I'm here today to start a revolution. Now before you get up in arms, or you break into song, or you pick a favorite color, I want to define what I mean by revolution. By revolution, I mean a drastic and far-reaching change in the way we think and behave -- the way we think and the way we behave. Now why, Steve, why do we need a revolution? We need a revolution because things aren't working; they're just not working. And that makes me really sad because I'm sick and tired of things not working. You know, I'm sick and tired of us not living up to our potential. I'm sick and tired of us being last.
Jestem tu dziś, aby rozpocząć rewolucję. Jednak zanim chwycicie za broń, zaczniecie śpiewać albo wybierzecie ulubiony kolor, chcę określić, co mam na myśli mówiąc o rewolucji. Poprzez rewolucję rozumiem drastyczne i daleko idące zmiany w sposobie myślenia i zachowania - sposobu, w jaki myślimy i sposobu, w jaki się zachowujemy. Steve, ale dlaczego potrzebujemy rewolucji? Potrzebujemy rewolucji, ponieważ nic nie gra; po prostu nic nie gra. A to bardzo mnie martwi, ponieważ mam dość tego, że nic dobrze nie działa. Wiecie, mam dość tego, że nie wykorzystujemy naszego potencjału, mam dość tego, że jesteśmy ostatni.
And we are last place in so many things -- for example, social factors. We're last place in Europe in innovation. There we are right at the end, right at the bottom, last place as a culture that doesn't value innovation. We're last place in health care, and that's important for a sense of well-being. And there we are, not just last in the E.U., we're last in Europe, at the very bottom. And worst of all, it just came out three weeks ago, many of you have seen it, The Economist. We're the saddest place on Earth, relative to GDP per capita -- the saddest place on Earth. That's social. Let's look at education. Where do we rank three weeks ago in another report by the OECD? Last in reading, math and science. Last. Business: The lowest perception in the E.U. that entrepreneurs provide benefits to society. Why as a result, what happens? The lowest percentage of entrepreneurs starting businesses. And this is despite the fact that everybody knows that small business is the engine of economies. We hire the most people; we create the most taxes. So if our engine's broken, guess what? Last in Europe GDP per capita. Last. So it's no surprise, guys, that 62 percent of Bulgarians are not optimistic about the future. We're unhappy, we have bad education, and we have the worst businesses.
A jesteśmy ostatni w tak wielu rzeczach, na przykład w kwestii czynników społecznych. Jesteśmy na ostatnim miejscu w Europie w kwestii innowacji. Jesteśmy dokładnie na końcu, dokładnie na samym dole, na ostatnim miejscu, jako kultura, która nie docenia innowacji. Jesteśmy na ostatnim miejscu w kwestii opieki zdrowotnej, a to jest ważne dla dobrego samopoczucia. A tu właśnie jesteśmy, nie tylko ostatni w Unii Europejskiej, jesteśmy ostatni w Europie, na samym dole. A najgorsze wyszło na jaw trzy tygodnie temu, wielu z was to widziało, The Economist. Jesteśmy najsmutniejszym miejscem na Ziemi, w odniesieniu do wysokości PKB na jednego mieszkańca, najsmutniejszym miejscem na Ziemi. Tyle o kwestiach społecznych, spójrzmy na edukację. Które miejsce zajęliśmy w raporcie OECD sprzed trzech tygodni? Ostatnie w czytaniu, matematyce i naukach przyrodniczych, ostatnie. Biznes: Najniższe w Unii Europejskiej korzyści wnoszone do społeczeństwa przez przedsiębiorców. Jaki jest efekt, co się dzieje? Najmniejszy odsetek przedsiębiorców zakładających firmy. I to pomimo tego, że wszyscy wiedzą, że małe firmy są silnikiem napędowym gospodarki. Zatrudniamy najwięcej ludzi, tworzymy najwięcej podatków. Więc jeśli nasz silnik jest zepsuty, zgadnijcie, co się dzieje? Najniższe w Europie PKB na jednego mieszkańca. Najniższe. Więc to nic dziwnego, że 62 % Bułgarów nie myśli optymistycznie o przyszłości. Jesteśmy nieszczęśliwi, mamy kiepski system edukacji i najgorszą gospodarkę.
