I'm an artist and an engineer. And lately, I've been thinking a lot about how technology mediates the way we perceive reality. And it's being done in a superinvisible and nuanced way. Technology is designed to shape our sense of reality by masking itself as the actual experience of the world. As a result, we are becoming unconscious and unaware that it is happening at all.
Művész és mérnök vagyok. Az utóbbi időben sokat gondolkodtam azon, ahogy a technológia a valóság érzékelését formálja. Ez teljesen láthatatlan és kifinomult módon történik. A technológiát úgy tervezték, hogy befolyásolja valóságérzetünket a világ valós érzékelésének álcázva magát. Ennek köszönhetően nem is érzékeljük, nem is vagyunk tudatában, hogy egyáltalán megtörténik.
Take the glasses I usually wear, for example. These have become part of the way I ordinarily experience my surroundings. I barely notice them, even though they are constantly framing reality for me. The technology I am talking about is designed to do the same thing: change what we see and think but go unnoticed.
Vegyük példának a szemüvegem, amit általában hordok. Már része annak, ahogyan általában megtapasztalom a környezetem. Szinte észre sem veszem, annak ellenére, hogy folyamatosan azon keresztül látom a valóságot. A technológiát, amiről beszélek, úgy tervezték, hogy ugyanezt tegye. Változtassa meg, amit látunk és gondolunk, de észrevétlenül.
Now, the only time I do notice my glasses is when something happens to draw my attention to it, like when it gets dirty or my prescription changes. So I asked myself, "As an artist, what can I create to draw the same kind of attention to the ways digital media -- like news organizations, social media platforms, advertising and search engines -- are shaping our reality?" So I created a series of perceptual machines to help us defamiliarize and question the ways we see the world.
Csak akkor veszem észre a szemüvegem, amikor olyasmi történik, ami felhívja rá a figyelmem. Például amikor koszos lesz, vagy amikor lencsét kell váltanom. Ezért feltettem magamnak a kérdést: „Művészként mit alkothatnék, ami a digitális médiához hasonlóan hívná fel a figyelmet arra, hogy a hírszolgáltatók, közösségi oldalak, reklámok és keresőmotorok hogyan formálják a valóságunkat?” Így hát létrehoztam egy érzékelőgépekből álló sorozatot, ami kizökkent és segít megkérdőjelezni azt, ahogyan a világot látjuk.
For example, nowadays, many of us have this kind of allergic reaction to ideas that are different from ours. We may not even realize that we've developed this kind of mental allergy. So I created a helmet that creates this artificial allergy to the color red. It simulates this hypersensitivity by making red things look bigger when you are wearing it. It has two modes: nocebo and placebo. In nocebo mode, it creates this sensorial experience of hyperallergy. Whenever I see red, the red expands. It's similar to social media's amplification effect, like when you look at something that bothers you, you tend to stick with like-minded people and exchange messages and memes, and you become even more angry. Sometimes, a trivial discussion gets amplified and blown way out of proportion. Maybe that's even why we are living in the politics of anger. In placebo mode, it's an artificial cure for this allergy. Whenever you see red, the red shrinks. It's a palliative, like in digital media. When you encounter people with different opinions, we will unfollow them, remove them completely out of our feeds. It cures this allergy by avoiding it. But this way of intentionally ignoring opposing ideas makes human community hyperfragmented and separated.
