Πριν γίνω δερματολόγος, σπούδαζα γενική ιατρική όπως οι περισσότεροι δερματολόγοι στην Βρετανία. Όταν λοιπόν τέλειωσα τις σπουδές μου, είκοσι χρόνια πριν, πήγα στην Αυστραλία. Ένα απο τα πρώτα πράγματα που μαθαίνεις στην Αυστραλία είναι οτι οι Αυστραλοί, είναι πολύ ανταγωνιστικοί. Και δεν είναι μεγαλόψυχοι στη νίκη. Aυτό συνέβαινε συχνά: "Εσείς τα Βρετανάκια δεν έχετε ιδέα απο κρίκετ και ραγκμπι." Αυτό μπορούσα να το δεχτώ.
So, before I became a dermatologist, I started in general medicine, as most dermatologists do in Britain. At the end of that time, I went off to Australia, about 20 years ago. What you learn when you go to Australia is the Australians are very competitive. And they are not magnanimous in victory. And that happened a lot: "You pommies, you can't play cricket, rugby." I could accept that.
Αλλά αυτό μεταφέρθηκε και στη δουλειά : κάθε βδομάδα μαζευόμασταν μαζί με άλλους γιατρούς και μελετούσαμε επιστημονικά άρθρα ιατρικού περιεχομένου. Και κάποια βδομάδα, το θέμα ήταν η καρδιοαγγειακή θνησιμότητα, ένα περιορισμένο θέμα -πόσοι δηλαδή άνθρωποι πεθαίνουν απο καρδιακές παθήσεις και ποια είναι τα ποσοστά. Και ήταν ανταγωνιστικοί ακόμα και σε αυτό: " Εσεις Βρετανάκια, έχετε σοκαριστικά επίπεδα καρδιακών παθήσεων."
But moving into work -- and we have each week what's called a journal club, when you'd sit down with the other doctors and you'd study a scientific paper in relation to medicine. And after week one, it was about cardiovascular mortality, a dry subject -- how many people die of heart disease, what the rates are. And they were competitive about this: "You pommies, your rates of heart disease are shocking."
Φυσικά είχαν δίκιο. ΟΙ Αυστραλοί έχουν περίπου 1/3 λιγότερα καρδιακά νοσήματα απ' οτι εμείς, λιγότερους θανάτους απο καρδιακή προσβολή, καρδιακή ανεπάρκεια, λιγότερα εγκεφαλικά, σε γενικές γραμμές δηλαδή είναι υγιέστεροι. Και φυσικά αυτό ισχύει γιατί κατά τη γνώμη τους διακρίνονται για το εξαίρετο ήθος τους, γιατί γυμνάζονται και γιατί είναι Αυστραλοί ενώ εμείς είμαστε αγροίκοι Βρετανοί κ.τ.λ.
And of course, they were right. Australians have about a third less heart disease than we do -- less deaths from heart attacks, heart failure, less strokes -- they're generally a healthier bunch. And of course they said this was because of their fine moral standing, their exercise, because they're Australians and we're weedy pommies, and so on.
Δεν είναι όμως, μόνο οι Αυστραλιανοί που είναι πιο υγιείς από τους Βρετανούς. Στην Βρετανία, υπάρχει μια διακύμανση της υγείας, την οποία αποκαλούμε τυποποίηση της θνησιμότητας, δηλαδή την πιθανότητα που έχει κάποιος να πεθάνει. Και αυτό προκύπτεί απο δεδόμένα άρθρου 20 χρόνων που όμως ισχύουν και σήμερα. Συγκρίνοντας τα επίπεδα θνησιμότητας 50 μοίρες βορειότερα, δηλαδή με περιοχές νότια όπως το Λονδινο και άλλα μέρη -- σε αυτό το γεωγραφικό πλάτος, σε 55 μοίρες βορειότερα -- καταλήξαμε σε δυσάρεστα νέα για τη Γλασκόβη. Εγώ είμαι απο το Εδιμβούργο. Χειρότερα τα νέα και απ' αυτό.
