In 2007, I decided that we needed to reconceptualize how we thought about economic development. Our new goal should be that when every family thinks about where they want to live and work, they should be able to choose between at least a handful of different cities that were all competing to attract new residents. Now we're a long way away from that goal right now. There are billions of people in developing countries who don't have even a single city that would be willing to welcome them. But the amazing thing about cities is they're worth so much more than it costs to build them. So we could easily supply the world with dozens, maybe hundreds, of new cities.
In 2007 besloot ik dat we moesten heroverwegen hoe we denken over economische ontwikkeling. Ons nieuwe doel zou moeten zijn dat wanneer een gezin nadenkt over waar ze willen wonen en werken, ze zouden moeten kunnen kiezen tussen tenminste een aantal verschillende steden die allemaal strijden voor het aantrekken van nieuwe inwoners. Op dit moment zijn we ver verwijderd van dit doel. Er zijn miljarden mensen in ontwikkelingslanden die geen enkele stad hebben waar ze heen kunnen trekken. Maar het bijzondere aan steden is dat ze veel meer waard zijn dan het kost om ze te bouwen. We zouden de wereld gemakkelijk kunnen voorzien van tientallen, misschien wel honderden nieuwe steden.
Now this might sound preposterous to you if you've never thought about new cities. But just substitute apartment building for cities. Imagine half the people who wanted to be in apartments already had them; the other half aren't there yet. You could try and expand the capacity by doing additions on all the existing apartments. But you know what you'd run into is those apartments and the surrounding areas have rules to avoid discomfort and the distractions of construction. So it's extremely hard to do all of those additions. But you could go out someplace brand new, build a brand new apartment building, as long as the rules there were ones that facilitated construction rather than getting in the way. So I proposed that governments create new reform zones big enough to hold cities and gave them a name: charter cities.
Dit klinkt misschien wat vreemd als je nog nooit over nieuwe steden hebt nagedacht. Maar vervang nieuwe steden eens door appartementen. Stel je voor dat van iedereen die een appartement wil, de helft al een appartement heeft en de andere helft nog niet. Je zou kunnen proberen om de capaciteit te vergroten door allerlei aanpassingen te doen aan bestaande appartementen. Maar waar je tegenaan zou lopen, is dat deze appartementen en hun omgeving regels hebben om ongemak te verminderen en de overlast van bouwwerkzaamheden te voorkomen. Het is dus zeer moeilijk om deze aanpassingen door te voeren. Maar je zou kunnen uitwijken naar een nieuwe locatie, en nieuwe appartementen bouwen, zolang als de geldende regels erop gericht waren bouwwerkzaamheden te bevorderen in plaats van deze te dwarsbomen. Ik stel dus voor dat overheden nieuwe hervormingsgebieden ontwikkelen die groot genoeg zijn om steden te faciliteren en deze een naam te geven: verdrag-steden.
Later I learned that at about this same time, Javier and Octavio were thinking about the challenge of reform in Honduras. They knew that about 75,000 Hondurans every year would leave to go to the United States, and they wanted to ask, what could they do to make sure that those people could stay and do the same things in Honduras. At one point, Javier said to Octavio, "What if we took some of our empty land -- what if we just gave it to an embassy -- give some to the U.S. embassy; give some to the Canadian embassy -- and then if people want to go work under the rules of Canada or under the rules of the United States, they can go get jobs, do everything they do on those embassy grounds that they would otherwise have to go to Canada or the U.S. to do?"
Later hoorde ik dat rond dezelfde tijd Javier en Octavio aan het nadenken waren over de hervorming van Honduras. Ze wisten dat elk jaar ongeveer 75.000 inwoners van Honduras vertrekken naar de Verenigde Staten, en ze vroegen zich af wat ze konden doen om ervoor te zorgen dat deze mensen zouden blijven en dezelfde dingen kunnen doen in Honduras die ze in de VS willen doen. Op een bepaald moment zei Javier tegen Octavio: "Wat als we wat van ons lege land zouden nemen en het aan een ambassade geven een stuk land aan de ambassade van de VS, een stuk land aan de ambassade van Canada en als mensen willen gaan werken onder de regels van Canada of de VS, dat ze dan kunnen gaan werken, allerlei dingen doen op de grond van deze ambassades waarvoor ze anders voor naar Canada of de VS moeten gaan?"
