Ние хората винаги сме били много загрижени за здравето на телата си, но не винаги сме успявали да разберем кое е важно. Да вземем за пример древните египтяни: били са много загрижени за частите на тялото си, от които мислели, че се нуждаят в задгробния живот, но оставяли някои други. Тази, например. Въпреки че внимателно са запазили стомаха, дробовете, черния дроб и т. н., те просто унищожили мозъка, дренирали го през ноздрите и го изхвърлили, което всъщност е логично, защото какво прави един мозък за нас? Но представете си, че съществува един пренебрегнат орган в телата ни, който тежи колкото мозъка и по някакъв начин е също толкова важен за това кои сме, но ние знаем толкова малко за него и проявяваме подобна липса на отношение. Представете си, че чрез нови научни открития ние започваме да разбираме значимостта му по отношение на това как мислим за себе си. Не бихте ле искали да знаете повече за него?
We humans have always been very concerned about the health of our bodies, but we haven't always been that good at figuring out what's important. Take the ancient Egyptians, for example: very concerned about the body parts they thought they'd need in the afterlife, but they left some parts out. This part, for example. Although they very carefully preserved the stomach, the lungs, the liver, and so forth, they just mushed up the brain, drained it out through the nose, and threw it away, which makes sense, really, because what does a brain do for us anyway? But imagine if there were a kind of neglected organ in our bodies that weighed just as much as the brain and in some ways was just as important to who we are, but we knew so little about and treated with such disregard. And imagine if, through new scientific advances, we were just beginning to understand its importance to how we think of ourselves. Wouldn't you want to know more about it?
Оказва се, че имаме точно такова нещо - червата си или по-скоро микробите им. Но не само микробите в червата ни са важни. Микробите в цялото ни тяло се оказват от критично значение за наличието на куп различия, които правят различните хора такива, каквито са. Например, забелязвали ли сте, че някои хора биват ухапвани от комари много по-често от други?
Well, it turns out that we do have something just like that: our gut, or rather, its microbes. But it's not just the microbes in our gut that are important. Microbes all over our body turn out to be really critical to a whole range of differences that make different people who we are. So for example, have you ever noticed how some people get bitten by mosquitos way more often than others?
Оказва се, че преживяванията на хората на къмпинга са всъщност достоверни. Например мен рядко ме хапят комари, но партньорката ми Аманда привлича цели ята и причината за това е в наличието на различни микроби по кожата, които произвеждат различни химикали, които комарите забелязват.
It turns out that everyone's anecdotal experience out camping is actually true. For example, I seldom get bitten by mosquitos, but my partner Amanda attracts them in droves, and the reason why is that we have different microbes on our skin that produce different chemicals that the mosquitos detect.
Микробите са много важни в областта на медицината. Например микробите в червата ви определят дали определени аналгетици са токсични за черния ви дроб. Те определят дали други лекарства ще действат за сърдечните ви заболявания. А ако сте плодова мушица, микробите ви определят с кой искате да правите секс. Все още не сме открили това при хората, но е само въпрос на време преди да го разберем. (Смях)
Now, microbes are also really important in the field of medicine. So, for example, what microbes you have in your gut determine whether particular painkillers are toxic to your liver. They also determine whether or not other drugs will work for your heart condition. And, if you're a fruit fly, at least, your microbes determine who you want to have sex with. We haven't demonstrated this in humans yet but maybe it's just a matter of time before we find out. (Laughter)
Микробите изпълняват широк диапазон от функции. Те ни подпомагат в храносмилането, в развитието на имунната система и в резистентността ни към болести, а може би оказват и влияние върху поведението ни. Тогава как ли ще изглежда една карта от всички тези микробни общности? Няма да е точно така, но тази карта е полезна за разбирането на биоразнообразието. Различните части на света имат различни видове организми, които имат отличителни характеристики за едно, второ или трето място. В микробиологията е почти същото, въпреки че трябва да съм честен с вас - общо взето всички микроби изглеждат еднакво под микроскоп. Вместо да се опитваме да ги разпознаем визуално, това, което правим, е да видим техните ДНК секвенции в един проект - Човешкия Микробиомен Проект. Институтът по Здравеопазване го финансира със 173 милиона долара. В него стотици учени работят заедно, за да отбележат на картата локациите на A, T, G, C и всички микроби в човешкото тяло. Когато ги съберат заедно, те изглеждат по този начин. Сега става малко по-трудно да разберем кой къде живее, нали?