And these are facts, guys. This isn't story tale; it's not make-believe. It's not. It's not a conspiracy I have got against Bulgaria. These are facts. So I think it should be really, really clear that our system is broken. The way we think, the way we behave, our operating system of behaving is broken. We need a drastic change in the way we think and behave to transform Bulgaria for the better, for ourselves, for our friends, for our family and for our future. How did this happen? Let's be positive now. We're going to get positive. How did this happen? I think we're last because -- and this is going to be drastic to some of you -- because we are handicapping ourselves. We're holding ourselves back because we don't value play. I said "play," all right.
I to są fakty. To nie jest bajka ani wymysł. Nie jest. To nie jest mój spisek przeciwko Bułgarii. To są fakty. Myślę więc, że powinno być dla Was zupełnie jasne, że nasz system nie działa. Sposób w jaki myślimy, sposób w jaki działamy, nasz system operacyjny - nie działają. Potrzebujemy drastycznej zmiany w sposobie myślenia i działania, aby zmienić Bułgarię na lepsze, dla nas, dla naszych przyjaciół, dla naszych rodzin i naszej przyszłości. Jak to się stało? Bądźmy pozytywni. Będziemy teraz pozytywni. Jak to się stało? Myślę, że jesteśmy najgorsi - i to będzie okrutne dla niektórych z was - ponieważ sami sobie przeszkadzamy. Jesteśmy bierni, bo nie doceniamy zabawy. Tak, powiedziałem: zabawy.
In case some of you forgot what play is, this is what play looks like. Babies play, kids play, adults play. We don't value play. In fact, we devalue play. And we devalue it in three areas. Let's go back to the same three areas. Social: 45 years of what? Of communism -- of valuing the society and the state over the individual and squashing, inadvertently, creativity, individual self-expression and innovation. And instead, what do we value? Because it's shown the way we apply, generate and use knowledge is affected by our social and institutional context, which told us what in communism? To be serious. To be really, really serious. It did. (Applause) Be serious. I can't tell you how many times I've been scolded in the park for letting my kids play on the ground. Heaven forbid they play in the dirt, the kal, or even worse, lokvi, water -- that will kill them. I have been told by babas and dyados that we shouldn't let our kids play so much because life is serious and we need to train them for the seriousness of life.
W razie gdyby część z was zapomniała, czym jest zabawa, oto jak zabawa wygląda. Niemowlęta się bawią, dzieci się bawią, dorośli się bawią. Nie doceniamy zabawy. Tak naprawdę ją lekceważymy. Lekceważymy ją w trzech obszarach. Wróćmy do tych samych trzech obszarów. Obszar społeczny: 45 lat czego? Komunizmu - stawiania społeczeństwa i państwa ponad jednostkę i niedbałego rujnowania kreatywności,ekspresji i innowacji. A co doceniamy? Dowiedziono, że sposób w jaki stosujemy, generujemy i wykorzystujemy wiedzę zależny od kontekstu społecznego i instytucjonalnego, który mówił nam w czasach komunizmu o czym? O ty, byśmy byli poważni. Bądźmy bardzo, bardzo poważni. Właśnie tak. (Oklaski) Bądźmy poważni. Nie jestem w stanie powiedzieć wam ile razy skrzyczano mnie w parku za to, że pozwalam moim dzieciom się tam bawić. Broń Boże, żeby bawiły się w brudzie - kal albo nawet gorzej, w wodzie - lokvi, to je zabije. Babcie i dziadkowie mówili mi, że nie powinniśmy pozwalać naszym dzieciom tak dużo się bawić, ponieważ życie jest ciężkie i musimy je do tego przygotowywać.
We have a serious meme running through. It's a social gene running through us. It's a serious gene. It's 45 years of it that's created what I call the "baba factor." (Laughter) (Applause) And here's how it works. Step one: woman says, "I want to have a baby. Iskam baby." Step two: we get the baby. Woohoo! But then what happens in step three? I want to go back to work because I need to further my career or I just want to go have coffees. I'm going to give bebko to baba. But we need to remember that baba's been infected by the serious meme for 45 years. So what happens? She passes that virus on to baby, and it takes a really, really, really long time -- as the redwood trees -- for that serious meme to get out of our operating system.