In the summer of 2009, Honduras went through a wrenching constitutional crisis. At the next regularly scheduled election, Pepe Lobo won in a landslide on a platform that promised reform, but reconciliation as well. He asked Octavio to be his chief of staff. Meanwhile, I was getting ready to give a talk at TEDGlobal. Through a process of refinement, trial and error, a lot of user testing, I tried to boil this complicated concept of charter city down to the bare essentials. The first point was the importance of rules, like those rules that say you can't come in and disturb all the existing apartment holders. We pay a lot of attention to new technologies, but it takes technologies and rules to get progress, and it's usually the rules that hold us back.
In de zomer van 2009 maakte Honduras een zeer moeizame grondwettelijke crisis door. Tijdens de eerstvolgende geplande verkiezing, won Pepe Lobo met een duidelijke voorsprong op basis van een verkiezingsprogramma dat hervorming beloofde, maar ook verzoening. Hij vroeg Ocatavio om zijn hoofd van de staf te worden. Intussen maakte ik me klaar om een TEDTalk te geven bij TEDGlobal. Door een proces van verfijning, vallen en opstaan, en uitvoerig gebruikersonderzoek, heb ik geprobeerd om dit gecompliceerde concept van de verdrag-steden tot haar pure essentie te herleiden. Het eerste punt is het belang van regels, zoals de regels die stellen dat je niet in een appartement mag trekken en alle huidige bewoners lastig vallen. We besteden veel aandacht aan nieuwe technologieën, maar het vergt technologie én regels om vooruitgang te boeken. En het zijn meestal de regels die ons beperken.
In the fall of 2010, a friend from Guatemala sent Octavio a link to the TEDTalk. He showed it to Javier. They called me. They said, "Let's present this to the leaders of our country." So in December we met in Miami, in a hotel conference room. I tried to explain this point about how valuable cities are, how much more valuable they are than they cost. And I used this slide showing how valuable the raw land is in a place like New York City: notice, land that's worth thousands of dollars, in some cases, per square meter. But it was a fairly abstract discussion, and at some point when there was a pause, Octavio said, "Paul, maybe we could watch the TEDTalk."
In de herfst van 2010 stuurde een vriend uit Guatemala Octavio een link van mijn laatste TEDTalk. Hij liet het zien aan Javier, en ze belden me. Ze zeiden: "Laten we dit voorleggen aan de leiders van ons land." In december ontmoeten we elkaar in Miami, in een conferentiezaal van een hotel. Ik probeerde uit te leggen hoe waardevol steden zijn, en dat ze veel meer waard zijn dan ze kosten. En ik gebruikte deze dia om aan te geven hoe waardevol braakliggend land is in een plaats als New York. Zoals hier, land dat soms duizenden dollars waard is, per vierkante meter. Maar het was een vrij abstracte discussie, en op een bepaald moment viel er een pauze, waarin Octavio zei: "Paul, misschien moeten we gewoon de TEDTalk bekijken."
(Laughing)
(Gelach)
So the TEDTalk laid out in very simple terms, a charter city is a place where you start with uninhabited land, a charter that specifies the rules that will apply there and then a chance for people to opt in, to go live under those rules or not. So I was asked by the president of Honduras who said that we need to do this project, this is important, this could be the way forward for our country. I was asked to come to Tegucigalpa and talk again on January fourth and fifth. So I presented another fact-filled lecture that included a slide like this, which tried to make the point that, if you want to create a lot of value in a city, it has to be very big. This is a picture of Denver, and the outline is the new airport that was built in Denver. This airport alone covers more than 100 square kilometers. So I was trying to persuade the Hondurans, if you build a new city, you've got to start with a site that's at least 1,000 square kilometers. That's more than 250 hundred-thousand acres. Everybody applauded politely. The faces in the audience were very serious and attentive. The leader of the congress came up on stage and said, "Professor Romer, thank you very much for your lecture, but maybe we could watch the TEDTalk. I've got it here on my laptop." So I sat down, and they played the TEDTalk.
