The humanitarian model has barely changed since the early 20th century. Its origins are firmly rooted in the analog age. And there is a major shift coming on the horizon. The catalyst for this change was the major earthquake that struck Haiti on the 12th of January in 2010. Haiti was a game changer. The earthquake destroyed the capital of Port-au-Prince, claiming the lives of some 320,000 people, rendering homeless about 1.2 million people. Government institutions were completely decapitated, including the presidential palace. I remember standing on the roof of the Ministry of Justice in downtown Port-au-Prince. It was about two meters high, completely squashed by the violence of the earthquake.
Засоби гуманітарної допомоги майже не змінилися від початку 20-го століття. Вони міцно вкорінилися в епосі аналогових пристроїв. Зараз ми бачимо наближення суттєвих змін. Каталізатором цих змін був сильний землетрус на Гаїті 12-го грудня 2010 року. Ці події на Гаїті стали переломними в історії. Землетрус зруйнував столицю Порт-о-Пренс, забравши при цьому життя 320 000 людей, а також залишивши без домівок близько 1,2 мільйонів людей. Держава залишилася без урядових будівель, в тому числі й без президентського палацу. Пам'ятаю, як стояв на даху Міністерства юстиції в діловому центрі Порт-о-Пренс. Він був майже два метри заввишки, повністю знищений силою землетрусу.
For those of us on the ground in those early days, it was clear for even the most disaster-hardened veterans that Haiti was something different. Haiti was something we hadn't seen before. But Haiti provided us with something else unprecedented. Haiti allowed us to glimpse into a future of what disaster response might look like in a hyper-connected world where people have access to mobile smart devices.
Ті з нас, хто перебував на місці подій в перші дні, навіть найбільш загартовані ветерани землетрусів усвідомили, що на Гаїті трапилося щось незвичне. Ми стали свідками раніше небаченого. Але Гаїті дав нам ще дещо, дещо безпрецедентне: Гаїті дозволив нам заглянути у майбутнє, і побачити можливу реакцію на природне лихо у нашому світі інтернет-технологій, де люди мають доступ до портативних мобільних ґаджетів.
Because out of the urban devastation in Port-au-Prince came a torrent of SMS texts -- people crying for help, beseeching us for assistance, sharing data, offering support, looking for their loved ones. This was a situation that traditional aid agencies had never before encountered. We were in one of the poorest countries on the planet, but 80 percent of the people had mobile devices in their hands. And we were unprepared for this, and they were shaping the aid effort.
Із зруйнованого міста Порт-о-Пренс ринув потік смс-повідомлень - люди благали про порятунок, просили допомогти їм, ділилися інформацією, пропонували підтримку, продовжували шукати своїх рідних і коханих. Трапилася ситуція, з якою гуманітарні організації ще не стикалися. Хоча це одна з найбідніших країн планети, у 80 відсотків людей були мобільні телефони в руках. Ми не були готові до такого, а гуманітарна допомога видозмінювалася.
Outside Haiti also, things were looking different. Tens of thousands of so-called digital volunteers were scouring the Internet, converting tweets that had already been converted from texts and putting these into open-source maps, layering them with all sorts of important information -- people like Crisis Mappers and Open Street Map -- and putting these on the Web for everybody -- the media, the aid organizations and the communities themselves -- to participate in and to use.
За межами Гаїті теж все виглядало інакше. Десятки тисяч так званих цифрових волонтерів прочісували інтернет, конвертували дописи із Twitter, які конвертувалися на основі смс, розміщували їх на відкритих онлайн-мапах, додаючи всю необхідну інформацію - люди з "Кризових картографів" та "Відкритої мапи вулиць" завантажували це в мережу для всіх, щоб ЗМІ і гуманітарні організації долучалися та користувалися цим.
Back in Haiti, people were increasingly turning to the medium of SMS. People that were hungry and hurting were signaling their distress, were signaling their need for help. On street sides all over Port-au-Prince, entrepreneurs sprung up offering mobile phone charging stations. They understood more than we did people's innate need to be connected.
