Μεγαλώσαμε αλληλεπιδρώντας με τα πραγματικά αντικείμενα γύρω μας. Υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός αντικειμένων που χρησιμοποιούμε καθημερινά. Αντίθετα με τις περισσότερες συσκευές υπολογιστών αυτά τα αντικείμενα είναι πολύ πιο διασκεδαστικά στην χρήση. Όταν μιλάει κανείς για αντικείμενα κάτι άλλο σχετίζεται αυτόματα με αυτά κι αυτό είναι οι χειρονομίες: ο χειρισμός αυτών των αντικειμένων, η χρήση τους στην καθημερινή μας ζωή. Χρησιμοποιούμε χειρονομίες όχι μόνο για να αλληλεπιδράσουμε με αυτά τα αντικείμενα, αλλά και για να τα κάνουμε να αλληλεπιδράσουν το ένα με το άλλο. Μια χειρονομία «Νάμαστε», ίσως, για να δείξουμε σεβασμό σε κάποιον, ή ίσως -- στην Ινδία δεν χρειάζεται να πω σε ένα παιδί ότι αυτό σημαίνει «τέσσερις γύροι» στο κρίκετ. Είναι κάτι που αποτελεί μέρος της καθημερινής μας μάθησης.
We grew up interacting with the physical objects around us. There are an enormous number of them that we use every day. Unlike most of our computing devices, these objects are much more fun to use. When you talk about objects, one other thing automatically comes attached to that thing, and that is gestures: how we manipulate these objects, how we use these objects in everyday life. We use gestures not only to interact with these objects, but we also use them to interact with each other. A gesture of "Namaste!", maybe, to respect someone, or maybe, in India I don't need to teach a kid that this means "four runs" in cricket. It comes as a part of our everyday learning.
Έτσι, με ενδιαφέρει πολύ, από την αρχή, πώς η γνώση μας για τα καθημερινά αντικείμενα και τις χειρονομίες, και για τη χρήση αυτών των αντικειμένων, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αλληλεπίδρασή μας με τον ψηφιακό κόσμο. Αντί να χρησιμοποιούμε ένα πληκτρολόγιο και ένα ποντίκι, γιατί να μην μπορώ να χρησιμοποιήσω τον υπολογιστή μου με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρώ με τον πραγματικό κόσμο;
So, I am very interested, from the beginning, how our knowledge about everyday objects and gestures, and how we use these objects, can be leveraged to our interactions with the digital world. Rather than using a keyboard and mouse, why can I not use my computer in the same way that I interact in the physical world?
Έτσι, άρχισα αυτή την εξερεύνηση πριν από οκτώ χρόνια, η οποία ξεκίνησε κυριολεκτικά με ένα ποντίκι στο γραφείο μου. Αντί να το χρησιμοποιήσω για τον υπολογιστή μου, εγώ το άνοιξα. Οι περισσότεροι από εσάς μπορεί να ξέρετε ότι εκείνο τον καιρό, το ποντίκι είχε μέσα μια μπίλια, και υπήρχαν δύο ροδέλες που έδειχναν στον υπολογιστή το πού κινείται η μπίλια. και, κατά συνέπεια, πού κινείται το ποντίκι. Και αυτές οι ροδέλες μου τράβηξαν το ενδιαφέρον, και ήθελα περισσότερα, έτσι δανείστηκα ακόμα ένα ποντίκι από ένα φίλο-- ποτέ δεν του το επέστρεψα-- κι έτσι τώρα είχα 4 ροδέλες. Αυτό που ουσιαστικά έκανα με τις ροδέλες είναι βασικά, ότι τις έβγαλα από τα ποντίκια και μετά τις έβαλα σε μία γραμμή. Πρόσθεσα μερικά ακόμη εξαρτήματα και κάποια ελατήρια. Αυτό που είχα ήταν βασικά μια συσκευή χειρονομιών που ουσιαστικά λειτουργούσε ως συσκευή εντοπισμού της κίνησης κατασκευασμένη με δύο δολλάρια. Κι έτσι, ορίστε, οποιαδήποτε κίνηση κάνω στον πραγματικό κόσμο αντιγράφεται στην πραγματικότητα στον ψηφιακό κόσμο απλώς χρησιμοποιώντας αυτή τη μικρή συσκευή που έφτιαξα περίπου οκτώ χρόνια πριν, το 2000.
