I am a marine toxicologist, and I've been very, very concerned about the Gulf, particularly about the massive applications of the toxic dispersants, the Corexits. I've been working on ocean pollution for quite a long time -- the impacts on marine life and particularly the impacts on marine mammals. As it turns out, marine mammals are at the top of this food chain that we're pouring millions of tons of toxic substances into every year. And they are showing the signs of this. I'm sorry to have a sad slide like this, but not everything is all that happy, especially in my work. They are loaded with toxic chemicals in their body, hundreds of compounds, all kinds of compounds -- it's staggering. And they're dying off rather regularly, tens of thousands around the world. It's predicted they may go extinct -- about a third of them -- within about 30 years.
אני טוקסיקולוגית (מומחית לרעלים) ימית, והזיהום במפרץ מאד מאד מדאיג אותי במיוחד בגלל השימוש הנרחב בחומרי-פיזור רעילים, ה"קוראקסיט" לסוגיו. אני עובדת בתחום הזיהום הימי מזה זמן רב -- בתחום ההשפעות על החיים בים, ובפרט ההשפעות על היונקים הימיים. מסתבר שהיונקים הימיים נמצאים בראש שרשרת המזון הזו שאנו שופכים לתוכה מיליוני טונות של חומרים רעילים מידי שנה. וזה ניכר עליהם. סליחה שעלי להציג שיקופית עגומה כזאת, אבל לא הכל כה נחמד, במיוחד בתחום עבודתי. הם ספוגים בכל גופם בכימיקלים רעילים, במאות תרכובות, כל מיני תרכובות-- שזה מזעזע. והם מתים בקצב קבוע למדי, עשרות אלפים בכל העולם. והתחזית היא שהם ייכחדו-- בערך שליש מהם-- בתוך כ-30 שנה.
So my project is along the Northwest Atlantic. It's called Seals as Sentinels. We're tracking pollution at the top of the food web, in marine mammals and fish. It's a region-wide, eco-toxicological investigation. We're looking at a lot of compounds, but recently been quite interested in the flame retardants, the brominated flame retardants that are in many, many things that we use in our everyday life, from the cushions in the chairs we're all sitting on to the plastic casings of our computers, our television sets and so on. So we are tracking how do these things get from the products into the ocean, which is the final sink for them. And there's quite a complicated pathway for that because, as these products age, they get concentrated in dust, and then they also get thrown out, so they go to the landfills. They wind up in waste water treatment plants. As you all know, we throw out billions of computers and TVs every year. And those go to e-waste dumps. And all that gets into surface waters, eventually reaching the ocean, the final sink. So, in our study, we did find quite high levels, as we expected, of these flame retardants in the harbor seals' bodies. And we reported this. It led to a ban of this neuro-toxic flame retardant called Deca in Maine, where I am based, and also then a phase-out, U.S.-wide, at the end of last year. But we said, well, on the bright side, our harbor seals at least will not be bursting into flame anytime soon.
המיזם שלי מתנהל בחופי צפון-מערב האוקינוס האלטנטי ושמו הוא "כלבי הים כסמנים" אנו עוקבים אחרי זיהומים בראש מארג המזון, ביונקים ימיים ובדגים. האזור כולו נתון לבדיקת הרעילות הסביבתית הזו. אנו בוחנים המון תרכובות, אך לאחרונה התמקדנו יותר במעכבי הבעירה מבוססי הברום שנמצאים בהרבה מאד דברים בהם אנו משתמשים בחיי היומיום שלנו, החל מריפודי הכסאות עליהם אנו יושבים עבור במארזים הפלסטיים של המחשבים שלנו, ועד לטלוויזיות שלנו, ועוד ועוד. כך שאנו עוקבים אחר דרכם של החומרים האלה מן המוצרים ועד לאוקינוס, שהוא בור הביוב הסופי שלהם. ודרכם סבוכה ומפותלת למדי כי ככל שהתוצרים הללו מתיישנים הריכוז שלהם באבק עולה, הם גם מושלכים ומגיעים למזבלות, ולבסוף - למתקני טיהור מי פסולת. כפי שידוע לכולכם, אנו משליכים מיליארדים של מחשבים וטלוויזיות מידי שנה. והם מגיעים למזבלות של אשפה אלקטרונית וכל זה מגיע למים העיליים, ובסופו של דבר לאוקינוס, הביוב האחרון. אז במחקר שלנו מצאנו באמת רמות גבוהות מאד, כפי שציפינו, של מעכבי בעירה אלה בגופות כלבי הים בנמל ודיווחנו על כך. זה הביא לאיסור השימוש במעכב-בעירה זה, שהוא רעל עצבים ששמו "דקה", במיין, שם הבסיס שלי, וכן לביטול בשלבים, בכל רחבי ארה"ב, עד סוף השנה שעברה. אנו אמרנו שההיבט החיובי הוא שכלבי הים בנמל שלנו לא יעלו באש בעתיד הקרוב.
