The humanitarian model has barely changed since the early 20th century. Its origins are firmly rooted in the analog age. And there is a major shift coming on the horizon. The catalyst for this change was the major earthquake that struck Haiti on the 12th of January in 2010. Haiti was a game changer. The earthquake destroyed the capital of Port-au-Prince, claiming the lives of some 320,000 people, rendering homeless about 1.2 million people. Government institutions were completely decapitated, including the presidential palace. I remember standing on the roof of the Ministry of Justice in downtown Port-au-Prince. It was about two meters high, completely squashed by the violence of the earthquake.
Den humanitära modellen har knappt förändrats sedan det tidiga 1900-talet. Dess grunder är djupt rotade i den analoga tidsåldern. Och det finns en stor förändring på horisonten. Katalysatorn för den här förändringen var den stora jordbävningen som drabbade Haiti den 12 januari 2010. Haiti förändrade spelreglerna. Jordbävningen som förstörde huvudstaden Port-au-Prince, krävde livet av runt 320,000 människor, och gjorde nästan 1,2 miljoner människor hemlösa. Regeringsbyggnader blev helt ödelagda, presidentspalatset inkluderat. Jag kommer ihåg att jag stod på taket av justitiedepartementet mitt i Port-au-Prince. Det var ungefär två meter högt, helt krossat av jordbävningens kraft.
For those of us on the ground in those early days, it was clear for even the most disaster-hardened veterans that Haiti was something different. Haiti was something we hadn't seen before. But Haiti provided us with something else unprecedented. Haiti allowed us to glimpse into a future of what disaster response might look like in a hyper-connected world where people have access to mobile smart devices.
För oss som var på plats under de första efterföljande dagarna så var det klart att även för de med mest katastroferfarenhet så var Haiti något annorlunda. Haiti var något som vi inte hade sett förut. Men Haiti försedde oss med något annat oväntat. Haiti tillät oss att se in i framtiden av hur katastrofbistånd kan se ut som i en hyperuppkopplad värld där människor har tillgång till mobila smarta enheter.
Because out of the urban devastation in Port-au-Prince came a torrent of SMS texts -- people crying for help, beseeching us for assistance, sharing data, offering support, looking for their loved ones. This was a situation that traditional aid agencies had never before encountered. We were in one of the poorest countries on the planet, but 80 percent of the people had mobile devices in their hands. And we were unprepared for this, and they were shaping the aid effort.
För ur den urbana förstörelsen i Port-au-Prince kom en storm av SMS, människors rop på hjälp, bönfallandes för vårt stöd, delandes information, erbjudandes hjälp, letandes efter deras nära och kära. Det var en situtation som traditionella hjälporganisationer aldrig hade stött på förut. Vi var i ett av de fattigaste länderna på jorden, men 80 procent av befolkningen hade mobila enheter i deras händer. Och vi var oförbredda för det, och de formade hjälpinsatsen.
Outside Haiti also, things were looking different. Tens of thousands of so-called digital volunteers were scouring the Internet, converting tweets that had already been converted from texts and putting these into open-source maps, layering them with all sorts of important information -- people like Crisis Mappers and Open Street Map -- and putting these on the Web for everybody -- the media, the aid organizations and the communities themselves -- to participate in and to use.
Också utanför Haiti så såg saker annorlunda ut. Tiotusentals så kallade digitala voluntärer svepte över Internet, konverterade tweets som redan hade blivit omvandlade från SMS och la in de på open-sourcekartor, och fyllde de med all möjlig viktigt information - människor som Crisis Mappers och Open Street Map - och gjorde de tillgängliga för alla på Internet, media, hjälporganisationer och samhällena själva, för att delta i och använda.
Back in Haiti, people were increasingly turning to the medium of SMS. People that were hungry and hurting were signaling their distress, were signaling their need for help. On street sides all over Port-au-Prince, entrepreneurs sprung up offering mobile phone charging stations. They understood more than we did people's innate need to be connected.
