam -- toate variații cu patru picioare și blană. Dar când ajungi la ocean, imaginația mea nu putea depăși natura. De fiecare dată când desenam un personaj ciudat pe planșa mea, găseam unul în ocean care era și mai ciudat. Iar diferențele de mărime între acest micuț dragon marin și această enormă balenă cu cocoașă erau desprinse dintr-un film SF.
Whenever I talk to kids, I always like to tell them, the biggest animal that ever lived is still alive. It's not a dinosaur; it's a whale, animals as big as office buildings still swimming around out there in our ocean. Speaking of dinosaurs, sharks are basically the same fish they were 300 million years ago. So if you ever fantasize about going back in time and seeing what a dinosaur looked like, that's what a dinosaur looks like. So you have living dinosaurs and space aliens, animals that evolved in zero gravity in harsh conditions. It's just incredible; no Hollywood designer could come up with something more interesting than that. Or this fangtooth. The particles in the water make it look like it's floating in outer space. Could you image if we looked through the Hubble Telescope and we saw that? It would start a whole new space race. But instead, we stick a camera in the deep ocean, and we see a fish, and it doesn't capture our imagination as a society. We say to ourselves, "Maybe we can make fish sticks with it or something."
Când vorbesc cu copiii, îmi place să le spun că cel mai mare animal care a trăit vreodată e încă în viață. Nu e un dinozaur. E o balenă. Animale de mărimea unor clădiri de birouri încă mai înoată acolo în oceanul nostru. Vorbind de dinozauri, rechinii sunt practic aceiași pești ca acum 300 de milioane de ani. Așa că dacă visați vreodată să vă întoarceți în timp și să vedeți cum arăta un dinozaur, așa arăta un dinozaur. Așa că avem dinozauri în viață și extratereștri, animale care au evoluat în condiții dure de zero gravitație. E incredibil. Nici un designer de la Hollywood nu ar putea să creeze ceva mai interesant decât atât. Sau peștele-cu-colți. Particulele din apă îl fac să pară că plutește în spațiu. Puteți să vă imaginați dacă ne-am uita prin telescopul Hubble și am vedea asta? Ar fi începutul unei noi curse spațiale. Dar în loc de asta, băgăm o cameră video în ocean și vedem un pește și asta nu ne captivează imaginația ca societate. Ne spunem ”poate putem să facem degete de pește din el.”
So, what I'd like to do now is try a little drawing. So, I'm going to try to draw this fangtooth here. I love to draw the deep sea fish, because they are so ugly, but beautiful in their own way. Maybe we can give him a little bioluminescence here -- give him a headlight, maybe a brake light, turn signals. But it's easy to see why these animals make such great cartoon characters, their shapes and sizes. So some of them actually seem to have powers like superheroes in a comic book. For instance, take these sea turtles. They kind of have a sixth sense like Superman's x-ray vision. They can sense the magnetic fields of the earth. And they can use that sense to navigate hundreds of miles of open ocean. I kind of give my turtle hands just to make them an easier cartoon character to work with. Or take this sea cucumber. It's not an animal we draw cartoons of or draw at all. He's like an underwater Spiderman. He shoots out these sticky webs to entangle his enemy. Of course, sea cucumbers shoot them out their rears, which, in my opinion, makes them much more interesting a superhero. (Laughter) He can't spin a web anytime; he's got to pull his pants down first.