So then I got really curious, myself, as a toxicologist, and I donated some blood to my lab and said, "Okay, let's do it." Well, we detected 113 different compounds in my blood. And I must say, if any of you would have this done, you'd probably find a similar profile, or cocktail, as they call it. But I was the recipient of a lot of flame retardant material for some reason. And just to point out the levels -- Americans have 10 to 40 times higher levels of these compounds in our bodies than the Europeans. Why? Because we are flame-retarding everything, and we have weak regulations for toxic chemicals. But lo and behold, I'm one of the high-end individuals. Lucky me. But then I thought, well, in case of a fire, I might be the last one to ignite.
ואז התחלתי להסתקרן מאד, בעצמי, כמומחית לרעלים, ותרמתי קצת דם למעבדה שלי ואמרתי, "קדימה, הבה נעשה את זה." גילינו 113 תרכובות שונות בדם שלי. ועלי לומר שאם תנסו זאת גם אתם, סביר שיתגלה פרופיל דומה, או קוקטייל, כפי שמכנים זאת. אך אני ספגתי המון מעכבי-בעירה, משום-מה, ורק כדי להמחיש באילו רמות מדובר-- כאמריקאים יש לנו רמות גבוהות פי 10 עד 40 של התרכובות האלה בגופינו מאשר לאירופים. מדעו? מפני שאנו מכניסים מעכבי-בעירה לכל דבר. ויש לנו תקנות עלובות לגבי כימיקלים רעילים. והרי לכם: אני אחת מבעלות הרמות גבוהות, ממש ברת-מזל. אבל אז חשבתי, שבמקרה של שריפה אהיה האחרונה לעלות באש.
(Laughter)
[צחוק]
So anyway, here's the problem -- and it is a problem that we're looking at in the Gulf today -- we're not regulating chemicals in this country properly. We're hardly regulating them at all. And we're letting industry run the show. And Jackie Savitz spoke this morning about Big Oil and the propaganda and how we're all brainwashed with their, you know, lies and so forth. Well, Big Chemical is what we're dealing with here. And they're allowed to keep trade secrets, so they don't even give the ingredients out. Plus they don't give health and safety data, so, consequently, they cannot be regulated before they go to market. So it's a case of innocent until proven guilty. The burden of proof is not on the producer.
על כל פנים, הנה הבעיה-- וזו בעיה שאנו מתמודדים עימה כיום במפרץ-- אין לנו פיקוח טוב על הכימיקלים בארץ הזאת. אין לנו כמעט שום פיקוח עליהם, ואנו מניחים לתעשיה לנהל את העסק. ג'קי סאוויץ דיבר הבוקר על חברות הנפט הגדולות ועל התעמולה, וכיצד הן עושות לכולנו שטיפת-מוח עם השקרים שלהן וכן הלאה. ובכן, חברות הכימיקלים הגדולות, בהן מדובר כאן. מתירים להן לשמור סודות מסחריים כך שהן לא מגלות מה הרכיבים, והן גם לא מספקות נתוני בריאות ובטיחות, ולכן אי-אפשר לפקח עליהן לפני שהן מוציאות מוצרים לשוק. כך שזהו מקרה של "זכאי עד שתוכח אשמתו". נטל ההוכחה איננו נופל על היצרן.
