Όπως θα έχετε μάλλον παρατηρήσει, τα τελευταία χρόνια, πολλά δάση στη Δύση έχουν καεί σε μεγάλες και καταστροφικές πυρκαγιές. Αν είστε σαν κι εμένα -- αυτό το δυτικό τοπίο είναι ο λόγος που η οικογένειά μου κι εγώ μένουμε εδώ. Ως επιστήμονας και πατέρας, ανησυχώ πολύ για το τι αφήνουμε πίσω μας για τα παιδιά μας, και τώρα, τα πέντε εγγόνια μου.
As you've probably noticed, in recent years, a lot of western forests have burned in large and destructive wildfires. If you're like me -- this western landscape is actually why my family and I live here. And as a scientist and a father, I've become deeply concerned about what we're leaving behind for our kids, and now my five grandkids.
Στις ΗΠΑ, μια περιοχή μεγαλύτερη από την πολιτεία του Όρεγκον έχει καεί μόνο μέσα στα τελευταία 10 χρόνια. και δεκάδες χιλιάδες σπίτια έχουν καταστραφεί. Ο αριθμός καμμένων στρεμμάτων και κατεστραμμένων σπιτιών αυξάνονται σταθερά τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, και οι μεμονωμένες πυρκαγιές που είναι μεγαλύτερες από 100.000 στρέμματα -- αυξάνονται. Αυτές τις ονομάζουμε «μεγα-πυρκαγιές». Οι μεγα-πυρκαγιές είναι αποτέλεσμα του τρόπου που έχουμε διαχειριστεί αυτό το δυτικό τοπίο τα τελευταία 150 χρόνια σε ένα σταθερά θερμαινόμενο κλίμα. Μεγάλο μέρος της καταστροφής που βλέπουμε τώρα θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί.
In the US, an area that's larger than the state of Oregon has burned in just the last 10 years, and tens of thousands of homes have been destroyed. Acres burned and homes destroyed have steadily increased over the last three decades, and individual fires that are bigger than 100,000 acres -- they're actually on the rise. These are what we call "megafires." Megafires are the result of the way we've managed this western landscape over the last 150 years in a steadily warming climate. Much of the destruction that we are currently seeing could actually have been avoided.
Έχω περάσει όλη μου την καριέρα μελετώντας αυτά τα δυτικά τοπία, και η επιστήμη είναι ξεκάθαρη: αν δεν αλλάξουμε κάποιες από τις συνήθειες διαχείρισης πυρκαγιών, θα χάσουμε πολλά περισσότερα από τα αγαπημένα μας δάση. Κάποια δεν θα ανακάμψουν κατά τη διάρκεια της ζωής μας ή της ζωής των παιδιών μου. Ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσουμε κάποιες σκληρές αλήθειες σχετικά με τις πυρκαγιές, και να καταλάβουμε ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε καλύτερα με αυτές και να αλλάξουμε τον τρόπο που φτάνουν στα δάση μας, στα σπίτια μας και στις κοινότητές μας.
I've spent my entire career studying these western landscapes, and the science is pretty clear: if we don't change a few of our fire-management habits, we're going to lose many more of our beloved forests. Some won't recover in our lifetime or my kids' lifetime. It's time we confront some tough truths about wildfires, and come to understand that we need to learn to better live with them and change how they come to our forests, our homes and our communities.
Γιατί συμβαίνει λοιπόν αυτό; Γι' αυτό θέλω να σας μιλήσω σήμερα. Βλέπετε αυτό το δάσος; Δεν είναι όμορφο; Τα δάση που βλέπουμε σήμερα δεν μοιάζουν καθόλου με τα δάση πριν από 100 ή 150 χρόνια. Ευτυχώς, πάρθηκαν πανοραμικές φωτογραφίες τη δεκαετία του 1930 από χιλιάδες παρατηρητήρια σε βουνοκορφές της Δύσης, και μας δείχνουν μια καλή προσέγγιση του δάσους που κληρονομήσαμε. Η καλύτερη λέξη για να περιγράψουμε τα δάση του παρελθόντος είναι «ανομοιόμορφα». Το ιστορικό δασικό τοπίο ήταν ένα συνεχώς εξελισσόμενο τοπίο με μπαλώματα με ανοικτά και κλειστά τμήματα δάσους όλων των ηλικιών και υπήρχαν τόσες αποδείξεις πυρκαγιών. Οι περισσότερες πυρκαγιές ήταν πολύ μικρές με βάση τα σημερινά δεδομένα. Και είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι αυτό το τοπίο ήταν ανοικτό, με λειβάδια και ανοικτά τμήματα δάσους, και ήταν το γρασίδι στα λιβάδια και η χλόη κάτω από τα δέντρα των ανοικτών τμημάτων δάσους που έφερναν τις πυρκαγιές στα δάση.