Mamy mem powagi, który sobie nawzajem przekazujemy. Przekazujemy sobie kulturowy gen, gen powagi. 45 lat tego reżimu doprowadziło do tego, co nazywam czynnikiem babci. (Śmiech) (Oklaski) A oto jak to działa. Krok pierwszy. Kobieta mówi: - Chcę mieć dziecko. Krok drugi: mamy dziecko. Hura! Ale co dzieje się w kroku trzecim? - Chcę wrócić do pracy, bo muszę rozwijać swoją karierę albo po prostu chcę chodzić na przerwy na kawę. Oddam dziecko babci. Ale musimy pamiętać, że babcia jest zarażona memem powagi od 45 lat. Co się więc dzieje? Przekazuje wirus dziecku, co zajmuje temu memowi naprawdę, naprawdę dużo czasu- - tak jak sekwojom - żeby wydostać się z systemu operacyjnego.
What happens then? It goes into education where we have an antiquated education system that has little changed for 100 years, that values rote learning, memorization and standardization, and devalues self-expression, self-exploration, questioning, creativity and play. It's a crap system. True story: I went looking for a school for my kid. We went to this prestigious little school and they say they're going to study math 10 times a week and science eight times a week and reading five times a day and all this stuff. And we said, "Well what about play and recess?" And they said, "Ha. There won't be a single moment in the schedule." (Laughter) And we said, "He's five." What a crime. What a crime. And it's a crime that our education system is so serious because education is serious that we're creating mindless, robotic workers to put bolts in pre-drilled holes. But I'm sorry, the problems of today are not the problems of the Industrial Revolution. We need adaptability, the ability to learn how to be creative and innovative. We don't need mechanized workers. But no, now our meme goes into work where we don't value play. We create robotic workers that we treat like assets, to lever and just throw away.
Co się wtedy dzieje? Dziecko zaczyna chodzić do szkoły, gdzie mamy przestarzały system edukacji, który niewiele się zmienił przez ostatnie 100 lat, a który stawia na uczenie się na pamięć i ujednolicenie, a lekceważy autoekspresję, poznawanie siebie, dociekliwość, kreatywność i zabawę. To beznadziejny system. Prawdziwa historia: szukałem szkoły dla mojego dziecka. Poszliśmy do małej, prestiżowej szkoły, gdzie powiedzieli mi, że matematyka będzie 10 razy w tygodniu, przyroda 8 razy w tygodniu, czytanie 5 razy w tygodniu i inne takie rzeczy. Powiedzieliśmy: - No dobrze, ale co z zabawą i przerwami? A oni odpowiedzieli: - Ha! Nie będzie ani jednej takiej chwili w planie. (Śmiech) Powiedzieliśmy: - On ma 5 lat. Co za przestępstwo. Co za przestępstwo. I to jest przestępstwo, że nasz system edukacji jest taki poważny, bo edukacja jest poważna, że tworzymy bezmyślnych, robotopodobnych pracowników, którzy będą wkładać śruby do wywierconych wcześniej dziur. Przykro mi, ale dzisiejsze problemy nie są problemami rewolucji przemysłowej. Potrzebujemy elastyczności i umiejętności uczenia się, aby być kreatywnymi i innowacyjnymi. Nie potrzebujemy pracowników - robotów. Teraz z naszym memem idziemy do pracy, gdzie nie ceni się zabawy. Kształcimy robotopodobnych pracowników, których traktujemy jak aktywa, które można w każdej chwili wyrzucić.
What are qualities of a Bulgarian work? Autocratic -- do what I say because I'm the chef. I'm the boss and I know better than you. Untrusting -- you're obviously a criminal, so I'm going to install cameras. (Laughter) Controlling -- you're obviously an idiot, so I'm going to make a zillion little processes for you to follow so you don't step out of the box. So they're restrictive -- don't use your mobile phone, don't use your laptop, don't search the Internet, don't be on I.M. That's somehow unprofessional and bad. And at the end of the day, it's unfulfilling because you're controlled, you're restricted, you're not valued and you're not having any fun. In social, in education and in our business, don't value play. And that's why we're last, because we don't value play.
