His reign marked the beginning of one of history’s greatest empires and the end of one of its first republics. Was Rome’s first emperor a visionary leader who guaranteed his civilization’s place in history or a tyrant who destroyed its core values? Find out in History versus Augustus.
השלטון שלו סימן את ההתחלה של אחת האימפריות הגדולות בהיסטוריה ואת הסוף של אחת הרפובליקות הראשונות שלה. האם הקיסר הראשון של רומא היה מנהיג בעל חזון שהבטיח לציביליזציה שלו מקום בהיסטוריה או עריץ שהחריב את ערכי היסוד שלה? גלו בהיסטוריה נגד אוגוסטוס.
Order, order. The defendant today is Gaius Octavius?
סדר, סדר. הנאשם היום הוא גאיוס אוקטביוס?
Gaius Julius Caesar/Augustus...
גאיוס יוליוס קיסר/אוגוסטוס...
Do we have the wrong guy?
האם יש לנו את הבחור הלא נכון?
No, your Honor. Gaius Octavius, born in 63 BCE, was the grand-nephew of Julius Caesar. He became Gaius Julius Caesar upon being named his great-uncle’s adoptive son and heir. And he gained the title Augustus in 27 BCE when the Senate granted him additional honors.
לא, כבודו. גאיוס אוקטביוס, שנולד ב 63 לפני הספירה היה האחיין הקרוב של יוליוס קיסר. הוא הפך לגאיוס יוליוס קיסר כשהוכרז כבנו המאומץ וכיורשו של דודו. והוא זכה בתואר אוגוסטוס ב 27 לפני הספירה כשהסנאט העניק לו כבוד נוסף.
You mean when he established sole authority and became emperor of Rome.
אתם מתכוונים כשהוא תפש את האחריות הבלעדית והפך לקיסר רומא.
Is that bad? Didn’t every place have some king or emperor back then?
האם זה רע? האם לא לכל מקום היה מלך או קיסר בזמנו?
Actually, your Honor, the Roman people had overthrown their kings centuries before to establish a republic, a government meant to serve the people, not the privilege of a ruling family. And it was Octavius who destroyed this tradition.
למעשה, כבודו, הרומאים נפטרו ממלכיהם שנים לפני כן כדי להקים רפובליקה, ממשלה שנועדה לשרת את האנשים, לא זכות של משפחה שלטת. והיה זה אוקטביוס שהרס את המסורת הזו.
Octavius was a model public servant. At 16, he was elected to the College of Pontiffs that supervised religious worship. He fought for Rome in Hispania alongside his great-uncle Caesar and took up the responsibility of avenging Caesar’s death when the corrupt oligarchs in the Senate betrayed and murdered him.
אוקטביוס היה משרת ציבור למופת. בגיל 16, היא נבחר לקולג' הפונטיפים שפיקח על האמונה הדתית. היא נלחם עבור רומא בהיספניה יחד עם דודו הגדול קיסר ולקח את האחריות לנקום את מות קיסר כשהאוליגרכים המושחתים בסנאט בגדו בו ורצחו אותו.
Caesar had been a power-hungry tyrant who tried to make himself a king while consorting with his Egyptian queen Cleopatra. After his death, Octavius joined his general Mark Antony in starting a civil war that tore Rome apart, then stabbed his ally in the back to increase his own power.
קיסר היה טיראן רעב לכוח שניסה להפוך את עצמו למלך בעודו משתף פעולה עם המלכה המצרית קליאופטרה. אחרי מותו, אוקטביוס הצטרף לגנרל מרקוס אנטוניוס בתחילת מלחמת אזרחים שקרעה את רומא. אז הוא דקר את שותפו בגב כדי להגביר את כוחו.
Antony was a fool. He waged a disastrous campaign in Parthia and plotted to turn Roman territories into personal kingdoms for himself and Cleopatra.
אנטוניוס היה טיפש. הוא החל בקמפיין הרסני מול פרתיה וזמם להפוך טריטוריות רומאיות לממלכות אישיות לעצמו ולקליאופטרה.
Isn’t that what Caesar had been accused of?
האין זה מה שקיסר הואשם בו?
Well...
ובכן...
So Octavius destroyed Antony for trying to become a king and then became one himself?
אז אוקטביוס השמיד את אנטוניוס בשל נסיונו להיות מלך ואז הפך לאחד בעצמו?
That’s right. You can see the megalomania even in his adopted title – "The Illustrious One."
זה נכון. אתם יכולים לראות את המגלומניה אפילו באימוץ התואר -- "המהולל."
That was a religious honorific. And Augustus didn’t seek power for his own sake. As winner of the civil war and commander of the most troops, it was his duty to restore law and order to Rome so that other factions didn’t continue fighting.
זה היה תואר דתי. ואוגוסטוס לא רדף כוח למען עצמו. כזוכה במלחמת האזרחים ומפקד רוב הכוחות, זו היתה חובתו להחזיר את החוק והסדר לרומא כך שפלגים אחרים לא ימשיכו להלחם.