But it's not just Australia that has better health than Britain. Within Britain, there is a gradient of health -- and this is what's called standardized mortality, basically your chances of dying. This is looking at data from the paper about 20 years ago, but it's true today. Comparing your rates of dying 50 degrees north -- that's the South, that's London and places -- by latitude, and 55 degrees -- the bad news is that's here, Glasgow. I'm from Edinburgh. Worse news, that's even Edinburgh.
(Γέλια)
(Laughter)
Όμως, τι προκαλεί αυτή την τρομακτική διαφορά μεταξύ της νότιας Σκοτίας και του Νότου; Γνωρίζουμε φυσικά για το κάπνισμα, τις Mars σοκολάτες, τα πατατάκια, την κακή διατροφή της Γλασκόβης. Τα γνωρίζουμε όλα αυτά. Tο γράφημα συμπεριλαμβάνει όλους αυτούς τους παράγοντες. Δηλαδή, για την δημιουργία του γραφήματος έλαβαν υπόψη τους το κάπνισμα, την κοινωνική τάξη, την διατροφή και όλους τους γνωστούς επικίνδυνους παράγοντες. Κι έτσι υπάρχει ένα κενό για την αιτία των αυξανόμενων θανάτων όσο πιο βόρεια προχωρά κανείς.
So what accounts for this horrible space here between us up here in southern Scotland and the South? Now, we know about smoking, deep-fried Mars bars, chips -- the Glasgow diet. All of these things. But this graph is after taking into account all of these known risk factors. This is after accounting for smoking, social class, diet, all those other known risk factors. We are left with this missing space of increased deaths the further north you go.
Εδώ, μπαίνει ο ρόλος της ηλιακής ακτινοβολίας. Η χρησιμότητα της βιταμίνης D έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και πολλοί άνθρωποι ανησυχούν. Ναι, χρειαζόμαστε βιταμίνη D. Είναι μάλιστα απαραίτητο για τη σωστή ανάπτυξη των παιδιών. Η γιαγιά μου μεγάλωσε στη Γλασκόβη, το 1920 και τη δεκαετία του '30, όταν η ραχίτιδα ήταν σοβαρό πρόβλημα και το μουρουνόλαδο πρόσφερε κάποια λύση. Καθώς λοιπόν, προλάμβανε τη ραχίτιδα ήταν κοινή επιλογή των κατοίκων της πόλης. Μάλιστα όταν ήμουν παιδί η γιαγιά μου, μου έδινε μουρουνόλαδο. Το θυμάμαι χαρακτηριστικά, κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει αυτή τη γεύση.
Now, sunlight, of course, comes into this. And vitamin D has had a great deal of press, and a lot of people get concerned about it. And we need vitamin D. It's now a requirement that children have a certain amount. My grandmother grew up in Glasgow, back in the 1920s and '30s when rickets was a real problem and cod liver oil was brought in. And that really prevented the rickets that used to be common in this city. And I as a child was fed cod liver oil by my grandmother. I distinctly -- nobody forgets cod liver oil.
Εδώ υπάρχει μια συσχέτιση: Όσο υψηλότερα είναι τα επίπεδα βιταμίνης D, τόσο λιγότερες είναι οι πιθανότητες για καρδιακά νοσήματα και καρκίνο. Υπάρχει σωρεία δεδομένων που υποδεικνύουν οτι η βιταμίνη D κάνει καλό στον οργανισμό. Επίσης, εμποδίζει την ανάπτυξη ραχίτιδας κ.τ.λ. Αλλά αν χορηγήσεις συμπληρώματα βιταμίνης D, παρατηρεί κανείς οτι δεν αλλάζει το υψηλό ποσοστό καρδιακό νοσημάτων. Αλλά ούτε μπορεί να εμποδίσει την εμφάνιση καρκίνου. Αυτό που πιστεύω εγώ, δεν παύει να είναι μια απο τις πολλές θεωρίες που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή, και σίγουρα δεν είναι ο μόνος τρόπος να εμποδίσεις καρδιακά νοσήματα. Πιστεύω πως τα υψηλά επίπεδα βιταμίνης D, που αποτελούν δείκτη για την έκθεση μας στον ήλιο, και η έκθεση στον ήλιο, με τον τρόπο που θα σας δείξω, κάνει καλό στις καρδιακές παθήσεις.
