Komiksy jsou vlastně krátké příběhy. Zkusil jsem najít nějaký, co by nebyl přeplněný slovy. Ne všechny z nich měly šťastný konec. Takže, jak jsem se dostal k tvorbě komiksů? Jako dítě jsem si hodně čmáral, a když strávíte čmáráním dost času, dříve nebo později se něco stane: všechny vaše kariérní možnosti odejdou. Takže se musíte začít živit tvorbou komiksů.
Cartoons are basically short stories. I tried to find one that didn't have a whole lot of words. Not all of them have happy endings. So how did I get started cartooning? I doodled a lot as a kid, and if you spend enough time doodling, sooner or later, something happens: all your career options run out. So you have to make a living cartooning.
Vlastně jsem se zamiloval do oceánu, když jsem byl malý kluk, bylo mi asi osm nebo devět. A byl jsem fascinován zvláště žraloky. Toto je jedna z mých prvních prací. Nakonec mi moje máma vzala červenou pastelku, takže to bylo [nejasné]. Ale rád bych vám předal svoji dětskou zkušenost, která mi umožňuje vidět oceán jinak a stala se základem mojí práce, protože mám pocit, že když ve dne můžu vidět oceán jinak, tak mohu vyvolat tuto změnu i v ostatních, zvláště v dětech. Před tím dnem jsem viděl oceán takto. Jen jako velkou modrou plochu. A právě tak vidíme oceán už od počátku času. Je to záhada. Bylo tu hodně představ soustřeďujících se na oceán, převážně negativních. A to přimělo lidi vytvářet mapy jako jsou tyto, se všemi možnými báječnými detaily země, ale když se dostanete ke břehům, oceán vypadá jako obrovská kaluž modré barvy. A takhle jsem viděl oceán ve škole -- jakoby chtěli říct: „Celá geografie a přírodní vědy končí na vodním břehu. Tahle část v testu nebude."
Actually, I fell in love with the ocean when I was a little boy, when I was about eight or nine. And I was particularly fascinated with sharks. This is some of my early work. Eventually, my mom took the red crayon away, so it was [unclear]. But I'd like to relay to you a childhood experience of mine that really made me see the ocean differently, and it's become the foundation of my work because, I feel like, if in a day, I can see the ocean differently, then I can evoke that same kind of change in others, especially kids. Before that day, this is how I saw the ocean. It's just a big blue surface. And this is how we've seen the ocean since the beginning of time. It's a mystery. There's been a lot of folklore developed around the ocean, mostly negative. And that prompted people to make maps like this, with all kinds of wonderful detail on the land, but when you get to the waters edge, the ocean looks like one giant puddle of blue paint. And this is the way I saw the ocean at school -- as if to say, "All geography and science lessons stop at water's edge. This part's not going to be on the test."
Ale v ten den jsem letěl nízko nad ostrovy -- byl to rodinný výlet do Karibiku, letěl jsem v malém letadle nízko nad ostrovy. Tohle jsem viděl. Viděl jsem kopce a údolí. Viděl jsem lesy a louky. Viděl jsem jeskyně a tajné zahrady a místa, kde bych se rád v dětství schovával, kdybych jen uměl dýchat pod vodou. A nejlepší ze všeho bylo, že jsem viděl zvířata. Viděl jsem mantu obrovskou, která vypadla stejně velká, jako letadlo, ve kterém jsem letěl. A letěl jsem nad lagunou se žraloky, a to byl den, kdy se zrodil můj komiks o žralocích.
But that day I flew low over the islands -- it was a family trip to the Caribbean, and I flew in a small plane low over the islands. This is what I saw. I saw hills and valleys. I saw forests and meadows. I saw grottoes and secret gardens and places I'd love to hide as a kid, if I could only breathe underwater. And best of all, I saw the animals. I saw a manta ray that looked as big as the plane I was flying in. And I flew over a lagoon with a shark in it, and that was the day that my comic strip about a shark was born.
