We grew up interacting with the physical objects around us. There are an enormous number of them that we use every day. Unlike most of our computing devices, these objects are much more fun to use. When you talk about objects, one other thing automatically comes attached to that thing, and that is gestures: how we manipulate these objects, how we use these objects in everyday life. We use gestures not only to interact with these objects, but we also use them to interact with each other. A gesture of "Namaste!", maybe, to respect someone, or maybe, in India I don't need to teach a kid that this means "four runs" in cricket. It comes as a part of our everyday learning.
Við ólumst upp í samskiptum við hlutina umhverfis okkur. fjöldinn af hlutum er nánast óendanlegur sem við notum dags daglega. Ólíkt flestum tölvutækjum okkar, þá er mun skemmtilegra að nota þessa hluti. Þegar þú sérð fyrir þér hluti, þá er yfirleitt annað sem tengist þeim sjálfkrafa, og það eru bendingar: og hvernig við höfum áhrif á þessa hluti, hvernig við notum þessa hluti daglega. við notum bendingar ekki engöngu til að hafa samskipti við þessa hluti, heldur notum við þær líka í samskiptum við hvort annað. Vinaleg bending "Namaste!"[Formleg kveðja á Indlandi], til að virða einhvern, eða kannske... í Indlandi þá þarftu ekki að segja krakka hvað þetta þýðir "Fjögur hlaup" í cricket. og þetta lærist um leið.
So, I am very interested, from the beginning, how our knowledge about everyday objects and gestures, and how we use these objects, can be leveraged to our interactions with the digital world. Rather than using a keyboard and mouse, why can I not use my computer in the same way that I interact in the physical world?
Þannig að ég hef mikinn áhuga á, frá grunni, þá er það svona ... sem vitneskja okkar um daglega hluti og bendingar, og hvernig við notum þessa hluti, og hvernig þeir eru inleiddir í samskipti okkar við hinn stafræna heim. Í stað þess að nota lyklaborð og mús, hví get ég ekki notað tölvuna mína
So, I started this exploration around eight years back, and it literally started with a mouse on my desk. Rather than using it for my computer, I actually opened it. Most of you might be aware that, in those days, the mouse used to come with a ball inside, and there were two rollers that actually guide the computer where the ball is moving, and, accordingly, where the mouse is moving. So, I was interested in these two rollers, and I actually wanted more, so I borrowed another mouse from a friend -- never returned to him -- and I now had four rollers. Interestingly, what I did with these rollers is, basically, I took them off of these mouses and then put them in one line. It had some strings and pulleys and some springs. What I got is basically a gesture-interface device that actually acts as a motion-sensing device made for two dollars. So, here, whatever movement I do in my physical world is actually replicated inside the digital world just using this small device that I made, around eight years back, in 2000.
á sama hátt og ég hef samskipti við raunheiminn? Þannig að ég lagði af stað upp í þetta ferðalag fyrir um átta árum síðan, og byrjaði á músinni á skrifborðinu mínu. í stað þess að nota hana fyrir tölvuna, þá opnaði ég hana. Flest ykkar vita núna, að mýs eru með kúlu innan í sér, og það eru 2 hjól sem stjórna því hvert bendillinn færist þegar kúlan rúllar, og þarmeð, þangað sem músin hreyfist. Þannig að ég skoðaði þessi 2 hjól, og ég vildi fleiri, þannig að ég fékk mús lánaða frá vini -- og skilaði henni aldrei -- og núna er ég kominn með 4 hjól. Og það sem er áhugaverðast er, hvað ég gerði við þessi hjól, ég tók þau einfaldlega úr músunum og raðaði þeim upp í röð. bætti við snúrum, hjólum og fjöðrum. og útkoman er, tæki fyrir samskipti með bendingum sem virkar eins og hreyfiskynjari fyrir 2 dollara. Þannig að allar hreyfingar sem ég geri núna í raunheimi eru afritaðar inn í hinn stafræna heim og með því að nota þetta tæki sem ég bjó til fyrir um átta árum síðan, árið 2000.
Because I was interested in integrating these two worlds, I thought of sticky notes. I thought, "Why can I not connect the normal interface of a physical sticky note to the digital world?" A message written on a sticky note to my mom, on paper, can come to an SMS, or maybe a meeting reminder automatically syncs with my digital calendar -- a to-do list that automatically syncs with you. But you can also search in the digital world, or maybe you can write a query, saying, "What is Dr. Smith's address?" and this small system actually prints it out -- so it actually acts like a paper input-output system, just made out of paper.