But an association: The higher people's blood levels of vitamin D are, the less heart disease they have, the less cancer. There seems to be a lot of data suggesting that vitamin D is very good for you. And it is, to prevent rickets and so on. But if you give people vitamin D supplements, you don't change that high rate of heart disease. And the evidence for it preventing cancers is not yet great. So what I'm going to suggest is that vitamin D is not the only story in town. It's not the only reason preventing heart disease. High vitamin D levels, I think, are a marker for sunlight exposure, and sunlight exposure, in methods I'm going to show, is good for heart disease.
Τέλος πάντων, αφού επέστρεψα από την Αυστραλία, και παρά τους προφανείς κινδύνους για την υγεία μου, μετακόμισα στο Αμπερντίν. (Γέλια) Στο Αμπερντίν, πήρα την ειδίκευση μου ως δερματολόγος, αλλά επίσης ενδιαφέρθηκα για την έρευνα, και συγκεκριμένα ενδιαφέρθηκα για το μονοξείδιο του αζώτου. Αυτοί οι κύριοι, ο Φούρσγκοτ, o Ιγκνάρο και ο Μουράντ, κέρδισαν το Νόμπελ Ιατρικής το 1998. Ήταν οι πρώτοι που περιέγραψαν αυτό το χημικό στοιχείο, το μονοξείδιο του αζώτου. Το μονοξείδιο του αζώτου διαστέλει τα αιμοφόρα αγγεία με αποτέλεσμα να ελαττώνει την πίεση. Επίσης διαστέλλει τις στεφανιαίες αρτηρίες με αποτέλεσμα να μειώνει τα στηθάγχη.
Anyway, I came back from Australia, and despite the obvious risks to my health, I moved to Aberdeen. (Laughter) Now, in Aberdeen, I started my dermatology training. But I also became interested in research, and in particular I became interested in this substance, nitric oxide. Now these three guys up here, Furchgott, Ignarro and Murad, won the Nobel Prize for medicine back in 1998. And they were the first people to describe this new chemical transmitter, nitric oxide. What nitric oxide does is it dilates blood vessels, so it lowers your blood pressure. It also dilates the coronary arteries, so it stops angina.
Και το αξιοσημειώτο είναι οτι στο παρελθόν, όταν σκεφτόμασταν σχετικά με τους χημικούς διαβιβαστές του σώματος νομίζαμε οτι ήταν πολύπλοκοι όπως τα οιστρογόνα, η ινσουλίνη ή οι νευροδιαβιβαστές. Πολύπλοκες δηλαδή διαδικασίες με πολύπλοκες χημικές ουσίες που ενώνονται με πολύπλοκους υποδοχείς. Και όμως, δυο εξαιρετικά απλά μόρια, το άζωτο και το οξυγόνο όταν ενώνονται, αποκτούν τεράστια αξία για την [ακαθόριστη] χαμηλή πίεση αίματος, για τους νευροδιαβιβαστές, για πολλά πολλά πράγματα, αλλά συγκεκριμένα για την καρδιαγγειακή μας υγεία.
And what was remarkable about it was in the past when we think of chemical messengers within the body, we thought of complicated things like estrogen and insulin, or nerve transmission. Very complex processes with very complex chemicals that fit into very complex receptors. And here's this incredibly simple molecule, a nitrogen and an oxygen that are stuck together, and yet these are hugely important for [unclear] our low blood pressure, for neurotransmission, for many, many things, but particularly cardiovascular health.
Ξεκίνησα λοιπόν την έρευνα και βρήκαμε το εξής συναρπαστικο: το δέρμα μας παράγει μονοξείδιο του αζώτου. Άρα δεν βρίσκεται απλά στο καρδιαγγειακό σύστημα. Δημιουργείται και στο δέρμα. Αφού λοιπόν το ανακαλύψαμε και το δημοσιεύσαμε σκεφτόμουν, ωραία αλλά που βοηθάει αυτό; Πώς γίνεται να έχεις χαμηλή πίεση από το δέρμα σου; Δεν είναι η καρδιά. Άρα πως γίνεται;
And I started doing research, and we found, very excitingly, that the skin produces nitric oxide. So it's not just in the cardiovascular system it arises. It arises in the skin. Well, having found that and published that, I thought, well, what's it doing? How do you have low blood pressure in your skin? It's not the heart. What do you do?