Takže od toho dne jsem byl obyčejný chlapec procházející se po souši, ale moje hlava byla tam -- pod vodou. Do toho dne byla tato zvířata má nejoblíbenější. Tohle jsou některá z těch, co jsem kreslíval -- všechny varianty čtyř nohou a srsti. Ale když se dostanete k oceánu, představivost není pro přírodu žádnou konkurencí. Pokaždé, když jsem nakreslil bláznivou komiksovou postavičku, zjistil jsem, že v oceánu je ještě bláznivější. Rozdíly mezi tímhle malým mořským dráčkem a touhle obrovskou velrybou hrbatou byly jako ze sci-fi filmu.
So from that day on, I was an ordinary kid walking around on dry land, but my head was down there, underwater. Up until that day, these were the animals that were most common in my life. These were the ones I'd like to draw -- all variations of four legs and fur. But when you got to the ocean, my imagination was no competition for nature. Every time I'd come up with a crazy cartoon character on the drawing board, I'd find a critter in the ocean that was even crazier. And the differences in scale between this tiny sea dragon and this enormous humpback whale was like something out of a science-fiction movie.
Kdykoliv mluvím s dětmi, vždycky jim rád říkám, že největší zvíře, co kdy žilo, stále žije. Není to dinosaurus, je to velryba, zvíře velké jako kancelářské budovy stále plave naším oceánem. Když mluvíme o dinosaurech, žraloci jsou v podstatě pořád ty stejné ryby, jako byly před 300 miliony let. Takže pokud jste si někdy představovali, že se vrátíte v čase a podíváte se, jak dinosauři vypadali, tak vypadali přesně takhle. Takže tady máte žijící dinosaury a vesmírné příšery, zvířata, která se vyvinula z nulové gravitace v krutých podmínkách. Je to prostě neuvěřitelné; žádný z hollywoodských návrhářů by nemohl přijít na něco zajímavějšího, než je tohle. Nebo tahle zubatice. Částice ve vodě způsobí, že vypadá, jakoby se vznášela ve vesmíru. Dokážete si představit, že bychom se podívali skrz Hubbleův teleskop a viděli toto? To by začalo úplně nový vesmírný závod. Místo toho zapíchneme kameru hluboko do oceánu a pozorujeme ryby, ale to pozornost naší společnosti nezaujme. Říkáme si: „Možná bychom z toho mohli udělat rybí prsty, nebo něco."
Whenever I talk to kids, I always like to tell them, the biggest animal that ever lived is still alive. It's not a dinosaur; it's a whale, animals as big as office buildings still swimming around out there in our ocean. Speaking of dinosaurs, sharks are basically the same fish they were 300 million years ago. So if you ever fantasize about going back in time and seeing what a dinosaur looked like, that's what a dinosaur looks like. So you have living dinosaurs and space aliens, animals that evolved in zero gravity in harsh conditions. It's just incredible; no Hollywood designer could come up with something more interesting than that. Or this fangtooth. The particles in the water make it look like it's floating in outer space. Could you image if we looked through the Hubble Telescope and we saw that? It would start a whole new space race. But instead, we stick a camera in the deep ocean, and we see a fish, and it doesn't capture our imagination as a society. We say to ourselves, "Maybe we can make fish sticks with it or something."
Takže to, co bych teď chtěl udělat, je malá kresba. Zkusím nakreslit tuhle zubatici obecnou. Zbožňuji kreslení ryb z velkých hloubek, protože jsou tak ošklivé, ale svým vlastním způsobem krásné. Možná bychom jí mohli dát trochu osvětlení -- dáme jí světlomety, možná brzdové světlo, blinkry. Je snadné porozumět, proč jsou tato zvířata tak dobré komiksové postavy, s jejich tvary a velikostmi. Některé z nich opravdu vypadají, že mají sílu jako komiksoví hrdinové. Například si vezměte takové mořské želvy. Mají něco jako šestý smysl, jako Supermanův rentgenový pohled. Umí vnímat magnetické pole Země. A umí tento smysl využít k orientaci ve stovkách mil širého oceánu. Dal jsem jim vlastní želví ruce, aby se mi s nimi, jako komiksovými postavičkami, lépe pracovalo. Nebo si vezměte tuhle mořskou okurku. Není to zrovna zvíře, které se kreslí do komiksů, vlastně se nekreslí vůbec. Je jako podvodní Spiderman. Střílí svoje lepkavé pavučiny, aby do nich zamotal svého nepřítele. Jistě, mořské okurky je střílí svými zadky, což z nich, podle mého názoru, dělá superhrdiny ještě zajímavější. (Smích) Může svou pavučinu vystřelit kdykoliv; jen si před tím musí sundat kalhoty.
