The universe, rather beautiful, isn't it? It's quite literally got everything, from the very big to the very small. Sure, there are some less than savory elements in there, but on the whole, scholars agree that its existence is probably a good thing. Such a good thing that an entire field of scientific endeavor is devoted to its study. This is known as cosmology. Cosmologists look at what's out there in space and piece together the tale of how our universe evolved: what it's doing now, what it's going to be doing, and how it all began in the first place. It was Edwin Hubble who first noticed that our universe is expanding, by noting that galaxies seem to be flying further and further apart. This implied that everything should have started with the monumental explosion of an infinitely hot, infinitely small point. This idea was jokingly referred to at the time as the "Big Bang," but as the evidence piled up, the notion and the name actually stuck. We know that after the Big Bang, the universe cooled down to form the stars and galaxies that we see today. Cosmologists have plenty of ideas about how this happened. But we can also probe the origins of the universe by recreating the hot, dense conditions that existed at the beginning of time in the laboratory. This is done by particle physicists. Over the past century, particle physicists have been studying matter and forces at higher and higher energies. Firstly with cosmic rays, and then with particle accelerators, machines that smash together subatomic particles at great energies. The greater the energy of the accelerator, the further back in time they can effectively peek. Today, things are largely made up of atoms, but hundreds of seconds after the Big Bang, it was too hot for electrons to join atomic nuclei to make atoms. Instead, the universe consisted of a swirling sea of subatomic matter. A few seconds after the Big Bang, it was hotter still, hot enough to overpower the forces that usually hold protons and neutrons together in atomic nuclei. Further back, microseconds after the Big Bang, and the protons and neutrons were only just beginning to form from quarks, one of the fundamental building blocks of the standard model of particle physics. Further back still, and the energy was too great even for the quarks to stick together. Physicists hope that by going to even greater energies, they can see back to a time when all the forces were one and the same, which would make understanding the origins of the universe a lot easier. To do that, they'll not only need to build bigger colliders, but also work hard to combine our knowledge of the very, very big with the very, very small and share these fascinating insights with each other and with, well, you. And that's how it should be! Because, after all, when it comes to our universe, we're all in this one together.
היקום, די יפה, לא? יש לו הכל, מילולית, מהגדול מאוד לקטן מאוד. ברור, יש כמה אלמנטים פחות נחמדים שם, אבל בסך הכל, מלומדים מסכימים שהקיום שלו הוא דבר טוב. דבר כל כך טוב, שתחום שלם של מדע מיועד ללימוד שלו. זה ידוע כקוסמולוגיה. קוסמולוגים מביטים במה ששם בחוץ בחלל ומחברים את הסיפור של איך היקום התפתח: מה הוא עושה עכשיו, מה הוא יעשה, ואיך הוא בכלל התחיל. היה זה אדווין האבל שהבחין לראשונה שהיקום שלנו מתרחב בכך שהבחין שנראה שהגלקסיות עפות הרחק אחת מהשניה. מזה השתמע שהכל התחיל בפיצוץ עצום בנקודה חמה, וקטנה בצורה אין סופית. לרעיון הזה התייחסו בבדיחות בזמנו כ"מפץ הגדול," אבל כשהראיות נערמו, הרעיון והשם נשארו. אנחנו יודעים שאחרי המפץ הגדול, היקום התקרר כדי ליצור את הכוכבים והגלקסיות שאנחנו רואים היום. לקוסמולוגים יש הרבה רעיונות על איך זה קרה. אבל אנחנו יכולים לחקור את מקור היקום על ידי שיחזור התנאים החמים, והדחוסים שהתקיימו בתחילתו של הזמן, במעבדה. זה נעשה על ידי פיסיקאי חלקיקים. במהלך המאה האחרונה, פיסיקאי חלקיקים חקרו את החומר והכוחות באנרגיות גבוהות יותר ויותר. ראשית עם קרניים קוסמיות, ואז עם מאיצי חלקיקים, מכונות שגורמות להתנגשות של חלקיקם תת אטומיים באנרגיות גבוהות. ככל שהאנרגיה של המאיץ גדולה יותר, הם יכולים להציץ אחורה יותר בזמן. היום, דברים עשויים בעיקר מאטומים, אבל מאות שניות אחרי המפץ הגדול, היה חם מדי כדי שאלקטרונים יוכלו להצטרף לגרעין האטומי כדי ליצור אטומים. במקום זאת, היקום הכיל ים של חלקיקים תת אטומיים. כמה שניות אחרי המפץ הגדול, היה אפילו יותר חם, חם מספיק כדי לגבור על הכוחות שבדרך כלל מחזיקים פרוטונים וניוטרונים יחד בגרעין האטום. אחורה אפילו יותר, מיקרו-שניות אחרי המפץ הגדול, והפרוטונים והניוטרונים רק החלו להווצר מקווארקים, אחדים מאבני היסוד הבסיסיות של המודל הסטנדרטי של פיסיקת החלקיקים. אפילו אחורה יותר, והאנרגיה היתה אפילו יותר גדולה בשביל שהקווארקים ידבקו אחד לשני. פיסיקאים מקווים שעל ידי הפעלת אנרגיות אפילו גדולות יותר, הם יוכלו לראות אחורה לזמן בו כל הכוחות היו זהים, מה שיהפוך את ההבנה של מקורות היקום לקלה בהרבה. כדי לעשות את זה, הם לא רק יצטרכו לבנות מאיצים גדולים יותר, אלא גם לעבוד קשה יותר לשלב את הידע שלנו של המאוד מאוד גדול עם המאוד מאוד קטן ולחלוק את הרעיונות המרתקים האלה אחד עם השני ועם, ובכן, איתכם. וכך זה צריך להיות! מפני, שאחרי הכל, כשזה מגיע ליקום שלנו, כולנו פה יחד.