Ο Μαύρος Θάνατος. Η πανδημία γρίπης του 1918. Ο COVID-19.
The Black Death. The 1918 Flu Pandemic. COVID-19.
Τείνουμε να θεωρούμε αυτές τις καταστροφικές, κοσμοϊστορικές πανδημίες ως πολύ απίθανα γεγονότα.
We tend to think of these catastrophic, world-changing pandemics as very unlikely events.
Αλλά μεταξύ του 1980 και του 2020, εμφανίστηκαν τουλάχιστον τρεις ασθένειες που προκάλεσαν πανδημίες παγκοσμίως. Ο COVID-19, ναι, μα και η γρίπη των χοίρων το 2009, ή το AIDS που προκάλεσε ο HIV.
But between 1980 and 2020, at least three diseases emerged that caused global pandemics. COVID-19, yes, but also the 2009 swine flu and HIV/AIDS.
Ξεσπάσματα ασθενειών είναι παραδόξως συχνά. Κατά τους τελευταίους τέσσερις αιώνες το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, χωρίς κάποιο καταγεγραμμένο ξέσπασμα, με τουλάχιστον 10.000 νεκρούς, διήρκησε μόνο τέσσερα χρόνια.
Disease outbreaks are surprisingly common. Over the past four centuries, the longest stretch of time without a documented outbreak that killed at least 10,000 people was just four years.
Όσο άσχημα κι αν είναι αυτά τα μικρότερα ξεσπάσματα, είναι σαφώς λιγότερο θανατηφόρα από μια πανδημία όπως η COVID-19. Βασικά, πολλοί που γεννήθηκαν μετά τη γρίπη του ’18, έζησαν όλη τους τη ζωή χωρίς να βιώσουν μια παρόμοια πανδημία κοσμοϊστορικής σημασίας. Ποια είναι η πιθανότητα να συμβεί και σε εσάς;
As bad as these smaller outbreaks are, they’re far less deadly than a COVID-19-level pandemic. In fact, many people born after the 1918 flu lived their entire lives without experiencing a similar world-changing pandemic. What’s the probability that you do, too?
Η ερώτηση μπορεί να απαντηθεί με διάφορους τρόπους.
There are several ways to answer this question.
Ας κοιτάξουμε την Ιστορία. Μια ομάδα επιστημόνων και τεχνικών που επιχείρησε αυτή την προσέγγιση, συνέλεξε όλες τις καταγεγραμμένες επιδημίες και πανδημίες της περιόδου 1600-1950. Χρησιμοποίησαν τα δεδομένα αυτά για δύο λόγους. Πρώτα, για να αποτυπώσουν την πιθανότητα να εμφανιστεί ένα ξέσπασμα οποιουδήποτε μεγέθους κάπου στον κόσμο μέσα σε μια συγκεκριμένη περίοδο. Δεύτερον, για να εκτιμήσουν την πιθανότητα το ξέσπασμα αυτό να εξαπλωθεί αρκετά, ώστε να σκοτώσει ένα συγκεκριμένο ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού. Αυτό το γράφημα δείχνει ότι, ενώ τεράστιες πανδημίες είναι απίθανες, δεν είναι και τόσο απίθανες. Η ομάδα χρησιμοποίησε αυτές τις δύο παραμέτρους για να εκτιμήσει ότι ο κίνδυνος μιας πανδημίας όπως η COVID-19 είναι περίπου στο 0,5% κάθε χρόνο και ότι θα μπορούσε να φτάσει μέχρι το 1,4%, εάν νέες ασθένειες εμφανίζονται συχνότερα στο μέλλον.
You could look at history. A team of scientists and engineers who took this approach catalogued all documented epidemics and pandemics between 1600 and 1950. They used that data to do two things. First, to graph the likelihood that an outbreak of any size pops up somewhere in the world over a set period of time. And second, to estimate the likelihood that that outbreak would get large enough to kill a certain percentage of the world's population. This graph shows that while huge pandemics are unlikely, they're not that unlikely. The team used these two distributions to estimate that the risk of a COVID-19-level pandemic is about 0.5% per year, and could be as high as 1.4% if new diseases emerge more frequently in the future.
Θα επιστρέψουμε σε αυτά τα νούμερα, αλλά, πρώτα, ας δούμε έναν άλλο τρόπο να εκτιμήσουμε την πιθανότητα μιας μελλοντικής πανδημίας: μοντελοποιώντας μια από την αρχή.
And we’ll come back to those numbers, but first, let’s look at another way to estimate the likelihood of a future pandemic: modeling one from the ground up.