So, what I'd like to do now is try a little drawing. So, I'm going to try to draw this fangtooth here. I love to draw the deep sea fish, because they are so ugly, but beautiful in their own way. Maybe we can give him a little bioluminescence here -- give him a headlight, maybe a brake light, turn signals. But it's easy to see why these animals make such great cartoon characters, their shapes and sizes. So some of them actually seem to have powers like superheroes in a comic book. For instance, take these sea turtles. They kind of have a sixth sense like Superman's x-ray vision. They can sense the magnetic fields of the earth. And they can use that sense to navigate hundreds of miles of open ocean. I kind of give my turtle hands just to make them an easier cartoon character to work with. Or take this sea cucumber. It's not an animal we draw cartoons of or draw at all. He's like an underwater Spiderman. He shoots out these sticky webs to entangle his enemy. Of course, sea cucumbers shoot them out their rears, which, in my opinion, makes them much more interesting a superhero. (Laughter) He can't spin a web anytime; he's got to pull his pants down first.
(Smích)
(Laughter)
Nebo čtverzubec. Čtverzubec je jako Neuvěřitelný Hulk. Může změnit svoje tělo, změní se ve velkou děsivou rybu ve zlomku sekundy. Nakreslím tohoto čtverzubce nenafouknutého. A pak se pokusím udělat malou animaci. Podívejte. Zkusím to a nafouknu ij. (Smích) „To mluvíš na mě?" Podívejte, umí se nafouknout, když chce být děsivý. Nebo si vezměme tohoto mečouna. Umíte si představit, že byste se narodili s nářadím na nose? Myslíte, že ráno vstane, koukne do zrcadla a řekne, „Mmm, dneska někdo dostane bodanec." Nebo například tento perutýn. Představte si seznamování, když jste celí pokrytí trny ostrými jako břitva. To není zrovna něco, co byste si chtěli dát na svoji facebookovou stránku, že?
Or the blowfish. The blowfish is like the Incredible Hulk. It can change its body into a big, intimidating fish in a matter of seconds. I'm going to draw this blowfish uninflated. And then I'm going to attempt onscreen animation here. Let's see. Try and inflate it. (Laughter) "You talkin' to me?" See, he can inflate himself when he wants to be intimidating. Or take this swordfish. Could you imagine being born with a tool for a nose? Do you think he wakes up in the morning, looks in the mirror and says, "Somebody's getting stabbed today." Or this lionfish for instance. Imagine trying to make friends covered with razor-sharp poisonous barbs. It's not something you want to put on your Facebook page, right?
Moje postavičky jsou -- moje hlavní postava se jmenuje Sherman. Je to velký bílý žralok. Já jsem se Shermanem tak trochu porušil formu. Nechtěl jsem jít s touhle nemilosrdnou predátorskou pověstí. Je to ten typ 'budu jen tak přežívat'. Je něco jako Homer Simpson s ploutvemi. A pak jeho společník, je to želva, kterou jsem tu už zmínil, jmenuje se Filmore. Využívá své úžasné schopnosti navigace k putování oceánem a hledání partnerky. Dokázal by ji najít, ale jeho skvělé navigační schopnosti srážejí mizerné balící hlášky. Nikdy se nezdá, že by se rozhodl pro nějakou určitou dívku. Mám kraba poustevníka jménem Hawthorne, který jako poustevník moc respektu nemá, a tak si přeje být velkým bílým žralokem. A teď vám představím ještě jednu postavu, je to kluk, Ernest, je to vlastně mladistvý delikvent v rybím těle.