Πήγα λοιπόν στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως κάνουν όσοι ασχολούνται με την έρευνα, και έμεινα μερικά χρόνια στο Πίτσμουργκ. Αυτό εδώ είναι το Πίτσμουργκ. Με ενδιέφεραν λοιπόν, πολύ περίπλοκα συστήματα. Σκεφτόμασταν λοιπόν οτι ίσως το μονοξείδιο του αζώτου επηρέαζε τον θάνατο των κυττάρων, το πως επιβιώνουν αλλά και την ανθεκτικότητα τους σε διάφορες καταστάσεις. Και έτσι αρχικά δούλεψα στην καλλιέργεια κυττάρων χρησιμοποιώντας ποντίκια που δεν μπορούσαν να παράγουν το γονίδιο. Δουλέψαμε δηλαδή πάνω σε ένα μηχανισμό όπου το ΝΟ βοηθούσε τα κύτταρα να επιβιώνουν.
So I went off to the States, as many people do if they're going to do research, and I spent a few years in Pittsburgh. This is Pittsburgh. And I was interested in these really complex systems. We thought that maybe nitric oxide affected cell death, and how cells survive, and their resistance to other things. And I first off started work in cell culture, growing cells, and then I was using knockout mouse models -- mice that couldn't make the gene. We worked out a mechanism, which -- NO was helping cells survive.
Μετά μετακόμισα πίσω στο Ενδιμβούργο. Εκεί, για πειραματόζωα χρησιμοποιούσαμε φοιτητές ιατρικής. Είναι ένα είδος που πλησιάζει τον μέσο άνθρωπο, με πολλά πλεονεκτήματα συγκριτικά με τα ποντίκια: Είναι ελεύθεροι, δεν τους ξυρίζεις, τρέφονται μόνοι τους και κανείς δεν μπαίνει στο γραφείο σου λέγοντας, "κάνε οικονομία στα "πειραματόζωα- φοιτητές". Επομένως είναι ιδανικοί.
And I then moved back to Edinburgh. And in Edinburgh, the experimental animal we use is the medical student. It's a species close to human, with several advantages over mice: They're free, you don't shave them, they feed themselves, and nobody pickets your office saying, "Save the lab medical student." So they're really an ideal model.
Βρήκαμε όμως, οτι δεν μπορούμε να αναπαραγάγουμε στον άνθρωπο τα ίδια δεδομένα που ισχύουν για τα ποντίκια. Συγκεκριμένα, δεν μπορούσαμε να απενεργοποιήσουμε την παραγωγή μονοξειδίου του αζώτου στο δέρμα των ανθρώπων. Βάζαμε κρέμες οι οποίες μπλόκαραν το ένζυμο που το δημιουργούσε, περνούσαμε διάφορα ενδοφλέβια, αλλά τίποτα. Δεν μπορούσαμε να το απενεργοποιήσουμε.
But what we found was that we couldn't reproduce in man the data we had shown in mice. It seemed we couldn't turn off the production of nitric oxide in the skin of humans. We put on creams that blocked the enzyme that made it, we injected things. We couldn't turn off the nitric oxide.