So, I started this exploration around eight years back, and it literally started with a mouse on my desk. Rather than using it for my computer, I actually opened it. Most of you might be aware that, in those days, the mouse used to come with a ball inside, and there were two rollers that actually guide the computer where the ball is moving, and, accordingly, where the mouse is moving. So, I was interested in these two rollers, and I actually wanted more, so I borrowed another mouse from a friend -- never returned to him -- and I now had four rollers. Interestingly, what I did with these rollers is, basically, I took them off of these mouses and then put them in one line. It had some strings and pulleys and some springs. What I got is basically a gesture-interface device that actually acts as a motion-sensing device made for two dollars. So, here, whatever movement I do in my physical world is actually replicated inside the digital world just using this small device that I made, around eight years back, in 2000.
Κι επειδή με ενδιέφερε να ενσωματώσω αυτούς τους δύο κόσμους, σκέφτηκα τα ποστ-ιτ. και σκέφτηκα, «Γιατί να μη συνδέσω το περιβάλλον εργασίας ενός πραγματικού ποστ-ιτ με τον ψηφιακό κόσμο;» Ένα μήνυμα γραμμένο για την μαμά μου σε ένα ποστ-ιτ χάρτινο μπορεί να έρθει μέσω SMS ή ίσως μια υπενθύμιση για μια συνάντηση συγχρονίζεται αυτόματα με το ψηφιακό μου ημερολόγιο -- μια λίστα υποχρεώσεων που συγχρονίζεται αυτόματα μαζί σου. Αλλά μπορείς επίσης να ψάξεις στον ψηφιακό κόσμο, ή μπορείς να θέσεις μια ερώτηση που να λέει, «Ποια είναι η διεύθυνση του Δρ. Σμίθ;» και αυτό το μικρό σύστημα εκτυπώνει την απάντηση -- άρα πραγματικά λειτουργεί ως σύστημα εισόδου - εξόδου, που είναι μάλιστα φτιαγμένο από χαρτί.
Because I was interested in integrating these two worlds, I thought of sticky notes. I thought, "Why can I not connect the normal interface of a physical sticky note to the digital world?" A message written on a sticky note to my mom, on paper, can come to an SMS, or maybe a meeting reminder automatically syncs with my digital calendar -- a to-do list that automatically syncs with you. But you can also search in the digital world, or maybe you can write a query, saying, "What is Dr. Smith's address?" and this small system actually prints it out -- so it actually acts like a paper input-output system, just made out of paper.
Σε μια άλλη εξερεύνηση, σκέφτηκα να φτιάξω ένα στυλό που να μπορεί να σχεδιάσει σε τρεις διαστάσεις. Έτσι, υλοποίησα αυτό το στυλό που μπορεί να βοηθήσει σχεδιαστές και αρχιτέκτονες όχι μόνο να σκέφτοναι σε τρεις διαστάσεις αλλά να μπορούν να σχεδιάσουν με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι πιο ενστικτώδης η χρήση του.
In another exploration, I thought of making a pen that can draw in three dimensions. So, I implemented this pen that can help designers and architects not only think in three dimensions, but they can actually draw, so that it's more intuitive to use that way.
Μετά σκέφτηκα: «Γιατί να μην φτιάξω ένα χάρτη Google, αλλά στον πραγματικό κόσμο;» Αντί να πληκτρολογώ μια λέξη-κλειδί για να βρω κάτι, βάζω το αντικείμενο από πάνω του. Αν βάλω μια κάρτα επιβίβασης, θα μου δείξει πού είναι η πύλη επιβίβασης. Μια κούπα του καφέ θα μου δείξει πού θα βρω περισσότερο καφέ, ή πού μπορώ να πετάξω την κούπα.