My characters are -- my lead character's a shark named Sherman. He's a great white shark. And I kind of broke the mold with Sherman. I didn't want to go with this ruthless predator image. He's kind of just out there making a living. He's sort of a Homer Simpson with fins. And then his sidekick is a sea turtle, as I mentioned before, named Filmore. He uses his wonderful skills at navigation to wander the oceans, looking for a mate. And he does manage to find them, but great navigation skills, lousy pick-up lines. He never seems to settle on any particular girl. I have a hermit crab named Hawthorne, who doesn't get a lot of respect as a hermit crab, so he kind of wishes he were a great white shark. And then I'll introduce you to one more character, this guy, Ernest, who is basically a juvenile delinquent in a fish body.
S postavičkami můžete dělat příběhy. Někdy je vytváření příběhů lehké, jako když dáte dvě postavy do stejné místnosti a čekáte, co se stane. Představte si velkého bíleho žraloka a obří chobotnici v jedné koupelně. (Smích) Nebo je někdy vezmu na místa, o kterých lidé nikdy neslyšeli, protože to je pod vodou. Například jsem je vzal lyžovat do Mid-Atlanticu, což je pohoří ve středu Atlantiku. Vzal jsem je do Japonského moře, kde potkali obrovskou medúzu. Vzal jsem je kempovat do řasových lesů v Kalifornii.
So with characters, you can make stories. Sometimes making a story is as easy as putting two characters in a room and seeing what happens. So, imagine a great white shark and a giant squid in the same bathroom. (Laughter) Or, sometimes I take them to places that people have never heard of because they're underwater. For instance, I took them skiing in the Mid-Atlantic Range, which is this range of mountains in the middle of the Atlantic. I've taken them to the Sea of Japan, where they met giant jellyfish. I've taken them camping in the kelp forests of California.
Tady to další, udělal jsem příběh o sčítání mořského lidu. A to bylo hodně zábavné, protože jak většina z vás ví, je to skutečný projekt, o kterém jsme už slyšeli. Byla to pro mě šance představit čtenářům hodně bláznivých podmořských postaviček. Začínáme příběh s Ernestem, který se dobrovolně přihlásil jako sčítač. Jde tedy do hloubky a setkává se se slavným mořským ďasem. Potom potkává kraba Yettiho, slavnou upíří oliheň -- nepolapitelnou, těžko k nalezení -- a chobotnici Dumbo, která v reálném životě vypadá úplně stejně jako v komiksu, opravdu jsem nemusel měnit ani čárku, když jsem ji kreslil.
This next one here, I did a story on the census of marine life. And that was a lot of fun because, as most of you know, it's a real project we've heard about. But it was a chance for me to introduce readers to a lot of crazy undersea characters. So we start off the story with Ernest, who volunteers as a census taker. He goes down and he meets this famous anglerfish. Then he meets the yeti crab, the famous vampire squid -- elusive, hard to find -- and the Dumbo octopus, which looks so much like a cartoon in real life that really didn't have to change a thing when I drew it.
Další příběh jsem udělal o mořském odpadu. Mluvil jsem se spoustou svých přátel v podniku ochrany přírody a oni -- Zeptal jsem se jich: „O čem chcete, aby lidé více věděli?" A oni řekli -- Jeden můj přítel řekl: „Mám pro tebe jedno slovo: plast." Řekl jsem mu: „Fajn, potřebuju něco víc svůdnějšího. Plast na to nemá." Trochu jsme to ještě řešili. Chtěl, abych použil slova jako polyvinyl chlorid, což v bublinách nevypadá zrovna dobře. Nemohl jsem to tam dostat. Takže jsem udělal takový dobrodružný strip.
I did another story on marine debris. I was speaking to a lot of my friends in the conservation business, and they -- I asked them, "So what's one issue you would like everyone to know more about?" And they said -- this one friend of mine said, "I've got one word for you: plastic." And I told him, "Well, I need something a little sexier than that. Plastic just is not going to do it." We sort of worked things out. He wanted me to use words like polyvinyl chloride, which doesn't really work in voice balloons very well. I couldn't fit them in. So what I did was I made an adventure strip.
