As a kid, I used to dream about the ocean. It was this wild place full of color and life, home to these alien-looking, fantastical creatures. I pictured big sharks ruling the food chain and saw graceful sea turtles dancing across coral reefs.
Copil fiind, visam la ocean. Era un loc sălbatic, plin de viață și culoare, patria unor creaturi fantastice cu aspect nepământean. Îmi imaginam rechini mari în vârful lanțului trofic și vedeam țestoase marine grațioase ce dansau deasupra coralilor.
As a marine biologist turned photographer, I've spent most of my career looking for places as magical as those I used to dream about when I was little. As you can see, I began exploring bodies of water at a fairly young age. But the first time I truly went underwater, I was about 10 years old. And I can still vividly remember furiously finning to reach this old, encrusted cannon on a shallow coral reef. And when I finally managed to grab hold of it, I looked up, and I was instantly surrounded by fish in all colors of the rainbow. That was the day I fell in love with the ocean.
Ca biolog marin devenit fotograf, mi-am petrecut cea mai mare parte a carierei căutând locuri la fel de magice ca acelea la care visam când eram mic. După cum vedeți, am început explorarea apelor la o vârstă fragedă. Dar prima dată când chiar am intrat sub apă a fost pe la 10 ani. Îmi amintesc bine cum dădeam cu putere din înotătoare ca să ajung la un tun vechi, plin de depuneri, dintr-un recif de corali. Când am reușit să mă prind de el, am privit în sus și am fost imediat înconjurat de pești de toate culorile curcubeului. A fost ziua în care m-am îndrăgostit de ocean.
Thomas Peschak
Thomas Peschak
Conservation Photographer
Fotograf al biodiversității
In my 40 years on this planet, I've had the great privilege to explore some of its most incredible seascapes for National Geographic Magazine and the Save Our Seas Foundation. I've photographed everything from really, really big sharks to dainty ones that fit in the palm of your hand. I've smelled the fishy, fishy breath of humpback whales feeding just feet away from me in the cold seas off Canada's Great Bear Rainforest. And I've been privy to the mating rituals of green sea turtles in the Mozambique Channel.
În cei 40 de ani de viață, am avut privilegiul de a explora unele peisaje marine incredibile pentru revista National Geographic și pentru fundația Save Our Seas. Am fotografiat de toate, de la rechini foarte, foarte mari la unii drăgălași care-ți încap în palmă. Am mirosit respirația cu iz de pește a balenelor cu cocoașă ce se hrăneau aproape de mine în apele reci din Great Bear Rainforest, Canada. Am privit clandestin ritualul de împerechere al țestoaselor verzi în Canalul Mozambic.
Everyone on this planet affects and is affected by the ocean. And the pristine seas I used to dream of as a child are becoming harder and harder to find. They are becoming more compressed and more threatened. As we humans continue to maintain our role as the leading predator on earth, I've witnessed and photographed many of these ripple effects firsthand. For a long time, I thought I had to shock my audience out of their indifference with disturbing images. And while this approach has merits, I have come full circle. I believe that the best way for me to effect change is to sell love. I guess I'm a matchmaker of sorts and as a photographer, I have the rare opportunity to reveal animals and entire ecosystems that lie hidden beneath the ocean's surface. You can't love something and become a champion for it if you don't know it exists. Uncovering this -- that is the power of conservation photography.
Toți locuitorii planetei influențează și sunt influențați de ocean. Iar mările curate la care visam în copilărie sunt din ce în ce mai greu de găsit. Devin mai comprimate și mai periclitate. În timp ce noi, oamenii, ne păstrăm rolul de prădător de vârf pe pământ, am văzut și fotografiat multe dintre consecințele acestui lucru. Mult timp am crezut că trebuie să-mi șochez publicul, să-i scot din nepăsare cu imagini tulburătoare. Dar, deși nu-i o abordare rea, mi-am schimbat părerea. Cred că cea mai bună cale de a face o schimbare este să ofer dragoste. Aș putea fi un fel de pețitoare, iar ca fotograf, am ocazia rară de a dezvălui animale și întregi ecosisteme ascunse în adâncimea oceanului. Nu poți să iubești ceva și să lupți pentru ocrotirea lui dacă nu știi că există. Să dezvălui asta -- aici e puterea fotografiei în protecția biodiversității.
(Music)
(Muzică)
I've visited hundreds of marine locations, but there are a handful of seascapes that have touched me incredibly deeply. The first time I experienced that kind of high was about 10 years ago, off South Africa's rugged, wild coast. And every June and July, enormous shoals of sardines travel northwards in a mass migration we call the Sardine Run. And boy, do those fish have good reason to run. In hot pursuit are hoards of hungry and agile predators. Common dolphins hunt together and they can separate some of the sardines from the main shoal and they create bait balls. They drive and trap the fish upward against the ocean surface and then they rush in to dine on this pulsating and movable feast. Close behind are sharks. Now, most people believe that sharks and dolphins are these mortal enemies, but during the Sardine Run, they actually coexist. In fact, dolphins actually help sharks feed more effectively. Without dolphins, the bait balls are more dispersed and sharks often end up with what I call a sardine donut, or a mouth full of water. Now, while I've had a few spicy moments with sharks on the sardine run, I know they don't see me as prey. However, I get bumped and tail-slapped just like any other guest at this rowdy, rowdy banquet.