De TEDTalk liet eenvoudig zien dat een verdrag-stad een plek is waar je start met onbewoond land, een verdrag dat definieert welke regels er van toepassing zijn en een kans voor mensen om hierbij te komen, en te leven onder deze regels. Hierdoor werd ik gevraagd door de president van Honduras die zei dat we dit project moeten uitvoeren, dit was belangrijk, dit kan de toekomst van Honduras betekenen. Ik werd gevraagd om naar Tegucigalpa te gaan om opnieuw mijn plan uit te leggen op 4 en 5 januari. Dus ik presenteerde nog een met feiten gevulde presentatie die een dia bevatte zoals deze, die duidelijk probeerde te maken dat, wanneer je veel waarde wil creëren in een stad, dat het dan een hele grote stad moet zijn. Dit is een afbeelding van Denver, en de omlijning van het nieuwe vliegveld dat in Denver is gebouwd. Alleen al dit vliegveld beslaat meer dan 100 vierkante kilometer. Ik probeerde het gezelschap uit Honduras ervan te overtuigen, dat wanneer je een nieuwe stad bouwt, je moet starten met een locatie van ten minste 1.000 km². Dat is 100.000 hectare. Iedereen klapte uit beleefdheid. De gezichten in het publiek keken serieus en aandachtig. De voorzitter van het congres liep het podium op en zei: "Professor Romer, bedankt voor uw presentatie, maar misschien kunnen we de TEDTalk bekijken. Het staat hier op mijn laptop." Ik ging zitten en ze starten de TEDTalk.
And it got to the essence, which is that a new city could offer new choices for people. There would be a choice of a city which you could go to which could be in Honduras, instead of hundreds of miles away in the North. And it also involved new choices for leaders. Because the leaders in the government there in Honduras would need help from partner countries, who could benefit from partner countries who help them set up the rules in this charter and the enforcement, so everybody can trust that the charter really will be enforced. And the insight of President Lobo was that that assurance of enforcement that I was thinking about as a way to get the foreign investors to come in and build the city could be equally important for all the different parties in Honduras who had suffered for so many years from fear and distrust.
En het kwam aan bij de essentie: een nieuwe stad biedt de bevolking nieuwe mogelijkheden. Er zou een keuze zijn naar welke stad je zou kunnen gaan die in Honduras zou kunnen zijn, in plaats van honderden kilometers verwijderd. Het biedt ook nieuwe keuzes voor de leiders. Want de leiders in de regering van Honduras hebben hierbij hulp nodig van andere landen, die profijt kunnen hebben van een samenwerking en die helpen met het opzetten van regels in dit verdrag en ze handhaven, zodat iedereen erop kan vertrouwen dat het verdrag echt verwezenlijkt wordt. De ideeën van president Lobo was dat de verzekering van de handhaving waarover ik aan het nadenken was, als een manier waarop buitenlandse investeerders zouden gaan bouwen in de stad, net zo belangrijk kan zijn voor alle betrokkenen in Honduras die enorm hadden geleden de afgelopen jaren van angst en het gebrek aan vertrouwen.
We went and looked at a site. This picture's from there. It easily could hold a thousand square kilometers. And shortly thereafter, on January 19th, they voted in the congress to amend their constitution to have a constitutional provision that allows for special development regions. In a country which had just gone through this wrenching crisis, the vote in the congress in favor of this constitutional amendment was 124 to one. All parties, all factions in society, backed this. To be part of the constitution, you actually have to pass it twice in the congress. On February 17th they passed it again with another vote of 114 to one.
We gingen kijken naar de locatie. Hier is een afbeelding ervan. Het was veel groter dan 1.000 km². Kort daarna, op 19 januari, stemde het congres in met het aanpassen van hun grondwet om een grondwettelijke bepaling te hebben die het toestaat om speciale ontwikkelingsregio's toe te wijzen. In een land dat net door een enorme crisis is gegaan, was het aantal stemmen voor het aanpassen van de grondwet 124 voor, één tegen. Alle partijen en betrokkenen in de samenleving zijn het hiermee eens. Om opgenomen te worden in de grondwet, moet het voorstel tweemaal door het congres goedgekeurd worden. Op 17 februari werd het opnieuw goedgekeurd 114 voor, één tegen.
