Το 2007, αποφάσισα ότι έπρεπε να επαναπροσδιορίσουμε το πώς σκεφτόμαστε την οικονομική ανάπτυξη. Ο νέος μας στόχος θα έπρεπε να είναι, όταν κάθε οικογένεια σκέφτεται το πού θέλει να ζήσει και να δουλέψει, θα έπρεπε να μπορούσαν να διαλέξουν ανάμεσα σε σε τουλάχιστον μια χούφτα διαφορετικών πόλεων που όλες συναγωνίζονται να προσελκύσουν καινούριους κατοίκους. Τώρα, είμαστε πολύ μακριά από αυτό το στόχο. Υπάρχουν δισεκατομμύρια άνθρωποι σε αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίοι δεν έχουν ούτε μια πόλη η οποία θα ήταν πρόθυμη να τους καλωσορίσει. Αλλά το καταπληκτικό με τις πόλεις είναι ότι αξίζουν πολύ περισσότερο απ' όσο κοστίζει να κτιστούν. Έτσι μπορούμε εύκολα να προμηθεύσουμε τον κόσμο με δεκάδες, ίσως εκατοντάδες καινούριες πόλεις.
In 2007, I decided that we needed to reconceptualize how we thought about economic development. Our new goal should be that when every family thinks about where they want to live and work, they should be able to choose between at least a handful of different cities that were all competing to attract new residents. Now we're a long way away from that goal right now. There are billions of people in developing countries who don't have even a single city that would be willing to welcome them. But the amazing thing about cities is they're worth so much more than it costs to build them. So we could easily supply the world with dozens, maybe hundreds, of new cities.
Τώρα, αυτό μπορεί να ακουστεί παράλογο σε σας εάν δεν έχετε ποτέ σκεφτεί νέες πόλεις, αλλά απλά αντικαταστήστε τις πόλεις με ένα διαμέρισμα. Φανταστείτε τους μισούς που θέλουν να ζούν σε διαμερίσματα να τα έχουν, και τους άλλους μισούν να μη μπορούν ακόμα. θα μπορούσατε να προσπαθήσετε να μεγαλώσετε τη χωρητικότητα επεκτείνοντας όλα τα υπάρχοντα διαμερίσματα. Αλλά ξέρετε ότι θα αντιμετωπίζατε, το ότι αυτά τα διαμερίσματα και οι γύρω περιοχές, έχουν κανόνες για να αποφύγουν τη στενοχώρια και τη τρέλα της κατασκευής. Άρα, είναι πολύ δύσκολο να κάνεις όλες αυτές τις προσθήκες. Αλλά μπορείς να πας σε ένα μέρος τελείως καινούριο, να κτίσεις ένα ολοκαίνουριο κτήριο διαμερισμάτων, φτάνει οι κανόνες εκεί, να ήταν αυτοί που διευκολύναν την κατασκευή παρά να εμποδίζουν. Πρότεινα λοιπόν, οι κυβερνήσεις να δημιουργήσουν νέες ζώνες ανασυγκρότησης, αρκετές μεγάλες για να θεωρηθούν πόλεις και να τους δώσουν ένα όνομα: "charter cities"
Now this might sound preposterous to you if you've never thought about new cities. But just substitute apartment building for cities. Imagine half the people who wanted to be in apartments already had them; the other half aren't there yet. You could try and expand the capacity by doing additions on all the existing apartments. But you know what you'd run into is those apartments and the surrounding areas have rules to avoid discomfort and the distractions of construction. So it's extremely hard to do all of those additions. But you could go out someplace brand new, build a brand new apartment building, as long as the rules there were ones that facilitated construction rather than getting in the way. So I proposed that governments create new reform zones big enough to hold cities and gave them a name: charter cities.
Αργότερα έμαθα, ότι περίπου την ίδια περίοδο, ο Xαβιέρ και ο Οττάβιο, σκέφτονταν την πρόκληση της ανασυγκρότησης, στην Ονδούρα ‘Ήξεραν ότι περίπου 75,000 κάτοικοι κάθε χρόνο θα έφευγαν για να πάνε στις ΗΠΑ και ήθελαν να ρωτήσουν, τι μπορούσαν να κάνουν για να σιγουρευτούν ότι αυτοί οι άνθρωποι θα μπορούσαν να μείνουν και να κάνουν τα ίδια πράγματα στην Ονδούρα. Σε ένα σημείο, ο Χαβιέρ είπε στον Οττάβιο, «Τι και αν παίρναμε μέρος της ανεκμετάλλευτης μας γης - και τη δίναμε σε μια πρεσβεία - Να δώσουμε μερική (γη) στη πρεσβεία των ΗΠΑ, μερική στην Καναδική πρεσβεία και τότε οι άνθρωποι θα θέλουν να πάνε να δουλέψουν υπό τους νόμους του Καναδά, ή τους νόμους των ΗΠΑ, μπορούν να βρουν δουλειές, να κάνουν ό,τι κάνουν σε αυτούς του τόπους της πρεσβείας, που αλλιώς θα έπρεπε να πάνε στις ΗΠΑ ή στο Καναδά για να κάνουν.