því ég hafði áhuga á að samræma þessa 2 heima (raunheim og stafrænan), Síðan datt mér í hug post-it miðar. og ég hugsaði með mér "Hví get ég ekki tengt post-it miða formið við hinn stafræna heim?" Skilaboð á post-it miða til mömmu á pappír s.s. verður að Smáskilaboðum eða jafnvel fundarboði og færist sjálfkrafa inn í dagatalið mitt á 'þarf-að-gera' listann minn. Þú getur líka leitað í hinum stafræna heimi, getur skrifað inn leit, "Hvar býr Jón Jónsson?" og þetta kerfi prentar það út... þannig að þetta virkar eins og pappírs inn-út kerfi, búið til úr pappír.
In another exploration, I thought of making a pen that can draw in three dimensions. So, I implemented this pen that can help designers and architects not only think in three dimensions, but they can actually draw, so that it's more intuitive to use that way.
Ef við skoðum aðra möguleika, þá datt mér í hug að búa til penna sem getur teiknað í þrívídd. þannig að ég innlimaði þennann penna sem getur hjálpað hönnuðum og arkítektum t.d. til að ekki bara hugsa í þrívídd, heldur einnig teikna í þrívídd þannig að þeir eiga auðveldara með að útfæra sínar hugmyndir.
Then I thought, "Why not make a Google Map, but in the physical world?" Rather than typing a keyword to find something, I put my objects on top of it. If I put a boarding pass, it will show me where the flight gate is. A coffee cup will show where you can find more coffee, or where you can trash the cup.
Síðan datt mér í hug "Hví ekki búa til 'Google Kort', En í raunheimi?" Frekar en að rita inn leitarorð til að finna eitthvað, þá set ég hlutina mína á það. Ef ég set brottfararpassann minn á það, þá sýnir það mér hvar mitt brottfararhlið er. Kaffibolli sýnir mér hvar ég get nálgast meira kaffi, eða hvar ég get hent bollanum í ruslið.
So, these were some of the earlier explorations I did because the goal was to connect these two worlds seamlessly. Among all these experiments, there was one thing in common: I was trying to bring a part of the physical world to the digital world. I was taking some part of the objects, or any of the intuitiveness of real life, and bringing them to the digital world, because the goal was to make our computing interfaces more intuitive.
Þetta voru nokkrar af upphafs tilraununum sem ég gerði vegna þess að markmiðið var að tengja þessa 2 heima saman á óaðfinnanlegann hátt. Á meðal þessara tilrauna, þá var eitt sameiginlegt: Ég var að reyna að færa hlut úr raunheim inn í hið stafræna. Ég tók part af þessu hlutum, eða þeirra tengingu við hið daglega líf, og flutti yfir í hið stafræna, því að markmiðið var að gera samskipti okkar við tölvuna sveigjanlegri/nánari.
But then I realized that we humans are not actually interested in computing. What we are interested in is information. We want to know about things. We want to know about dynamic things going around.
Síðan áttaði ég mig á því að við mannfólkið höfum í raun engann áhuga á tölvuútreikningum. Það sem við höfum í raun áhuga á eru upplýsingar. Við viljum fræðast um hluti. Við viljum vita allt um það sem er að gerast í kringum okkur.
So I thought, around last year -- in the beginning of the last year -- I started thinking, "Why can I not take this approach in the reverse way?" Maybe, "How about I take my digital world and paint the physical world with that digital information?" Because pixels are actually, right now, confined in these rectangular devices that fit in our pockets. Why can I not remove this confine and take that to my everyday objects, everyday life so that I don't need to learn the new language for interacting with those pixels?
Þannig að snemma á síðasta ári -- fór ég að hugsa, "Hví ekki að skoða þetta úr andstæðri átt?" Hugsanlega, "Hvað með að taka hið stafræn gögn og yfirfæra þau ofan á raunheiminn?" Því púnktar eru í raun, á þessari stundu, innilokaðir í þessum ferhyrndu tækjum sem við erum með í vasanum. því ekki að fjarlægja þessi takmörk á þeim og færa þá inn í mitt daglega líf™ þannig að ég þurfi ekki að læra að hafa samskipti við þessa púnkta?
So, in order to realize this dream, I actually thought of putting a big-size projector on my head. I think that's why this is called a head-mounted projector, isn't it? I took it very literally, and took my bike helmet, put a little cut over there so that the projector actually fits nicely. So now, what I can do -- I can augment the world around me with this digital information.
