I'm going to talk today about saving more, but not today, tomorrow. I'm going to talk about Save More Tomorrow. It's a program that Richard Thaler from the University of Chicago and I devised maybe 15 years ago. The program, in a sense, is an example of behavioral finance on steroids -- how we could really use behavioral finance. Now you might ask, what is behavioral finance? So let's think about how we manage our money. Let's start with mortgages. It's kind of a recent topic, at least in the U.S. A lot of people buy the biggest house they can afford, and actually slightly bigger than that. And then they foreclose. And then they blame the banks for being the bad guys who gave them the mortgages.
Ik ga vandaag praten over meer sparen, maar niet vandaag, maar morgen. Ik ga het hebben over Spaar Meer Morgen. Dat is een programma dat Richard Thaler, van de Universiteit van Chicago, en ik zo'n 15 jaar geleden bedachten. Het programma is in zekere zin een voorbeeld van behavioral finance op steroïden -- hoe we behavioral finance echt kunnen gebruiken. Nu zul je misschien vragen: "Wat is behavioral finance?" Laten we eens kijken hoe wij met ons geld omgaan. We beginnen met hypotheken. Dat is nogal een actueel onderwerp, tenminste in de VS. Veel mensen kopen het grootste huis dat ze zich kunnen veroorloven, en zelfs nog een tikkeltje groter. En als ze dan in de problemen komen, verwijten ze de banken dat ze de slechteriken zijn die hun hypotheken verstrekten.
Let's also think about how we manage risks -- for example, investing in the stock market. Two years ago, three years ago, about four years ago, markets did well. We were risk takers, of course. Then market stocks seize and we're like, "Wow. These losses, they feel, emotionally, they feel very different from what we actually thought about it when markets were going up." So we're probably not doing a great job when it comes to risk taking.
Laten we ook eens kijken hoe we met risico's omgaan -- bijvoorbeeld, investeren in de aandelenbeurs. Twee, drie, vier jaar geleden, ging het goed op de markten. We namen natuurlijk risico's. Toen aandelen kelderden dachten we: "Wauw. Die verliezen voelen, emotioneel, heel anders dan wat we verwachtten toen de markten nog stegen." Dus misschien zijn we niet zo sterk in het nemen van risico's.
How many of you have iPhones? Anyone? Wonderful. I would bet many more of you insure your iPhone -- you're implicitly buying insurance by having an extended warranty. What if you lose your iPhone? What if you do this? How many of you have kids? Anyone? Keep your hands up if you have sufficient life insurance. I see a lot of hands coming down. I would predict, if you're a representative sample, that many more of you insure your iPhones than your lives, even when you have kids. We're not doing that well when it comes to insurance.
Wie van jullie heeft een iPhone? Iemand? Mooi. Ik durf te wedden velen van jullie die iPhone hebben verzekerd -- je hebt impliciet een verzekering gekocht door een verlengde garantietermijn. Wat nu als je je iPhone verliest? Wat dan? Wie van jullie heeft kinderen? Iemand? Houd je hand omhoog als je levensverzekering hoog genoeg is. Ik zie een hoop handen zakken. Ik zal voorspellen, als jullie een representatieve groep zijn, dat veel meer van jullie eerder hun iPhone verzekeren dan hun leven, zelfs als je kinderen hebt. We doen het niet zo goed als het om verzekeren gaat.
The average American household spends 1,000 dollars a year on lotteries. And I know it sounds crazy. How many of you spend a thousand dollars a year on lotteries? No one. So that tells us that the people not in this room are spending more than a thousand to get the average to a thousand. Low-income people spend a lot more than a thousand on lotteries. So where does it take us? We're not doing a great job managing money.
Het gemiddelde Amerikaanse huishouden geeft 1000 dollar per jaar uit aan loterijen. Ik weet dat het gek klinkt. Wie van jullie geeft duizend dollar per jaar uit aan loterijen? Niemand. Dus dat leert ons dat de mensen buiten deze zaal meer dan duizend dollar uitgeven om gemiddeld op duizend uit te komen. Mensen met een laag inkomen geven een hoop meer dan duizend dollar uit aan loterijen. Dus wat leert dat ons? We zijn niet zo goed in het beheren van geld.
