Είμαστε περίπου 7,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας λέει ότι 300 εκατομμύρια έχουν κατάθλιψη και περίπου 800.000 άνθρωποι αυτοκτονούν κάθε χρόνο. Ένα μικρό υποσύνολό τους διαλέγει ένα βαθιά μηδενιστικό μονοπάτι, όπου πεθαίνουν σκοτώνοντας όσους περισσότερους μπορούν. Αυτά είναι ορισμένα διάσημα πρόσφατα παραδείγματα. Κι ένα λιγότερο διάσημο, που συνέβη πριν εννιά εβδομάδες. Αν δεν το θυμάστε, είναι επειδή συμβαίνουν πολλά τέτοια. Η Βικιπαίδεια μόλις πέρσι μέτρησε 323 μαζικούς πυροβολισμούς στη χώρα μου, τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν είχαν όλοι οι σκοπευτές τάσεις αυτοκτονίας, δεν μεγιστοποιούσαν όλοι τον φόρο αίματός τους, αλλά πολλοί το έκαναν.
So, there's about seven and a half billion of us. The World Health Organization tells us that 300 million of us are depressed, and about 800,000 people take their lives every year. A tiny subset of them choose a profoundly nihilistic route, which is they die in the act of killing as many people as possible. These are some famous recent examples. And here's a less famous one. It happened about nine weeks ago. If you don't remember it, it's because there's a lot of this going on. Wikipedia just last year counted 323 mass shootings in my home country, the United States. Not all of those shooters were suicidal, not all of them were maximizing their death tolls, but many, many were.
Δημιουργείται ένα σημαντικό ερώτημα: Ποια είναι τα όρια αυτών των ανθρώπων; Σκεφτείτε τον σκοπευτή του Βέγκας. Σκότωσε 58 άτομα. Μήπως σταμάτησε γιατί σκότωσε αρκετούς; Όχι, και το ξέρουμε επειδή πυροβόλησε και τραυμάτισε ακόμα 422 άτομα που σίγουρα θα προτιμούσε να σκοτώσει. Είναι παράλογο να νομίζουμε ότι θα σταματούσε στους 4.200. Κατ' ακρίβεια, κάποιος τόσο μηδενιστής μετά χαράς θα μας σκότωνε όλους. Δεν το ξέρουμε. Αυτό που ξέρουμε είναι αυτό: όταν οι δολοφόνοι με αυτοκτονικές τάσεις τα παίζουν όλα για όλα, η τεχνολογία πολλαπλασιάζει τη δύναμη.
An important question becomes: What limits do these people have? Take the Vegas shooter. He slaughtered 58 people. Did he stop there because he'd had enough? No, and we know this because he shot and injured another 422 people who he surely would have preferred to kill. We have no reason to think he would have stopped at 4,200. In fact, with somebody this nihilistic, he may well have gladly killed us all. We don't know. What we do know is this: when suicidal murderers really go all in, technology is the force multiplier.
Να ένα παράδειγμα. Αρκετά χρόνια πριν, έγιναν 10 επιθέσεις σε σχολεία στην Κίνα με αντικείμενα όπως μαχαίρια, σφυριά και μπαλτάδες, επειδή δύσκολα βρίσκεις όπλα εκεί. Από μακάβρια σύμπτωση, αυτή η τελευταία επίθεση συνέβη λίγες ώρες πριν το μακελειό στο Νιούταουν του Κονέκτικατ. Όμως η μία αμερικάνικη επίθεση είχε περίπου τον ίδιο αριθμό θυμάτων όσο και οι 10 κινέζικες επιθέσεις μαζί. Οπότε δίκαια μπορούμε να πούμε, μαχαίρι: απαίσιο, όπλο: πολύ χειρότερο. Και τo αεροπλάνο: πάρα πολύ χειρότερο, όπως έδειξε ο πιλότος Αντρέας Λούμπιτς όταν ανάγκασε 149 άτομα να τον ακολουθήσουν στην αυτοκτονία του, ρίχνοντας ένα αεροπλάνο στις γαλλικές Άλπεις.
Here's an example. Several years back, there was a rash of 10 mass school attacks in China carried out with things like knives and hammers and cleavers, because guns are really hard to get there. By macabre coincidence, this last attack occurred just hours before the massacre in Newtown, Connecticut. But that one American attack killed roughly the same number of victims as the 10 Chinese attacks combined. So we can fairly say, knife: terrible; gun: way worse. And airplane: massively worse, as pilot Andreas Lubitz showed when he forced 149 people to join him in his suicide, smashing a plane into the French Alps.
Υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα όπως αυτό. Και φοβάμαι ότι στο μέλλον θα υπάρχουν πολύ φονικότερα όπλα από τα αεροπλάνα που δεν θα είναι από μέταλλο. Ας σκεφτούμε την αποκαλυπτική δυναμική που θα ακολουθήσει αν η μαζική δολοφονία μπει σε ένα γρήγορα αναπτυσσόμενο πεδίο που για το μεγαλύτερο ποσοστό έχει απεριόριστη προοπτική για την κοινωνία. Κάπου έξω στον κόσμο υπάρχει μια μικρή ομάδα ανθρώπων που θα δοκίμαζαν, κι όσο αδέξια, να μας σκοτώσουν όλους αν έβρισκαν τον τρόπο. Ο σκοπευτής του Βέγκας ίσως να ήταν ένας απ' αυτούς, αλλά είμαστε 7,5 δισεκατομμύρια, άρα όχι μηδενικός πληθυσμός. Υπάρχουν πολλοί αυτοκτονικοί μηδενιστές. Το έχουμε δει ήδη. Υπάρχουν άτομα με σοβαρές διαταραχές διάθεσης που δεν μπορούν καν να τις ελέγξουν. Είναι άτομα που έχουν υποστεί εξωφρενικά τραύματα, κλπ, κλπ. Όσον αφορά την προσβαλλόμενη ομάδα, το μέγεθός της ήταν μηδενικό μέχρι τον Ψυχρό Πόλεμο, όπου ξαφνικά οι ηγέτες των δύο συμμαχιών είχαν την ικανότητα να ανατινάξουν τον κόσμο.
And there are other examples of this. And I'm afraid there are far more deadly weapons in our near future than airplanes, ones not made of metal. So let's consider the apocalyptic dynamics that will ensue if suicidal mass murder hitches a ride on a rapidly advancing field that for the most part holds boundless promise for society. Somewhere out there in the world, there's a tiny group of people who would attempt, however ineptly, to kill us all if they could just figure out how. The Vegas shooter may or may not have been one of them, but with seven and a half billion of us, this is a nonzero population. There's plenty of suicidal nihilists out there. We've already seen that. There's people with severe mood disorders that they can't even control. There are people who have just suffered deranging traumas, etc. etc. As for the corollary group, its size was simply zero forever until the Cold War, when suddenly, the leaders of two global alliances attained the ability to blow up the world.
Ο αριθμός των ατόμων με κουμπί για το τέλος του κόσμου έχει μείνει σταθερός από τότε. Αλλά φοβάμαι ότι θα μεγαλώσει κι όχι μόνο μέχρι το τρία. Θα πάει σε ακραίες τιμές. Θα μοιάζει με επιχειρηματικό σχέδιο εταιρείας.
The number of people with actual doomsday buttons has stayed fairly stable since then. But I'm afraid it's about to grow, and not just to three. This is going off the charts. I mean, it's going to look like a tech business plan.
(Γέλια)
(Laughter)
Και ο λόγος είναι, ότι είμαστε στην εποχή των εκθετικών τεχνολογιών, που τακτικά παίρνουν το τελείως ανέφικτο και γίνονται η υπερδύναμη ενός ή δύο ζωντανών διανοιών και -- αυτό είναι το σημαντικότερο -- μετά διαχέουν αυτές τις δυνάμεις σε σχεδόν όλους μας.
And the reason is, we're in the era of exponential technologies, which routinely take eternal impossibilities and make them the actual superpowers of one or two living geniuses and -- this is the big part -- then diffuse those powers to more or less everybody.
Να ένα καλό παράδειγμα. Αν θέλατε να παίξετε ντάμα στον υπολογιστή το 1952, έπρεπε κυριολεκτικά να είστε αυτός, να πάρετε ένα απ' τα 19 αντίγραφα αυτού του υπολογιστή και μετά να χρησιμοποιήσετε το ιδιοφυές μυαλό σας για να μάθετε ντάμα. Αυτό ήταν το όριο. Σήμερα απλώς πρέπει να ξέρετε κάποιον που ξέρει κάποιον που έχει τηλέφωνο, επειδή οι υπολογιστές είναι μια ραγδαία αυξανόμενη τεχνολογία.