Για να ξεσπάσει μια πανδημία, ένα παθογόνο,
For most pandemics to happen, a pathogen, which is a microbe that can cause disease,
ένα μικρόβιο δηλαδή που προκαλεί μία ασθένεια, πρέπει να βγει από τον κανονικό ξενιστή του, να έρθει σε επαφή με έναν άνθρωπο και να τον μολύνει. Τότε, το παθογόνο πρέπει να εξαπλωθεί ευρέως, περνώντας διεθνή σύνορα και μολύνοντας πολύ κόσμο. Πολλές μεταβλητές ορίζουν το κατά πόσο μια διασπορά θα οδηγήσει σε πανδημία. Για παράδειγμα: ο τύπος του παθογόνου, το πόσο συχνά άνθρωποι έρχονται σε επαφή με τη ζωϊκή δεξαμενή του παθογόνου, με το αν υπάρχει ανοσία, κ.ο.κ.
has to spill over from its normal host by making contact with and infecting a human. Then, the pathogen has to spread widely, crossing international boundaries and infecting lots of people. Many variables determine whether a given spillover event becomes a pandemic. For example, the type of pathogen, how often humans come into close contact with its animal reservoir, existing immunity, and so on.
Οι ιοί είναι οι βασικοί υποψήφιοι για μελλοντικές μεγάλες πανδημίες. Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι υπάρχουν περίπου 1,7 εκατ. ιοί οι οποίοι δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμα και που αυτή τη στιγμή μολύνουν θηλαστικά και πτηνά. Χοντρικά, το 40% αυτών έχουν δυνατότητα να μεταδοθούν και να μολύνουν ανθρώπους.
Viruses are prime candidates to cause the next big pandemic. Scientists estimate that there are about 1.7 million as-yet-undiscovered viruses that currently infect mammals and birds, and that roughly 40% of these have the potential to spill over and infect humans.
Μια ομάδα επιστημόνων έφτιαξε ένα μοντέλο χρησιμοποιώντας αυτή την πληροφορία, όπως και δεδομένα για τον παγκόσμιο πληθυσμό, δίκτυα αεροπορικών ταξιδιών, το πώς άνθρωποι κινούνται σε κοινότητες, το πόσο είναι έτοιμες οι χώρες, και πώς μπορεί οι άνθρωποι να ανταποκριθούν σε πανδημίες. Το μοντέλο αναπαρήγαγε εκατοντάδες χιλιάδες εικονικές πανδημίες. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν τον εν λόγω κατάλογο και εκτίμησαν ότι η πιθανότητα άλλης μίας πανδημίας όπως η COVID-19 είναι από 2,5% μέχρι 3,3% το χρόνο.
A team of scientists built a model using this information, as well as data about the global population, air travel networks, how people move around in communities, country preparedness levels, and how people might respond to pandemics. The model generated hundreds of thousands of virtual pandemics. The scientists then used this catalog to estimate that the probability of another COVID-19-level pandemic is 2.5 to 3.3% per year.
Για να καταλάβουμε πώς αυτό το ρίσκο μπορεί να πραγματοποιηθεί
To get a sense of how these risks play out over a lifetime,
στη διάρκεια μιας ζωής, ας επιλέξουμε μια τιμή κοντά στο μέσο αυτών των εκτιμήσεων: 2%. Τώρα, ας φτιάξουμε αυτό που ονομάζεται δενδρικό διάγραμμα πιθανοτήτων για να απεικονίσουμε όλα τα πιθανά σενάρια. Το πρώτο κλαδί του δέντρου αντιπροσωπεύει το πρώτο έτος: υπάρχει 2% πιθανότητα να εμφανιστεί μια πανδημία όπως η COVID-19, που σημαίνει ότι υπάρχει 98% πιθανότητα να μην εμφανιστεί καμία. Το ίδιο και για το δεύτερο κλαδί. Το ίδιο και για το τρίτο. Και ούτω καθ′ εξής, για 72 ακόμη φορές. Μόνο ένα μονοπάτι οδηγεί σε μια ζωή πλήρως απαλλαγμένη από πανδημίες: 98% ή 0,98, πολλαπλασιαζόμενο με τον εαυτό του 75 φορές, το οποίο καταλήγει σε περίπου 22%. Η πιθανότητα να εμφανιστεί τουλάχιστον άλλη μία πανδημία όπως η COVID-19 τα επόμενα 75 χρόνια είναι 100% μείον 22%, ίσον 78%.
let’s pick a value roughly in the middle of all these estimates: 2%. Now let’s build what’s called a probability tree diagram to model all possible scenarios. The first branch of the tree represents the first year: there’s a 2% probability of experiencing a COVID-19-level pandemic, which means there’s a 98% probability of not experiencing one. Second branch, same thing, Third branch, same. And so on, 72 more times. There is only one path that results in a fully pandemic-free lifetime: 98%, or 0.98, multiplied by itself 75 times, which comes out to roughly 22%. So the likelihood of living through at least one more COVID 19-level-pandemic in the next 75 years is 100 minus 22%, or 78%.