Behavioral finance is really a combination of psychology and economics, trying to understand the money mistakes people make. And I can keep standing here for the 12 minutes and 53 seconds that I have left and make fun of all sorts of ways we manage money, and at the end you're going to ask, "How can we help people?" And that's what I really want to focus on today. How do we take an understanding of the money mistakes people make, and then turning the behavioral challenges into behavioral solutions? And what I'm going to talk about today is Save More Tomorrow.
Behavioral finance is eigenlijk een combinatie van psychologie en economie, proberen te begrijpen welke fouten mensen maken met geld. Ik kan hier blijven staan voor de 12 minuten en 53 seconden die ik nog heb om lol te hebben over allerlei manieren van geld beheren, en aan het eind zullen jullie vragen: "Hoe kunnen we mensen helpen?" Daar wil ik me vandaag echt op richten. Hoe kunnen we de fouten begrijpen die mensen maken met geld, en die gedragsuitdagingen omkeren in gedrags-oplossingen? Vandaag ga ik praten over Spaar Meer Morgen.
I want to address the issue of savings. We have on the screen a representative sample of 100 Americans. And we're going to look at their saving behavior. First thing to notice is, half of them do not even have access to a 401(k) plan. They cannot make savings easy. They cannot have money go away from their paycheck into a 401(k) plan before they see it, before they can touch it. What about the remaining half of the people? Some of them elect not to save. They're just too lazy. They never get around to logging into a complicated website and doing 17 clicks to join the 401(k) plan. And then they have to decide how they're going to invest in their 52 choices, and they never heard about what is a money market fund. And they get overwhelmed and the just don't join. How many people end up saving to a 401(k) plan? One third of Americans. Two thirds are not saving now.
Ik wil het probleem van sparen ter sprake brengen. Op het scherm staat een representatieve groep van 100 Amerikanen. We gaan hun spaargedrag bekijken. Het eerste dat opvalt is dat de helft niet eens toegang heeft tot een pensioenspaarplan. Ze kunnen niet gemakkelijk sparen. Ze kunnen geen geld van hun salaris in een pensioenspaarplan stoppen voordat ze het zien, voor ze het kunnen aanraken. En andere helft van de mensen? Sommigen kiezen ervoor niet te sparen. Ze zijn gewoon te lui. Ze komen nooit zover om op een ingewikkelde website in te loggen en 17 keer te klikken om deel te nemen aan een pensioenspaarplan. Daarna moeten ze beslissen hoe ze gaan investesteren in 52 keuzes, en ze hebben nog nooit gehoord van een geldmarktfonds. Ze raken overweldigd en doen gewoon niet mee. Hoeveel mensen sparen mee in een pensioenspaarplan? Een derde van de amerikanen. Twee derde spaart nu niet.
Are they saving enough? Take out those who say they save too little. One out of 10 are saving enough. Nine out of 10 either cannot save through their 401(k) plan, decide not to save -- or don't decide -- or save too little. We think we have a problem of people saving too much. Let's look at that. We have one person -- well, actually we're going to slice him in half because it's less than one percent. Roughly half a percent of Americans feel that they save too much.
Sparen ze genoeg? Laat diegenen achterwege die zeggen te weinig te sparen. Eén van de 10 spaart genoeg. Negen van de 10 kan niet aan een pensioenspaarplan meedoen, beslist niet te sparen -- of beslist niks -- of spaart te weinig. We denken dat het probleem is dat mensen te veel sparen. Laten we daar eens naar kijken. We nemen één persoon -- hoewel, eigenlijk snijden we hem in tweeën want het is minder dan één procent. Grofweg een half procent van de amerikanen vindt dat ze te veel sparen.
What are we going to do about it? That's what I really want to focus on. We have to understand why people are not saving, and then we can hopefully flip the behavioral challenges into behavioral solutions, and then see how powerful it might be. So let me divert for a second as we're going to identify the problems, the challenges, the behavioral challenges, that prevent people from saving. I'm going to divert and talk about bananas and chocolate.
Wat gaan we daar aan doen? Daar wil ik me echt op richten. We moeten begrijpen waarom mensen niet sparen, en dan kunnen we hopelijk de gedragsuitdagingen omzetten in gedragsoplossingen, en dan zien hoe krachtig het kan zijn. Laat me eerst even afdwalen voordat we de problemen gaan identificeren, de uitdagingen, de gedragsuitdagingen, die mensen van sparen weerhouden. Ik dwaal even af en praat over bananen en chocolade.