So I then was invited to go to the Gulf in May. I went down there on a preliminary investigation to look into dispersants and how they're going into the water column and so forth. And I was told that I was the only toxicologist to date who was dumb enough to get into the water, but I did. And we dove in the slick without even HazMat gear. And I did get sick. I got a ferocious sore throat two days later. I felt like my throat was on fire. But it did pass. And what I did see in the water as we went down, what really shocked me -- and it's haunted me ever since -- because I could see the droplets of oil dispersing. And as you go down, they're catching all kinds of plankton, bumping into, you know, little wisps of life that are the food for the planktivores, the herring kind of fish. And you could just see the web of death as you go down in the water column.
הוזמנתי להגיע אל המפרץ במאי. ירדתי לשם לבדיקה ראשונית כדי לחפש חומרי פיזור נפט ואיך הם חודרים לעמוד המים וכו' ונאמר לי שאני מומחית הרעלים היחידה כיום שהיתה מספיק מטומטמת כדי להיכנס למים, אבל זה מה שעשיתי. ואנו צללנו באזור כתם הנפט אפילו בלי ציוד הגנה לחומרים מסוכנים. ובאמת חליתי. חטפתי כאב-גרון איום אחרי יומיים. הרגשתי כאילו הגרון שלי נשרף. אבל זה עבר. ומה שראיתי במים ככל שהעמקנו מה שממש זעזע אותי-- וזה רודף אותי מאז-- כי יכולתי לראות איך טיפות הנפט מתפזרות וככל שמעמיקים, הן לוכדות כל מיני פלנקטון שנתקלים בהן, אתם יודעים, צורות החיים הזערוריות שהן מזונם של אוכלי הפלנקטון, דגיגי ההרינג, ואפשר ממש לראות את מארג הקטל ככל שמעמיקים לרדת בתוך עמוד המים.
Well, you know, we got into this in the beginning as a trade-off, they say, between the wetlands versus the ocean depth. And I didn't agree with that decision at the time; I still don't. The decision was to protect the marshes. When the oil gets into the marshes, you can't get it out. And as you know, there's been a very weak response, up until recently, to actually collect the oil. It's gotten much more aggressive. This is an Exxon slide showing what happens, the scenario and the trade-off. So this shows oil on the surface. You can see it getting up into the mangrove, but it is not harming the corals or the sea grass, right. So here we have the other scenario. If you disperse, the sea grass and the corals are getting hit pretty hard, but you're saving the mangrove. So this, to me, is like going to the eye doctor, okay? Is it better with one or two?
התחלנו במבצע הזה, כידוע לכם, בהתחלה, כשאלה של פשרה, לדבריהם, בין אדמות הביצה למעמקי האוקינוס. ואני לא הסכמתי בזמנו עם ההחלטה הזאת, וגם כעת לא. ההחלטה היתה להגן על הביצות, כי אם הנפט היה מגיע לביצות, אי-אפשר יהיה להוציאו משם. וכפי שידוע לכם, התגובה היתה רפה מאד, עד לאחרונה, לגבי איסוף הנפט בפועל. היא נעשתה הרבה יותר תוקפנית. זאת שיקופית של "אקסון" שמראה מה קרה, את התרחיש ואת הפשרה. רואים כאן נפט על פני הים. אפשר לראות שהוא נכנס בין עצי המנגרובים, אך איננו פוגע באלמוגים או בצמחיה הימית, נכון? וכאן זהו התרחיש השני. אם מפזרים אותו, הצמחיה הימית והאלמוגים נפגעים קשה למדי, אבל עצי המנגרוב ניצלים. לדעתי זה כמו ללכת לרופא עיניים, כן? איך רואים יותר טוב, כך או כך?
(Laughter)
[צחוק]
The problem is that we have released so darn much of this stuff, we're climbing up to two million gallons very quickly. And then there's the problem of the plumes. What plumes? It turns out there are plumes. Independent researchers found that. And then there's the looming, messy problem of human health, reported human health effects. And actually, one of our federal officials said that it was probably heat stress. So ... Having been in that water just for the short time I was there, I can tell you, it is not heat stress. There are volumes of volatile petroleum fumes coming off that water, plus the Corexit, which has solvent in it. So it is not at all rational.
