So, can we dare to be optimistic? Well, the thesis of "The Bottom Billion" is that a billion people have been stuck living in economies that have been stagnant for 40 years, and hence diverging from the rest of mankind. And so, the real question to pose is not, "Can we be optimistic?" It's, "How can we give credible hope to that billion people?" That, to my mind, is the fundamental challenge now of development.
Czy odważymy się pozwolić sobie na optymizm? Teza książki „Dolny miliard” jest taka, że miliard ludzi utknęło w martwym punkcie, ponieważ mieszkają w krajach, w których od 40 lat panuje stagnacja gospodarcza i stąd odstają od reszty ludzkości. Zatem prawdziwe pytanie, jakie należy postawić nie brzmi: „Czy możemy być optymistami?”. Brzmi ono: „Jak możemy dać realną nadzieję temu miliardowi ludzi?” I to jest teraz, według mnie, zasadnicze wyzwanie dla rozwoju społeczno-gospodarczego.
What I'm going to offer you is a recipe, a combination of the two forces that changed the world for good, which is the alliance of compassion and enlightened self-interest. Compassion, because a billion people are living in societies that have not offered credible hope. That is a human tragedy. Enlightened self-interest, because if that economic divergence continues for another 40 years, combined with social integration globally, it will build a nightmare for our children. We need compassion to get ourselves started, and enlightened self-interest to get ourselves serious. That's the alliance that changes the world.
Recepta, którą chcę wam zaproponować, to połączenie dwóch sił, które na dobre zmieniają świat, czyli sojusz współczucia i oświeconego egoizmu. Współczucia, ponieważ miliard ludzi żyje w społeczeństwach, które nie dają im wiarygodnej nadziei. To jest ludzka tragedia. Oświeconego egoizmu, ponieważ jeśli te różnice gospodarcze przetrwają następnych 40 lat, w połączeniu z globalną integracją społeczną stworzy to koszmar dla naszych dzieci. Potrzebujemy współczucia, żeby zacząć działać, i oświeconego egoizmu, żeby mieć świadomość powagi sytuacji. To jest przymierze, które zmienia świat.
So, what does it mean to get serious about providing hope for the bottom billion? What can we actually do? Well, a good guide is to think, "What did we do last time the rich world got serious about developing another region of the world?" That gives us, it turns out, quite a good clue, except you have to go back quite a long time. The last time the rich world got serious about developing another region was in the late 1940s. The rich world was you, America, and the region that needed to be developed was my world, Europe. That was post-War Europe.
Co to znaczy potraktować serio zaoferowanie nadziei miliardowi na dnie? Co tak naprawdę możemy zrobić? Warto pomyśleć: „Co takiego zrobiliśmy poprzednim razem, kiedy bogaty świat zajął się na poważnie kwestią rozwoju innego rejonu świata?” To da nam, jak się okazuje, całkiem dobrą wskazówkę, tyle że trzeba się dość daleko cofnąć w czasie. Ostatni raz bogaty świat zajął się na poważnie rozwojem innego regionu pod koniec lat 1940. Bogatym światem byliście wy, Ameryka, a rejonem, który potrzebował pomocy rozwojowej był mój świat, Europa. Była to Europa powojenna.
Why did America get serious? It wasn't just compassion for Europe, though there was that. It was that you knew you had to, because, in the late 1940s, country after country in Central Europe was falling into the Soviet bloc, and so you knew you'd no choice. Europe had to be dragged into economic development.
Dlaczego Ameryka tak się przejęła? Nie chodziło jedynie o współczucie dla Europy, choć i tego nie brakowało. Chodziło o to, że wiedzieliście, że musicie działać, ponieważ pod koniec lat 40. jeden po drugim kraje Europy Środkowej dołączały do sowieckiego bloku, więc wiedzieliście, że nie macie wyjścia. Europę trzeba było koniecznie wciągnąć w rozwój gospodarczy.
So, what did you do, last time you got serious? Well, yes, you had a big aid program. Thank you very much. That was Marshall aid: we need to do it again. Aid is part of the solution. But what else did you do? Well, you tore up your trade policy, and totally reversed it. Before the war, America had been highly protectionist. After the war, you opened your markets to Europe, you dragged Europe into the then-global economy, which was your economy, and you institutionalized that trade liberalization through founding the General Agreement on Tariffs and Trade. So, total reversal of trade policy.