Later I learned that at about this same time, Javier and Octavio were thinking about the challenge of reform in Honduras. They knew that about 75,000 Hondurans every year would leave to go to the United States, and they wanted to ask, what could they do to make sure that those people could stay and do the same things in Honduras. At one point, Javier said to Octavio, "What if we took some of our empty land -- what if we just gave it to an embassy -- give some to the U.S. embassy; give some to the Canadian embassy -- and then if people want to go work under the rules of Canada or under the rules of the United States, they can go get jobs, do everything they do on those embassy grounds that they would otherwise have to go to Canada or the U.S. to do?"
Το καλοκαίρι του 2009, η Ονδούρα, πέρασε μια απότομη συνταγματική κρίση. Στις επόμενες κανονικά προγραμματισμένες εκλογές, ο Πέπε Λόπο κέρδισε με μεγάλη πλειοψηφία με μια πλατφόρμα η οποίο υποσχόταν αναδιάρθρωση αλλά συμφιλίωση επίσης. Ζήτησε από τον Οττάβιο, να είναι αρχηγός επιτελείου. Εντωμεταξύ, ετοιμαζόμουν να δώσω μιαν ομιλία στο TEDGlobal. Mέσω μιας διαδικασίας ραφιναρίσματος, δοκιμής και λάθους, πολλές δοκιμές χρηστών, προσπάθησα να συνοψίσω αυτή την περίπλοκη ιδέα της "charter city" στα βασικά. Το πρώτο σημείο ήταν η σημασία των κανόνων, όπως αυτούς τους κανόνες που λένε δεν μπορείς να έρθεις και να ενοχλήσεις τους ήδη υπάρχοντες κατόχους διαμερισμάτων. Δίνουμε μεγάλη σημασία στις νέες τεχνολογίες, αλλά χρειάζονται τεχνολογίες και κανόνες για να δούμε πρόοδο. Και είναι συνήθως οι κανόνες που μας κρατούν πίσω.
In the summer of 2009, Honduras went through a wrenching constitutional crisis. At the next regularly scheduled election, Pepe Lobo won in a landslide on a platform that promised reform, but reconciliation as well. He asked Octavio to be his chief of staff. Meanwhile, I was getting ready to give a talk at TEDGlobal. Through a process of refinement, trial and error, a lot of user testing, I tried to boil this complicated concept of charter city down to the bare essentials. The first point was the importance of rules, like those rules that say you can't come in and disturb all the existing apartment holders. We pay a lot of attention to new technologies, but it takes technologies and rules to get progress, and it's usually the rules that hold us back.
Το φθινόπωρο του 2010, ένας φίλος από τη Γουατεμάλα, έστειλε στον Οττάβιο ένα σύνδεσμο στο TEDTalk. Το έδειξε στον Χαβιέρ. Μου τηλεφώνησαν. Είπαν «Ας το παρουσιάσουμε στους αρχηγούς της χώρας μας». Έτσι το Δεκέμβρη συναντηθήκαμε στο Μαϊάμι, σε μία αίθουσα συνεδριάσεων ενός ξενοδοχείου. Προσπάθησαν να εξηγήσω αυτό το σημείο για το πόσο πολύτιμες είναι οι πόλεις, πόσο πιο πολύ αξίζουν απ' όσο στοιχίζουν. Και χρησιμοποίησα αυτή τη διαφάνεια δείχνοντας πόσο πολύτιμη είναι η ανεκμετάλλευτη γη σε ένα τόπο όπως η Νέα Υόρκη. Προσέξτε, γη η οποία αξίζει χιλιάδες δολάρια σε μερικές περιπτώσεις το τετραγωνικό μέτρο. Αλλά ήταν μια αρκετά αφηρημένη συζήτηση, και σε ένα σημείο, όταν υπήρξε μια παύση ο Οττάβιο είπε «Πωλ, ίσως να μπορούσαμε να δούμε το TEDTalk»
In the fall of 2010, a friend from Guatemala sent Octavio a link to the TEDTalk. He showed it to Javier. They called me. They said, "Let's present this to the leaders of our country." So in December we met in Miami, in a hotel conference room. I tried to explain this point about how valuable cities are, how much more valuable they are than they cost. And I used this slide showing how valuable the raw land is in a place like New York City: notice, land that's worth thousands of dollars, in some cases, per square meter. But it was a fairly abstract discussion, and at some point when there was a pause, Octavio said, "Paul, maybe we could watch the TEDTalk."
