If you want a glimpse of Marie Curie's manuscripts, you'll have to sign a waiver and put on protective gear to shield yourself from radiation contamination. Madame Curie's remains, too, were interred in a lead-lined coffin, keeping the radiation that was the heart of her research, and likely the cause of her death, well contained. Growing up in Warsaw in Russian-occupied Poland, the young Marie, originally named Maria Sklodowska, was a brilliant student, but she faced some challenging barriers. As a woman, she was barred from pursuing higher education, so in an act of defiance, Marie enrolled in the Floating University, a secret institution that provided clandestine education to Polish youth. By saving money and working as a governess and tutor, she eventually was able to move to Paris to study at the reputed Sorbonne. There, Marie earned both a physics and mathematics degree surviving largely on bread and tea, and sometimes fainting from near starvation. In Paris, Marie met the physicist Pierre Curie, who shared his lab and his heart with her. But she longed to be back in Poland. Upon her return to Warsaw, though, she found that securing an academic position as a woman remained a challenge. All was not lost. Back in Paris, the lovelorn Pierre was waiting, and the pair quickly married and became a formidable scientific team. Another physicist's work sparked Marie Curie's interest. In 1896, Henri Becquerel discovered that uranium spontaneously emitted a mysterious X-ray-like radiation that could interact with photographic film. Curie soon found that the element thorium emitted similar radiation. Most importantly, the strength of the radiation depended solely on the element's quantity, and was not affected by physical or chemical changes. This led her to conclude that radiation was coming from something fundamental within the atoms of each element. The idea was radical and helped to disprove the long-standing model of atoms as indivisible objects. Next, by focusing on a super radioactive ore called pitchblende, the Curies realized that uranium alone couldn't be creating all the radiation. So, were there other radioactive elements that might be responsible? In 1898, they reported two new elements, polonium, named for Marie's native Poland, and radium, the Latin word for ray. They also coined the term radioactivity along the way. By 1902, the Curies had extracted a tenth of a gram of pure radium chloride salt from several tons of pitchblende, an incredible feat at the time. Later that year, Pierre Curie and Henri Becquerel were nominated for the Nobel Prize in physics, but Marie was overlooked. Pierre took a stand in support of his wife's well-earned recognition. And so both of the Curies and Becquerel shared the 1903 Nobel Prize, making Marie Curie the first female Nobel Laureate. Well funded and well respected, the Curies were on a roll. But tragedy struck in 1906 when Pierre was crushed by a horse-drawn cart as he crossed a busy intersection. Marie, devastated, immersed herself in her research and took over Pierre's teaching position at the Sorbonne, becoming the school's first female professor. Her solo work was fruitful. In 1911, she won yet another Nobel, this time in chemistry for her earlier discovery of radium and polonium, and her extraction and analysis of pure radium and its compounds. This made her the first, and to this date, only person to win Nobel Prizes in two different sciences. Professor Curie put her discoveries to work, changing the landscape of medical research and treatments. She opened mobile radiology units during World War I, and investigated radiation's effects on tumors. However, these benefits to humanity may have come at a high personal cost. Curie died in 1934 of a bone marrow disease, which many today think was caused by her radiation exposure. Marie Curie's revolutionary research laid the groundwork for our understanding of physics and chemistry, blazing trails in oncology, technology, medicine, and nuclear physics, to name a few. For good or ill, her discoveries in radiation launched a new era, unearthing some of science's greatest secrets.
