Αυτός είναι ο Τζέιμς Ράιζεν. Ίσως τον γνωρίζετε ως δημοσιογράφο των Νίου Γιόρκ Τάιμς που του απονεμήθηκε Βραβείο Πούλιτζερ. Πολύ πριν γίνει γνωστό το όνομα του Έντουαρντ Σνόουντεν, ο Ράιζεν έγραψε ένα βιβλίο στο οποίο επώνυμα εξέθετε ότι η NSA παρακολουθούσε παρανόμως τα τηλέφωνα των Αμερικανών. Ένα άλλο κεφάλαιο όμως του βιβλίου έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο. Σε αυτό, περιγράφει μια αποτυχημένη επιχείρηση των Αμερικανικών αρχών στην οποία η CIA κυριολεκτικά παρέδωσε σχέδια ατομικής βόμβας στο Ιράν. Αν αυτό σας φαίνεται τρελό, διαβάστε το. Είναι μια απίθανη ιστορία.
So this is James Risen. You may know him as the Pulitzer Prize-winning reporter for The New York Times. Long before anybody knew Edward Snowden's name, Risen wrote a book in which he famously exposed that the NSA was illegally wiretapping the phone calls of Americans. But it's another chapter in that book that may have an even more lasting impact. In it, he describes a catastrophic US intelligence operation in which the CIA quite literally handed over blueprints of a nuclear bomb to Iran. If that sounds crazy, go read it. It's an incredible story.
Αλλά ξέρετε σε ποιον δεν άρεσε αυτό το κεφάλαιο; Στην Αμερικανική κυβέρνηση. Σχεδόν για μια δεκαετία μετά, ο Ράιζεν έγινε αντικείμενο έρευνας από την Αμερικάνικη κυβέρνηση και οι εισαγγελείς απαιτούσαν να καταθέσει εναντίον των φερόμενων πηγών του. Έγινε το πρόσωπο για το πρόσφατο σχέδιο της Αμερικάνικης κυβέρνησης να διώκει τους πληροφοριοδότες και να κατασκοπεύει τους δημοσιογράφους.
But you know who didn't like that chapter? The US government. For nearly a decade afterwards, Risen was the subject of a US government investigation in which prosecutors demanded that he testify against one of his alleged sources. And along the way, he became the face for the US government's recent pattern of prosecuting whistleblowers and spying on journalists.
Με βάση την Πρώτη Τροπολογία, ο τύπος έχει το δικαίωμα να δημοσιεύει μυστικές πληροφορίες για το καλό του λαού. Είναι αδύνατο να ασκείς αυτό το δικαίωμα αν τα ΜΜΕ δεν μπορούν να συλλέξουν τα νέα και να προστατεύσουν την ταυτότητα των γενναίων αντρών και γυναικών που επικοινωνούν μαζί τους. Όταν, λοιπόν, η κυβέρνηση τον κάλεσε ο Ράιζεν έκανε ότι έκαναν πολλοί γενναίοι δημοσιογράφοι πριν, αρνήθηκε και είπε ότι θα προτιμούσε να πάει φυλακή. Έτσι από το 2007 μέχρι το 2015, ο Ράιζεν ζούσε με την απειλή να πάει σε ομοσπονδιακή φυλακή.
You see, under the First Amendment, the press has the right to publish secret information in the public interest. But it's impossible to exercise that right if the media can't also gather that news and protect the identities of the brave men and women who get it to them. So when the government came knocking, Risen did what many brave reporters have done before him: he refused and said he'd rather go to jail. So from 2007 to 2015, Risen lived under the specter of going to federal prison.