Suppose we had another wonderful TED event next week. And during the break there would be a snack and you could choose bananas or chocolate. How many of you think you would like to have bananas during this hypothetical TED event next week? Who would go for bananas? Wonderful. I predict scientifically 74 percent of you will go for bananas. Well that's at least what one wonderful study predicted. And then count down the days and see what people ended up eating. The same people that imagined themselves eating the bananas ended up eating chocolates a week later.
Stel je voor dat we volgende week weer zo'n schitterend TED-evenement hebben. En in de pauze is er een snack en je kunt kiezen voor bananen of chocolade. Wie van jullie kiest voor bananen tijdens dat hypothetische TED-evenement volgende week? Wie gaat er voor bananen? Mooi. Ik voorspel wetenschappelijk onderbouwd dat 74 procent voor de bananen zal gaan. Tenminste dat is wat een prachtige studie voorspelt. En dan tellen de dagen af en kijken wat de mensen uiteindelijk eten. Dezelfde mensen die zich voorstelden bananen te gaan eten bleken een week later echter chocolade te eten.
Self-control is not a problem in the future. It's only a problem now when the chocolate is next to us. What does it have to do with time and savings, this issue of immediate gratification? Or as some economists call it, present bias. We think about saving. We know we should be saving. We know we'll do it next year, but today let us go and spend. Christmas is coming, we might as well buy a lot of gifts for everyone we know. So this issue of present bias causes us to think about saving, but end up spending.
Zelfbeheersing is geen probleem in de toekomst. Het is alleen nu een probleem als de chocolade naast ons ligt. Wat heeft dit te maken met tijd en spaargeld, deze kwestie van onmiddellijke bevrediging? Of zoals sommige economen het noemen: huidige voorkeur. We weten dat we zouden moeten sparen. Dat doen we volgend jaar wel, maar vandaag gaan we geld uitgeven. Kerstmis komt eraan, laten we eens voor iedereen cadeautjes gaan kopen. Dus deze kwestie van huidige voorkeur laat ons denken over sparen, maar we gaan geld uitgeven.
Let me now talk about another behavioral obstacle to saving having to do with inertia. But again, a little diversion to the topic of organ donation. Wonderful study comparing different countries. We're going to look at two similar countries, Germany and Austria. And in Germany, if you would like to donate your organs -- God forbid something really bad happens to you -- when you get your driving license or an I.D., you check the box saying, "I would like to donate my organs." Not many people like checking boxes. It takes effort. You need to think. Twelve percent do. Austria, a neighboring country, slightly similar, slightly different. What's the difference? Well, you still have choice. You will decide whether you want to donate your organs or not. But when you get your driving license, you check the box if you do not want to donate your organ. Nobody checks boxes. That's kind of too much effort. One percent check the box. The rest do nothing. Doing nothing is very common. Not many people check boxes.
Ik zal nog een gedragsobstakel noemen voor sparen dat te maken heeft met laksheid. Maar weer een kleine afdwaling naar het onderwerp van orgaandonatie. Een prachtige studie die verschillende landen vergelijkt. We bekijken twee vergelijkbare landen, Duitsland en Oostenrijk. Als je in Duitsland je organen wilt doneren -- God verhoede dat er iets ergs met je gebeurt -- als je je rijbewijs haalt of een identiteitsbewijs kruis je het vakje aan bij: "Ik wil graag mijn organen doneren." Niet veel mensen kruisen graag vakjes aan. Het vergt moeite. Je moet nadenken. Twaalf procent doet het. Oostenrijk, een buurland, een beetje gelijk, een beetje verschillend. Wat is het verschil? Wel, je kunt nog steeds kiezen. Je kiest of je je organen wilt doneren of niet. Maar als je je rijbewijs haalt, moet je het vakje aankruisen als je je organen niet wilt doneren. Niemand kruist vakjes aan. Dat is teveel moeite. Eén procent kruist het vakje aan. De rest doet niks. Niks doen in heel normaal. Weinig mensen kruisen vakjes aan.