So why is this happening? Well, that's what I want to talk to you about today. You see this forest? Isn't it beautiful? Well, the forests that we see today look nothing like the forests of 100 or 150 years ago. Thankfully, panoramic photos were taken in the 1930s from thousands of western mountaintop lookouts, and they show a fair approximation of the forest that we inherited. The best word to describe these forests of old is "patchy." The historical forest landscape was this constantly evolving patchwork of open and closed canopy forests of all ages, and there was so much evidence of fire. And most fires were pretty small by today's standards. And it's important to understand that this landscape was open, with meadows and open canopy forests, and it was the grasses of the meadows and in the grassy understories of the open forest that many of the wildfires were carried.
Κι άλλες δυνάμεις λειτουργούσαν για τη δημιουργία των μπαλωμάτων: για παράδειγμα, η τοπογραφία, το αν ένα μέρος κοιτά προς τον βορρά ή τον νότο ή αν είναι στην κορυφογραμμή ή στο χαμηλότερο μέρος της κοιλάδας, το υψόμετρο, σε ποιο ύψος του βουνού βρίσκεται, και ο καιρός, αν ένα μέρος εκτίθεται σε πολύ χιόνι και πολλή βροχή, ηλιοφάνεια και ζεστασιά. Όλα αυτά δούλεψαν συνεργατικά για να σχηματίσουν τον τρόπο που μεγάλωσε το δάσος.
There were other forces at work, too, shaping this historical patchwork: for example, topography, whether a place faces north or south or it's on a ridge top or in a valley bottom; elevation, how far up the mountain it is; and weather, whether a place gets a lot of snow and rain, sunlight and warmth. These things all worked together to shape the way the forest grew.
Ο τρόπος που μεγάλωσε το δάσος σχημάτισε τον τρόπο που συμπεριφερόταν η φωτιά στο τοπίο. Υπήρχε επικοινωνία ανάμεσα στους σχηματισμούς και τις διαδικασίες. Μπορείτε να δείτε το νέο, στεγνό δάσος. Τα δέντρα έχουν μεγαλώσει ανοικτά και αρκετά μακριά το ένα από το άλλο. Οι πυρκαγιές εδώ ήταν συνήθεις, και όταν συνέβαιναν, δεν ήταν τόσο σοβαρές, ενώ ψηλότερα πάνω στο βουνό, στα υγρά και κρύα δάση, τα δέντρα ήταν πιο πυκνά και οι πυρκαγιές λιγότερο συχνές, αλλά όταν συνέβαιναν, ήταν αρκετά πιο σοβαρές. Αυτά τα διαφορετικά είδη δασών, τα περιβάλλοντα στα οποία μεγάλωσαν και η δριμύτητα της φωτιάς -- όλα συνεργάστηκαν για να σχηματίσουν αυτό το ιστορικό τοπίο με τα μπαλώματα. Υπήρχε τόση πολλή ενέργεια σε αυτό το τοπίο με τα μπαλώματα. Μας εφοδίασε με έναν φυσικό μηχανισμό για να αποφευχθεί η εξάπλωση των μελλοντικών πυρκαγιών στο τοπίο. Με το που καιγόταν ένα τμήμα του δάσους, βοηθούσε στο να σταματήσει η εξάπλωση της φωτιάς στο τοπίο. Ένας τρόπος για να το σκεφτεί κανείς είναι τα καμμένα τμήματα βοήθησαν το υπόλοιπο δάσος να είναι δάσος.
And the way the forest grew shaped the way fire behaved on the landscape. There was crosstalk between the patterns and the processes. You can see the new dry forest. Trees were open grown and fairly far apart. Fires were frequent here, and when they occurred, they weren't that severe, while further up the mountain, in the moist and the cold forests, trees were more densely grown and fires were less frequent, but when they occurred, they were quite a bit more severe. These different forest types, the environments that they grew in and fire severity -- they all worked together to shape this historical patchwork. And there was so much power in this patchwork. It provided a natural mechanism to resist the spread of future fires across the landscape. Once a patch of forest burned, it helped to prevent the flow of fire across the landscape. A way to think about it is, the burned patches helped the rest of the forest to be forest.