Then I thought, "Why not make a Google Map, but in the physical world?" Rather than typing a keyword to find something, I put my objects on top of it. If I put a boarding pass, it will show me where the flight gate is. A coffee cup will show where you can find more coffee, or where you can trash the cup.
Έτσι, αυτές ήταν κάποιες από τις αρχικές μου αναζητήσεις, γιατί ο στόχος ήταν να συνδέσω αυτούς τους δύο κόσμους άρρηκτα. Ανάμεσα σε αυτά τα πειράματα, υπήρχε κάτι κοινό: Προσπαθούσα να φέρω ένα τμήμα του πραγματικού κόσμου στον ψηφιακό. Έπαιρνα κάποια τμήματα των αντικειμένων, ή κάποια από τα ένστικτα της πραγματικής ζωής, και τα έφερνα στον ψηφιακό κόσμο, γιατί ο στόχος ήταν να κάνω τα ψηφιακά περιβάλλοντα πιο διαισθητικά. Αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι εμείς οι άνθρωποι
So, these were some of the earlier explorations I did because the goal was to connect these two worlds seamlessly. Among all these experiments, there was one thing in common: I was trying to bring a part of the physical world to the digital world. I was taking some part of the objects, or any of the intuitiveness of real life, and bringing them to the digital world, because the goal was to make our computing interfaces more intuitive.
στην ουσία δεν ενδιαφερόμαστε για τους υπολογιστές. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η πληροφορία. Θέλουμε να μάθουμε για τα πράγματα. Θέλουμε να μάθουμε για πράγματα δυναμικά που συμβαίνουν τριγύρω.
But then I realized that we humans are not actually interested in computing. What we are interested in is information. We want to know about things. We want to know about dynamic things going around.
Έτσι σκέφτηκα, κάποια στιγμή πέρυσι- στις αρχές του περασμένου χρόνου -- Άρχισα να σκέφτομαι, "Γιατί να μην πάρω αυτή την προσέγγιση από την ανάποδη;" Ίσως "Τι θα γινόταν αν έπαιρνα τον ψηφιακό μου κόσμο και χρωμάτιζα τον πραγματικό με αυτή την ψηφιακή πληροφορία;" Γιατί τα pixels είναι αυτή τη στιγμή περιορισμένα σε αυτές τις παραλληλόγραμμες συσκευές που χωράνε στις τσέπες μας. Γιατί να μην αφαιρέσω αυτό το εμπόδιο και να τα πάρω στα καθημερινά μου αντικείμενα, στην καθημερινότητά μου έτσι ώστε να μην χρειάζεται να μάθω τη νέα γλώσσα για να αλληλεπιδράσω με αυτά τα pixels;
So I thought, around last year -- in the beginning of the last year -- I started thinking, "Why can I not take this approach in the reverse way?" Maybe, "How about I take my digital world and paint the physical world with that digital information?" Because pixels are actually, right now, confined in these rectangular devices that fit in our pockets. Why can I not remove this confine and take that to my everyday objects, everyday life so that I don't need to learn the new language for interacting with those pixels?
Κι έτσι, για να πραγματοποιήσω αυτό το όνειρο, σκέφτηκα να βάλω έναν μεγάλο προτζέκτορα στο κεφάλι μου. Νομίζω γι αυτό το αποκαλούμε προτζέκτορα κεφαλής, σωστά; Το πήρα κυριολεκτικά, και πήρα το κράνος του ποδηλάτου μου, έκανα μια μικρή τομή ώστε να χωράει ο προτζέκτορας Κι έτσι, αυτό που μπορώ να κάνω τώρα -- μπορώ να επαυξήσω τον κόσμο γύρω μου με αυτή την ψηφιακή πληροφορία.
So, in order to realize this dream, I actually thought of putting a big-size projector on my head. I think that's why this is called a head-mounted projector, isn't it? I took it very literally, and took my bike helmet, put a little cut over there so that the projector actually fits nicely. So now, what I can do -- I can augment the world around me with this digital information.