Now, here's a benign example. If you wanted to play checkers with a computer in 1952, you literally had to be that guy, then commandeer one of the world's 19 copies of that computer, then used your Nobel-adjacent brain to teach it checkers. That was the bar. Today, you just need to know someone who knows someone who owns a telephone, because computing is an exponential technology.
Το ίδιο είναι και η συνθετική βιολογία, που τώρα θα αποκαλώ «σύνβιο». Το 2011 μερικοί ερευνητές έκαναν κάτι πολύ έξυπνο και πρωτοφανές, όπως το κόλπο με την ντάμα, με τον ιό H5N1. Είναι ένα είδος που σκοτώνει μέχρι και το 60% των ατόμων που μολύνει, περισσότερο από τον Έμπολα. Όμως είναι τόσο αντιμεταδοτικός και από το 2015 σκότωσε λιγότερα από 50 άτομα. Οπότε αυτοί οι ερευνητές άλλαξαν το γονιδίωμα του H5N1 και το έκαναν εξίσου θανατηφόρο και άκρως μεταδοτικό. Το τμήμα ειδήσεων σε μια επιστημονική εφημερίδα είπε ότι αν αυτό το πράγμα δραπετεύσει, θα προκαλέσει πανδημία με, ίσως, εκατομμύρια νεκρούς. Και ο Δρ. Πολ Κέιμ είπε ότι δεν μπορεί να σκεφτεί έναν οργανισμό τόσο τρομαχτικό όσο αυτός, και προσωπικά είναι το τελευταίο που θέλω να ακούσω από τον πρόεδρο της Εθνικής Επιστημονικής Συμβουλευτικής Επιτροπής στη Βιοασφάλεια. Παρεμπιπτόντως, ο Δρ. Κέιμ είπε κι αυτό --
So is synthetic biology, which I'll now refer to as "synbio." And in 2011, a couple of researchers did something every bit as ingenious and unprecedented as the checkers trick with H5N1 flu. This is a strain that kills up to 60 percent of the people it infects, more than Ebola. But it is so uncontagious that it's killed fewer than 50 people since 2015. So these researchers edited H5N1's genome and made it every bit as deadly, but also wildly contagious. The news arm of one of the world's top two scientific journals said if this thing got out, it would likely cause a pandemic with perhaps millions of deaths. And Dr. Paul Keim said he could not think of an organism as scary as this, which is the last thing I personally want to hear from the Chairman of the National Science Advisory Board on Biosecurity. And by the way, Dr. Keim also said this --
[«Δεν νομίζω ότι ο άνθρακας είναι τρομαχτικός σε σύγκριση μ' αυτό».]
["I don't think anthrax is scary at all compared to this."]
Είναι επίσης και αυτό. [Ειδικός στον άνθρακα] (Γέλια)
And he's also one of these.
[Anthrax expert] (Laughter)
Λοιπόν, τα καλά νέα για αυτή την αλλαγή γονιδιώματος το 2011 είναι ότι τα άτομα που την έκαναν δεν ήθελαν να μας βλάψουν. Είναι ιολόγοι. Πίστευαν ότι βελτίωναν την επιστήμη. Τα κακά νέα είναι ότι η τεχνολογία δεν μένει σταθερή εκεί που είναι και τις επόμενες δεκαετίες το επίτευγμά τους θα γίνει πανεύκολο. Κατ' ακρίβεια, είναι ήδη ευκολότερο, γιατί όπως μάθαμε χθες το πρωί, δύο χρόνια μετά απ' αυτό που έκαναν, το σύστημα CRISPR αξιοποιήθηκε για αλλαγή του γονιδιώματος. Ήταν μια σημαντική εξέλιξη που κάνει την αλλαγή του γονιδιώματος πολύ πιο εύκολη -- τόσο εύκολη που το CRISPR τώρα διδάσκεται στα λύκεια. Κι αυτό το πράγμα κινείται πιο γρήγορα απ' τους υπολογιστές. Βλέπετε αυτή την αργή, άσπρη γραμμή εκεί πάνω; Είναι ο νόμος του Μουρ. Μας δείχνει πόσο γρήγορα οι υπολογιστές γίνονται φθηνότεροι. Αυτή η απότομη, αλλόκοτη πράσινη γραμμή, μας δείχνει πόσο γρήγορα η γενετική αλληλουχία γίνεται φθηνότερη. Τώρα, η αλλαγή του γονιδιώματος, η σύνθεση και η αλληλουχία είναι διαφορετικοί τομείς, αλλά συνδέονται στενά. Και κινούνται όλα με γρήγορους ρυθμούς. Τα κλειδιά της βασιλείας είναι αυτά τα μικρά αρχεία δεδομένων. Αυτό είναι ένα απόσπασμα από το γονιδίωμα του H5N1. Μπορεί να χωρέσει όλο σε λίγες σελίδες. Και μην ανησυχείτε, μπορείτε να το ψάξετε μόλις πάτε σπίτι. Είναι παντού στο διαδίκτυο, έτσι; Και το μέρος που το έκανε μεταδοτικό μπορεί να χωρέσει σε ένα χαρτάκι. Κι όταν μια ιδιοφυΐα φτιάξει ένα αρχείο δεδομένων, κάθε χαζός μπορεί να το αντιγράψει, να το μοιράσει σε όλο τον κόσμο ή να το εκτυπώσει. Και δεν εννοώ να το εκτυπώσει σ' αυτό, αλλά αρκετά σύντομα σ' αυτό.