Așa că ce vreau să fac acum este să încerc un mic desen. Voi desena un pește-cu-colți aici. Îmi place să desenez peștii din adâncul mării pentru că sunt atât de urâți, dar frumoși în felul lor. Poate că putem să-i dăm puțină bioluminiscență aici, să-i dăm niște faruri, poate o lumină de frână, semnalizatoare. Dar e ușor de văzut de ce aceste animale sunt niște personaje de desene atât de grozave. Datorită formelor și mărimilor lor. Așa că unele dintre ele par să aibă puteri ca supereroii dintr-o carte de benzi desenate. De exemplu, țestoasele astea marine. Ele au un fel de al șaselea simț, la fel ca vederea cu raze x a lui Superman. Ele pot simți câmpurile magnetice ale Pământului. Și pot folosi acel simț pentru a naviga sute de mile de ocean. De obicei le fac niște mâini ca să fie personaje cu care pot lucra mai ușor. Sau să luăm acest castravete-de-mare. Nu e un animal pe care îl desenăm de obicei. E ca un Spiderman acvatic. Aruncă aceste plase lipicioase cu care își prinde dușmanul. Bineînțeles, castraveții-de-mare le aruncă prin dos, ceea ce, după părerea mea, cred că îi face niște supereroi mult mai interesanți. (Râsete) El nu poate să facă o plasă oricând. Trebuie să-și dea jos pantalonii mai întâi.
(Laughter)
(Râsete)
Or the blowfish. The blowfish is like the Incredible Hulk. It can change its body into a big, intimidating fish in a matter of seconds. I'm going to draw this blowfish uninflated. And then I'm going to attempt onscreen animation here. Let's see. Try and inflate it. (Laughter) "You talkin' to me?" See, he can inflate himself when he wants to be intimidating. Or take this swordfish. Could you imagine being born with a tool for a nose? Do you think he wakes up in the morning, looks in the mirror and says, "Somebody's getting stabbed today." Or this lionfish for instance. Imagine trying to make friends covered with razor-sharp poisonous barbs. It's not something you want to put on your Facebook page, right?
Sau peștele balon. Peștele balon e ca Hulk. Își poate schimba corpul ca să pară un pește mare și intimidant în doar câteva secunde. Voi desena acest pește balon neumflat. Și apoi voi încerca puțină animație pe ecran. Să vedem. Să încerc să-l umflu. (Râsete) ”Vorbești cu mine?” Vedeți, se poate umfla singur când vrea să fie intimidant. Sau să luăm acest pește-spadă. Puteți să vă imaginați cum ar fi să vă nașteți cu o unealtă drept nas? Credeți că se trezește dimineața, se uită în oglindă și zice "Cineva o să fie înjunghiat astăzi." Sau acest pește-leu de exemplu. Imaginați-vă, să încerci să-ți faci prieteni când ești acoperit cu spini ascuțiți și veninoși. Nu e ceva ce ai pune pe pagina de Facebook, nu?
My characters are -- my lead character's a shark named Sherman. He's a great white shark. And I kind of broke the mold with Sherman. I didn't want to go with this ruthless predator image. He's kind of just out there making a living. He's sort of a Homer Simpson with fins. And then his sidekick is a sea turtle, as I mentioned before, named Filmore. He uses his wonderful skills at navigation to wander the oceans, looking for a mate. And he does manage to find them, but great navigation skills, lousy pick-up lines. He never seems to settle on any particular girl. I have a hermit crab named Hawthorne, who doesn't get a lot of respect as a hermit crab, so he kind of wishes he were a great white shark. And then I'll introduce you to one more character, this guy, Ernest, who is basically a juvenile delinquent in a fish body.
Personajele mele sunt... Personajul meu principal e un rechin pe nume Sherman. E un mare rechin alb. Și am cam ieșit din tipare cu Sherman. Nu am vrut să adopt imaginea de predător nemilos. Încearcă doar să supraviețuiască. E ca un fel de Homer Simpson cu aripioare. Și prietenul lui cum am menționat mai devreme, e o țestoasă de mare pe nume Filmore. El își folosește minunatul talent de navigație, ca să străbată oceanele în căutarea unei perechi. Și reușește să o găsească, dar grozav talent la navigație, jalnice replicile de agățat. Nu pare niciodată să rămână cu o anumită fată. Am un crab solitar pe nume Hawthorne care nu prea e respectat, așa că își dorește să fi fost un mare rechin alb. Și o să vă prezint încă un personaj, tipul ăsta, Ernest, care e practic un delincvent juvenil într-un corp de pește.