Μέχρι που μερικές μέρες πριν τη δίκη συνέβει κάτι περίεργο. Ξαφνικά, μετά από χρόνια ισχυρισμών ότι ήταν απαραίτητο στην υπόθεσή τους, η κυβέρνηση απέσυρε όλες τις απαιτήσεις από τον Ράιζεν. Αποδείχτηκε ότι στην εποχή της ηλεκτρονικής παρακολούθησης υπάρχουν ελάχιστα σημεία να κρυφτούν δημοσιογράφοι και πηγές. Αντί να προσπαθήσουν ανεπιτυχώς να καταθέσει ο Ράιζεν, μπορούσαν να βάλουν το ψηφιακό του αποτύπωμα να καταθέσει. Έτσι τελείως μυστικά και χωρίς την έγκρισή του, οι εισαγγελείς πήραν τα τηλεφωνικά αρχεία του Ράιζεν. Πήραν τα αρχεία της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας των οικονομικών και τραπεζικών του πληροφοριών, τα αρχεία των πιστωτικών του, ακόμα και ταξιδιωτικά αρχεία με μια λίστα πτήσεων που είχε κάνει. Αυτές τις πληροφορίες χρησιμοποίησαν για να καταδικάσουν τον Τζέφρι Στέρλινκ, τον φερόμενο ως πηγή του Ράιζεν και πληροφοριοδότη της CIA.
That is, until just days before the trial, when a curious thing happened. Suddenly, after years of claiming it was vital to their case, the government dropped their demands to Risen altogether. It turns out, in the age of electronic surveillance, there are very few places reporters and sources can hide. And instead of trying and failing to have Risen testify, they could have his digital trail testify against him instead. So completely in secret and without his consent, prosecutors got Risen's phone records. They got his email records, his financial and banking information, his credit reports, even travel records with a list of flights he had taken. And it was among this information that they used to convict Jeffrey Sterling, Risen's alleged source and CIA whistleblower.
Δυστυχώς, αυτή είναι μία από τις πολλές περιπτώσεις. Ο Πρόεδρος Ομπάμα εκλέχτηκε με την υπόσχεση να προστατεύσει τους πληροφοριοδότες, αντ' αυτού το τμήμα Δικαιοσύνης έχει ασκήσει δίωξη σε περισσότερους από όλες μαζί τις προηγούμενες διοικήσεις. Τώρα μπορείτε να καταλάβετε πώς αυτό θα ήταν πρόβλημα, κυρίως επειδή η κυβέρνηση θεωρεί απόρρητα τα περισσότερα από όσα κάνει. Από τις 11/9, κάθε σημαντική ιστορία σχετικά με την εθνική ασφάλεια είναι αποτέλεσμα ενός πληροφοριοδότη που προσεγγίζει τον δημοσιογράφο. Έτσι κινδυνεύουμε ο τύπος να μην μπορεί να κάνει τη δουλειά του όπου η Πρώτη Τροπολογία υποτίθεται ότι τον προστατεύει αφού η κυβέρνηση κατασκοπεύει τους πάντες.
Sadly, this is only one case of many. President Obama ran on a promise to protect whistleblowers, and instead, his Justice Department has prosecuted more than all other administrations combined. Now, you can see how this could be a problem, especially because the government considers so much of what it does secret. Since 9/11, virtually every important story about national security has been the result of a whistleblower coming to a journalist. So we risk seeing the press unable to do their job that the First Amendment is supposed to protect because of the government's expanded ability to spy on everyone.
