These paintings are in peril. All three have been defaced, some in ways that are almost impossible to see with the naked eye. Can you guess how they've been altered? You might be surprised.
Bu tablolar tehlikede. Üçü de bozulmuş, bazıları çıplak gözle fark etmesi neredeyse imkansız şekilde. Nasıl değiştirildiklerini tahmin edebilir misiniz? Şaşırabilirsiniz.
When a museum curator inspected this portrait, attributed to the 16th century Italian painter Bronzino, they suspected it was a modern fake. However, closely examining the cracks on its surface, an art conservator discovered that it was from that era— It had just undergone drastic changes in recent centuries. Using x-ray technology, they peered under the outer surface of paint and saw the countenance of a completely different woman. Essential parts of the painting had been modified during a 19th century restoration.
Bir müze sorumlusu, 16 yüzyıla ait İtalyan ressam Bronzino’ya atfedilmiş bu portreyi incelediğinde modern bir taklit olduğundan şüphelendi. Fakat yüzeyindeki çatlakları yakından incelediğinde sanat konservatörü o döneme ait olduğunu keşfetti— son yüzyıllarda yalnızca büyük değişiklikler geçirmiş. X-ray teknolojisini kullanarak boyanın dış yüzeyinin altına indiler ve tamamen farklı bir kadının yüzünü gördüler. 19. yüzyıl Restorasyon dönemi sırasında resmin esas kısımları değiştirilmişti.
Prior to the mid-20th century, art restorers took a more heavy-handed approach, often believing they were improving art. Nowadays, they focus on keeping the original work intact with minimal intervention. When they need to fix something up, they usually make their markings visually and chemically distinct from the original, so they can be harmlessly removed. But the work of past restorers is a threat they regularly contend with— as was the case with this portrait.
20. yüzyılın ortalarına ulaşmadan önce de sanat restoratörleri daha sert bir tutum edinmişlerdi, çoğu zaman sanatı iyileştirdiklerine inanıyorlardı. Bugünlerde ise orijinal eseri minimal müdahalelerle bozmamaya odaklanıyorlar. Bir şeyi düzeltmeleri gerektiğinde işaretlemeleri resme zarar vermeden çıkabilsin diye genelde görsel ve kimyasal olarak orijinalinden ayrı tutuyorlar. Fakat önceki restoratörler, bu portrede de olduğu gibi çok sık mücadele ettikleri bir tehdit.
To recover the original, the conservator began removing the outer varnish coat. Varnish is commonly used to protect paintings from debris and make their colors pop. But the natural varnishes past restorers applied eventually darkened, which is what gives older paintings that aged, yellowy look. Slowly dissolving the varnish, the conservator uncovered crisp colors below. Taking small samples from the added and original paint layers, they analyzed the compositions of each. Then, they decided which solvents could dissolve the overpainting while minimally affecting the original. Carefully dabbing the canvas with them, they removed the overpainting’s dainty hands and idealized face. The true painting underneath revealed Isabella of the Italian Medici dynasty. The portrait isn’t Bronzino’s, but it is from around 1570, and may have been painted by one of his students. Its Victorian makeover was likely done to boost sales because the original subject wasn’t considered attractive. But now, Isabella is back, meeting her viewer’s gaze directly.
Orijinali kurtarmak için konservatör dış vernik katmanını kaldırarak işe başlıyor. Vernik genellikle resimleri molozlardan korumak ve renklerini patlatmak için kullanılır. Fakat önceki restoratörlerin uyguladığı doğal vernik en sonunda kararır, bu da eski resimlere o eski, sarımsı görüntüyü veren şeydir. Verniği yavaş yavaş dağıtarak konservatör altında canlı renkler açığa çıkarır. Eklenen ve orijinal boya katmanlarından küçük örnekler alıp her birinin bileşimlerini analiz ederler. Sonra orijinali en az şekilde etkileyen hangi çözücülerin tamamlayıcı boyayı dağıtabileceğine karar verirler. Tuvale dikkatli bir şekilde dokundurarak tamamlayıcı boyanın narin ellerini ve ideal yüzünü kaldırırlar. Altındaki gerçek resim İtalyan Medici Hanedanı’ndan Isabella’yı ortaya çıkarır. Portre Bronzino’nun değil ama yaklaşık 1570 yılına ait ve öğrencilerinden biri resmetmiş olabilir. Viktoryan değişimi ise muhtemelen satışları arttırmak için yapılmıştı çünkü orijinal özne çekici kabul edilmiyordu. Ama şimdi Isabella döndü, seyircisinin bakışlarına doğrudan karşılık veriyor.
