Είμαι σήμερα εδώ για να ξεκινήσω μια επανάσταση. Όμως, πριν ξεσηκωθείτε ή πριν ξεκινήσετε τους ύμνους ή πριν διαλέξετε το αγαπημένο σας χρώμα για την επανάσταση, θα ήθελα να καθορίσω τι εννοώ με τη λέξη "επανάσταση". Λέγοντας "επανάσταση" εννοώ μια δραστική και μακροπρόθεσμη αλλαγή στον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς μας, στον τρόπο που σκεφτόμαστε και συμπεριφερόμαστε. Λοιπόν, Στηβ, γιατί χρειαζόμαστε μια επανάσταση; Χρειαζόμαστε μια επανάσταση γιατί τα πράγματα είναι χάλια, είναι απλά χάλια. Και αυτό με λυπεί γιατί πραγματικά έχω βαρεθεί να είναι τα πράγματα χάλια. Ξέρετε, έχω βαρεθεί να μη φτάνουμε τις δυνατότητές μας. Βαρέθηκα να είμαστε τελευταίοι.
I'm here today to start a revolution. Now before you get up in arms, or you break into song, or you pick a favorite color, I want to define what I mean by revolution. By revolution, I mean a drastic and far-reaching change in the way we think and behave -- the way we think and the way we behave. Now why, Steve, why do we need a revolution? We need a revolution because things aren't working; they're just not working. And that makes me really sad because I'm sick and tired of things not working. You know, I'm sick and tired of us not living up to our potential. I'm sick and tired of us being last.
Και είμαστε τελευταίοι σε τόσα πολλά πράγματα. Για παράδειγμα, στους κοινωνικούς δείκτες. Είμαστε στην τελευταία θέση στην Ευρώπη στην καινοτομία. Εδώ είμαστε, στην τελευταία θέση, στην τελευταία θέση ως πολιτισμός που δεν εκτιμά την καινοτομία. Είμαστε στην τελευταία θέση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και αυτό είναι σημαντικό για την αίσθηση ευημερίας. Και αυτοί είμαστε, όχι μόνο τελευταίοι στην Ε.Ε., αλλά τελευταίοι στην Ευρώπη. Και το χειρότερο όλων αναφέρθηκε τις τελευταίες τρεις εβδομάδες - πολλοί από σας το έχετε δει - στο The Economist. Είμαστε το πιο λυπηρό μέρος στη Γη - όσον αφορά το ΑΕΠ - το πιο λυπηρό μέρος στη Γη. Αυτά στα κοινωνικά. Ας δούμε και την εκπαίδευση. Ποια ήταν η κατάταξή μας πριν τρεις εβδομάδες σύμφωνα με μια άλλη έκθεση, αυτή του ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης); Τελευταίοι στην ανάγνωση, στα μαθηματικά και τις επιστήμες. Τελευταίοι! Επιχειρηματικότητα: Το χαμηλότερο ποσοστό στην Ε.Ε. επιχειρηματιών που προσφέρουν οφέλη στην κοινωνία. Γιατί; Τι συμβαίνει; Το χαμηλότερο ποσοστό νέων επιχειρήσεων. Και αυτό συμβαίνει παρότι, όπως όλοι γνωρίζουν, οι μικρές επιχειρήσεις είναι η ατμομηχανή των οικονομιών. Προσλαμβάνουμε περισσότερους ανθρώπου, δημιουργούμε περισσότερους φόρους. Αν η ατμομηχανή μας είναι διαλυμένη, φανταστείτε τι; Τελευταίοι στην Ευρώπη σε ΑΕΠ. Τελευταίοι! Γι' αυτό δεν αποτελεί έκπληξη ότι 62 τις εκατό των Βούλγαρων δεν είναι αισιόδοξοι για το μέλλον. Είμαστε δυστυχισμένοι, έχουμε κακή εκπαίδευση και έχουμε τη χειρότερη επιχειρηματικότητα.
And we are last place in so many things -- for example, social factors. We're last place in Europe in innovation. There we are right at the end, right at the bottom, last place as a culture that doesn't value innovation. We're last place in health care, and that's important for a sense of well-being. And there we are, not just last in the E.U., we're last in Europe, at the very bottom. And worst of all, it just came out three weeks ago, many of you have seen it, The Economist. We're the saddest place on Earth, relative to GDP per capita -- the saddest place on Earth. That's social. Let's look at education. Where do we rank three weeks ago in another report by the OECD? Last in reading, math and science. Last. Business: The lowest perception in the E.U. that entrepreneurs provide benefits to society. Why as a result, what happens? The lowest percentage of entrepreneurs starting businesses. And this is despite the fact that everybody knows that small business is the engine of economies. We hire the most people; we create the most taxes. So if our engine's broken, guess what? Last in Europe GDP per capita. Last. So it's no surprise, guys, that 62 percent of Bulgarians are not optimistic about the future. We're unhappy, we have bad education, and we have the worst businesses.
