Πριν από μερικά χρόνια, η σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων του Χάρβαρντ επέλεξε το καλύτερο επιχειρηματικό μοντέλο εκείνου του έτους. Επέλεξε την πειρατεία από Σομαλούς. Περίπου τον ίδιο καιρό, ανακάλυψα ότι υπήρχαν 544 ναυτικοί που ήταν όμηροι σε καράβια, συχνά αγκυροβολημένα έξω από την ακτή της Σομαλίας σε κοινή θέα.
A couple of years ago, Harvard Business School chose the best business model of that year. It chose Somali piracy. Pretty much around the same time, I discovered that there were 544 seafarers being held hostage on ships, often anchored just off the Somali coast in plain sight.
Και έμαθα αυτά τα δύο γεγονότα, και σκέφτηκα, τι γίνεται με τη ναυτιλία; Και σκέφτηκα, θα γινόταν αυτο σε οποιαδήποτε άλλη βιομηχανία; Θα βλέπαμε 544 πιλότους αεροπλάνων να κρατούνται όμηροι στα τζάμπο τζετ τους σε ένα διάδρομο απογειώσεων για μήνες, ή ένα χρόνο; Θα βλέπαμε 544 οδηγούς ΚΤΕΛ; Δεν θα γινόταν αυτό.
And I learned these two facts, and I thought, what's going on in shipping? And I thought, would that happen in any other industry? Would we see 544 airline pilots held captive in their jumbo jets on a runway for months, or a year? Would we see 544 Greyhound bus drivers? It wouldn't happen.
Μου κίνησε την περιέργεια. Και ανακάλυψα ακόμη ένα δεδομένο, που για μένα ήταν πιο εκπληκτικό σχεδόν επειδή δεν το ήξερα πιο πριν στην ηλικία των 42, 43. Δηλαδή το πόσο ουσιαστικά συνεχίζουμε να εξαρτόμαστε από τη ναυτιλία. Επειδή ίσως το ευρύ κοινό θεωρεί τη ναυτιλία ως μία παλιομοδίτικη βιομηχανία, κάτι που οφείλεται στα ιστιοπλοϊκά με τους Μόμπι Ντικ και τους Τζακ Σπάροου. Αλλά η ναυτιλία δεν είναι αυτό. Η ναυτιλία είναι ζωτικής σημασίας, όπως ήταν πάντα. Η ναυτιλία μας φέρνει το 90 τοις εκατό του παγκόσμιου εμπορίου. Η ναυτιλία έχει τετραπλασιαστεί σε μέγεθος από το 1970. Εξαρτώμαστε από αυτή τώρα περισσότερο από ποτέ. Και όμως, για μια τόσο τεράστια βιομηχανία - υπάρχουν 100.000 πλοία εν λειτουργία στην θάλασσα - έχει γίνει λίγο-πολύ αόρατη.
So I started to get intrigued. And I discovered another fact, which to me was more astonishing almost for the fact that I hadn't known it before at the age of 42, 43. That is how fundamentally we still depend on shipping. Because perhaps the general public thinks of shipping as an old-fashioned industry, something brought by sailboat with Moby Dicks and Jack Sparrows. But shipping isn't that. Shipping is as crucial to us as it has ever been. Shipping brings us 90 percent of world trade. Shipping has quadrupled in size since 1970. We are more dependent on it now than ever. And yet, for such an enormous industry -- there are a 100,000 working vessels on the sea — it's become pretty much invisible.