What are the implications to saving lives and having organs available? In Germany, 12 percent check the box. Twelve percent are organ donors. Huge shortage of organs, God forbid, if you need one. In Austria, again, nobody checks the box. Therefore, 99 percent of people are organ donors. Inertia, lack of action. What is the default setting if people do nothing, if they keep procrastinating, if they don't check the boxes? Very powerful. We're going to talk about what happens if people are overwhelmed and scared to make their 401(k) choices. Are we going to make them automatically join the plan, or are they going to be left out? In too many 401(k) plans, if people do nothing, it means they're not saving for retirement, if they don't check the box. And checking the box takes effort.
Wat is de uitwerking op levens redden en beschikbare organen? In Duitsland kruist 12 procent het vakje aan. Twaalf procent is orgaandonor. Een groot tekort aan organen, God verhoede, als je er een nodig hebt. In Oostenrijk, kruist ook niemand het vakje aan. Daarom is 99 procent van de mensen orgaandonor. Laksheid, gebrek aan actie. Wat is de standaardinstelling als mensen niks doen, als ze blijven uitstellen, als ze geen vakje aankruisen? Heel krachtig. We gaan het hebben over wat er gebeurt als mensen overweldigd en bang zijn om hun pensioenspaarplankeuzes te maken. Zorgen we ervoor dat ze automatisch meedoen aan het plan, of worden ze uitgesloten? In te veel pensioenspaarplannen betekent niks doen dat mensen niet gaan sparen voor hun pensioen, als ze niet het vakje aankruisen. Een vakje aankruisen kost moeite.
So we've chatted about a couple of behavioral challenges. One more before we flip the challenges into solutions, having to do with monkeys and apples. No, no, no, this is a real study and it's got a lot to do with behavioral economics. One group of monkeys gets an apple, they're pretty happy. The other group gets two apples, one is taken away. They still have an apple left. They're really mad. Why have you taken our apple? This is the notion of loss aversion. We hate losing stuff, even if it doesn't mean a lot of risk. You would hate to go to the ATM, take out 100 dollars and notice that you lost one of those $20 bills. It's very painful, even though it doesn't mean anything. Those 20 dollars might have been a quick lunch. So this notion of loss aversion kicks in when it comes to savings too, because people, mentally and emotionally and intuitively frame savings as a loss because I have to cut my spending.
We spraken over een paar gedragsuitdagingen. Nog eentje voor we de uitdagingen in oplossingen omdraaien, die gaat met apen en appels. Nee, nee, nee, dit is een echte studie en het heeft een hoop te maken met gedragseconomie. Eén groep apen krijgt een appel, ze zijn er best blij mee. De andere groep krijgt twee appels, maar eentje wordt weggenomen. Ze hebben nog een appel over. Ze zijn erg kwaad. Waarom heb je onze appel afgepakt? Dit is de afkeer door besef van verlies. We balen als we iets kwijt raken, zelfs als het niet veel risico betekent. Je zult balen als je uit de geldautomaat 100 dollar haalt en ontdekt dat je een briefje van 20 dollar kwijt bent. Het is heel pijnlijk, hoewel het niks betekent. Die 20 dollar hadden een snelle lunch kunnen zijn. Dus deze afkeer van verlies treedt ook op als het om sparen gaat, want mensen ervaren sparen mentaal, emotioneel en intuïtief als een verlies, want ik heb minder uit te geven.
So we talked about all sorts of behavioral challenges having to do with savings eventually. Whether you think about immediate gratification, and the chocolates versus bananas, it's just painful to save now. It's a lot more fun to spend now. We talked about inertia and organ donations and checking the box. If people have to check a lot of boxes to join a 401(k) plan, they're going to keep procrastinating and not join. And last, we talked about loss aversion, and the monkeys and the apples. If people frame mentally saving for retirement as a loss, they're not going to be saving for retirement.
We hebben het gehad over allerlei gedragsuitdagingen die uiteindelijk met sparen van doen hebben. Als je denkt aan onmiddellijke beloning -- chocolade versus bananen -- het is pijnlijk om nu te sparen. Het is veel leuker om nu uit te geven. We hadden het over laksheid en orgaandonoren en het vakje aankruisen. Als mensen een hoop vakjes moeten aankruisen om aan een pensioenspaarplan mee te doen dan blijven ze uitstellen en doen niet mee. En tot slot hadden we het over afkeer van verlies, en apen en appels. Als mensen het sparen voor pensioen ervaren als een verlies, zullen ze niet sparen voor hun pensioen.