Αυτά είναι γεγονότα. Δεν είναι ιστορίες, δεν είναι ψέματα. Δεν είναι. Δεν έχω δημιουργήσει καμιά συνωμοσία εναντίον της Βουλγαρίας. Αυτά είναι γεγονότα. Πιστεύω ότι είναι απολύτως και ξεκάθαρα σαφές ότι το σύστημά μας είναι διαλυμένο. Ο τρόπος που σκεφτόμαστε και συμπεριφερόμαστε, ο τρόπος συμπεριφοράς μας είναι προβληματικός. Χρειαζόμαστε δραστική αλλαγή στον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς, για να μετατρέψουμε τη Βουλγαρία σε κάτι καλύτερο, για τους εαυτούς μας, για τους φίλους μας, για την οικογένειά μας και για το μέλλον μας. Πως συνέβη αυτό; Ας είμαστε αισιόδοξοι τώρα. Θα γίνουμε αισιόδοξοι. Πως συνέβη αυτό; Πιστεύω ότι είμαστε τελευταίοι γιατί - και αυτό θα είναι δραστικό για κάποιους από σας - επειδή περιορίζουμε τους εαυτούς μας. Περιορίζουμε τους εαυτούς μας επειδή δεν εκτιμούμε ανάλογα το "παιχνίδι". Ναι, ναι, είπα "παιχνίδι".
And these are facts, guys. This isn't story tale; it's not make-believe. It's not. It's not a conspiracy I have got against Bulgaria. These are facts. So I think it should be really, really clear that our system is broken. The way we think, the way we behave, our operating system of behaving is broken. We need a drastic change in the way we think and behave to transform Bulgaria for the better, for ourselves, for our friends, for our family and for our future. How did this happen? Let's be positive now. We're going to get positive. How did this happen? I think we're last because -- and this is going to be drastic to some of you -- because we are handicapping ourselves. We're holding ourselves back because we don't value play. I said "play," all right.
Σε περίπτωση που κάποιοι από σας έχετε ξεχάσει τι είναι παιχνίδι, θα σας θυμίσω τι είναι παιχνίδι. Τα μωρά παίζουν, τα παιδιά παίζουν, οι ενήλικες παίζουν. Δεν εκτιμούμε ανάλογα το παιχνίδι. Στην πραγματικότητα, υποτιμούμε το παιχνίδι. Και το υποτιμούμε σε τρεις τομείς. Ας επιστρέψουμε στους συγκεκριμένους τρεις τομείς. Κοινωνικό περιβάλλον: 45 χρόνια τι; Κομμουνισμού όπου η κοινωνία και η πολιτεία τίθενται πάνω από το άτομο, όπου υφίσταται καταπίεση στη δημιουργικότητα, στην έκφραση των ιδεών και στην καινοτομία. Αντίθετα, σε τι δίνουμε αξία; Γιατί έχει αποδειχθεί ότι ο τρόπος που χρησιμοποιούμε και παράγουμε γνώση επηρεάζεται από το κοινωνικό και δομικό μας πλάσιο το οποίο τι μας έχει δείξει στον κομμουνισμό; Ας σοβαρευτούμε. Ας σοβαρευτούμε πραγματικά. Ναι. (χειροκρότημα) Ας σοβαρευτούμε. Δεν μπορώ να σας πω πόσες φορές με έχουν επιπλήξει στο πάρκο γιατί άφησα τα παιδιά μου να παίξουν. Θεέ μου, επειδή τα άφησα να παίξουν στη λάσπη ή να πλησιάσουν το νερό, θεωρούσαν ότι αυτά θα τα σκοτώσουν. Οι ηλικιωμένοι μου έλεγαν ότι δεν πρέπει να αφήνουμε τα παιδιά μας να παίζουν τόσο πολύ, γιατί η ζωή θέλει σοβαρότητα και πρέπει να τα εκπαιδεύουμε για τη σοβαρότητα που απαιτεί η ζωή.
In case some of you forgot what play is, this is what play looks like. Babies play, kids play, adults play. We don't value play. In fact, we devalue play. And we devalue it in three areas. Let's go back to the same three areas. Social: 45 years of what? Of communism -- of valuing the society and the state over the individual and squashing, inadvertently, creativity, individual self-expression and innovation. And instead, what do we value? Because it's shown the way we apply, generate and use knowledge is affected by our social and institutional context, which told us what in communism? To be serious. To be really, really serious. It did. (Applause) Be serious. I can't tell you how many times I've been scolded in the park for letting my kids play on the ground. Heaven forbid they play in the dirt, the kal, or even worse, lokvi, water -- that will kill them. I have been told by babas and dyados that we shouldn't let our kids play so much because life is serious and we need to train them for the seriousness of life.
Κυριαρχεί ένα πρότυπο σοβαροφάνειας. Είναι ένα κοινωνικό γονίδιο. Ένα γονίδιο σοβαροφάνειας. Υφίσταται εδώ και 45 χρόνια και έχει δημιουργήσει αυτό που αποκαλώ "παράγοντα baba". (γέλια) (χειροκρότημα) Θα σας πω αμέσως πως λειτουργεί. Πρώτο βήμα: Η γυναίκα λέει: "Θέλω να κάνω παιδί. Iskam baby" Δεύτερο βήμα: Αποκτούμε παιδί. Ζήτω! Αλλά τι συμβαίνει στο τρίτο βήμα; Θέλω να επιστρέψω στην εργασία μου γιατί θέλω να συνεχίσω την καριέρα μου ή απλώς να πηγαίνω για καφέ. Θα δώσω bebko στο baba. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο baba επηρεάζεται από ένα πρότυπο σοβαρότητα που ισχύει εδώ και 45 χρόνια. Τι συμβαίνει λοιπόν; Μεταδίδει έναν ιό στο μωρό και διαρκεί πραγματικά πολύ καιρό ώστε αυτό το πρότυπο σοβαροφάνειας να αποβληθεί από το σύστημα λειτουργίας μας.