Am vizitat sute de locații marine, dar sunt câteva peisaje acvatice care m-au impresionat foarte adânc. Prima dată când m-am simțit atât de minunat a fost acum aproape 10 ani, în largul coastei accidentate a Africii de Sud. În fiecare iunie și iulie, bancuri enorme de sardine călătoresc spre nord într-o migrație masivă numită Fuga Sardinelor. Și chiar au motiv să fugă peștii ăștia. Îi urmăresc hoarde de prădători agili și flămânzi. Delfinii obișnuiți vânează în grupuri și pot separa unele sardine de bancul principal, creând bancuri momeală. Dirijează și încolțesc peștii la suprafața oceanului și se avântă să se înfrupte din ospățul fremătător și mobil. În urma lor vin rechinii. Mulți oameni cred că rechinii și delfinii sunt inamici de moarte, dar, în timpul Fugii Sardinelor, ei coabitează. De fapt delfinii ajută rechinii să se hrănească mai eficient. Fără delfini, bancurile momeală sunt mai dispersate iar rechinii înghit adesea o „gogoașă de sardine”, adică o gură plină de apă. Chiar dacă am avut momente fierbinți cu rechinii în timpul Fugii Sardinelor, știu că nu mă privesc drept pradă. Totuși, mai dau peste mine, cum se întâmplă oricărui oaspete la acest banchet violent.
From the shores of Africa we travel east, across the vastness that is the Indian Ocean to the Maldives, an archipelago of coral islands. And during the stormy southwest monsoon, manta rays from all across the archipelago travel to a tiny speck in Baa Atoll called Hanifaru. Armies of crustaceans, most no bigger than the size of your pupils, are the mainstay of the manta ray's diet. When plankton concentrations become patchy, manta rays feed alone and they somersault themselves backwards again and again, very much like a puppy chasing its own tail.
De pe țărmurile Africii mergem spre est, peste imensitatea Oceanului Indian către Maldive, un arhipelag de insule de corali. În timpul musonului furtunos de sud-vest, diavoli de mare din tot arhipelagul vin într-o fărâmă de loc din Atolul Baa, numit Hanifaru. Armate de crustacee, majoritatea de mărimea pupilelor voastre, sunt felul principal din dieta diavolilor de mare. Când concentrația de plancton se rărește, diavolii vânează solitar și fac tumbe pe spate iar și iar, aproape ca un cățel urmărindu-și coada.
(Music)
(Muzică)
However, when plankton densities increase, the mantas line up head-to-tail to form these long feeding chains, and any tasty morsel that escapes the first or second manta in line is surely to be gobbled up by the next or the one after. As plankton levels peak in the bay, the mantas swim closer and closer together in a unique behavior we call cyclone feeding. And as they swirl in tight formation, this multi-step column of mantas creates its own vortex, sucking in and delivering the plankton right into the mantas' cavernous mouths. The experience of diving amongst such masses of hundreds of rays is truly unforgettable.
Dar când densitatea planctonului crește, diavolii se aliniază unul în urma celuilalt, în șiruri lungi, și orice bucățică îi scapă primului sau următorului din șir va fi prinsă sigur de unul din cei de după ei. Când nivelul de plancton e cel mai sus, diavolii înoată din ce în ce mai aproape într-un model unic pe care-l numim hrănire ciclon. Cum se răsucesc într-o formațiune strânsă, coloana asta în multe trepte își creează propriul vortex care aspiră planctonul direct în gurile cavernoase ale diavolilor de mare. Trăirile avute scufundându-mă printre sute de diavoli de mare sunt într-adevăr de neuitat.
(Music)
(Muzică)
When I first photographed Hanifaru, the site enjoyed no protection and was threatened by development. And working with NGOs like the Manta Trust, my images eventually helped Hanifaru become a marine-protected area. Now, fisherman from neighboring islands, they once hunted these manta rays to make traditional drums from their skins. Today, they are the most ardent conservation champions and manta rays earn the Maldivian economy in excess of 8 million dollars every single year.
Când am fotografiat Hanifaru prima dată, nu era un sit protejat și era amenințat de construcții. Lucrând cu ONG-uri ca Manta Trust, imaginile mele au ajutat Hanifaru să devină o zonă marină protejată. Pescarii din insulele vecine vânau cândva diavolii de mare să facă din pieile lor tobele tradiționale. Astăzi sunt cei mai înflăcărați luptători pentru protecția lor, iar diavolii de mare aduc economiei Maldivelor peste 8 milioane de dolari în fiecare an.
I have always wanted to travel back in time to an era where maps were mostly blank or they read, "There be dragons." And today, the closest I've come is visiting remote atolls in the western Indian Ocean. Far, far away from shipping lanes and fishing fleets, diving into these waters is a poignant reminder of what our oceans once looked like.