На Гаїті люди все більше користувалися смс-повідомленнями. Голодні та травмовані люди повідомляли про своє нещастя, просили про допомогу. Всюди на вулицях Порт-о-Пренс раптом з'явилися підприємці, які пропонували зарядити мобільні телефони. На відміну від нас, вони краще розуміли природну потребу людей залишатися на зв'язку.
Never having been confronted with this type of situation before, we wanted to try and understand how we could tap into this incredible resource, how we could really leverage this incredible use of mobile technology and SMS technology. We started talking with a local telecom provider called Voilà, which is a subsidiary of Trilogy International. We had basically three requirements. We wanted to communicate in a two-way form of communication. We didn't want to shout; we needed to listen as well. We wanted to be able to target specific geographic communities. We didn't need to talk to the whole country at the same time. And we wanted it to be easy to use.
Ніколи не стикаючись з такою ситуацією раніше, ми намагалися зрозуміти, як проникнути в цей дивовижний ресурс та як скористатися неймовірною технологією мобільного зв'язку та текстових повідомлень. Ми розпочали переговори із місцевим мобільним оператором Voilà, який є дочірньою компанією міжнародного оператора Trilogy International. У нас було три основних вимоги. Ми хотіли мати можливість двостороннього спілкування. Ми не хотіли кричати; водночас, прагнули можливості почути. Нам хотілося мати змогу передавати сигнал до конкретних місцевих громад. Не було потреби у комунікації зі всією країною одразу. Ще ми хотіли, щоб ця система була простою у користуванні.
Out of this rubble of Haiti and from this devastation came something that we call TERA -- the Trilogy Emergency Response Application -- which has been used to support the aid effort ever since. It has been used to help communities prepare for disasters. It has been used to signal early warning in advance of weather-related disasters. It's used for public health awareness campaigns such as the prevention of cholera. And it is even used for sensitive issues such as building awareness around gender-based violence.
Із цих руїн та спустошення виникло те, що ми називаємо TERA - мобільний додаток для надзвичайних подій, який відтоді використовувався для надання допомоги у майбутньому. Він допомагає громадам підготуватися до природних лих. Він забезпечує своєчасне попередження погодних катаклізмів. Його використовують з метою запобігання різним захворюванням, наприклад, холери. Його навіть застосовують у таких делікатних питаннях, як інформування щодо насильства на ґрунті гендерної нерівності.
But does it work? We have just published an evaluation of this program, and the evidence that is there for all to see is quite remarkable. Some 74 percent of people received the data. Those who were intended to receive the data, 74 percent of them received it. 96 percent of them found it useful. 83 percent of them took action -- evidence that it is indeed empowering. And 73 percent of them shared it.
Але чи це щось дає? Ми якраз опублікували аналіз даних щодо цієї програми, і як ви бачите, результат є очевидний. Приблизно 74 відсотків людей отримали надіслану інформацію. З усіх, кому вона призначалася, її отримали 74 відсотки. З них - 96 відсотків вважали її корисною. А 83 відсотки - почали діяти, що не може не надихати. 73 відсотки поділилися із ближніми.
The TERA system was developed from Haiti with support of engineers in the region. It is a user-appropriate technology that has been used for humanitarian good to great effect. Technology is transformational. Right across the developing world, citizens and communities are using technology to enable them to bring about change, positive change, in their own communities. The grassroots has been strengthened through the social power of sharing and they are challenging the old models, the old analog models of control and command.
Система TERA бере свій початок з Гаїті та підтримки місцевих інженерів. Ця дружня для користувача технологія є дуже ефективною в гуманітарній допомозі. Технологія є трансформаційною силою. У країнах, що розвиваються, жителі та громади використовують технології для того, щоб досягти змін, позитивних зрушень у своїх осередках. Прості люди перестають бути слабкими завдяки можливості ділитися один із одним, і вони заперечують моделі старого зразка, моделі аналогової епохи з їхніми управлінням та командуванням.
One illustration of the transformational power of technology is in Kibera. Kibera is one of Africa's largest slums. It's on the outskirts of Nairobi, the capital city of Kenya. It's home to an unknown number of people -- some say between 250,000 and 1.2 million. If you were to arrive in Nairobi today and pick up a tourist map, Kibera is represented as a lush, green national park devoid of human settlement.