Βέβαια αν το πεις αυτό στη Σιγκαπούρη ακούγεται παράλογο, επειδή η ναυτιλία είναι τόσο παρούσα εδώ που έχετε βάλει ένα καράβι πάνω σε ένα ξενοδοχείο. (Γέλια) Αλλά οπουδήποτε αλλού στον κόσμο, αν ρωτήσετε το ευρύ κοινό τι γνωρίζουν για τη ναυτιλία και πόσο εμπόριο γίνεται μέσω θαλάσσης, δεν θα ξέρουν τι να σας πουν. Ρωτήστε κάποιον στο δρόμο αν έχουν ακουστά την Microsoft. Νομίζω ότι θα πουν ναι, επειδή γνωρίζουν ότι φτιάχνουν λογισμικό που πάει στους υπολογιστές, και καμιά φορά δουλεύει. Αλλά αν τους ρωτήσετε αν έχουν ακουστά την Μερσκ, αμφιβάλλω αν θα πάρετε την ίδια απάντηση, αν και η Μερσκ, η οποία είναι απλώς μία ναυτιλιακή εταιρία ανάμεσα σε πολλές, έχει τζίρο περίπου ανάλογο με τη Microsoft. [€43.8 δισεκατομμύρια]
Now that sounds absurd in Singapore to say that, because here shipping is so present that you stuck a ship on top of a hotel. (Laughter) But elsewhere in the world, if you ask the general public what they know about shipping and how much trade is carried by sea, you will get essentially a blank face. You will ask someone on the street if they've heard of Microsoft. I should think they'll say yes, because they'll know that they make software that goes on computers, and occasionally works. But if you ask them if they've heard of Maersk, I doubt you'd get the same response, even though Maersk, which is just one shipping company amongst many, has revenues pretty much on a par with Microsoft. [$60.2 billion]
Και γιατί συμβαίνει αυτό; Πριν από μερικά χρόνια, ο Πρώτος Λόρδος της Θάλασσας του Βρετανικού ναυαρχείου - ονομάζεται ο Πρώτος Λόρδος της Θάλασσας, αν και ο αρχηγός του στρατού δεν ονομάζεται λόρδος της στεριάς - είπε ότι εμείς, και εννοούσε στις βιομηχανοποιημένες χώρες της Δύσης, υποφέρουμε από θαλασσοτυφλία. Δεν βλέπουμε τη θάλασσα ως βιομηχανικό ή εργασιακό χώρο. Είναι απλώς κάτι που πετάμε πάνω του, ένα γαλάζιο κομμάτι στον αεροπορικό χάρτη. Δεν έχει τίποτα να δείτε, προχωρήστε.
Now why is this? A few years ago, the first sea lord of the British admiralty -- he is called the first sea lord, although the chief of the army is not called a land lord — he said that we, and he meant in the industrialized nations in the West, that we suffer from sea blindness. We are blind to the sea as a place of industry or of work. It's just something we fly over, a patch of blue on an airline map. Nothing to see, move along.
Έτσι ήθελα να ανοίξω τα δικά μου μάτια στη δική μου θαλασσοτυφλία, έτσι πήγα στη θάλασσα. Πριν από μερικά χρόνια, έκανα ένα πέρασμα στο Μερσκ Κένταλ, ενός πλοίου μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων μεσαίου μεγέθους που μεταφέρει περίπου 7.000 κουτιά, και αναχώρησα από στο Φελιξστόου, στη νότια ακτή της Αγγλίας, και κατέληξα εδώ, στη Σιγκαπούρη μετά από πέντε εβδομάδες, με σημαντικά λιγότερο τζετ-λαγκ απ'ότι τώρα. Και ήταν μία αποκάλυψη. Ταξιδέψαμε σε πέντε θάλασσες, δύο ωκεανούς, εννέα λιμάνια, και έμαθα πολλά για τη ναυτιλία.
So I wanted to open my own eyes to my own sea blindness, so I ran away to sea. A couple of years ago, I took a passage on the Maersk Kendal, a mid-sized container ship carrying nearly 7,000 boxes, and I departed from Felixstowe, on the south coast of England, and I ended up right here in Singapore five weeks later, considerably less jet-lagged than I am right now. And it was a revelation. We traveled through five seas, two oceans, nine ports, and I learned a lot about shipping.