Jakie są cechy pracy w Bułgarii? Autokracja - - zrób to tak, jak ja chcę, bo ja jestem szefem. Jestem szefem i wiem lepiej niż ty. Nieufność - na pewno jesteś przestępcą, więc założę kamery. (Śmiech) Nadzór - - na pewno jesteś idiotą, więc stworzę mnóstwo małych kroków, które będziesz musiał wykonać i nie wyjdziesz poza schemat. Ograniczanie - nie korzystaj z komórki, nie korzystaj z laptopa, nie korzystaj z internetu i komunikatorów. Jest to z jakiegoś powodu nieprofesjonalne i złe. A na koniec dnia czujesz się niespełniony, bo jesteś kontrolowany, ograniczany, nie jesteś doceniany i nie masz żadnej frajdy. W sprawach społecznych, w edukacji i w pracy nie doceniamy zabawy. I dlatego jesteśmy ostatni, bo nie doceniamy zabawy.
And you can say, "That's ridiculous, Steve. What a dumb idea. It can't be because of play. Just play, that's a stupid thing." We have the serious meme in us. Well I'm going to say no. And I will prove it to you in the next part of the speech -- that play is the catalyst, it is the revolution, that we can use to transform Bulgaria for the better. Play: our brains are hardwired for play. Evolution has selected, over millions and billions of years, for play in animals and in humans. And you know what? Evolution does a really, really good job of deselecting traits that aren't advantageous to us and selecting traits for competitive advantage. Nature isn't stupid, and it selected for play. Throughout the animal kingdom, for example: ants. Ants play. Maybe you didn't know that. But when they're playing, they're learning the social order and dynamics of things. Rats play, but what you might not have known is that rats that play more have bigger brains and they learn tasks better, skills. Kittens play. We all know kittens play. But what you may not know is that kittens deprived of play are unable to interact socially. They can still hunt, but they can't be social. Bears play. But what you may not know is that bears that play more survive longer. It's not the bears that learn how to fish better. It's the ones that play more.
I możecie mówić: -"To niedorzeczne, Steve. Co za głupi pomysł. Nie może tak być z powodu zabawy. To tylko zabawa, głupia rzecz." Mamy w sobie mem powagi. Cóż, zamierzam powiedzieć nie. I udowodnię wam w następnej części wystąpienia, że zabawa jest katalizatorem, jest tą rewolucją, którą możemy rozpocząć, aby zmienić Bułgarię na lepsze. Zabawa: nasze mózgi są stworzone do zabawy. W ciągu milionów lat ewolucja doprowadziła do wykształcenia zabawy u zwierząt i u ludzi. I wiecie co? Ewolucja zrobiła kawał dobrej roboty eliminując cechy, które nie są dla nas pożyteczne i wzmacniając te, które dają nam konkurencyjną przewagę. Natura nie jest głupia, a to ona wykształciła zabawę. Przykład z królestwa zwierząt - mrówki się bawią. Być może tego nie wiedzieliście. Ale kiedy się bawią, uczą się porządku społecznego i zasad poruszania się przedmiotów. Szczury się uczą, ale być może nie wiecie, że im więcej się bawią, tym mają większe mózgi i tym lepiej wykonują zadania i zdobywają umiejętności. Kociaki się bawią. Wszyscy wiemy, że kociaki się bawią. Ale być może nie wiecie, że kociaki pozbawione możliwości zabawy nie potrafią nawiązywać relacji. Nadal potrafią polować, ale nie potrafią być towarzyskie. Niedźwiedzie się bawią. Ale być może nie wiecie, że niedźwiedzie, które się bawią, żyją dłużej. To nie te niedźwiedzie, które uczą się, jak lepiej łowić ryby. To te, które więcej się bawią.
And a final really interesting study -- it's been shown, a correlation between play and brain size. The more you play, the bigger the brains there are. Dolphins, pretty big brains, play a lot. But who do you think with the biggest brains are the biggest players? Yours truly: humans. Kids play, we play -- of every nationality, of every race, of every color, of every religion. It's a universal thing -- we play. And it's not just kids, it's adults too.
I ostatnie ciekawe badanie, które ukazuje związek między zabawą i rozmiarem mózgu. Im więcej się bawisz, tym większy jest twój mózg. Delfiny - dość duże mózgi, bawią się dużo. Ale jak myślicie, kto ma duże mózgi i bawi się najwięcej? Ludzie. Dzieci się bawią, my się bawimy - bez względu na narodowość, rasę, kolor skóry, religię, to powszechne - bawimy się. I to nie tylko dzieci, dorośli także.