Mereu am vrut să mă pot întoarce în timp într-o perioadă când hărțile erau mai mult goale, sau spuneau „Aici sunt dragoni”. Astăzi, cel mai aproape de asta e vizitarea atolilor izolați din vestul Oceanului Indian. Foarte departe de căile navigabile și de flotele de pescuit, scufundarea în aceste ape e o amintire vie a felului în care arătau oceanele noastre cândva.
Very few people have heard of Bassas da India, a tiny speck of coral in the Mozambique Channel. Its reef forms a protective outer barrier and the inner lagoon is a nursery ground for Galapagos sharks. These sharks are anything but shy, even during the day. I had a bit of a hunch that they'd be even bolder and more abundant at night.
Puțini oameni au auzit de Bassas da India, o bucățică de coral din Canalul Mozambic. Reciful ei formează o barieră protectoare, iar laguna interioară e o creșă pentru rechinii de Galapagos. Acești rechini nu-s deloc timizi, nici măcar ziua. Am bănuit că ar fi și mai îndrăzneți și mai mulți în timpul nopții.
(Music)
(Muzică)
Never before have I encountered so many sharks on a single coral outcrop. Capturing and sharing moments like this -- that reminds me why I chose my path.
N-am mai văzut vreodată atâția rechini într-un singur recif de corali. Să surprind și să arăt altora astfel de momente -- îmi amintește de ce mi-am ales calea asta.
Earlier this year, I was on assignment for National Geographic Magazine in Baja California. And about halfway down the peninsula on the Pacific side lies San Ignacio Lagoon, a critical calving ground for gray whales. For 100 years, this coast was the scene of a wholesale slaughter, where more than 20,000 gray whales were killed, leaving only a few hundred survivors. Today the descendents of these same whales nudge their youngsters to the surface to play and even interact with us.
Anul acesta am fost trimis de revista National Geographic în Baja California. Cam la jumătatea peninsulei, pe partea cu Pacificul, este laguna San Ignacio, loc important, unde nasc balenele gri. Timp de 100 de ani, coasta a fost scena unui masacru de proporții, mai mult de 20.000 de balene gri fiind ucise, rămânând doar câteva sute de supraviețuitori. Astăzi, descendenți ai acelor balene își împing puii la suprafață să se joace si să interacționeze cu noi.
(Music)
(Muzică)
This species truly has made a remarkable comeback.
Această specie și-a revenit spectaculos.
Now, on the other side of the peninsula lies Cabo Pulmo, a sleepy fishing village. Decades of overfishing had brought them close to collapse. In 1995, local fisherman convinced the authorities to proclaim their waters a marine reserve. But what happened next was nothing short of miraculous. In 2005, after only a single decade of protection, scientists measured the largest recovery of fish ever recorded.
Pe cealaltă parte a peninsulei se află Cabo Pulmo, un sat adormit de pescari. Zeci de ani de pescuit intensiv i-a adus aproape de colaps. În 1995, pescarii locali au convins autoritățile să declare apele lor drept rezervație marină. Ce-a urmat a fost aproape miraculos. În 2005, după doar 10 ani de protecție, s-a măsurat cea mai mare revenire a peștilor înregistrată vreodată.
But don't take my word for it -- come with me. On a single breath, swim with me in deep, into one of the largest and densest schools of fish I have ever encountered.
Dar nu mă credeți doar pe cuvânt -- veniți cu mine. Dintr-o suflare, înotați cu mine în adânc, într-unul din cele mai mari și mai dense bancuri de pești pe care l-am întâlnit vreodată.
(Music)
(Muzică)
We all have the ability to be creators of hope. And through my photography, I want to pass on the message that it is not too late for our oceans. And particularly, I want to focus on nature's resilience in the face of 7.3 billion people.
Toți avem capacitatea de a fi creatori de speranță, iar prin fotografia mea, vreau să transmit mesajul că nu e prea târziu pentru oceanele noastre. Vreau mai ales să mă concentrez pe puterea naturii de a reveni în fața a 7,3 miliarde de oameni.
My hope is that in the future, I will have to search much, much harder to make photographs like this, while creating images that showcase our respectful coexistence with the ocean. Those will hopefully become an everyday occurrence for me.
Speranța mea e că în viitor va trebui să caut mult mai mult ca să fac o astfel de fotografie, în timp ce creez imagini care prezintă o coexistență respectuoasă cu oceanul. Sper că acelea vor deveni o experiență zilnică pentru mine.
To thrive and survive in my profession, you really have to be a hopeless optimist. And I always operate on the assumption that the next great picture that will effect change is right around the corner, behind the next coral head, inside the next lagoon or possibly, in the one after it.
Pentru a supraviețui în profesia mea, trebuie să fii un optimist iremediabil. Și pornesc mereu de la presupunerea că următoarea imagine deosebită care va produce schimbare este imediat după colț, în spatele urrmătorului coral, în următoarea lagună, sau poate în cea de după ea.
(Music)
(Muzică)