Αν θέλετε να ρίξετε μια ματιά στα χειρόγραφα της Μαρί Κιουρί πρέπει να υπογράψετε μια αποποίηση και να φορέσετε ειδικό εξοπλισμό για να προστατευτείτε απ' τη ραδιενέργεια. Η σωρός της Μαντάμ Κιουρί τοποθετήθηκε σε φέρετρο με μόλυβδο, κρατώντας τη ραδιενέργεια που ήταν η καρδιά της έρευνας της και πιθανόν η αιτία θανάτου της, καλά σφραγισμένη. Μεγαλωμένη στη Βαρσοβία της ρωσοκρατούμενης Πολωνίας η νεαρή Μαρί ή Μαρία Σκλοντόβσκα όπως ήταν τ'όνομα της, ήταν εξαιρετική μαθήτρια, αλλά αντιμετώπισε σημαντικά εμπόδια. Ως γυναίκα της απαγορευόταν η πρόσβαση στην ανώτερη εκπαίδευση έτσι σε μια κίνηση ανυπακοής η Μαρία γράφτηκε στο Ιπτάμενο Πανεπιστήμιο, έναν μυστικό οργανισμό που παρείχε κρυφή εκπαίδευση στους νέους Πολωνούς. Μαζεύοντας χρήματα και δουλεύοντας ως γκουβερνάντα και δασκάλα κατάφερε να μετακομίσει στο Παρίσι και να σπουδάσει στην ξακουστή Σορβόννη. Εκεί, η Μαρί απέκτησε πτυχία στη φυσική και τα μαθηματικά επιβιώνοντας κυρίως με ψωμί και τσάι, λιποθυμώντας ορισμένες φορές επειδή ήταν στα όρια της ασιτίας. Στο Παρίσι, η Μαρί γνώρισε τον φυσικό Πιέρ Κιουρί ο οποίος μοιράστηκε μαζί της το εργαστήριο και την καρδιά του. Αλλά λαχταρούσε να επιστρέψει στην Πολωνία. Μετά την επιστροφή της στη Βαρσοβία αντιλήφθηκε ότι η εξασφάλιση ακαδημαϊκής έδρας από γυναίκα παρέμενε πρόκληση. Δεν είχαν χαθεί όλα. Πίσω στο Παρίσι ο ερωτευμένος Πιέρ περίμενε και το ζεύγος σύντομα παντρεύτηκε κι έγινε μια αξιόλογη επιστημονική ομάδα. Η δουλειά ενός άλλου φυσικού προκάλεσε το ενδιαφέρον της Μαρί. Το 1896, ο Ανρί Μπεκερέλ ανακάλυψε ότι το ουράνιο εξέπεμπε αυθόρμητα μια περίεργη ακτινοβολία σαν τις ακτίνες Χ που επηρέαζε το φωτογραφικό φιλμ. Η Κιουρί σύντομα ανακάλυψε ότι το στοιχείο θόριο εξέπεμπε παρόμοια ακτινοβολία. Το σημαντικότερο ήταν ότι η ισχύς της ακτινοβολίας εξαρτώταν μόνο από την ποσότητα του στοιχείου και δεν επηρεαζόταν από φυσικές ή χημικές μεταβολές. Αυτό την οδήγησε στο συμπέρασμα ότι η ραδιενέργεια προερχόταν από κάτι θεμελίωδες εντός του ατόμου του κάθε στοιχείου. Η ιδέα ήταν ριζοσπαστική και συνέβαλε στη διάψευση της μακρόχρονης θεώρησης των ατόμων ως αόρατων αντικειμένων. Έπειτα, εστιάζοντας σ' ένα εξαιρετικά ραδιενεργό ορυκτό τον πισσουρανίτη, οι Κιουρί κατάλαβαν ότι το ουράνιο μόνο του δεν μπορούσε να εκπέμπει όλη τη ραδιενέργεια. Μήπως υπήρχαν άλλα ραδιενεργά στοιχεία που θα μπορούσαν να ευθύνονται; Το 1898, καταχώρησαν δύο νέα στοιχεία, το πολώνιο, που ονομάστηκε απ'την Πολωνία, πατρίδα της Μαρί και το ράδιο, που είναι η Λατινική λέξη για την ακτίνα. Επίσης, στην πορεία, εισήγαγαν τον όρο ραδιενέργεια. Μέχρι το 1902, οι Κιουρί είχαν συλλέξει ένα δέκατο του γραμμαρίου καθαρό χλωριούχο ράδιο από αρκετούς τόνους πισσουρανίτη, ένα αδιανόητο κατόρθωμα για την εποχή. Αργότερα το ίδιο έτος, ο Πιέρ Κουρί και ο Ανρί Μπεκερέλ προτάθηκαν για το Νόμπελ Φυσικής αλλά η Μαρία αγνοήθηκε. Ο Πιέρ διαμαρτυρήθηκε για να λάβει η σύζυγος του την αναγνώριση που άξιζε. Έτσι αμφότεροι οι Κιουρί και ο Μπεκερέλ μοιράστηκαν το Βραβείο Νόμπελ το 1903, έτσι η Μαρί Κιουρί έγινε η πρώτη γυναίκα κάτοχος Νόμπελ. Με καλή χρηματοδότηση και αξιοσέβαστοι πια οι Κιουρί είχαν καλό ρυθμό εργασίας. Αλλά η τραγωδία χτύπησε το 1906 όταν ο Πιέρ χτυπήθηκε από μια αλογάμαξα καθώς διέσχιζε μια πολυπληθή διασταύρωση. Η Μαρί, συντετριμμένη, απορροφήθηκε στην έρευνα της και ανέλαβε τη θέση διδάσκοντα που κατείχε ο Πιέρ στη Σορβόννη αποτελώντας την πρώτη γυναίκα που δίδασκε στη σχολή. Η δουλειά που έκανε μόνη απέδωσε καρπούς. Το 1911 κέρδισε ακόμη ένα Νόμπελ, αυτή τη φορά στη χημεία, για την προηγούμενη ανακάλυψη του ραδίου και του πολωνίου μετά τη συλλογή και ανάλυση καθαρού ραδίου και των συστατικών του. Αυτό την κατέστησε το πρώτο, και μέχρι σήμερα, το μοναδικό άτομο που κέρδισε Νόμπελ για δύο διαφορετικές επιστήμες. Η καθηγήτρια Κιουρί χρησιμοποίησε τις ανακαλύψεις της κι άλλαξε τον κόσμο της ιατρικής έρευνας και θεραπείας. Δημιούργησε κινητές ακτινολογικές μονάδες κατά τον Α' Παγκόσμιο και ερεύνησε την επίδραση της ακτινοβολίας στους όγκους. Ωστόσο, αυτά τα οφέλη για την ανθρωπότητα ίσως είχαν υψηλό προσωπικό κόστος Η Κιουρί πέθανε στο 1934 από μια ασθένεια του νωτιαίου μυελού που πολλοί θεωρούν ότι προκλήθηκε λόγω της έκθεσής της στη ραδιενέργεια. Η επαναστατική έρευνα της Μαρί Κιουρί έθεσε τις βάσεις για να καταλάβουμε τη φυσική και τη χημεία, άνοιξε δρόμους στην ογκολογία, την τεχνολογία, την ιατρική και την πυρηνική φυσική, καθώς και σε άλλες επιστήμες. Για καλό ή για κακό, οι ανακαλύψεις της στη ραδιολογία εγκαινίασαν μια νέα εποχή αποκαλύπτοντας κάποια απ' τα μεγαλύτερα μυστικά της επιστήμης.