Co zatem zrobiliście poprzednio, kiedy wzięliście sprawy w swoje ręce? Tak więc, mieliście duży program pomocy. Bardzo dziękujemy. Był to program pomocy Plan Marshalla; musimy znowu to zrobić. Pomoc jest częścią rozwiązania. Ale co jeszcze zrobiliście? Odrzuciliście swoją dotychczasową politykę handlową i całkowicie ją odmieniliście. Przed wojną, Ameryka była wysoce protekcjonistyczna. Po wojnie otworzyliście swoje rynki na Europę, wciągnęliście Europę do gospodarki globalnej, jaką wówczas była wasza gospodarka, oraz zinstytucjonalizowaliście tę liberalizację handlu poprzez podpisanie Układu Ogólnego w sprawie Taryf Celnych i Handlu. Całkowite odwrócenie polityki handlowej.
Did you do anything else? Yes, you totally reversed your security policy. Before the war, your security policy had been isolationist. After the war, you tear that up, you put 100,000 troops in Europe for over 40 years. So, total reversal of security policy. Anything else? Yes, you tear up the "Eleventh Commandment" -- national sovereignty. Before the war, you treated national sovereignty as so sacrosanct that you weren't even willing to join the League of Nations. After the war, you found the United Nations, you found the Organization for Economic Cooperation and Development, you found the IMF, you encouraged Europe to create the European Community -- all systems for mutual government support. That is still the waterfront of effective policies: aid, trade, security, governments. Of course, the details of policy are going to be different, because the challenge is different. It's not rebuilding Europe, it's reversing the divergence for the bottom billion, so that they actually catch up. Is that easier or harder? We need to be at least as serious as we were then.
Czy zrobiliście jeszcze coś? Tak: całkowicie zmieniliście swoją politykę bezpieczeństwa. Przed wojną wasza polityka bezpieczeństwa była izolacjonistyczna. Po wojnie odrzuciliście ją, wysłaliście 100 000 żołnierzy do Europy na ponad 40 lat. Zatem całkowite odwrócenie polityki bezpieczeństwa. Czy jeszcze coś? Tak: odrzuciliście Jedenaste Przykazanie -- suwerenność państwa. Przed wojną, traktowaliście suwerenność państwową jako coś tak nienaruszalnego, że nawet nie chcieliście wstąpić do Ligi Narodów. Po wojnie założyliście Narody Zjednoczone, założyliście Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, założyliście Międzynarodowy Fundusz Walutowy, wy także zachęciliście Europę do stworzenia Wspólnoty Europejskiej. Wszystko to systemy wspierania wspólnego rządzenia. Jest to w dalszym ciągu podstawa efektywnej polityki: pomoc, handel, bezpieczeństwo, zarządzanie. Oczywiście szczegółowe zasady tej polityki będą się różnić, ponieważ wyzwanie jest inne. Nie chodzi o odbudowanie Europy, chodzi o odwrócenie dywergencji dla tego dolnego miliarda, tak żeby w końcu mogli nadrobić zaległości. Czy to łatwiej czy trudniej? Musimy potraktować to co najmniej równie poważnie jak wtedy.
Now, today I'm going to take just one of those four. I'm going to take the one that sounds the weakest, the one that's just motherhood and apple pie -- governments, mutual systems of support for governments -- and I'm going to show you one idea in how we could do something to strengthen governance, and I'm going to show you that that is enormously important now. The opportunity we're going to look to is a genuine basis for optimism about the bottom billion, and that is the commodity booms. The commodity booms are pumping unprecedented amounts of money into many, though not all, of the countries of the bottom billion. Partly, they're pumping money in because commodity prices are high, but it's not just that. There's also a range of new discoveries. Uganda has just discovered oil, in about the most disastrous location on Earth; Ghana has discovered oil; Guinea has got a huge new exploitation of iron ore coming out of the ground. So, a mass of new discoveries. Between them, these new revenue flows dwarf aid. Just to give you one example: Angola alone is getting 50 billion dollars a year in oil revenue. The entire aid flows to the 60 countries of the bottom billion last year were 34 billion. So, the flow of resources from the commodity booms to the bottom billion are without precedent. So there's the optimism.