So microbes are performing a huge range of functions. They help us digest our food. They help educate our immune system. They help us resist disease, and they may even be affecting our behavior. So what would a map of all these microbial communities look like? Well, it wouldn't look exactly like this, but it's a helpful guide for understanding biodiversity. Different parts of the world have different landscapes of organisms that are immediately characteristic of one place or another or another. With microbiology, it's kind of the same, although I've got to be honest with you: All the microbes essentially look the same under a microscope. So instead of trying to identify them visually, what we do is we look at their DNA sequences, and in a project called the Human Microbiome Project, NIH funded this $173 million project where hundreds of researchers came together to map out all the A's, T's, G's, and C's, and all of these microbes in the human body. So when we take them together, they look like this. It's a bit more difficult to tell who lives where now, isn't it?
Това, което моят екип прави, е да разработва компютърни техники, които да ни позволят да превърнем всички терабайтове от секвенции в един вид по-онагледена карта, и когато правим това с данните от човешкия микробиом, взети от 250 здрави доброволци, тя изглежда така. Всяка точка тук представлява всички комплексни микроби в една цяла микробна общност. Виждате, че те изглеждат еднакво. Виждаме точки, всяка от които представлява една микробна общност от дадено място в тялото на здрав доброволец. Различните части на картата са в различни цветове, почти като отделни континенти. И се оказва, че те, така както различните части на тялото, имат много различни микроби. Виждаме оралната общност в зелено, отсреща е кожната общност в синьо, вагиналната е в лилаво, а съвсем в дъното виждаме фекалната общност в кафяво. Едва в последните няколко години разбрахме, че микробите в различните части на тялото са изключително различни едни от други. Ако погледна в един човек микробите в устата и в червата, разликата между тези две микробни общности е огромна. По-голяма е от разликата между микробите в този риф и микробите в тази прерия. Невероятно е, когато си помислим за това. Това означава, че няколко фута разлика в човешкото тяло дават по-голяма разлика в микробната екология отколкото стотици мили на Земята.
What my lab does is develop computational techniques that allow us to take all these terabytes of sequence data and turn them into something that's a bit more useful as a map, and so when we do that with the human microbiome data from 250 healthy volunteers, it looks like this. Each point here represents all the complex microbes in an entire microbial community. See, I told you they basically all look the same. So what we're looking at is each point represents one microbial community from one body site of one healthy volunteer. And so you can see that there's different parts of the map in different colors, almost like separate continents. And what it turns out to be is that those, as the different regions of the body, have very different microbes in them. So what we have is we have the oral community up there in green. Over on the other side, we have the skin community in blue, the vaginal community in purple, and then right down at the bottom, we have the fecal community in brown. And we've just over the last few years found out that the microbes in different parts of the body are amazingly different from one another. So if I look at just one person's microbes in the mouth and in the gut, it turns out that the difference between those two microbial communities is enormous. It's bigger than the difference between the microbes in this reef and the microbes in this prairie. So this is incredible when you think about it. What it means is that a few feet of difference in the human body makes more of a difference to your microbial ecology than hundreds of miles on Earth.
Но това не означава, че двама души изглеждат общо взето еднакво в един хабитат на тялото. Вероятно сте чували, че сме почти еднакви по отношение на човешката си ДНК. Вие сте 99,99 процента идентични с човека до вас по отношение на човешката си ДНК. Но това не се отнася до чревните ви микроби - може да имате едва 10 процента сходност със седящия до вас по отношение на чревните ви микроби. Това е разликата между бактериите в тази прерия и бактериите в тази гора.
And this is not to say that two people look basically the same in the same body habitat, either. So you probably heard that we're pretty much all the same in terms of our human DNA. You're 99.99 percent identical in terms of your human DNA to the person sitting next to you. But that's not true of your gut microbes: you might only share 10 percent similarity with the person sitting next to you in terms of your gut microbes. So that's as different as the bacteria on this prairie and the bacteria in this forest.