So with characters, you can make stories. Sometimes making a story is as easy as putting two characters in a room and seeing what happens. So, imagine a great white shark and a giant squid in the same bathroom. (Laughter) Or, sometimes I take them to places that people have never heard of because they're underwater. For instance, I took them skiing in the Mid-Atlantic Range, which is this range of mountains in the middle of the Atlantic. I've taken them to the Sea of Japan, where they met giant jellyfish. I've taken them camping in the kelp forests of California.
Deci cu personaje poți crea povești. Uneori, scrierea unei povești apare imediat ce pui două personaje împreună și vezi ce se întâmplă. Imaginați-vă un mare rechin alb și o caracatiță uriașă în aceeași baie. (Râsete) Uneori îi duc în locuri de care oamenii nu au auzit pentru că sunt subacvatice. De exemplu, i-am dus să schieze în munții Atlantici, munții din mijlocul Oceanului Atlantic. I-am dus în Marea Japoniei, unde s-au întâlnit cu meduze gigant. I-am dus în camping în pădurile de alge din California.
This next one here, I did a story on the census of marine life. And that was a lot of fun because, as most of you know, it's a real project we've heard about. But it was a chance for me to introduce readers to a lot of crazy undersea characters. So we start off the story with Ernest, who volunteers as a census taker. He goes down and he meets this famous anglerfish. Then he meets the yeti crab, the famous vampire squid -- elusive, hard to find -- and the Dumbo octopus, which looks so much like a cartoon in real life that really didn't have to change a thing when I drew it.
Aici am făcut o poveste despre recensământul vieții marine. Și a fost foarte distractiv pentru că, după cum știți, acesta e un proiect real. Dar asta mi-a dat șansa să-i introduc pe cititori multor personaje subacvatice nebunești. Așa că începem povestea cu Ernest, care se oferă voluntar la recensământ. Se duce acolo și întâlnește acest faimos pește undițar. Apoi îl cunoaște pe crabul yeti, faimosul calmar vampir, evaziv, greu de găsit, și caracatița Dumbo, care seamănă așa de mult cu un desen și în viața reală, că nu a trebuit să schimb nimic când am desenat-o.
I did another story on marine debris. I was speaking to a lot of my friends in the conservation business, and they -- I asked them, "So what's one issue you would like everyone to know more about?" And they said -- this one friend of mine said, "I've got one word for you: plastic." And I told him, "Well, I need something a little sexier than that. Plastic just is not going to do it." We sort of worked things out. He wanted me to use words like polyvinyl chloride, which doesn't really work in voice balloons very well. I couldn't fit them in. So what I did was I made an adventure strip.
Am făcut o altă poveste despre gunoaiele din oceane. Vorbeam cu mulți prieteni care lucrează la conservarea naturii iar ei... I-am întrebat, "Care e un lucru pe care ați vrea să-l cunoască toată lumea? " Și ei au zis -- un prieten a zis, "Am un singur cuvânt pentru tine: plastic." Și i-am zis, "Am nevoie de ceva mai atractiv decât atât." Plasticul nu o să fie îndeajuns. Am mai discutat despre asta. El voia să folosesc cuvinte cum ar fi clorură de polivinil, sintagmă care nu prea se potrivește în baloanele cu replici. Nu încape. Așa că am făcut o bandă desenată cu o aventură.
Basically, this bottle travels a long way. What I'm trying to tell readers is that plastic doesn't really go away; it just continues to wash downstream. And a lot of it ends up washing into the ocean, which is a great story if you attach a couple characters to it, especially if they can't stand each other, like these two. So, I sent them to Boise, Idaho, where they dropped a plastic bottle into the Boise sewer system. And it ended up in the Boise River and then on to the Columbia River and then to the mouth of the Columbia and to the Pacific Ocean and then on to this place called the Great Pacific Garbage Patch -- which is this giant Pacific gyre in the North Pacific, where a lot of this plastic ends up floating around -- and then back onto the lagoon. So that was basically a buddy story with a plastic bottle following along. So a lot of people remember the plastic bottle anyway, but we really talked about marine debris and plastic in the course of that one.