Really cool term: neoteny -- the retention of play and juvenile traits in adults. And who are the biggest neotenists? Humans. We play sports. We do it for fun, or as Olympians, or as professionals. We play musical instruments. We dance, we kiss, we sing, we just goof around. We're designed by nature to play from birth to old age. We're designed to do that continuously -- to play and play a lot and not stop playing. It is a huge benefit. Just like there's benefits to animals, there's benefits to humans. For example, it's been shown to stimulate neural growth in the amygdala, in the area where it controls emotions. It's been shown to promote pre-frontal cortex development where a lot of cognition is happening. As a result, what happens? We develop more emotional maturity if we play more. We develop better decision-making ability if we play more.
Świetne pojęcie - neotenia, zachowanie u dorosłych młodzieńczych cech i chęci do zabawy. A u kogo najczęściej można zaobserwować neotenię? U ludzi. Uprawiamy sporty. Robimy to dla zabawy lub jako Olimpijczycy albo zawodowcy. Gramy na instrumentach. Tańczymy, całujemy się, śpiewamy, po prostu tracimy czas. Jesteśmy zaprojektowani przez naturę tak, aby się bawić, od narodzin do późnej starości. Jesteśmy zaprojektowani do tego, aby robić to stale, bawić się dużo i nie przestawać. To ogromna zaleta. Tak samo jak ma to korzyści dla zwierząt, tak też daje korzyści ludziom. Na przykład, pobudzano wzrost neuronów w ciele migdałowatym, które jest obszarem odpowiedzialnym za kontrolę emocji. Dowiedziono, że należy pobudzać rozwój kory przedczołowej, w której zachodzi wiele procesów poznawczych. Co się dzieje w rezultacie? Osiągamy większą dojrzałość emocjonalną, jeśli bawimy się więcej. Bardziej rozwijamy umiejętność podejmowania decyzji, jeśli bawimy się więcej.
These guys are facts. It's not fiction, it's not story tales, it's not make-believe; it's cold, hard science. These are the benefits to play. It is a genetic birthright that we have, like walking or speaking or seeing. And if we handicap ourselves with play, we handicap ourselves as if we would with any other birthright that we have. We hold ourselves back. Little exercise just for a second: close your eyes and try to imagine a world without play. Imagine a world without theater, without the arts, without song, without dancing, without soccer, without football, without laughter. What does this world look like? It's pretty bleak. It's pretty glum.
To są fakty. To nie jest fikcja, bajka ani wymysł, to bezlitosna nauka. Oto pożytki z zabawy. To nasze genetyczne, przysługujące z urodzenia prawo, taki jak chodzenie, mówienie czy widzenie. I jeśli ograniczamy siebie w zabawie, jesteśmy ograniczeni tak samo jak wtedy, gdy bylibyśmy pozbawieni jakiegokolwiek innego prawa. Sami się hamujemy. Krótkie ćwiczenie: zamknijcie oczy i spróbujcie wyobrazić sobie świat bez zabawy. Wyobraźcie sobie świat bez teatrów, bez sztuki, bez muzyki, bez tańca, bez piłki nożnej, bez śmiechu. Jak wygląda ten świat? Jest byle jaki. Jest ponury.
Now imagine your workplace. Is it fun? Is it playful? Or maybe the workplace of your friends -- here we're forward thinking. Is it fun? Is it playful? Or is it crap? Is it autocratic, controlling, restrictive and untrusting and unfulfilling? We have this concept that the opposite of play is work. We even feel guilty if we're seen playing at work. "Oh, my colleagues see me laughing. I must not have enough work," or, "Oh, I've got to hide because my boss might see me. He's going to think I'm not working hard." But I have news for you: our thinking is backwards.
Teraz wyobraźcie sobie swoje miejsce pracy. Czy jest radosne? Czy jest wesołe? Albo może praca waszych przyjaciół - teraz myślimy naprzód. Czy jest radosna? Wesoła? A może jest beznadziejna? Pełna regulacji, ograniczająca, taka, w której nikomu się nie ufa i nikt nie czuje się spełniony? Mamy wyobrażenie, że przeciwieństwem zabawy jest praca. Czujemy się winni, jeśli zostaniemy przyłapani na zabawie w pracy. "O nie, moi współpracownicy widzieli, jak się śmiałem, pomyślą, że nie mam wystarczająco dużo pracy" albo "O nie, muszę się schować, bo mój szef może mnie zobaczyć. Pomyśli, że pracuję za mało." Ale mam dla was nowinę: nasze myślenie jest zacofane.
