As your morning alarm blares, you mutter to yourself, “Why did I set it so early?” While brushing your teeth, you think, “I need a haircut... unless?” Rushing out the front door, you reach for your keys and realize they’re not there. Frustrated you shout, “I can’t do anything right!” just in time to notice your neighbor.
Ketika loceng penggera berbunyi, anda merungut sendiri, “Kenapalah aku tetapkan awal sangat?” Ketika menggosok gigi, anda terfikir, “Aku kena gunting rambut.. kecuali?” Bergegas ke pintu, anda cuba mengambil kunci dan rupanya, ia tiada di situ. Dengan geram anda menjerit, “Semua pun tak boleh buat dengan betul!” dan-dan pula ternampak jiran.
Being caught talking to yourself can feel embarrassing, and some people even stigmatize this behavior as a sign of mental instability. But decades of psychology research show that talking to yourself is completely normal. In fact, most, if not all, of us engage in some form of self-talk every single day. So why do we talk to ourselves? And does what we say matter?
Memang rasa malu bila orang perasan kita bercakap sendirian, dan ada orang kena stigma yang perilaku ini satu tanda mental tak stabil. Tapi kajian psikologi berdekad menunjukkan bahawa bercakap dengan diri sendiri adalah sangat normal. Malah, kebanyakan kita semua ada bercakap dengan diri sendiri setiap hari. Jadi, mengapa kita bercakap pada diri sendiri? Dan adakah apa yang kita ucapkan itu penting?
Self-talk refers to the narration inside your head, sometimes called inner speech. It differs from mental imagery or recalling facts and figures. Specifically, psychologists define self-talk as verbalized thoughts directed toward yourself or some facet of your life. This includes personal conversations like “I need to work on my free throw.” But it also includes reflections you have throughout the day, like “The gym is crowded tonight. I’ll come back tomorrow.” And while most self-talk in adults tends to be silent, speaking to yourself out loud also falls into this category.
Bercakap sendirian merujuk kepada penceritaan dalam kepala kita, kadangkala ia dipanggil ucapan dalaman. Ia berbeza daripada imej mental atau mengingat fakta dan nombor. Spesifiknya, ahli psikologi menterjemahkan bercakap dengan diri sebagai pengucapan lisan akan pemikiran terhadap diri atau fasa dalam hidup anda. Ini termasuklah perbualan peribadi macam “Saya perlu perbaiki balingan saya” Tapi ia juga termasuk refleksi anda miliki sepanjang hari, seperti “Gim penuh malam ni. Saya datang esok jela.” Walaupun orang dewasa lebih kepada percakapan sendirian yang senyap, bercakap sendirian secara kuat juga termasuk dalam kategori ini.
In fact, psychologists believe our first experiences with self-talk are mostly vocal, as children often speak to themselves out loud as they play. In the 1930s, Russian psychologist Lev Vygotsky hypothesized that this kind of speech was actually key to development. By repeating conversations they’ve had with adults, children practice managing their behaviors and emotions on their own. Then, as they grow older, this outward self-talk tends to become internalized, morphing into a private inner dialogue.
Malah, ahli-ahli psikologi percaya yang pengalaman pertama kita sebenarnya secara vokal sama seperti kanak-kanak bercakap kuat dengan diri mereka semasa bermain. Pada 1930-an, ahli psikologi Rusia, Lev Vygotsky membuat hipotesis yang perbualan sebegini adalah kunci perkembangan. Dengan mengulangi perbualan mereka dengan orang dewasa, kanak-kanak berlatih mengurus sikap dan emosi mereka sendiri. Kemudian, semakin dewasa, percakapan luar ini cenderung diselami berubah menjadi perbualan peribadi dalaman
We know this internal self-talk is important, and can help you plan, work through difficult situations, and even motivate you throughout the day. But studying self-talk can be difficult. It relies on study subjects clearly tracking a behavior that’s spontaneous and often done without conscious control. For this reason, scientists are still working to answer basic questions, like, why do some people self-talk more than others? What areas of the brain are activated during self-talk? And how does this activation differ from normal conversation? One thing we know for certain, however, is that what you say in these conversations can have real impacts on your attitude and performance.
