In 1969, Dr. Donald Goodwin gathered a group of study participants and asked them each to recall the object he'd shown them two minutes prior. The twist? All the participants were very intoxicated. Despite this, most could pay attention to the task and correctly name the toy they had just seen. Yet, when Donald asked them to recall that object a mere 30 minutes later, half the participants drew a blank, having “blacked out” the earlier moment entirely.
در سال ۱۹۶۹ میلادی، دکتر دونالد گودوین یک جمعی از افراد را برای مطالعه جمع کرد. و از هر کدام از آنان خواست که اشیایی را به یاد آوردند که ۲ دقیقه قبل به آنها نشان داده بود. پیچیدگی آن چه بود؟ تمام افراد شرکت کننده بسیار مست بودند. با این وجود، بیشتر افراد میتوانسنتد به وظیفهشان توجه کنند و اسم اسباب بازی که تازه دیده بودند را درست نام ببرند. اما، وقتی دونالد از آنان خواست که آن اشیا را ۳۰ دقیقه بعد به یاد آوردند، نیمی از افراد شرکت کننده نتواستند به یاد بیاورند، لحظه قبل به طور کامل از ذهنشان حذف شده بود.
This study illustrates the strange and somewhat selective effects alcohol has on the brain. Many intoxicated people can perform complex tasks like holding a detailed conversation or navigating a walk home. Yet for those experiencing what is known as a blackout, the memory of these events is quickly forgotten. So how does alcohol cause these memory lapses?
این مطالعه اثر عجیب و تا مقداری انتخابی الکل را در مغز نشان میدهد. بسیاری از افراد مست میتوانند کارهای پیچیده را انجام دهند برای مثال میتوانند یک صحبت با جزئیات کامل را داشته باشند ویا به تنهایی به خانه روند. اما برای آنهایی که هوشیاری خود را از دست میدهند، حافظه این وقایع به سرعت حذف میگردد. پس چگونه الکل باعث نقص حافظه میشود؟
First, let's identify the culprit. While a single drink often contains hundreds of different chemical compounds, ethanol is responsible for alcohol's effects on the brain. Ethanol is lightweight and lipophilic, meaning its structure easily dissolves into fats, like those in the membranes of the outer blood-brain barrier.
اول، بیایید مقصر را شناسایی کنیم. درحالیکه یک نوشیدنی الکل دار غالبا حاوی صدها مواد شیمیایی متفاوت هست، اتانول مسئول اثرات الکل روی مغز میباشد. اتانول سبک وزن و چربی دوست هست، به این معنا که ساختار آن به راحتی در چربی حل میگردد، که مانند آنهایی که در غشای سدخونی خارجی مغز قرار دارد.
Once inside the brain, ethanol’s unique structure allows it to bind to, interact, and affect many different neuronal receptors, impairing pathways that allow you to make careful decisions, control your impulses, and even manage your motor skills. And the networks that control memory seem to be especially sensitive to alcohol’s effects.
زمانی که داخل مغز است، ساختار منحصر به فرد اتانول این اجازه را میدهد واکنش دهد و به بسیاری از سلولهای گیرنده عصبی متفاوت متصل شود، وسبب ایجاد اختلال در مسیرهایی شود که به شما اجازه میدهد تصمیمات دقیق بگیرید، و تکانههایتان را کنترل، و مهارتهای حرکتیتان را مدیریت کنید. و به نظرمیرسد شبکههایی که حافظه را کنترل میکنند به ویژه به اثرات الکل حساس هستند.
Typically, information about your surroundings is taken in by your sensory organs and sent to the brain. Neurons transfer this information to one another via chemical messengers called neurotransmitters, which are released by one neuron and received by receptors at another. When a neurotransmitter binds to a receptor, it unlocks an internal channel, allowing small ions to flow into the cell. If enough ions enter the cell, the neuron fires, sending the signal forward. Through this process, different regions of the brain can communicate with one another in milliseconds, creating our moment-to-moment understanding of the world.
به طور معمول، اطلاعاتی که درباره محیط اطراف شما گرفته میشود به وسیله اندامهای حسی شما گرفته میشود و به مغز فرستاده میشود. نورونها این اطلاعات را از طریق پیام رسانهای شیمیایی به نام انتقال دهندههای عصبی به یکدیگر منتقل میکنند. که توسط نورونی آزاد و توسط گیرندههای دیگری دریافت میشود. زمانی که یک انتقال دهنده عصبی به یک گیرنده متصل میشود، کانالی داخلی را باز میکند، که به یونهای کوچک اجازه جریان به داخل سلول را میدهد. اگر یونها به اندازه کافی وارد سلول شوند سلول عصبی برانگیخته میشود، و سیگنال را به سمت جلو به حرکت میبرد. در طول این پروسه، قسمتهای متفاوت از مغز میتوانند با یکدیگر در چند میلی ثانیه ارتباط برقرار کنند، ایجاد لحظه-به-لحظه ما در فهمیدن این جهان.
But ethanol interacts with receptors, making it harder for neurons to communicate. While compromised, the brain is still able to transfer information, which is why many intoxicated people seem somewhat capable of performing basic tasks. In other words, brain function is highly impaired, but not completely broken. But memory storage is a different story.