Одним із прикладів такої трансформації можна назвати Кіберу. Це чи не найбільші нетрі в Африці. Вони знаходяться на околиці Найробі, столиці Кенії. Ніхто не знає, скільки там живе людей. Кажуть, що десь між 250 000 й 1,2 мільйона. Якби ви сьогодні приїхали в Найробі та взяли в руки туристичну мапу, ви би побачили на ній Кіберу як квітучий і зелений національний парк, а не густо заселену територію.
Young people living in Kibera in their community, with simple handheld devices, GPS handheld devices and SMS-enabled mobile phones, have literally put themselves on the map. They have collated crowd-sourced data and rendered the invisible visible. People like Josh and Steve are continuing to layer information upon information, real-time information, Tweet it and text it onto these maps for all to use. You can find out about the latest impromptu music session. You can find out about the latest security incident. You can find out about places of worship. You can find out about the health centers. You can feel the dynamism of this living, breathing community. They also have their own news network on YouTube with 36,000 viewers at the moment.
Молодь Кібери у своїй спільноті, з простими мобільними засобами, такими як GPS-навігатори та мобільні телефони, буквально розмістили себе на мапі. Було зібрано загальнодоступні дані, таємне стало явним. Такі люди, як Джош і Стів, продовжують нашаровувати інформацію у реальному часі, публікують її в Твіттері та на мапах для загального користування. Ви можете дізнатися про останні концерти імпровізаційної музики. Про нещодавні випадки порушення безпеки. Можна дізнатися про різні храми. Медичні центри. Загалом можна відчути динамізм цієї живої спільноти. Також у них є канал новин на сайті Youtube із 36 000 підписників на даний момент.
They're showing us what can be done with mobile, digital technologies. They're showing that the magic of technology can bring the invisible visible. And they are giving a voice to themselves. They are telling their own story, bypassing the official narrative.
Вони демонструють нам, що можна робити завдяки мобільним і цифровим технологіям. Це показує нам магію технології, яка таємне робить явним. Тепер інші можуть їх почути. Вони діляться своїми власними історіями поза офіційними інформаційними ресурсами.
And we're seeing from all points on the globe similar stories. In Mongolia for instance, where 30 percent of the people are nomadic, SMS information systems are being used to track migration and weather patterns. SMS is even used to hold herder summits from remote participation. And if people are migrating into urban, unfamiliar, concrete environments, they can also be helped in anticipation with social supporters ready and waiting for them based on SMS knowledge. In Nigeria, open-source SMS tools are being used by the Red Cross community workers to gather information from the local community in an attempt to better understand and mitigate the prevalence of malaria. My colleague, Jason Peat, who runs this program, tells me it's 10 times faster and 10 times cheaper than the traditional way of doing things.
Подібне ми спостерігаємо по всьому світу. До прикладу, у Монголії, де 30 відсотків населення є кочовим, аналіз смс-повідомлень використовується, щоб стежити за міграцією і погодою. Смс-повідомлення є засобом для організації зібрань пастухів із віддалених територій. А якщо люди мігрують в чуже, урбанізоване, бетонне середовище, їм можуть надати допомогу соціальні працівники, які оперують даними, отриманими із смс. У Ніґерії засоби відкритих джерел інформації аналізу смс-повідомлень застосовуються працівниками товариства Червоного Хреста, щоб збирати інформацію про місцеві громади з метою розуміння процесів та зменшення темпів поширення малярії. Мій колега, Джейсон Піт, який керує цією програмою, каже, що це в 10 разів швидше й дешевше, ніж традиційні методи, до яких ми звикли.
And not only is it empowering to the communities, but really importantly, this information stays in the community where it is needed to formulate long-term health polices. We are on a planet of seven billion people, five billion mobile subscriptions. By 2015, there will be three billion smartphones in the world. The U.N. broadband commission has recently set targets to help broadband access in 50 percent of the Developing World, compared to 20 percent today. We are hurtling towards a hyper-connected world where citizens from all cultures and all social strata will have access to smart, fast mobile devices.
