Do you ever think about how important the oceans are in our daily lives? The oceans cover two-thirds of our planet. They provide half the oxygen we breathe. They moderate our climate. And they provide jobs and medicine and food including 20 percent of protein to feed the entire world population. People used to think that the oceans were so vast that they wouldn't be affected by human activities.
Denk je er wel eens over na hoe belangrijk de oceanen zijn in ons dagelijkse leven? Oceanen vormen twee derde van de planeet. Ze voorzien in de helft van onze zuurstof. Ze matigen ons klimaat. En ze verschaffen werk en medicijnen en eten, inclusief 20 procent van de proteïne om de hele wereldbevolking mee te voeden. Mensen dachten vroeger dat de oceanen zo groot waren dat menselijke activiteiten ze niet zouden treffen.
Well today I'm going to tell you about a serious reality that is changing our oceans called ocean acidification, or the evil twin of climate change. Did you know that the oceans have absorbed 25 percent of all of the carbon dioxide that we have emitted to the atmosphere? Now this is just another great service provided by the oceans since carbon dioxide is one of the greenhouse gases that's causing climate change. But as we keep pumping more and more and more carbon dioxide into the atmosphere more is dissolving into the oceans. And this is what's changing our ocean chemistry. When carbon dioxide dissolves in seawater, it undergoes a number of chemical reactions.
Vandaag ga ik jullie echter vertellen over een ernstige realiteit die onze oceanen verandert, bekend als oceaanverzuring of de gemene tweelingbroer van klimaatverandering. Wist je dat de oceanen 25 procent hebben geabsorbeerd van alle kooldioxide die we in de atmosfeer hebben uitgestoten? Dit is een zoveelste grote dienst die de oceanen hebben geleverd, aangezien kooldioxide een van de broeikasgassen is die klimaatverandering veroorzaken. Maar omdat we blijven doorgaan met meer en meer en meer kooldioxide in de atmosfeer te pompen, lost er meer op in de oceanen. En dit verandert de chemie van de oceanen. Wanneer kooldioxide oplost in zeewater, ondergaat het enkele chemische reacties.
Now lucky for you, I don't have time to get into the details of the chemistry for today. But I'll tell you as more carbon dioxide enters the ocean, the seawater pH goes down. And this basically means that there is an increase in ocean acidity. And this whole process is called ocean acidification. And it's happening alongside climate change. Scientists have been monitoring ocean acidification for over two decades. This figure is an important time series in Hawaii, and the top line shows steadily increasing concentrations of carbon dioxide, or CO2 gas, in the atmosphere. And this is directly as a result of human activities. The line underneath shows the increasing concentrations of carbon dioxide that is dissolved in the surface of the ocean which you can see is increasing at the same rate as carbon dioxide in the atmosphere since measurements began. The line on the bottom shows then shows the change in chemistry. As more carbon dioxide has entered the ocean, the seawater pH has gone down, which basically means there has been an increase in ocean acidity. Now in Ireland, scientists are also monitoring ocean acidification -- scientists at the Marine Institute and NUI Galway. And we, too, are seeing acidification at the same rate as these main ocean time-series sites around the world. So it's happening right at our doorstep.
Jullie hebben geluk dat ik vandaag geen tijd heb om in detail te treden over de chemie, maar ik zal jullie wel zeggen hoe meer kooldioxide in de oceaan dringt, hoe meer de pH van het zeewater daalt en dit betekent in feite dat oceaanzuur toeneemt. Dit hele proces heet oceaanverzuring en voltrekt zich tegelijk met klimaatverandering. Wetenschappers hebben de oceaanverzuring gedurende meer dan 2 decennia gevolgd. Deze figuur is een belangrijke tijdreeks in Hawaii. De bovenlijn toont gestaag toenemende concentraties van kooldioxide, of CO2, in de atmosfeer. En dit is een rechtstreeks resultaat van menselijke activiteiten. De middenlijn toont de toenemende concentraties van kooldioxide die oplossen in de oppervlakte van de oceaan, waarvan je kan zien dat ze aan dezelfde snelheid toenemen als kooldioxide in de atmosfeer sinds de metingen begonnen zijn. De onderste lijn toont dan de verandering in chemie. Naarmate meer kooldioxide de oceaan is binnengekomen, is de pH van het zeewater gedaald, wat er in feite op neerkomt dat oceaanzuur is toegenomen. In Ierland zijn wetenschappers oceaanverzuring ook aan het volgen, wetenschappers aan het Marine Instituut en NUI Galway, en ook wij zien verzuring aan hetzelfde tempo optreden als deze voorname oceanische tijdreekssites over de hele wereld. Dus het gebeurt vlak voor onze deur.