Now, the good news about the 2011 biohack is that the people who did it didn't mean us any harm. They're virologists. They believed they were advancing science. The bad news is that technology does not freeze in place, and over the next few decades, their feat will become trivially easy. In fact, it's already way easier, because as we learned yesterday morning, just two years after they did their work, the CRISPR system was harnessed for genome editing. This was a radical breakthrough that makes gene editing massively easier -- so easy that CRISPR is now taught in high schools. And this stuff is moving quicker than computing. That slow, stodgy white line up there? That's Moore's law. That shows us how quickly computing is getting cheaper. That steep, crazy-fun green line, that shows us how quickly genetic sequencing is getting cheaper. Now, gene editing and synthesis and sequencing, they're different disciplines, but they're tightly related. And they're all moving in these headlong rates. And the keys to the kingdom are these tiny, tiny data files. That is an excerpt of H5N1's genome. The whole thing can fit on just a few pages. And yeah, don't worry, you can Google this as soon as you get home. It's all over the internet, right? And the part that made it contagious could well fit on a single Post-it note. And once a genius makes a data file, any idiot can copy it, distribute it worldwide or print it. And I don't just mean print it on this, but soon enough, on this.
Ας φανταστούμε ένα σενάριο. Ας πούμε ότι είναι το 2026, ως ένα τυχαίο έτος, κι ένας πανέξυπνος ιολόγος, ελπίζοντας να βελτιωθεί η επιστήμη και να καταλάβει καλύτερα τις πανδημίες, σχεδιάζει έναν νέο ιό. Είναι μεταδοτικός όσο η ανεμοβλογιά, θανατηφόρος όσο ο Έμπολα και επωάζει για μήνες πριν προκαλέσει έξαρση, ώστε όλος ο κόσμος να μολυνθεί πριν δει το πρώτο σημάδι του προβλήματος. Μετά, το πανεπιστήμιό της χακάρεται. Και φυσικά, αυτό δεν είναι επιστημονική φαντασία. Κατ' ακρίβεια, μια πρόσφατη κατηγορία στην Αμερική καταγράφει το χακάρισμα περισσότερων από 300 πανεπιστημίων. Οπότε το αρχείο με το γονιδίωμα του ιού σκορπίζεται στις γωνιές του διαδίκτυο. Κι όταν ένα αρχείο είναι εκεί, δεν επιστρέφει ποτέ -- ρωτήστε οποιονδήποτε που διοικεί στούντιο ή δισκογραφική. Οπότε ίσως το 2026, να χρειάζεται μια ιδιοφυΐα όπως ο ιολόγος μας για να φτιαχτεί το ζωντανό μαμούνι, αλλά 15 χρόνια μετά, ίσως να χρειάζεται μόνο ένας εκτυπωτής DNA που βρίσκεται σε κάθε λύκειο. Κι αν όχι; Περιμένετε δυο-τρεις δεκαετίες.
