Θέλω να σας μιλήσω για κάτι σχετικά μεγάλο. Θα ξεκινήσουμε από εδώ. Πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια οι δεινόσαυροι είχαν μια άσχημη μέρα. (Γέλια) Ένα μεγάλο κομμάτι βράχου, διαμέτρου έξι μιλίων, που κινούνταν περίπου 50 φορές την ταχύτητα μιας σφαίρας, συγκρούστηκε με τη Γη. Και απελευθέρωσε την ενέργειά του μονομιάς, και ήταν μια έκρηξη που παραλύει το μυαλό μας. Αν πάρετε κάθε πυρηνικό όπλο που κατασκευάστηκε ποτέ στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου, τα συσσωρεύσετε μαζί και τα πυροδοτήσετε την ίδια στιγμή, θα ήταν ένα εκατομμυριοστό της ενέργειας που απελευθερώθηκε εκείνη τη στιγμή. Οι δεινόσαυροι είχαν πραγματικά μια άσχημη μέρα. ΟΚ;
I want to talk to you about something kind of big. We'll start here. Sixty-five million years ago -- (Laughter) the dinosaurs had a bad day. (Laughter) A chunk of rock six miles across, moving something like 50 times the speed of a rifle bullet, slammed into the Earth. It released its energy all at once, and it was an explosion that was mind-numbing. If you took every nuclear weapon ever built at the height of the Cold War, lumped them together, and blew them up at the same time, that would be one one-millionth of the energy released at that moment. The dinosaurs had a really bad day. OK?
Τώρα, ένας βράχος έξι μιλίων είναι πολύ μεγάλος. Ζούμε όλοι εδώ στο Μπόλντερ. Αν κοιτάξετε έξω από το παράθυρό σας και μπορείτε να δείτε το Λόνγκς Πικ, είστε πιθανώς εξοικειωμένοι με αυτό. Τώρα, μαζέψτε το Λονγκς Πικ, και βάλτε το έξω στο διάστημα. Πάρτε το Μίκερ, το βουνό Μίκερ. Αθροίστε το εκεί μέσα, και βάλτε το κι αυτό στο διάστημα, και το Έβερεστ, και το Κ2, και τις Ινδικές κορυφές. Οπότε ξεκινάτε να παίρνετε μια ιδέα του μεγέθους του βράχου για τον οποίο μιλάμε, εντάξει; Γνωρίζουμε ότι ήταν τόσο μεγάλος λόγω του αντίκτυπου που είχε και τον κρατήρα που άφησε. Χτύπησε στο μέρος που σήμερα γνωρίζουμε ως Γιουκατάν, στον Κόλπο του Μεξικού. Μπορείτε να δείτε εδώ, υπάρχει η χερσόνησος του Γιουκατάν, αν αναγνωρίζετε το Κοζουμέλ στα ανοικτά της ανατολικής ακτής εκεί.
Now, a six-mile-wide rock is very large. We all live here in Boulder. If you look out your window and see Longs Peak -- you're probably familiar with it -- now, scoop up Longs Peak and put it out in space. Take ... Meeker, Mt. Meeker. Lump that in there, and put that in space as well. And Mt. Everest. And K2. And the Indian peaks. Then you're starting to get an idea of how much rock we're talking about, OK? We know it was that big because of the impact it had and the crater it left. It hit in what we now know as Yucatan, the Gulf of Mexico. You can see here, there's the Yucatan Peninsula, if you recognize Cozumel off the east coast there. Here is how big of a crater was left.