V podstatě tahle flaška jede na dlouhou cestu. Co se snažím říct čtenářům je, že plast vlastně nikdy nezmizí; jen ho proud spláchne dál. A hodně toho skončí spláchnuté v oceánu, což je dobrý příběh, pokud zapojíte pár postav, zvláště, když se navzájem nemohou vystát, jako tito dva. Poslal jsem je do Boise v Idahu, kde zahodili plastovou flašku do Boiského kanalizačního systému. Ta potom skončila v řece Boise, pak v řece Columbia a pak pokračovala ústím Columbie do Tichého oceánu a pak na tomto místě zvaném Great Pacific Garbage Patch -- což je velký Pacifický proud v Severním Pacifiku, kde končí mnoho těchto plastů -- a pak jdou zpátky do laguny. Je to vlastně kamarádský příběh s plastovou flaškou, která je pronásleduje. Takže, mnoho lidí si zapamatovalo tu plastovou láhev, ale my mluvíme o mořském odpadu a plastu, o cestě této jedné flašky.
Basically, this bottle travels a long way. What I'm trying to tell readers is that plastic doesn't really go away; it just continues to wash downstream. And a lot of it ends up washing into the ocean, which is a great story if you attach a couple characters to it, especially if they can't stand each other, like these two. So, I sent them to Boise, Idaho, where they dropped a plastic bottle into the Boise sewer system. And it ended up in the Boise River and then on to the Columbia River and then to the mouth of the Columbia and to the Pacific Ocean and then on to this place called the Great Pacific Garbage Patch -- which is this giant Pacific gyre in the North Pacific, where a lot of this plastic ends up floating around -- and then back onto the lagoon. So that was basically a buddy story with a plastic bottle following along. So a lot of people remember the plastic bottle anyway, but we really talked about marine debris and plastic in the course of that one.
Třetí příběh, který jsem udělal asi před rokem a půl, byl nejspíš nejtěžší. Bylo to o finningu -- odstraňování žraločích ploutví, a do tohoto problému jsem se opravdu vžil. Přišlo mi, že když je mou hlavní postavou žralok, tak je příběh komiksu skvělý způsob, jak o tomto problému říct lidem. Takže, finning je činnost, kdy chytíte žraloka, uříznete mu cenné ploutve a živé zvíře hodíte zpět do vody. Je to příšerné a zbytečné. Není to nic vtipného nebo zábavného, ale já bych o tomto problému opravdu chtěl mluvit. Musel jsem zabít svoji hlavní postavu, což je ten žralok.
The third storyline I did about a year and a half ago was probably my most difficult. It was on shark finning, and I felt really strongly about this issue. And I felt like, since my main character was a shark, the comic strip was a perfect vehicle for telling the public about this. Now, finning is the act of taking a shark, cutting the valuable fins off and throwing the live animal back in the water. It's cruel, it's wasteful. There's nothing funny or entertaining about it, but I really wanted to take this issue on. I had to kill my main character, who is a shark.
Začali jsme s Shermanem v čínské restauraci, kde se rozhodne, že se nechá chytit rybářskou lodí, což taky udělá. A potom umře. Chytí ho, uříznou mu ploutve a pak ho hodí zpět přes palubu. Zdánlivě je už mrtvý. Takže jsem zabil postavu, která byla v novinách už 15 let. Takže jsem na tento komiks dostal mnoho reakcí. Mezitím další postavičky mluví o žraločí polévce z ploutví. Pak jsem udělal ještě tři nebo čtyři linie, ve kterých zkoumám problém trhání ploutví a žraločí polévky z ploutví. Sherman je nahoře ve žraločím nebi. Tohle je přesně to, co mám rád na komiksech. Vážně se nemusíte obávat, že se nad tím budou diváci nevěřícně pozastavovat, protože, když začnete s mluvícím žralokem, čtenáři docela rádi nechají svoji nevěřícnost za dveřmi. Můžete vlastně cokoliv. Byla to pro Shermana zkušenost na hranici života a smrti. Mezitím Ernest našel jeho ploutve na internetu. Našel jsem opravdovou webovou stránku, se sídlem v Číně, která opravdu prodávala žraločí ploutve, tak jsem to použil. A kliknul na „kup teď". A voila, další den je doručili a chirurgicky přidělali. Tuto sérii jsem zakončil poštovní peticí, která podporovala národní mořský rybářský servis, aby donutili ostatní země k silnějšímu postoji ke žraločí situaci.