הבעיה היא שאנחנו שחררנו כל כך הרבה מהחומר הזה, ואנו כבר מגיעים לשבעה וחצי מיליון ליטר במהירות רבה מאד. וישנה גם בעיית ענני הנפט. אילו עננים? מסתבר שיש בהחלט ענני נפט. חוקרים עצמאיים גילו את זה, וישנה גם תופעת ההתערפלות, סכנת זיהום שמאיימת על הבריאות האנושית, עם דיווחים של פגיעה בבריאות ולמעשה, מקור רשמי אחד אמר שהבעיה היא כנראה עומס-חום, אז אחרי שהייתי במים האלה ובזמן הקצר שהייתי בתוכם, תהיו בטוחים שהסיבה היא לא עומס-חום. יש כמויות ענק של אדי-נפט נדיפים שיוצאים מהמים, ובנוסף גם ה"קוראקסיט", שמכיל בתוכו ממיס. וזה לגמרי לא הגיוני.
So what do we have? The BP show is going on. Our officials complained about Corexit, which is the most toxic line of dispersants. But heck, they're still using it, and they used the most toxic one, the 9527, until they ran out of supplies. Now they're on 9500. 9527 had 2-butoxyethanol in it that causes internal bleeding. We know that from the Exxon Valdez spill, by the way. So what we're doing, we're putting compounds with petroleum solvents onto a petroleum spill. Does this make sense? So this is the way it works. And I want to show you this cute little thing that happens here. It's a micelle. Micelles form around the oil. And what happens first is the solvents break into the oil, the lipid membrane, they let the surfactants in there. The surfactants -- which are like things we use on fast food wrappers -- they grab around the droplets of oil, and they make little, tiny droplets with nice, little surfactant edges to them. The thing to remember about the micelles -- these little floating globules of toxin -- is they are there to deliver. They're like the FedEx guys. And if you're a fish, and you haven't gotten your glob in the morning, you're going to get it in the afternoon, because they've got your number.
ומה אנו עושים? ההצגה של בי-פי ממשיכה להתנהל, הפקידים שלנו מתלוננים על ה"קוראקסיט", שהוא קו המוצרים הרעיל ביותר מכל חומרי פיזור הנפט. אבל מה איכפת להם, הם עדיין משתמשים בו, והם השתמשו בחומר הרעיל מכולם, ה-9527, עד שנגמר להם המלאי. עכשיו הם משתמשים ב-9500. ה-9527 הכיל "בוקסיטנול 2" שגורם לדימום פנימי. אנו יודעים זאת מהדליפה של "אקסון ולדז", אגב. אז מה שאנו עושים זה לפזר תרכובות של ממיסים מבוססי-נפט על דליפת נפט. האם זה הגיוני? וכך זה פועל. ברצוני להראות לכם את הדבר החביב הזה שקורה כאן. זהו מיסל: המיסלים נוצרים סביב הנפט. מה שקורה בתחילה הוא שהממיסים חודרים לתוך הנפט, מבעד לקרומית השומנית, ומשחררים שם את החומרי פעילי השטח. החומרים פעילי השטח-- שהם כמו הדברים בהם אנו משתמשים באריזות מזון מהיר-- הם לוכדים את טיפות הנפט, ויוצרים טיפות זערוריות שיש להן שוליים קטנים ונאים של חומרי פעילי שטח. מה שראוי לזכור בקשר למיסלים-- הנטפים הצפים והקטנים האלה של רעל-- הוא שאלה משלוחים. הם כמו החבר'ה מ"פדקס". ואם אתה דג, ולא בלעת גוש כזה בבוקר, הרי שתזכה לאכול אותו בערב, כי הם מכירים את הכתובת שלך.
So from a toxicology perspective, this is really awful because Corexit and the dispersed oil are much more toxic together than either alone. And usually the exposure is a combined exposure. The dispersants -- as I was saying -- their job is to break down the lipid membrane. The solvents in them do that very efficiently. So they break down lipid membranes in our body, starting with cells of the skin, the cells of organs. So it actually hastens oil getting into the body easily and readily. Oil contains hundreds of hydrocarbon compounds and other compounds that are toxic to every organ in the body. And so with the dispersants combined, you have this very synergistic combined toxicity. Corexit also contains petroleum solvents and many other toxic compounds. And I'm part of a chat group, which is a national group of toxicologists and chemists that are, you know, basically turning cartwheels trying to figure out what's in this stuff, and what is it doing and what are the interactions of these chemicals, most of which we don't know, and what are their byproducts, which are usually more toxic than the parent compound. So we did find that Corexit 9500 contains heavy metals, arsenic and chromium -- arsenic at high enough levels to have cancer-causing effects.