Εδώ είναι το πόσο μεγάλο κρατήρα άφησε. Ήταν τεράστιος. Για να σας δώσω μια αίσθηση της κλίμακας, εδώ είμαστε. Η κλίμακα εδώ είναι 50 μίλια στην κορυφή, εκατό χιλιόμετρα στο κάτω μέρος. Αυτό το πράγμα ήταν 300 χιλιόμετρα ευρύ -200 μίλια- ένας τεράστιος κρατήρας που εκτόξευσε τεράστιες ποσότητες χώματος που πετάχτηκαν τριγύρω στον κόσμο και έβαλε πυρκαγιές σε όλο τον πλανήτη, έριξε αρκετή σκόνη ώστε να αποκλείσει τον ήλιο. Αφάνισε το 75% όλων των ειδών στη Γη. Τώρα, δεν είναι όλοι οι αστεροειδείς τόσο μεγάλοι. Μερικοί από αυτούς είναι μικρότεροι. Εδώ είναι ένας που ήρθε πάνω από τις Ηνωμένες Πολιτείες τον Οκτώβριο του 1992. Ήρθε μια νύχτα Παρασκευής. Γιατί είναι τόσο σημαντικό; Διότι τότε, οι βιντεοκαμέρες είχαν μόλις ξεκινήσει να γίνονται δημοφιλείς, και οι άνθρωποι τις έφερναν, οι γονείς τις έφερναν, στα ποδοσφαιρικά παιχνίδια των παιδιών τους για να τα γράψουν να παίζουν ποδόσφαιρο. Και δεδομένου ότι ήρθε μια Παρασκευή ήταν σε θέση να καταγράψουν αυτό το πράγμα να σπάει όπως έρχεται πάνω από τη Δυτική Βιρτζίνια, Μέριλαντ, Πενσιλβάνια και το Νιού Τζέρσεϊ , μέχρι που έκανε αυτό σε ένα αυτοκίνητο στη Νέα Υόρκη. (Γέλια)
It was huge. To give you a sense of the scale ... there you go. The scale here is 50 miles on top, a hundred kilometers on the bottom. This thing was 300 kilometers across -- 200 miles -- an enormous crater that excavated out vast amounts of earth that splashed around the globe and set fires all over the planet, threw up enough dust to block out the sun. It wiped out 75 percent of all species on Earth. Now, not all asteroids are that big. Some of them are smaller. Here is one that came in over the United States in October of 1992. It came in on a Friday night. Why is that important? Because back then, video cameras were just starting to become popular, and parents would bring them to their kids' football games to film their kids playing football. And since this came in on a Friday, they were able to get this great footage of this thing breaking up as it came in over West Virginia, Maryland, Pennsylvania and New Jersey until it did that to a car in New York. (Laughter)
Τώρα, αυτός δεν είναι ένας κρατήρας 200 μιλίων, αλλά και πάλι μπορείτε να δείτε το βράχο ο οποίος κάθεται εκεί πέρα, στο ίδιο περίπου μέγεθος μιας μπάλας ποδοσφαίρου, που χτύπησε αυτό το αμάξι και έκανε αυτή τη ζημιά. Τώρα αυτό το πράγμα ήταν περίπου στο μέγεθος ενός σχολικού λεωφορείου όταν πρωτοεμφανίστηκε. Έσπασε εξαιτίας της ατμοσφαιρικής πίεσης, και θρυμματίστηκε, και τότε τα κομμάτια του διαλύθηκαν και έκανε λίγη ζημιά. Τώρα, δεν θα θέλατε αυτό να πέσει στο πόδι σας ή στο κεφάλι σας, γιατί θα κάνει αυτό. Αυτό θα ήταν κακό. Αλλά δεν θα εξαλείψει, ξέρετε, όλη τη ζωή στη Γη, οπότε είναι εντάξει. Αλλά αποδεικνύεται, ότι δεν χρειάζεται κάτι διαμέτρου έξι μιλίων για να κάνει μεγάλη ζημιά. Υπάρχει ένα μεσαίο σημείο μεταξύ ενός μικροσκοπικού βράχου και ενός γιγάντιου, και στην πραγματικότητα, αν κάποιος από εσάς ποτέ είναι κοντά στο Ουίνσλοου στην Αριζόνα, υπάρχει ένας κρατήρας στην έρημο που είναι τόσο γραφικός ώστε να ονομάζεται Μετέωρος Κρατήρας.
Now, this is not a 200-mile-wide crater, but then again, you can see the rock, which is sitting right here, about the size of a football, that hit that car and did that damage. Now, this thing was probably about the size of a school bus when it first came in. It broke up through atmospheric pressure, it crumbled, and then the pieces fell apart and did some damage. Now, you wouldn't want that falling on your foot or your head, because it would do that to it. That would be bad. But it won't wipe out, you know, all life on Earth, so that's fine. But it turns out, you don't need something six miles across to do a lot of damage. There is a median point between tiny rock and gigantic rock, and in fact, if any of you have ever been to near Winslow, Arizona, there is a crater in the desert there that is so iconic that it is actually called "Meteor Crater."
Για να σας δώσω μια αίσθηση της κλίμακας, αυτό είναι περίπου ένα μίλι ευρύ. Αν κοιτάξετε πάνω στην κορυφή, αυτό είναι είναι ένας χώρος στάθμευσης, και αυτά είναι οχήματα αναψυχής εκεί. Λοιπόν είναι περίπου ένα μίλι σε μήκος, 600 πόδια βάθος. Το αντικείμενο που τον σχημάτισε είχε πιθανών περίπου 30 με 50 μέτρα διάμετρο, έτσι περίπου το μέγεθος του Αμφιθέατρου Μακέι εδώ. Ήρθε με τεράστιες ταχύτητες, χτύπησε το έδαφος, ανατινάχτηκε, και εξερράγη με την ενέργεια περίπου μιας πυρηνικής βόμβας 20 μεγατόνων -- μιας πολύ ισχυρής βόμβας. Αυτό ήταν περίπου πριν από 50.000 χρόνια, οπότε μπορεί να καθάρισε μερικά βουβάλια ή αντιλόπες, ή κάτι τέτοιο στην έρημο, αλλά μάλλον δεν θα είχε προκαλέσει παγκόσμια καταστροφή.
