The Black Death. The 1918 Flu Pandemic. COVID-19.
המגפה השחורה. מגפת השפעת ב-1918. COVID-19.
We tend to think of these catastrophic, world-changing pandemics as very unlikely events.
אנחנו נוטים לחשוב על המגפות הקטסטרופליות ומשנות סדרי עולם האלה כעל אירועים בעלי סבירות נמוכה.
But between 1980 and 2020, at least three diseases emerged that caused global pandemics. COVID-19, yes, but also the 2009 swine flu and HIV/AIDS.
אבל בין 1980 ו-2020, לפחות שלוש מחלות התגלו שגרמו למגפות עולמיות. COVID-19, נכון, אבל גם שפעת החזירים ו-HIV/איידס.
Disease outbreaks are surprisingly common. Over the past four centuries, the longest stretch of time without a documented outbreak that killed at least 10,000 people was just four years.
התפרצות של מחלות היא דבר די נפוץ למרבה הפלא. במהלך ארבע המאות האחרונות, פרק הזמן הארוך ביותר בו לא תועדה כל התפרצות מחלה שהרגה לפחות 10,000 אנשים נמשך רק ארבע שנים.
As bad as these smaller outbreaks are, they’re far less deadly than a COVID-19-level pandemic. In fact, many people born after the 1918 flu lived their entire lives without experiencing a similar world-changing pandemic. What’s the probability that you do, too?
עד כמה שההתפרצויות הקטנות האלה מסוכנות, הן הרבה פחות קטלניות ממגפה בקנה מידה של COVID-19. למעשה, הרבה אנשים שנולדו לאחר מגפת השפעת ב-1918 העבירו את חייהם בלי לחוות מגפה משנה סדרי עולם דומה לה. מה הסבירות שאתם תחוו זאת?
There are several ways to answer this question.
יש כמה דרכים כדי לענות על השאלה הזאת.
You could look at history. A team of scientists and engineers who took this approach catalogued all documented epidemics and pandemics between 1600 and 1950. They used that data to do two things. First, to graph the likelihood that an outbreak of any size pops up somewhere in the world over a set period of time. And second, to estimate the likelihood that that outbreak would get large enough to kill a certain percentage of the world's population. This graph shows that while huge pandemics are unlikely, they're not that unlikely. The team used these two distributions to estimate that the risk of a COVID-19-level pandemic is about 0.5% per year, and could be as high as 1.4% if new diseases emerge more frequently in the future.
תוכלו להתבונן בהיסטוריה. צוות של מדענים ומהנדסים לקחו את המידע הזה וחילקו לקטגוריות את כל המגפות האזוריות והעולמיות בין 1600 עד 1950. הם השתמשו בנתונים אלה על מנת לעשות שני דברים. תחילה, לשרטט בגרף את הסבירות שהתפרצות בכל גודל תתרחש במקום כלשהו בעולם במהלך פרק זמן מוגדר. ושנית, להעריך את הסבירות שההתפרצות הזו תתרחב לקנה מידה מספיק גדול כדי להרוג אחוז מסוים מאוכלוסיית העולם. למרות שהגרף הזה מראה שהסבירות למגפה גדולה היא נמוכה, היא לא בלתי סבירה לחלוטין. הצוות השתמש בשתי החלוקות האלה והעריך שהסיכון שתתפרץ מגפה בקנה מידה של COVID-19 הוא 0.5% לשנה, ויכול להגיע עד לגובה של 1.4% במידה ומחלות חדשות יתגלו באופן תדיר יותר בעתיד.
And we’ll come back to those numbers, but first, let’s look at another way to estimate the likelihood of a future pandemic: modeling one from the ground up.
ואנחנו עוד נחזור לאותם מספרים, אבל קודם, בואו נתבונן בעוד דרך בה אפשר להעריך את הסבירות למגפה עתידית. נדגים זאת מהיסוד.
For most pandemics to happen, a pathogen, which is a microbe that can cause disease, has to spill over from its normal host by making contact with and infecting a human. Then, the pathogen has to spread widely, crossing international boundaries and infecting lots of people. Many variables determine whether a given spillover event becomes a pandemic. For example, the type of pathogen, how often humans come into close contact with its animal reservoir, existing immunity, and so on.
על מנת שרוב המגפות יקרו, דבר בשם פתוגן, שזה חיידק שיכול לגרום למחלה, חייב להתפרס מהגוף בו הוא שוכן על ידי יצירת מגע עם בן אדם ולהדביק אותו. ואז, הפתוגן חייב להתפשט באופן נרחב, לחצות גבולות בינלאומיים ולהדביק הרבה אנשים. המון משתנים קובעים אם אירוע נתון של התפרסות הופך למגפה. לדוגמה, סוג הפתוגן, באיזו תדירות בני אדם באו במגע קרוב עם חיית המאגר שלו, החסינות הקיימת, ועוד.
Viruses are prime candidates to cause the next big pandemic. Scientists estimate that there are about 1.7 million as-yet-undiscovered viruses that currently infect mammals and birds, and that roughly 40% of these have the potential to spill over and infect humans.
וירוסים הם מועמדים מובילים לגרום למגפה הבאה. מדענים מעריכים שיש בערך 1.7 מיליון וירוסים שעוד לא התגלו שכרגע מדביקים יונקים וציפורים, ובערך ל-40% מהם יש פוטנציאל להתפרס ולהדביק בני אדם.
A team of scientists built a model using this information, as well as data about the global population, air travel networks, how people move around in communities, country preparedness levels, and how people might respond to pandemics. The model generated hundreds of thousands of virtual pandemics. The scientists then used this catalog to estimate that the probability of another COVID-19-level pandemic is 2.5 to 3.3% per year.