På Haiti så vände sig mäninskor allt mer till att använda SMS. Människor som var hungriga och skadade visade sin nöd, visade sitt behov av hjälp. På gatorna överallt i Port-au-Prince så kom det fram entreprenörer som erbjöd mobila mobilladdningsstationer. De förstod mer än vad vi gjorde, människors inbyggda behov av att vara uppkopplade.
Never having been confronted with this type of situation before, we wanted to try and understand how we could tap into this incredible resource, how we could really leverage this incredible use of mobile technology and SMS technology. We started talking with a local telecom provider called Voilà, which is a subsidiary of Trilogy International. We had basically three requirements. We wanted to communicate in a two-way form of communication. We didn't want to shout; we needed to listen as well. We wanted to be able to target specific geographic communities. We didn't need to talk to the whole country at the same time. And we wanted it to be easy to use.
Eftersom vi aldrig hade stött på den här typen av situation förut så ville vi försöka förstå hur vi kunde använda den här otroliga resursen, hur vi verkligen kunde utnyttja det otroliga användandet av mobil teknologi och SMS. Vi började prata med en lokal telefonoperatör, Voilà, vilket är ett dotterföretag till Trilogy International. Vi hade i grund och botten tre krav. Vi ville kommunicera i en typ av tvåvägskommunikation. Vi ville inte skrika, vi behövde också lyssna. Vi ville kunna rikta in oss på ett specifikt geografiskt samhälle. Vi behövde inte prata med hela landet samtidigt. Och vi ville att det skulle vara enkelt att använda.
Out of this rubble of Haiti and from this devastation came something that we call TERA -- the Trilogy Emergency Response Application -- which has been used to support the aid effort ever since. It has been used to help communities prepare for disasters. It has been used to signal early warning in advance of weather-related disasters. It's used for public health awareness campaigns such as the prevention of cholera. And it is even used for sensitive issues such as building awareness around gender-based violence.
Så från spillrorna av Haiti och den här förstörelsen så kom något som vi kallar TERA Trilogy Emergency Respone Application - vilket har använts för stödja hjälpinsatserna ända sedan dess. Det har använts för att hjälpa samhällen att förbreda för katastrofer. Det har använts för att sända tidiga varningar innan väderrelaterade katastrofer. Det har använts för folkhälsokampanjer som koleraprevention. Och det har även använts för känsliga frågor som att öka medvetenheten om könsrelaterat våld.
But does it work? We have just published an evaluation of this program, and the evidence that is there for all to see is quite remarkable. Some 74 percent of people received the data. Those who were intended to receive the data, 74 percent of them received it. 96 percent of them found it useful. 83 percent of them took action -- evidence that it is indeed empowering. And 73 percent of them shared it.
Men fungerarar det? Vi har just publicerat en utvärdering av det här programmet och beviset som alla kan ta del av är ganska anmärkningsvärt. Ungefär 74 procent av människorna tog emot informationen. Av de som var menade att ta del av informationen, så tog 74 procent emot den. 96 procent fann informationen användbar. 83 procent agerade på den - bevis som verkligen är styrkande. Och 73 procent delade med sig av informationen.
The TERA system was developed from Haiti with support of engineers in the region. It is a user-appropriate technology that has been used for humanitarian good to great effect. Technology is transformational. Right across the developing world, citizens and communities are using technology to enable them to bring about change, positive change, in their own communities. The grassroots has been strengthened through the social power of sharing and they are challenging the old models, the old analog models of control and command.
TERA-systemet utvecklades genom Haiti med stöd från ingenjörer i området. Det är en användarvänlig teknologi som har använts för humanitärt bistånd med stor framgång. Teknologi är transformativ. Tvärs igenom utvecklingsländerna, så använder medborgare och samhällen teknologi för att hjälpa till att skapa förändring, positiv förändring i deras egna samhällen. Gräsrötterna har stärkts genom den sociala kraften av att dela med sig och utmanar de gamla modellerna, de gamla analoga modellerna av kontroll och befäl.
One illustration of the transformational power of technology is in Kibera. Kibera is one of Africa's largest slums. It's on the outskirts of Nairobi, the capital city of Kenya. It's home to an unknown number of people -- some say between 250,000 and 1.2 million. If you were to arrive in Nairobi today and pick up a tourist map, Kibera is represented as a lush, green national park devoid of human settlement.
