Ами да, аз рисувам карикатури във вестниците -- политически карикатури. Не знам дали сте чували за него -- вестника? Това е нещо като хартиен четец. (Смях) Той е по-лек от iPod. Mалко по-евтин e. Знаете ли какво казват? Казват, че печатните медии умират. Кой казва това? Ами медиите. Но това не е никаква новина, нали? Вече сте прочели за това.
So yeah, I'm a newspaper cartoonist -- political cartoonist. I don't know if you've heard about it -- newspapers? It's a sort of paper-based reader. (Laughter) It's lighter than an iPad, it's a bit cheaper. You know what they say? They say the print media is dying -- who says that? Well, the media. But this is no news, right? You've read about it already.
[Печатните медии умират.] [Вече четох за това вчера в интернет.] (Смях)
(Laughter)
Уважаеми дами и господа, света става по-малък. Знам, че е клише, но погледнете, вижте колко е малък, колко мъничък е станал. И знаете каква е причината, разбира се. Това се дължи на технологиите. Да. (Смях) Има ли компютърни дизайнери в залата? Да, добре, вие хора правите живота ми мизерен, защото трак падовете бяха навремето кръгли, хубава кръгла форма. От това се прави добра карикатура. Но какво можете да направите с плосък трак пад, с тези квадратни неща? Няма нищо, което мога да направя като карикатурист. Ами, знам, че света е плосък сега. Това е вярно. И интернет достигна до всяко кътче на света, до най-бедните, най-отдалечените места. Всяко село в Африка вече има интернет кафене. [Интернет кафене] [Няма кафе] (Смях) Не питайте за Фрапучино там. И така ние преодоляваме дигиталното разделение. Третият свят е свързан. Ние сме свързани. И какво се случва след това? Ами, получавате поща. [Третият свят вече е свързан.] [Имейл: Гладен съм.] Мда. Да, интернет ни даде повече възможности. Той ви даде повече възможности, той ми даде повече възможности и също така даде повече възможности на някои други хора.
Ladies and gentlemen, the world has gotten smaller. I know it's a cliche, but look, look how small, how tiny it has gotten. And you know the reason why, of course. This is because of technology -- yeah. (Laughter) Any computer designers in the room? Yeah well, you guys are making my life miserable because track pads used to be round, a nice round shape. That makes a good cartoon. But what are you going to do with a flat track pad, those square things? There's nothing I can do as a cartoonist. Well, I know the world is flat now. That's true. And the Internet has reached every corner of the world, the poorest, the remotest places. Every village in Africa now has a cyber cafe. (Laughter) Don't go asking for a Frappuccino there. So we are bridging the digital divide. The Third World is connected, we are connected. And what happens next? Well, you've got mail. Yeah. Well, the Internet has empowered us. It has empowered you, it has empowered me and it has empowered some other guys as well.
(Смях)
(Laughter)
Знаете ли, тези последните две карикатури, тях ги направих наживо, по време на конференция в Ханой. И те не бяха свикнали с това, в комунистическия 2.0 Виетнам. (Смях) И така, аз рисувах наживо на широк екран -- беше голяма сензация -- и след това един човек дойде при мен. Той правеше снимки на мен и на моите скици, и аз си помислих, "Това е страхотно, виетнамски фен." И когато дойде и на втория ден, си помислих, "Уау, това е наистина един любител на карикатурите." А на третия ден, най-накрая разбрах, че този човек всъщност беше там служебно. Така че досега, трябва да има поне сто снимки на мен, усмихнат с моите скици, в досиетата на виетнамската полиция.
You know, these last two cartoons -- I did them live during a conference in Hanoi. And they were not used to that in communist 2.0 Vietnam. (Laughter) So I was cartooning live on a wide screen -- it was quite a sensation -- and then this guy came to me. He was taking pictures of me and of my sketches, and I thought, "This is great, a Vietnamese fan." And as he came the second day, I thought, "Wow, that's really a cartoon lover." And on the third day, I finally understood, the guy was actually on duty. So by now, there must be a hundred pictures of me smiling with my sketches in the files of the Vietnamese police.