Ας προσθέσουμε και τους ανθρώπους. Για 10.000 χρόνια, οι Ιθαγενείς Αμερικάνοι ζούσαν σε αυτό το τοπίο, και το έκαψαν εκ προθέσεως -- πολύ. Έκαψαν λιβάδια και αραίωσαν συγκεκριμένα δάση χρησιμοποιώντας φωτιά ώστε να παράξουν περισσότερο φαγητό. Χρησιμοποίησαν τη φωτιά για να αυξήσουν τη βόσκηση για τα ελάφια, τα μεγάλα ελάφια και τους βίσονες που κυνηγούσαν. Και πιο σημαντικά, βρήκαν ότι αν έκαιγαν την άνοιξη και το φθινόπωρο, μπορούσαν να αποφύγουν τις ανεξέλεγκτες πυρκαγιές του καλοκαιριού.
Let's add humans to the mix. For 10,000 years, Native Americans lived on this landscape, and they intentionally burned it -- a lot. They used fire to burn meadows and to thin certain forests so they could grow more food. They used fire to increase graze for the deer and the elk and the bison that they hunted. And most importantly, they figured out if they burned in the spring and the fall, they could avoid the out-of-control fires of summer.
Η ευρωπαϊκή αποίκηση συνέβη αρκετά αργότερα, στα μέσα του 19ου αιώνα και μέχρι τη δεκαετία του 1880, η βόσκηση ζώων κτηνοτροφίας είχε αυξηθεί ραγδαία. Αν το σκεφτείτε, τα βοοειδή και τα πρόβατα έτρωγαν το γρασίδι που ήταν ο μεταφορέας των πυρκαγιών του παρελθόντος, και αυτό απέτρεψε τις κάποτε συχνότερες πυρκαγιές από το να αραιώνουν τα δάση και να καίνε το νεκρό ξύλο. Αργότερα ήρθαν δρόμοι και σιδηρόδρομοι και λειτούργησαν ως ισχυροί πυροσβέστες, διακόπτοντας ακόμα περισσότερο την εξάπλωση της φωτιάς στο τοπίο.
European settlement -- it occurred much later, in the mid-1800s, and by the 1880s, livestock grazing was in high gear. I mean, if you think about it, the cattle and the sheep ate the grasses which had been the conveyer belt for the historical fires, and this prevented once-frequent fires from thinning out trees and burning up dead wood. Later came roads and railroads, and they acted as potent firebreaks, interrupting further the flow of fire across this landscape.
Και τότε έγινε κάτι που προκάλεσε μια ξαφνική περιστροφή στην κοινωνία μας. Το 1910, έγινε μια τεράστια πυρκαγιά. Είχε το ίδιο μέγεθος με την πολιτεία του Κονέκτικατ. Την ονομάσαμε «Το Μεγάλο Κάψιμο». Επεκτάθηκε από την ανατολική Ουάσινγκτον μέχρι τη δυτική Μοντάνα, και μέσα σε μερικές μέρες, έκαψε τρία εκατομμύρια στρέμματα, καταβρόχθισε αρκετές πόλεις και σκότωσε 87 ανθρώπους. Οι περισσότεροι ήταν πυροσβέστες.
And then something happened which caused a sudden pivot in our society. In 1910, we had a huge wildfire. It was the size of the state of Connecticut. We called it "the Big Burn." It stretched from eastern Washington to western Montana, and it burned, in a few days, three million acres, devoured several towns, and it killed 87 people. Most of them were firefighters.
Λόγω του Μεγάλου Καψίματος, οι πυρκαγιές έγιναν ο Νούμερο Ένα εχθρός και αυτό σχημάτισε τον τρόπο που θα σκεφτόμαστε για τις πυρκαγιές στην κοινωνία μας για τα επόμενα εκατό χρόνια. Από τότε και έπειτα, η Δασική Υπηρεσία, μόλις πέντε χρόνια μετά την ίδρυσή της, ανέλαβε την ευθύνη της κατάσβεσης όλων των πυρκαγιών στα 193 εκατομμύρια στρέμματα δημοσίων εδαφών, και ανέλαβαν αυτή την ευθύνη με μεγάλη σοβαρότητα. Ανέπτυξαν αυτήν την απαράμιλλη ικανότητα κατάσβεσης πυρκαγιών, και έσβηναν 95 με 98 τοις εκατό των ετήσιων πυρκαγιών στις ΗΠΑ. Από αυτό το σημείο και μετά, ήταν η κατάπνιξη της φωτιάς και όχι οι πυρκαγιές που θα γινόταν ο κύριος παράγοντας σχηματισμού των δασών μας.