Now I'd like to give you an example of just how we collect our data to monitor a changing ocean. Firstly we collect a lot of our samples in the middle of winter. So as you can imagine, in the North Atlantic we get hit with some seriously stormy conditions -- so not for any of you who get a little motion sickness, but we are collecting some very valuable data. So we lower this instrument over the side of the ship, and there are sensors that are mounted on the bottom that can tell us information about the surrounding water, such as temperature or dissolved oxygen. And then we can collect our seawater samples in these large bottles. So we start at the bottom, which can be over four kilometers deep just off our continental shelf, and we take samples at regular intervals right up to the surface. We take the seawater back on the deck, and then we can either analyze them on the ship or back in the laboratory for the different chemicals parameters.
Nu geef ik graag een voorbeeld van hoe we onze data verzamelen om een veranderende oceaan te volgen. We verzamelen veel van onze monsters in het midden van de winter. Je begrijpt dat we in de Noord-Atlantische Oceaan te maken hebben met stormachtige omstandigheden, dus niets voor jullie die een beetje zeeziek worden, maar we verzamelen zeer waardevolle data. We laten een instrument zakken langs de kant van de boot, met sensoren gemonteerd aan de onderkant die ons informatie kunnen geven over het omringende water, zoals temperatuur of opgeloste zuurstof. Vervolgens verzamelen we onze zeewatermonsters in grote flessen. We beginnen op de bodem, die meer dan 4 km diep kan zijn net voorbij ons continentale plateau, en op vaste intervallen nemen we monsters tot aan het oppervlak. We brengen het zeewater aan boord en dan kunnen we het ofwel analyseren op de boot ofwel terug in het laboratorium voor de chemische parameters.
But why should we care? How is ocean acidification going to affect all of us? Well, here are the worrying facts. There has already been an increase in ocean acidity of 26 percent since pre-industrial times, which is directly due to human activities. Unless we can start slowing down our carbon dioxide emissions, we're expecting an increase in ocean acidity of 170 percent by the end of this century. I mean this is within our children's lifetime. This rate of acidification is 10 times faster than any acidification in our oceans for over 55 million years. So our marine life have never, ever experienced such a fast rate of change before. So we literally could not know how they're going to cope.
Maar waarom? Hoe zal oceaanverzuring ieder van ons raken? Nou, hier zijn de zorgwekkende feiten. Er heeft zich al een toename van 26 procent in oceaanzuur voltrokken sinds pre-industriële tijden, puur door menselijke activiteiten. Tenzij we onze CO2-uitstoot kunnen verminderen, verwachten we een toename in oceaanzuur van 170 procent tegen het einde van deze eeuw. Onze kinderen zullen dit meemaken. Dit verzuringstempo is tien keer sneller dan de verzuring in onze oceanen in de afgelopen 55 miljoen jaar. Dus ons mariene leven heeft nog nooit zo een snel tempo van verandering ervaren. We kunnen dus absoluut niet weten hoe het hiermee zal omgaan.
Now there was a natural acidification event millions of years ago, which was much slower than what we're seeing today. And this coincided with a mass extinction of many marine species. So is that what we're headed for? Well, maybe. Studies are showing some species are actually doing quite well but many are showing a negative response. One of the big concerns is as ocean acidity increases, the concentration of carbonate ions in seawater decrease. Now these ions are basically the building blocks for many marine species to make their shells, for example crabs or mussels, oysters.
Miljoenen jaren geleden was er een natuurlijk verzuringsfenomeen dat veel trager verliep dan hetgeen we vandaag zien en dat met een massale uitsterving van vele mariene soorten samenviel. Is dat waar we op afstevenen? Misschien. Studies tonen aan dat sommige soorten het eigenlijk vrij goed maken, maar vele vertonen een negatieve reactie. Een van de grote zorgen is dat als oceaanzuur toeneemt, de concentratie van carbonaationen in zeewater afneemt. Deze ionen vormen de bouwstenen voor vele mariene soorten om hun schelpen te maken, bijvoorbeeld krabben of mosselen, oesters.