Και ένα από τα πρώτα πράγματα που με εξέπληξε όταν επιβιβάστηκα στο Κένταλ ήταν, που ήταν ο κόσμος; Έχω φίλους στο Ναυτικό που μου λένε ότι ταξιδεύουν με 1.000 ναύτες κάθε φορά, αλλά στο Κένταλ είχαν μόνο 21 άτομα πλήρωμα. Αυτό επειδή η ναυτιλία είναι πολύ αποτελεσματική. Η κατασκευή περιεκτών την έχει κάνει πολύ αποτελεσματική. Τα πλοία έχουν τώρα αυτοματισμό. Μπορούν να λειτουργήσουν με μικρά πληρώματα. Αλλά επίσης σημαίνει ότι, χρησιμοποιώντας τα λόγια ενός ιερέα λιμανιού που γνώρισα κάποτε, ο μέσος ναυτικός που θα βρείτε σε ένα πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων είναι είτε κουρασμένος ή εξαντλημένος, επειδή ο ρυθμός της μοντέρνας ναυτιλίας είναι μεγάλη τιμωρία γι'αυτό που η ναυτιλία αποκαλεί τον ανθρώπινό της παράγοντα, μία περίεργη φράση, που φαίνεται πως δεν συνειδητοποιούν ότι ακούγεται κάπως απάνθρωπη. Οι περισσότεροι ναυτικοί που δουλεύουν σε πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, συχνά έχουν λιγότερο από δύο ώρες στο λιμάνι κάθε φορά. Δεν έχουν χρόνο να ξεκουραστούν. Είναι στην θάλασσα για μήνες κάθε φορά, και ακόμη και όταν είναι στο πλοίο, δεν έχουν πρόσβαση σε κάτι που ένας πεντάχρονος θεωρεί δεδομένο, το Διαδίκτυο.
And one of the first things that surprised me when I got on board Kendal was, where are all the people? I have friends in the Navy who tell me they sail with 1,000 sailors at a time, but on Kendal there were only 21 crew. Now that's because shipping is very efficient. Containerization has made it very efficient. Ships have automation now. They can operate with small crews. But it also means that, in the words of a port chaplain I once met, the average seafarer you're going to find on a container ship is either tired or exhausted, because the pace of modern shipping is quite punishing for what the shipping calls its human element, a strange phrase which they don't seem to realize sounds a little bit inhuman. So most seafarers now working on container ships often have less than two hours in port at a time. They don't have time to relax. They're at sea for months at a time, and even when they're on board, they don't have access to what a five-year-old would take for granted, the Internet.
Και το άλλο πράγμα που με εξέπληξε όταν πήγα στο Κένταλ ήταν ότι καθόμουν δίπλα από - Όχι τη βασίλισσα - δεν μπορώ να φανταστώ γιατί με έβαλαν κάτω από το πορτραίτο της - αλλά στην τραπεζαρία των αξιωματικών, γύρω από τραπέζι, καθόμουν δίπλα σε έναν τύπο από τη Βιρμανία, απέναντι από έναν Ρουμάνο, έναν Μολδαβό, έναν Ινδό. Στο διπλανό τραπέζι ήταν ένας Κινέζος, και στην τραπεζαρία του πληρώματος, ήταν μόνο Φιλιππινέζοι. Αυτό ήταν ένα τυπικό λειτουργικό καράβι.
And another thing that surprised me when I got on board Kendal was who I was sitting next to -- Not the queen; I can't imagine why they put me underneath her portrait -- But around that dining table in the officer's saloon, I was sitting next to a Burmese guy, I was opposite a Romanian, a Moldavian, an Indian. On the next table was a Chinese guy, and in the crew room, it was entirely Filipinos. So that was a normal working ship.