Because of the Big Burn, wildfire became public enemy number one, and this would shape the way that we would think about wildfire in our society for the next hundred years. Thereafter, the Forest Service, just five years young at the time, was tasked with the responsibility of putting out all wildfires on 193 million acres of public lands, and they took this responsibility very seriously. They developed this unequaled ability to put fires out, and they put out 95 to 98 percent of all fires every single year in the US. And from this point on, it was now fire suppression and not wildfires that would become a prime shaper of our forests.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ξεκίνησε η συγκομιδή ξυλείας στη Δύση, και η ξυλεία αφαίρεσε τα μεγάλα και τα γερασμένα δέντρα. Αυτοί ήταν οι επιζώντες μετά από αιώνες πυρκαγιών. Το δάσος ξαναγέμισε. Μικρά, λεπτόφλοια, ευαίσθητα σε φωτιές δέντρα γέμισαν τα κενά, και τα δάση μας έγιναν πιο πυκνά, με δέντρα τόσο κοντά μεταξύ τους που ακουμπούσαν το ένα το άλλο.
After World War II, timber harvesting got going in the west, and the logging removed the large and the old trees. These were survivors of centuries of wildfires. And the forest filled in. Thin-barked, fire-sensitive small trees filled in the gaps, and our forests became dense, with trees so layered and close together that they were touching each other.
Οπότε οι πυρκαγιές μπλοκαρίστηκαν ακούσια από τους δρόμους και τους σιδηρόδρομους, τα βοοειδή και τα πρόβατα έφαγαν το γρασίδι και τότε ήρθε η καταστολή των πυρκαγιών και η ξυλεία, η αφαίρεση μεγάλων δέντρων, και ξέρετε τι συνέβη; Όλοι αυτοί οι παράγοντες δούλεψαν συνεργατικά ώστε να επιτρέψουν στο δάσος να γεμίσει τα κενά, δημιουργώντας αυτό που αποκαλώ τη σημερινή επιδημία των δέντρων.
So fires were unintentionally blocked by roads and railroads, the cattle and sheep ate the grass, then along comes fire suppression and logging, removing the big trees, and you know what happened? All these factors worked together to allow the forest to fill in, creating what I call the current epidemic of trees.
(Γέλια)
(Laughter)
Φοβερό ε;
Go figure.
(Γέλια)
(Laughter)
Πιο πολλά δέντρα από αυτά που μπορεί να υποστηρίξει το τοπίο.
More trees than the landscape can support.
Οπότε όταν συγκρίνετε το πως ήταν τα δάση πριν από 100 χρόνια και σήμερα, η αλλάγή είναι πραγματικά αξιοσημείωτη. Παρατηρήστε πως έχουν γεμίσει όλα τα μπαλώματα. Ξηρές νότιες πλαγιές -- τώρα είναι καλυμμένες με δέντρα. Το τοπίο με τα μπαλώματα που είχε σχηματιστεί από τις κατά κύριο λόγο μικρές και μεσαίες πυρκαγιές έχει γεμίσει. Βλέπετε αυτήν την κουβέρτα από δέντρα; Μετά από μόλις 150 χρόνια, έχουμε ένα πυκνό δάσος.
So when you compare what forests looked like 100 years ago and today, the change is actually remarkable. Notice how the patchwork has filled in. Dry south slopes -- they're now covered with trees. A patchwork that was once sculptured by mostly small and sort of medium-sized fires has filled in. Do you see the blanket of trees? After just 150 years, we have a dense carpet of forest.
Αλλά υπάρχουν κι άλλα. Επειδή τα δέντρα μεγαλώνουν τόσο κοντά το ένα στο άλλο, και επειδή τα είδη, τα μεγέθη και οι ηλικίες των δέντρων είναι τόσο παρόμοια σε μεγάλες εκτάσεις, οι πυρκαγιές όχι μόνο μεταφέρονται εύκολα από εκτάριο σε εκτάριο, αλλά τώρα, το ίδιο συμβαίνει και με τις ασθένειες και τις επιδημίες των εντόμων, που σκοτώνουν ή μειώνουν τη ζωντάνια αρκετά μεγάλων τμημάτων δάσους πλέον. Και μετά από έναν αιώνα χωρίς φωτιά, τα νεκρά κλαδιά και πεσμένα δέντρα που βρίσκονται στο έδαφος, είναι σε επίπεδα βαρελιών πυρίτιδας.