The opposite of play is not work. The opposite of play is depression. It's depression. In fact, play improves our work. Just like there's benefits for humans and animals, there's benefits for play at work. For example, it stimulates creativity. It increases our openness to change. It improves our ability to learn. It provides a sense of purpose and mastery -- two key motivational things that increase productivity, through play. So before you start thinking of play as just not serious, play doesn't mean frivolous. You know, the professional athlete that loves skiing, he's serious about it, but he loves it. He's having fun, he's in the groove, he's in the flow. A doctor might be serious, but laughter's still a great medicine. Our thinking is backwards. We shouldn't be feeling guilty. We should be celebrating play.
Przeciwieństwem zabawy nie jest praca. Przeciwieństwem zabawy jest depresja. W rzeczywistości zabawa polepsza naszą pracę. Tak samo jak istnieją korzyści dla ludzi i zwierząt, tak też istnieją korzyści z zabawy w pracy. Na przykład, zabawa rozbudza kreatywność. Zwiększa naszą otwartość na zmiany. Poprawia umiejętność uczenia się. Zapewnia poczucie celu i biegłości w czymś - dwa główne czynniki motywacyjne, które zwiększają produktywność, przez zabawę. Dlatego zanim zaczniesz myśleć o zabawie jako o czymś niepoważnym, zabawa nie jest bezmyślna. Zawodowy sportowiec, który kocha jazdę na nartach, traktuje to poważnie, ale to kocha. Dobrze się bawi, wpada w rytm, odnosi sukcesy. Lekarz może być poważny, ale i tak śmiech jest świetnym lekarstwem. Nasze myślenie jest zacofane. Nie powinniśmy czuć się winni. Powinniśmy uczcić zabawę.
Quick example from the corporate world. FedEx, easy motto: people, service, profit. If you treat your people like people, if you treat them great, they're happier, they're fulfilled, they have a sense of mastery and purpose. What happens? They give better service -- not worse, but better. And when customers call for service and they're dealing with happy people that can make decisions and are fulfilled, how do the customers feel? They feel great. And what do great customers do, great-feeling customers? They buy more of your service and they tell more of their friends, which leads to more profit. People, service, profit. Play increases productivity, not decreases.
Szybki przykład ze świata biznesu. FedEx, łatwe motto: ludzie, usługi, zyski. Jeśli traktujesz ludzi po ludzki, jeśli tratujesz ich naprawdę dobrze, są szczęśliwsi, spełnienie, mają poczucie biegłości i celu. Co się wtedy dzieje? Lepiej wykonują usługi - nie gorzej, ale lepiej. A kiedy zgłaszają się klienci i mają do czynienia ze szczęśliwymi ludźmi, którzy mogą podejmować decyzje i są spełnieni, jak się czują? Czują się wspaniale. A co robią zadowoleni klienci, klienci czujący się wspaniale? Kupują więcej i opowiadają o firmie większej ilości znajomych, co prowadzi do większych zysków. Ludzie, usługi, zyski. Zabawa zwiększa produktywność, nie zmniejsza.
And you're going to say, "Gee, that can work for FedEx out there in the United States, but it can't work in Bulgaria. No way. We're different." It does work in Bulgaria, you guys. Two reasons. One, play is universal. There's nothing weird about Bulgarians that we can't play, besides the serious meme that we have to kick out. Two, I've tried it. I've tried at Sciant. When I got there, we had zero happy customers. Not one customer would refer us. I asked them all. We had marginal profit -- I did. We had marginal profits, and we had unhappy stakeholders. Through some basic change, change like improving transparency, change like promoting self-direction and collaboration, encouraging collaboration, not autocracy, the things like having a results-focus. I don't care when you get in in the morning. I don't care when you leave. I care that your customer and your team is happy and you're organized with that. Why do I care if you get in at nine o'clock? Basically promoting fun. Through promoting fun and a great environment, we were able to transform Sciant and, in just three short years -- sounds like a long time, but change is slow -- every customer, from zero to every customer referring us, above average profits for the industry and happy stakeholders. And you can say, "Well how do you know they're happy?" Well we did win, every year that we entered, one of the rankings for best employer for small business. Independent analysis from anonymous employees on their surveys. It does, and it can, work in Bulgaria. There's nothing holding us back, except our own mentality about play.
