His reign marked the beginning of one of history’s greatest empires and the end of one of its first republics. Was Rome’s first emperor a visionary leader who guaranteed his civilization’s place in history or a tyrant who destroyed its core values? Find out in History versus Augustus.
Zijn bewind markeerde het begin van een van de grootste rijken in de geschiedenis en het einde van een van de eerste republieken. Was de eerste keizer van Rome een visionair leider die zijn beschaving een plaats in de geschiedenis garandeerde of een tiran die haar kernwaarden vernielde? Ontdek het in Geschiedenis tegen Augustus.
Order, order. The defendant today is Gaius Octavius?
"Orde in de zaal! De gedaagde van vandaag is ...
Gaius Julius Caesar/Augustus...
... Gaius Octavianus?"
Do we have the wrong guy?
"Gaius Julius Caesar." "Augustus."
"Staat de verkeerde terecht?"
No, your Honor. Gaius Octavius, born in 63 BCE, was the grand-nephew of Julius Caesar. He became Gaius Julius Caesar upon being named his great-uncle’s adoptive son and heir. And he gained the title Augustus in 27 BCE when the Senate granted him additional honors.
"Nee, edelachtbare. Gaius Octavianus, geboren in 63 v.Chr., was de achterneef van Julius Caesar. Hij werd Gaius Julius Caesar nadat hij de adoptiefzoon en erfgenaam van zijn oudoom werd. En de titel Augustus verkreeg hij in 27 v.Chr. toen de Senaat hem extra eer toekende."
You mean when he established sole authority and became emperor of Rome.
"Je bedoelt: toen hij een autocratie stichtte en keizer van Rome werd."
Is that bad? Didn’t every place have some king or emperor back then?
"Is dat slecht? Had toentertijd niet elke plaats een koning of keizer?"
Actually, your Honor, the Roman people had overthrown their kings centuries before to establish a republic, a government meant to serve the people, not the privilege of a ruling family. And it was Octavius who destroyed this tradition.
Eigenlijk, edelachtbare, hadden de Romeinen hun koningen eeuwen daarvoor al afgezet om een republiek te stichten, een regering ten gunste van de bevolking in plaats van het privilege van de heersende familie. En het was Octavianus die deze traditie vernietigde."
Octavius was a model public servant. At 16, he was elected to the College of Pontiffs that supervised religious worship. He fought for Rome in Hispania alongside his great-uncle Caesar and took up the responsibility of avenging Caesar’s death when the corrupt oligarchs in the Senate betrayed and murdered him.
"Ocatvianus was een modelambtenaar. Op zijn zestiende trad hij toe tot het College van Pontifices, dat toezicht hield op religieuze verering. Hij vocht voor Rome in Hispania samen met zijn oudoom Caesar en hij nam de verantwoordelijkheid op zich om Caesars dood te wreken nadat corrupte oligarchen in de Senaat hem verraden en vermoord hadden."
Caesar had been a power-hungry tyrant who tried to make himself a king while consorting with his Egyptian queen Cleopatra. After his death, Octavius joined his general Mark Antony in starting a civil war that tore Rome apart, then stabbed his ally in the back to increase his own power.
"Caesar was een machtswellustige tiran die zichzelf tot koning wilde maken terwijl hij optrok met de Egyptische koningin Cleopatra. Na diens overlijden sloot Octavianus zich bij generaal Marcus Antonius aan bij het starten van een burgeroorlog die Rome verscheurde, en stak zijn bondgenoot daarna in de rug om zijn eigen macht te vergroten."
Antony was a fool. He waged a disastrous campaign in Parthia and plotted to turn Roman territories into personal kingdoms for himself and Cleopatra.
"Antonius was een dwaas. Hij voerde een desastreuze strijd in het Parthische rijk en was van plan Romeinse territoria tot persoonlijke koninkrijken voor zichzelf en Cleopatra om te vormen.
Isn’t that what Caesar had been accused of?
"Werd dat Caesar niet ten laste gelegd?"
Well...
"Dus Octavianus doodde Antonius, omdat deze koning wilde worden
So Octavius destroyed Antony for trying to become a king and then became one himself?
en toen werd hij zelf koning?" "Dat klopt.
That’s right. You can see the megalomania even in his adopted title – "The Illustrious One."
De megalomanie blijkt zelfs uit zijn aangenomen titel: 'De Illustere'."
That was a religious honorific. And Augustus didn’t seek power for his own sake. As winner of the civil war and commander of the most troops, it was his duty to restore law and order to Rome so that other factions didn’t continue fighting.