Тези различни микроби имат всички тези различни функции, за които ви разказах, всичко от храносмилането до въвличането в най-различни болести, усвояването на лекарства и т. н. Как постигат всичко това? Отчасти това се дължи на факта, че въпреки че има само 1,36 кг от тези микроби в червата ни, те ни надминават числено. С колко? Зависи от това как мислим за телата си. Дали това са клетките ни? Всеки от нас се състои от 10 трилиона човешки клетки, но ние приютяваме и 100 трилиона микробни клетки. В такъв случай те ни надминават 10 към 1. Може да си мислите, че сме хора на базата на нашата ДНК, но се оказва, че всеки от нас има около 20 000 човешки гени, в зависимост от това какво точно броите, но от 2 до 20 милиона микробни гени. По който и начин да го погледнем, ние биваме надминати от микробните си симбионти. Оказва се, че освен от човешката си ДНК, ние оставяме следи и от микробна ДНК по всичко, което докосваме. Преди няколко години показахме в изследване, че можете да съпоставите нечия длан с компютърната мишка, която рутинно използва с до 95 процента точност. Това излезе в научно списание преди няколко години, но още по-важното е, че беше показано по "CSI: Miami," така че сега знаете, че е истина. (Смях)
So these different microbes have all these different kinds of functions that I told you about, everything from digesting food to involvement in different kinds of diseases, metabolizing drugs, and so forth. So how do they do all this stuff? Well, in part it's because although there's just three pounds of those microbes in our gut, they really outnumber us. And so how much do they outnumber us? Well, it depends on what you think of as our bodies. Is it our cells? Well, each of us consists of about 10 trillion human cells, but we harbor as many as 100 trillion microbial cells. So they outnumber us 10 to one. Now, you might think, well, we're human because of our DNA, but it turns out that each of us has about 20,000 human genes, depending on what you count exactly, but as many as two million to 20 million microbial genes. So whichever way we look at it, we're vastly outnumbered by our microbial symbionts. And it turns out that in addition to traces of our human DNA, we also leave traces of our microbial DNA on everything we touch. We showed in a study a few years ago that you can actually match the palm of someone's hand up to the computer mouse that they use routinely with up to 95 percent accuracy. So this came out in a scientific journal a few years ago, but more importantly, it was featured on "CSI: Miami," so you really know it's true. (Laughter)
Откъде най-вече идват нашите микроби? Ако имате кучета или деца, като мен, вероятно имате някои съмнения за това, които, между другото, са основателни. Точно както можем да направим съответствие ръка-компютър чрез микробите, които споделяте, можем да направим това и с вашето куче. Оказва се, че при възрастните хора микробните общности са сравнително стабилни, така че дори и ако живеете заедно с някой, вие ще запазите отделната си микробна идентичност за период от седмици, месеци, даже години.
So where do our microbes come from in the first place? Well if, as I do, you have dogs or kids, you probably have some dark suspicions about that, all of which are true, by the way. So just like we can match you to your computer equipment by the microbes you share, we can also match you up to your dog. But it turns out that in adults, microbial communities are relatively stable, so even if you live together with someone, you'll maintain your separate microbial identity over a period of weeks, months, even years.
Оказва се, че нашите първи микробни общности много зависят от това как сме се родили. При бебетата родени по естествен път всички микроби са като във вагиналната общност, докато при тези с цезарово сечение всички микроби имат вид като тези в кожната общност. Можем да направим асоциация с някои от различията в здравето при цезаровото сечение като по-голямо наличие на астма, алергии, дори и затлъстяване, всички от които вече се асоциират с микроби. Когато се замислите за това, доскоро всеки оцелял бозайник е бил раждан през родилния канал, така че липсата на тези предпазни микроби, с които сме ко-еволюирали може да е критична за най-различните заболявания, в които вече знаем, че участва микробиома.