Powiecie: "Jasne, to może funkcjonować w FedExie, gdzieś w Stanach Zjednoczonych, ale nie może się sprawdzić w Bułgarii. Nie ma mowy. Jesteśmy inni." To sprawdza się w Bułgarii. Dwa argumenty. Po pierwsze, zabawa jest powszechna. Nie ma nic dziwnego w Bułgarach, co sprawiłoby, że nie potrafimy się bawić poza memem powagi, który musimy wyrzucić. Po drugie, próbowałem tego. Próbowałem w firmie Sciant. Kiedy tam trafiłem, nie mieliśmy żadnych zadowolonych klientów. Żaden z naszych klientów by nas nie polecił innym. Pytałem o to wszystkich. Mieliśmy nikłe zyski - ja miałem. Mieliśmy nikłe zyski i nieszczęśliwych udziałowców. Przez pewne podstawowe zmiany, takie jak poprawa przejrzystości, popieranie samodzielności i współpracy, zachęcanie do współpracy, a nie samowolki, skupienie się na efektach. Nie obchodzi mnie, o której godzinie przyjdziesz do pracy. Nie obchodzi mnie, o której wyjdziesz. Interesuje mnie to, czy twój klient i twój zespół są szczęśliwi, a ty to kontrolujesz. Czemu ma mnie obchodzić to, że przyszedłeś o dziewiątej? Przede wszystkim zachęcanie do zabawy. Poprzez zachęcanie do zabawy i przyjazne otoczenie udało na się zmienić Sciant w ciągu trzech krótkich lat - wydaje się, że to długo, ale zmiany przebiegają powoli - od żadnych zadowolonych klientów do wszystkich klientów polecających nas, zyski powyżej średniej, szczęśliwi udziałowcy. Możecie powiedzieć: "Skąd wiesz, że są szczęśliwi?" Cóż, wygrywaliśmy co roku jeden z rankingów najlepszych pracodawców w kategorii małych przedsiębiorstw. Niezależna analiza badań przeprowadzonych na anonimowych pracownikach. To działa i może działać w Bułgarii. Nie powstrzymuje nas nic oprócz naszych poglądów na temat zabawy.
So some steps that we can take -- to finish up -- how to make this revolution through play. First of all, you have to believe me. If you don't believe me, well just go home and think about it some more or something. Second of all, if you don't have the feeling of play in you, you need to rediscover play. Whatever it was that as a kid you used to enjoy, that you enjoyed only six months ago, but now that you've got that promotion you can't enjoy, because you feel like you have to be serious, rediscover it. I don't care if it's mountain biking or reading a book or playing a game. Rediscover that because you're the leaders, the innovation leaders, the thought leaders. You're the ones that have to go back to the office or talk to your friends and ignite the fire of change in the play revolution. You guys have to, and if you're not feeling it, your colleagues, your employees, aren't going to feel it. You've got to go back and say, "Hey, I'm going to trust you." Weird concept: I hired you; I should trust you. I'm going to let you make decisions. I'm going to empower you, and I'm going to delegate to the lowest level, rather than the top. I'm going to encourage constructive criticism. I'm going to let you challenge authority. Because it's by challenging the way things are always done is that we are able to break out of the rut that we're in and create innovative solutions to problems of today.
Na koniec - kilka kroków, które możemy podjąć, aby dokonać rewolucji poprzez zabawę. Po pierwsze, musicie mi uwierzyć. Jeśli mi nie wierzycie, po prostu idźcie do domu i pomyślcie o tym trochę. Po drugie, jeśli nie macie ochoty na zabawę, musicie odkryć ją na nowo. Cokolwiek co sprawiało ci przyjemność, gdy byłeś dzieckiem, co cieszyło cię jeszcze pół roku temu ale teraz, kiedy dostałeś awans, już cię nie cieszym bo uważasz, że musisz być poważny, odkryj to na nowo. Nie ma znaczenia, czy jest to kolarstwo górskie, czytanie, czy jakaś gra, odkryj to na nowo. A to dlatego, że jesteście przywódcami i macie wprowadzać pomysły, innowacje. To wy musicie przyjść do pracy albo porozmawiać z przyjaciółmi i rozbudzić w nich pragnienie rewolucji przez zabawę. To wy musicie to zrobić, więc jeśli nie jesteście do tego przekonani, wasi koledzy z pracy, wasi pracownicy, też się do tego nie przekonają. To wy musicie wrócić i powiedzieć: "Hej, zamierzam ci zaufać." Dziwny pomysł. Zatrudniłem cię. Powinienem ci ufać. Pozwolę ci podejmować decyzje. Dam ci większą władzę. Będę zlecał pracę raczej pracownikom niższego szczebla. Będę zachęcać do konstruktywnej krytyki. Pozwolę ci podważać autorytet. To właśnie przez podważanie tego w jaki sposób coś jest od zawsze robione możemy przełamać schematy i stworzyć innowacyjne rozwiązania dla dzisiejszych problemów.