Це не лише суттєво допомагає громадам, але, що дуже важливо, ця інформація залишається в тих громадах, а це допоможе плануванню політики у сфері охорони здоров'я. На цій планеті 7 мільярдів людей, користувачів мобільного зв'язку - 5 мільярдів. До 2015 року у світі має бути 3 мільярди смартфонів. Комісія ООН з питань комунікацій нещодавно взяла за мету допомогти встановити швидкісний інтернет у 50 відсотках країн, які розвиваються, порівняно із теперішніми 20 відсотками. Ми наближаємося до реальності, в якій інтернет є всюдисущим, а представники всіх культур та соціальних прошарків матимуть доступ до потужних ґаджетів.
People are understanding, from Cairo to Oakland, that there are new ways to come together, there are new ways to mobilize, there are new ways to influence. A transformation is coming which needs to be understood by the humanitarian structures and humanitarian models. The collective voices of people needs to be more integrated through new technologies into the organizational strategies and plans of actions and not just recycled for fundraising or marketing. We need to, for example, embrace the big data, the knowledge that is there from market leaders who understand what it means to use and leverage big data.
У всьому світі - від Каїру до Оукленду - розуміють, що є нові шляхи примирення й об'єднання, нові способи мобілізації, а також впливу. Наближається трансформація, яка має бути зрозумілою гуманітарним структурам і моделям. Колективний голос людей потрібно більше інтегрувати з допомогою технологій в організаційні стратегії і плани дій, а не просто обробити їх для збору коштів чи маркетингу. До прикладу, нам потрібно взяти до уваги велику кількість інформації, знання, доступне завдяки ринковим лідерам, які знають, як використовувати та отримувати вигоду з такої кількості даних.
One idea that I'd like you to consider, for instance, is to take a look at our IT departments. They're normally backroom or basement hardware service providers, but they need to be elevated to software strategists. We need people in our organizations who know what it's like to work with big data. We need technology as a core organizational principle. We need technological strategists in the boardroom who can ask and answer the question, "What would Amazon or Google do with all of this data?" and convert it to humanitarian good.
Я б хотів, щоб ви обдумали ще одну річ. Гляньте на наші ІТ-відділи. Зазвичай вони займаються технічним обслуговуванням, а варто було б програмними стратегіями. Гуманітарним організаціям бракує людей, які вміють працювати з великими даними. Нам потрібна технологія як центральний організаційний принцип. Серед керівництва мають бути технологічні стратеги, що можуть питати й давати відповідь на питання: "Що б зробили Amazon чи Google, володіючи всією цією інформацією?", та використати це на всезагальне благо.
The possibilities that new digital technologies are bringing can help humanitarian organizations, not only ensure that people's right to information is met, or that they have their right to communicate, but I think in the future, humanitarian organizations will also have to anticipate the right for people to access critical communication technologies in order to ensure that their voices are heard, that they're truly participating, that they're truly empowered in the humanitarian world. It has always been the elusive ideal to ensure full participation of people affected by disasters in the humanitarian effort. We now have the tools. We now have the possibilities. There are no more reasons not to do it. I believe we need to bring the humanitarian world from analog to digital.
Можливості, які приносять нові цифрові технології, можуть допомогти гуманітарним організаціям не лише гарантувати право народу на доступ до інформаціі чи право на спілкування, але й, на мою думку, в майбутньому гуманітарні організації також будуть змушені реалізовувати право людей на доступ до важливих технологій зв'язку, щоб бути впевненими в тому, що людей почуто, що вони справді долучаються і мають можливість впливати на те, що відбувається у світі. Завжди недосяжним ідеалом було забезпечення допомоги усім жертвам катастроф через гуманітарну діяльність. А тепер у нас є засоби. І можливості. І нема жодної причини, щоб цього не робити. Я вважаю, що гуманітарну діяльність варто перенести з аналогової в цифрову.
Thank you very much.
Дуже вам дякую.
(Applause)
(Оплески)