In India, we have these huge families. I bet a lot of you all must have heard about it. Which means that there are a lot of family events. So as a child, my parents used to drag me to these family events.
Ở Ấn Độ, chúng tôi có những đại gia đình. Hẳn nhiều người đã biết điều này. Do đó cũng có nhiều buổi họp mặt gia đình. Khi tôi còn nhỏ, ba mẹ thường đưa tôi đến các buổi họp mặt.
But the one thing that I always looked forward to was playing around with my cousins. And there was always this one uncle who used to be there, always ready, jumping around with us, having games for us, making us kids have the time of our lives. This man was extremely successful: he was confident and powerful. But then I saw this hale and hearty person deteriorate in health. He was diagnosed with Parkinson's.
Nhưng chỉ có một điều mà tôi luôn mong đợi đó là được chơi với các anh em họ. Và tôi có một người chú người luôn có mặt, luôn sẵn lòng chơi đùa với chúng tôi, chú bày đủ trò chơi, giúp bọn trẻ chúng tôi tận hưởng thời thơ ấu. Chú tôi là người cực kỳ thành công: ông tự tin và mạnh mẽ. Nhưng con người nồng nhiệt ấy dần sa sút sức khỏe. Ông bị chẩn đoán mắc bệnh Parkinson.
Parkinson's is a disease that causes degeneration of the nervous system, which means that this person who used to be independent suddenly finds tasks like drinking coffee, because of tremors, much more difficult. My uncle started using a walker to walk, and to take a turn, he literally had to take one step at a time, like this, and it took forever. So this person, who used to be the center of attention in every family gathering, was suddenly hiding behind people. He was hiding from the pitiful look in people's eyes.
Parkinson là căn bệnh làm thoái hóa hệ thần kinh, khiến chú tôi, một người từng rất độc lập đột nhiên cảm thấy những việc như uống cà phê trở nên quá khó khăn. Chú tôi bắt đầu dùng khung tập đi để di chuyển, và khi xoay trở, ông phải bước từng bước một, như thế này, rất khó nhọc. Từ đó, chú tôi, người từng là trung tâm trong mọi buổi họp mặt gia đình, đột nhiên trở nên lặng lẽ. Ông tránh né ánh mắt thương hại của mọi người.
And he's not the only one in the world. Every year, 60,000 people are newly diagnosed with Parkinson's, and this number is only rising. As designers, we dream that our designs solve these multifaceted problems, one solution that solves it all, but it need not always be like that. You can also target simple problems and create small solutions for them and eventually make a big impact. So my aim here was to not cure Parkinson's, but to make their everyday tasks much more simple, and then make an impact.
Và ông không phải người duy nhất trên thế giới. Mỗi năm, 60.000 người được chẩn đoán mắc Parkinson, và con số này không ngừng gia tăng. Là kỹ sư, ta luôn mong thiết kế của mình giải quyết được mọi mặt vấn đề, một giải pháp giải quyết được tất cả, nhưng không phải lúc nào cũng cần giải pháp phức tạp. Bạn có thể tập trung vào những vấn đề đơn giản và thiết kế những giải pháp nhỏ hơn để cuối cùng tạo nên tác động lớn. Vì vậy, mục tiêu của tôi không phải là chữa bệnh Parkinson, mà là giúp người bệnh làm mọi việc hàng ngày dễ dàng hơn, và tạo nên chuyển biến thực sự.
Well, the first thing I targeted was tremors, right? My uncle told me that he had stopped drinking coffee or tea in public just out of embarrassment, so, well, I designed the no-spill cup. It works just purely on its form. The curve on top deflects the liquid back inside every time they have tremors, and this keeps the liquid inside compared to a normal cup. But the key here is that it is not tagged as a Parkinson's patient product. It looks like a cup that could be used by you, me, any clumsy person, and that makes it much more comforting for them to use, to blend in. So, well, one problem solved, many more to go.