We have a serious meme running through. It's a social gene running through us. It's a serious gene. It's 45 years of it that's created what I call the "baba factor." (Laughter) (Applause) And here's how it works. Step one: woman says, "I want to have a baby. Iskam baby." Step two: we get the baby. Woohoo! But then what happens in step three? I want to go back to work because I need to further my career or I just want to go have coffees. I'm going to give bebko to baba. But we need to remember that baba's been infected by the serious meme for 45 years. So what happens? She passes that virus on to baby, and it takes a really, really, really long time -- as the redwood trees -- for that serious meme to get out of our operating system.
Τι συμβαίνει στη συνέχεια; Περνάει στην εκπαίδευση όπου έχουμε ένα απαρχαιωμένο εκπαιδευτικό σύστημα που έχει αλλάξει ελάχιστα τα τελευταία 100 χρόνια, που προάγει τη μηχανική αποστήθιση, τα πρότυπα μάθησης και υποτιμά την ελεύθερη έκφραση, την αναζήτηση, τον προβληματισμό, τη δημιουργικότητα και το παιχνίδι. Είναι χάλια. Αληθινή ιστορία: Ξεκίνησα να ψάχνω σχολείο για το παιδί μου. Πήγα σε ένα διακεκριμένο μικρό σχολείο όπου μου είπαν ότι το παιδί μου πρόκειται να μελετά μαθηματικά 10 φορές την εβδομάδα, φυσική οκτώ φορές την εβδομάδα και ανάγνωση πέντε φορές τη μέρα κτλ.. Ρώτησα: "Πότε θα παίζει και θα έχει ελεύθερο χρόνο;" Μου απάντησαν: "Δεν υπάρχει χρόνος γι'αυτά στο πρόγραμμα". (γέλια) Είπα: "Είναι πέντε ετών." Τι έγκλημα είναι αυτό; Είναι εγκληματικό το ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι τόσο σοβαροφανές επειδή η εκπαίδευση είναι τόσο σοβαροφανής και δημιουργεί άμυαλους, ρομποτικά κινούμενους εργάτες για να τοποθετούν βίδες σε προανοιγμένες τρύπες. Λυπάμαι, αλλά τα σημερινά προβλήματα δεν είναι αυτά της Βιομηχανικής Επανάστασης. Χρειαζόμαστε προσαρμοστικότητα και ικανότητες για να μάθουμε πως μπορούμε να γίνουμε δημιουργικοί και καινοτόμοι. Δε χρειαζόμαστε βιομηχανοποιημένους εργάτες. Αλλά όχι, το πρότυπο συνεχίζει στην εργασία και δεν εκτιμούμε το παιχνίδι. Παράγουμε ρομποτικούς εργάτες και τους μεταχειριζόμαστε ως πόρους που τους χρησιμοποιούμε και μετά τους πετάμε.
What happens then? It goes into education where we have an antiquated education system that has little changed for 100 years, that values rote learning, memorization and standardization, and devalues self-expression, self-exploration, questioning, creativity and play. It's a crap system. True story: I went looking for a school for my kid. We went to this prestigious little school and they say they're going to study math 10 times a week and science eight times a week and reading five times a day and all this stuff. And we said, "Well what about play and recess?" And they said, "Ha. There won't be a single moment in the schedule." (Laughter) And we said, "He's five." What a crime. What a crime. And it's a crime that our education system is so serious because education is serious that we're creating mindless, robotic workers to put bolts in pre-drilled holes. But I'm sorry, the problems of today are not the problems of the Industrial Revolution. We need adaptability, the ability to learn how to be creative and innovative. We don't need mechanized workers. But no, now our meme goes into work where we don't value play. We create robotic workers that we treat like assets, to lever and just throw away.
Ποιες είναι οι εργασιακές αξίες στη Βουλγαρία; Απολυταρχικές - κάντε ότι πω γιατί είμαι επικεφαλής. Είμαι το αφεντικό και ξέρω καλύτερα από σας. Χωρίς εμπιστοσύνη - είσαι προφανώς εγκληματίας και γι'αυτό θα εγκαταστήσω κάμερες ασφαλείας. (γέλια) Έλεγχος - είσαι προφανώς ηλίθιος και γι'αυτό θα δημιουργήσω ένα δισεκατομμύριο μικροδιαδικασίες για να μην ξεφύγεις από την προδιαγεγραμμένη πορεία. Περιορισμός - μη χρησιμοποιείς το κινητό σου, μη χρησιμοποιείς το λαπτοπ, μην κάνεις αναζητήσεις στο ίντερνετ, μη χρησιμοποιείς το instant messaging. Είναι αντιεπαγγελματικά και κακά. Στο τέλος της μέρας, δεν σε γεμίζει γιατί είσαι υπό αυστηρό έλεγχο, περιορισμό, δεν εκτιμάται το έργο σου και δεν διασκεδάζεις. Στην κοινωνία μας, στην εκπαίδευσή μας και στις επιχειρήσεις μας δεν εκτιμούμε το παιχνίδι. Για το λόγο αυτό είμαστε τελευταίοι, επειδή δεν εκτιμούμε το παιχνίδι.