צוות מדענים בנה מודל תוך שימוש במידע הזה, ובשימוש בנתונים על האוכלוסייה העולמית, רשתות התעופה, איך אנשים עוברים בין קהילות, רמות המוכנות של המדינה, ואיך אנשים עשויים להגיב למגפות. המודל יצר מאות אלפים של מגפות מדומות. לאחר מכן המדענים השתמשו במדגם זה כדי להעריך שהסבירות של עוד מגיפה בסדר גודל של COVID-19 היא בין 2.5 ל-3.3% בשנה.
To get a sense of how these risks play out over a lifetime, let’s pick a value roughly in the middle of all these estimates: 2%. Now let’s build what’s called a probability tree diagram to model all possible scenarios. The first branch of the tree represents the first year: there’s a 2% probability of experiencing a COVID-19-level pandemic, which means there’s a 98% probability of not experiencing one. Second branch, same thing, Third branch, same. And so on, 72 more times. There is only one path that results in a fully pandemic-free lifetime: 98%, or 0.98, multiplied by itself 75 times, which comes out to roughly 22%. So the likelihood of living through at least one more COVID 19-level-pandemic in the next 75 years is 100 minus 22%, or 78%.
כדי להבין איך הסיכונים האלה מתבטאים במהלך תקופה של חיים שלמים נבחר ערך בסביבות האמצע של ההערכות האלה: 2%. בואו ונבנה מה שנקרא סבירות בתרשים עץ כדי להדגים את כל התרחישים האפשריים. הענף הראשון של העץ מייצג את השנה הראשונה: יש סבירות של 2% לחוות מגפה בסדר גודל של COVID-19. מה שאומר שיש סבירות של 98% לא לחוות זאת. בענף השני, אותו הדבר, בענף השלישי, גם. והלאה, 72 פעמים. יש רק דרך אחת שמובילה לחיים ללא מגפות: 98%, או 0.98 כפול עצמו 75 פעמים, שיוצא בערך 22%. אז הסבירות לחוות במהלך החיים לפחות עוד מגפה אחת בסדר גודל של COVID-19 במהלך 75 השנים הבאות היא 100 פחות 22%, או 78%.
78%!
78%!
If we use the most optimistic yearly estimate— 0.5%— the lifetime probability drops to 31%. If we use the most pessimistic one, it jumps to 92%.
אם נשתמש בהערכה השנתית הכי אופטימית—0.5%— ההסתברות יורדת ל31%. אם נשתמש בהערכה הכי פסימית, זה קופץ ל92%.
Even 31% is too high to ignore; even if we get lucky, future generations might not. Also, pandemics are usually random, independent events: so even if the yearly probability of a COVID-19-level pandemic is 1%, we could absolutely get another one in ten years.
גם 31% זה גבוה מדי מכדי להתעלם; גם אם יהיה לנו מזל, לא בטוח שלדורות הבאים יהיה. בנוסף, מגפות הן בדרך כלל אירועים אקראיים, ובלתי תלויים: גם אם ההסתברות השנתית של מגפה בסדר גודל של COVID-19 היא 1%, אנחנו באופן מוחלט עשויים לחוות עוד אחת תוך עשר שנים.
The good news is we now have tools that make pandemics less destructive. Scientists estimated that early warning systems, contact tracing, social distancing, and other public health measures saved over a million lives in just the first six months of the COVID-19 pandemic in the US, not to mention the millions of lives saved by vaccines.
החדשות הטובות הן שיש לנו היום כלים כדי להפוך מגפות לפחות הרסניות. מדענים העריכו שמערכות התרעה מוקדמת, מעקב מגעים, ריחוק חברתי, ועוד הרבה אמצעים לבריאות הציבור הצילו חיים של למעלה ממיליון בני אדם בחצי השנה הראשונה בלבד של מגפת COVID-19 בארצות הברית, שלא לדבר על מיליוני האנשים שניצלו בזכות חיסונים.
One day, another pandemic will sweep the globe. But we can work to make that day less likely to be tomorrow. We can reduce the risk of spillover events, and we can contain spillovers that do happen so they don’t become full-blown pandemics. Imagine how the future might look if we interacted with the animal world more carefully, and if we had well-funded, open-access global disease monitoring programs, AI-powered contact tracing and isolation measures, universal vaccines, next-generation antiviral drugs, and other tech we haven't even thought of.
יום אחד, עוד מגפה תסחף את העולם. אבל אנחנו יכולים לעבוד בשביל סיכוי נמוך שהיום הזה יהיה מחר. אנחנו יכולים להפחית את הסיכון לאירועי התפרסות, ואנחנו יכולים לבלום אירועי התפרסות שכן קורים כדי שהם לא יהפכו למגפה בסדר גודל עצום. דמיינו איך יראה העתיד אם נוכל לתקשר עם עולם החיות בזהירות רבה יותר, ואם תהיה לנו גישה פתוחה ומימון טוב לתוכניות ניטור מחלות עולמיות, לתחקור מגעים באמצעות בינה מלאכותית ולאמצעי בידוד, לחיסונים כלל עולמיים, לתרופות נוגדות נגיפים מהדור הבא, ועוד טכנולוגיות שאפילו לא חשבנו עליהן.
It’s in our power to change these probabilities. So, we have a choice: we could do nothing and hope we get lucky. Or we could take the threat seriously enough that it becomes a self-defeating prophecy.
זה בידיים שלנו לשנות את הסיכויים האלה. אז, יש לנו ברירה: נוכל לא לעשות כלום ולקוות שיהיה לנו מזל. או שנוכל לקחת מספיק ברצינות את האיום עד שזה יהפוך להיות נבואה שמביסה את עצמה.
Which future would you rather live in?
באיזה עתיד תעדיפו לחיות?