In 1969, Dr. Donald Goodwin gathered a group of study participants and asked them each to recall the object he'd shown them two minutes prior. The twist? All the participants were very intoxicated. Despite this, most could pay attention to the task and correctly name the toy they had just seen. Yet, when Donald asked them to recall that object a mere 30 minutes later, half the participants drew a blank, having “blacked out” the earlier moment entirely.
בשנת 1969, ד"ר דונלד גודווין אסף קבוצה של משתתפי המחקר וביקש מכל אחד מהם להיזכר באובייקט שהראה להם שתי דקות קודם לכן. התפנית? כל המשתתפים היו שיכורים מאוד. למרות זאת, רובם יכלו לשים לב למשימה ולתת שם נכון לצעצוע שראו זה עתה. עם זאת, כאשר דונלד ביקש מהם להיזכר באובייקט זה כעבור 30 דקות בלבד, מחצית מהמשתתפים ציירו ריק, לאחר שחוו “בלאקאאוט” מוחלט של הרגע הקודם.
This study illustrates the strange and somewhat selective effects alcohol has on the brain. Many intoxicated people can perform complex tasks like holding a detailed conversation or navigating a walk home. Yet for those experiencing what is known as a blackout, the memory of these events is quickly forgotten. So how does alcohol cause these memory lapses?
מחקר זה ממחיש את ההשפעות המוזרות והסלקטיביות של אלכוהול על המוח. אנשים שיכורים רבים יכולים לבצע משימות מורכבות כמו ניהול שיחה מפורטת או ניווט בהליכה הביתה. אולם עבור אלה שחווים מה שמכונה “בלאק אאוט”, זיכרון האירועים הללו נשכח במהירות. אז איך אלכוהול גורם להפסקות זיכרון אלה?
First, let's identify the culprit. While a single drink often contains hundreds of different chemical compounds, ethanol is responsible for alcohol's effects on the brain. Ethanol is lightweight and lipophilic, meaning its structure easily dissolves into fats, like those in the membranes of the outer blood-brain barrier.
ראשית, הבה נזהה את האשם. בעוד שמשקה בודד מכיל לעתים קרובות מאות תרכובות כימיות שונות, אתנול אחראי להשפעות האלכוהול על המוח. אתנול הוא קל משקל וליפופילי, כלומר מבנהו מתמוסס בקלות לשומנים, כמו אלה בקרום מחסום הדם-מוח החיצוני.
Once inside the brain, ethanol’s unique structure allows it to bind to, interact, and affect many different neuronal receptors, impairing pathways that allow you to make careful decisions, control your impulses, and even manage your motor skills. And the networks that control memory seem to be especially sensitive to alcohol’s effects.
ברגע שנכנס למוח, המבנה הייחודי של אתנול מאפשר לו להיקשר, לקיים אינטראקציה ולהשפיע על קולטנים עצביים רבים ושונים, ולפגוע במסלולים המאפשרים לכם לקבל החלטות זהירות, לשלוט בדחפים שלכם ואפילו לנהל את הכישורים המוטוריים שלכם. והרשתות השולטות בזיכרון רגישות במיוחד להשפעות האלכוהול.
Typically, information about your surroundings is taken in by your sensory organs and sent to the brain. Neurons transfer this information to one another via chemical messengers called neurotransmitters, which are released by one neuron and received by receptors at another. When a neurotransmitter binds to a receptor, it unlocks an internal channel, allowing small ions to flow into the cell. If enough ions enter the cell, the neuron fires, sending the signal forward. Through this process, different regions of the brain can communicate with one another in milliseconds, creating our moment-to-moment understanding of the world.
בדרך כלל, מידע על הסביבה שלכם נלקח על ידי אברי החישה שלכם ונשלח למוח. נוירונים מעבירים מידע זה לזה באמצעות שליחים כימיים הנקראים נוירוטרנסמיטורים, המשתחררים על ידי נוירון אחד ומתקבלים על ידי קולטנים באחר. כאשר נוירוטרנסמיטר נקשר לקולטן, הוא פותח תעלה פנימית, ומאפשר ליונים קטנים לזרום לתא. אם מספיק יונים נכנסים לתא, הנוירון יורה ושולח את האות קדימה. באמצעות תהליך זה, אזורים שונים במוח יכולים לתקשר זה עם זה באלפיות השנייה, וליצור את ההבנה שלנו את העולם מרגע לרגע.
But ethanol interacts with receptors, making it harder for neurons to communicate. While compromised, the brain is still able to transfer information, which is why many intoxicated people seem somewhat capable of performing basic tasks. In other words, brain function is highly impaired, but not completely broken. But memory storage is a different story.