To give you a sense of scale, this is about a mile wide. If you look up at the top, that's a parking lot, and those are recreational vehicles right there. So it's about a mile across, 600 feet deep. The object that formed this was probably about 30 to 50 yards across, so roughly the size of Macky Auditorium here. It came in at speeds that were tremendous, slammed into the ground, blew up, and exploded with the energy of roughly a 20-megaton nuclear bomb -- a very hefty bomb. This was 50,000 years ago, so it may have wiped out a few buffalo or antelope, or something like that out in the desert, but it probably would not have caused global devastation. It turns out that these things don't have to hit the ground
Αποδεικνύεται ότι αυτά τα πράγματα δεν χρειάζεται να χτυπήσουν το έδαφος για να κάνουν μεγάλη ζημιά. Τώρα, το 1908, πάνω από τη Σιβηρία, κοντά στη περιοχή Τουνγκούσκα -- για εκείνους από εσάς που είναι οπαδοί του Νταν Ακρόιντ και είδαν το «Γκόστμπάστερς», όταν μίλησε για το μεγαλύτερο διατομικό ρήγμα από την έκρηξη στη Σιβηρία του 1909, όπου έκανε λάθος με την ημερομηνία, αλλά δεν πειράζει. Ήταν το 1908. Είναι εντάξει. Μπορώ να ζήσω με αυτό. (Γέλια)
to do a lot of damage. Now, in 1908, over Siberia, near the Tunguska region -- for those of you who are Dan Aykroyd fans and saw "Ghostbusters," when he talked about the greatest cross-dimensional rift since the Siberia blast of 1909, where he got the date wrong, but that's OK. (Laughter) It was 1908. That's fine. I can live with that.
Ένας άλλος βράχος μπήκε στην ατμόσφαιρα της Γης και ανατινάχτηκε πάνω από το έδαφος, αρκετά μίλια πάνω από την επιφάνεια της Γης. Η θερμότητα από την έκρηξη έβαλε φωτιά στο δάσος από κάτω, και στη συνέχεια το κρουστικό κύμα κατέβηκε και γκρέμισε τα δέντρα για εκατοντάδες τετραγωνικά μίλια. Αυτό έκανε μια τεραστίου μεγέθους ζημιά. Και πάλι, αυτός ήταν ένας βράχος πιθανότατα περίπου στο μέγεθος αυτής της αίθουσα που κάθεστε.
(Laughter) Another rock came into the Earth's atmosphere and this one blew up above the ground, several miles up above the surface of the Earth. The heat from the explosion set fire to the forest below it, and then the shock wave came down and knocked down trees for hundreds of square miles. This did a huge amount of damage. And again, this was a rock probably roughly the size of this auditorium that we're sitting in.
Ο αστεροειδής στο «Μετέωρο Κρατήρα» ήταν από μέταλλο, και το μέταλλο είναι πολύ πιο σκληρό, οπότε τα κατάφερε και έφτασε στο έδαφος. Αυτός εδώ πάνω από την Τουνγκούσκα ήταν πιθανότατα φτιαγμένος από βράχο, που είναι πολύ πιο εύθρυπτος, γι' αυτό ανατινάχτηκε στον αέρα. Έτσι κι αλλιώς, αυτές είναι τεράστιες εκρήξεις, 20 μεγατόνων. Τώρα, όταν αυτά τα πράγματα ανατινάζονται, δεν πρόκειται να προκαλέσουν παγκόσμια οικολογική καταστροφή. Δεν πρόκειται να κάνουν κάτι σαν αυτό που έκανε ο «δολοφόνος των δεινοσαύρων». Απλά δεν είναι αρκετά μεγάλοι. Αλλά θα προκαλέσουν μια παγκόσμια οικονομική ζημιά, γιατί δεν χρειάζεται να χτυπήσουν, απαραίτητα, για να κάνουν αυτού του είδους τη ζημιά. Δεν χρειάζεται να προκαλέσουν μια παγκόσμια καταστροφή. Εάν ένα από αυτά ήταν για να χτυπήσει λίγο πολύ παντού, θα προκαλούσε πανικό. Αλλά αν ερχόταν πάνω από μία πόλη, μια σημαντική πόλη -- όχι ότι κάποια πόλη είναι πιο σημαντική από τις άλλες, αλλά από κάποιες εξαρτιόμαστε περισσότερο σε παγκόσμιο επίπεδο -- θα μπορούσε να μας προκαλέσει τεράστια ζημιά ως πολιτισμό.