ומההיבט של חקר הרעלים, זה נורא ואיום כי ה"קוראקסיט" והנפט המומס הם הרבה יותר רעילים ביחד מאשר כל אחד מהם לחוד. ובד"כ החשיפה היא חשיפה משולבת. חומרי הפיזור-- כפי שאמרתי-- תפקידם הוא לפרק את הקרומית השומנית. הממיסים שתוכם עושים זאת ביעילות גבוהה. כלומר, הם מפרקים קרומיות שומניות בגופינו, החל מתאי העור ועד תאי האיברים עצמם. וכך זה בעצם מחיש את חדירת הנפט לגוף בקלות ובמהירות. הנפט מכיל מאות תרכובות פחמימניות ותרכובות נוספות שהן רעילות לכל איבר ואיבר בגוף. אז בשילוב עם חומרי הפיזור אתם מקבלים סינרגיה גבוהה מאד של רעילות משולבת. גם ה"קוראקסיט" מכיל ממיסים מבוססי-נפט ועוד הרבה תרכובות רעילות. ואני משתתפת בקבוצת דיון, ברמה לאומית של מומחי-רעלים וכימאים וכולם למעשה הופכים כל אבן בנסיון לקבוע מה יש בחומר הזה, ומה הוא עושה ומה הם יחסי הגומלין בין הכימיקלים האלה, שאת מרביתם איננו מכירים, ומהם תוצרי הלוואי, שהם בד"כ הרבה יותר רעילים מתרכובת האם. אז מצאנו שה"קוראקסיט 9500" מכיל מתכות כבדות, זרניך וכרום-- זרניך ברמות גבוהות מספיק כדי להיות בעל השפעות מסרטנות.
So this is what we have to look at, these, you know, ridiculous safety data sheets, which have nothing on them much. And now they were forced to release the ultimate list of everything that's in Corexit. And guess what, tons of stuff is missing. Derivatives, derivatives, these are whole big groups of many, many compounds, these sorbitans. And then you get down to the petroleum distillates, which are the solvents, hundreds of them. They are not identified. And why? Trade secrets again. BP's running the show, and the Nalco company, this is all they have to do. So far these ingredients have not been released, and toxicologists are actually going nuts because we cannot predict with certainty what the interactions and toxic results are going to be.
אלו הדברים שעלינו לבדוק: אלו הרי הוראות בטיחות מגוחכות, שלא כתוב בהן הרבה. ועכשיו הם נאלצו לפרסם את הרשימה הסופית שכל מה שיש ב"קוראקסיט". ולמרבה ההפתעה המון דברים חסרים. נגזרות, נגזרות, אלה הן קבוצות שלמות של הרבה הרבה תרכובות, הסורביטנים האלה. ואז מגיעים עד לתזקיקי הנפט, שהם הממיסים, מאות מהם. הם בלתי-מזוהים. ומדוע זה כך? שוב: סודות מסחריים. בי-פי מנהלת את ההצגה ואילו חברת "נאלקו", זה כל מה שעליה לעשות. עד כה לא פורסמו הרכיבים האלה, וזה ממש משגע את המומחים לרעלים מפני שאיננו מסוגלים לחזות בוודאות מה יהיו יחסי הגומלין והתוצאות מבחינת הרעילות.
But we do have quite a lot at risk down there, as we all know, the 33 wildlife refuges, so much wildlife and fish and diversity. So we know from previous spills. And then part of this is just part of my bad dreams. And I appreciate being able to vent some of my anguish upon you. What we do know is that the corals are going to get hit hard. And this is a study that was done on the Australian coast, the coast of Tasmania. Corals are, you know, the home to about a quarter of all marine species. And with the Corexit and the oil, there's zero percent fertilization. With oil alone, there's 98 percent fertilization. So they're a very sensitive species to this combo.