We're not always right as leaders. We're going to eradicate fear. Fear is the enemy of play. And we're going to do things like eliminate restrictions. You know what, let them use their mobile phone for personal calls -- heaven forbid. Let them be on the Internet. Let them be on instant messengers. Let them take long lunches. Lunch is like the recess for work. It's when you go out in the world and you recharge your brain, you meet your friends, you have a beer, you have some food, you talk, you get some synergy of ideas that maybe you wouldn't have had before. Let them do it. Give them some freedom, and in general, let them play. Let them have fun at the workplace. We spend so much of our lives at the workplace, and it's supposed to be, what, a miserable grind, so that 20 years from now, we wake up and say, "Is this it? Is that all there was?" Unacceptable. Nepriemliv. (Laughter)
Jako przywódcy nie zawsze mamy rację. Wytępimy strach. Strach jest wrogiem zabawy. I dokonamy takich rzeczy jak wyeliminowanie ograniczeń. Wiecie co, pozwólcie im używać telefonów do prywatnych rozmów. Pozwólcie im korzystać z internetu. Pozwólcie im używać komunikatorów. Niech mają długą przerwę na lunch. Lunch to przerwa w pracy. To wtedy wychodzisz na zewnątrz i możesz naładować swój umysł, spotykasz znajomych, pijesz piwo, jesz, rozmawiasz, z różnych źródeł otrzymujesz pomysły, których być może wcześniej nie miałeś. Pozwól im to zrobić. Daj im trochę wolności. Ogólnie rzecz biorąc, pozwól im się bawić. Pozwól im na przyjemności w pracy. Spędzamy tak dużą część życia w pracy, a jaki ma być ten czas? Nędzna harówka, tak że za 20 lat obudzisz się i pomyślisz: "To już wszystko? To tak miało być?" Niedopuszczalne. (Śmiech)
So in summary, we need a drastic change in the way we think and behave, but we don't need a workers' revolution. We don't need a workers' revolution. What we need is a players' uprising. What we need is a players' uprising. What we need is a players' uprising. Seriously, we need to band together. Today is the start of the uprising. But what you need to do is fan the flames of the revolution. You need to go and share your ideas and your success stories of what worked about reinvigorating our lives, our schools, and our work with play; about how play promotes a sense of promise and self-fulfillment; of how play promotes innovation and productivity, and, ultimately, how play creates meaning. Because we can't do it alone. We have to do it together, and together, if we do this and share these ideas on play, we can transform Bulgaria for the better.
Podsumowując, potrzebujemy drastycznej zmiany w sposobie myślenia i zachowania, ale nie potrzebujemy rewolucji pracowniczej. Nie potrzebujemy rewolucji robotniczej. To czego potrzebujemy, to powstanie miłośników zabawy. Potrzebujemy powstania miłośników zabawy. Potrzebujemy powstania miłośników zabawy. Poważnie, musimy się zjednoczyć. Dziś rozpoczyna się powstanie. Musicie tylko wzniecić rewolucję. Musicie podzielić się swoimi pomysłami i historiami na temat tego, co się sprawdziło w przypadku ożywiania na nowo życia, szkół, i pracy przez zabawę; na temat tego jak dawać poczucie nadziei i samospełnienia; na temat tego jak zabawa zapewnia innowacyjność i produktywność; i ostatecznie jak zabawa nadaje sens. Bo nie możemy zrobić tego sami. Musimy zrobić to razem. A razem, jeśli to zrobimy i podzielimy się poglądami na temat zabawy, możemy zmienić Bułgarię na lepsze.
Thank you.
Dziękuję.
(Applause)
(Oklaski)