In Meteor Crater, it was made of metal, and metal is much tougher, so it made it to the ground. The one over Tunguska was probably made of rock, and that's much more crumbly, so it blew up in the air. Either way, these are tremendous explosions -- 20 megatons. Now, when these things blow up, they're not going to do global ecological damage. They're not going to do something like the dinosaur killer did. They're just not big enough. But they will do global economic damage, because they don't have to hit, necessarily, to do this kind of damage. They don't have to do global devastation. If one of these things were to hit pretty much anywhere, it would cause a panic. But if it came over a city, an important city -- not that any city is more important than others, but some of them we depend on more on the global economic basis -- that could do a huge amount of damage to us as a civilization. So, now that I've scared the crap out of you --
Και τώρα που σας έκανα να φοβηθείτε τελείως... (Γέλια) τι μπορούμε να κάνουμε γι' αυτό; Εντάξει; Αυτή είναι μια πιθανή απειλή. Να σημειώσω ότι δεν είχαμε μια τεράστια σύγκρουση με έναν (αστεροειδή) σαν το δολοφόνο των δεινοσαύρων για 65 εκατομμύρια χρόνια. Είναι πολύ σπάνιοι. Οι μικρότεροι συμβαίνουν πιο συχνά, αλλά πιθανότατα στην τάξη του ενός τη χιλιετία, κάθε λίγους αιώνες ή κάθε λίγες χιλιάδες χρόνια, αλλά είναι κάτι που πρέπει να γνωρίζουμε. Λοιπόν, τι κάνουμε γι' αυτούς; Το πρώτο πράγμα που έχουμε να κάνουμε είναι να τους βρούμε. Αυτή είναι μια εικόνα ενός αστεροειδή που μας πέρασε το 2009. Είναι ακριβώς εδώ. Αλλά μπορείτε να δείτε ότι είναι εξαιρετικά αμυδρή. Δεν ξέρω καν αν μπορείτε να το δείτε από την πίσω σειρά. Αυτά είναι απλά αστέρια. Αυτός είναι ένας βράχος με διάμετρο περίπου 30 μέτρα, περίπου σαν ένα από αυτούς που ανατινάχτηκαν πάνω από την Τουνγκούσκα και χτύπησαν την Αριζόνα πριν 50.000 χρόνια.
(Laughter) what can we do about this? This is a potential threat. Let me note that we have not had a giant impact like the dinosaur killer for 65 million years. They're very rare. The smaller ones happen more often, but probably on the order of a millennium, every few centuries or every few thousand years. But it's still something to be aware of. Well, what do we do about them? The first thing we have to do is find them. This is an image of an asteroid that passed us in 2009. It's right here. But you can see that it's extremely faint. I don't know if you can see that in the back row. These are just stars. This is a rock that was about 30 yards across, so roughly the size of the ones that blew up over Tunguska and hit Arizona 50,000 years ago.
Αυτά τα πράγματα είναι αμυδρά. Είναι δύσκολα να τα δει κανείς και ο ουρανός είναι πραγματικά μεγάλος. Πρέπει να βρούμε αυτά τα πράγματα πρώτα. Λοιπόν τα καλά νέα είναι ότι ψάχνουμε γι' αυτούς. Η NASA έχει αφιερώσει χρήματα σε αυτό. Το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών, άλλες χώρες ενδιαφέρονται πολύ γι' αυτό. Κατασκευάζουμε τηλεσκόπια που ψάχνουν για την απειλή. Αυτό είναι ένα μεγάλο πρώτο βήμα, αλλά ποιο είναι το δεύτερο βήμα; Το δεύτερο βήμα είναι ότι βλέπουμε ένα να κατευθύνεται προς εμάς, πρέπει να το σταματήσουμε. Τι κάνουμε; Μάλλον έχετε ακούσει για τον αστεροειδή Άποφις. Αν δεν έχετε ακόμα, θα ακούσετε. Αν έχετε ακούσει για την αποκάλυψη των Μάγια το 2012, θα ακούσετε για τον Άποφις, επειδή έχετε αναζητήσει όλα τα δίκτυα σχετικά με την ημέρα της κρίσης.