Πώς ήταν δυνατόν; Επειδή η μεγαλύτερη δραματική αλλαγή στη ναυτιλία τα τελευταία 60 χρόνια, όταν οι περισσότεροι από το ευρύ κοινό σταμάτησαν να την προσέχουν, ήταν κάτι που ονομάζεται ανοιχτό νηολόγιο, ή σημαία ευκαιρίας. Τα πλοία τώρα πια μπορούν να υψώσουν τη σημαία οποιουδήποτε κράτους που παρέχει νηολόγιο. Μπορείτε να πάρετε σημαία από την περίκλειστη χώρα της Βολιβίας ή της Μογγολίας, ή της Βόρειας Κορέας, αν και αυτό δεν είναι και τόσο δημοφιλές. (Γέλια)
Now how is that possible? Because the biggest dramatic change in shipping over the last 60 years, when most of the general public stopped noticing it, was something called an open registry, or a flag of convenience. Ships can now fly the flag of any nation that provides a flag registry. You can get a flag from the landlocked nation of Bolivia, or Mongolia, or North Korea, though that's not very popular. (Laughter)
Έτσι έχουμε αυτά τα πολυεθνικά, παγκόσμια, κινητά πληρώματα στα πλοία. Και αυτό με εξέπληξε. Και όταν φτάσαμε σε νερά με πειρατές, στα στενά του Μπαμπ ελ Μαντέμπ και στον Ινδικό Ωκεανό, το πλοίο άλλαξε. Και αυτό ήταν σοκαριστικό, επειδή ξαφνικά, συνειδητοποίησα, όπως μου είπε ο καπετάνιος, ότι ήμουν τρελή που επέλεξα να περάσω μέσα από νερά με πειρατές σε ένα πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων. Δεν επιτρεπόταν πλέον να πάμε στο κατάστρωμα. Υπήρχαν διπλές επιφυλακές για πειρατές. Κι εκείνο τον καιρό, ήταν αυτοί οι 544 ναυτικοί που ήταν όμηροι, και μερικοί από αυτούς ήταν όμηροι για χρόνια λόγω της φύσης της ναυτιλίας και της σημαίας ευκαιρίας. Όχι όλοι τους, αλλά μερικοί από αυτούς ήταν, λόγω της μειονότητας των αδίστακτων εφοπλιστών, μπορεί να είναι εύκολο να κρυφτείς πίσω από την ανωνυμία που προσφέρουν μερικές σημαίες ευκαιρίας.
So we have these very multinational, global, mobile crews on ships. And that was a surprise to me. And when we got to pirate waters, down the Bab-el-Mandeb strait and into the Indian Ocean, the ship changed. And that was also shocking, because suddenly, I realized, as the captain said to me, that I had been crazy to choose to go through pirate waters on a container ship. We were no longer allowed on deck. There were double pirate watches. And at that time, there were those 544 seafarers being held hostage, and some of them were held hostage for years because of the nature of shipping and the flag of convenience. Not all of them, but some of them were, because for the minority of unscrupulous ship owners, it can be easy to hide behind the anonymity offered by some flags of convenience.
Τι άλλο καλύπτει η θαλασσοτυφλία μας; Λοιπόν, αν ταξιδέψετε με ένα καράβι ή πάτε σε ένα κρουαζιερόπλοιο, και κοιτάξετε το φουγάρο, θα δείτε πολύ μαύρο καπνό. Και αυτό είναι επειδή η ναυτιλία έχει πολύ στενά περιθώρια και θέλουν φτηνά καύσιμα, έτσι χρησιμοποιούν κάτι που λέγεται καύσιμα πλοίου, που κάποιος στη βιομηχανία των πετρελαιοφόρων μου περιέγραψε ως τα κατακάθια του διυλιστηρίου, ή απλώς ένα σκαλί πάνω από την άσφαλτο. Και η ναυτιλία είναι η πιο πράσινη μέθοδος μεταφοράς. Από την άποψη των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα ανά τόνο και ανά μίλι, εκπέμπει περίπου το ένα χιλιοστό από τις αερομεταφορές και περίπου το ένα δέκατο από τα φορτηγά. Αλλά δεν είναι