Και ο λόγος ήταν, όπως αποδείχτηκε μετά απο δουλειά τριών ετών, οτι στο δέρμα μας έχουμε τεράστια αποθέματα, οχι μονοξειδίου του αζώτου γιατι αυτό είναι αέριο και όταν απλελευθερώνεται--(ουπς)-- μέσα σε δευτερόλεπτα έχει εξαφανιστεί, αλλά μετατρέπεται στα παράγωγα του, νιτρώδες δηλαδή νιτρικό άλας, NO2, ΝΟ3, Και αυτά είναι πιο σταθερά, και το δέρμα μας έχει μεγάλα αποθέματα απο αυτά. Και μετά συλλογιζόμασταν σχετικά με αυτά το αποθέματα. Αναρωτιέμαι αν η ηλιακή ακτινοβολία ενεργοποιεί αυτά τα αποθέματα, και τα απελευθερώνει στο δέρμα μας, όπου τα αποθέματα είναι σχεδόν 10 φορές περισσότερα απ' οτι στην κυκλοφορία του αίματος. Θα μπορούσε λοιπόν ο ήλιος να ενεργοποιεί αυτά τα αποθέματα στην κυκλοφορία του αίματος, και αυτό να ωφελεί το καρδιαγγειακό μας σύστημα;
And the reason for this, it turned out, after two or three years' work, was that in the skin we have huge stores not of nitric oxide, because nitric oxide is a gas, and it's released -- (Poof!) -- and in a few seconds it's away, but it can be turned into these forms of nitric oxide -- nitrate, NO3; nitrite, NO2; nitrosothiols. And these are more stable, and your skin has got really large stores of NO. And we then thought to ourselves, with those big stores, I wonder if sunlight might activate those stores and release them from the skin, where the stores are about 10 times as big as what's in the circulation. Could the sun activate those stores into the circulation, and there in the circulation do its good things for your cardiovascular system?
Επειδή είμαι ερευνητικός δερματολόγος, σκεφτήκαμε μαζί με τους συνεργάτες μου οτι έπρεπε να εκθέσουμε τα πειραματόζωα μας στην ηλιακή ακτιοβολία. Έτσι συγκεντρώσαμε μερικούς εθελοντές και τους εκθέσαμε στο υπεριώδες φως. Αυτά λοιπόν, είναι σαν λάμπες ήλιακής ακτινοβολίας. Προσέξαμε, όμως επειδή η βιταμίνη D δημιουργείται απο τις υπεριώδης ακτίνες Β, να διαχωρίσουμε την έρευνα μας απο αυτήν. Έτσι, αντ' αυτής χρησιμοποιήσαμε υπεριώδης ακτίνες Α
Well, I'm an experimental dermatologist, so what we did was we thought we'd have to expose our experimental animals to sunlight. And so what we did was we took a bunch of volunteers and we exposed them to ultraviolet light. So these are kind of sunlamps. Now, what we were careful to do was, vitamin D is made by ultraviolet B rays and we wanted to separate our story from the vitamin D story. So we used ultraviolet A, which doesn't make vitamin D.
Τοποθετήσαμε τους εθελοντές κάτω απο μια λάμπα σε διάστημα αντίστοιχο με 30 λεπτά καλοκαρινής ηλιοφάνειας στο Ενδιμβούργο, και προκαλέσαμε την αύξηση της κυκλοφορίας του μονοξείδιου του αζώτου. Επίσης, βάλαμε εθελοντές ασθενείς κάτω απο αυτή την ακτινοβολία, με αποτέλεσμα τα επίπεδα τους στο ΝΟ να ανέβουν και η πίεση τους να πέσει. Αυτό ήταν αρκετό όχι τόσο σε ατόμικο επίπεδο, όσο σε επίπεδο πληθυσμού, για να μετατοπιστούν τα ποσοστά καρδιακών νοσημάτων. Και όταν απλώς ανάβαμε τις λάμπες ή τους θερμαίναμε στον ίδιο βαθμό που θα έκαναν οι λάμπες αλλά στην ουσία δεν επιτρέπαμε η ακτινοβολία να φτάσει στο δέρμα, αυτό δεν συνέβαινε. Απ' οτι φαίνεται, αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό της υπεριώδους ακτινοβολίας όταν φτάνει στο δέρμα.
When we put people under a lamp for the equivalent of about 30 minutes of sunshine in summer in Edinburgh, what we produced was, we produced a rise in circulating nitric oxide. So we put patients with these subjects under the UV, and their NO levels do go up, and their blood pressure goes down. Not by much, as an individual level, but enough at a population level to shift the rates of heart disease in a whole population. And when we shone UV at them, or when we warmed them up to the same level as the lamps, but didn't actually let the rays hit the skin, this didn't happen. So this seems to be a feature of ultraviolet rays hitting the skin.