These things are faint. They're hard to see, and the sky is really big. We have to find these things first. Well, the good news is, we're looking for them. NASA has devoted money to this; the National Science Foundation and other countries are interested in doing this. We're building telescopes that are looking for the threat. That's a great first step. But what's the second step? The second step is if we see one heading toward us, we have to stop it. What do we do? You've probably heard about the asteroid Apophis. If you haven't yet, you will. If you've heard about the Mayan 2012 apocalypse, you're going to hear about Apophis, because you're keyed in to all the doomsday networks, anyway. (Laughter)
Ο Άποφις είναι ένας αστεροειδής που ανακαλύφθηκε το 2004. Έχει διάμετρο περίπου 250 μέτρα, οπότε είναι αρκετά μεγάλος - μεγάλο μέγεθος, ξέρετε, μεγαλύτερος από ένα γήπεδο ποδοσφαίρου - και πρόκειται να περάσει από τη Γη τον Απρίλιο του 2029. Και πρόκειται να μας περάσει τόσο κοντά που στην πραγματικότητα πρόκειται να έρθει κάτω από τους μετεωρολογικούς μας δορυφόρους. Η βαρύτητας της Γης πρόκειται να κάμψει την τροχιά αυτού του πράγματος τόσο πολύ που με τις κατάλληλες συνθήκες, αν περάσει από αυτή την περιοχή του διαστήματος, μία περιοχή σε σχήμα φασολιού που ονομάζεται «κλειδαρότρυπα», η βαρύτητα της Γης θα το κάμψει αρκετά ώστε μετά από επτά χρόνια στις 13 Απριλίου, η οποία είναι μια Παρασκευή, θα σημειώσω, του έτος 2036 ... (Γέλια) - δεν μπορείτε να σχεδιάσετε τέτοιου είδους πράγματα - ο Άποφις θα μας χτυπήσει. Και έχει
Apophis is an asteroid that was discovered in 2004. It's roughly 250 [meters] across, so it's pretty big -- bigger than a football stadium. And it's going to pass by the Earth in April of 2029. And it's going to pass us so close that it's actually going to come underneath our weather satellites. The Earth's gravity is going to bend the orbit of this thing so much that if it's just right, if it passes through this region of space, this kidney-bean-shaped region called the keyhole, the Earth's gravity will bend it just enough that seven years later, on April 13 -- which is a Friday, I'll note -- in the year 2036 -- (Laughter) you can't plan that kind of stuff -- (Laughter)
διάμετρο 250 μέτρα, γι' αυτό θα κάνει απίστευτη ζημιά.
Apophis is going to hit us. And it's 250 meters across, so it would do unbelievable damage.
Τώρα τα καλά νέα είναι ότι οι πιθανότητες στην πραγματικότητα να περάσει από αυτή την κλειδαρότρυπα χτυπώντας μας μετά, είναι περίπου μία στο εκατομμύριο, περίπου - πολύ, πολύ χαμηλές αποδόσεις, οπότε προσωπικά δεν είμαι άγρυπνος τη νύχτα να ανησυχώ γι' αυτό. Δεν νομίζω ότι ο Άποφις είναι ένα πρόβλημα. Στην πραγματικότητα, ο Άποφις είναι μια κρυμμένη ευλογία, γιατί μας αφύπνησε για τους κινδύνους αυτών των πραγμάτων. Αυτό το πράγμα που ανακαλύφθηκε μόλις πριν λίγα χρόνια και θα μπορούσε να μας χτυπήσει σε μερικά χρόνια από τώρα. Δεν πρόκειται, αλλά μας δίνει την ευκαιρία να μελετήσουμε αυτά τα είδη των αστεροειδών. Δεν είχαμε πραγματικά κατ' ανάγκη κατανοήσει αυτά τα κενά και τώρα το κάνουμε και αποδεικνύεται ότι είναι πολύ σημαντικό, γιατί πώς σταματάς έναν αστεροειδή σαν αυτό;
The good news is that the odds of it actually passing through this keyhole and hitting us next go-around are one in a million, roughly -- very, very low odds. So I personally am not lying awake at night worrying about this at all. I don't think Apophis is a problem. In fact, Apophis is a blessing in disguise, because it woke us up to the dangers of these things. This thing was discovered just a few years ago and could hit us a few years from now. It won't, but it gives us a chance to study these kinds of asteroids. We didn't really necessarily understand these keyholes, and now we do, and it turns out that's really important, because how do you stop an asteroid like this? Well, let me ask you:
Λοιπόν, επιτρέψτε μου να σας ρωτήσω, τι θα συμβεί αν στέκεστε στη μέση του δρόμου και ένα αυτοκίνητο κατευθύνεται σε σας; Τι κάνετε; Αυτό. Σωστά; Κινείστε. Το αυτοκίνητο περνάει δίπλα σας. Αλλά δεν μπορούμε να κουνήσουμε τη Γη, τουλάχιστον δεν είναι εύκολο, αλλά μπορούμε να μετακινήσουμε ένα μικρό αστεροειδή. Και διαπιστώνεται ότι το έχουμε ήδη κάνει. Το 2005, η NASA εκτόξευσε ένα δορυφόρο που ονομάζεται Ντιπ Ίμπακτ, ο οποίος συγκρούστηκε με - χτύπησε ένα κομμάτι του στον πυρήνα ενός κομήτη. Οι κομήτες είναι παρόμοιοι με τους αστεροειδείς. Ο σκοπός δεν ήταν να το βγάλει από το δρόμο. Ο σκοπός ήταν να κάνει έναν κρατήρα για να ανασκάψει το υλικό και να δούμε τι βρισκόταν κάτω από την επιφάνεια αυτού του κομήτη, και μάθαμε αρκετά πράγματα. Κινήσαμε το κομήτη λίγο, όχι πολύ, αλλά αυτό δεν ήταν ο στόχος. Ωστόσο, σκεφτείτε αυτό. Αυτό το πράγμα είναι σε τροχιά γύρω από τον ήλιο με ταχύτητα 10 μιλίων ανά δευτερόλεπτο, 20 μίλια ανά δευτερόλεπτο. Εκτοξεύσαμε ένα διαστημικό όχημα σε αυτό και το χτυπήσαμε. Εντάξει; Φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι, και τα καταφέραμε. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να το κάνουμε ξανά.