Dziś omówię tylko jeden z tych czterech elementów. Zajmę się tym, który wydaje się najsłabszy, tym, w którym chodzi o tradycyjne wartości - jak macierzyństwo i szarlotka -- zarządzanie, systemy wspierania wspólnego rządzenia -- i pokażę wam jeden pomysł na to, jak moglibyśmy coś zrobić, aby umocnić zarządzanie, i pokażę wam, że jest to niesamowicie ważne właśnie teraz. Sposobność, której się przyjrzymy, jest prawdziwym powodem do optymizmu w kwestii dolnego miliarda, a jest nią korzystna koniunktura na rynkach towarowych. Koniunktura na rynkach towarowych pompuje bezprecedensowe ilości pieniędzy do wielu, choć nie wszystkich, krajów dolnego miliarda. Wpompowane pieniądze są częściowo skutkiem wysokich cen towarów, ale to nie wszystko. Jest także cały szereg nowych odkryć. Uganda właśnie odkryła ropę w być może najbardziej niefortunnym miejscu na ziemi. Ghana odkryła ropę; Gwinea ma nowe ogromne powierzchniowe odkrywki rud żelaza. Tak więc cała masa nowych odkryć. W sumie wpływy z tych nowych źródeł dochodów przyćmiewają napływającą pomoc. Weźmy jeden przykład: Sama Angola ma 50 miliardów dolarów dochodu rocznie z ropy naftowej. W zeszłym roku suma z programu pomocy, która wpłynęła do 60 krajów dolnego miliarda wynosiła 34 miliardy. Zatem przepływ środków z krajów koniunktury gospodarczej do dolnego miliarda jest bezprecedensowy. Czyli są podstawy do optymizmu.
The question is, how is it going to help their development? It's a huge opportunity for transformational development. Will it be taken? So, here comes a bit of science, and this is a bit of science I've done since "The Bottom Billion," so it's new. I've looked to see what is the relationship between higher commodity prices of exports, and the growth of commodity-exporting countries. And I've looked globally, I've taken all the countries in the world for the last 40 years, and looked to see what the relationship is. And the short run -- say, the first five to seven years -- is just great. In fact, it's hunky dory: everything goes up. You get more money because your terms of trade have improved, but also that drives up output across the board. So GDP goes up a lot -- fantastic! That's the short run. And how about the long run? Come back 15 years later. Well, the short run, it's hunky dory, but the long run, it's humpty dumpty. You go up in the short run, but then most societies historically have ended up worse than if they'd had no booms at all. That is not a forecast about how commodity prices go; it's a forecast of the consequences, the long-term consequences, for growth of an increase in prices.
Pytanie tylko jak to ma pomóc w ich rozwoju? Jest to ogromna szansa dla transformacji rozwojowej. Czy zostanie wykorzystana? Oto trochę nauki, w postaci badań, które przeprowadziłem już po ukazaniu się „Dolnego miliarda”, więc są to rzeczy nowe. Przyjrzałem się, jak wyglądają relacje między wyższymi cenami towarów eksportowanych a wzrostem gospodarczym krajów eksportujących towary. Przyglądałem się globalnie, wziąłem pod uwagę wszystkie kraje świata na przestrzeni ostatnich 40 lat, żeby zobaczyć jak wyglądają te relacje. Na krótką metę -- powiedzmy pierwsze pięć do siedmiu lat -- jest po prostu wspaniale. Właściwie jest rewelacyjnie: wszystko rośnie. Dostajesz swoje pieniądze, ponieważ poprawiają się twoje warunki handlowe, ale to również poprawia wyniki we wszystkich obszarach. Zatem PKB rośnie bardzo szybko -- fantastycznie! Tak jest na krótką metę. A na dłuższą metę? 15 lat później? No cóż, na krótką metę jest rewelacyjnie ale na dłuższą metę jest mega porażka. Na krótką metę idziesz w górę, ale potem większość tych społeczeństw historycznie kończyła gorzej niż gdyby w ogóle nie mieli żadnej koniunktury. To nie jest prognoza tego jak się zachowują ceny towarów; to prognoza skutków, skutków długoterminowych, narastania wzrostu cen.