Til að gera þennan draum að raunveruleika, datt mér í hug að smella skjávarpa á hausinn á mér. Ég hugsaði, er það ekki það sem kallast utanáliggjandi skjávarpi, rétt? Ég byrjaði mjög bókstaflega, og tók hjólahjálminn minn, skar gat í hann þannig að skjávarpinn myndi passa. þannig að það sem ég get gert er -- að hafa áhrif á raunheiminn í kringum mig með stafrænum gögnum.
But later, I realized that I actually wanted to interact with those digital pixels, also. So I put a small camera over there that acts as a digital eye. Later, we moved to a much better, consumer-oriented pendant version of that, that many of you now know as the SixthSense device.
Seinna meir, áttaði ég mig á því að ég vildi líka hafa samskipti við þessi gögn. þannig að ég smellti lítilli myndavél þarna líka, sem virkar eins og rafrænt auga. Siðan þróuðum við þetta í mun, neytendavænni hálsmens útgáfu, sem mörg ykkar þekkja nú sem "Sjötta Skilningarvits" tækið.
But the most interesting thing about this particular technology is that you can carry your digital world with you wherever you go. You can start using any surface, any wall around you, as an interface. The camera is actually tracking all your gestures. Whatever you're doing with your hands, it's understanding that gesture. And, actually, if you see, there are some color markers that in the beginning version we are using with it. You can start painting on any wall. You stop by a wall, and start painting on that wall. But we are not only tracking one finger, here. We are giving you the freedom of using all of both of your hands, so you can actually use both of your hands to zoom into or zoom out of a map just by pinching all present. The camera is actually doing -- just, getting all the images -- is doing the edge recognition and also the color recognition and so many other small algorithms are going on inside. So, technically, it's a little bit complex, but it gives you an output which is more intuitive to use, in some sense.
En það sem er áhugaverðast við þessa ákveðnu tækni er að þú getur flutt hinn stafræna heim með þér hvert sem þú ferð. Þú getur notað hvaða yfirborð sem er, næsta vegg, sem viðmót. Myndavél fylgist með öllum þínum hreyfingum. Hvaða hreyfingar sem þú gerir með höndunum, eru þýddar inn í kerfið. Eins og þú sérð, þá erum við með litamerki sem við erum að nota með þessu í grunnútgáfunni. Þú getur byrjað að mála á hvaða vegg sem er. Þú stoppar við vegg, byrjar að mála. En við erum ekki eingöngu að fylgjast með einum fingri hérna. Við erum að gefa þér frelsi til að nota alla fingur á báðum höndum, Þannig að þú getur notað báðar hendur til að sníða inn eða út á korti með því að klípa í myndina. Myndavélin sér um þetta -- með því að grípa myndina -- og sér um að finna ytri mörk og litamsetningu á meðan eru óteljandi litlir útreikningar í gangi innan í tækinu. Tæknilega hliðin á bakvið þetta er dálítið flókin, en þetta gefur þér niðurstöðu sem er mun einfaldari til nota á ýmsan hátt.
But I'm more excited that you can actually take it outside. Rather than getting your camera out of your pocket, you can just do the gesture of taking a photo, and it takes a photo for you.
En það sem mér finnst mest spennandi er að þú getur farið með það út. Í stað þess að taka upp myndavélina, þá býrðu til ramma með puttunum eins og þú sést að taka mynd og það tekur mynd fyrir þig.
(Applause)
(Lófaklapp)
Thank you. And later I can find a wall, anywhere, and start browsing those photos or maybe, "OK, I want to modify this photo a little bit and send it as an email to a friend." So, we are looking for an era where computing will actually merge with the physical world. And, of course, if you don't have any surface, you can start using your palm for simple operations. Here, I'm dialing a phone number just using my hand. The camera is actually not only understanding your hand movements, but, interestingly, is also able to understand what objects you are holding in your hand.
Takk fyrir. Síðan finn ég mér vegg, hvar sem er, og byrja að skoða myndirnar eða jafnvel, "OK, mig langar að laga þessa mynd aðeins og senda hana síðan í netpósti til vinar míns." Við erum nálgast tímabil þar sem tölvur og tölvutæknin mun renna saman við raunheiminn. Að sjálfsögðu, ef enginn veggur eða annað yfirborð er nálægt, geturu notað lófann á þér fyrir einfaldar aðgerðir. Hérna er ég t.d. að slá inn símanúmer eingöngu með hendinni. Myndavélin skilur ekki eingöngu handahreyfingar, heldur, og þetta er áhugavert, einnig þá hluti sem þú heldur á.