אבל יש הרבה דברים שנתונים בסכנה שם למטה. כידוע לכולנו, 33 המחסות של חיי הבר, חיי-בר כה עשירים, ודגים ומגוון ביולוגי כך שיש לנו ידע מדליפות קודמות. אז חלק מזה מקורו פשוט בסיוטים שלי, ואני מעריכה את העובדה שאני יכולה לתת ביטוי למשהו מהחרדה שלי לפניכם. ברור לנו שהאלמוגים ייפגעו קשה מאד. זהו מחקר שנערך בחוף של אוסטרליה, בחוף טסמניה. אלמוגים, כידוע לכם, משמשים בית לכרבע מכל המינים הימיים, ועם ה"קוראקסיט" יחד עם הנפט, מתקבלת אפס פוריות. עם הנפט לבדו, הפוריות היא 98%. כך שאלו מינים רגישים ביותר לשילוב החומרים הזה.
Here's another group. I could see myself easily in the water column. The plankton and the plankton eaters, you know, these are the little herring fish that go through the water column with their mouths open, feeding indiscriminately and just lapping up this brown pudding of toxic stuff. And we do know from other studies that this is a highly toxic mixture. See the oil and Corexit is causing death at a much, much lower dose than oil alone. That's probably as far as what we do know about toxic effects. But my bad dreams go like this. The piscivorous fish, the cobia, grouper, amberjacks, those big fish, also the tuna and sharks, are going to hit by this. And the gills are quite sensitive. The respiratory system is very sensitive. Think about it with the Corexit hitting the membranes, and it will clog up the gills, and then these animals are going to be getting something like what you call chemical pneumonia, trying to aspirate the compounds. It also will cause internal bleeding upon ingestion. I'm very worried about the air-breathing mammals because I study them, but also, the way their going to be exposed is every time they come to the surface to take a breath, they're going to inhale these volatile fumes. And what does happen with that eventually is pneumonia sets in and liver, kidney, brain damage. The Corexit is transporting the oil into every membrane and every system of the body. And you're having a lot of different unpleasant effects, but burns to the eyes and mouth, skin ulcers, lesions. And I think, personally, that we have not begun to see the impacts of this spill on the wildlife of the Gulf.
הנה קבוצה נוספת. יכולתי בקלות לראות את עצמי בעמוד המים הפלנקטון ואוכלי הפלנקטון, אלו הם דגי ההרינג הקטנים שעוברים דרך עמוד המים בפה פעור, וניזונים ללא הבחנה ופשוט גומעים מלוא-הפה את רפרפת הרעלים החומה הזו. וידוע לנו ממחקרים אחרים שזאת תערובת רעילה ביותר. כי נפט ו"קוראקסיט" ביחד גורמים למוות במינון נמוך בהרבה מאשר הנפט לבדו. זה בערך כל מה שידוע לנו לגבי ההשפעות הרעילות. אבל בסיוטים שלי זה הולך ככה: הדגים שטורפים דגים הקוביה, הדקר, הסריול האלטנטי, דגים גדולים אלה וגם דגי הטונה והכרישים, עתידים להיפגע מזה. והזימים הם רגישים במיוחד מערכת הנשימה רגישה במיוחד חישבו על זה לאור העובדה שה"קוראקסיט" תוקף את הקרומיות. הוא יסתום את הזימים ואז החיות הללו עתידות לחטוף מה שהייתם מכנים דלקת-ריאות כימית, בגלל הנסיון לנשום את התרכובות. זה גם יגרום לדימום פנימי עקב אכילתן. מדאיגים אותי מאד היונקים נושמי האוויר כי אני חוקרת אותם אך גם בגלל אופן החשיפה שלהם כי בכל פעם שיעלו אל פני המים לשאוף אוויר, הם ינשמו את האדים הנדיפים האלה. ומה שקורה עם זה בסופו של דבר הוא היפגעות בדלקת-ריאות ונזק לכבד, לכליות ולמוח. ה"קוראקסיט" מעביר את הנפט דרך כל הקרומיות ואל כל מערכות הגוף. ונוצרות המון תופעות לא נעימות שונות ומשונות, פרט לכוויות בעיניים ובפה, צריבות בעור, פצעים, ואישית אני חושבת שעוד לא התחלנו לראות את השפעותיה של הדליפה הזאת על חיי הבר של המפרץ.