If you want a glimpse of Marie Curie's manuscripts, you'll have to sign a waiver and put on protective gear to shield yourself from radiation contamination. Madame Curie's remains, too, were interred in a lead-lined coffin, keeping the radiation that was the heart of her research, and likely the cause of her death, well contained. Growing up in Warsaw in Russian-occupied Poland, the young Marie, originally named Maria Sklodowska, was a brilliant student, but she faced some challenging barriers. As a woman, she was barred from pursuing higher education, so in an act of defiance, Marie enrolled in the Floating University, a secret institution that provided clandestine education to Polish youth. By saving money and working as a governess and tutor, she eventually was able to move to Paris to study at the reputed Sorbonne. There, Marie earned both a physics and mathematics degree surviving largely on bread and tea, and sometimes fainting from near starvation. In Paris, Marie met the physicist Pierre Curie, who shared his lab and his heart with her. But she longed to be back in Poland. Upon her return to Warsaw, though, she found that securing an academic position as a woman remained a challenge. All was not lost. Back in Paris, the lovelorn Pierre was waiting, and the pair quickly married and became a formidable scientific team. Another physicist's work sparked Marie Curie's interest. In 1896, Henri Becquerel discovered that uranium spontaneously emitted a mysterious X-ray-like radiation that could interact with photographic film. Curie soon found that the element thorium emitted similar radiation. Most importantly, the strength of the radiation depended solely on the element's quantity, and was not affected by physical or chemical changes. This led her to conclude that radiation was coming from something fundamental within the atoms of each element. The idea was radical and helped to disprove the long-standing model of atoms as indivisible objects. Next, by focusing on a super radioactive ore called pitchblende, the Curies realized that uranium alone couldn't be creating all the radiation. So, were there other radioactive elements that might be responsible? In 1898, they reported two new elements, polonium, named for Marie's native Poland, and radium, the Latin word for ray. They also coined the term radioactivity along the way. By 1902, the Curies had extracted a tenth of a gram of pure radium chloride salt from several tons of pitchblende, an incredible feat at the time. Later that year, Pierre Curie and Henri Becquerel were nominated for the Nobel Prize in physics, but Marie was overlooked. Pierre took a stand in support of his wife's well-earned recognition. And so both of the Curies and Becquerel shared the 1903 Nobel Prize, making Marie Curie the first female Nobel Laureate. Well funded and well respected, the Curies were on a roll. But tragedy struck in 1906 when Pierre was crushed by a horse-drawn cart as he crossed a busy intersection. Marie, devastated, immersed herself in her research and took over Pierre's teaching position at the Sorbonne, becoming the school's first female professor. Her solo work was fruitful. In 1911, she won yet another Nobel, this time in chemistry for her earlier discovery of radium and polonium, and her extraction and analysis of pure radium and its compounds. This made her the first, and to this date, only person to win Nobel Prizes in two different sciences. Professor Curie put her discoveries to work, changing the landscape of medical research and treatments. She opened mobile radiology units during World War I, and investigated radiation's effects on tumors. However, these benefits to humanity may have come at a high personal cost. Curie died in 1934 of a bone marrow disease, which many today think was caused by her radiation exposure. Marie Curie's revolutionary research laid the groundwork for our understanding of physics and chemistry, blazing trails in oncology, technology, medicine, and nuclear physics, to name a few. For good or ill, her discoveries in radiation launched a new era, unearthing some of science's greatest secrets.