So let's imagine a scenario. Let's say it's 2026, to pick an arbitrary year, and a brilliant virologist, hoping to advance science and better understand pandemics, designs a new bug. It's as contagious as chicken pox, it's as deadly as Ebola, and it incubates for months and months before causing an outbreak, so the whole world can be infected before the first sign of trouble. Then, her university gets hacked. And of course, this is not science fiction. In fact, just one recent US indictment documents the hacking of over 300 universities. So that file with the bug's genome on it spreads to the internet's dark corners. And once a file is out there, it never comes back -- just ask anybody who runs a movie studio or a music label. So now maybe in 2026, it would take a true genius like our virologist to make the actual living critter, but 15 years later, it may just take a DNA printer you can find at any high school. And if not? Give it a couple of decades.
Μια μικρή παρένθεση: Θυμάστε αυτή τη διαφάνεια; Προσέξτε αυτές τις δύο λέξεις. Αν κάποιος το προσπαθήσει κι είναι μόνο 0.1% αποτελεσματικό, θα πεθάνουν οχτώ εκατομμύρια άτομα. Δηλαδή 2.500 φορές περισσότερο απ' τους δίδυμους πύργους. Ο πολιτισμός θα επιζήσει, αλλά θα είναι μόνιμα παραμορφωμένος. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ανησυχούμε για οποιονδήποτε που έχει την παραμικρή πιθανότητα, όχι μόνο ιδιοφυΐες. Σήμερα, υπάρχουν πολύ λίγες ιδιοφυΐες που μπορούν να φτιάξουν έναν καταστροφικό ιό που είναι 0.1% αποτελεσματικός και ίσως λίγο περισσότερο. Τείνουν να είναι σταθεροί και επιτυχείς και δεν ανήκουν σ' αυτή την ομάδα. Οπότε υποθέτω ότι το δέχομαι κάπως. Όμως τι και αν η τεχνολογία βελτιωθεί και μεταδοθεί και χιλιάδες φοιτητές βιολογίας έχουν τη δυνατότητα; Θα είναι ο καθένας απ' αυτούς απόλυτα σταθερός; Ή μετά από λίγα χρόνια, όταν ο κάθε φορτισμένος φοιτητής ιατρικής έχει πλήρη δυνατότητα; Κάποια στιγμή σε αυτό το πλαίσιο αυτοί οι κύκλοι θα διασταυρωθούν, επειδή τώρα αρχίζουμε να μιλάμε για χιλιάδες ανθρώπους ανά τον κόσμο. Πρόσφατα συμπεριέλαβαν τον τύπο που ντύθηκε σαν τον Τζόκερ και σκότωσε 12 άτομα στην πρεμιέρα του Μπάτμαν. Ήταν φοιτητής νευρολογίας με διδακτορικό και υποτροφία.
So, a quick aside: Remember this slide here? Turn your attention to these two words. If somebody tries this and is only 0.1 percent effective, eight million people die. That's 2,500 9/11s. Civilization would survive, but it would be permanently disfigured. So this means we need to be concerned about anybody who has the faintest shot on goal, not just geniuses. So today, there's a tiny handful of geniuses who probably could make a doomsday bug that's .1-percent effective and maybe even a little bit more. They tend to be stable and successful and so not part of this group. So I guess I'm sorta kinda barely OK-ish with that. But what about after technology improves and diffuses and thousands of life science grad students are enabled? Are every single one of them going to be perfectly stable? Or how about a few years after that, where every stress-ridden premed is fully enabled? At some point in that time frame, these circles are going to intersect, because we're now starting to talk about hundreds of thousands of people throughout the world. And they recently included that guy who dressed up like the Joker and shot 12 people to death at a Batman premiere. That was a neuroscience PhD student with an NIH grant.
Λοιπόν, ανατροπή: Νομίζω ότι μπορούμε να επιβιώσουμε αν αρχίσουμε να επικεντρωνόμαστε τώρα. Και το λέω αυτό, γιατί ξόδεψα αμέτρητες ώρες να παίρνω συνέντευξη από παγκόσμιους ηγέτες στη σύνβιο και να ερευνώ το έργο τους για επιστημονικές ραδιοφωνικές μεταδόσεις. Κατέληξα να φοβάμαι τη δουλειά τους, σε περίπτωση που δεν το έχω πει ήδη --
OK, plot twist: I think we can actually survive this one if we start focusing on it now. And I say this, having spent countless hours interviewing global leaders in synbio and also researching their work for science podcasts I create. I have come to fear their work, in case I haven't gotten that out there yet --
(Γέλια)
(Laughter)
αλλά περισσότερο, για να θαυμάσω τις δυνατότητές του. Αυτό το πράγμα θα θεραπεύσει τον καρκίνο, το περιβάλλον μας και θα σταματήσει την κακοποίηση σε άλλα όντα. Πώς θα κερδίσουμε όλα αυτά χωρίς να αφανιστούμε;
but more than that, to revere its potential. This stuff will cure cancer, heal our environment and stop our cruel treatment of other creatures. So how do we get all this without, you know, annihilating ourselves?