אבל אתנול מקיים אינטראקציה עם קולטנים, מה שמקשה על נוירונים לתקשר. למרות שהוא נפגע, המוח עדיין מסוגל להעביר מידע, וזו הסיבה שאנשים שיכורים רבים נראים מסוגלים לבצע משימות בסיסיות. במילים אחרות, תפקוד המוח נפגע מאוד, אך לא שבור לחלוטין. אבל אחסון זיכרון הוא סיפור אחר.
The transfer of moment-to-moment understanding to something we can remember is thought to depend on a process called long-term potentiation, or LTP. LTP happens throughout the brain, but is especially important in learning and memory regions, like the neocortex and the hippocampus. During LTP, the firing of a neuron triggers physical changes to its structure. For example, more receptors may be moved to the cell's surface, making the neuron more sensitive to future signaling from its neighbors. These physical changes increase the likelihood that a cell will fire again at that connection, strengthening the wiring between neurons. And through this stronger connection, it's thought that a stable memory is formed.
העברת ההבנה מרגע לרגע למשהו שאנחנו יכולים לזכור נחשבת כתלויה בתהליך הנקרא פוטנציאציה לטווח ארוך, או LTP. LTP מתרחש בכל המוח, אך חשוב במיוחד באזורי למידה וזיכרון, כמו הניאוקורטקס וההיפוקמפוס. במהלך LTP, ירי של נוירון מעורר שינויים פיזיים במבנה שלו. לדוגמה, יותר קולטנים עשויים להיות מועברים אל פני התא, מה שהופך את הנוירון לרגיש יותר לאיתות עתידי משכניו. שינויים פיזיים אלה מגדילים את הסבירות שתא יירה שוב בחיבור זה, ויחזק את החיווט בין נוירונים. ובאמצעות הקשר החזק הזה, חושבים שנוצר זיכרון יציב.
Yet studies suggest that ethanol has a unique ability to disrupt LTP, blocking the physical changes needed for memory formation. So, while moment-to-moment information is encoded and understood, the storage of that information is blunted, resulting in a blackout.
עם זאת, מחקרים מצביעים על כך שלאתנול יש יכולת ייחודית לשבש LTP, ולחסום את השינויים הפיזיים הדרושים ליצירת זיכרון. לכן, בעוד שמידע מרגע לרגע מקודד ומובן, האחסון של המידע הזה קהה, וכתוצאה מכך בלאק אאוט.
Of course, not all levels of drinking result in blackouts. They happen when the concentration of alcohol in the blood, or BAC, exceeds a certain level, approximately 0.16. But there’s no magic number. At slightly lower BACs, brownouts, or the spotty memory of events, can occur, as some neurons continue to function properly while others fail. And drinking too much can cause a person to pass out altogether.
כמובן שלא כל רמות השתייה גורמות לבלאק אאוטים. הם קורים כאשר ריכוז האלכוהול בדם, או BAC, עולה על רמה מסוימת, בערך 0.16. אבל אין מספר קסם. ב- BAC מעט נמוכים יותר, עלולים להתרחש בראונאוטים, או זיכרון חלקי של אירועים, מכיוון שחלק מהנוירונים ממשיכים לתפקד כראוי בעוד שאחרים נכשלים. ושתייה רבה מדי עלולה לגרום לאדם להתעלף לגמרי.
Other factors like dehydration level, genetic differences, medications, and even how much you’ve eaten can affect the likelihood of a blackout. And teenagers appear to be especially vulnerable due to the substantial changes in brain development during those years.
גורמים אחרים כמו רמת התייבשות, הבדלים גנטיים, תרופות ואפילו כמה אכלתם יכולים להשפיע על הסבירות לבלאק אאוט ונראה כי בני נוער פגיעים במיוחד בגלל השינויים המהותיים בהתפתחות המוח במהלך אותן שנים.
Alcohol’s short-term effects usually don’t last longer than the time it takes for their body to metabolize it, or about a day. But repeatedly over-drinking can damage neurons and permanently impair memory. It can also harm other organs like the liver, which works overtime breaking down alcohol. After all, experiencing a blackout or witnessing others in this compromised state can be a lot for your mind and body to process.
ההשפעות לטווח הקצר של אלכוהול בדרך כלל אינן נמשכות זמן רב יותר מהזמן שלוקח לגופם לבצע חילוף חומרים, או בערך יום. אך שתיית יתר שוב ושוב עלולה לפגוע בנוירונים ולפגוע בזיכרון לצמיתות. זה יכול גם לפגוע באיברים אחרים כמו הכבד, שעובד שעות נוספות בפירוק אלכוהול. אחרי הכל, חווית בלקאאוט או עדות לאחרים במצב פגוע זה יכול להיות הרבה עבור הנפש והגוף שלכם לעבד.