Προς το παρόν συλλέγουμε δεδομένα. Υπάρχουν όμως τα εξής αξιοσημείωτα: Αυτό εμφανίζεται εντονότερα σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Δεν είμαι σίγουρος ακριβώς για ποιες ηλικίες ισχύει αυτό. Ένα από τα άτομα ήταν και η πεθερά μου, και όπως φαντάζεστε δεν ξέρω την ακριβή ηλικία της. Αλλά για ανθρώπους μεγαλύτερους απο τη γυναίκα μου, αυτό εμφανίζεται συχνότερα και εντονότερα. Επίσης πρέπει να αναφέρω, οτι δεν υπήρξε καμία μεταβολή στα επίπεδα της βιταμίνης D. Άρα η βιταμίνη D δεν έχει κάποια σχέση με αυτό. Επομένως η βιταμίνη D είναι ευεργετική, σταματάει την ραχίτιδα, εμποδίζει τον μεταβολισμό του ασβεστίου, τα οποία είναι πολύ σημαντικά. Αλλά αυτό για το οποίο μιλάμε σήμερα είναι ξεχωριστός μηχανισμός απο τη βιταμίνη D.
Now, we're still collecting data. A few good things here: This appeared to be more marked in older people. I'm not sure exactly how much. One of the subjects here was my mother-in-law, and clearly I do not know her age. But certainly in people older than my wife, this appears to be a more marked effect. And the other thing I should mention was there was no change in vitamin D. This is separate from vitamin D. So vitamin D is good for you -- it stops rickets, it prevents calcium metabolism, important stuff. But this is a separate mechanism from vitamin D.
Τώρα, ένα απο τα προβλήματα σχετικά με την πίεση, είναι οτι το σώμα μας κάνει τα πάντα για να κρατήσει την πίεση σε φυσιολογικά επίπεδα. Αν για παράδειγμα κοπείτε στο πόδι σας και χάνετε πολύ αίμα, το σώμα σας θα αυξήσει τους καρδιακούς παλμούς και θα κάνει οτι μπορεί για να κρατήσει την πίεση υψηλή. Αυτή είναι μια θεμελιώδης φυσική αρχή.
Now, one of the problems with looking at blood pressure is your body does everything it can to keep your blood pressure at the same place. If your leg is chopped off and you lose blood, your body will clamp down, increase the heart rate, do everything it can to keep your blood pressure up. That is an absolutely fundamental physiological principle.
Έτσι το επόμενο βήμα της έρευνας μας ήταν να ερευνήσουμε την διαστολή των αιμοφόρων αγγείων. Έτσι το μετρήσαμε, παρατηρήστε οτι δεν έχει ουρά, ούτε χρειάζεται ξύρισμα, είναι ένας φοιτητής ιατρικής. Στο χέρι μπορείς να μετρήσεις την ροή του αίματος με βάση το πόσο διογκώνεται όταν το αίμα περνάει . Και αυτό που βρήκαμε κάνοντας μια εικονική ακτινοβολία - αυτή είναι η παχιά και αυτή είναι η ακτινοβολία UV στο χέρι ώστε να το θερμάνει χωρίς οι ακτίνες να ακουμπήσουν το δέρμα. Δεν υπάρχει καμία αλλαγή στη ροή του αίματος και στην διαστολή των αιμοφόρων αγγείων. Αντίθετα, σε μια πραγματική ακτινοβολία κατά την διάρκεια των UV ακτινών και για μια ώρα μετά, υπάρχει διαστολή των αιμοφόρων αγγείων. Αυτός είναι ένας μηχανισμός με τον οποίο χαμηλώνει η πίεση του αίματος ενώ παράλληλα διαστέλλονται και οι στεφανιαίες αρτηρίες για να επιτρέψουν στο αίμα να τροφοδοτήσει την καρδιά. Το συμπέρασμα λοιπόν είναι οτι η υπεριώδης δηλαδή η έκθεση στον ήλιο, λειτουργεί ευεργετικά για την πίεση και το καρδιαγγειακό σύστημα.