Practic, sticla asta călătorește cale lungă. Ceea ce încerc să le spun cititorilor este că plasticul nu dispare cu adevărat. Doar continuă să fie purtat în aval. Și foarte mult plastic ajunge în ocean, ceea ce e o poveste grozavă dacă mai adăugăm și niște personaje, mai ales unele care nu se suportă reciproc, ca aceștia doi. Așa că i-am trimis în Boise, Idaho, unde au aruncat o sticlă de plastic în sistemul de canalizare al orașului. Și a ajuns în râul Boise și apoi în râul Columbia și apoi la gura de vărsare și apoi în Oceanul Pacific, într-un loc numit Groapa de Gunoi a Pacificului, această intersecție de curenți din Pacificul de Nord unde ajunge foarte mult plastic și după aceea înapoi în lagună. Deci asta a fost practic o poveste de prietenie cu o sticlă de plastic care-i însoțește. Așa că foarte mulți oameni își amintesc oricum de sticla de plastic dar de fapt am vorbit de gunoaiele din apă și de plastic în această poveste.
The third storyline I did about a year and a half ago was probably my most difficult. It was on shark finning, and I felt really strongly about this issue. And I felt like, since my main character was a shark, the comic strip was a perfect vehicle for telling the public about this. Now, finning is the act of taking a shark, cutting the valuable fins off and throwing the live animal back in the water. It's cruel, it's wasteful. There's nothing funny or entertaining about it, but I really wanted to take this issue on. I had to kill my main character, who is a shark.
A treia poveste pe care am desenat-o acum un an și jumătate a fost probabil cea mai dificilă. Era despre tăierea colților rechinilor și cred cu tărie în această problemă. Și am simțit că, de vreme ce personajul meu principal era un rechin, banda desenată era ideală pentru a informa publicul despre asta. Tăierea aripioarelor este procesul în care iei un rechin, îi tai aripioarele valoroase și arunci animalul viu înapoi în apă. E crud, e risipitor. Nu e nimic amuzant sau distractiv în asta dar am vrut neapărat să abordez această problemă. A trebuit să-mi ucid personajul principal, rechinul.
We start with Sherman in a Chinese restaurant, who gets a fortune that he's about to get caught by a trawler, which he does. And then he dies. He gets finned, and then he gets thrown overboard. Ostensibly, he's dead now. And so I killed a character that's been in the newspaper for 15 years. So I got a lot of reader feedback on that one. Meanwhile, the other characters are talking about shark fin soup. I do three or four strips after that where we explore the finning issue and the shark fin soup issue. Sherman's up in shark heaven. This is what I love about comic strips, you know. You really don't have to worry about the audience suspending its sense of disbelief because, if you start with a talking shark, readers pretty much check their disbelief at the door. You can kind of do anything. It becomes a near-death experience for Sherman. Meanwhile, Ernest finds his fins on the internet. There was a real website based in China that actually sold shark fins, so I kind of exposed that. And he clicks the "buy now" button. And voila, next-day air, they show up, and they surgically reattach them. I ended that series with a kind of a mail-in petition that encouraged our National Marine Fishery Service, to force other countries to have a stronger stance with shark management.