Αλλά μετά, συνειδητοποίησα ότι ήθελα επιπλέον να αλληλεπιδρώ και με αυτά τα ψηφιακά pixels. Έτσι έβαλα μια μικρή κάμερα εκεί πάνω, που λειτουργεί σαν ψηφιακό μάτι. Αργότερα, προχωρήσαμε σε μία πολύ καλύτερη, έκδοσή του, φιλική για τον καταναλωτή, με τη μορφή κολιέ που πολλοί από εσάς γνωρίζουν ως συσκευή SixthSense
But later, I realized that I actually wanted to interact with those digital pixels, also. So I put a small camera over there that acts as a digital eye. Later, we moved to a much better, consumer-oriented pendant version of that, that many of you now know as the SixthSense device.
Αλλά το πιο ενδιαφέρον για αυτήν την τεχνολογία είναι ότι μπορείς να κουβαλήσεις τον ψηφιακό κόσμο μαζί σου όπου κι αν πας. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις οποιαδήποτε επιφάνεια, οποιοδήποτε τοίχο γύρω σου, ως περιβάλλον εργασίας χρήστη. Η κάμερα μπορεί και καταγράφει όλες σου τις κινήσεις Οτιδήποτε κι αν κάνεις με τα χέρια σου, η κάμερα καταλαβαίνει την κίνηση. Και, μάλιστα, αν δείτε, υπάρχουν κάποιοι χρωματιστοί μαρκαδόροι που χρησιμοποιούμε και στην αρχική έκδοση. Μπορείς να αρχίσεις να βάζεις μπογιά σε οποιοδήποτε τοίχο. Σταματάς σε έναν τοίχο και ξεκινάς να ζωγραφίζεις σε αυτό τον τοίχο. Αλλά δεν παρακολουθούμε μόνο ένα δάχτυλο, εδώ. Σου δίνουμε την ελευθερία να χρησιμοποιήσεις όλα τα δάχτυλα των χεριών σου, ώστε να μπορείς να χρησιμοποιείς και τα δυο σου χέρια για να πλησιάσεις ή να απομακρυνθείς σε ένα χάρτη απλά και μόνο "τσιμπώντας". Η κάμερα αυτό που κάνει -- απλά, παίρνει όλες τις εικόνες -- αναγνωρίζει τις γωνίες και τα χρώματα και χρησιμοποιεί και μία σειρά άλλων μικρών αλγορίθμων. Έτσι, τεχνικά, είναι λίγο πιο περίπλοκο, αλλά δίνει ένα αποτέλεσμα που είναι πιο ενστικτώδες για εμάς, κατά μία έννοια.
But the most interesting thing about this particular technology is that you can carry your digital world with you wherever you go. You can start using any surface, any wall around you, as an interface. The camera is actually tracking all your gestures. Whatever you're doing with your hands, it's understanding that gesture. And, actually, if you see, there are some color markers that in the beginning version we are using with it. You can start painting on any wall. You stop by a wall, and start painting on that wall. But we are not only tracking one finger, here. We are giving you the freedom of using all of both of your hands, so you can actually use both of your hands to zoom into or zoom out of a map just by pinching all present. The camera is actually doing -- just, getting all the images -- is doing the edge recognition and also the color recognition and so many other small algorithms are going on inside. So, technically, it's a little bit complex, but it gives you an output which is more intuitive to use, in some sense.
Αλλά αυτό που με ενθουσιάζει περισσότερο είναι ότι μπορείς να το πάρεις και μαζί σου έξω. Αντί να βγάζεις την φωτογραφική σου μηχανή από την τσέπη, μπορείς απλά να κάνεις την χειρονομία ότι τραβάς μια φωτογραφία και σου βγάζει την φωτογραφία.