What happens if you're standing in the road and a car's headed for you? What do you do? You do this. Right? Move, and the car goes past you. But we can't move the Earth, at least not easily, but we can move a small asteroid. And it turns out, we've even done it. In the year 2005, NASA launched a probe called Deep Impact, which slammed a piece of itself into the nucleus of a comet. Comets are very much like asteroids. The purpose wasn't to push it out of the way; the purpose was to make a crater to excavate the material and see what was underneath the surface of this comet, which we learned quite a bit about. We did move the comet a little tiny bit -- not very much, but that wasn't the point. However, think about this: This thing is orbiting the Sun at 10, 20 miles per second. We shot a space probe at it and hit it, OK? Imagine how hard that must be, and we did it. That means we can do it again.
Αν χρειαστεί, αν δούμε έναν αστεροειδή που έρχεται προς το μέρος μας, και κατευθύνεται ακριβώς για εμάς, και έχουμε δύο χρόνια, μπουμ! Το χτυπήσαμε. Μπορείτε να δοκιμάσετε να - ξέρετε, αν παρακολουθείτε ταινίες, μπορείτε να σκεφτείτε, γιατί δεν χρησιμοποιούμε ένα πυρηνικό όπλο; Είναι σαν, λοιπόν, μπορείτε να το δοκιμάσετε αυτό, αλλά το πρόβλημα είναι ο συγχρονισμός. Χτυπάς μ' ένα πυρηνικό όπλο αυτό το πράγμα, πρέπει να το ανατινάξεις μέσα σε λίγα χιλιοστά του δευτερολέπτου ή αλλιώς θα το χάσετε, απλά. Και υπάρχουν πολλά άλλα προβλήματα με αυτό. Είναι πολύ δύσκολο να το κάνουμε. Αλλά απλώς να χτυπήσουμε κάτι; Αυτό είναι αρκετά εύκολο. Νομίζω ότι ακόμη και η NASA μπορεί να το κάνει, και απέδειξαν ότι μπορούν. (Γέλια) Το πρόβλημα είναι, τι θα συμβεί αν χτυπήσουμε αυτό τον αστεροειδή, του αλλάξετε την τροχιά, μετράτε την τροχιά και στη συνέχεια μαθαίνετε, ω, ναι, μόλις το σπρώξαμε στην κλειδαρότρυπα, και τώρα πρόκειται να μας χτυπήσει μέσα σε τρία χρόνια.
If we see an asteroid that's coming toward us, headed right for us, and we have two years to go? Boom! We hit it. You know, if you watch the movies -- (Laughter) you might think: Why don't we use a nuclear weapon? Well, you can try that, but the problem is timing. Shoot a nuclear weapon at this thing, you have to blow it up within a few milliseconds of tolerance, or else you'll miss it. And there are a lot of other problems with that; it's very hard to do. But just hitting something? That's pretty easy. I think even NASA can do that, and proved that they can. (Laughter) The problem is, if you hit this asteroid, you've changed the orbit, you measure the orbit, then you find out, oh yeah, we just pushed it into a keyhole, and now it's going to hit us in three years. Well, my opinion is: fine!