78%!
78%!
Αν χρησιμοποιήσουμε την πιο αισιόδοξη ετήσια εκτίμηση, 0,5%, η πιθανότητα η πανδημία να εμφανιστεί κατά τη διάρκεια μίας ζωής πέφτει στο 31%. Αν λάβουμε υπ′ όψιν την πιο απαισιόδοξη, φτάνει στο 92%.
If we use the most optimistic yearly estimate— 0.5%— the lifetime probability drops to 31%. If we use the most pessimistic one, it jumps to 92%.
Ακόμη και το 31% είναι πολύ υψηλό για να το αγνοήσουμε. Ακόμη κι αν εμείς είμαστε τυχεροί, οι επόμενες γενιές μπορεί να μην είναι. . Επίσης, οι πανδημίες είναι συνήθως τυχαία, ανεξάρτητα γεγονότα: έτσι, ακόμη κι αν η ετήσια πιθανότητα μιας πανδημίας όπως η COVID-19 είναι 1%, θα μπορούσαμε, σε κάθε περίπτωση, να ζήσουμε άλλη μία μόλις σε 10 χρόνια.
Even 31% is too high to ignore; even if we get lucky, future generations might not. Also, pandemics are usually random, independent events: so even if the yearly probability of a COVID-19-level pandemic is 1%, we could absolutely get another one in ten years.
Το καλό είναι ότι τώρα έχουμε εργαλεία ώστε οι πανδημίες να μας βλάπτουν λιγότερο Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι τα συστήματα ετήσιας προειδοποίησης, εντοπισμού επαφών, κοινωνικής αποστασιοποίησης, και άλλα μέτρα δημόσιας υγείας έσωσαν πάνω από ένα εκατ. ζωές μόνο τους πρώτους έξι μήνες της πανδημίας COVID-19 στις ΗΠΑ. Χωρίς να αναφέρουμε τα εκατομμύρια ζωές που σώθηκαν από τα εμβόλια.
The good news is we now have tools that make pandemics less destructive. Scientists estimated that early warning systems, contact tracing, social distancing, and other public health measures saved over a million lives in just the first six months of the COVID-19 pandemic in the US, not to mention the millions of lives saved by vaccines.
Μια μέρα, μια άλλη πανδημία θα σαρώσει τον πλανήτη. Αλλά μπορούμε να δουλέψουμε, ώστε εκείνη η μέρα να μην είναι η αυριανή. Μπορούμε να μειώσουμε το ρίσκο διάχυσης και μπορούμε να συγκρατήσουμε τα κρούσματα που εμφανίζονται, ώστε να μην αναπτυχθούν σε πανδημίες. Φανταστείτε πώς θα φαινόταν το μέλλον αν αλληλεπιδρούσαμε πιο προσεκτικά με το ζωικό κόσμο, αν είχαμε, παγκοσμίως, σε ελεύθερη πρόσβαση καλά χρηματοδοτούμενα προγράμματα ελέγχου ασθενειών, μέτρα ιχνηλάτησης επαφών και απομόνωσης που λειτουργούν με τεχνητή νοημοσύνη, παγκόσμια εμβόλια, αντιικά φάρμακα επόμενης γενιάς και τεχνολογία που δεν έχουμε σκεφτεί καν.
One day, another pandemic will sweep the globe. But we can work to make that day less likely to be tomorrow. We can reduce the risk of spillover events, and we can contain spillovers that do happen so they don’t become full-blown pandemics. Imagine how the future might look if we interacted with the animal world more carefully, and if we had well-funded, open-access global disease monitoring programs, AI-powered contact tracing and isolation measures, universal vaccines, next-generation antiviral drugs, and other tech we haven't even thought of. It’s in our power to change these probabilities.
Είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε αυτές τις πιθανότητες. Έτσι, έχουμε μια επιλογή: να μην κάνουμε τίποτε και να ελπίσουμε να είμαστε τυχεροί ή να πάρουμε την απειλή αρκετά στα σοβαρά ώστε να γίνει μια αυτοηττημένη προφητεία.
So, we have a choice: we could do nothing and hope we get lucky. Or we could take the threat seriously enough that it becomes a self-defeating prophecy.
Σε ποιο μέλλον θα προτιμούσατε να ζείτε;
Which future would you rather live in?