اما اتانول میتواند با گیرندههای دیگر ارتباط برقرار کند، که باعث سختتر شدن برقرای ارتباط نورونها میگردد. در زمانی که مغز در خطر میباشد، مغز هنوز میتواند اطلاعات را منتقل کند، که دلیل آن است که بسیاری از افراد مست تاحدی قادر به انجام کارهای ابتدایی به نظرمیرسند که باشند. به عبارت دیگر، عملکرد مغز به شدت مختل میگردد، اما به طور کامل معیوب نمیگردد. اما ذخیره حافظه یک داستان متفاوت میباشد.
The transfer of moment-to-moment understanding to something we can remember is thought to depend on a process called long-term potentiation, or LTP. LTP happens throughout the brain, but is especially important in learning and memory regions, like the neocortex and the hippocampus. During LTP, the firing of a neuron triggers physical changes to its structure. For example, more receptors may be moved to the cell's surface, making the neuron more sensitive to future signaling from its neighbors. These physical changes increase the likelihood that a cell will fire again at that connection, strengthening the wiring between neurons. And through this stronger connection, it's thought that a stable memory is formed.
انتقال لحظه-به-لحظه به چیزی که ما قادر به فهمیدن و یادآوری آن باشیم تصور میشود که به یک فرآیند بستگی داشته باشد که تقویت طولانی-مدت، یا LTP میباشد. LTP در سراسر مغز اتفاق میافتد، اما به ویژه در یادگیری و بخش حافظه مهم میباشد، مانند قشرنو و هیپوکمپوس. در طول LTP، انگیختن یک سلول عصبی باعث ایجاد تغییرات فیزیکی در ساختارش میگردد. برای مثال، گیرندههای بیشتری میتوانند به سطح سلول بروند، که باعث میشود سلول عصبی به سیگنالهای آینده از همسایههایش حساستر شود. این تغییرات فیزیکی شانس اینکه یک سلول دوباره برانگیخته شود در محل ارتباط را افزایش میدهد، که باعث تقویت مخابره کردن بین سلولهای عصبی میگردد. و از طریق این ارتباط قویتر، که یک حافظه پایدار تصور میگردد شکل گرفته است.
Yet studies suggest that ethanol has a unique ability to disrupt LTP, blocking the physical changes needed for memory formation. So, while moment-to-moment information is encoded and understood, the storage of that information is blunted, resulting in a blackout.
با این حال، مطالعات نشان میدهد که اتانول توانایی خاصی برای مختل کردن LTP است، و مانع از تغییرات فیزیکی مورد نیاز برای شکلگیری حافظه میشود. بنابراین، وقتی که لحظه-به-لحظه اطلاعات رمزگذاری و دریافت میشود، ذخیره سازی آن اطلاعات کند میشود، که باعث از دست دادن هوشیاری میشود.
Of course, not all levels of drinking result in blackouts. They happen when the concentration of alcohol in the blood, or BAC, exceeds a certain level, approximately 0.16. But there’s no magic number. At slightly lower BACs, brownouts, or the spotty memory of events, can occur, as some neurons continue to function properly while others fail. And drinking too much can cause a person to pass out altogether.
البته، همه سطح از نوشیدن الکل باعث از دست دادن هوشیاری نمیشود. آنها زمانی اتفاق میافتد وقتی که غلظت الکل در خون،یا BAC، از یک حد مشخص تقریبا ۰.۱۶ فراتر میرود. اما هیچگونه عدد جادویی وجود ندارد. در سطح کمتری از BAC، فراموشی برخی اتفاقات، هنوز میتواند اتفاق بیافتد، زیرابرخی از سلولهای عصبی درست کار میکنند در حالی که برخی دیگر از کار میافتند. نوشیدن زیادی ممکن است که باعث شود که یک فرد در کل از حال برود.
Other factors like dehydration level, genetic differences, medications, and even how much you’ve eaten can affect the likelihood of a blackout. And teenagers appear to be especially vulnerable due to the substantial changes in brain development during those years.
فاکتورهای دیگر مانند کمبود آب، تفاوت ژنتیکی، داروها، و حتی اینکه چقدر غذا خوردهاید میتواند بر احتمال فراموشی تاثیر بگذارند. و اینکه به نظر میرسد نوجوانان به طور ویژه و به دلیل تغییرات اساسی در رشد مغزشان آن سالها آسیب پذیر هستند.
Alcohol’s short-term effects usually don’t last longer than the time it takes for their body to metabolize it, or about a day. But repeatedly over-drinking can damage neurons and permanently impair memory. It can also harm other organs like the liver, which works overtime breaking down alcohol. After all, experiencing a blackout or witnessing others in this compromised state can be a lot for your mind and body to process.
اثرات کوتاه مدت الکل معمولاً بیشتر از زمانی که بدن آنها را متابولیزه میکند یا بیش از حدود یک روز طول نمیکشد. اما به طور دائم مصرف-زیاد الکل میتواند باعث صدمه رساندن به سلولهای عصبی و آسیب رساندن دائم به حافظه گردد. و حتی باعث صدمه رساندن به اندامهایی مانند کبد شود که کار اضافی انجام میدهد تا الکل را تجزیه کند. گذشته از همه اینها، تجربه یک خمودی یا مشاهده دیگران در این حالت آسیبدیده میتواند بیش از توان ذهن و بدنتان برای عمل پردازش باشد.