Immediately after that vote, on February 21st to the 24th, a delegation of about 30 Hondurans went to the two places in the world that are most interested in getting into the city building business. One is South Korea. This is a picture of a big, new city center that's being built in South Korea -- bigger than downtown Boston. Everything you see there was built in four years, after they spent four years getting the permits. The other place that's very interested in city building is Singapore. They've actually built two cities already in China and are preparing the third.
Direct na die stemming, van 21 tot 24 februari, ging een delegatie van 30 personen uit Honduras naar twee verschillende plaatsen in de wereld die zeer geïnteresseerd zijn in het bouwen en ontwikkelen van nieuwe steden. De eerste is Zuid-Korea. Dit is een foto van een groot, nieuw stadscentrum dat wordt gebouwd in Zuid-Korea, dat groter is dan het centrum van Boston. Alles wat hier staat, is gebouwd in vier jaar, nadat ze vier jaar vergunningen hebben aangevraagd. De andere plaats die graag steden wil bouwen, is Singapore. Ze hebben al twee steden gebouwd in China en zijn een derde aan het voorbereiden.
So if you think about this practically, here's where we are. They've got a site; they're already thinking about this site for the second city. They're putting in place a legal system that could allow for managers to come in, and also an external legal system. One country has already volunteered to let its supreme court be the court of final appeal for the new judicial system there. There's designers and builders of cities who are very interested. They even can bring with them some financing. But the one thing you know they've already solved is that there's lots of tenants. There's lots of businesses that would like to locate in the Americas, especially in a place with a free trade zone, and there's lots of people who'd like to go there. Around the world, there's 700 million people who say they'd like to move permanently someplace else right now.
Als je nagaat hoe haalbaar dit is, dit is waar we zijn. Ze hebben een locatie, ze denken zelfs al na over een locatie voor een tweede stad. Ze brengen een rechtssysteem aan zodat er ook managers kunnen komen werken, en ook een extern rechtssysteem. Eén land heeft al aangeboden om zijn hooggerechtshof als hooggerechtshof voor dit rechtssysteem te laten gelden. Er zijn ontwerpers en bouwers van steden die erg geïnteresseerd zijn. Ze kunnen zelfs het project gedeeltelijk financieren. Maar een ding dat ze al opgelost hebben, is dat er veel huurders zullen zijn. Er zijn veel bedrijven die zich willen vestigen in Latijns Amerika, vooral op een locatie met een vrijhandelszone, en er zijn veel mensen die hierheen zouden willen gaan. Op aarde zijn er 700 miljoen mensen die permanent ergens anders zouden willen wonen.
There's a million a year who leave Latin America to go to the United States. Many of these are a father who has to leave his family behind to go get a job -- sometimes a single mother who has to get enough money to even pay for food or clothing. Sadly, sometimes there are even children who are trying to get reunited with their parents that they haven't seen, in some cases, for a decade.
Er zijn er een miljoen mensen per jaar die Latijns-Amerika verlaten om naar de VS vertrekken. Velen van hen zijn vaders die hun gezin moeten achterlaten om een baan te vinden, soms alleenstaande moeders die aan geld moeten komen om voor eten en kleding te zorgen. Treurig genoeg, zijn het soms kinderen die proberen hun ouders te vinden die ze soms al jaren niet hebben gezien.
So what kind of an idea is it to think about building a brand new city in Honduras? Or to build a dozen of these, or a hundred of these, around the world? What kind of an idea is it to think about insisting that every family have a choice of several cities that are competing to attract new residents? This is an idea worth spreading. And my friends from Honduras asked me to say thank you, TED.
Wat voor 'n soort idee is het om te denken aan het bouwen van nieuwe steden in Honduras? Of zelfs een tiental steden, of honderden over de hele wereld? Wat voor 'n soort idee is het om te blijven volhouden dat elk gezin het recht heeft om te mogen kiezen tussen verschillende steden die allemaal strijden om nieuwe inwoners? Het is een idee dat verspreid moet worden. Mijn vrienden uit Honduras vroegen mij om "Bedankt, TED" te zeggen.
(Applause)
(Applaus)