Πρώτον: είτε σας αρέσει είτε όχι, η συνθετική βιολογία είναι εδώ, οπότε ας αποδεχτούμε την τεχνολογία. Αν απαγορεύσουμε την τεχνολογία, τότε θα δώσουμε το τιμόνι σε κακούς ηθοποιούς. Αντίθετα με τα πυρηνικά προγράμματα, η βιολογία μπορεί να εφαρμοστεί αόρατα. Η μεγάλη σοβιετική ζαβολιά για τη χρήση βιολογικών όπλων το έκανε ξεκάθαρο, όπως όλα τα παράνομα ναρκωτικά στον κόσμο.
First thing: like it or not, synbio is here, so let's embrace the technology. If we do a tech ban, that would only hand the wheel to bad actors. Unlike nuclear programs, biology can be practiced invisibly. Massive Soviet cheating on bioweapons treaties made that very clear, as does every illegal drug lab in the world.
Δεύτερον, θα επιστρατεύσουμε ειδικούς. Ας τους εγγράψουμε και να τους πολλαπλασιάσουμε. Για κάθε εκατομμύριο και ένας από βιολογικούς μηχανικούς που έχουμε τουλάχιστον ένα εκατομμύριο απ' αυτούς θα είναι με το μέρος μας. Ο Αλ Καπόνε θα ήταν με το μέρος μας. Το όριο να είσαι καλός είναι πολύ χαμηλό. Και τα μεγάλα αριθμητικά πλεονεκτήματα έχουν σημασία, ακόμα κι αν ένας κακός μπορεί να προκαλέσει σοβαρή ζημιά, επειδή μέσα σ' όλα τ' άλλα, μας επιτρέπουν να εκμεταλλευτούμε πλήρως αυτό: έχουμε χρόνια κι ας ελπίσουμε δεκαετίες να προετοιμαστούμε και να αποτρέψουμε. Ο πρώτος που θα δοκιμάσει κάτι φρικτό -- και θα είναι κάποιος -- ίσως να μην έχει γεννηθεί ακόμα.
Secondly, enlist the experts. Let's sign them up and make more of them. For every million and one bioengineers we have, at least a million of them are going to be on our side. I mean, Al Capone would be on our side in this one. The bar to being a good guy is just so low. And massive numerical advantages do matter, even when a single bad guy can inflict grievous harm, because among many other things, they allow us to exploit the hell out of this: we have years and hopefully decades to prepare and prevent. The first person to try something awful -- and there will be somebody -- may not even be born yet.
Στη συνέχεια, χρειάζεται μια προσπάθεια που θα γεφυρώσει την κοινωνία, κι όλοι σας πρέπει να λάβετε μέρος, επειδή δεν μπορούμε να ζητήσουμε από μια μικρή ομάδα ειδικών να είναι υπεύθυνη για τον περιορισμό και τη χρήση της συνθετικής βιολογίας, επειδή το έχουμε δοκιμάσει ήδη με το οικονομικό σύστημα και οι υπάλληλοί μας έγιναν πολύ διεφθαρμένοι, γιατί ανακάλυψαν πώς να επιβάλουν λιτότητα, πώς να προκαλούν τεράστιο ρίσκο για εμάς τους υπόλοιπους και να ιδιωτικοποιούν τα κέρδη, κι έτσι έγιναν αποκρουστικά πλούσιοι ενώ μας άφησαν ένα λογαριασμό 22 τρισεκατομμυρίων δολλαρίων.
Next, this needs to be an effort that spans society, and all of you need to be a part of it, because we cannot ask a tiny group of experts to be responsible for both containing and exploiting synthetic biology, because we already tried that with the financial system, and our stewards became massively corrupted as they figured out how they could cut corners, inflict massive, massive risks on the rest of us and privatize the gains, becoming repulsively wealthy while they stuck us with the $22 trillion bill.