What are qualities of a Bulgarian work? Autocratic -- do what I say because I'm the chef. I'm the boss and I know better than you. Untrusting -- you're obviously a criminal, so I'm going to install cameras. (Laughter) Controlling -- you're obviously an idiot, so I'm going to make a zillion little processes for you to follow so you don't step out of the box. So they're restrictive -- don't use your mobile phone, don't use your laptop, don't search the Internet, don't be on I.M. That's somehow unprofessional and bad. And at the end of the day, it's unfulfilling because you're controlled, you're restricted, you're not valued and you're not having any fun. In social, in education and in our business, don't value play. And that's why we're last, because we don't value play.
Μπορεί να μου πείτε: "Αστειότητες, Στηβ. Τι χαζή ιδέα! Δεν μπορεί να οφείλεται στο παιχνίδι. Μόνο το παιχνίδι, είναι ηλιθιότητα". Έχουμε το πρότυπο σοβαροφάνειας μέσα μας. Θα απαντήσω αρνητικά. Θα σας αποδείξω στο επόμενο μέρος της ομιλίας μου ότι το παιχνίδι είναι ο καταλύτης, είναι η επανάσταση που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να μεταρρυθμίσουμε τη Βουλγαρία προς το καλύτερο. Παιχνίδι: το μυαλό μας θέλει το παιχνίδι. Η εξέλιξη έχει επιλέξει, εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια, το παιχνίδι τόσο για τα ζώα όσο και για τους ανθρώπους. Και ξέρετε κάτι; Η εξέλιξη κάνει εξαιρετική δουλειά στην απόρριψη χαρακτηριστικών που δεν μας προάγουν και στην επιλογή αυτών που μας προσφέρουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Η φύση δεν είναι χαζή, έχει επιλέξει το παιχνίδι. Πέρα για πέρα στο βασίλειο των ζώων και για παράδειγμα στα μυρμήγκια. Τα μυρμήγκια παίζουν. Ίσως δεν το γνωρίζατε, αλλά παίζουν, μαθαίνουν την κοινωνική διάταξη και τη δυναμική των πραγμάτων. Τα ποντίκια παίζουν, αλλά μάλλον δεν γνωρίζετε ότι τα ποντίκια παίζουν περισσότερο έχουν μεγαλύτερους εγκεφάλους και μαθαίνουν να εκπληρώνουν αποστολές καλύτερα και να αποκτούν ικανότητες. Οι γάτες παίζουν. Όλοι γνωρίζουμε ότι οι γάτες παίζουν. Αυτό που πιθανώς δεν γνωρίζατε είναι ότι αν στερηθεί το παιχνίδι απ' αυτές δεν είναι δυνατόν γι' αυτές να λειτουργήσουν κοινωνικά. Μπορούν να κυνηγήσουν, αλλά δεν μπορούν να είναι κοινωνικές. Οι αρκούδες παίζουν. Αλλά μπορεί να μη γνωρίζετε ότι οι αρκούδες που παίζουν επιβιώνουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Δεν είναι οι αρκούδες που μαθαίνουν να ψαρεύουν καλύτερα. Είναι αυτές που παίζουν περισσότερο.
And you can say, "That's ridiculous, Steve. What a dumb idea. It can't be because of play. Just play, that's a stupid thing." We have the serious meme in us. Well I'm going to say no. And I will prove it to you in the next part of the speech -- that play is the catalyst, it is the revolution, that we can use to transform Bulgaria for the better. Play: our brains are hardwired for play. Evolution has selected, over millions and billions of years, for play in animals and in humans. And you know what? Evolution does a really, really good job of deselecting traits that aren't advantageous to us and selecting traits for competitive advantage. Nature isn't stupid, and it selected for play. Throughout the animal kingdom, for example: ants. Ants play. Maybe you didn't know that. But when they're playing, they're learning the social order and dynamics of things. Rats play, but what you might not have known is that rats that play more have bigger brains and they learn tasks better, skills. Kittens play. We all know kittens play. But what you may not know is that kittens deprived of play are unable to interact socially. They can still hunt, but they can't be social. Bears play. But what you may not know is that bears that play more survive longer. It's not the bears that learn how to fish better. It's the ones that play more.
Και εν τέλει, μια πραγματικά ενδιαφέρουσα μελέτη - κατέδειξε τη συσχέτιση μεταξύ παιχνιδιού και μεγέθους εγκεφάλου. Όσο περισσότερο παίζουμε, τόσο μεγαλύτερος είναι ο εγκέφαλός μας. Τα δελφίνια που έχουν μεγάλους εγκεφάλους παίζουν πολύ. Αλλά ποιος από αυτούς που έχουν τους μεγαλύτερους εγκεφάλους ότι παίζει περισσότερο; Ναι, οι άνθρωποι. Τα παιδιά παίζουν, εμείς παίζουμε - ανεξάρτητα με την εθνικότητα, τη φυλή, το χρώμα ή τη θρησκεία, είναι κάτι παγκόσμιο, παίζουμε. Όχι μόνο τα παιδιά, αλλά και οι ενήλικοι.