Λοιπόν, η γνώμη μου είναι: μια χαρά. Εντάξει; Δεν πρόκειται να μας χτυπήσει μέσα σε έξι μήνες. Αυτό είναι καλό. Τώρα έχουμε τρία χρόνια για να κάνουμε κάτι άλλο. Και μπορείτε να το χτυπήσετε και πάλι. Αυτό είναι αρκετά άγαρμπο. Μπορεί να το σπρώξετε σε μία τρίτη κλειδαρότρυπα ή οτιδήποτε άλλο, ώστε δεν κάνουμε κάτι τέτοιο. Και αυτό είναι το κομμάτι, είναι το κομμάτι που μου αρέσει. (Γέλια) Μετά τη βαρβάτη ατάκα «ΡΡΡρρρ ΜΠAM! Θα χτυπήσουμε αυτό το πράγμα στο πρόσωπο,» φέρνουμε τα βελούδινα γάντια. (Γέλια) Υπάρχει μια ομάδα από επιστήμονες και μηχανικούς και αστροναύτες και αποκαλούν τους εαυτούς τους Το Ίδρυμα B612. Για όσους από εσάς έχετε διαβάσει το «Μικρό Πρίγκιπα», καταλαβαίνετε την αναφορά, ελπίζω. Ο μικρός πρίγκιπας που έζησε σ' έναν αστεροειδή, ονομαζόταν B612.
It's not hitting us in six months -- that's good. Now we have three years to do something else. And you can hit it again. That's kind of ham-fisted; you might just push it into a third keyhole or whatever, so you don't do that. And this is the part -- it's the part I just love. (Laughter) After the big macho "Grr ... bam! We're gonna hit this thing in the face," then we bring in the velvet gloves. (Laughter) There's a group of scientists and engineers and astronauts, and they call themselves The B612 Foundation. For those of you who've read "The Little Prince," you understand that reference, I hope -- the little prince lived on an asteroid called B612.
Αυτά είναι έξυπνα παιδιά - άνδρες και γυναίκες - αστροναύτες, όπως είπα, μηχανικοί. Ο Ράστι Σβάικαρτ, ο οποίος ήταν στο Απόλλων 9 αστροναύτης, είναι σε αυτό. Ο Νταν Ντέρντα, φίλος μου που έκανε αυτή την εικόνα, εργάζεται εδώ στο Νοτιοδυτικό Ινστιτούτο Έρευνας στο Μπόλντερ, στην οδό Γουόλνατ. Δημιούργησε αυτή την εικόνα γι 'αυτό, και είναι πραγματικά ένας από τους αστρονόμους που εργάζεται για αυτούς. Αν δούμε έναν αστεροειδή που πρόκειται να χτυπήσει τη Γη και έχουμε αρκετό χρόνο, μπορούμε να το χτυπήσουμε για να το μετακινήσουμε σε μια καλύτερη τροχιά. Αλλά στη συνέχεια, αυτό που κάνουμε είναι να εκτοξεύσουμε ένα διαστημικό όχημα που πρέπει να ζυγίζει έναν τόνο ή δύο. Δεν χρειάζεται να είναι μεγάλο - μερικούς τόνους, όχι πολύ μεγάλο - και το παρκάρετε κοντά στον αστεροειδή. Δεν το προσγειώνετε σε αυτό, γιατί αυτά τα πράγματα στριφογυρίζουν από άκρη σε άκρη. Είναι πολύ δύσκολο να προσγειωθείς πάνω τους. Αντ 'αυτού μπορείτε να πάτε κοντά σε αυτό.
These are smart guys -- men and women -- astronauts, like I said, engineers. Rusty Schweickart, who was an Apollo 9 astronaut, is on this. Dan Durda, my friend who made this image, works here at Southwest Research Institute in Boulder, on Walnut Street. He created this image for this. He's actually one of the astronomers who works for them. If we see an asteroid that's going to hit the Earth and we have enough time, we can hit it to move it into a better orbit. But then what we do is launch a probe that has to weigh a ton or two. It doesn't have to be huge -- a couple of tons, not that big -- and you park it near the asteroid. You don't land on it, because these things are tumbling end over end. It's very hard to land on them. Instead you get near it.