Όμως όπως η τεχνολογία δίνει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να παρακάμπτει τα δικαιώματα των δημοσιογράφων, μπορεί και ο τύπος να χρησιμοποιήσει την τεχνολογία για να προστατεύσει τις πηγές του ακόμα καλύτερα από ό,τι στο παρελθόν. Μπορούν να τους προστατεύσουν από όταν ξεκινάνε να τους μιλούν, και όχι από όταν βρεθούν στο εδώλιο του μάρτυρα. Τώρα πια υπάρχει λογισμικό επικοινωνιών που δεν ήταν διαθέσιμο όταν ο Ράιζεν έγραφε το βιβλίο του, και είναι πιο ανθεκτικό στην παρακολούθηση από τα μηνύματα και τα τηλεφωνήματα. Για παράδειγμα, κάτι τέτοιο είναι το SecureDrop, ένα σύστημα υποβολής πληροφοριών που αρχικά κατασκευάστηκε απ' την αυθεντία του Διαδικτύου, τον Άαρον Σουόρτζ, και τώρα εξελίσσεται από το μη κερδοσκοπικό ίδρυμα στο οποίο δουλεύω, το ίδρυμα Ελευθερίας του Λόγου. Αντί να στείλετε ένα μήνυμα, πηγαίνετε στην ιστοσελίδα ενός πρακτορείου ειδήσεων, όπως αυτή της Ουάσινγκτον Ποστ. Από εκεί, μπορείτε να ανεβάσετε ένα αρχείο ή να στείλετε πληροφορίες όπως θα κάνατε σε κάθε άλλη φόρμα επικοινωνίας. Στη συνέχεια θα κωδικοποιηθεί και θα αποθηκευτεί σε σέρβερ στον οποίον έχει πρόσβαση μόνο το πρακτορείο ειδήσεων. Έτσι η κυβέρνηση δεν μπορεί πλέον να απαιτεί την πληροφορία κρυφά, και πολλές από τις πληροφόριες που θα απαιτούσαν δεν θα ήταν εξαρχής διαθέσιμες. Το SecureDrop όμως είναι μόνο ένα μικρό μέρος του πάζλ για την προστασία της ελευθεροτυπίας στον 21ο αιώνα. Δυστυχώς, οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο αναπτύσσουν συνεχώς νέες τεχνικές παρακολούθησης που μας θέτουν όλους σε κίνδυνο. Είναι στο χέρι μας να διασφαλίσουμε ότι όχι μόνο πληροφοριοδότες με γνώση της τεχνολογίας, όπως ο Έντουαρντ Σνόουντεν, θα έχουν την ευκαιρία να αποκαλύψουν πράγματα. Είναι εξίσου σημαντικό να προστατεύσουμε τον επόμενο πληροφοριοδότη από τον χώρο της υγείας που μας ενημερώνει για υπερπλήρη νοσοκομεία, ή τον επόμενο περιβαλλοντολόγο που σημαίνει συναγερμό για τα βρώμικα νερά του Φλιντς, ή κάποιον από τη Γουόλ Στριτ που μας προειδοποιεί για την επόμενη οικονομική κρίση. Εξάλλου όλα αυτά τα μέσα δεν έγιναν για να βοηθήσουν γενναίους άντρες και γυναίκες που εκθέτουν εγκλήματα, αλλά έγιναν για να προστατεύσουν τα δικαιώματά μας όπως ορίζει το Σύνταγμα.
But just as technology has allowed the government to circumvent reporters' rights, the press can also use technology to protect their sources even better than before. And they can start from the moment they begin speaking with them, rather than on the witness stand after the fact. Communications software now exists that wasn't available when Risen was writing his book, and is much more surveillance-resistant than regular emails or phone calls. For example, one such tool is SecureDrop, an open-source whistleblower submission system that was originally created by the late Internet luminary Aaron Swartz, and is now developed at the non-profit where I work, Freedom of the Press Foundation. Instead of sending an email, you go to a news organization's website, like this one here on The Washington Post. From there, you can upload a document or send information much like you would on any other contact form. It'll then be encrypted and stored on a server that only the news organization has access to. So the government can no longer secretly demand the information, and much of the information they would demand wouldn't be available in the first place. SecureDrop, though, is really only a small part of the puzzle for protecting press freedom in the 21st century. Unfortunately, governments all over the world are constantly developing new spying techniques that put us all at risk. And it's up to us going forward to make sure that it's not just the tech-savvy whistleblowers, like Edward Snowden, who have an avenue for exposing wrongdoing. It's just as vital that we protect the next veteran's health care whistleblower alerting us to overcrowded hospitals, or the next environmental worker sounding the alarm about Flint's dirty water, or a Wall Street insider warning us of the next financial crisis. After all, these tools weren't just built to help the brave men and women who expose crimes, but are meant to protect all of our rights under the Constitution.
Ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)