So, what goes wrong? Why is there this "resource curse," as it's called? And again, I've looked at that, and it turns out that the critical issue is the level of governance, the initial level of economic governance, when the resource booms accrue. In fact, if you've got good enough governance, there is no resource boom. You go up in the short term, and then you go up even more in the long term. That's Norway, the richest country in Europe. It's Australia. It's Canada. The resource curse is entirely confined to countries below a threshold of governance. They still go up in the short run. That's what we're seeing across the bottom billion at the moment. The best growth rates they've had -- ever. And the question is whether the short run will persist. And with bad governance historically, over the last 40 years, it hasn't. It's countries like Nigeria, which are worse off than if they'd never had oil.
Co idzie nie tak? Skąd się bierze tak zwana „Klątwa surowcowa”? Jeszcze raz przyjrzałem się temu, i okazuje się, że sprawą najważniejszą jest poziom zarządzania, początkowy poziom zarządzania gospodarczego, kiedy koniunktura surowcowa poprawia się. W gruncie rzeczy, jeśli zarządzanie gospodarcze jest wystarczająco dobre nie ma boomu surowcowego. Na krótką metę idzie się w górę a potem, na dłuższą metę, idzie się jeszcze bardziej w górę. Tak jest w Norwegii, najbogatszym kraju w Europie. Tak jest w Australii, tak jest w Kanadzie. Klątwa surowcowa dotyczy jedynie krajów poniżej pewnego progu zarządzania. Na krótką metę sytuacja tam się poprawia. To właśnie widzimy teraz w strefie dolnego miliarda. Najlepsze tempo wzrostu jakie -- kiedykolwiek -- mieli. Pytanie tylko, czy ta krótka meta się utrzyma. Historycznie, przy złym zarządzania na przestrzeni ponad 40 lat, jeszcze się tak nie zdarzyło. To właśnie takie kraje jak Nigeria są w sytuacji gorszej niż gdyby nigdy ropy nie mieli.
So, there's a threshold level above which you go up in the long term, and below which you go down. Just to benchmark that threshold, it's about the governance level of Portugal in the mid 1980s. So, the question is, are the bottom billion above or below that threshold? Now, there's one big change since the commodity booms of the 1970s, and that is the spread of democracy. So I thought, well, maybe that is the thing which has transformed governance in the bottom billion. Maybe we can be more optimistic because of the spread of democracy. So, I looked. Democracy does have significant effects -- and unfortunately, they're adverse. Democracies make even more of a mess of these resource booms than autocracies.
Jest pewien poziom progowy, powyżej którego na dłuższą metę się wznosisz, a poniżej którego idziesz w dół. Można porównać ten próg z poziomem zarządzania w Portugalii w połowie lat 80. Zatem pytanie brzmi, czy ten dolny biliard jest powyżej, czy poniżej tego progu? Od czasów koniunktury towarowej lat 70. nastąpiła jedna wielka zmiana, mianowicie rozpowszechnienie demokracji. Więc pomyślałem, że może to jest właśnie to, co odmienia sposób zarządzania w dolnym miliardzie. Może możemy pozwolić sobie na większy optymizm z powodu rozpowszechnienia demokracji. Więc przyjrzałem się temu. Demokracja w istocie ma znaczny wpływ -- i niestety jest on niekorzystny. Demokracja robi jeszcze większy bałagan z koniunktury surowcowej niż autokracja.
At that stage I just wanted to abandon the research, but -- (Laughter) -- it turns out that democracy is a little bit more complicated than that. Because there are two distinct aspects of democracy: there's electoral competition, which determines how you acquire power, and there are checks and balances, which determine how you use power. It turns out that electoral competition is the thing that's doing the damage with democracy, whereas strong checks and balances make resource booms good. And so, what the countries of the bottom billion need is very strong checks and balances. They haven't got them. They got instant democracy in the 1990s: elections without checks and balances.
Na tym etapie już chciałem dać sobie spokój z badaniami ale -- (Śmiech) -- okazuje się, że demokracja jest troszkę bardziej skomplikowana. Ponieważ istnieją dwa odrębne aspekty demokracji. Jest rywalizacja wyborcza, która określa jak zdobywasz władzę, i są mechanizmy zachowania równowagi i kontroli politycznej, które determinują, jak używasz władzy. Wygląda na to, że rywalizacja wyborcza szkodzi demokracji, podczas gdy silne mechanizmy równowagi i kontroli sprawiają, że koniunktura surowcowa jest dobra. Wszystko czego potrzebują kraje dolnego miliarda, to silny system wzajemnej kontroli i równowagi. One go nie mają. W latach 90. dostali demokrację błyskawiczną: wybory bez mechanizmów równowagi i kontroli.