So we've got these challenges, and what Richard Thaler and I were always fascinated by -- take behavioral finance, make it behavioral finance on steroids or behavioral finance 2.0 or behavioral finance in action -- flip the challenges into solutions. And we came up with an embarrassingly simple solution called Save More, not today, Tomorrow. How is it going to solve the challenges we chatted about? If you think about the problem of bananas versus chocolates, we think we're going to eat bananas next week. We think we're going to save more next year. Save More Tomorrow invites employees to save more maybe next year -- sometime in the future when we can imagine ourselves eating bananas, volunteering more in the community, exercising more and doing all the right things on the planet.
Dus we hebben deze uitdagingen, en wat Richard Thaler en mij altijd heeft gefascineerd -- neem behavioral finance, maak het behavioral finance op steroïden of behavioral finance 2.0 of behavioral finance in aktie -- draai de uitdagingen om in oplossingen. We bedachten een beschamend eenvoudige oplossing genaamd: 'Spaar Meer, niet vandaag, Morgen'. Hoe lost dat de uitdagingen op waar we over praatten? Als je nadenkt over het probleem van bananen versus chocolade, dan denken we dat we volgende week bananen zullen gaan eten. We denken dat we volgend jaar meer zullen gaan sparen. Spaar Meer Morgen nodigt werknemers uit om meer te sparen, misschien volgend jaar -- ooit in de toekomst als we ons voor kunnen stellen dat we bananen eten, meer vrijwilligerswerk doen in de gemeenschap, meer bewegen en allerlei dingen doen die goed zijn voor de planeet.
Now we also talked about checking the box and the difficulty of taking action. Save More Tomorrow makes it easy. It's an autopilot. Once you tell me you would like to save more in the future, let's say every January you're going to be saving more automatically and it's going to go away from your paycheck to the 401(k) plan before you see it, before you touch it, before you get the issue of immediate gratification. But what are we going to do about the monkeys and loss aversion? Next January comes and people might feel that if they save more, they have to spend less, and that's painful. Well, maybe it shouldn't be just January. Maybe we should make people save more when they make more money. That way, when they make more money, when they get a pay raise, they don't have to cut their spending. They take a little bit of the increase in the paycheck home and spend more -- take a little bit of the increase and put it in a 401(k) plan.
We spraken ook over het vakje aankruisen en hoe moeilijk het is om een actie te ondernemen. Spaar Meer Morgen maakt het gemakkelijk. Het is een automatische piloot. Als je mij vertelt dat je meer wilt sparen in de toekomst, laten we zeggen elke januari, ga je automatisch meer sparen en het wordt overgeheveld van je salarisstrook naar je pensioenspaarplan voor je het ziet, voor je het aanraakt, voor je te maken krijgt met onmiddellijke beloning. Maar wat doen we met de apen en besef van verlies? Als het weer januari wordt kunnen mensen voelen dat als ze meer sparen, ze minder kunnen uitgeven en dat is pijnlijk. Misschien moet het niet alleen januari zijn. Misschien moeten we mensen meer laten sparen als ze meer geld verdienen. Op die manier hoeven ze, als ze meer verdienen, als ze opslag krijgen, niet in hun uitgaven te snijden. Ze nemen een beetje van de loonsverhoging mee naar huis en geven meer uit -- leggen een beetje van de verhoging in in een pensioenspaarplan.
So that is the program, embarrassingly simple, but as we're going to see, extremely powerful. We first implemented it, Richard Thaler and I, back in 1998. Mid-sized company in the Midwest, blue collar employees struggling to pay their bills repeatedly told us they cannot save more right away. Saving more today is not an option. We invited them to save three percentage points more every time they get a pay raise. And here are the results. We're seeing here a three and a half-year period, four pay raises, people who were struggling to save, were saving three percent of their paycheck, three and a half years later saving almost four times as much, almost 14 percent.
Dus dat is het programma, beschamend eenvoudig, maar zoals we gaan zien, extreem krachtig. Richard Thaler en ik hebben het voor het eerst toegepast in 1998. Een middelgroot bedrijf in het Middenwesten. Arbeiders die worstelden om hun rekeningen te betalen vertelden ons herhaaldelijk dat ze niet meteen meer kunnen sparen. Vandaag meer sparen is geen optie. We nodigden ze uit om drie procent meer te sparen elke keer dat ze loonsverhoging kregen. En hier zijn de resultaten. We zien hier een periode van drie en een half jaar, met vier loonsverhogingen. Mensen die met moeite konden sparen, spaarden nu 3 procent van hun loon. Drie en een half jaar later sparen ze bijna vier keer zoveel, bijna 14 procent.