So what we've next done is we've moved on to looking at blood vessel dilatation. So we've measured -- this is again, notice no tail and hairless, this is a medical student. In the arm, you can measure blood flow in the arm by how much it swells up as some blood flows into it. And what we've shown is that doing a sham irradiation -- this is the thick line here -- this is shining UV on the arm so it warms up but keeping it covered so the rays don't hit the skin. There is no change in blood flow, in dilatation of the blood vessels. But the active irradiation, during the UV and for an hour after it, there is dilation of the blood vessels. This is the mechanism by which you lower blood pressure, by which you dilate the coronary arteries also, to let the blood be supplied with the heart. So here, further data that ultraviolet -- that's sunlight -- has benefits on the blood flow and the cardiovascular system.
Έτσι σκεφτήκαμε ένα το είδος μοντέλου, καθώς διαφορετικές ποσότητες UV ακτινοβολούν σε διαφορετικά μέρη της γής και διαφορετικές στιγμές του χρόνου, οπότε μπορείς να γεμίσεις τα αποθέματα μονοξειδίου του αζώτου και των παράγωγων του στο δέρμα τα οποία διασπώνται και παράγουν ΝΟ. Διαφορετικά κύμματα φωτός έχουν διαφορετικούς τρόπους να το επιτύχουν. Άρα μπορεί κάποιος να ερευνήσει. Αν για παράδειγμα κάποιος ζεί στον ισημερινό και οι ακτίνες του ήλιου είναι κάθετες και διαπερνούν ένα λεπτό στρώμα της ατμόσφαιρας, τότε και το χειμώνα αλλά και το καλοκαίρι, η ποσότητα φωτός είναι η ίδια. Αν τώρα ζεις εδώ, το καλοκαίρι η ακτινοβολία έρχεται σχεδόν απευθείας, αλλά το χειμώνα έρχεται δια μέσου ενός μεγάλου στρωματος ατμόσφαιρας και έτσι πολύ απο την υπεριώδη ακτινοβολία δεν φτάνει τελικά. Εκτός των άλλων το εύρος του μήκους των κυμάτων που φτάνουν στη γη διαφέρουν το χειμώνα από το καλοκαίρι. Με βάση αυτά μπορεί κανείς να πολλαπλασιάσει αυτά τα δεδομένα σε σχέση με το πόσο ΝΟ απελεθερώνεται και να υπολογίσει πόσο μονοξείδιο του αζώτου θα απελευθερωθεί απο το δέρμα στην κυκλοφορία του αίματος.
So we thought we'd just kind of model -- Different amounts of UV hit different parts of the Earth at different times of year, so you can actually work out those stores of nitric oxide -- the nitrates, nitrites, nitrosothiols in the skin -- cleave to release NO. Different wavelengths of light have different activities of doing that. So you can look at the wavelengths of light that do that. And you can look -- So, if you live on the equator, the sun comes straight overhead, it comes through a very thin bit of atmosphere. In winter or summer, it's the same amount of light. If you live up here, in summer the sun is coming fairly directly down, but in winter it's coming through a huge amount of atmosphere, and much of the ultraviolet is weeded out, and the range of wavelengths that hit the Earth are different from summer to winter. So what you can do is you can multiply those data by the NO that's released and you can calculate how much nitric oxide would be released from the skin into the circulation.
Επομένως, αν ήσασταν στον ισημερινό, είναι αυτές οι δυο γραμμές, η κόκκινη και η μωβ, το ποσό του μονοξείδιου του αζώτου που αλεπευθερώνεται σ' αυτή την περιοχή κάτω απο την καμπύλη, είναι αυτή η περιοχή εδώ. Οπότε αν είσαι στον ισημερινό, Δεκέμβριο ή Ιούνιο, έχεις τεράστιες ποσότητες ΝΟ να απελευθερώνονται από το δέρμα. Η Βεντούρα είναι στη νότια Καλιφόρνια. Το καλοκαίρι είναι σα να βρίσκεσαι στον ισημερινό. Είναι τέλεια. Απελευθερώνεται πολύ ΝΟ. Και στα μέσα του χειμώνα, τα πράγματα είναι σχετικά καλά. Το καλοκαίρι στο Ενδιμβούργο, η περιοχή κάτω απο τη καμπύλη είναι αρκετά καλή, αλλά το χειμώνα, η ποσότητα του ΝΟ που μπορεί να απελευθερωθεί είναι σχεδόν μηδαμινή.