How can we help improve governance and introduce checks and balances? In all the societies of the bottom billion, there are intense struggles to do just that. The simple proposal is that we should have some international standards, which will be voluntary, but which would spell out the key decision points that need to be taken in order to harness these resource revenues. We know these international standards work because we've already got one. It's called the Extractive Industries Transparency Initiative. That is the very simple idea that governments should report to their citizens what revenues they have. No sooner was it proposed than reformers in Nigeria adopted it, pushed it and published the revenues in the paper. Nigerian newspapers circulations spiked. People wanted to know what their government was getting in terms of revenue.
Jak możemy pomóc poprawić zarządzanie i wprowadzić mechanizmy równowagi i kontroli? We wszystkich społeczeństwach dolnego miliarda toczy się intensywna walka właśnie o to. Prosty wniosek jest taki, że powinniśmy przyjąć międzynarodowe standardy, dobrowolne, ale takie, które określą kluczowe etapy podejmowania decyzji, potrzebnych, żeby okiełznać wpływy z surowców. Wiemy, że te międzynarodowe normy działają, ponieważ już jedną taką mamy. Nazywa się to Inicjatywa Przejrzystości w Przemyśle Wydobywczym. To bardzo prosty pomysł polegający na tym, że rządy powinny informować swoich obywateli o tym, jaki mają dochód. Jak tylko ta inicjatywa się pojawiła, reformatorzy w Nigerii przyjęli ją, przejęli inicjatywę i opublikowali dochody w prasie. Nakład nigeryjskich gazet gwałtownie skoczył. Ludzie chcieli wiedzieć, co dostaje ich rząd jeśli chodzi o dochód.
So, we know it works. What would the content be of these international standards? I can't go through all of them, but I'll give you an example. The first is how to take the resources out of the ground -- the economic processes, taking the resources out of the ground and putting assets on top of the ground. And the first step in that is selling the rights to resource extraction. You know how rights to resource extraction are being sold at the moment, how they've been sold over the last 40 years? A company flies in, does a deal with a minister. And that's great for the company, and it's quite often great for the minister -- (Laughter) -- and it's not great for their country. There's a very simple institutional technology which can transform that, and it's called verified auctions. The public agency with the greatest expertise on Earth is of course the treasury -- that is, the British Treasury. And the British Treasury decided that it would sell the rights to third-generation mobile phones by working out what those rights were worth. They worked out they were worth two billion pounds. Just in time, a set of economists got there and said, "Why not try an auction? It'll reveal the value." It went for 20 billion pounds through auction. If the British Treasury can be out by a factor of 10, think what the ministry of finance in Sierra Leone is going to be like. (Laughter) When I put that to the President of Sierra Leone, the next day he asked the World Bank to send him a team to give expertise on how to conduct auctions.
Więc wiemy, że to działa. Co musiałyby zawierać te międzynarodowe standardy? Nie mogę omówić ich wszystkich ale dam wam przykład. Pierwszy to jak wydobywać zasoby z ziemi -- procesy gospodarcze, wydobywanie zasobów z ziemi i umieszczenie zasobów na powierzchni ziemi. Pierwszym krokiem do tego jest sprzedaż praw do ekstrakcji zasobów. Wiecie jak teraz są sprzedawane prawa do wydobycia zasobów, jak się je sprzedaje od ponad 40 lat? Przylatuje firma, wchodzi w układ z ministrem i dla firmy to świetnie, i często całkiem świetnie dla ministra -- (Śmiech) -- a nie jest świetnie dla kraju. Istnieje bardzo prosty sposób instytucjonalny, który może to zmienić, o nazwie przetarg publiczny. Agencją publiczną z kompetencjami najlepszymi na świecie jest oczywiście skarb państwa -- to znaczy brytyjski skarb państwa. Brytyjski skarb państwa zdecydował, że sprzeda prawa do telefonów komórkowych trzeciej generacji poprzez wyliczenie, ile te prawa są warte. Wyliczyli, że warte są dwa miliardy funtów. W samą porę pojawił się tam zespół ekonomistów i zaproponował: „Spróbujmy urządzić przetarg. To pokaże prawdziwą wartość.” W przetargu ostateczna cena wyniosła 20 miliardów funtów. Jeśli brytyjski skarb państwa może się mylić w stosunku 1 do 10, wyobraźcie sobie, jak to będzie wyglądać w ministerstwie finansów Sierra Leone. (Śmiech) Kiedy przedstawiłem to Prezydentowi Sierra Leone, już nazajutrz poprosił Bank Światowy o przysłanie zespołu ekspertów, który mógłby ze znawstwem przygotować przetarg.