But there's more. Because trees are growing so close together, and because tree species, tree sizes and ages are so similar across large areas, fires not only move easily from acre to acre, but now, so do diseases and insect outbreaks, which are killing or reducing the vitality of really large sections of forest now. And after a century without fire, dead branches and downed trees on the forest floor, they're at powder-keg levels.
Επιπλέον, τα καλοκαίρια μας γίνονται όλο και πιο ζεστά και πιο στεγνά και πιο ανεμώδη. Η εποχή των πυρκαγιών είναι τώρα 40 με 80 ημέρες πιο μεγάλη κάθε χρόνο. Λόγω αυτού, οι κλιματολόγοι προβλέπουν ότι η περιοχή που έχει καεί από το 2000 θα διπλασιαστεί ή τριπλασιαστεί μέσα στις επόμενες τρεις δεκαετίες.
What's more, our summers are getting hotter and they're getting drier and they're getting windier. And the fire season is now 40 to 80 days longer each year. Because of this, climatologists are predicting that the area burned since 2000 will double or triple in the next three decades.
Και εμείς χτίζουμε σπίτια στη μέση όλων αυτών. Δύο πρόσφατα δημοσιευμένες μελέτες μας λένε ότι πάνω από 60 τοις εκατό όλων των νέων κατοικιών χτίζονται σε αυτόν τον εύφλεκτο και επικίνδυνο χαμό. Οπότε όταν συμβαίνει μια πυρκαγιά, μεγάλες περιοχές μπορούν πραγματικά να καούν ολοσχερώς.
And we're building houses in the middle of this. Two recently published studies tell us that more than 60 percent of all new housing starts are being built in this flammable and dangerous mess. So when we do get a fire, large areas can literally go up in smoke.
Πώς αισθάνεστε τώρα για αυτή την εικόνα του δάσους που σας έδειξα στην αρχή; Εμένα με τρομάζει απίστευτα.
How do you feel now about the forest image that I first showed you? It scares the heck out of me.
Τι κάνουμε λοιπόν τώρα; Πρέπει να αποκαταστήσουμε τη δύναμη του τοπίου με τα μπαλώματα. Πρέπει να βάλουμε τον σωστό τύπο φωτιάς πίσω στο οικοσύστημα. Έτσι μπορούμε να αλλάξουμε το μέγεθος της δριμύτητας πολλών μελλοντικών πυρκαγιών. Και το αισιόδοξο πράγμα είναι ότι έχουμε τα εργαλεία και τη γνώση του πώς να το κάνουμε αυτό.
So what do we do? We need to restore the power of the patchwork. We need to put the right kind of fire back into the system again. It's how we can resize the severity of many of our future fires. And the silver lining is that we have tools and we have know-how to do this.
Ας δούμε μερικά από τα εργαλεία. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε επιλεκτικό κάψιμο για να αραιώσουμε τα δέντρα και να κάψουμε τα νεκρά καύσιμα. Αυτό το κάνουμε για να τα μειώσουμε συστηματικά και να τα κρατάμε μειωμένα. Και τι θα κάνει αυτό; Θα δημιουργήσει καμμένα μπαλώματα στο τοπίο που θα αντισταθούν στη ροή των μελλοντικών πυρκαγιών. Μπορούμε να συνδυάσουμε μηχανική αραίωση με κάποιες από αυτές τις αγωγές εκεί που πρέπει να γίνει κάτι τέτοιο, και να δεσμεύσουμε κάποια εμπορική αξία και ίσως να εγγυηθούμε κάποιες από αυτές τις αγωγές, ειδικά γύρω από τις αστικές περιοχές. Τα καλύτερα νέα είναι ότι το ελεγχόμενο κάψιμο δημιουργεί πολύ λιγότερο καπνό από ό,τι οι πυρκαγιές. Ούτε καν τις πλησιάζει.
Let's look at some of the tools. We can use prescribed burning to intentionally thin out trees and burn up dead fuels. We do this to systematically reduce them and keep them reduced. And what is that going to do? It's going to create already-burned patches on the landscape that will resist the flow of future fires. We can combine mechanical thinning with some of these treatments where it's appropriate to do so, and capture some commercial value and perhaps underwrite some of these treatments, especially around urban areas. And the best news of all is that prescribed burning produces so much less smoke than wildfires do. It's not even close.