Και πιο πρόσφατα --
And more recently --
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Εσείς πήρατε τις ευχαριστήριες επιστολές; Εγώ ακόμα περιμένω τις δικές μου. Κατάλαβα ότι ήταν πολύ απασχολημένοι για να είναι ευγνώμονες.
Are you the ones who have gotten the thank-you letters? I'm still waiting for mine. I just figured they were too busy to be grateful.
Και πολύ πιο πρόσφατα, η ιδιωτικότητα στο διαδίκτυο άρχισε να ορθώνεται ως τεράστιο πρόβλημα και ουσιαστικά την αναθέσαμε σε τρίτους. Και πάλι: ιδιωτικοποιημένα κέρδη, κοινωνικοποιημένες απώλειες. Έχει κανείς άλλος κουραστεί απ' αυτό το κόλπο;
And much more recently, online privacy started looming as a huge issue, and we basically outsourced it. And once again: privatized gains, socialized losses. Is anybody else sick of this pattern?
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Χρειαζόμαστε έναν τρόπο ανοιχτό σε όλους για να προστατέψουμε την ευημερία μας, την ιδιωτικότητά μας και σύντομα, τη ζωή μας. Πώς το κάνουμε όλο αυτό;
So we need a more inclusive way to safeguard our prosperity, our privacy and soon, our lives. So how do we do all of this?
Όταν το σώμα καταπολεμά παθογόνα, χρησιμοποιεί ένα έξυπνο ανοσοποιητικό σύστημα, που είναι πολύ περίπλοκο και πολυστρωματικό. Γιατί δεν φτιάχνουμε ένα τέτοιο για όλο το οικοσύστημα; Θα μπορούσαν να γίνουν πολλές TED ομιλίες γι' αυτό το πρώτο κρίσιμο επίπεδο. Αυτές είναι κάποιες από πολλές σπουδαίες ιδέες που υπάρχουν.
Well, when bodies fight pathogens, they use ingenious immune systems, which are very complex and multilayered. Why don't we build one of these for the whole damn ecosystem? There's a year of TED Talks that could be given on this first critical layer. So these are just a couple of many great ideas that are out there.
Κάποιοι αναπτυσσόμενοι μύες θα μπορούσαν να πάρουν τους πρωτόγονους αισθητήρες που έχουμε για παθογόνα και να τους βάλουν σε πολύ απότομη καμπύλη απόδοσης που γρήγορα θα γίνονταν ιδιοφυείς και δικτυομένοι και θα γίνονταν δημοφιλείς όπως ο ανιχνευτής καπνού και τα κινητά. Μιας και μιλάμε γι' αυτό: τα εμβόλια έχουν πάσης φύσεως προβλήματα όσον αφορά την παραγωγή και τη διανομή και μόλις παραχθούν δεν μπορούν να προσαρμοστούν σε νέες μεταλλάξεις. Χρειαζόμαστε μια ευέλικτη βιοπαραγωγική βάση που θα εκτείνονται σε κάθε φαρμακείο και ίσως στο σπίτι μας. Η τεχνολογία εκτύπωσης εμβολίων και φαρμάκων είναι κοντά αν την κάνουμε προτεραιότητα.
Some R and D muscle could take the very primitive pathogen sensors that we currently have and put them on a very steep price performance curve that would quickly become ingenious and networked and gradually as widespread as smoke detectors and even smartphones. On a very related note: vaccines have all kinds of problems when it comes to manufacturing and distribution, and once they're made, they can't adapt to new threats or mutations. We need an agile biomanufacturing base extending into every single pharmacy and maybe even our homes. Printer technology for vaccines and medicines is within reach if we prioritize it.