And a final really interesting study -- it's been shown, a correlation between play and brain size. The more you play, the bigger the brains there are. Dolphins, pretty big brains, play a lot. But who do you think with the biggest brains are the biggest players? Yours truly: humans. Kids play, we play -- of every nationality, of every race, of every color, of every religion. It's a universal thing -- we play. And it's not just kids, it's adults too.
Νέος ωραίος όρος: νεοταινία - η διατήρηση του παιχνιδιού και των χαρακτηριστικών των ανηλίκων στους ενήλικες. Ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι νεοταινιστές; Οι άνθρωποι!. Κάνουμε σπορ. Το κάνουμε για διασκέδαση, ή σε αγώνες, για επαγγελματικούς λόγους. Παίζουμε μουσικά όργανα. Χορεύουμε, φιλιόμαστε, τραγουδάμε, διασκεδάζουμε. Είμαστε σχεδιασμένοι από τη φύση μας για να παίζουμε, από τη γέννηση μέχρι και την πεπερασμένη ηλικία. Είμαστε σχεδιασμένοι παίζουμε διαρκώς, να παίζουμε πολύ και να μη σταματάμε. Είναι ένα μεγάλο προσόν. Όπως υπάρχουν προσόντα στα ζώα, υπάρχουν αντίστοιχα και στους ανθρώπους. Για παράδειγμα, έχει αποδειχθεί ότι διαγείρεται το νευρικό σύστημα στον περιοχή που ελέγχει τα συναισθήματα και αναπτύσσεται ο φλοιός του εγκεφάλου εκεί όπου παράγεται η γνώση. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Αναπτύσσουμε περισσότερη συναισθηματική ωριμότητα όσο περισσότερο παίζουμε. Αναπτύσσουμε την ικανότητά μας στη λήψη αποφάσεων αν παίζουμε περισσότερο.
Really cool term: neoteny -- the retention of play and juvenile traits in adults. And who are the biggest neotenists? Humans. We play sports. We do it for fun, or as Olympians, or as professionals. We play musical instruments. We dance, we kiss, we sing, we just goof around. We're designed by nature to play from birth to old age. We're designed to do that continuously -- to play and play a lot and not stop playing. It is a huge benefit. Just like there's benefits to animals, there's benefits to humans. For example, it's been shown to stimulate neural growth in the amygdala, in the area where it controls emotions. It's been shown to promote pre-frontal cortex development where a lot of cognition is happening. As a result, what happens? We develop more emotional maturity if we play more. We develop better decision-making ability if we play more.
Αυτά είναι γεγονότα. Δεν είναι επιστημονική φαντασία, δεν είναι ιστορίες, είναι απλώς επιστήμη. Αυτά είναι τα πλεονεκτήματα του παιχνιδιού. Είναι ένα δικαίωμα που αποκτούμε από τη γέννησή μας όπως η βάδιση, η ομιλία ή η όραση. Αν στερήσουμε τους εαυτούς μας από το παιχνίδι θα είναι σαν να καθιστούμε εαυτούς ανάπηρους κάτι που θα συνέβαινε όπως αν στερούσαμε οποιοδήποτε άλλο εκ γενετής δικαίωμα. Δεν αναπτύσσουμε τις δυνατότητές μας. Μια μικρή άσκηση: κλείστε τα μάτια σας και προσπαθήστε να φανταστείτε έναν κόσμο χωρίς παιχνίδι. Φανταστείτε ένα κόσμο χωρίς θέατρο, χωρίς τέχνες, χωρίς τραγούδι, χωρίς χορό, χωρίς ποδόσφαιρο, χωρίς ράγκμπι, χωρίς γέλιο. Πως σας φαίνεται αυτός ο κόσμος; Είναι άδειος. Είναι σκυθρωπός.
These guys are facts. It's not fiction, it's not story tales, it's not make-believe; it's cold, hard science. These are the benefits to play. It is a genetic birthright that we have, like walking or speaking or seeing. And if we handicap ourselves with play, we handicap ourselves as if we would with any other birthright that we have. We hold ourselves back. Little exercise just for a second: close your eyes and try to imagine a world without play. Imagine a world without theater, without the arts, without song, without dancing, without soccer, without football, without laughter. What does this world look like? It's pretty bleak. It's pretty glum.
Τώρα φανταστείτε το χώρο εργασίας σας. Είναι διασκεδαστικός; Μήπως ο χώρος εργασίας των φίλων σας - ας το πάμε παραπέρα. Είναι διασκεδαστικός; Ή είναι χάλια; Απολυταρχικός, ελεγχόμενος, περιοριστικός, χωρίς εμπιστοσύνη και ικανοποίηση; Έχουμε την αντίληψη ότι το αντίθετο του παιχνιδιού είναι η εργασία. Αισθανόμαστε ενοχές αν μας δουν να παίζουμε στη δουλειά. "Οι συνάδελφοί μου με βλέπουν να γελώ. Δεν πρέπει να έχω πολύ δουλειά" ή "Πρέπει να το κρύψω για να μη με δει το αφεντικό μου. Θα σκεφτεί ότι δεν δουλεύω σκληρά". Έχω νέα για σας: η σκέψη μας είναι οπισθοδρομική.
Now imagine your workplace. Is it fun? Is it playful? Or maybe the workplace of your friends -- here we're forward thinking. Is it fun? Is it playful? Or is it crap? Is it autocratic, controlling, restrictive and untrusting and unfulfilling? We have this concept that the opposite of play is work. We even feel guilty if we're seen playing at work. "Oh, my colleagues see me laughing. I must not have enough work," or, "Oh, I've got to hide because my boss might see me. He's going to think I'm not working hard." But I have news for you: our thinking is backwards.