Η βαρύτητα των αστεροειδών τραβά το όχημα, και το όχημα έχει μάζα ένα με δύο τόνους. Έχει ελάχιστη βαρύτητα, αλλά είναι αρκετό για να τραβήξει τον αστεροειδή, και έχετε τους πυραύλους σας έτοιμους, ώστε να μπορείτε - ω, μπορείτε μετά βίας να δείτε εδώ, αλλά υπάρχει ένα πύραυλος εν λειτουργία - και βασικά, αυτοί οι τύποι συνδέονται με τις δικές τους βαρύτητες, και αν μετακινήσετε το όχημα πολύ αργά, πολύ, πολύ προσεκτικά, μπορείτε πολύ εύκολα να βάλετε με φινέτσα αυτό το βράχο σε μια ασφαλή τροχιά. Μπορείτε ακόμη και να τον θέσετε σε τροχιά γύρω από τη Γη όπου θα μπορούσαμε να κάνουμε εξορύξεις, αν και αυτό είναι ένα τελείως διαφορετικό πράγμα. Δεν θα αναφερθώ σε αυτό. (Γέλια) Αλλά θα γινόμασταν πλούσιοι! (Γέλια)
The gravity of the asteroid pulls on the probe, and the probe has a couple of tons of mass. It has a little tiny bit of gravity, but it's enough that it can pull the asteroid, and you have your rocket set up -- you can barely see it here, but there's rocket plumes -- and these guys are connected by their own gravity, and if you move the probe very slowly -- very, very gently, you can very easily finesse that rock into a safe orbit. You can even put in orbit around the Earth where we could mine it, although that's a whole other thing; I won't go into that. (Laughter) But we'd be rich! (Laughter)
Λοιπόν σκεφτείτε το, έτσι; Υπάρχουν αυτά τα τεράστια βράχια που πετούν εκεί έξω, και μας χτυπάνε, και κάνουν ζημιά σε μας, αλλά έχουμε βρει τον τρόπο να το κάνουμε αυτό, και έχουμε ό,τι χρειαζόμαστε για να το κάνουμε αυτό. Έχουμε αστρονόμους με τηλεσκόπια να ψάχνουν γι αυτούς. Έχουμε έξυπνους ανθρώπους, πολύ, πολύ έξυπνους ανθρώπους, που νοιάζονται γι' αυτό και πώς μπορούμε να λύσουμε αυτό το πρόβλημα, και έχουμε την τεχνολογία να το κάνουμε. Αυτό το διαστημικό όχημα στην πραγματικότητα δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει πυραύλους χημικών. Οι χημικοί πύραυλοι παρέχουν πάρα πολύ ώθηση, πάρα πολύ μεγάλη ώθηση. Το διαστημικό όχημα θα εκτοξευόταν μακριά.
So think about this, right? There are these giant rocks flying out there, and they're hitting us, and they're doing damage to us. But we've figured out how to do this, and all the pieces are in place to do this. We have astronomers with telescopes, looking for them. We have very, very smart people, who are concerned about this and figuring out how to fix the problem, and we have the technology to do this. This probe actually can't use chemical rockets. Chemical rockets provide too much thrust, too much push. The probe would just shoot away.
Έχουμε εφεύρει κάτι που ονομάζεται κινητήρας ιόντων, ο οποίος είναι ένας κινητήρας πολύ, πολύ, πολύ χαμηλής ώσης. Παράγει όση δύναμη θα παρήγαγε ένα κομμάτι χαρτί στα χέρια σας, απίστευτα ελαφρύ, αλλά μπορεί να λειτουργεί για μήνες και χρόνια, παρέχοντας πολύ απαλή ώθηση. Αν κάποιος εδώ είναι οπαδός του αρχικού «Σταρ Τρεκ» βρήκαν ένα εξωγήινο πλοίο που είχε μια μονάδα ιόντων, και ο Σποκ, δήλωσε, «Είναι πολύ περίπλοκο τεχνικά. Είναι εκατό χρόνια μπροστά από μας με αυτό το δίσκο.» Ναι, έχουμε μια μονάδα ιόντων τώρα. (Γέλια) Δεν έχουμε το Έντερπράιζ, αλλά έχουμε έναν οδηγό ιόντων τώρα. (Χειροκροτήματα) Σποκ. (Γέλια)
We invented something called an ion drive, which is a very, very, very low-thrust engine. It generates the force a piece of paper would have on your hand -- incredibly light, but it can run for months and years, providing that very gentle push. If anybody here is a fan of the original "Star Trek," they ran across an alien ship that had an ion drive, and Spock said, "They're very technically sophisticated. They're a hundred years ahead of us with this drive." Yeah, we have an ion drive now. We don't have the Enterprise, but we've got an ion drive now. (Laughter) (Applause) Spock. (Laughter)
Λοιπόν... αυτή είναι η διαφορά, αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα σε μας και τους δεινόσαυρους. Αυτό τους συνέβη. Δεν χρειάζεται να συμβεί και σ' εμάς. Η διαφορά ανάμεσα στους δεινόσαυρους και εμάς είναι ότι έχουμε ένα διαστημικό πρόγραμμα και ότι μπορούμε να ψηφίσουμε, οπότε μπορούμε ν' αλλάξουμε το μέλλον μας. (Γέλια) Έχουμε την ικανότητα ν' αλλάζουμε το μέλλον. Σε 65 εκατομμύρια χρόνια από τώρα, δεν είναι απαραίτητο να έχουμε τα κόκαλά μας να μαζεύουν σκόνη σ' ένα μουσείο. Ευχαριστώ πολύ (Χειροκρότημα)
So ... That's the difference -- that's the difference between us and the dinosaurs. This happened to them. It doesn't have to happen to us. The difference between the dinosaurs and us is that we have a space program and we can vote, and so we can change our future. (Laughter) We have the ability to change our future. Sixty-five million years from now, we don't have to have our bones collecting dust in a museum. Thank you very much. (Applause)