This painting, “An Allegory with Venus and Cupid,” is actually Bronzino’s, and it was completed around 1545. It centers on a kiss between Venus and her son Cupid– but it’s been subtly altered. When London’s National Gallery acquired it in 1860, the Gallery’s director deemed it too risqué for Victorian England. So, he commissioned a restorer to obscure Venus’s tongue and nipple. A century after this modification, art conservators analyzed and removed the overpainting with select solvents. In the process, they also realized that the veil covering Venus’s crotch and the branch hiding Cupid’s posterior were other add-ons. Removing two layers of censorship from the painting, it was finally free to boast its provocative original details.
“Venüs ve Aşk Tanrısıyla Bir Alegori” adındaki bu resim, aslında Bronzino’nun ve 1545 civarında tamamlanmıştı. Venüs ve oğlu Aşk Tanrısı arasındaki bir öpücüğe odaklanıyor fakat incelikle değiştirilmiş. Londra’daki Ulusal Galeri 1860′ta resmi aldığında galerinin müdürü Viktorya İngilteresi için çok riskli buldu. Bu yüzden bir restoratörden Venüs’ün dilini ve göğüs ucunu gizlemesi için görevlendirdi. Bu değişimden bir asır sonra, sanat konservatörleri resmi analiz edip tamamlayıcı boyayı çözücülerle kaldırdılar. Bu süreçte aynı zamanda Venüs’ün kasıklarını kapatan örtüyü ve Aşk Tanrısı’nın kalçalarını gizleyen dalın diğer eklentiler olduğunu fark ettiler. Resimden iki sansür katmanını kaldırdıklarında resim sonunda etkileyici, orijinal detaylarıyla övünmekte özgürdü.
This massive painting called “The Night Watch” was completed by Rembrandt in 1642. Since then, it’s endured one dramatic amputation, two stabbings, an acid attack, and centuries of grime. A museum guard immediately neutralized the acid with water. Restorers lifted the grime, revealing that the painting was not set at night, and healed the slashes using adhesive and extra canvas backing. But they faced an even trickier problem. In 1715, strips were removed from all sides of the canvas, including two whole feet from the left, to fit it inside Amsterdam’s Town Hall. They've been lost ever since. But a multi-year conservation project that began in 2019 replaced the missing pieces. They managed this by training an artificial intelligence to digitally paint in Rembrandt’s style. Then, using another artist’s rendering of the original, the program recreated and printed the painting’s lost sections. Finally, the team returned “The Night Watch” to its full size, with AI-generated best guesses to fill in the blanks.
“Gece Devriyesi” adındaki bu devasa resim Rembrandt tarafından 1642′de tamamlanmıştı. O zamandan beri dramatik bir ampütasyon, iki bıçaklama, bir asit saldırısı ve yüzyıllardır biriken kire katlanmış. Bir müze bekçisi asidi hemen suyla etkisizleştirmiş. Restoratörler kiri kaldırdığında resmin gece geçmediği ortaya çıkmış ve yapıştırıcı ile ekstra tuval desteği kullanarak yırtıkları düzeltmişler. Ama daha kurnaz bir sorunla baş başa kalmışlar. 1715′te tuvalin her tarafından şeritler kaldırılmış, buna Amsterdam Belediye Binası’na sığdırmak için soldan 60 cm almak dahil. O zamandan beri kayıplar. Ama 2019′da başlayan çok yıllık bir koruma projesi kayıp parçaları yerine koydu. Bunu bir yapay zekayı Rembrandt’ın tarzıyla dijital olarak resim yapmaya eğiterek yapmayı başardılar. Sonra başka bir ressamın orijinal resmi yorumlamasını kullanarak program resmin kayıp parçalarını yeniden yaratıp bastı. Sonunda ekip “Gece Devriyesi”ni boşlukları doldurmak için yapay zekanın en iyi tahminleriyle gerçek boyutuna döndürdüler.
All of these paintings had been altered, but none of them were irrevocably ruined. With painstaking scientific analysis and technical skill, art conservators immortalize priceless artifacts. They counteract sudden damage and creeping threats— and sometimes, they perform near miracles.
Tüm bu resimler değiştirildi fakat hiçbiri geri dönülemez bir şekilde mahvedilmedi. İtinalı bilimsel analizler ve teknik beceri ile sanat konservatörleri bu paha biçilemez yapıtları ölümsüzleştirdiler. Ani hasarlarla ve ürpertici tehditlerle mücadele ediyorlar ve bazen neredeyse bir mucize gerçekleştiriyorlar.
This video was made possible with support from Marriott Hotels. With over 590 hotels and resorts across the globe, Marriott Hotels celebrates the curiosity that propels us to travel. Check out some of the exciting ways TED-Ed and Marriott are working together and book your next journey at Marriott Hotels.
Bu video Marriott Otellerinin desteğiyle mümkün hale geldi. Tüm dünyadaki 590′ı aşkın otel ve tatil yeriyle Marriott Otelleri bizi seyahat etmeye iten merakı övüyor. TED-Ed ve Marriott’un birlikte çalıştığı heyecan verici bazı yerlere bir göz atın ve sonraki yolculuğunuzda Marriott Otellerinde yer ayırın.