(Смях)
(Laughter)
Не, но е истина: интернет промени света. Той разтърси музикалната индустрия. Той промени начина, по който консумираме музика. За тези от вас, които са достатъчно възрастни, за да се спомнят, трябваше да ходим в магазина за да я откраднем. [Интернет промени музиката.] [Преди трябваше да ходим в магазина, за да я откраднем.] (Смях) И той промени начина, по който бъдещия ви работодател, ще разглежда вашата кандидатура. Така че бъдете внимателни с Фейсбук профила си. Вашата майка ви е казала, да бъдете внимателни. И технологията ни освободи. Това е безплатен WiFi. Но да, наистина, той ни освободи от офис бюрото. Това е вашият живот. Наслаждавайте му се. (Смях) Накратко, технологиите, интернет, те промениха начина ни на живот. Технологични гурута, като този човек -- когото германско списание нарече философа на 21 век -- те формират начина, по който правим нещата. Те оформят начина, по който консумираме. Те формират нашите собствени желания. [Стийв Джобс от Apple: Това ще опрости много задачи, които не се е налагало да правите никога преди.] (Смях) (Ръкопляскания) На него няма да му хареса. И технологиите дори промениха връзката ни с Бога.
No, but it's true: the Internet has changed the world. It has rocked the music industry; it has changed the way we consume music. For those of you old enough to remember, we used to have to go to the store to steal it. (Laughter) And it has changed the way your future employer will look at your application. So be careful with that Facebook account -- your momma told you, be careful. And technology has set us free -- this is free WiFi. But yeah, it has liberated us from the office desk. This is your life, enjoy it. (Laughter) In short, technology, the internet, they have changed our lifestyle. Tech guru, like this man -- that a German magazine called the philosopher of the 21st century -- they are shaping the way we do things. They are shaping the way we consume. They are shaping our very desires. (Laughter) (Applause) You will not like it. And technology has even changed our relationship to God.
[Отче, аз съгреших.] [...да знам.] (Смях)
(Laughter)
Сега не бива да навлизам в това. Религиозни и политически карикатури, както може би сте чули, са трудна двойка, от този ден през 2005 година, когато няколко карикатуристи в Дания нарисуваха карикатури, които имаха отзвук по цял свят, демонстрации, фетва. Те провокираха насилие. Хора загинаха при насилието. Това беше толкова отвратително. Хора загинаха заради карикатурите. Искам да кажа -- имах чувството, по това време, че карикатурите бяха използвани и от двете страни, всъщност. Те бяха използвани първо от датски вестник, който искаше да изкаже становище за исляма. Датски карикатурист ми каза, че бил един от 24-те, които получили задачата да нарисуват пророка. 12 от тях отказали. Знаехте ли това? Той ми каза, "Никой не може да ми каже какво трябва да рисувам. Така не се прави." И после, разбира се, те бяха използвани от екстремисти и политици от другата страна. Те искаха да предизвикат полемика. Знаете историята. Знаем, че карикатурите могат да бъдат използвани като оръжия. Историята ни учи, че те са били използвани от нацистите, за да атакуват евреите. И ето ни в днешно време. В Организацията на обединените нации половината от света настоява за санкциониране на нарушенията срещу религията -- те наричат това опетняване на религията -- докато другата половина на света се бори обратно, в защита на свободата на словото. Така, това е сблъсъкът на цивилизациите, а дали карикатурите са в средата на него? Това ме накара да се замисля. Сега ме виждате да мисля върху кухненската маса. И тъй като сте в моята кухня, моля запознайте се със съпругата ми.
Now I shouldn't get into this. Religion and political cartoons, as you may have heard, make a difficult couple, ever since that day of 2005, when a bunch of cartoonists in Denmark drew cartoons that had repercussions all over the world -- demonstrations, fatwa, they provoked violence. People died in the violence. This was so sickening; people died because of cartoons. I mean -- I had the feeling at the time that cartoons had been used by both sides, actually. They were used first by a Danish newspaper, which wanted to make a point on Islam. A Danish cartoonist told me he was one of the 24 who received the assignment to draw the prophet -- 12 of them refused. Did you know that? He told me, "Nobody has to tell me what I should draw. This is not how it works." And then, of course, they were used by extremists and politicians on the other side. They wanted to stir up controversy. You know the story. We know that cartoons can be used as weapons. History tells us, they've been used by the Nazis to attack the Jews. And here we are now. In the United Nations, half of the world is pushing to penalize the offense to religion -- they call it the defamation of religion -- while the other half of the world is fighting back in defense of freedom of speech. So the clash of civilizations is here, and cartoons are at the middle of it? This got me thinking. Now you see me thinking at my kitchen table, and since you're in my kitchen, please meet my wife.