We started hypothesizing: what do we know? what do with think would be a trophic cascade? which means that somebody gets wiped out, and then everything above that's eating those guys will crash. So our thought was -- this is a simple thinking process, but ... obviously the plankton, the planktivores, and that's about as far as we got. And then it turns out we're not very good at figuring this stuff out. This is what the Exxon Valdez scientists thought would happen, this trophic cascade where you lose the kelp and the herring and other fishes and going up. They thought that eventually the killer whale would be at the top of this cascade. And then here's what really happened, much more complicated, much more specific. Actually the kelp and the barnacles that attach to the rock were decimated by the combination of Corexit and the oil. They were replaced by invasive species, which had less holding power to the rock. Storms came along. They ripped out of the rock. And this was the entire food web for the sea ducks. And as you know, we lost about 300,000 sea ducks from the Exxon Valdez spill, and they haven't come back.
התחלנו להעלות השערות: מה ידוע לנו? מה לדעתנו תהיה מפולת תזונתית? כלומר שמישהו ייכחד, ואחריו, כל מי שמעליו, ושאוכל אותו - יושמד. אז חשבנו-- זהו תהליך חשיבה פשוט, אבל... ברור שהפלנקטון ואוכלי הפלנקטון, ובינתיים, זה מה שגילינו. ומסתבר שאנו לא הכי טובים בהערכות האלה. זה מה שמדעני "אקסון ולדז" חשבו שיקרה, המפולת התזונתית הזו שבה מאבדים את האצות ואת דגי ההרינג ודגים נוספים, והלאה למעלה. הם חשבו שבסופו של דבר הלוויתן הקטלן הוא שיימצא בקצה המפולת הזאת. וזה מה שקרה בפועל: הרבה יותר מורכב, הרבה יותר ספציפי. למעשה, האצות ובעלי החיים שנצמדים לסלעים הושמדו בגלל השילוב של "קוראקסיט" ונפט. במקומם באו מינים פולשים, בעלי כושר היצמדות נמוך יותר לסלע. התחוללו סופות, שקרעו אותם מעל הסלע. וזו היתה כל שרשרת המזון של הברווזים הימיים. וכידוע לכם, איבדנו כ-300,000 ברווזים ימיים בגלל דליפת הנפט של "אקסון ולדז", והם לא התאוששו.
So we are launching an independent study. And by independent, I do not mean alone; I mean independent in the sense of not tied to the kind of crime-scene secrecy that's going on in the Gulf now. But we are actually going to be assessing toxic impacts, but we need lots and lots of partners to do this intelligently. We have some of the partners lined up. And Dave Gallo signed on. Sylvia's in here. And we hope that some of you will help us. My question to you is: why shouldn't we know? Don't we have the right to know? Surely we have the right to learn what loss we are going through in the Gulf. And my wish would be -- for the gulf prize -- would be that we have the truth. Whatever it is, please let us have the truth. And to get there, we need to do the assessment.
אז כעת אנו פותחים במחקר עצמאי וב"עצמאי" אין כוונתי "לבד", אלא "עצמאי" במובן של אי-תלות באיזה קשר-שתיקה סביב זירת הפשע שקיים כיום במפרץ. אלא באמת נעריך את ההשפעות הרעילות, אבל אנו זקוקים להמון שותפים כדי לבצע זאת בתבונה. חלק מהשותפים כבר הצטרפו, דייב גאלו הצטרף אלינו, גם סילביה, ואנו מקווים שחלק מכם יעזרו לנו. אני שואלת אתכם: מדוע אסור לנו לדעת? האם אין לנו הזכות לדעת? ודאי שיש לנו הזכות ללמוד מהו האובדן שלנו במפרץ. ומשאלתי היא-- והדבר הכי חשוב בקשר למפרץ: לדעת את האמת, תהיה אשר תהיה, בבקשה, גלו לנו את האמת. וכדי להגיע לכך עלינו לבצע את ההערכה הזאת.
So I appreciate being here. Thank you.
כך שאני מעריכה מאד את הזמנתי לכאן. תודה רבה.
(Applause)
[מחיאות כפיים]