(Γέλια)
(Laughing)
Έτσι το TEDtalk αποδόθηκε με πολύ απλές ορολογίες, μια "charter city" είναι ένας τόπος όπου ξεκινάς με μια ακατοίκητη γη, ένα συμβόλαιο το οποίο διευθετεί τους κανονισμούς που θα ισχύουν και μετά μια ευκαιρία για τους ανθρώπους να επιλέξουν, να πάνε να ζήσουν με αυτούς τους κανόνες ή όχι. Έτσι ρωτήθηκα από το πρόεδρο της Ονδούρας, ο οποίος είπε ότι χρειάζεται να κάνουμε αυτό το έργο, αυτό είναι σημαντικό, αυτό μπορεί να είναι ο δρόμος που οδηγεί μπροστά τη χώρα μας. Μου ζητήθηκε να έρθω στη Τεγκουσιγκάλπα και να μιλήσω ξανά στις 4 και 5 Ιανουαρίου. Έτσι παρουσίασα ακόμα μια γεμάτη με γεγονότα διάλεξη η οποία περιελάμβανε μια διαφάνεια όπως αυτή, που προσπαθούσε να δείξει ότι, εάν θέλεις να δημιουργήσεις μεγάλη αξία σε μια πόλη, πρέπει να είναι πολύ μεγάλη. Αυτή είναι μια φωτογραφία του Ντένβερ, και το περίγραμμα είναι το νέο αεροδρόμιο το οποίο κτίστηκε στο Ντένβερ. Αυτό το αεροδρόμιο μόνο, καλύπτει περισσότερο από 100 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Έτσι προσπαθούσα να πείσω τους κατοίκους της Ονδούρας, εάν κτίσεις μια νέα πόλη, πρέπει να ξεκινήσεις με ένα τόπο ο οποίος είναι τουλάχιστον 1000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Αυτό είναι περισσότερο από 250 χιλιάδες έικρ όλοι χειροκρότησαν ευγενικά, τα πρόσωπα στο ακροατήριο ήταν πολύ σοβαρά και προσεκτικά Ο αρχηγός του κογκρέσου ήταν στη σκηνή και είπε, «καθηγητά Ρόμερ, ευχαριστούμε πολύ για αυτή τη διάλεξη, αλλά ίσως να μπορούμε να τη δούμε στο TEDtalk Την έχω εδώ στον υπολογιστή μου» Κάθισα λοιπόν, και έπαιξαν το TEDTalk.
So the TEDTalk laid out in very simple terms, a charter city is a place where you start with uninhabited land, a charter that specifies the rules that will apply there and then a chance for people to opt in, to go live under those rules or not. So I was asked by the president of Honduras who said that we need to do this project, this is important, this could be the way forward for our country. I was asked to come to Tegucigalpa and talk again on January fourth and fifth. So I presented another fact-filled lecture that included a slide like this, which tried to make the point that, if you want to create a lot of value in a city, it has to be very big. This is a picture of Denver, and the outline is the new airport that was built in Denver. This airport alone covers more than 100 square kilometers. So I was trying to persuade the Hondurans, if you build a new city, you've got to start with a site that's at least 1,000 square kilometers. That's more than 250 hundred-thousand acres. Everybody applauded politely. The faces in the audience were very serious and attentive. The leader of the congress came up on stage and said, "Professor Romer, thank you very much for your lecture, but maybe we could watch the TEDTalk. I've got it here on my laptop." So I sat down, and they played the TEDTalk.