اگر بخواهید به دستنوشتههایِ ماری کوری نگاهی بیندازید، باید فرم انصراف از حقوق قانونی را امضا کرده و وسایل محافظ بپوشید تا از خودتان در برابرِ آلودگی رادیواکتیو محافظت کنید. بقایای مادام کوری نیز، در یک تابوت با روکش سرب دفن شده، تا تابشی که قلب تحقیقاتش، و احتمالاً علت مرگ او بود، بهخوبی کنترل و مهار شود. بزرگ شدن در ورشو لهستان که تحت اشغال روسیه بود، ماری جوان را، در اصل با نامِ «ماریا اسکلودوسکا»، که یک دانشآموز درخشان بود، با موانع چالشبرانگیزی روبرو کرد. بهعنوان یک زن، او از ادامه تحصیل منع شد، بنابراین در یک واکنش اعتراضی، ماری در دانشگاه «فِلوتینگ» ثبتنام کرد، یک نهاد مخفی که آموزشهای مخفیانه را به جوانان لهستانی ارائه میداد. با پسانداز و کار بهعنوانِ پرستار بچهها و معلم خصوصی، سرانجام توانست به پاریس برود تا در سوربن مشهور تحصیل کند. در آنجا ماری هم مدرک فیزیک و هم مدرک ریاضی گرفت بهطور عمده، با نان و چای روزگار میگذراند و گاهی اوقات از گرسنگی غش میکرد. در پاریس، ماری با فیزیکدانی به نام «پیِر کوری» آشنا شد، کسی که آزمایشگاه و قلبش را با او به اشتراک گذاشت. اما او آرزو داشت دوباره به لهستان بازگردد. با بازگشت به ورشو، دریافت که حفظ موقعیت دانشگاهی بهعنوان یک زن همچنان یک چالش باقی مانده است. اما هنوز شانس موفقیت داشت. در پاریس، پیِر عاشق منتظرش بود، این زوج به سرعت ازدواج کرده و به یک تیم علمی قدرتمند تبدیل شدند. کارهای یک فیزیکدان دیگر علاقه «ماری کوری» را برانگیخت. در سال ۱۸۹۶«هنری بکرل» کشف کرد که اورانیوم بهصورت خودبهخود پرتو ساطع میکند پرتوهایی اسرارآمیز مشابه پرتو X که میتوانند با فیلم عکاسی در تعامل باشد. کوری خیلی زود دریافت که عنصر توریم پرتو مشابهی را منتشر میکند. از همه مهمتر، قدرت تابش فقط به مقدار عنصر بستگی دارد، و تحت تأثیر تغییرات فیزیکی یا شیمیایی قرار ندارد. این باعث شد او به این نتیجه برسد که پرتوزایی ناشی از چیزی اساسی در درون اتمهای هر عنصر است. این ایدهای بنیادی بود و به رَد کردن یک مدل قدیمی که اتمها را اشیاء غیر قابل تقسیم میدانست کمک کرد. سپس، با تمرکز روی سنگ معدن رادیواکتیو فعال به نام اورانیلیت، خانواده کوری متوجه شدند اورانیوم بهتنهایی نمیتواند همه این پرتوها را ایجاد کند. بنابراین، آیا عناصر رادیواکتیو دیگری نیز وجود داشتند که مسبب این پدیده بودند؟ در سال ۱۸۹۸، آنها دو عنصر جدید را گزارش کردند، پولونیوم، نامگذاری شده به زبان لهستانی بومی ماری، و رادیوم، معادل لاتین کلمه پرتو. آنها همچنین در این مسیر اصطلاح رادیواکتیویته را ابداع کردند. تا سال ۱۹۰۲، خانواده کوری از چند تُن اورانیلیت یکدهم گرم نمک کلرید رادیوم خالص استخراج کرده بودند، که در زمان خود شاهکاری باورنکردنی بود. در همان سال، «پیر کوری» و «هنری بکرل» نامزدِ دریافت جایزه نوبل فیزیک شدند، اما ماری نادیده گرفته شد. پیِر در حمایت از به رسمیت شناختنِ شایستگی همسرش موضع گرفت. و بنابراین خانواده کوری و بکرل، جایزه نوبل را در سال ۱۹۰۳ مشترکاً دریافت کردند، و بهاینترتیب «ماری کوری» اولین زن برنده جایزه نوبل شد. سرمایهگذاریهای عالی و احترام بسیار خانواده کوری را روی غلتک انداخت. اما تراژدی در سال ۱۹۰۶ رخ داد زمانی که پیِر در حال عبور از یک تقاطع شلوغ با ارابهای که با اسب کشیده میشد برخورد کرد. ماری، با دلی شکسته، خود را در تحقیقاتش غوطهور کرد مسئولیت تدریس پیِر در سوربن را به عهده گرفت، و به اولین استاد زن دانشگاه تبدیل شد. کارهای انفرادی او ثمربخش بود. در سال ۱۹۱۱، او برنده یک نوبل دیگر شد، این بار در شیمی و برای کشف قبلی او دربارهی رادیوم و پولونیوم، و استخراج و تجزیهوتحلیل او از رادیوم خالص و ترکیبات آن. این باعث شد او اولین و تا به امروز، تنها فردی باشد که در دو علم مختلف برنده جوایز نوبل شده است. پروفسور کوری اکتشافاتش را عملی کرد، تغییر چشمانداز تحقیقات پزشکی و درمان. او واحدهای رادیولوژی سیار را در طول جنگ جهانی اول افتتاح کرد، و تأثیر پرتوها بر تومورها را مورد بررسی قرار داد. با این حال، این مزایا برای بشریت با هزینه شخصیِ بالایی حاصل شده. کوری در سال ۱۹۳۴ در اثر بیماری مغز استخوان درگذشت، که امروزه بسیاری بر این باورند که ناشی از در معرض پرتوها بودن است. تحقیقات انقلابی ماری کوری زمینه را برای درک ما از فیزیک و شیمی فراهم کرد، مسیرهای فروزانی در تومور شناسی، فناوری، پزشکی و فیزیک هستهای، تنها چند مورد از میان هزاران نمونه است. چه خوب و چه بد، اکتشافات او در مورد پرتونگاری دوران جدیدی را آغاز کرد، اکتشاف برخی از بزرگترین اسرار علمی.