For example, in this case, the book cover is matched with so many thousands, or maybe millions of books online, and checking out which book it is. Once it has that information, it finds out more reviews about that, or maybe New York Times has a sound overview on that, so you can actually hear, on a physical book, a review as sound.
Það sem við erum að gera hér er í raun -- t.d. í þessu tilviki, leitað er að bókakápunni í þúsundum ef ekki milljónum bókatitla á netinu, og þegar samsvörun finnst. Þegar þær upplýsingar er komnar, eru dregnir upp dómar um hana, eða upplesinn úrdráttur um hana, þannig að þú getur heyrt, með því að skoða bók, upplesinn dóm um hana.
(Video) Famous talk at Harvard University --
("Frægur fyrirlestur í Harvard Háskóla ...")
This was Obama's visit last week to MIT.
Þetta var hemsókn Obama í síðustu viku í MIT (Massachusetts Institute of Technology).
(Video) And particularly I want to thank two outstanding MIT --
("... og ég vil sérstaklega þakka þessum 2 frumkvöðlum MIT ...")
Pranav Mistry: So, I was seeing the live [video] of his talk, outside, on just a newspaper. Your newspaper will show you live weather information rather than having it updated. You have to check your computer in order to do that, right?
Þetta var ég að horfa á beina útsendingu af, úti á götu, á dagblaði. Dagblaðið þitt mun sýna þér veðurspá í beinni í stað þess að sækja uppfærslur -- eins og þegar þú skoðar það í tölvunni til þess að sækja þær upplýsingar, rétt?
(Applause)
(Lófaklapp)
When I'm going back, I can just use my boarding pass to check how much my flight has been delayed, because at that particular time, I'm not feeling like opening my iPhone, and checking out a particular icon. And I think this technology will not only change the way --
Þegar ég fer aftur heim, þá nota ég brottfararpassann minn til að sjá hvort og þá hversu mikið fluginu mínu hefur seinkað, því að á þeim tímapúnkti, nenni ég ekki að draga upp Snjallsímann minn, og fletta í gegnum hann til að finna þessar upplýsingar. Ég held að þessi tækni muni ekki eingöngu breyta því hvernig við --
(Laughter)
Já, (Hlátur).
Yes. It will change the way we interact with people, also, not only the physical world. The fun part is, I'm going to the Boston metro, and playing a pong game inside the train on the ground, right?
Hún mun einnig breyta því hvernig við höfum samskipti við annað fólk, og ekki eingöngu í raunheimi. Það skemmtilega er, ég er að ferðast með Boston neðanjarðarlestinni, og er að spila borðtennis í lestinni
(Laughter)
á gólfinu, satt? (Hlátur)
And I think the imagination is the only limit of what you can think of when this kind of technology merges with real life.
Ég held að ímyndunaraflið sé það eina sem hamlar því hvað okkur dettur í hug þegar tækni sem þessi sameinast hinu daglega lífi.
But many of you argue, actually, that all of our work is not only about physical objects. We actually do lots of accounting and paper editing and all those kinds of things; what about that? And many of you are excited about the next-generation tablet computers to come out in the market.
En mörg ykkar munu án efa benda á að við vinnum ekki eingöngu með fasta hluti. Við vinnum mikið með tölur og pappír og af öllu þessu, hvað um það? Mörg ykkar eru spennt fyrir þessari nýju kynslóð af töflutölvum (iPad t.d.) sem eru að koma á markaðinn.
So, rather than waiting for that, I actually made my own, just using a piece of paper. So, what I did here is remove the camera -- All the webcam cameras have a microphone inside the camera. I removed the microphone from that, and then just pinched that -- like I just made a clip out of the microphone -- and clipped that to a piece of paper, any paper that you found around. So now the sound of the touch is getting me when exactly I'm touching the paper. But the camera is actually tracking where my fingers are moving.
Þannig að í stað þess að bíða eftir því, Þá bjó ég til mína eigin, eingöngu með pappírsblaði. Það sem ég gerði hér var að fjarlægja myndavélina... Flestar vefmyndavélar hafa míkrafón inní myndavélinni. Ég fjarlægði míkrafóninn úr einni slíkri, síðan greip ég hann -- og bjó til klemmu með míkrafóninum á -- og smellti henni á pappír, hvaða pappír sem er. þannig að hljóðið af snertingunni gefur mér akkúrat hljóðið sem kemur þegar ég snerti pappírinn. En myndavélin er að rekja hreyfingar fingra minna.