But I'm more excited that you can actually take it outside. Rather than getting your camera out of your pocket, you can just do the gesture of taking a photo, and it takes a photo for you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Ευχαριστώ. Και μετά μπορώ να βρω έναν τοίχο, οπουδήποτε, και να αρχίσω να βλέπω αυτές τις φωτογραφίες ή ίσως "Οκ, θέλω να τροποποιήσω λίγο αυτή την φωτογραφία και να τη στείλω με μέιλ σε ένα φίλο." Έτσι, αντικρύζουμε μια εποχή όπου η τεχνολογία μπορεί πραγματικά να αναμειχθεί με τον πραγματικό κόσμο. Και φυσικά, αν δεν έχεις καμία άλλη επιφάνεια, μπορείς απλά να αρχίσεις να χρησιμοποιείς την παλάμη σου για απλές λειτουργίες. Ορίστε, πληκτρολογώ έναν τηλεφωνικό αριθμό απλά χρησιμοποιώντας το χέρι μου. Η φωτογραφική μηχανή όχι μόνο καταλαβαίνει τις χειρονομίες αλλά μπορεί επίσης να καταλάβει και τι αντικείμενα κρατάει κανείς στο χέρι του.
Thank you. And later I can find a wall, anywhere, and start browsing those photos or maybe, "OK, I want to modify this photo a little bit and send it as an email to a friend." So, we are looking for an era where computing will actually merge with the physical world. And, of course, if you don't have any surface, you can start using your palm for simple operations. Here, I'm dialing a phone number just using my hand. The camera is actually not only understanding your hand movements, but, interestingly, is also able to understand what objects you are holding in your hand.
Για παράδειγμα, σε αυτή την περίπτωση, το εξώφυλλο συγκρίνεται με χιλιάδες ή ακόμα και εκατομμύρια βιβλία στο διαδίκτυο, βρίσκοντας ποιο βιβλίο είναι. Από τη στιγμή που έχει αυτήν την πληροφορία, βρίσκει περισσότερες κριτικές για το βιβλίο, ή ακόμα και κάποιο ηχητική περίληψη που μπορεί να έχουν οι Times της Νέας Υόρκης για αυτό, κι έτσι μπορείς στην πραγματικότητα να ακούσεις, σε ένα πραγματικό βιβλίο, μια κριτική ως ήχο.
For example, in this case, the book cover is matched with so many thousands, or maybe millions of books online, and checking out which book it is. Once it has that information, it finds out more reviews about that, or maybe New York Times has a sound overview on that, so you can actually hear, on a physical book, a review as sound.
(Βίντεο) Διάσημη ομιλία στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ --
(Video) Famous talk at Harvard University --
Αυτό ήταν από την επίσκεψη του Ομπάμα την περασμένη εβδομάδα στο ΜΙΤ.
This was Obama's visit last week to MIT.
(Βίντεο) Και ιδιαίτερα θα ήθελα να ευχαριστήσω δύο εξαίρετους ΜΙΤ --
(Video) And particularly I want to thank two outstanding MIT --
Πρανάβ Μίστρι: Έβλεπα λοιπόν το βίντεο της ομιλίας, έξω, σε μια εφημερίδα. Η εφημερίδα θα σου δείχνει ζωντανές ειδήσεις για τον καιρό αντί να χρειάζεται να τις ανανεώνεις - να πρέπει να κοιτάζεις τον υπολογιστή σου για το κάνεις, καταλαβαίνετε;
Pranav Mistry: So, I was seeing the live [video] of his talk, outside, on just a newspaper. Your newspaper will show you live weather information rather than having it updated. You have to check your computer in order to do that, right?
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Όταν θα επιστρέφω, μπορώ απλώς να χρησιμοποιώ την κάρτα επιβίβασής μου για να δω πόση ώρα θα καθυστερήσει η πτήση μου, γιατί εκείνη τη στιγμή, μπορεί να μην έχω όρεξη να ανοίξω το iphone μου, και να ελέγξω ένα συγκεκριμένο εικονίδιο. Και νομίζω ότι αυτή η τεχνολογία δεν θα αλλάξει μόνο τον τρόπο --
When I'm going back, I can just use my boarding pass to check how much my flight has been delayed, because at that particular time, I'm not feeling like opening my iPhone, and checking out a particular icon. And I think this technology will not only change the way --
(Γέλια)
(Laughter)
Ναι. Θα αλλάξει και τον τρόπο που αλληλεπιδρούμε και με άλλους ανθρώπους, όχι μόνο τον πραγματικό κόσμο. Το διασκεδαστικό είναι, πηγαίνω στο μετρό της Βοστώνης και παίζω ένα πονγκ παιχνίδι στο τρένο στο πάτωμα, έτσι;
Yes. It will change the way we interact with people, also, not only the physical world. The fun part is, I'm going to the Boston metro, and playing a pong game inside the train on the ground, right?