Το αντίθετο του παιχνιδιού δεν είναι η εργασία. Το αντίθετο του παιχνδιού είναι η κατάθλιψη. Η κατάθλιψη. Στην πραγματικότητα, το παιχνίδι βελτιώνει την εργασία μας. Όπως υπάρχουν πλεονεκτήματα για τους ανθρώπους και τα ζώα, αντίστοιχα υπάρχουν και για το παιχνίδι στην εργασία. Για παράδειγμα, διαγείρει τη δημιουργικότητα. Αυξάνει τη διορατικότητά μας για αλλαγές. Βελτιώνει την ικανότητα μάθησης. Παρέχει μια αίσθηση σκοπού και τελειότητας - δύο βασικά στοιχεία κινήτρου που αυξάνουν την παραγωγικότητα μέσω του παιχνιδιού. Γι' αυτό, πριν ξεκινήσετε να θεωρείται το παιχνίδι ως μη σοβαρό, αντιληφθείτε ότι το παιχνίδι δεν είναι συνυφασμένο με τη χαλαρότητα. Όπως ξέρετε, ο επαγγελματίας σκιέρ είναι πολύ σοβαρός απέναντι στη δουλειά του, αλλά την αγαπάει. Διασκεδάζει. Ένας γιατρός μπορεί να είναι σοβαρός αλλά το γέλιο παραμένει ένα σπουδαίο φάρμακο. Η σκέψη μας είναι οπισθοδρομική. Δεν πρέπει να αισθανόμαστε ενοχές. Πρέπει να πανηγυρίζουμε για το παιχνίδι.
The opposite of play is not work. The opposite of play is depression. It's depression. In fact, play improves our work. Just like there's benefits for humans and animals, there's benefits for play at work. For example, it stimulates creativity. It increases our openness to change. It improves our ability to learn. It provides a sense of purpose and mastery -- two key motivational things that increase productivity, through play. So before you start thinking of play as just not serious, play doesn't mean frivolous. You know, the professional athlete that loves skiing, he's serious about it, but he loves it. He's having fun, he's in the groove, he's in the flow. A doctor might be serious, but laughter's still a great medicine. Our thinking is backwards. We shouldn't be feeling guilty. We should be celebrating play.
Ένα σύντομο παράδειγμα από τον επιχειρηματικό κόσμο. Το σύνθημα της FedEX είναι: άνθρωπος, υπηρεσίες, κέρδος. Αν φέρεσαι στους ανθρώπους σαν ανθρώπους, αν τους φέρεσαι καλά, είναι πιο ευτυχισμένοι, νιώθουν ολοκληρωμένοι και έχουν την αίσθηση πληρότητας. Το αποτέλεσμα; Παρέχουν καλύτερες υπηρεσίες - όχι χειρότερες ... καλύτερες. Όταν οι πελάτες ζητούν υπηρεσίες αντιμετωπίζουν ευτυχισμένους ανθρώπους που λαμβάνουν σωστές αποφάσεις και είναι ολοκληρωμένοι. Πως νοιώθουν οι πελάτες; Ευτυχισμένοι! Και τι κάνουν οι ευτυχισμένοι πελάτες; Αγοράζουν περισσότερες υπηρεσίες και διαδίδουν τα νέα στους φίλους τους το οποίο οδηγεί σε περισσότερα κέρδη. Άνθρωπος, υπηρεσίες, κέρδος. Το παιχνίδια αυξάνει την παραγωγικότητα, δεν τη μειώνει.
Quick example from the corporate world. FedEx, easy motto: people, service, profit. If you treat your people like people, if you treat them great, they're happier, they're fulfilled, they have a sense of mastery and purpose. What happens? They give better service -- not worse, but better. And when customers call for service and they're dealing with happy people that can make decisions and are fulfilled, how do the customers feel? They feel great. And what do great customers do, great-feeling customers? They buy more of your service and they tell more of their friends, which leads to more profit. People, service, profit. Play increases productivity, not decreases.