It turns out that our first microbial communities depend a lot on how we're born. So babies that come out the regular way, all of their microbes are basically like the vaginal community, whereas babies that are delivered by C-section, all of their microbes instead look like skin. And this might be associated with some of the differences in health associated with Cesarean birth, such as more asthma, more allergies, even more obesity, all of which have been linked to microbes now, and when you think about it, until recently, every surviving mammal had been delivered by the birth canal, and so the lack of those protective microbes that we've co-evolved with might be really important for a lot of these different conditions that we now know involve the microbiome.
Когато собствената ми дъщеря беше родена преди години чрез цезарово сечение, ние поехме нещата, за да сме сигурни че ще бъде в контакт с вагинални микроби, които трябваше да получи по естествен път. Наистина е трудно да разберем дали точно това е оказало влияние върху здравето ѝ. Съдейки само по едно дете, независимо колко я обичаме, нямаме достатъчен брой деца, за да разберем какво се случва, но тя е на две години и още не е имала ушна инфекция, така че стискаме палци. Започваме да правим клинични изпитвания с повече деца, за да разберем дали това има предпазващ ефект като цяло.
When my own daughter was born a couple of years ago by emergency C-section, we took matters into our own hands and made sure she was coated with those vaginal microbes that she would have gotten naturally. Now, it's really difficult to tell whether this has had an effect on her health specifically, right? With a sample size of just one child, no matter how much we love her, you don't really have enough of a sample size to figure out what happens on average, but at two years old, she hasn't had an ear infection yet, so we're keeping our fingers crossed on that one. And what's more, we're starting to do clinical trials with more children to figure out whether this has a protective effect generally.
Как се раждаме има огромно значение за това какви микроби имаме в началото, но какво се случва след това? Това, което пак ви показвам, е картата на данни от Човешкия Микробиомен Проект: всяка точка представлява едно място от тялото на един от 250 здрави възрастни хора. Виждали сте как децата се развиват физически, ментално. Сега за първи път ще видите как децата на един от колегите ми се развиват микробно. Сега ще видим изпражненията на едно бебе - фекалната общност, която представлява червата - проби, взимани всяка седмица в продължение на 2,5 години. Започваме от първия ден. Това, което ще се случи, е че детето ще стартира от тази жълта точка и можете да видите, че започва от вагиналната общност, както очакваме спрямо начина на раждане. Това, което ще се случи през тези две години и половина, е че то ще пропътува целия път надолу за да наподоби фекалната общност на възрастните доброволци долу в дъното. Така че аз ще започна този път и ще видим как това се случва.
So how we're born has a tremendous effect on what microbes we have initially, but where do we go after that? What I'm showing you again here is this map of the Human Microbiome Project Data, so each point represents a sample from one body site from one of 250 healthy adults. And you've seen children develop physically. You've seen them develop mentally. Now, for the first time, you're going to see one of my colleague's children develop microbially. So what we are going to look at is we're going to look at this one baby's stool, the fecal community, which represents the gut, sampled every week for almost two and a half years. And so we're starting on day one. What's going to happen is that the infant is going to start off as this yellow dot, and you can see that he's starting off basically in the vaginal community, as we would expect from his delivery mode. And what's going to happen over these two and a half years is that he's going to travel all the way down to resemble the adult fecal community from healthy volunteers down at the bottom. So I'm just going to start this going and we'll see how that happens.
Това, което ще видите, и помнете, че всяка стъпка е само една седмица, ще видите, че седмица след седмица, промяната в микробната общност на изпражненията на това дете, седмичните разлики са много по-големи от разликите между отделните здрави възрастни хора в групата на Човешкия Микробиомен Проект, представени от кафявите точки в дъното. Можете да видите, че започва да доближава фекалната общност на възрастните (до 2-та год.) Но нещо невероятно ще се случи. То взима антибиотици за ушна инфекция. Можете да видите огромната промяна в общността, следвана от сравнително бързо възстановяване. Отново ще върна този момент за вас. Вижда се, че за тези няколко седмици има много по-радикална промяна - забавяне на нормалното развитие с месеци, следвано от сравнително бързо възстановяване и когато детето стане на 838 дена, което е края на този клип, може да видите, че е настигнало фекалната общност на здравите възрастни хора въпреки антибиотичната интервенция.