Például manapság sokunkból szinte allergiás reakciót vált ki, ha sajátunktól eltérő elképzelésekkel találkozunk. Talán észre sem vesszük, hogy kialakult nálunk ez a mentális allergia. Ezért létrehoztam egy sisakot, ami mesterséges piros-allergiát hoz létre. Hiperérzékenységet szimulál úgy, hogy a piros dolgok nagyobbnak látszanak, amikor viseljük. Két üzemmódja van: nocebo és placebo. A nocebo mód a hiperallergia érzéki tapasztalatát idézi elő. Bármikor pirosat észlelek, az megnő. Ez hasonlít a közösségi oldalak erősítő hatásához, mint amikor olyat látunk, ami zavar bennünket. Igyekszünk hasonló gondolkodású emberekkel körülvenni magunkat, üzeneteket és mémeket váltunk, és még dühösebbé válunk. Néha egy jelentéktelen vita felerősödik, és a bolhából elefánt lesz. Talán pontosan ezért jellemző mostanában a düh politikája. A placebo mód ennek az allergiának a mesterséges ellenszere. Bármikor pirosat látsz, az összemegy. Ez az enyhítés, mint a digitális médiában. Amikor más véleményen lévő emberekkel találkozunk, a követésüket leállítjuk, és teljesen eltűnnek a hírcsatornánkról. Elkerüléssel orvosoljuk az allergiát. De így az ellentétes gondolatok szándékos mellőzésével az emberi közösség teljesen töredezetté és elkülönültté válik.
The device inside the helmet reshapes reality and projects into our eyes through a set of lenses to create an augmented reality. I picked the color red, because it's intense and emotional, it has high visibility and it's political. So what if we take a look at the last American presidential election map through the helmet?
A sisakban található készülék átformálja a valóságot, és lencséken keresztül a szemünkbe vetít egy kiterjesztett valóságot. A piros színt választottam, mert intenzív és érzelmeket vált ki, jól látható, és a politikához köthető. Vessünk egy pillantást a legutóbbi amerikai elnökválasztási térképre a sisakon keresztül.
(Laughter)
(Nevetés)
You can see that it doesn't matter if you're a Democrat or a Republican, because the mediation alters our perceptions. The allergy exists on both sides.
Ahogy láthatják, mindegy, hogy demokraták vagy republikánusok, mert a közvetítés megváltoztatja a látásmódunkat. Az allergia mindkét oldalon létezik.
In digital media, what we see every day is often mediated, but it's also very nuanced. If we are not aware of this, we will keep being vulnerable to many kinds of mental allergies.
A digitális médiában, amit minden nap látunk, sokszor közvetve jut el hozzánk, de rendkívül kifinomult módon. Ha nem vagyunk tudatában, továbbra is sokféle mentális allergiának leszünk kitéve.
Our perception is not only part of our identities, but in digital media, it's also a part of the value chain. Our visual field is packed with so much information that our perception has become a commodity with real estate value. Designs are used to exploit our unconscious biases, algorithms favor content that reaffirms our opinions, so that every little corner of our field of view is being colonized to sell ads. Like, when this little red dot comes out in your notifications, it grows and expands, and to your mind, it's huge.
Látásmódunk nemcsak identitásunk része, de a digitális médiában az értékrend része is. A látóterünk annyi információval van telezsúfolva, hogy érzékelésünk vagyoni értékkel rendelkező árucikké vált. Mindent tudatalatti elfogultságaink kihasználására terveznek, az algoritmusok a véleményünket megerősítő tartalmakat támogatják, hogy a látóterünk minden kis zugát meghódítsák reklámok eladására. Mint amikor ez a piros kis pötty felvillan az értesítéseknél, egyre csak növekszik, és az elménk óriásinak érzékeli.
So I started to think of ways to put a little dirt, or change the lenses of my glasses, and came up with another project. Now, keep in mind this is conceptual. It's not a real product. It's a web browser plug-in that could help us to notice the things that we would usually ignore. Like the helmet, the plug-in reshapes reality, but this time, directly into the digital media itself. It shouts out the hidden filtered voices. What you should be noticing now will be bigger and vibrant, like here, this story about gender bias emerging from the sea of cats.
Ezért elkezdtem gondolkodni, hogyan piszkoljam be, vagy változtassam meg a szemüvegem lencséit, és kitaláltam egy újabb projektet. Fontos megjegyeznünk, hogy a projekt elméleti, és nem valódi termék. Ez egy böngészőhöz csatlakozó program, ami segíthet észrevenni azokat a dolgokat, amik általában elkerülik a figyelmünket. Mint a sisak, az illesztőprogram is átformálja a valóságot, de ezúttal közvetlenül a digitális médiát. Lerántja a leplet a rejtett és megszűrt hangokról. Így, amit észre kellene vennünk, nagyobb és élénkebb lesz, mint ez a történet a nemi előítéletről, ami tengernyi macska közül bukkan elő.