Θα μου πείτε "Αυτό μπορεί να δουλεύει για τη FedEx στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά δεν μπορεί να εφαρμοστεί στη Βουλγαρία. Δεν υπάρχει περίπτωση. Είμαστε διαφορετικοί." Δουλεύει στη Βουλγαρία φίλοι μου και δουλεύει για δύο λόγους. Πρώτον, το παιχνίδι είναι παγκόσμιο. Δεν υπάρχει τίποτε που να κάνει τους Βούλγαρους να μην μπορούν να παίξουν πέρα από το πρότυπο σοβαροφάνειας που πρέπει να αποβάλλουν. Δεύτερον, το έχω δοκιμάσει. Το δοκίμασα στο Σκίαντ. Όταν πήγα εκεί δεν είχα πελάτες. Δε μιλούσε για μας ούτε ένας πελάτης. Τους ρώτησα όλους. Είχαμε οριακά κέρδη - είχα. Είχαμε οριακά κέρδη και δυστυχισμένους μετόχους. Σκέφτηκα να κάνω ορισμένες βασικές αλλαγές, αλλαγές όπως η βελτίωση της διαφάνειας, αλλαγές όπως η προώθηση της αυτοδιάθεσης της συνεργασίας, και όχι του απολυταρχισμού. Έθεσα στόχους αποτελέσματος. Δε με ενδιαφέρει τι ώρα θα έρθεις το πρωί και τι ώρα θα φύγεις. Με ενδιαφέρει να είναι χαρούμενος ο πελάτης και η ομάδα σου και να οργανώσεις τη δουλειά σου με αυτό το στόχο. Γιατί με ενδιαφέρει αν θα έρθεις στις 9 η ώρα; Βασικά προώθησα τη διασκέδαση. Μέσω της προώθησης της διασκέδασης και του ευχάριστου περιβάλλοντος εργασίας μπορέσαμε να μεταρρυθμίσουμε το Σκίαντ και μέσα σε τρία χρόνια - ακούγεται μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά η αλλαγή παίρνει χρόνο - κάθε πελάτης μιλούσε για μας, αποκτήσαμε σημαντικά κέρδη και ευχαριστημένους μετόχους. Μπορεί να ρωτήσετε "Πως ξέρεις ότι ήταν ευτυχισμένοι;" Κερδίζαμε κάθε χρόνο μία από τις διακρίσεις για τον καλύτερο υπάλληλο σε μικρή επιχείρηση. Ανεξάρτητες αναλύσεις από ανώνυμους εργαζομένους στις έρευνές τους. Μπορεί να δουλέψει στη Βουλγαρία. Τίποτα δεν μπορεί να μας περιορίσει παρά η δική μας νοοτροπία για το παιχνίδι.
And you're going to say, "Gee, that can work for FedEx out there in the United States, but it can't work in Bulgaria. No way. We're different." It does work in Bulgaria, you guys. Two reasons. One, play is universal. There's nothing weird about Bulgarians that we can't play, besides the serious meme that we have to kick out. Two, I've tried it. I've tried at Sciant. When I got there, we had zero happy customers. Not one customer would refer us. I asked them all. We had marginal profit -- I did. We had marginal profits, and we had unhappy stakeholders. Through some basic change, change like improving transparency, change like promoting self-direction and collaboration, encouraging collaboration, not autocracy, the things like having a results-focus. I don't care when you get in in the morning. I don't care when you leave. I care that your customer and your team is happy and you're organized with that. Why do I care if you get in at nine o'clock? Basically promoting fun. Through promoting fun and a great environment, we were able to transform Sciant and, in just three short years -- sounds like a long time, but change is slow -- every customer, from zero to every customer referring us, above average profits for the industry and happy stakeholders. And you can say, "Well how do you know they're happy?" Well we did win, every year that we entered, one of the rankings for best employer for small business. Independent analysis from anonymous employees on their surveys. It does, and it can, work in Bulgaria. There's nothing holding us back, except our own mentality about play.
Θα δούμε μερικά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να φέρουμε την επανάσταση μέσω του παιχνιδιού. Πρώτα απ' όλα, πρέπει να με πιστέψετε. Αν δεν με πιστεύετε, πηγαίνετε σπίτι σας και σκεφτείτε το περισσότερο ή σκεφτείτε κάτι άλλο. Δεύτερον, αν δεν έχετε μέσα σας διάθεση για παιχνίδι, πρέπει να την ξαναβρείτε. Οτιδήποτε σας έκανε χαρούμενους σαν παιδιά, ό,τι σας ευχαριστούσε έξι μήνες πριν, που τώρα που πήρατε προαγωγή δεν μπορείτε να ευχαριστηθείτε. επειδή νιώθετε πως πρέπει να είστε σοβαροί, ξαναβρείτε το. Δε με ενδιαφέρει αν είναι η ποδηλασία ή η ανάγνωση βιβλίων ή να παίζετε κάτι. Ξαναβρείτε το. Γιατί εσείς είστε οι ηγέτες, οι καινοτόμοι ηγέτες, οι ηγέτες της σκέψης. Είστε αυτοί που θα γυρίσετε στο γραφείο ή θα μιλήσετε στους φίλους σας και θα αναζωπυρώσετε τη φλόγα της αλλαγής, της επανάστασης του παιχνιδιού. Εσείς πρέπει να το κάνετε και αν δεν το αισθάνεστε οι ίδιοι δεν πρόκειται να το αισθανθούν και οι φίλοι και οι συνάδελφοί σας. Θα γυρίσετε και θα πείτε "Θα σας εμπιστευθώ!" Περίεργη λογική: Σε προσέλαβα; Θα πρέπει να σε εμπιστεύομαι. Θα σου δώσω τη δυνατότητα λήψης αποφάσεων. Θα σου δώσω δύναμη στο χαμηλότερο επίπεδο παρά στο υψηλότερο. Θα προάγω τη δημιουργική κριτική. Θα σου επιτρέψω να αμφισβητήσεις την εξουσία. Γιατί η εξέλιξη συμβαίνει μέσω της αμφισβήτησης και πρέπει να κάνουμε τα απαραίτητα για να παράγουμε καινοτόμες λύσεις για να λύσουμε τα σημερινά προβλήματα.