[Аз търся смисъла на живота си.] [Потърси в Гугъл.] (Смях)
(Laughter)
През 2006 година, няколко месеца след това, отидох до Кот д'Ивоар -- Западна Африка. Сега, говорейки за разединено място. Страната беше разделена на две. Имаше бунтовници в северната част, правителството на юг -- в столицата Абиджан -- а по средата, френската армия. Това прилича на гигантски хамбургер. Няма да искате да сте шунката в средата. Бях там, за да разказвам тази история в карикатури. Правя това през последните 15 години. Това е моят страничен проект, ако щете. Така виждате, че стила е различен. Това е по-сериозно, отколкото например редакционните карикатури. Отидох до места като Газа, по време на войната през 2009 година. Така че това наистина е журналистика в карикатури. Ще чувате все повече и повече за нея. Това е бъдещето на журналистиката, си мисля.
In 2006, a few months after, I went Ivory Coast -- Western Africa. Now, talk of a divided place -- the country was cut in two. You had a rebellion in the North, the government in the South -- the capital, Abidjan -- and in the middle, the French army. This looks like a giant hamburger. You don't want to be the ham in the middle. I was there to report on that story in cartoons. I've been doing this for the last 15 years; it's my side job, if you want. So you see the style is different. This is more serious than maybe editorial cartooning. I went to places like Gaza during the war in 2009. So this is really journalism in cartoons. You'll hear more and more about it. This is the future of journalism, I think.
И разбира се, отидох да видя бунтовниците в северната част. Това бяха бедни момчета, които се борят за правата си. Имаше етническа страна на този конфликт, както често се случва в Африка. И аз отидох да видя хората от племето дозо. Хората дозо, те са традиционни ловци от западна Африка. Хората се боят от тях. Те помагат на бунтовниците доста. Смята се, че имат магически сили. Те могат да изчезват и да избягват куршумите. Аз отидох да видя старейшината на дозо. Той ми разказа за неговите магически сили. Той ми каза, "Мога да отсека главата ти на секундата, и да те съживя след това." Аз отвърнах, "Ами, може би нямаме време за това точно сега." (Смях) "Някой друг път."
And of course, I went to see the rebels in the north. Those were poor guys fighting for their rights. There was an ethnic side to this conflict as very often in Africa. And I went to see the Dozo. The Dozo, they are the traditional hunters of West Africa. People fear them -- they help the rebellion a lot. They are believed to have magical powers. They can disappear and escape bullets. I went to see a Dozo chief; he told me about his magical powers. He said, "I can chop your head off right away and bring you back to life." I said, "Well, maybe we don't have time for this right now." (Laughter) "Another time."
И така обратно в Абиджан, ми дадоха шанс да водя семинар с местните карикатуристи там, и си помислих, да, в контекст като този, карикатурите наистина могат да се използват като оръжия срещу другата страна. Искам да кажа, пресата в Кот д'Ивоар беше дълбоко разделена. Беше сравнявана с медиите в Руанда преди геноцида. Така че можете да си представите. И какво може да направи един карикатурист? Понякога редакторите нареждат на своите карикатуристи, да нарисуват това, което искат да видят, а бедния човек трябва да изхранва семейството си, нали. Така че идеята беше доста проста. Ние събрахме карикатуристи от всички части на Кот д'Ивоар. Отделихме ги от вестниците им в продължение на три дни. И аз ги помолих да направят съвместен проект, да обърнат внимание на проблемите, засягащи тяхната страна в карикатури, да, в карикатури. Да покажат положителната енергия на карикатурите. Това е невероятно средство за комуникация, за добро или за лошо. И карикатурите могат да прекосяват границите, както видяхте. И хуморът е добър начин, мисля, да се обърне внимание на сериозните проблеми. И аз съм много горд от това, което направиха. Искам да кажа, те не са съгласни помежду си -- това не е най-важното. И аз не ги помолих да направят приятни карикатури. През първият ден, те дори си викаха един на други. Но накрая направиха книга, описваща последните 13 години от политическата криза в Кот д'Ивоар.