Như vậy, trước tiên tôi cần quan tâm đến chứng run rẩy, đúng không? Chú tôi nói rằng ông không còn uống cà phê hay trà ở nơi công cộng nữa chỉ để khỏi phải lúng túng, vậy nên, tôi đã thiết kế một chiếc cốc-không-tràn. Hiệu quả của nó hoàn toàn nhờ vào hình dạng. Đường cong trên đỉnh giúp chất lỏng chảy ngược vào phía trong nếu cốc bị rung, nên giữ chất lỏng nằm bên trong cốc hiệu quả hơn cốc thường. Nhưng quan trọng là chiếc cốc không có vẻ là sản phẩm dành cho người bệnh Parkinson. Nó giống một chiếc cốc bình thường mà tôi, bạn, hay ai đó vụng về có thể dùng điều đó giúp người bệnh Parkinson dễ sử dụng cốc, và dễ hòa nhập. Rất tốt, vậy là giải quyết xong một vấn đề, nhưng còn nhiều việc khác.
All this while, I was interviewing him, questioning him, and then I realized that I was getting very superficial information, or just answers to my questions. But I really needed to dig deeper to get a new perspective. So I thought, well, let's observe him in his daily tasks, while he's eating, while he's watching TV. And then, when I was actually observing him walking to his dining table, it struck me, this man who finds it so difficult to walk on flat land, how does he climb a staircase? Because in India we do not have a fancy rail that takes you up a staircase like in the developed countries. One actually has to climb the stairs. So he told me, "Well, let me show you how I do it." Let's take a look at what I saw.
Suốt một thời gian, tôi trò chuyện với chú tôi, hỏi thăm ông, nhưng rồi nhận ra mình chỉ có được những thông tin rất sơ sài, hay chỉ tự trả lời câu hỏi của chính mình. Nhưng tôi thật sự cần đào sâu vấn đề để có hướng đi mới. Nên tôi nghĩ, mình hãy quan sát chú làm công việc hàng ngày, khi ông dùng bữa, lúc ông xem TV. Và rồi, khi tôi đang chăm chú nhìn ông bước đến bàn ăn, tôi chợt nhận ra, người đàn ông này bước đi trên mặt đất phẳng rất khó nhọc, vậy làm sao ông leo cầu thang? Bởi vì ở Ấn Độ, chúng tôi không có loại thanh trượt để đưa bạn lên cầu thang như ở các nước phát triển. Mỗi người phải thực sự leo lên cầu thang. Vì vậy chú tôi nói, "Được thôi, để chú cho con xem chú làm thế nào." Hãy xem tôi đã nhìn thấy gì.
So he took really long to reach this position, and then all this while, I'm thinking, "Oh my God, is he really going to do it? Is he really, really going to do it without his walker?" And then ...
Chú tôi đã mất rất lâu để đến được vị trí này, và suốt lúc đó, tôi chỉ nghĩ, "Lạy Chúa tôi, chú làm thiệt hở trời? Chú sẽ thực sự leo thang mà không cần khung tập đi sao? Và rồi...
(Laughter)
(Tiếng cười)
And the turns, he took them so easily.
Và khi trở lên, ông cũng làm rất dễ dàng.
So -- shocked? Well, I was too. So this person who could not walk on flat land was suddenly a pro at climbing stairs.
Ngạc nhiên chưa? Vâng, tôi cũng hết hồn. Như vậy, người đàn ông này vốn không thể bước đi trên đất bằng đột nhiên lại leo thang hết sức thành thạo.
On researching this, I realized that it's because it's a continuous motion. There's this other man who also suffers from the same symptoms and uses a walker, but the moment he's put on a cycle, all his symptoms vanish, because it is a continuous motion. So the key for me was to translate this feeling of walking on a staircase back to flat land. And a lot of ideas were tested and tried on him, but the one that finally worked was this one. Let's take a look.