And there's shoes and bicycles and things on this chart because I don't want to just throw numbers in a vacuum. I want, really, to think about the fact that saving four times more is a huge difference in terms of the lifestyle that people will be able to afford. It's real. It's not just numbers on a piece of paper. Whereas with saving three percent, people might have to add nice sneakers so they can walk, because they won't be able to afford anything else, when they save 14 percent they might be able to maybe have nice dress shoes to walk to the car to drive. This is a real difference. By now, about 60 percent of the large companies actually have programs like this in place. It's been part of the Pension Protection Act. And needless to say that Thaler and I have been blessed to be part of this program and make a difference.
En er staan schoenen en fietsen en dingen op deze grafiek want ik wil geen cijfers in het luchtledige projecteren. Ik wil echt nadenken over het feit dat vier keer meer sparen een enorm verschil maakt als je bekijkt welke levensstijl mensen zich kunnen veroorloven. Het is echt. Het zijn niet alleen cijfers op papier. Door drie procent te sparen, kunnen mensen leuke sneakers kopen om op te gaan lopen. Ze kunnen zich verder niks veroorloven. Als ze 14 procent sparen kunnen ze misschien mooie nette schoenen kopen om mee naar de auto te lopen. Dat is echt een verschil. Tegenwoordig heeft zo'n 60 procent van de grote bedrijven een programma als dit ingevoerd. Het maakte onderdeel uit van de Pension Protection Act. Uiteraard zijn Thaler en ik gezegend met onze deelname aan dit programma dat zoveel goed doet.
Let me wrap with two key messages. One is behavioral finance is extremely powerful. This is just one example. Message two is there's still a lot to do. This is really the tip of the iceberg. If you think about people and mortgages and buying houses and then not being able to pay for it, we need to think about that. If you're thinking about people taking too much risk and not understanding how much risk they're taking or taking too little risk, we need to think about that. If you think about people spending a thousand dollars a year on lottery tickets, we need to think about that. The average actually, the record is in Singapore. The average household spends $4,000 a year on lottery tickets. We've got a lot to do, a lot to solve, also in the retirement area when it comes to what people do with their money after retirement.
Laat me afronden met twee belangrijke tips. De eerste is dat behavioral finance extreem krachtig is. Dit is maar één voorbeeld. Ten tweede: er is nog een lange weg te gaan. Dit is maar het topje van de ijsberg. Denk aan mensen en hypotheken en huizen kopen die je toch niet kunt betalen. Daarover moeten we nadenken. Denk aan mensen die teveel risico nemen, niet begrijpen hoeveel risico ze nemen, of te weinig risico nemen. Daar moeten we aan denken. Denk aan duizend dollar per jaar besteed aan loten. Daar moeten we aan denken. Het record is in Singapore. Het gemiddelde huishouden geeft elk jaar $4000 uit aan loten. We hebben nog een lange weg te gaan, een hoop op te lossen, ook op pensioengebied wat mensen doen met hun geld als ze gepensioneerd zijn.
One last question: How many of you feel comfortable that as you're planning for retirement you have a really solid plan when you're going to retire, when you're going to claim Social Security benefits, what lifestyle to expect, how much to spend every month so you're not going to run out of money? How many of you feel you have a solid plan for the future when it comes to post-retirement decisions. One, two, three, four. Less than three percent of a very sophisticated audience. Behavioral finance has a long way. There's a lot of opportunities to make it powerful again and again and again.
Nog een laatste vraag: Wie van jullie is er gerust op bij het plannen van je pensioen, dat je een solide plan hebt voor je pensioen, of bij gebruik van sociale voorzieningen. Welke leefstijl verwacht je? Hoeveel heb je elke maand te besteden, zodat je niet blut raakt? Wie van jullie denkt dat hij een solide plan heeft voor de toekomst wat betreft beslissingen voor na je pensionering? Een, twee, drie, vier. Minder dan drie procent van een wereldwijs publiek. Behavioral finance heeft nog een lange weg te gaan. Er zijn veel kansen om het telkens weer opnieuw te versterken.
Thank you.
Dank je.
(Applause)
(Applaus)