άκακο, επειδή υπάρχει τόσο πολύ. Έτσι οι εκπομπές από τα πλοία είναι περίπου τρία με τέσσερα τοις εκατό, σχεδόν το ίδιο με τις αερομεταφορές. Και αν βάλετε τις εκπομπές από τα πλοία σε μία λίστα με τις χώρες με τις εκπομπές άνθρακα, θα ήταν περίπου έκτη, κάπου κοντά στη Γερμανία. Υπολογίστηκε ότι το 2009 τα 15 μεγαλύτερα καράβια ρυπαίνουν από την άποψη των σωματιδίων και αιθάλης και επιβλαβών αερίων τόσο όσο όλα τα αμάξια στον κόσμο. Και τα καλά νέα είναι ότι ο κόσμος τώρα μιλά για βιώσιμη ναυτιλία. Γίνονται ενδιαφέρουσες πρωτοβουλίες. Αλλά γιατί άργησε τόσο πολύ; Πότε θα αρχίσουμε να μιλάμε και να σκεφτόμαστε τα ναυτιλιακά μίλια καθώς και τα αεροπορικά μίλια;
What else does our sea blindness mask? Well, if you go out to sea on a ship or on a cruise ship, and look up to the funnel, you'll see very black smoke. And that's because shipping has very tight margins, and they want cheap fuel, so they use something called bunker fuel, which was described to me by someone in the tanker industry as the dregs of the refinery, or just one step up from asphalt. And shipping is the greenest method of transport. In terms of carbon emissions per ton per mile, it emits about a thousandth of aviation and about a tenth of trucking. But it's not benign, because there's so much of it. So shipping emissions are about three to four percent, almost the same as aviation's. And if you put shipping emissions on a list of the countries' carbon emissions, it would come in about sixth, somewhere near Germany. It was calculated in 2009 that the 15 largest ships pollute in terms of particles and soot and noxious gases as much as all the cars in the world. And the good news is that people are now talking about sustainable shipping. There are interesting initiatives going on. But why has it taken so long? When are we going to start talking and thinking about shipping miles as well as air miles?
Ταξίδεψα και στο ακροτήρι Κοντ για να δω την δυσχερή θέση της μαύρης φάλαινας, επειδή για μένα αυτό ήταν από αυτά που με εξέπληξαν περισσότερο σχετικά με τον χρόνο μου στη θάλασσα, και τι με έκανε να σκεφτώ. Ξέρουμε για την επίδραση του ανθρώπου στον ωκεανό όσον αφορά την αλιεία και την υπεραλίευση, αλλά δεν ξέρουμε και τόσα για το τι γίνεται κάτω από το νερό. Και στην πραγματικότητα, η ναυτιλία έχει να παίξει ένα ρόλο εδώ, επειδή ο θόρυβος της ναυτιλίας έχει συμβάλλει στην καταστροφή των ηχητικών οικότοπων των πλασμάτων του ωκεανού. Το φως δεν διεισδύει κάτω από την επιφάνεια του νερού, έτσι τα πλάσματα του ωκεανού όπως οι φάλαινες και τα δελφίνια και ακόμη 800 είδη ψαριών επικοινωνούν με τον ήχο. Και η μαύρη φάλαινα μπορεί να μεταδώσει σε εκατοντάδες χιλιόμετρα. Μία μεγαπτεροφάλαινα μπορεί να μεταδώσει ήχο κατά μήκος ενός ολόκληρου ωκεανού. Αλλά κι ένα υπερδεξαμενόπλοιο μπορεί να ακουστεί να έρχεται κατά μήκος ενός ολόκληρου ωκεανού, κι επειδή ο θόρυβος που κάνουν οι προπέλες κάτω από το νερό καμιά φορά είναι στην ίδια συχνότητα που χρησιμοποιούν οι φάλαινες, μπορεί να καταστρέψει τον ηχητικό τους οικότοπο και το χρειάζονται για αναπαραγωγή, για να βρίσκουν μέρη για τροφή, και για να βρίσκουν συντρόφους. Και ο ηχητικός οικότοπος της μαύρης φάλαινας έχει μειωθεί κατά 90 τοις εκατό. Αλλά δεν υπάρχουν ακόμη νόμοι για την ηχορύπανση.
