As your morning alarm blares, you mutter to yourself, “Why did I set it so early?” While brushing your teeth, you think, “I need a haircut... unless?” Rushing out the front door, you reach for your keys and realize they’re not there. Frustrated you shout, “I can’t do anything right!” just in time to notice your neighbor.
Når alarmen går om morgenen, mumler du til deg selv: “Hvorfor stilte jeg den så tidlig?” Mens du pusser tennene, tenker du: “Jeg trenger en hårklipp.” Hastende ut av døren griper du etter nøklene, og oppdager at de ikke er der. Frustrert roper du: “Jeg kan ikke gjøre noe riktig!”, akkurat i det du ser naboen.
Being caught talking to yourself can feel embarrassing, and some people even stigmatize this behavior as a sign of mental instability. But decades of psychology research show that talking to yourself is completely normal. In fact, most, if not all, of us engage in some form of self-talk every single day. So why do we talk to ourselves? And does what we say matter?
Å bli tatt i å snakke med seg selv kan føles pinlig, og noen stigmatiserer slik atferd som mental ustabilitet. Men tiår med psykologisk forskning viser at å snakke med seg selv er helt normalt. De aller fleste mennesker selvsnakker på en eller annen måte, hver eneste dag. Så hvorfor snakker vi med oss selv? Og spiller det vi sier noen rolle?
Self-talk refers to the narration inside your head, sometimes called inner speech. It differs from mental imagery or recalling facts and figures. Specifically, psychologists define self-talk as verbalized thoughts directed toward yourself or some facet of your life. This includes personal conversations like “I need to work on my free throw.” But it also includes reflections you have throughout the day, like “The gym is crowded tonight. I’ll come back tomorrow.” And while most self-talk in adults tends to be silent, speaking to yourself out loud also falls into this category.
Selvsnakk viser til fortellerstemmen inne i hodet ditt, også kalt indre tale. Den er ulik mentale bilder og gjennkalling av fakta og tall. Psykologer definerer selvsnakk som uttalte tanker rettet mot deg selv, eller aspekter av livet ditt. For eksempel beskjeder som: “Jeg må jobbe med frikastet mitt”, eller refleksjoner gjennom dagen: “Det er fullt på gymmen i kveld, jeg kommer tilbake i morgen.” Selv om selvsnakk hos voksne som oftest er taus, vil også det å snakke høyt til seg selv høre med her.
In fact, psychologists believe our first experiences with self-talk are mostly vocal, as children often speak to themselves out loud as they play. In the 1930s, Russian psychologist Lev Vygotsky hypothesized that this kind of speech was actually key to development. By repeating conversations they’ve had with adults, children practice managing their behaviors and emotions on their own. Then, as they grow older, this outward self-talk tends to become internalized, morphing into a private inner dialogue.
Psykologer tror at våre første erfaringer med selvsnakk i hovedsak er verbale, da barn ofte snakker høyt til seg selv mens de leker. På 1930-tallet hevdet den russiske psykologen Lev Vygotskij at barnets verbale selvsnakk var nøkkelen til utvikling. Ved å gjenta samtaler de hadde hatt med voksne, øvde barna på å håndtere atferd og følelser på egenhånd. Etter som de ble eldre ble talen internalisert, til en privat, indre dialog.
We know this internal self-talk is important, and can help you plan, work through difficult situations, and even motivate you throughout the day. But studying self-talk can be difficult. It relies on study subjects clearly tracking a behavior that’s spontaneous and often done without conscious control. For this reason, scientists are still working to answer basic questions, like, why do some people self-talk more than others? What areas of the brain are activated during self-talk? And how does this activation differ from normal conversation? One thing we know for certain, however, is that what you say in these conversations can have real impacts on your attitude and performance.
Vi vet at denne indre talen er viktig, og kan hjelpe deg å planlegge, håndtere utfordringer, og motivere deg gjennom dagen. Men å studere selvsnakk kan være vanskelig. Det må gjøres ved å registrere spontan atferd, og som helst skal skje ubevisst. Av den grunn jobber forskerne fortsatt med å besvare grunnleggende spørsmål, som hvorfor snakker noen mennesker mer med seg selv, enn andre? Hvilke områder i hjernen er aktivert når vi snakker med oss selv? Og hvordan er denne aktiviseringen annerledes enn ved vanlig tale? En ting vi vet sikkert, er at det du sier til seg selv har betydning for dine holdninger og handlinger.
Engaging in self-talk that’s instructional or motivational has been shown to increase focus, boost self-esteem, and help tackle everyday tasks. For example, one study of collegiate tennis players found that incorporating instructional self-talk into practice increased their concentration and accuracy.
Selvsnakk som er instruerende eller motiverende har vist seg å gi bedre fokus, styrke selvtilliten, og bidra til å håndtere hverdagsoppgaver. For eksempel, i en studie av en gruppe tennisspillere, fant man at å innlemme selvsnakk i treningen gav dem forbedret konsentrasjon og presisjon.
And just as chatting to a friend can help decrease stress, speaking directly to yourself may also help you regulate your emotions. Distanced self-talk is when you talk to yourself, as if in conversation with another person. So, rather than “I’m going to crush this exam,” you might think, “Caleb, you are prepared for this test!” One study found that this kind of self-talk was especially beneficial for reducing stress when engaging in anxiety-inducing tasks, such as meeting new people or public speaking.
Og slik som småprat med en venn kan redusere stress, kan det å snakke direkte til deg selv regulere følelsene dine. Distansert selvsnakk vil si å snakke til deg selv, som i en samtale med en annen person. Så istedenfor: “Denne eksamen fikser jeg lett”, tenker du heller: “Caleb, du er godt forberedt til eksamen!” En annen studie fant at denne typen selvsnakk var særlig nyttig for å redusere stress når man sto overfor angstfremkallende oppgaver, som å møte nye mennesker, eller snakke foran et publikum.
But where positive self-talk can help you, negative self-talk can harm you. Most people are critical of themselves occasionally, but when this behavior gets too frequent or excessively negative, it can become toxic. High levels of negative self-talk are often predictive of anxiety in children and adults. And those who constantly blame themselves for their problems and ruminate on those situations typically experience more intense feelings of depression.
Der positivt selvsnakk kan være til hjelp, vil negativt selvsnakk kunne skade. De fleste mennesker er kritiske til seg selv iblant, men når selvkritikk skjer for ofte, eller blir i overkant negativ, kan den bli giftig. Mye negativt selvsnakk kan ofte predikere angst hos barn og voksne. Dem som alltid klandrer seg selv og grubler over egne problemer, vil typisk erfare sterkere depressive følelser.
Today, there’s a field of psychological treatment called cognitive behavioral therapy, or CBT, which is partially focused on regulating the tone of self-talk. Cognitive behavioral therapists often teach strategies to identify cycles of negative thoughts and replace them with neutral or more compassionate reflections. Over time, these tools can improve one's mental health.
I dag finnes en metode i psykologisk behandling kalt kognitiv atferdsterapi, eller KAT, der det også fokuseres på hvordan vi snakker til oss selv. KAT-terapeuter underviser ofte i strategier for å identifisere mønstre av negative tanker, og å erstatte dem med nøytrale eller mer sympatiske refleksjoner. Over tid kan disse tankeverktøyene bedre den mentale helsen.
So the next time you find yourself chatting with yourself, remember to be kind. That inner voice is a partner you’ll be talking to for many years to come.
Så neste gang du tar deg selv i å snakke med deg selv, husk å være snill. Din indre stemme er en partner du skal snakke med i mange år framover.