There are five such decision points; each one needs an international standard. If we could do it, we would change the world. We would be helping the reformers in these societies, who are struggling for change. That's our modest role. We cannot change these societies, but we can help the people in these societies who are struggling and usually failing, because the odds are so stacked against them. And yet, we've not got these rules. If you think about it, the cost of promulgating international rules is zilch -- nothing. Why on Earth are they not there? I realized that the reason they're not there is that until we have a critical mass of informed citizens in our own societies, politicians will get away with gestures. That unless we have an informed society, what politicians do, especially in relation to Africa, is gestures: things that look good, but don't work. And so I realized we had to go through the business of building an informed citizenry.
Etapów podejmowania decyzji jest pięć; każdy z nich potrzebuje standardów międzynarodowych. Gdybyśmy mogli to zrobić, zmienilibyśmy świat. Pomagalibyśmy reformatorom w tych społeczeństwach, które walczą o zmianę. Oto nasza skromna rola. Nie możemy zmienić tych społeczeństw ale możemy pomóc ludziom w tych społeczeństwach, którzy próbują walczyć i zwykle przegrywają, ponieważ wszystko sprzysięga się przeciwko nim. A jednak, nie mamy tych zasad. Jeśli się nad tym zastanowić, koszt upowszechnienia zasad międzynarodowych równa się zero -- nic. To dlaczego jeszcze ich nie ma? Uświadomiłem sobie, że powodem tego, że ich nie ma, jest to, że dopóki w naszych własnych społeczeństwach nie będzie masy krytycznej dobrze poinformowanych obywateli, puste gesty będą politykom uchodzić na sucho. Że o ile nie będziemy mieć dobrze poinformowanego społeczeństwa, to co robią politycy, zwłaszcza jeśli chodzi o Afrykę, to puste gesty: coś co dobrze wygląda, ale nie działa. Więc uświadomiłem sobie, że trzeba zająć się działaniem na rzecz ukształtowania dobrze poinformowanych obywateli.
That's why I broke all the professional rules of conduct for an economist, and I wrote an economics book that you could read on a beach. (Laughter). However, I have to say, the process of communication does not come naturally to me. This is why I'm on this stage, but it's alarming. I grew up in a culture of self-effacement. My wife showed me a blog comment on one of my last talks, and the blog comment said, "Collier is not charismatic -- (Laughter) -- but his arguments are compelling." (Laughter) (Applause) If you agree with that sentiment, and if you agree that we need a critical mass of informed citizenry, you will realize that I need you. Please, become ambassadors. Thank you. (Applause)
Dlatego właśnie złamałem wszystkie zasady zawodowego kodeksu ekonomisty i napisałem książkę z dziedziny ekonomii, którą da się czytać na plaży. (Śmiech) Jednak muszę wyznać, że proces komunikowania się nie przychodzi mi łatwo. Dlatego, choć jestem na tej scenie jest to zatrważające. Dorastałem w kulturze nieprzyciągania do siebie uwagi. Żona pokazała mi komentarz na blogu dotyczący jednej z moich ostatnich prezentacji, i w tym komentarzu było: „Collier nie ma charyzmy -- (Śmiech) -- ale ma argumenty nie do odparcia.” (Śmiech) (Brawa) Jeśli podzielacie to odczucie, i jeśli zgodzicie się, że potrzebujemy masy krytycznej dobrze poinformowanych obywateli, uświadomicie sobie, że potrzebuję Was. Proszę zostańcie ambasadorami. Dziękuję. (Brawa)