Începem cu Sherman într-un restaurant chinezesc, care citește în răvaș că va fi prins de un vas de pescuit, ceea ce se și întâmplă. Și apoi moare. Îi sunt tăiate aripioarele și e aruncat în apă. Evident, e mort acum. Și așa am ucis un personaj care a fost în ziar timp de 15 ani. Așa că am primit multe reacții de la cititori. Între timp, celelalte personaje vorbesc despre supă de aripioare de rechin. Am mai făcut 3 sau 4 benzi desenate după aceea în care explorez această problemă și cea a supei cu aripioare de rechin. Sherman e acum în raiul rechinilor. Asta e ce iubesc la benzile desenate. Nu trebuie să te îngrijorezi că publicul nu crede în realitatea poveștii, pentru că, dacă începi cu un rechin vorbitor, cititorii lasă regulile realității la ușă. Poți face orice. Devine o experiență de viață și moarte pentru Sherman. Între timp, Ernest își găsește aripioarele pe internet. Exista în realitate un site din China care chiar vindea aripioare de rechin, așa că am demascat asta. Și el apasă pe butonul "Cumpără acum" și voila, cu poșta de a doua zi le primește și îi sunt reatașate printr-o operație. Am încheiat această serie cu o petiție prin poștă care încuraja Serviciul Național de Pescuit Marin să oblige alte țări să ia poziție împotriva abuzului rechinilor.
(Applause)
(Aplauze)
Thanks. I'd like to end with a little metaphor here. I've been trying to think of a metaphor to represent Mission Blue, and this is what I came up with. Imagine you're in an enormous room, and it's as dark as a cave. And you can have anything in that room, anything you want, but you can't see anything. You've been given one tool, a hammer. So you wander around in the darkness, and you bump into something, and it feels like it's made of stone. It's big, it's heavy. You can't carry it away, so you bang it with your hammer, and you break off a piece. And you take the piece out into the daylight. And you see you have a beautiful piece of white alabaster. So you say to yourself, "Well, that's worth something." So you go back into the room, and you break this thing to pieces, and you haul it away. And you find other things, and you break that up, and you haul those away. And you're getting all kinds of cool stuff. And you hear other people doing the same thing. So you get this sense of urgency, like you need to find as much stuff as possible as soon as possible. And then some yells, "Stop!" And they turn up the lights. And you realize where you are; you're in the Louvre. And you've taken all this complexity and beauty, and you've turned it into a cheap commodity.
Mulțumesc. Aș vrea să închei cu o metaforă. Am încercat să mă gândesc la o metaforă care să reprezinte Misiunea Albastră și iată ce am obținut. Imaginați-vă că sunteți într-o cameră enormă și e întuneric ca într-o peșteră. Și poți avea orice dorești din acea cameră, dar nu poți vedea nimic. Ți-a fost dată o singură unealtă, un ciocan. Așa că bâjbâi prin întuneric și te lovești de ceva și simți că e făcut din piatră. E mare, e greu. Nu-l poți mișca de acolo, așa că îl lovești cu ciocanul și desprinzi o bucată. Și ieși cu bucata aceea în lumina zilei. Și vezi că ai o frumoasă bucată de alabastru alb. Așa că îți spui, "Trebuie să valoreze ceva." Așa că te întorci în cameră și îl spargi în bucăți și le scoți de acolo. Și găsești alte lucruri, le spargi și pe alea și le scoți afară. Și ai o mulțime de lucruri minunate. Și auzi alți oameni care fac același lucru. Așa că simți că trebuie să te grăbești și să găsești cât mai multe lucruri cât mai repede. Și apoi cineva strigă, "Stop!" Și se aprind luminile. Și îți dai seama unde ești. Ești în Luvru. Și ai luat toată această complexitate și frumusețe și le-ai transformat într-o marfă de doi bani.
And that's what we're doing with the ocean. And part of what Mission Blue is about is yelling, "Stop!" so that each of us -- explorer, scientist, cartoonist, singer, chef -- can turn up the lights in their own way. And that's what I hope my comic strip does in a small way. That's why I like what I do.
Și asta facem și cu oceanul. Și parțial cu asta se ocupă și Misiunea Albastră. Strigă ”Stop!”, astfel încât fiecare dintre noi -- exploratori, oameni de știință, desenatori, cântăreți, bucătari -- să poată aprinde lumina în felul lui. Și într-un fel asta sper să facă și benzile mele desenate. De asta îmi place ce fac.
Thanks for listening.
Vă mulțumesc pentru atenție.
(Applause)
(Aplauze)