You can of course watch movies.
Að sjálfsögðu geturu horft á bíómyndir.
(Video) Good afternoon. My name is Russell, and I am a Wilderness Explorer in Tribe 54."
("Góðan eftirmiðdag. Ég heiti Russell ...") ("... og ég er Óbyggða Könnuður í ættbálki 54.")
PM: And you can of course play games.
Þú getur að sjálfsögðu spilað leiki.
(Car engine)
(Vélarhljóð)
Here, the camera is actually understanding how you're holding the paper and playing a car-racing game.
Hérna er myndavélin að skilja hvernig þú heldur á pappírnum á meðan þú spilar kappakstursleik.
(Applause)
(Lófaklapp)
Many of you already must have thought, OK, you can browse. Yeah. Of course you can browse to any websites or you can do all sorts of computing on a piece of paper wherever you need it. So, more interestingly, I'm interested in how we can take that in a more dynamic way. When I come back to my desk, I can just pinch that information back to my desktop so I can use my full-size computer.
Flestum ykkar hefur dottið í hug, OK, þú getur vafrað Jamm, Auðvitað geturu vafrað á hvaða vefsvæði sem er eða framkvæmt hvaða útreikninga sem er á pappírssnifsi hvar sem þú þarft. Þannig að, áhugaverðara er ... Ég hef áhuga hvert við getur þróað þetta á sveigjanlegri hátt. Þegar ég kem aftur að skrifborðinu mínu get ég einfaldlega klipið þessar upplýsingar inn á skjámyndina mína þannig að ég geti notað borðtölvuna mína.
(Applause)
(Lófaklapp)
And why only computers? We can just play with papers. Paper world is interesting to play with. Here, I'm taking a part of a document, and putting over here a second part from a second place, and I'm actually modifying the information that I have over there. Yeah. And I say, "OK, this looks nice, let me print it out, that thing." So I now have a print-out of that thing. So the workflow is more intuitive, the way we used to do it maybe 20 years back, rather than now switching between these two worlds.
Hví aðeins tölvur? Við getum allt eins leikið okkur með pappír. Pappírs heimurinn er skemmtilegt leiktæki. Hérna tek ég hluta af skjali og set hérna yfir part af öðru skjali -- og ég er í raun að breyta gögnunum sem ég hef þarna. Jamm. Ég segi með mér, "OK, þetta lítur vel út, prentum það út, þennan hlut." Þannig að nú hef ég útprentun af þessum hlut og síðan -- vinnuferlið er hefur meira innsæi eins og við gerðum það áður fyrr fyrir 20 árum, í stað þess að flakka nú á milli þessara tveggja heima.
So, as a last thought, I think that integrating information to everyday objects will not only help us to get rid of the digital divide, the gap between these two worlds, but will also help us, in some way, to stay human, to be more connected to our physical world. And it will actually help us not end up being machines sitting in front of other machines.
Þannig að lokum þá held ég að sameining á hvers dags hlutum við upplýsingar mun ekki eingöngu hjálpa okkur að brúa hið stafræna bil, bilið milli þessara tveggja heima, heldur mun það einnig hjálpa okkur, á einhvern hátt, að halda í mannleg einkenni okkar, að vera tengdari við raunheim okkar. Og mun hjálpa okkur, í raun, að vera ekki vélar sitjandi fyrir framan aðrar vélar.
That's all. Thank you.
Þarmeð hafiði það. Takk fyrir.
(Applause)
(Lófaklapp)
Thank you.
Takk fyrir.
(Applause)
(Lófaklapp)
Chris Anderson: So, Pranav, first of all, you're a genius. This is incredible, really. What are you doing with this? Is there a company being planned? Or is this research forever, or what?
Chris Anderson: Pranav, þannig að eil að byrja með þá ertu snillingur. Þetta er ótrúlegt, í alvöru. Hvað ætlaru þér með þetta? Er fyrirtæki í burðarliðnum? Eða er þetta þróunarvinna að eilífu, eða hvað?
Pranav Mistry: So, there are lots of companies, sponsor companies of Media Lab interested in taking this ahead in one or another way. Companies like mobile-phone operators want to take this in a different way than the NGOs in India, thinking, "Why can we only have 'Sixth Sense'? We should have a 'Fifth Sense' for missing-sense people who cannot speak. This technology can be used for them to speak out in a different way maybe a speaker system."