So some steps that we can take -- to finish up -- how to make this revolution through play. First of all, you have to believe me. If you don't believe me, well just go home and think about it some more or something. Second of all, if you don't have the feeling of play in you, you need to rediscover play. Whatever it was that as a kid you used to enjoy, that you enjoyed only six months ago, but now that you've got that promotion you can't enjoy, because you feel like you have to be serious, rediscover it. I don't care if it's mountain biking or reading a book or playing a game. Rediscover that because you're the leaders, the innovation leaders, the thought leaders. You're the ones that have to go back to the office or talk to your friends and ignite the fire of change in the play revolution. You guys have to, and if you're not feeling it, your colleagues, your employees, aren't going to feel it. You've got to go back and say, "Hey, I'm going to trust you." Weird concept: I hired you; I should trust you. I'm going to let you make decisions. I'm going to empower you, and I'm going to delegate to the lowest level, rather than the top. I'm going to encourage constructive criticism. I'm going to let you challenge authority. Because it's by challenging the way things are always done is that we are able to break out of the rut that we're in and create innovative solutions to problems of today.
Δεν έχουμε πάντα δίκιο ως ηγέτες. Θα εξαφανίσουμε το φόβο. Γιατί ο φόβος είναι ο αντίπαλος του παιχνιδιού. Και θα κάνουμε πράγματα όπως να μειώσουμε δραστικά τους περιορισμούς. Ξέρετε κάτι, αφήστε τους να χρησιμοποιήσουν το κινητό τους για προσωπικές κλήσεις! Αφήστε τους να πλοηγηθούν στο διαδίκτυο. Αφήστε τους να χρησιμοποιήσουν το instant messaging. Αφήστε τους κάνουν μεγάλα γεύματα. Το γεύμα είναι διάλειμμα από την εργασία. Και όταν ξαναβγείς στο κόσμο και επαναφορτίσεις το μυαλό σου, όταν βρεθείς με τους φίλους σου, πιεις μια μπύρα, φας και μιλήσεις μαζί τους, θα πάρεις μια σειρά από ιδέες που μπορεί να μην είχες σκεφτεί. Αφήστε τους να το κάνουν. Δώστε τους κάποια ελευθερία, και γενικά, αφήστε τους να παίξουν. Αφήστε τους να διασκεδάζουν στο χώρο εργασίας τους. Περνάμε τόσο χρόνο από τις ζωές μας στο χώρο εργασίας μας και τι υποτίθεται ότι είναι; Σε 20 χρόνια από σήμερα θα πούμε "Αυτό είναι; Αυτό ήταν όλο;" Απαράδεκτο! (γέλια)
We're not always right as leaders. We're going to eradicate fear. Fear is the enemy of play. And we're going to do things like eliminate restrictions. You know what, let them use their mobile phone for personal calls -- heaven forbid. Let them be on the Internet. Let them be on instant messengers. Let them take long lunches. Lunch is like the recess for work. It's when you go out in the world and you recharge your brain, you meet your friends, you have a beer, you have some food, you talk, you get some synergy of ideas that maybe you wouldn't have had before. Let them do it. Give them some freedom, and in general, let them play. Let them have fun at the workplace. We spend so much of our lives at the workplace, and it's supposed to be, what, a miserable grind, so that 20 years from now, we wake up and say, "Is this it? Is that all there was?" Unacceptable. Nepriemliv. (Laughter)
Συμπερασματικά, πρέπει να κάνουμε μια δραστική αλλαγή στον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς μας, αλλά δεν χρειαζόμαστε μια εργατική επανάσταση. Δεν χρειαζόμαστε μια εργατική επανάσταση. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η άνοδος του παιχνιδιού. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η ανέλιξη του παιχνιδιού. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η ανέλιξη του παιχνιδιού. Σοβαρά, πρέπει να αναπτύξουμε τους μεταξύ μας δεσμούς. Σήμερα είναι η απαρχή της επανάστασης. Αλλά αυτό που χρειάζεται να κάνουμε είναι να αναζωπυρώσουμε την επανάσταση. Πρέπει να γυρίσετε στις δουλειές σας και να μοιραστείτε τις ιδέες σας και τις ιστορίες επιτυχίας σας, τι δούλεψε και αναζωογόνησε τις ζωές μας, τα σχολεία μας και την εργασία μας μέσω του παιχνιδιού. Για το πως το παιχνίδι προάγει μια αίσθηση ικανοποίησης, για το πως το παιχνίδι προάγει την καινοτομία και την παραγωγικότητα και εν τέλει, πως το παιχνίδι δημιουργεί νόημα. Δεν μπορούμε να το κάνουμε εμείς μόνοι μας. Πρέπει να γίνει από όλους μαζί και μαζί να μοιραστούμε τις ιδέες και να μεταρρυθμίσουμε προς το καλύτερο τη Βουλγαρία.
So in summary, we need a drastic change in the way we think and behave, but we don't need a workers' revolution. We don't need a workers' revolution. What we need is a players' uprising. What we need is a players' uprising. What we need is a players' uprising. Seriously, we need to band together. Today is the start of the uprising. But what you need to do is fan the flames of the revolution. You need to go and share your ideas and your success stories of what worked about reinvigorating our lives, our schools, and our work with play; about how play promotes a sense of promise and self-fulfillment; of how play promotes innovation and productivity, and, ultimately, how play creates meaning. Because we can't do it alone. We have to do it together, and together, if we do this and share these ideas on play, we can transform Bulgaria for the better.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(χειροκρότημα)
(Applause)