(Γέλια)
(Laughter)
Και νομίζω ότι η φαντασία είναι το μόνο όριο αυτών που μπορείς να σκεφτείς όταν αυτού του είδους η τεχνολογία αναμειγνύεται με την πραγματική ζωή.
And I think the imagination is the only limit of what you can think of when this kind of technology merges with real life.
Αλλά πολλοί από εσάς θα συμφωνήσουν ότι δεν ασχολούμαστε μόνο με τα πραγματικά αντικείμενα. Κάνουμε και λογιστική δουλειά και επεξεργασία κειμένων και όλα αυτά τα πράγματα, τι γίνεται με αυτά; Και πολλοί από εσάς είστε ενθουσιασμένοι με τη νέα γενιά υπολογιστών που θα βγει στην αγορά.
But many of you argue, actually, that all of our work is not only about physical objects. We actually do lots of accounting and paper editing and all those kinds of things; what about that? And many of you are excited about the next-generation tablet computers to come out in the market.
Κι έτσι, αντί να περιμένετε για αυτό, εγώ έφτιαξα το δικό μου υπολογιστή, χρησιμοποιώντας απλά ένα κομμάτι χαρτί. Κι έτσι, αυτό που έκανα είναι να αφαιρέσω την κάμερα -- Όλες οι κάμερες για το ίντερνετ έχουν ένα μικρόφωνο μέσα στην κάμερα. Έβγαλα το μικρόφωνο από εκεί, και μετά το κόλλησα -- έφτιαξα ένα συνδετήρα με το μικρόφωνο -- και το κόλλησα σε ένα κομμάτι χαρτί, οποιοδήποτε χαρτί που υπάρχει. Κι έτσι τώρα ο ήχος του αγγίγματος με φτάνει ακριβώς την ώρα που αγγίζω το χαρτί. Αλλά η μηχανή στην ουσία καταγράφει τα δάχτυλά μου που κινούνται.
So, rather than waiting for that, I actually made my own, just using a piece of paper. So, what I did here is remove the camera -- All the webcam cameras have a microphone inside the camera. I removed the microphone from that, and then just pinched that -- like I just made a clip out of the microphone -- and clipped that to a piece of paper, any paper that you found around. So now the sound of the touch is getting me when exactly I'm touching the paper. But the camera is actually tracking where my fingers are moving.
Μπορείς βέβαια να παρακολουθήσεις ταινίες.
You can of course watch movies.
(Βίντεο) Καλησπέρα. Λέγομαι Ράσελ, και είμαι εξερευνητής στη φυλή 54.
(Video) Good afternoon. My name is Russell, and I am a Wilderness Explorer in Tribe 54."
ΠΜ: Και μπορείς βέβαια να παίζεις και παιχνίδια.
PM: And you can of course play games.
(Μηχανή αυτοκινήτου)
(Car engine)
Εδώ, η κάμερα καταλαβαίνει πώς κρατάς το χαρτί και παίζεις έναν αγώνα ταχύτητας.
Here, the camera is actually understanding how you're holding the paper and playing a car-racing game.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Πολλοί από εσάς ήδη θα έχουν σκεφτεί. Ωραία, μπορείς να μπεις στο ίντερνετ. Ναι. Σίγουρα μπορείς να περιηγηθείς σε οποιαδήποτε ιστοσελίδα ή μπορείς να κάνεις ό,τι είδους υπολογισμούς θέλεις σε ένα κομμάτι χαρτί όποτε χρειαστεί. Κι έτσι, αυτό που μου κινεί το ενδιαφέρον είναι το πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό με έναν πιο δυναμικό τρόπο. Όταν επιστρέφω στο γραφείο μπορώ απλά να τσιμπήσω αυτή την πληροφορία πίσω στην επιφάνεια εργασία μου κι έτσι να χρησιμοποιήσω τον κανονικό υπολογιστή μου.