Now, if you're on the equator here -- that's these two lines here, the red line and the purple line -- the amount of nitric oxide that's released is the area under the curve, it's the area in this space here. So if you're on the equator, December or June, you've got masses of NO being released from the skin. So Ventura is in southern California. In summer, you might as well be at the equator. It's great. Lots of NO is released. Ventura mid-winter, well, there's still a decent amount. Edinburgh in summer, the area beneath the curve is pretty good, but Edinburgh in winter, the amount of NO that can be released is next to nothing, tiny amounts.
Επομένως, τι πιστεύουμε; Ακόμα δουλεύουμε πάνω σε αυτή την έρευνα, ακόμα την εξελίσουμε και την επεκτείνουμε. Πιστεύουμε οτι είναι πολύ σημαντική. Πιστεύουμε οτι ερμηνεύει πολλές απο τις διαφορές στα επίπεδα υγείας μεταξύ βόρειας και νότιας Βρετανίας, μας αφορά. Πιστεύουμε οτι το δέρμα, ορθότερα, γνωρίζουμε οτι το δέρμα έχει μεγάλα αποθέματα απο μονοξείδιο του αζώτου σε όλες τις μορφές του. Και υποπτευόμαστε οτι αυτά τα αποθέματα προέρχονται απο μια διατροφή πλούσια σε πράσινα λαχανικά, πατζάρια, μαρούλια, που είναι πλούσια σε πρωτοξείδια του αζώτου και τα οποία μεταφέρονται στο δέρμα. Θεωρούμε οτι στη συνέχεια αποθηκεύονται, και απελευθερώνονται απο την ηλιακή ακτινοβολία, η οποία έχει ευεργετικές ιδιότητες.
So what do we think? We're still working at this story, we're still developing it, we're still expanding it. We think it's very important. We think it probably accounts for a lot of the north-south health divide within Britain, It's of relevance to us. We think that the skin -- well, we know that the skin has got very large stores of nitric oxide as these various other forms. We suspect a lot of these come from diet, green leafy vegetables, beetroot, lettuce has a lot of these nitric oxides that we think go to the skin. We think they're then stored in the skin, and we think the sunlight releases this where it has generally beneficial effects.
Και η δουλειά μας θα συνεχιστεί, όμως οι δερματολόγοι.. και γω δερματολόγος είμαι. Η καθημερινότητα μου είναι να λέω " Δυστυχώς, έχετε καρκίνο του δέρματος, εξαιτίας της ηλιακής ακτινοβολίας, παρακαλώ να αποφεύγετε τον ήλιο." Όμως, θεωρώ οτι το σημαντικό εδώ είναι πως πέρα απο τους κινδύνους της ακτινοβολίας, υπάρχουν πολλά οφέλη. Ναι, η ηλιακή ακτινοβολία είναι η κύρια μεταβλητή στον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του δέρματος, αλλά οι θάνατοι απο καρδιακά νοσήματα είναι εκατοντάδες φορές υψηλότεροι απο τους θανάτους εξαιτίας του καρκίνου του δέρματος. Πιστεύω πως πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί αλλά και οτι πρέπει να καθορίσουμε τόσο τους κινδύνους όσο και τα οφέλη. Με άλλα λόγια, πόση έκθεση στον ήλιο είναι ασφαλής και πως μπορείς αυτό να το γενικεύσεις για την υγεία μας γενικότερα;
And this is ongoing work, but dermatologists -- I mean, I'm a dermatologist. My day job is saying to people, "You've got skin cancer, it's caused by sunlight, don't go in the sun." I actually think a far more important message is that there are benefits as well as risks to sunlight. Yes, sunlight is the major alterable risk factor for skin cancer, but deaths from heart disease are a hundred times higher than deaths from skin cancer. And I think that we need to be more aware of, and we need to find the risk-benefit ratio. How much sunlight is safe, and how can we finesse this best for our general health?
Σας ευχαριστώ πολύ. (Χειροκρότημα)
So, thank you very much indeed. (Applause)