We start with Sherman in a Chinese restaurant, who gets a fortune that he's about to get caught by a trawler, which he does. And then he dies. He gets finned, and then he gets thrown overboard. Ostensibly, he's dead now. And so I killed a character that's been in the newspaper for 15 years. So I got a lot of reader feedback on that one. Meanwhile, the other characters are talking about shark fin soup. I do three or four strips after that where we explore the finning issue and the shark fin soup issue. Sherman's up in shark heaven. This is what I love about comic strips, you know. You really don't have to worry about the audience suspending its sense of disbelief because, if you start with a talking shark, readers pretty much check their disbelief at the door. You can kind of do anything. It becomes a near-death experience for Sherman. Meanwhile, Ernest finds his fins on the internet. There was a real website based in China that actually sold shark fins, so I kind of exposed that. And he clicks the "buy now" button. And voila, next-day air, they show up, and they surgically reattach them. I ended that series with a kind of a mail-in petition that encouraged our National Marine Fishery Service, to force other countries to have a stronger stance with shark management.
(Potlesk)
(Applause)
Děkuji. Rád bych to zakončil malou metaforou. Snažil jsem se vymyslet metaforu, co by reprezentovala Modrou misi, a na tohle jsem přišel. Představte si, že jste v obrovské místnosti, kde je tma jako v pytli. A můžete v té místností mít vše, co chcete, ale nemůžete to vidět. Dostanete jeden nástroj -- kladivo. Takže v té tmě přemýšlíte, do čeho praštit, a vypadá to, jako by to bylo z kamene. Je to velké a těžké. Nemůžete to odnést pryč, tak do toho praštíte kladivem a odlomíte od toho kousek. A ten kousek vezmete na denní světlo. A zjistíte, že máte krásný kus bílého alabastru. Tak si řeknete, „Fajn, tohle za něco stojí." Tak se vrátíte zpátky do té místnosti a rozbijete tu věc na kusy a odtáhnete je pryč. A najdete i další věci, které rozbijete a odtáhnete je taky. Získáte všechny možné super věci. A slyšíte další lidi dělat to samé. Tak dostáváte tenhle pocit naléhavosti, jakože toho musíte najít tolik, kolik toho jde, a tak rychle, jak je to jen možné. a pak někdo zařve: „Stop!" A rozsvítí se světla. A vy si uvědomíte, kde jste; jste v Louvru. A zničili jste všechnu tu detailnost a krásu, proměnili jste ji do naprosto bezcenných věcí.
Thanks. I'd like to end with a little metaphor here. I've been trying to think of a metaphor to represent Mission Blue, and this is what I came up with. Imagine you're in an enormous room, and it's as dark as a cave. And you can have anything in that room, anything you want, but you can't see anything. You've been given one tool, a hammer. So you wander around in the darkness, and you bump into something, and it feels like it's made of stone. It's big, it's heavy. You can't carry it away, so you bang it with your hammer, and you break off a piece. And you take the piece out into the daylight. And you see you have a beautiful piece of white alabaster. So you say to yourself, "Well, that's worth something." So you go back into the room, and you break this thing to pieces, and you haul it away. And you find other things, and you break that up, and you haul those away. And you're getting all kinds of cool stuff. And you hear other people doing the same thing. So you get this sense of urgency, like you need to find as much stuff as possible as soon as possible. And then some yells, "Stop!" And they turn up the lights. And you realize where you are; you're in the Louvre. And you've taken all this complexity and beauty, and you've turned it into a cheap commodity.
A přesně tohle děláme s oceánem. Část Modré mise je o křičení tohoto „Stop!", každý z nás -- průzkumník, vědec, karikaturista, zpěvák, kuchař -- mohou rozsvítit světla svým vlastním způsobem. A to je přesně to, v co doufám, že můj komiks dělá. To je právě to, proč rád dělám to, co dělám.
And that's what we're doing with the ocean. And part of what Mission Blue is about is yelling, "Stop!" so that each of us -- explorer, scientist, cartoonist, singer, chef -- can turn up the lights in their own way. And that's what I hope my comic strip does in a small way. That's why I like what I do.
Děkuji vám za pozornost.
Thanks for listening.
(Potlesk)
(Applause)