Kita tahu yang perbualan dalaman sendirian ini penting, dan membantu anda merancang, melalui situasi-situasi sukar, dan memotivasikan anda sepanjang hari. Tetapi mengkaji percakapan sendirian mungkin tidak mudah. Ia bergantung kepada subjek kajian untuk menjejak sikap spontan dengan jelas dan selalunya dibuat tanpa kawalan sedar. Atas sebab ini, para saintis masih mencari jawapan pada soalan asas seperti mengapa ada orang yang bercakap sendiri lebih dari orang lain? Di bahagian otak yang mana yang aktif semasa perbualan sendirian ini terjadi? Dan bagaimana pengaktifan ini berbeza dengan perbualan biasa? Satu perkara yang kita pasti adalah, apa yang anda ucapkan dalam perbualan ini boleh memberi kesan jelas terhadap sikap dan prestasi anda.
Engaging in self-talk that’s instructional or motivational has been shown to increase focus, boost self-esteem, and help tackle everyday tasks. For example, one study of collegiate tennis players found that incorporating instructional self-talk into practice increased their concentration and accuracy.
Melibatkan diri dengan perbualan yang berikan semangat atau arahan terbukti mampu menaikkan fokus, meningkatkan keyakinan diri, dan membantu pekerjaan sehari-hari. Contohnya, satu kajian terhadap para pemain tenis menunjukkan dengan menggabungkan percakapan berbentuk arahan pada diri sendiri ia meningkatkan konsentrasi dan kejituan mereka
And just as chatting to a friend can help decrease stress, speaking directly to yourself may also help you regulate your emotions. Distanced self-talk is when you talk to yourself, as if in conversation with another person. So, rather than “I’m going to crush this exam,” you might think, “Caleb, you are prepared for this test!” One study found that this kind of self-talk was especially beneficial for reducing stress when engaging in anxiety-inducing tasks, such as meeting new people or public speaking.
Dan seperti bersembang dengan rakan boleh mengurangkan stress, bercakap secara langsung pada diri sendiri mampu mengawal emosi anda. Percakapan sendirian yang berjarak adalah bila anda bercakap seperti sedang berbual dengan orang lain. Jadi, daripada berkata “Saya pasti boleh jawab peperiksaan ini” anda mungkin fikirkan, “Caleb, kamu dah bersedia utk ujian ini!” Satu kajian mendapati yang percakapan sendirian begini adalah bermanfaat untuk mengurangkan tekanan ketika menghadapi kerja-kerja membimbangkan seperti berjumpa orang baru atau berucap di khalayak.
But where positive self-talk can help you, negative self-talk can harm you. Most people are critical of themselves occasionally, but when this behavior gets too frequent or excessively negative, it can become toxic. High levels of negative self-talk are often predictive of anxiety in children and adults. And those who constantly blame themselves for their problems and ruminate on those situations typically experience more intense feelings of depression.
Oleh itu, perbualan positif membantu anda, perbualan negatif boleh memudaratkan anda. Kadang-kadang, ramai yang terlalu kritikal pada diri sendiri, tapi, bila ini terjadi dengan kerap atau begitu negatif, ia akan menjadi toksik. Selalunya, percakapan sendirian yang negatif adalah tanda-tanda perasaan bimbang di kalangan kanak-kanak dan dewasa. Dan mereka yang selalu menyalahkan diri akan masalah-masalah dan mengimbau situasi tersebut selalunya akan mengalami kemurungan yang teruk.
Today, there’s a field of psychological treatment called cognitive behavioral therapy, or CBT, which is partially focused on regulating the tone of self-talk. Cognitive behavioral therapists often teach strategies to identify cycles of negative thoughts and replace them with neutral or more compassionate reflections. Over time, these tools can improve one's mental health.
Hari ini, ada lapangan dalam rawatan psikologi yang dipanggil terapi tingkah laku kognitif atau CBT, yang mana sebahagiannya memfokuskan kawalan intonasi percakapan sendirian ini Para ahli terapi ini selalunya akan mengajar strategi-strategi untuk mengenalpasti kitaran pemikiran negatif dan menggantikan ia dengan refleksi lebih neutral atau lebih bertimbang rasa. Lama-kelamaan, cara-cara ini boleh memperbaiki kesihatan mental seseorang.
So the next time you find yourself chatting with yourself, remember to be kind. That inner voice is a partner you’ll be talking to for many years to come.
Jadi, jika anda perasan yang anda sedang bercakap dengan diri sendiri, jangan lupa bersikap baik pada diri. Suara dalaman itu adalah teman bersembang anda bertahun lamanya.