Pranav Mistry: Það eru reyndar mörg fyrirtæki -- sem eru í raun stuðningsfyrirtæki Media Lab -- sem hafa áhuga á að þróa þetta áfram á einn eða annann hátt. Fyrirtæki eins og farsímafyrirtæki sem vilja þróa þetta í aðrar áttir en einkafyrirtæki á Indlandi, sem eru að hugsa með sér, "Hví að takmarka þetta við 'Sjötta Skilningarvitið'? Við ættum að hafa 'Fimmta Skilningarvitið' fyrir fólk sem fólk sem vantar eitt skilningarvit mállausa til dæmis. Þessi tækni gæti nýst þeim til að tala á annan hátt t.d. með hátalarakerfi.
CA: What are your own plans? Are you staying at MIT, or are you going to do something with this?
CA: Hverjar eru þínar eigin áætlanir? Ætlaru að vera áfram hjá MIT, eða ætlaru að þróa þetta áfram?
PM: I'm trying to make this more available to people so that anyone can develop their own SixthSense device, because the hardware is actually not that hard to manufacture or hard to make your own. We will provide all the open source software for them, maybe starting next month.
PM: Ég er að reyna að gera þetta aðgengilegra fyrir fólk þannig að hver sem er geti hannað sitt eigin 'SjöttaSkilningarvits' tæki því að vélbúnaðurinn er i raun auðveldur í framleiðslu, auðveldur að búa til upp á eigin spýtur. Við munum bjóða upp á allan hugbúnað fyrir fólk í opnum grunnkóða ('Open Source' ) hugsanlega í næsta mánuði
CA: Open source? Wow.
CA: opnum grunnkóða ('Open Source' )? Vá.
(Applause)
(Lófaklapp)
CA: Are you going to come back to India with some of this, at some point?
CA: Ætlaru að fara til baka til Indlands með eitthvað af þessu, á einhverjum tímapúnkti?
PM: Yeah. Yes, yes, of course.
PM: Jamm, Já, að sjálfsögðu.
CA: What are your plans? MIT? India? How are you going to split your time going forward?
CA: Hverjar eru fyrirætlanir þínar? MIT? Indland? Hvernig ætlar að deila tíma þínum í í náinni framtíð?
PM: There is a lot of energy here. Lots of learning. All of this work that you have seen is all about my learning in India. And now, if you see, it's more about the cost-effectiveness: this system costs you $300 compared to the $20,000 surface tables, or anything like that. Or maybe even the $2 mouse gesture system at that time was costing around $5,000? I showed that, at a conference, to President Abdul Kalam, at that time, and then he said, "OK, we should use this in Bhabha Atomic Research Centre for some use of that." So I'm excited about how I can bring the technology to the masses rather than just keeping that technology in the lab environment.
PM: Það er mikil orka hérna. Mikið að læra. Öll þessi vinna sem þið hafið séð hér tengist algerlega lærdómi mínum á Indlandi. Og núna, ef þið spáið í kostnaðinum við þetta þá kostar þetta kerfi ykkur 300 dollara í samanburði við 20.000 dollara borð-töflur, eða annað í líkingu við það. Eða jafnvel 2 dollara músar bendinga kerfið sem á þeim tíma kostaði um 5.000 dollara? Þannig að við í raun -- Ég syndi þetta, á ráðstefnu, Abdul Kalam Forseta á þeim tímapúnkti. og hann sagði, "OK, við ættum að nota þetta í Kjarnorkurannsóknarstöðinni í Bhabha að einhverju leiti." Þannig að ég er mjög spenntur fyrir því að geta fært fjöldanum þessa tækni í stað þess að halda þessari tækni innan einhverra stofnanna eða rannsóknarstofna.
(Applause)
(Lófaklapp)
CA: Based on the people we've seen at TED, I would say you're truly one of the two or three best inventors in the world right now. It's an honor to have you at TED. Thank you so much. That's fantastic.
CA: Miðað við það fólk sem við höfum séð hjá TED, þá myndi ég segja að þú er sennilega einn af tveimur eða þremur bestu uppfinningamönnum heimsins í dag. Okkur er mikill heiður af hafa þig hérna hjá TED. Þakka þér kærlega. Þetta er ótrúlegt.
(Applause)
(Lófaklapp)