Many of you already must have thought, OK, you can browse. Yeah. Of course you can browse to any websites or you can do all sorts of computing on a piece of paper wherever you need it. So, more interestingly, I'm interested in how we can take that in a more dynamic way. When I come back to my desk, I can just pinch that information back to my desktop so I can use my full-size computer.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Και γιατί μόνο σε υπολογιστές; Μπορούμε να παίζουμε με χαρτιά. Ο κόσμος του χαρτιού είναι πιο ενδιαφέρων. Εδώ, παίρνω ένα κομμάτι από ένα έγγραφο και βάζοντας εκεί ένα άλλο τμήμα από διαφορετικό αρχείο-- μπορώ να τροποποιώ την πληροφορία που έχω εκεί. Ναι. Και λέω «ΟΚ, ωραίο φαίνεται αυτό, ας το τυπώσω τώρα αυτό το πράγμα». Κι έτσι έχω τώρα μια εκτύπωση αυτού του πράγματος και τώρα-- Η εργασία είναι πιο ενστικτώδης έτσι όπως την κάναμε ίσως 20 χρόνια πριν, παρά όπως την κάνουμε τώρα που μετακινούμαστε στους δύο αυτούς κόσμους.
And why only computers? We can just play with papers. Paper world is interesting to play with. Here, I'm taking a part of a document, and putting over here a second part from a second place, and I'm actually modifying the information that I have over there. Yeah. And I say, "OK, this looks nice, let me print it out, that thing." So I now have a print-out of that thing. So the workflow is more intuitive, the way we used to do it maybe 20 years back, rather than now switching between these two worlds.
Κι έτσι, σαν τελευταία σκέψη, νομίζω ότι το να ενσωματώνεις την πληροφορία σε καθημερινά αντικείμενα όχι μόνο θα μας βοηθήσει στο να απαλλαγούμε από το ψηφιακό χάσμα, το χάσμα μεταξύ των δύο αυτών κόσμων αλλά θα μας βοηθήσει επίσης, κατά κάποιον τρόπο, να παραμείνουμε άνθρωποι, να είμαστε περισσότερο συνδεδεμένοι με τον πραγματικό κόσμο. Και θα μας βοηθήσει, στην πραγματικότητα, να μην γίνουμε μηχανές που κάθονται μπροστά από άλλες μηχανές.
So, as a last thought, I think that integrating information to everyday objects will not only help us to get rid of the digital divide, the gap between these two worlds, but will also help us, in some way, to stay human, to be more connected to our physical world. And it will actually help us not end up being machines sitting in front of other machines.
Αυτά. Ευχαριστώ.
That's all. Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Κρις Άντερσον: Λοιπόν, Πρανάβ, πρώτ' απ' όλα, είσαι ιδιοφυία. Αυτό είναι καταπληκτικό, αλήθεια. Τι κάνεις με αυτό; Σχεδιάζεις να φτιάξεις κάποια επιχείρηση; Ή είναι μια έρευνα που θα συνεχίζει επ'άπειρον;
Chris Anderson: So, Pranav, first of all, you're a genius. This is incredible, really. What are you doing with this? Is there a company being planned? Or is this research forever, or what?
Πρανάβ Μιστρι: Υπάρχουν πολλές εταιρείες-- ουσιαστικά σπόνσορες που χρηματοδοτεί η Media Lab -- που ενδιαφέρονται να το προχωρήσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Εταιρείες όπως κινητής τηλεφωνίας θέλουν να το πάνε προς διαφορετική κατεύθυνση από ό,τι οι ΜΚΟ στην Ινδία, [οι οποίες] σκέφτονται, «Γιατί να έχουμε μόνο το "Sixth Sense"; Θα έπρεπε να έχουμε ένα "Fifth Sense" για αυτούς χωρίς κάποια αίσθηση, που δεν μπορούν να μιλήσουν. Αυτή η τεχνολογία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ώστε αυτοί οι άνθρωποι να μιλήσουν με διαφορετικό τρόπο ίσως με κάποιο σύστημα ομιλίας».