"Dat was een religieuze eretitel. En Augustus zocht niet voor de lol naar macht. Als winnaar van de burgeroorlog en als leider van de meeste troepen was het zijn taak om de rechtsorde in Rome te herstellen, zodat de andere facties hun strijd staakten."
He didn’t restore the law - he made it subordinate to him!
"Hij herstelde het recht niet; hij maakte haar ondergeschikt aan hem!"
Not true. Augustus worked to restore the Senate’s prestige, improved food security for the lower classes, and relinquished control of the army when he resigned his consul post.
"Niet waar. Augustus verzocht het prestige van de Senaat te herstellen, verbeterde de voedselveiligheid voor de lagere klassen en zag af van de controle over het leger toen hij zijn rol als consul opgaf."
Mere optics. He used his military influence and personal wealth to stack the Senate in his favor, while retaining the powers of a tribune and the right to celebrate military triumphs. He kept control of provinces with the most legions. And if that wasn’t enough, he assumed the consul position twice more to promote his grandchildren. He was clearly trying to establish a dynasty.
"Louter een façade. Hij gebruikte zijn militaire invloed en privévermogen om de Senaat gunstig te arrangeren, terwijl hij zijn macht als overste hield evenals zijn recht om militaire overwinningen te vieren. Hij hield de controle over regio's met de meeste legioenen. En alsof dat niet voldeed, nam hij de rol als consul nog tweemaal aan om zijn kleinkinderen te promoveren. Hij probeerde overduidelijk een dynastie te creëren."
But what did he do with all that power?
"Maar wat deed hij met al die macht?"
Glad you asked, your Honor. Augustus’s accomplishments were almost too many to name. He established consistent taxation for all provinces, ending private exploitation by local tax officials. He personally financed a network of roads and employed couriers so news and troops could travel easily throughout the realm. And it was under Augustus that many of Rome’s famous public buildings were constructed. The writers of the time were nearly unanimous in praising his rule.
"Goede vraag, edelachtbare. Augustus' presteerde bijna te veel om op te noemen. Hij stelde een consistente belasting voor alle regio's in, waardoor uitbuiting door lokale belastingbeambten stopte. Hij financierde persoonlijk een wegennetwerk en stelde koeriers aan, zodat nieuws en troepen makkelijk door het rijk konden reizen. En onder Augustus werden veel van de beroemde publieke gebouwen in Rome gebouwd. Schrijvers uit die tijd loofden bijna unaniem zijn gezag."
Did the writers have any other choice? Augustus exiled plenty of people on vague charges, including Ovid, one of Rome’s greatest poets. And you forgot to mention the intrusive laws regarding citizens’ personal lives – punishing adultery, restricting marriage between social classes, even penalties for remaining unmarried.
"Hadden de schrijvers een keus? Augustus verbande veel mensen op basis van vage aanklachten, waaronder Ovidius, een van Rome's grootste poëten. En je vergat de wetten die inbreuk op het privéleven van burgers maakten: straffen voor overspel, beperkingen voor huwelijken tussen sociale klassen, zelfs straffen voor ongehuwd blijven."
He was trying to improve the citizenry and instill discipline. And he succeeded. His legacy speaks for itself: 40 years of internal stability, a professional army that expanded Rome’s frontiers in all directions, and a government still remembered as a model of civic virtue.
"Hij trachtte de burgerij te verbeteren en ze wat discipline bij te brengen. En hij slaagde erin. Zijn nalatenschap spreekt voor zich: veertig jaar binnenlandse stabiliteit, een professioneel leger dat de grenzen van Rome alle kanten op uitbreidde,
His legacy was an empire
en een overheid die herinnerd wordt als model voor bestuurlijke deugd."
that would go on to wage endless conquest until it collapsed, and a tradition of military autocracy. Any time a dictator in a general’s uniform commits atrocities while claiming to act on behalf of "the people," we have Augustus Caesar to thank.
"Zijn nalatenschap was een rijk dat eindeloos doorging met veroveren totdat het ineenstortte, en een traditie van militaire autocratie. Elke keer als een dictator in generaalsuniform wreedheden begaat terwijl hij beweert namens 'het volk' te handelen, mogen we Augustus Caesar ervoor bedanken."
So you’re saying Augustus was a good emperor, and you’re saying there’s no such thing?
"Dus volgens jou was Augustus een goede keizer en volgens jou bestaat zoiets niet?"
We’re used to celebrating historical leaders for their achievements and victories. But to ask whether an individual should have such power in the first place is to put history itself on trial.
We hebben de gewoonte om historische leiders te eren vanwege hun prestaties en overwinningen. Maar beoordelen of een individu zulke macht überhaupt zou moeten hebben, houdt in dat de geschiedenis voor het gerecht wordt gesleept.