Αλλά υπάρχει ένα εμπόδιο: ο καπνός από ελεγχόμενο κάψιμο βρίσκεται υπό τον έλεγχο των κανόνων ποιότητας αέρα ως μια αποφευκτή ενόχληση. Αλλά ο καπνός από τις πυρκαγιές; Αυτός απλά περνάει τον έλεγχο. Βγάζει νόημα, έτσι; (Γέλια) Ξέρετε λοιπόν τι συμβαίνει; Πραγματοποιούμε ελάχιστο ελεγχόμενο κάψιμο, και συνεχώς εισπνέουμε καπνό τα καλοκαίρια από τις μεγα-πυρκαγιές. Πρέπει όλοι να δουλέψουμε μαζί για να το αλλάξουμε αυτό.
But there's a hitch: prescribed burning smoke is currently regulated under air quality rules as an avoidable nuisance. But wildfire smoke? It simply gets a pass. Makes sense, doesn't it? (Laughs) So you know what happens? We do far too little prescribed burning, and we continually eat smoke in the summers from megafires. We all need to work together to get this changed.
Τέλος, υπάρχουν και οι ελεγχόμενες πυρκαγιές. Αντί να σβήνουμε όλες τις πυρκαγιές, πρέπει να βάλουμε μερικές να δουλέψουν ώστε να αραιώσουν τα δάση και να μειώσουν τα νεκρά καύσιμα. Μπορούμε να τις οδηγήσουμε μέσα στα τοπία όταν κάτι τέτοιο πρέπει να γίνει ώστε να επαναφέρουμε τη δύναμη του τοπίου με τα μπαλώματα.
And finally, there's managed wildfires. Instead of putting all the fires out, we need to put some of them back to work thinning forests and reducing dead fuels. We can herd them around the landscape when it's appropriate to do so to help restore the power of the patchwork.
Όπως έχετε μάλλον καταλάβει μέχρι τώρα, πρόκειται για ένα κοινωνικό πρόβλημα. Έχει οικολογικές και κλιματολογικές εξηγήσεις, αλλά είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα και θα χρειαστεί να το λύσουμε εμείς οι άνθρωποι. Η δημόσια στήριξη για αυτά τα εργαλεία είναι ελάχιστη. Το επιλεκτικό κάψιμο και οι ελεγχόμενες πυρκαγίες δεν υποστηρίζονται. Θέλουμε όλοι οι πυρκαγιές να εξαφανιστούν ως δια μαγείας και να πάρουν και τον κακό καπνό μαζί τους, έτσι δεν είναι; Αλλά δεν υπάρχει μέλλον χωρίς πολλή φωτιά και πολύ καπνό. Αυτή η επιλογή δεν υπάρχει. Μέχρι εμείς, οι ιδιοκτήτες δημόσιας γης, να θέσουμε σαν προτεραιότητα το να κάνουμε κάτι για την παρούσα κατάσταση, θα συνεχίσουμε να χάνουμε ενάντια στις μεγα-πυρκαγιές.
And as you've probably figured out by now, this is actually a social problem. It's got ecological and climate explanations, but it's a social problem, and it will take us humans to solve it. Public support for these tools is poor. Prescribed burning and managed wildfires are not well-supported. We actually all simply want fires to magically go away and take that pesky smoke with them, don't we? But there is no future without lots of fire and lots of smoke. That option is actually not on the table. Until we, the owners of public lands, make it our high priority to do something about the current situation, we're going to experience continued losses to megafires.
Οπότε πρέπει εμείς να κάνουμε κάτι. Μπορούμε να μεταφέρουμε αυτό το μήνυμα στους νομοθέτες μας, σε ανθρώπους που μπορούν να μας βοηθήσουν να ελέγξουμε τις πυρκαγιές μας και τα δάση μας. Αν δεν πετύχουμε, τότε που θα πηγαίνετε να παίξετε όταν τα αγαπημένα σας μέρη έχουν καεί και γίνει μαύρα; Πού θα πάτε για να ανασάνετε βαθιά και αργά;
So it's up to us. We can spread this message to our lawmakers, folks who can help us manage our fires and our forests. If we're unsuccessful, where will you go to play when your favorite places are burned black? Where will you go to breathe deep and slow?
Ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)