Pranav Mistry: So, there are lots of companies, sponsor companies of Media Lab interested in taking this ahead in one or another way. Companies like mobile-phone operators want to take this in a different way than the NGOs in India, thinking, "Why can we only have 'Sixth Sense'? We should have a 'Fifth Sense' for missing-sense people who cannot speak. This technology can be used for them to speak out in a different way maybe a speaker system."
ΚΑ: Ποια είναι τα σχέδιά σου; Θα μείνεις στο ΜΙΤ, ή θα κάνεις κάτι με αυτό;
CA: What are your own plans? Are you staying at MIT, or are you going to do something with this?
ΠΜ: Θα προσπαθήσω να το κάνω διαθέσιμο στους ανθρώπους έτσι ώστε ο καθένας να μπορεί να αναπτύξει τη δική τους συσκευή SixthSense γιατί η συσκευή στην πραγματικότητα δεν είναι δύσκολο να κατασκευαστεί βιομηχανικά ή και στο σπίτι του καθενός. Θα προσφέρουμε όλο το λογισμικό ανοιχτού κώδικα ίσως στις αρχές του επόμενου μήνα.
PM: I'm trying to make this more available to people so that anyone can develop their own SixthSense device, because the hardware is actually not that hard to manufacture or hard to make your own. We will provide all the open source software for them, maybe starting next month.
ΚΑ: Ανοιχτού κώδικα; Ουάου.
CA: Open source? Wow.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
ΚΑ: Θα ξανάρθεις στην Ινδία με κάτι τέτοιο, κάποια στιγμή;
CA: Are you going to come back to India with some of this, at some point?
Ναι, ναι σίγουρα.
PM: Yeah. Yes, yes, of course.
ΚΑ: Ποια είναι τα σχέδια σου; ΜΙΤ; Ινδία; Πώς θα μοιράσεις τον χρόνο σου από δω και πέρα;
CA: What are your plans? MIT? India? How are you going to split your time going forward?
Υπάρχει πολλή ενέργεια εδώ. Πολλά να μάθει κανείς. Όλη αυτή η δουλειά που είδες αφορά τη μάθησή μου στην Ινδία. Και τώρα, αν δεις τη σχέση κόστους-αποτελεσματικότητας: αυτό το σύστημα θα σου στοιχίσει 300 δολάρια συγκριτικά με την 20.000 δολαρίων ηλεκτρονική επιφάνεια ή κάτι αντίστοιχο. Ή ίσως το αξίας δύο δολαρίων σύστημα χειρονομίας κόστιζε εκείνη την εποχή γύρω στα 5.000 δολάρια; Έτσι, ουσιαστικά -- το έδειξα σε ένα συνέδριο στον Πρόεδρο Αμπντούλ Καλάμ και μετά είπε: «Ωραία, να το χρησιμοποιήσουμε στο Κέντρο Ατομικής Έρευνας Bhabha με κάποιον τρόπο». Είμαι ενθουσιασμένος που μπορώ να φέρω την τεχνολογία στις μάζες αντί να φυλάμε την τεχνολογία στο περιβάλλον του εργαστηρίου.
PM: There is a lot of energy here. Lots of learning. All of this work that you have seen is all about my learning in India. And now, if you see, it's more about the cost-effectiveness: this system costs you $300 compared to the $20,000 surface tables, or anything like that. Or maybe even the $2 mouse gesture system at that time was costing around $5,000? I showed that, at a conference, to President Abdul Kalam, at that time, and then he said, "OK, we should use this in Bhabha Atomic Research Centre for some use of that." So I'm excited about how I can bring the technology to the masses rather than just keeping that technology in the lab environment.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Με βάση τους ανθρώπους που είδα στο TED, θα έλεγα ότι είσαι στ' αλήθεια ένας από τους δύο-τρεις καλύτερους εφευρέτες στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Είναι τιμή μας να σε έχουμε στο TED. Σε ευχαριστούμε πολύ. Είναι φανταστικό.
CA: Based on the people we've seen at TED, I would say you're truly one of the two or three best inventors in the world right now. It's an honor to have you at TED. Thank you so much. That's fantastic.
(Χειροκρότημα)
(Applause)