Another example are corals. They also need these carbonate ions in seawater to make their coral structure in order to build coral reefs. As ocean acidity increases and the concentration of carbonate ions decrease, these species first find it more difficult to make their shells. And at even even lower levels, they can actually begin to dissolve.
Een ander voorbeeld zijn koralen. Ook zij hebben nood aan deze carbonaationen in zeewater om hun koraalstructuur te maken om zo koraalriffen te bouwen. Naarmate oceaanzuur toeneemt en de concentratie carbonaationen daalt, wordt het voor deze soorten eerst moeilijker om hun schelpen te maken en bij nog lagere concentraties beginnen ze zelfs op te lossen.
This here is a pteropod, it's called a sea butterfly. And it's an important food source in the ocean for many species, from krill to salmon right up to whales. The shell of the pteropod was placed into seawater at a pH that we're expecting by the end of this century. After only 45 days at this very realistic pH, you can see the shell has almost completely dissolved. So ocean acidification could affect right up through the food chain -- and right onto our dinner plates. I mean who here likes shellfish? Or salmon? Or many other fish species whose food source in the ocean could be affected?
Dit is een pteropod, ook wel zeevlinder genoemd. Het is een belangrijke voedselbron in de oceaan voor vele soorten, van krill tot zalm tot en met walvissen. De schelp van de pteropod werd geplaatst in zeewater met een pH die we verwachten tegen het einde van deze eeuw. Na slechts 45 dagen bij deze zeer realistische pH kan je zien dat de schelp bijna volledig is opgelost. Dus oceaanverzuring kan de hele voedselketen treffen, recht tot op ons bord. Wie hier eet graag schaaldieren? Of zalm? Of vele andere vissoorten wiens voedselbron in de oceaan beïnvloed zou kunnen worden?
These are cold-water corals. And did you know we actually have cold-water corals in Irish waters, just off our continental shelf? And they support rich biodiversity, including some very important fisheries. It's projected that by the end of this century, 70 percent of all known cold-water corals in the entire ocean will be surrounded by seawater that is dissolving their coral structure. The last example I have are these healthy tropical corals. They were placed in seawater at a pH we're expecting by the year 2100. After six months, the coral has almost completely dissolved. Now coral reefs support 25 percent of all marine life in the entire ocean. All marine life.
Dit zijn koudwaterkoralen. Wist je dat we in Ierse wateren zelfs koudwaterkoralen hebben, net voorbij ons continentale plateau? Zij ondersteunen een rijke biodiversiteit, waaronder enkele belangrijke visserijen. Het is voorspeld dat tegen het einde van deze eeuw 70 procent van alle gekende koudwaterkoralen in de hele oceaan omgeven zullen zijn door zeewater dat hun koraalstructuur oplost. Het laatste voorbeeld dat ik heb, zijn deze gezonde tropische koralen. Ze werden geplaatst in zeewater met een pH dat we verwachten tegen het jaar 2100. Na zes maanden is het koraal bijna volledig opgelost. Koraalriffen ondersteunen 25 procent van al het leven in de oceaan. Al het leven.
So you can see: ocean acidification is a global threat. I have an eight-month-old baby boy. Unless we start now to slow this down, I dread to think what our oceans will look like when he's a grown man. We will see acidification. We have already put too much carbon dioxide into the atmosphere. But we can slow this down. We can prevent the worst-case scenario. The only way of doing that is by reducing our carbon dioxide emissions. This is important for both you and I, for industry, for governments.
Dus je kan zien dat oceaanverzuring een globale bedreiging vormt. Ik heb een zoontje van acht maanden. Tenzij we nu beginnen met dit proces te vertragen, durf ik niet te denken over de staat van onze oceanen wanneer hij volwassen is. We zullen verzuring meemaken. We hebben al te veel kooldioxide in de atmosfeer uitgestoten. Maar we kunnen dit proces vertragen. We kunnen een rampscenario voorkomen. De enige manier om dat te doen, is door onze uitstoot van kooldioxide te verminderen. Dit is belangrijk voor zowel jou en mij, voor de industrie, voor regeringen.
We need to work together, slow down global warming slow down ocean acidification and help to maintain a healthy ocean and a healthy planet for our generation and for generations to come.
We moeten samenwerken: de opwarming van de aarde vertragen, oceaanverzuring vertragen en helpen om een gezonde oceaan en een gezonde planeet te behouden voor onze generatie en de generaties na ons.
(Applause)
(Applaus)