και έφτασε στην ουσία, η οποία είναι ότι μια νέα πόλη θα μπορούσε να προσφέρει νέες επιλογές για τους ανθρώπους. Θα μπορούσε να υπάρχει η επιλογή της πόλης στην οποία θα μπορούσες να πας η οποία θα μπορούσε να ήταν στην Ονδούρα αντί εκατοντάδες μίλια στο Βορρά. Και περιελάμβανε επίσης νέες επιλογές για τους αρχηγούς, γιατί οι αρχηγοί της κυβέρνησης στην Ονδούρα, θα χρειάζονταν βοήθεια από συνεργαζόμενες πόλεις, που θα μπορούσαν να επωφεληθούν από συνεργαζόμενες χώρες οι οποίες θα τους βοηθούσαν να στήσουν τους κανόνες σε αυτό το σύνταγμα και την επιβολή, έτσι ώστε όλοι να μπορούν να εμπιστευτούν ότι το σύνταγμα σίγουρα θα επιβληθεί. Και η διορατικότητα του προέδρου Λόπο ήταν ότι αυτή η διαβεβαίωση της επιβολής την οποία εγώ σκεφτόμουν ως ένα τρόπο για να πάρεις ξένους επενδυτές να έρθουν και να κτίσουν τη πόλη μπορούσε να είναι εξίσου σημαντικό για όλα τα διαφορετικά κόμματα στην Ονδούρα τα οποία έχουν δοκιμαστεί για τόσο χρόνια από φόβο και δυσπιστία.
And it got to the essence, which is that a new city could offer new choices for people. There would be a choice of a city which you could go to which could be in Honduras, instead of hundreds of miles away in the North. And it also involved new choices for leaders. Because the leaders in the government there in Honduras would need help from partner countries, who could benefit from partner countries who help them set up the rules in this charter and the enforcement, so everybody can trust that the charter really will be enforced. And the insight of President Lobo was that that assurance of enforcement that I was thinking about as a way to get the foreign investors to come in and build the city could be equally important for all the different parties in Honduras who had suffered for so many years from fear and distrust.
Πήγαμε και είδαμε μια περιοχή. Αυτή η φωτογραφία είναι από εκεί. θα μπορούσε να κρατήσει 1000 τετραγωνικά χιλιόμετρα και μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα, στις 19 Ιανουαρίου, ψήφισαν στο κογκρέσο να τροποποιήσουν το σύνταγμα για να έχουν μια συνταγματική διάταξη η οποία επιτρέπει να αναπτύσσονται ειδικές περιοχές. Σε μια χώρα η οποία έχει μόλις περάσει αυτή τη βίαιη κρίση, η ψήφος στο κογκρέσο υπέρ αυτής της συνταγματική τροποποίησης ήταν 124 προς 1. Όλα τα κόμματα, όλες οι κοινωνικές διαμάχες το υποστήριξαν. Το να είναι μέρος ενός συντάγματος, πρέπει να το έχεις περάσει δύο φορές στο κογκρέσο. Στις 17 Φεβρουαρίου το πέρασαν ξανά με ακόμα μια ψηφοφορία 114 προς 1.
We went and looked at a site. This picture's from there. It easily could hold a thousand square kilometers. And shortly thereafter, on January 19th, they voted in the congress to amend their constitution to have a constitutional provision that allows for special development regions. In a country which had just gone through this wrenching crisis, the vote in the congress in favor of this constitutional amendment was 124 to one. All parties, all factions in society, backed this. To be part of the constitution, you actually have to pass it twice in the congress. On February 17th they passed it again with another vote of 114 to one.
Aμέσως μετά αυτή τη ψηφοφορία, μεταξύ 21-24 Φεβρουαρίου, μια αντιπροσωπεία περίπου 30 κατοίκων της Ονδούρας, πήγαν στα δύο μέρη στο κόσμο που ήταν τα πιο ενδιαφέροντα για την κατασκευή μιας πόλης. Το ένα είναι η Νότιος Κορέα. Αυτή είναι μια εικόνα ενός μεγάλου, νέου κέντρου πόλης το οποίο κτίζεται στη Νότιο Κορέα, μεγαλύτερο από το κέντρο της Βοστόνης. Όσα βλέπετε εκεί, κτίστηκαν σε 4 χρόνια, αφού πέρασαν 4 χρόνια εξασφαλίζοντας τις άδειες. Το άλλο μέρος στο οποίο είναι πολή ενδιαφέρον στην κατασκευή πόλης είναι η Σιγκαπούρη. Έχουν ήδη κτίσει 2 πόλεις στην Κίνα και ετοιμάζουν τη τρίτη.