What you can see, and remember each step in this is just one week, what you can see is that week to week, the change in the microbial community of the feces of this one child, the differences week to week are much greater than the differences between individual healthy adults in the Human Microbiome Project cohort, which are those brown dots down at the bottom. And you can see he's starting to approach the adult fecal community. This is up to about two years. But something amazing is about to happen here. So he's getting antibiotics for an ear infection. What you can see is this huge change in the community, followed by a relatively rapid recovery. I'll just rewind that for you. And what we can see is that just over these few weeks, we have a much more radical change, a setback of many months of normal development, followed by a relatively rapid recovery, and by the time he reaches day 838, which is the end of this video, you can see that he has essentially reached the healthy adult stool community, despite that antibiotic intervention.
Това е наистина интересно, защото повдига фундаментални въпроси за това какво се случва в различните възрасти на детето при интервенция от наша страна. Дали това, което правим в ранна възраст, когато микробиомът се променя бързо, всъщност има значение или е по-скоро като хвърляне на камък в бурно море, където вълничките ще се изгубят? Учудващо е, но се оказва, че ако давате антибиотици на децата през първите им шест месеца, имат по-голяма вероятност от затлъстяване по-късно, отколкото ако не взимат антибиотици или ги взимат по-късно, така че това, което правим в ранните години може да има голямо влияние върху чревната микробна общност и върху по-нататъшното здраве и едва сега започваме да го разбираме. Учудващо е, защото един ден освен влиянието, което антибиотиците имат върху резистентни бактерии, което е много важно, може би те нарушават и чревните ни микробни екосистеми. Един ден може да гледаме на антибиотиците със същия ужас, с който в момента гледаме на металните оръдия, които египтяните използвали, за да унищожат мозъците преди да ги дренират за балсамиране.
So this is really interesting because it raises fundamental questions about what happens when we intervene at different ages in a child's life. So does what we do early on, where the microbiome is changing so rapidly, actually matter, or is it like throwing a stone into a stormy sea, where the ripples will just be lost? Well, fascinatingly, it turns out that if you give children antibiotics in the first six months of life, they're more likely to become obese later on than if they don't get antibiotics then or only get them later, and so what we do early on may have profound impacts on the gut microbial community and on later health that we're only beginning to understand. So this is fascinating, because one day, in addition to the effects that antibiotics have on antibiotic-resistant bacteria, which are very important, they may also be degrading our gut microbial ecosystems, and so one day we may come to regard antibiotics with the same horror that we currently reserve for those metal tools that the Egyptians used to use to mush up the brains before they drained them out for embalming.
Споменах, че микробите имат всички тези важни функции и от няколко години вече се асоциират с най-различни болести, вкл. синдром на раздразненото дебело черво, сърдечни заболявания, рак на дебелото черво и затлъстяване. Затлъстяването е наистина голям проблем, но вече можем да разберем дали сте с нормално тегло или затлъстели с 90 % точност само като погледнем чревните ви микроби. Въпреки че това откритие звучи впечатляващо, малко е проблематично да се направи медицински тест. Вероятно ще познаете по вида кой е затлъстял, без да знаете нищо за чревните микроби, но дори и да декодираме напълно генома и човешката му ДНК, можем да кажем кой е затлъстял с 60 % точност. Невероятно е, нали? Това означава, че тези 1,36 кг микроби, които носите е по-важен за някои заболявания от всеки ген в генома.
So I mentioned that microbes have all these important functions, and they've also now, just over the past few years, been connected to a whole range of different diseases, including inflammatory bowel disease, heart disease, colon cancer, and even obesity. Obesity has a really large effect, as it turns out, and today, we can tell whether you're lean or obese with 90 percent accuracy by looking at the microbes in your gut. Now, although that might sound impressive, in some ways it's a little bit problematic as a medical test, because you can probably tell which of these people is obese without knowing anything about their gut microbes, but it turns out that even if we sequence their complete genomes and had all their human DNA, we could only predict which one was obese with about 60 percent accuracy. So that's amazing, right? What it means that the three pounds of microbes that you carry around with you may be more important for some health conditions than every single gene in your genome.