I also traveled to Cape Cod to look at the plight of the North Atlantic right whale, because this to me was one of the most surprising things about my time at sea, and what it made me think about. We know about man's impact on the ocean in terms of fishing and overfishing, but we don't really know much about what's happening underneath the water. And in fact, shipping has a role to play here, because shipping noise has contributed to damaging the acoustic habitats of ocean creatures. Light doesn't penetrate beneath the surface of the water, so ocean creatures like whales and dolphins and even 800 species of fish communicate by sound. And a North Atlantic right whale can transmit across hundreds of miles. A humpback can transmit a sound across a whole ocean. But a supertanker can also be heard coming across a whole ocean, and because the noise that propellers make underwater is sometimes at the same frequency that whales use, then it can damage their acoustic habitat, and they need this for breeding, for finding feeding grounds, for finding mates. And the acoustic habitat of the North Atlantic right whale has been reduced by up to 90 percent. But there are no laws governing acoustic pollution yet.
Και όταν έφτασα στη Σιγκαπούρη, και θέλω να απολογηθώ γι'αυτό, αλλά δεν ήθελα να κατέβω από το καράβι. Πραγματικά μου άρεσε που ήμουν πάνω στο Κένταλ. Το πλήρωμα μου φέρθηκε καλά, είχα έναν φλύαρο και διασκεδαστικό καπετάνιο, και θα υπέγραφα ευχαρίστως για ακόμη πέντε εβδομάδες, κάτι που και ο καπετάνιος είπε ότι ήμουν τρελή που το σκέφτηκα. Αλλά δεν ήμουν εκεί για εννέα μήνες τη φορά όπως οι Φιλιππινέζοι ναυτικοί, ο οποίοι, όταν τους ζήτησα να μου περιγράψουν τη δουλειά τους, την αποκάλεσαν «Δολάρια νοσταλγίας». Είχαν καλούς μισθούς, αλλά η ζωή τους συνεχίζει να είναι απομονωμένη και δύσκολη σε ένα επικίνδυνο και συχνά δύσκολο στοιχείο.
And when I arrived in Singapore, and I apologize for this, but I didn't want to get off my ship. I'd really loved being on board Kendal. I'd been well treated by the crew, I'd had a garrulous and entertaining captain, and I would happily have signed up for another five weeks, something that the captain also said I was crazy to think about. But I wasn't there for nine months at a time like the Filipino seafarers, who, when I asked them to describe their job to me, called it "dollar for homesickness." They had good salaries, but theirs is still an isolating and difficult life in a dangerous and often difficult element.
Αλλά όταν φτάνω σε αυτό το σημείο, δεν μπορώ να αποφασίσω, επειδή θέλω να χαιρετίσω αυτούς τους ναυτικούς που μας φέρνουν το 90 τοις εκατό των πάντων και λαμβάνουν ελάχιστα ευχαριστώ ή αναγνώριση γι'αυτό. Θέλω να χαιρετίσω τα 100.000 πλοία που είναι στη θάλασσα και κάνουν αυτή τη δουλειά, μπαινοβγαίνοντας καθημερινά, φέρνοντας ό,τι χρειαζόμαστε. Αλλά επίσης θέλω να δω τη ναυτιλία, κι εμάς, το ευρύ κοινό, που ξέρει τόσα λίγα γι'αυτήν να έχουν λίγο πιο ενδελεχή έλεγχο, να είναι λίγο περισσότερο διαφανείς, να έχουν 90 τοις εκατό διαφάνεια. Επειδή πιστεύω ότι όλοι μπορούμε να επωφεληθούμε κάνοντας κάτι τόσο απλό, το οποίο είναι να μάθουμε να βλέπουμε τη θάλασσα.
But when I get to this part, I'm in two minds, because I want to salute those seafarers who bring us 90 percent of everything and get very little thanks or recognition for it. I want to salute the 100,000 ships that are at sea that are doing that work, coming in and out every day, bringing us what we need. But I also want to see shipping, and us, the general public, who know so little about it, to have a bit more scrutiny, to be a bit more transparent, to have 90 percent transparency. Because I think we could all benefit from doing something very simple, which is learning to see the sea.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)