So back in Abidjan, I was given a chance to lead a workshop with local cartoonists there and I thought, yes, in a context like this, cartoons can really be used as weapons against the other side. I mean, the press in Ivory Coast was bitterly divided -- it was compared to the media in Rwanda before the genocide -- so imagine. And what can a cartoonist do? Sometimes editors would tell their cartoonists to draw what they wanted to see, and the guy has to feed his family, right? So the idea was pretty simple. We brought together cartoonists from all sides in Ivory Coast. We took them away from their newspaper for three days. And I asked them to do a project together, tackle the issues affecting their country in cartoons, yes, in cartoons. Show the positive power of cartoons. It's a great tool of communication for bad or for good. And cartoons can cross boundaries, as you have seen. And humor is a good way, I think, to address serious issues. And I'm very proud of what they did. I mean, they didn't agree with each other -- that was not the point. And I didn't ask them to do nice cartoons. The first day, they were even shouting at each other. But they came up with a book, looking back at 13 years of political crisis in Ivory Coast.
Така се зароди идеята. И аз направих подобни проекти, през 2009 година в Ливан, тази година, в Кения, през януари. В Ливан нямаше книга. Идеята беше да направим -- същия принцип, разделена страна -- да съберем карикатуристи от всички части, и да ги оставим да направят нещо заедно. И така в Ливан, ние въвлякохме редакторите на вестници, и им помогнахме да публикуват осем карикатуристи от всички страни, всички заедно, на една и съща страница, разглеждащи въпросите, засягащи Ливан, като религията в политиката и ежедневието. И това се получи. В продължение на три дни почти всички вестници в Бейрут публикуваха всички тези карикатури заедно -- анти-правителствен, про-правителствен, християнски, мюсюлмански, разбира се, англоезичен, всички, които се сетите. Така че това беше голям проект. И после в Кения, това което направихме, беше да обърнем внимание на проблема за етническата принадлежност, който е отрова в много места в Африка. И ние направихме видео клипове. Можете да ги видите ако отидете на youtube.com/kenyatunes.
So the idea was there. And I've been doing projects like this, in 2009 in Lebanon, this year in Kenya, back in January. In Lebanon, it was not a book. The idea was to have -- the same principal, a divided country -- take cartoonists from all sides and let them do something together. So in Lebanon, we enrolled the newspaper editors, and we got them to publish eight cartoonists from all sides all together on the same page, addressing the issue affecting Lebanon, like religion in politics and everyday life. And it worked. For three days, almost all the newspapers of Beirut published all those cartoonists together -- anti-government, pro-government, Christian, Muslim, of course, English-speaking, well, you name it. So this was a great project. And then in Kenya, what we did was addressing the issue of ethnicity, which is a poison in a lot of places in Africa. And we did video clips -- you can see them if you go to YouTube/Kenyatoons.
И така, проповядването за свободата на словото е лесно тук, но както видяхте, в контекста на репресии или разделяне, отново, какво може да направи един карикатурист? Той трябва да запази работата си. Ами аз вярвам, че във всякакъв контекст навсякъде, той винаги има избор най-малкото, да не направи карикатура, която ще подхранва омраза. И това е посланието, което се опитвам да им предам. Мисля, че всички ние винаги имаме избор на края да не правим лошото нещо. Но ние трябва да подкрепяме тези [неясно], критични, отговорни гласове в Африка, в Ливан, в местния ви вестник, в магазина на Apple. Днес, технологичните компании са най-големите световни редактори. Те решават какво е прекалено обидно и прекалено провокативно за вас да видите. Така че наистина, не става въпрос за свободата на карикатуристите, става въпрос за вашите свободи. А за диктаторите по света, добрата новина е когато карикатуристите, журналистите и активистите замълчат.
So, preaching for freedom of speech is easy here, but as you have seen in contexts of repression or division, again, what can a cartoonist do? He has to keep his job. Well I believe that in any context anywhere, he always has the choice at least not to do a cartoon that will feed hatred. And that's the message I try to convey to them. I think we all always have the choice in the end not to do the bad thing. But we need to support these independent, critical and responsible voices in Africa, in Lebanon, in your local newspaper, in the Apple store. Today, tech companies are the world's largest editors. They decide what is too offensive or too provocative for you to see. So really, it's not about the freedom of cartoonists; it's about your freedoms. And for dictators all over the world, the good news is when cartoonists, journalists and activists shut up.
Благодаря ви.
Thank you.
(Ръкопляскания)
(Applause)