Можем да направим много повече с мишките. При мишките микробите се свързват с всякакви други заболявания, включително множествена склероза, депресия, аутизъм и затлъстяване. Но как да разберем дали тези микробни различия, при които има корелация със заболявания са причина или следствие? Можем да отгледаме мишки без собствени микроби в стерилна среда. След това можем да прибавим микроби, които смятаме за важни и да видим какво ще се случи. Когато вземем микробите от затлъстяла мишка и ги трансплантираме в генетично нормална мишка, която е била отглеждана стерилно без собствени микроби, тогава тя става по-дебела, отколкото ако ги получи от мишка с нормално тегло. Това е поразително. Понякога това, което става, е че микробите им помагат в по-ефикасното храносмилане на една и съща храна, така че те извличат повече енергия от нея, но друг път микробите всъщност засягат поведението им. Мишките започват да поемат повече храна от нормалното, така че те надебеляват ако ги оставим да се хранят колкото искат.
And then in mice, we can do a lot more. So in mice, microbes have been linked to all kinds of additional conditions, including things like multiple sclerosis, depression, autism, and again, obesity. But how can we tell whether these microbial differences that correlate with disease are cause or effect? Well, one thing we can do is we can raise some mice without any microbes of their own in a germ-free bubble. Then we can add in some microbes that we think are important, and see what happens. When we take the microbes from an obese mouse and transplant them into a genetically normal mouse that's been raised in a bubble with no microbes of its own, it becomes fatter than if it got them from a regular mouse. Why this happens is absolutely amazing, though. Sometimes what's going on is that the microbes are helping them digest food more efficiently from the same diet, so they're taking more energy from their food, but other times, the microbes are actually affecting their behavior. What they're doing is they're eating more than the normal mouse, so they only get fat if we let them eat as much as they want.
Забележително е, нали? Заключението е, че микробите могат да засегнат поведението на бозайниците. Може би се чудите дали можем да приложим това и от един вид на друг. Ако вземете микробите от затлъстял човек и ги присадите на мишки, отгледани в стерилна среда, то тези мишки също ще станат затлъстели, но не и ако те получат микроби от хора с нормално тегло. Но ние можем да направим микробна общност, с която да ги инокулираме - тя ще им попречи да наддават тегло.
So this is really remarkable, right? The implication is that microbes can affect mammalian behavior. So you might be wondering whether we can also do this sort of thing across species, and it turns out that if you take microbes from an obese person and transplant them into mice you've raised germ-free, those mice will also become fatter than if they received the microbes from a lean person, but we can design a microbial community that we inoculate them with that prevents them from gaining this weight.
Можем да направим това и за недохранването. В един проект финансиран от Фондация Гейтс, това, което изследваме, са деца от Малави, които имат квашиоркор - тежка форма на недохранване. Мишките, на които присаждаме общността квашиоркор губят 30 % от телесната си маса само за три седмици, но ние можем да възстановим здравето им като използваме същата добавка с фъстъчено масло, която се дава на децата в клиниката и мишките, които получават общността от здравите идентични близнаци от децата с квашиоркор, се оправят. Това е невероятно, защото предполага, че можем да измислим терапии като ги изпробваме на най-различни мишки, използвайки индивидуалните чревни човешки общности, и може би да ги сведем
We can also do this for malnutrition. So in a project funded by the Gates Foundation, what we're looking at is children in Malawi who have kwashiorkor, a profound form of malnutrition, and mice that get the kwashiorkor community transplanted into them lose 30 percent of their body mass in just three weeks, but we can restore their health by using the same peanut butter-based supplement that is used for the children in the clinic, and the mice that receive the community from the healthy identical twins of the kwashiorkor children do fine. This is truly amazing because it suggests that we can pilot therapies by trying them out in a whole bunch of different mice with individual people's gut communities and perhaps tailor those therapies all the way down to the individual level.