(Laughter)
(Nevetés)
The plug-in could dilute the things that are being amplified by an algorithm. Like, here in this comment section, there are lots of people shouting about the same opinions. The plug-in makes their comments super small.
Az illesztőprogram hígítaná mindazt, amit az algoritmusok felerősítenek. Például itt, a komment szekcióban, rengetegen ugyanazt a véleményt kántálják. Az illesztőprogram összezsugorítja a kommentjeiket.
(Laughter)
(Nevetés)
So now the amount of pixel presence they have on the screen is proportional to the actual value they are contributing to the conversation.
Így az általuk elfoglalt pixelek mennyisége a képernyőn arányos a tényleges értékkel, amit hozzátesznek a beszélgetéshez.
(Laughter)
(Nevetés)
(Applause)
(Taps)
The plug-in also shows the real estate value of our visual field and how much of our perception is being commoditized. Different from ad blockers, for every ad you see on the web page, it shows the amount of money you should be earning.
Az illesztőprogram a látómezőnk vagyoni értékét is megmutatja, valamint azt, hogy érzékelésünk mekkora része válik árucikké. A hirdetésblokkolóktól eltérően a weboldalon minden megtekintett hirdetés után megmutatja, mennyi pénzt kellene ezért kapniuk.
(Laughter)
(Nevetés)
We are living in a battlefield between reality and commercial distributed reality, so the next version of the plug-in could strike away that commercial reality and show you things as they really are.
Egy harcmezőn élünk, ahol a valóság és a kereskedelmileg forgalmazott valóság küzd egymással. De az illesztőprogram következő verziója csapást mérhet a kereskedelmi valóságra, és úgy láthatjuk a dolgokat, amilyenek valójában.
(Laughter)
(Nevetés)
(Applause)
(Taps)
Well, you can imagine how many directions this could really go. Believe me, I know the risks are high if this were to become a real product. And I created this with good intentions to train our perception and eliminate biases. But the same approach could be used with bad intentions, like forcing citizens to install a plug-in like that to control the public narrative. It's challenging to make it fair and personal without it just becoming another layer of mediation.
Képzelhetik, hogy hányféle irányt vehetne. Higgyék el, tudom, hogy nagy lenne a kockázat, ha valódi termékké válna. Én jó szándékkal hoztam ezt létre, hogy edzzük látásmódunkat és kiküszöböljük a torzításokat. De ugyanez a megközelítés rossz szándékkal is használható. Például polgárokra erőltetni az ilyen illesztőprogramok használatát, hogy a közvéleményt irányítsák. Kihívást jelent igazságossá és személyessé tenni, anélkül, hogy csak egy újabb közvetítő réteggé válna.
So what does all this mean for us? Even though technology is creating this isolation, we could use it to make the world connected again by breaking the existing model and going beyond it. By exploring how we interface with these technologies, we could step out of our habitual, almost machine-like behavior and finally find common ground between each other.
Tehát mit is jelent mindez számunkra? Még ha a technológia elszigeteltséget is teremt, használhatnánk arra is, hogy a világot újra összehozzuk a jelenlegi minta megtörésével, és annak túlszárnyalásával. Azt feltárva, milyen kölcsönhatásban vagyunk ezekkel a technológiákkal, kiléphetnénk szokványos, szinte gépies viselkedésünkből, és végre megtalálhatnánk a közös hangot egymással.
Technology is never neutral. It provides a context and frames reality. It's part of the problem and part of the solution. We could use it to uncover our blind spots and retrain our perception and consequently, choose how we see each other.
A technológia sohasem pártatlan. Kontextusban létezik, és keretet szab a valóságnak. Része a problémának és a megoldásnak is. Használhatnánk a vakfoltjaink felfedésére és a látásmódunk átképzésére, valamint ezáltal megválaszthatnánk, hogyan látjuk egymást.
Thank you.
Köszönöm.
(Applause)
(Taps)