He didn’t restore the law - he made it subordinate to him!
הוא לא החזיר את החוק -- הוא הפך אותו כפוף לו!
Not true. Augustus worked to restore the Senate’s prestige, improved food security for the lower classes, and relinquished control of the army when he resigned his consul post.
לא נכון. אוגוסטוס עבד להחזיר את תהילת הסנאט, שיפר את הבטחון התזונתי למעמדות הנמוכים יותר, וויתר על השליטה בצבא כשהתפטר ממשרתו כקונסול.
Mere optics. He used his military influence and personal wealth to stack the Senate in his favor, while retaining the powers of a tribune and the right to celebrate military triumphs. He kept control of provinces with the most legions. And if that wasn’t enough, he assumed the consul position twice more to promote his grandchildren. He was clearly trying to establish a dynasty.
למראית עין בלבד. הוא השתמש בהשפעה הצבאית ובעושר האישי שלו כדי להטות את הסנאט לטובתו, בעודו שומר על הכוחות של הטריביון ועל הזכות לחגוג נצחונות צבאיים. הוא שמר על שליטה בפרובינציות עם רוב הלגיונות. ואם זה לא היה מספיק, הוא לקח שליטה על מעמד הקונסול פעמיים נוספות כדי לקדם את נכדיו. הוא ניסה בברור להקים שושלת.
But what did he do with all that power?
אבל מה הוא עשה עם כל הכוח הזה?
Glad you asked, your Honor. Augustus’s accomplishments were almost too many to name. He established consistent taxation for all provinces, ending private exploitation by local tax officials. He personally financed a network of roads and employed couriers so news and troops could travel easily throughout the realm. And it was under Augustus that many of Rome’s famous public buildings were constructed. The writers of the time were nearly unanimous in praising his rule.
אני שמח ששאלת כבודו. ההשגים של אוגוסטוס כמעט רבים מדי לאזכור. הוא קבע מיסוי קבוע לכל הפרובינציות, שם סוף לניצול אישי על ידי פקידים מקומיים. הוא מימן אישית רשת של דרכים והעסיק שליחים כך שכוחות וחדשות יוכלו לנוע בקלות בממלכה. וזה היה תחת שלטונו של אוגוסטוס שהרבה מבנים ציבוריים רומאיים מפורסמים הוקמו. הסופרים של הזמן היו תמימי-דעים לגבי טיב שלטונו.
Did the writers have any other choice? Augustus exiled plenty of people on vague charges, including Ovid, one of Rome’s greatest poets. And you forgot to mention the intrusive laws regarding citizens’ personal lives – punishing adultery, restricting marriage between social classes, even penalties for remaining unmarried.
האם לסופרים היתה ברירה אחרת? אוגוסטוס הגלה הרבה אנשים בטיעונים קלושים, כולל אובידיוס, אחד המשוררים הדגולים של רומא. ואתה שוכח להזכיר את החוקים הפולשניים בונגע לחיים הפרטיים של אזרחים -- הענשת בגידה, הגבלת נישואים בין מעמדות חברתיים, אפילו קנסות על מי שנשאר לא נשוי.
He was trying to improve the citizenry and instill discipline. And he succeeded. His legacy speaks for itself: 40 years of internal stability, a professional army that expanded Rome’s frontiers in all directions, and a government still remembered as a model of civic virtue.
הוא ניסה לשפר את האזרחות ולהנחיל משמעת. והוא הצליח. המורשת שלו מדברת בעד עצמה: 40 שנה של יציבות פנימית, צבא מקצועי שהרחיב את גבולות רומא בכל הכיוונים, וממשל שעדיין זכור כמודל לערכים אזרחיים.
His legacy was an empire that would go on to wage endless conquest until it collapsed, and a tradition of military autocracy. Any time a dictator in a general’s uniform commits atrocities while claiming to act on behalf of "the people," we have Augustus Caesar to thank.
המורשת שלו היתה אימפריה שתמשיך בכיבוש אין סופי עד שתתמוטט. ומסורת של אוטוקרטיה צבאית. כל פעם שדיקטטור במדי גנרל מבצע זוועות בעודו טוען לפעולה בשם "האנשים," אנחנו צריכים להודות לאוגוסטוס.
So you’re saying Augustus was a good emperor, and you’re saying there’s no such thing?
אז אתה אומר שאוגוסטוס היה קיסר טוב, ואתה אומר שאין כזה דבר?
We’re used to celebrating historical leaders for their achievements and victories. But to ask whether an individual should have such power in the first place is to put history itself on trial.
אנחנו רגילים להלל מנהיגים היסטוריים על ההשגים והנצחונות שלהם. אבל לשאול האם לאדם צריך להיות כזה כוח מראש זה לשים את ההיסטוריה למשפט.