до индивидуално ниво. Мисля, че е наистина важно, че всеки има възможността да участва в това откритие. Преди няколко години започнахме проекта Американски Черва, който ви позволява да си намерите мястото на тази микробна карта. Сега той е най-големият проект, финансиран от "тълпата" - над 8000 души са се включили до този момент. Те изпращат пробите си, ние извършваме секвениране на ДНК на микробите им и им пращаме резултатите. Ние ги споделяме, но без лични данни, и с учени, преподаватели, други заинтересовани лица и т. н., така че всеки може да има достъп до резултатите. От друга страна, когато с екипа ми правим посещения в Института BioFrontiers и обясняваме, че използваме роботи и лазери, за да изследваме изпражненията, не всеки иска да знае. (Смях) Аз предполагам, че много от вас искат да знаят, затова донесох някои материали, ако ви е интересно, за да може да се включите.
So I think it's really important that everyone has a chance to participate in this discovery. So, a couple of years ago, we started this project called American Gut, which allows you to claim a place for yourself on this microbial map. This is now the largest crowd-funded science project that we know of -- over 8,000 people have signed up at this point. What happens is, they send in their samples, we sequence the DNA of their microbes and then release the results back to them. We also release them, de-identified, to scientists, to educators, to interested members of the general public, and so forth, so anyone can have access to the data. On the other hand, when we do tours of our lab at the BioFrontiers Institute, and we explain that we use robots and lasers to look at poop, it turns out that not everyone wants to know. (Laughter) But I'm guessing that many of you do, and so I brought some kits here if you're interested in trying this out for yourself.
Защо бихте искали да го направите? Оказва се, че микробите са важни не само за разбирането колко сме здрави, но и защото те могат да помогнат в лечението. Това е едно от най-новите неща, които можем да онагледим с колеги от Университета в Минесота. Ето я отново картата на човешкия микробиом. Това, което сега ще видим, е добавянето на общността от хора с C. diff. - ужасна форма на диария, при която трябва да се изхождате около 20 пъти на ден и тези хора са взимали неуспешно антибиотици за две години, преди да бъдат одобрени за това изпитване. Какво би станало ако присадим проби от изпражненията на здрав донор, тази звезда долу в дъното, на тези пациенти? Дали добрите микроби ще победят лошите и ще помогнат за възстановяването? Нека да видим точно какво се случва. Четирима от тези пациенти ще получат трансплантация от здравия донор в дъното, и това, което веднага можете да видите, е радикалната промяна в чревната общност. Един ден след трансплантацията всички симптоми се изчистват, диарията изчезва и те отново са здрави, на път да наподобят общността на донора си и остават здрави. (Аплодисменти)
So why might we want to do this? Well, it turns out that microbes are not just important for finding out where we are in terms of our health, but they can actually cure disease. This is one of the newest things we've been able to visualize with colleagues at the University of Minnesota. So here's that map of the human microbiome again. What we're looking at now -- I'm going to add in the community of some people with C. diff. So, this is a terrible form of diarrhea where you have to go up to 20 times a day, and these people have failed antibiotic therapy for two years before they're eligible for this trial. So what would happen if we transplanted some of the stool from a healthy donor, that star down at the bottom, into these patients. Would the good microbes do battle with the bad microbes and help to restore their health? So let's watch exactly what happens there. Four of those patients are about to get a transplant from that healthy donor at the bottom, and what you can see is that immediately, you have this radical change in the gut community. So one day after you do that transplant, all those symptoms clear up, the diarrhea vanishes, and they're essentially healthy again, coming to resemble the donor's community, and they stay there. (Applause)
Все още сме в началото на това откритие. Сега разбираме, че микробите имат влияние върху най-различни болести, от раздразненото дебело черво до затлъстяването, може би дори аутизъм и депресия. Това, което трябва да направим, е да развием някакъв вид микробна GPS система, с която не само да знаем къде сме в момента, но също къде искаме да отидем и какво трябва да направим, за да стигнем там, и трябва да можем да я направим просто, за да може и едно дете да я използва (Смях).
So we're just at the beginning of this discovery. We're just finding out that microbes have implications for all these different kinds of diseases, ranging from inflammatory bowel disease to obesity, and perhaps even autism and depression. What we need to do, though, is we need to develop a kind of microbial GPS, where we don't just know where we are currently but also where we want to go and what we need to do in order to get there, and we need to be able to make this simple enough that even a child can use it. (Laughter)
Благодаря ви
Thank you.
(Аплодисменти)
(Applause)