Ett exempel på den transformativa kraften av teknologi finns i Kibera. Kibera är ett av Afrikas störst slumområden. Det ligger i utkanten av Nairobi, Kenyas huvudstad. Där bor ett okänt antal människor, vissa säger mellan 250,000 och 1,2 miljoner. Om du kommer till Nairobi idag och kollar på en turistkarta, så är Kibera representerat som en grönskande nationalpark utan bebyggelse.
Young people living in Kibera in their community, with simple handheld devices, GPS handheld devices and SMS-enabled mobile phones, have literally put themselves on the map. They have collated crowd-sourced data and rendered the invisible visible. People like Josh and Steve are continuing to layer information upon information, real-time information, Tweet it and text it onto these maps for all to use. You can find out about the latest impromptu music session. You can find out about the latest security incident. You can find out about places of worship. You can find out about the health centers. You can feel the dynamism of this living, breathing community. They also have their own news network on YouTube with 36,000 viewers at the moment.
Unga människor som bor i Kibera har i deras eget samhälle genom att använda enkla handhållna enheter, som GPSer och mobiltelefoner med SMS, bokstavligen satt de själva på kartan. De har samlat så kallad crowdsource information och synliggjort det osynliga. Mäninskor som Josh and Steve fortsätter att ladda upp mer och mer information, realtidsinformation, twittra den och lägga till den på kartorna så att alla kan använda den. Du kan hitta information om den senaste musikkonserten. Du kan hitta information om den senaste säkerhetshändelsen. Du kan hitta information om platser för tillbedjan. Du kan hitta information om hälsokliniker. Du kan känna dynamiken av det här levande samhället. De har också deras eget nyhetsnätverk på YouTube med 36,000 tittare för tillfället.
They're showing us what can be done with mobile, digital technologies. They're showing that the magic of technology can bring the invisible visible. And they are giving a voice to themselves. They are telling their own story, bypassing the official narrative.
De visar oss vad som kan åstadkommas med mobila, digitala teknologier. De visar oss att den otroliga teknologin kan synliggöra det osynliga. Och de ger sig själva en röst. De berättar sin egen historia, utanför det offentliga narrativet.
And we're seeing from all points on the globe similar stories. In Mongolia for instance, where 30 percent of the people are nomadic, SMS information systems are being used to track migration and weather patterns. SMS is even used to hold herder summits from remote participation. And if people are migrating into urban, unfamiliar, concrete environments, they can also be helped in anticipation with social supporters ready and waiting for them based on SMS knowledge. In Nigeria, open-source SMS tools are being used by the Red Cross community workers to gather information from the local community in an attempt to better understand and mitigate the prevalence of malaria. My colleague, Jason Peat, who runs this program, tells me it's 10 times faster and 10 times cheaper than the traditional way of doing things.
Och vi ser liknande exempel från jordens alla hörn. I Mongoliet till exempel, där 30 procent av befolkningen är nomader, så används informationssystem via SMS för att spåra migrations- och vädermönster. SMS används till och med för att hålla herdemöten med fjärranslutning. Och om människor flyttar till urbana, okända, betongmiljöer så kan de också bli hjälpta i förväg av socialt stöd som redan väntar genom SMS-kunskap. I Nigeria så används open-source SMS-verktyg av Röda Korsets hjälparbetare för att samla information från lokala samhällen i ett försök att på ett bättre sätt förstå och lindra förekomsten av malaria. Min kollega, Jason Peat, som driver det här programmet, berättar för mig att det är 10 gånger snabbare och 10 gånger billigare än det traditionella sättet att göra saker.
And not only is it empowering to the communities, but really importantly, this information stays in the community where it is needed to formulate long-term health polices. We are on a planet of seven billion people, five billion mobile subscriptions. By 2015, there will be three billion smartphones in the world. The U.N. broadband commission has recently set targets to help broadband access in 50 percent of the Developing World, compared to 20 percent today. We are hurtling towards a hyper-connected world where citizens from all cultures and all social strata will have access to smart, fast mobile devices.