Στη συνέχεια, ψυχική υγεία. Πολύς κόσμος που σκοτώνει μαζικά και αυτοκτονεί υποφέρει από παραλυτική κατάθλιψη με αντίσταση σε θεραπεία ή μετατραυματικό στρες. Χρειαζόμαστε ηθικούς ερευνητές όπως ο Ρικ Ντόμπλιν, που δουλεύει σε αυτό αλλά και τους εγωιστές βλάκες που είναι πολύ περισσότεροι να εκτιμήσουν το γεγονός ότι ο οξύς πόνος θα μας βάλει όλους σε κίνδυνο, όχι μόνο αυτούς που επηρεάστηκαν. Αυτοί οι βλάκες θα έρθουν με εμάς και τον Αλ Καπόνε να αγωνιστούμε γι' αυτή την κατάσταση. Τρίτον, ο καθένας μας μπορεί και πρέπει να είναι ένα λευκό αιμοσφαίριο σ' αυτό το ανοσοποιητικό σύστημα. Οι μαζικοί δολοφόνοι αυτοκτονίας μπορεί να είναι ελεεινοί, ναι, αλλά είναι επίσης απίστευτα πληγωμένοι και θλιμμένοι άνθρωποι και όσοι δεν πονάμε, πρέπει να κάνουμε ότι μπορούμε ώστε να μην αφήσουμε κανέναν χωρίς αγάπη.
Next, mental health. Many people who commit suicidal mass murder suffer from crippling, treatment-resistant depression or PTSD. We need noble researchers like Rick Doblin working on this, but we also need the selfish jerks who are way more numerous to appreciate the fact that acute suffering will soon endanger all of us, not just those afflicted. Those jerks will then join us and Al Capone in fighting this condition. Third, each and every one of us can be and should be a white blood cell in this immune system. Suicidal mass murderers can be despicable, yes, but they're also terribly broken and sad people, and those of us who aren't need to do what we can to make sure nobody goes unloved.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Μετά, πρέπει να κάνουμε τον αγώνα κατά του κινδύνου, πυρήνα του τομέα της συνθετικής βιολογίας. Υπάρχουν κάποιες εταιρείες που τουλάχιστον ισχυρίζονται ότι αφήνουν στους μηχανικούς τους το 20% του χρόνου τους να κάνουν ό,τι θέλουν. Κι αν αυτοί που προσλαμβάνουν βιολογικούς μηχανικούς και γίνουν σαν αυτούς δώσουν 20% του χρόνου τους στο φτιάξιμο άμυνας για το κοινό καλό; Δεν είναι κακή ιδέα, έτσι;
Next, we need to make fighting these dangers core to the discipline of synthetic biology. There are companies out there that at least claim they let their engineers spend 20 percent of their time doing whatever they want. What if those who hire bioengineers and become them give 20 percent of their time to building defenses for the common good? Not a bad idea, right?
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Τέλος, δεν θα είναι ευχάριστο. Αλλά πρέπει να αφήσουμε το μυαλό μας να πάει σε πολύ σκοτεινά μέρη και σας ευχαριστώ που με αφήσατε να σας πάω εκεί σήμερα. Αντέξαμε τον Ψυχρό Πόλεμο επειδή ο καθένας μας κατάλαβε κι εκτίμησε τον κίνδυνο, εν μέρει, γιατί για δεκαετίες λέγαμε τρομακτικές ιστορίες φαντασμάτων με ονόματα όπως «Δρ. Στρέιντζλαβ» και «Παιχνίδια Πολέμου». Δεν είναι ώρα να παραμείνουμε ήρεμοι. Είναι μία απ' τις σπάνιες φορές που είναι απίστευτα αποδοτικό να φρικάρουμε σαν τρελοί --
Then, finally: this won't be any fun. But we need to let our minds go to some very, very dark places, and thank you for letting me take you there this evening. We survived the Cold War because every one of us understood and respected the danger, in part, because we had spent decades telling ourselves terrifying ghost stories with names like "Dr. Strangelove" and "War Games." This is no time to remain calm. This is one of those rare times when it's incredibly productive to freak the hell out --
(Γέλια)
(Laughter)
να σκεφτούμε ιστορίες φαντασμάτων και να χρησιμοποιήσουμε τον φόβο μας για να καταπολεμήσουμε τον κίνδυνο.
to come up with some ghost stories and use our fear as fuel to fight this danger.
Επειδή όλα αυτά τα τρομερά σενάρια που έφτιαξα -- δεν είναι η μοίρα μας. Είναι προαιρετικά. Ο κίνδυνος είναι σχετικά μακριά. Κι αυτό σημαίνει ότι θα μας χτυπήσει την πόρτα μόνο αν του το επιτρέψουμε.
Because, all these terrible scenarios I've painted -- they are not destiny. They're optional. The danger is still kind of distant. And that means it will only befall us if we allow it to.
Ας μην το κάνουμε.
Let's not.
Σας ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε.
Thank you very much for listening.
(Χειροκρότημα)
(Applause)