Khi nghiên cứu, tôi nhận ra lý do: vì leo thang là một chuyển động liên tục. Một người đàn ông khác cũng mắc triệu chứng tương tự chú tôi và cũng dùng khung tập đi, nhưng khoảnh khắc ông ta leo lên xe đạp, mọi triệu chứng đều biến mất, bởi vì đó cũng là một chuyển động liên tục. Vì vậy, chìa khóa cho giải pháp của tôi là chuyển cảm giác leo cầu thang lên trên mặt đất. Nhiều ý tưởng đã được thử nghiệm và kiểm chứng bởi chú tôi Nhưng ý tưởng cuối cùng hiệu quả là đây. Hãy xem thử.
(Laughter)
(Tiếng cười)
(Applause)
(Vỗ tay)
He walked faster, right?
Ông đi nhanh hơn hẳn, đúng không?
(Applause)
(Vỗ tay)
I call this the staircase illusion, and actually when the staircase illusion abruptly ended, he froze, and this is called freezing of gait. So it happens a lot, so why not have a staircase illusion flowing through all their rooms, making them feel much more confident? You know, technology is not always it. What we need are human-centered solutions. I could have easily made it into a projection, or a Google Glass, or something like that. But I stuck to simple print on the floor. This print could be taken into hospitals to make them feel much more welcome.
Tôi gọi ý tưởng này là "cầu thang ảo", khi cầu thang ảo đột ngột chấm dứt, chú tôi đã sững người, đó là hội chứng chuyển-động-bị-ngắt-quãng Nó rất thường xảy ra, Vậy sao chúng ta không làm một cầu thang ảo dẫn đến mọi căn phòng, để giúp họ cảm thấy tự tin hơn? Bạn biết đó, công nghệ không luôn như ta tưởng. Cái ta cần là những giải pháp lấy con người làm trọng tâm. Tôi có thể dễ dàng tạo thang ảo bằng máy chiếu hay kính Google Glass, hoặc thứ gì đó giống vậy. Nhưng tôi chỉ đơn giản "in" nó lên sàn nhà. Phương pháp "in" này có thể áp dụng trong bệnh viện để giúp bệnh nhân cảm thấy thoải mái hơn.
What I wish to do is make every Parkinson's patient feel like my uncle felt that day. He told me that I made him feel like his old self again.
Điều tôi muốn làm là giúp mọi người bệnh Parkinson cảm thấy như chú tôi ngày hôm đó. Chú nói, tôi đã giúp ông cảm thấy mình trở lại như xưa.
"Smart" in today's world has become synonymous to high tech, and the world is only getting smarter and smarter day by day. But why can't smart be something that's simple and yet effective? All we need is a little bit of empathy and some curiosity, to go out there, observe. But let's not stop at that. Let's find these complex problems. Don't be scared of them. Break them, boil them down into much smaller problems, and then find simple solutions for them. Test these solutions, fail if needed, but with newer insights to make it better. Imagine what we all could do if we all came up with simple solutions. What would the world be like if we combined all our simple solutions? Let's make a smarter world, but with simplicity.
Từ "Thông minh" ngày nay thường được đánh đồng với công nghệ cao, và thế giới chỉ trở nên thông minh và thông minh hơn mỗi ngày. Nhưng tại sao "thông minh" không thể là thứ gì đó đơn giản mà vẫn hiệu quả? Tất cả những gì chúng ta cần là một chút cảm thông, và một chút hiếu kỳ, để nghĩ khác đi, và quan sát. Nhưng chúng ta đừng ngừng lại ở đó. Hãy tìm kiếm những vấn đề phức tạp. Đừng ngại khó. Hãy mổ xẻ vấn đề, biến vấn đề thành nhiều vấn đề nhỏ hơn. rồi tìm giải pháp đơn giản cho chúng. Hãy thử nghiệm các giải pháp, cứ thất bại nếu cần, nhưng có thêm hiểu biết để cải tiến nó. Thử tưởng tượng ta có thể làm gì nếu mọi người đều tìm kiếm giải pháp đơn giản. Thế giới sẽ thế nào nếu ta kết hợp mọi giải pháp đơn giản của mọi người? Hãy tạo nên một thế giới thông minh hơn nhưng bằng sự giản đơn.
Thank you.
Xin cảm ơn.
(Applause)
(Vỗ tay)