Och det är inte bara att stärka de här samhällena, utan ännu viktigare att den här informationen stannar i samhället där den behövs för att formulera en långsiktig hälsoplan. Vi är på en planet med sju miljarder människor och fem miljarder mobila abonnemang. År 2015 så kommer det finnas tre miljarder smartphones i världen. FNs bredbandskommission har nyligen satt en målsättning att förbättra tillgången till bredband till 50 procent i utvecklingsländerna, jämfört med dagens 20 procent. Vi slungas mot en hyperuppkopplad värld där medborgare från alla kulturer och sociala klasser kommer att ha tillgång till smarta, snabba mobila enheter.
People are understanding, from Cairo to Oakland, that there are new ways to come together, there are new ways to mobilize, there are new ways to influence. A transformation is coming which needs to be understood by the humanitarian structures and humanitarian models. The collective voices of people needs to be more integrated through new technologies into the organizational strategies and plans of actions and not just recycled for fundraising or marketing. We need to, for example, embrace the big data, the knowledge that is there from market leaders who understand what it means to use and leverage big data.
Människor förstår från Kairo till Oakland att det finns nya sätta att samlas, det finns nya sätt att mobilisera, det finns nya sätt att influera. En förändring kommer som måste förstås av den humanitära strukturen och humanitära modellen. Den kollektiva rösten av de här människorna måste bli mer integrerad genom nya teknologier i organisationella strategier och handlingsplaner och inte bara återanvändas för insamlingar eller marknadsföring. Vi behöver till exempel omfamna den stora informationsbördan, kunskapen som finns hos ledande företag som förstår vad det innebär att använda och utnyttja information.
One idea that I'd like you to consider, for instance, is to take a look at our IT departments. They're normally backroom or basement hardware service providers, but they need to be elevated to software strategists. We need people in our organizations who know what it's like to work with big data. We need technology as a core organizational principle. We need technological strategists in the boardroom who can ask and answer the question, "What would Amazon or Google do with all of this data?" and convert it to humanitarian good.
En idé som jag skulle vilja att ni tänker på till exempel är att ta en titt på våra IT-avdelningar. De är vanligtvis tillhandahållare av hårdvara som arbetar i bakgrunden men de behöver höjas till mjukvarustrategister. Vi behöver människor i våra organisationer som förstår hur det är att arbeta med stora informationsmängder. Vi behöver teknologi som en av våra organisationsgrunder. Vi behöver teknologistrategister i våra styrelserum som kan ställa och svara på frågan, "Vad skulle Amazon eller Google göra med all den här informationen?" och omvandla det till en humanitär tillgång.
The possibilities that new digital technologies are bringing can help humanitarian organizations, not only ensure that people's right to information is met, or that they have their right to communicate, but I think in the future, humanitarian organizations will also have to anticipate the right for people to access critical communication technologies in order to ensure that their voices are heard, that they're truly participating, that they're truly empowered in the humanitarian world. It has always been the elusive ideal to ensure full participation of people affected by disasters in the humanitarian effort. We now have the tools. We now have the possibilities. There are no more reasons not to do it. I believe we need to bring the humanitarian world from analog to digital.
Möjligheterna som den nya digitala teknologin för med sig kan hjälpa humanitära organisation att inte bara försäkra att människors rätt till information möts eller att de har deras rätt till kommunikation, men jag tror att i framtiden så måste humanitära organisation också förutse att rätt människor har tillgång till kritiska kommunikationsteknologier för att se till att deras röster hörs, att de verkligen deltar, att de verkligen är berättigade i den humanitära världen. Det har alltid varit det vaga idealet att försäkra fullt deltagande av människor som påverkats av katastrofer i det humanitära arbetet. Nu har vi verktygen. Nu har vi möjligheterna. Det finns inga fler orsaker för att inte göra det. Jag tror att vi måste omvandla den humanitära världen från analog till digital.
Thank you very much.
Tack så mycket.
(Applause)
(Applåder)