Immediately after that vote, on February 21st to the 24th, a delegation of about 30 Hondurans went to the two places in the world that are most interested in getting into the city building business. One is South Korea. This is a picture of a big, new city center that's being built in South Korea -- bigger than downtown Boston. Everything you see there was built in four years, after they spent four years getting the permits. The other place that's very interested in city building is Singapore. They've actually built two cities already in China and are preparing the third.
Έτσι αν το σκεφτείς αυτό πρακτικά εδώ είμαστε. Έχουν ένα τόπο, σκέφτονται ήδη αυτό το τόπο για τη δεύτερη πόλη. Ετοιμάζουν το νομικό σύστημα το οποίο θα επιτρέπει στους διαχειριστές να έρθουν και επίσης έχουν ένα εξωτερικό νομικό σύστημα. Μια χώρα έχει ήδη προθυμοποιηθεί να αφήσει το ανώτατο της δικαστήριο να είναι το δικαστήριο της τελικής έκκλησης για το νέο δικαστικό σύστημα εκεί. Υπάρχουν σχεδιαστές και κατασκευαστές πόλεων οι οποίοι ενδιαφέρονται πολύ. Μπορούν ακόμα να φέρουν μαζί τους χρηματοδότηση αλλά το μόνο πράγμα που ξέρεις ότι έχουν ήδη λύσει είναι ότι υπάρχουν πολλοί ένοικοι. Υπάρχουν πολλές επιχειρήσεις οι οποίες θα ήθελα να τοποθετηθούν στην Αμερική, ειδικά σε ένα τόπο με ελεύθερη ζώνη εμπορίου και υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θα ήθελαν να πάνε εκεί. Στο κόσμο υπάρχουν 700 εκατομμύρια άνθρωποι, οι οποίοι λένε ότι θα ήθελαν να μετακομίσουν μόνιμα κάπου αλλού.
So if you think about this practically, here's where we are. They've got a site; they're already thinking about this site for the second city. They're putting in place a legal system that could allow for managers to come in, and also an external legal system. One country has already volunteered to let its supreme court be the court of final appeal for the new judicial system there. There's designers and builders of cities who are very interested. They even can bring with them some financing. But the one thing you know they've already solved is that there's lots of tenants. There's lots of businesses that would like to locate in the Americas, especially in a place with a free trade zone, and there's lots of people who'd like to go there. Around the world, there's 700 million people who say they'd like to move permanently someplace else right now.
Υπάρχει ένα εκατομμύριο το χρόνο, που φεύγει από την λατινική Αμερική για να πάει στις ΗΠΑ. Πολλοί από αυτούς είναι ένας πατέρας που πρέπει να αφήσει την οικογένεια του πίσω για να βρει δουλειά, μερικές φορές μια ανύπαντρη μητέρα η οποία πρέπει να πάει να βρει αρκετά λεφτά για να πληρώσει για φαγητό και ένδυση. Δυστυχώς μερικώς φορές είναι ακόμα και παιδιά που προσπαθούν να επανενωθούν, με τους γονείς τους τους οποίους δεν έχουν δει, σε πολλές περιπτώσεις για μια δεκαετία.
There's a million a year who leave Latin America to go to the United States. Many of these are a father who has to leave his family behind to go get a job -- sometimes a single mother who has to get enough money to even pay for food or clothing. Sadly, sometimes there are even children who are trying to get reunited with their parents that they haven't seen, in some cases, for a decade.
Άρα τί είδους ιδέα είναι να σκεφτόμαστε να κτιστούμε μια ολοκαίνουρια πόλη στην Ονδούρα; ή να κτίσουμε μια δωδεκάδα από αυτές, ή 100 από αυτές σε ολόκληρο το κόσμο ; Τί είδους ιδέα είναι να σκεφτόμαστε να επιμένουμε ότι κάθε οικογένεια έχει μια επιλογή πολλών πόλεων οι οποίες ανταγωνίζονται για να προσελκύσουν νέους κατοίκους; Αυτή είναι μια ιδέα που αξίζει να διαδοθεί. Και οι φίλοι μου από την Ονδούρα μου ζήτησαν να πω ευχαριστώ TED.
So what kind of an idea is it to think about building a brand new city in Honduras? Or to build a dozen of these, or a hundred of these, around the world? What kind of an idea is it to think about insisting that every family have a choice of several cities that are competing to attract new residents? This is an idea worth spreading. And my friends from Honduras asked me to say thank you, TED.
(χειροκρότημα)
(Applause)