In India, we have these huge families. I bet a lot of you all must have heard about it. Which means that there are a lot of family events. So as a child, my parents used to drag me to these family events.
В Індії в нас дуже великі сім'ї. Присягаюся, що кожен з вас про це чув. І це означає, що в нас доволі багато сімейних подій. У дитинстві мої батьки мусили тягнути мене на ці сімейні події.
But the one thing that I always looked forward to was playing around with my cousins. And there was always this one uncle who used to be there, always ready, jumping around with us, having games for us, making us kids have the time of our lives. This man was extremely successful: he was confident and powerful. But then I saw this hale and hearty person deteriorate in health. He was diagnosed with Parkinson's.
Але те, на що я завжди з нетерпінням чекала, це ігри з моїми двоюрідними братами та сестрами. І там зажди був дядько, завжди готовий гратися, стрибав навколо нас, мав різні ігри для нас, створював для нас кращі моменти нашого життя. Цей чоловік був надзвичайно успішним: він був упевненим і впливовим. А потім я бачила, як погіршувалося здоров'я цього міцного і бадьорого чоловіка. Йому діагностували хворобу Паркінсона.
Parkinson's is a disease that causes degeneration of the nervous system, which means that this person who used to be independent suddenly finds tasks like drinking coffee, because of tremors, much more difficult. My uncle started using a walker to walk, and to take a turn, he literally had to take one step at a time, like this, and it took forever. So this person, who used to be the center of attention in every family gathering, was suddenly hiding behind people. He was hiding from the pitiful look in people's eyes.
Паркінсон - це захворювання, що викликає дегенерацію нервової системи. Це означає, що для людини, яка раніше була незалежною, такі дії, як пити каву, раптом стають набагато складнішими, через тремтіння рук. Мій дядько почав використовувати ходунки, щоб ходити, і щоб повертатися. Він буквально повинен був робити один крок за раз, ось так, і це займало вічність. І людина, яка раніше була в центрі уваги на кожному сімейному зібранні, раптом почала ховатися за іншими людьми. Він ховався від поглядів людей, повних жалю.
And he's not the only one in the world. Every year, 60,000 people are newly diagnosed with Parkinson's, and this number is only rising. As designers, we dream that our designs solve these multifaceted problems, one solution that solves it all, but it need not always be like that. You can also target simple problems and create small solutions for them and eventually make a big impact. So my aim here was to not cure Parkinson's, but to make their everyday tasks much more simple, and then make an impact.
І він не один такий у світі. Кожного року 60 тисячам людей діагностують Паркінсона, і ця кількість тільки збільшується. Як дизайнери, ми мріємо, що наші проекти вирішать ці багатогранні проблеми; одне рішення, що вирішить усе. Але це не завжди так. Можна спробувати також фокусуватися на простих проблемах, і створювати маленькі рішення для них, і врешті-решт зробити щось велике. Моєю метою було не вилікувати Паркінсона, а зробити їхні щоденні дії набагато простішими, і тим самим щось змінити.
Well, the first thing I targeted was tremors, right? My uncle told me that he had stopped drinking coffee or tea in public just out of embarrassment, so, well, I designed the no-spill cup. It works just purely on its form. The curve on top deflects the liquid back inside every time they have tremors, and this keeps the liquid inside compared to a normal cup. But the key here is that it is not tagged as a Parkinson's patient product. It looks like a cup that could be used by you, me, any clumsy person, and that makes it much more comforting for them to use, to blend in. So, well, one problem solved, many more to go.
Перше, на що я звернула увагу, було тремтіння рук, так? Мій дядько сказав мені, що він перестав пити каву або чай в громадських місцях, лише через зніяковіння. Тому я розробила чашку, що не проливається. Вона працює просто завдяки своїй формі. Вигин на вершині відштовхує рідину назад кожен раз, коли у хворого тремтять руки, це утримує рідину всередині, на відміну від звичної чашки. Але головне те, що вона не позначена як "спеціально для хворих на Паркінсона". Вона виглядає як чашка, якою можуть користуватися ви, я, будь-хто незґрабний, і це робить її більш комфортною для використання, щоб не виділятися. Отже одна проблема вирішена, ще дуже багато попереду.
All this while, I was interviewing him, questioning him, and then I realized that I was getting very superficial information, or just answers to my questions. But I really needed to dig deeper to get a new perspective. So I thought, well, let's observe him in his daily tasks, while he's eating, while he's watching TV. And then, when I was actually observing him walking to his dining table, it struck me, this man who finds it so difficult to walk on flat land, how does he climb a staircase? Because in India we do not have a fancy rail that takes you up a staircase like in the developed countries. One actually has to climb the stairs. So he told me, "Well, let me show you how I do it." Let's take a look at what I saw.
Увесь цей час я розмовляла з ним, ставила питання, а потім зрозуміла, що отримувала дуже поверхневу інформацію, або просто відповіді на мої запитання. Але мені дійсно було потрібно зануритися глибше, щоб отримати новий погляд на речі. Тому я подумала, що поспостерігаю за ним в його повсякденних діях, тоді, як він їсть, тоді, як дивиться телевізор. А потім, коли я насправді спостерігала за тим, як він ішов до обіднього столу, мені стало цікаво, як людина, якій так важко ходити по рівній поверхні, може підніматися сходами? Тому що в Індії у нас немає модних ескалаторів, що доставлять вас нагору, як у розвинених країнах. Йому треба самому підніматися сходами. Він сказав мені, "Що ж, давай я покажу тобі, як я це роблю." Давайте подивимося на те, що бачила я.
So he took really long to reach this position, and then all this while, I'm thinking, "Oh my God, is he really going to do it? Is he really, really going to do it without his walker?" And then ...
Стати в таку позицію зайняло багато часу. і увесь цей час я думала: "Боже, він дійсно збирається це зробити? Чи він справді, справді збирається це зробити без ходунків?" І потім ...
(Laughter)
(Сміх)
And the turns, he took them so easily.
І повороти, він справився з ними так легко.
So -- shocked? Well, I was too. So this person who could not walk on flat land was suddenly a pro at climbing stairs.
Що ж - шоковані? Ну, я також була шокована. Людина, яка не могла ходити по рівній підлозі, раптом стала професіоналом з підйому по сходах.
On researching this, I realized that it's because it's a continuous motion. There's this other man who also suffers from the same symptoms and uses a walker, but the moment he's put on a cycle, all his symptoms vanish, because it is a continuous motion. So the key for me was to translate this feeling of walking on a staircase back to flat land. And a lot of ideas were tested and tried on him, but the one that finally worked was this one. Let's take a look.
Досліджуючи це, я зрозуміла, що так було завдяки безперервному рухові. Інший чоловік, що також страждає від тих самих симптомів і використовує ходунки, у той момент, коли сідає на велосипед, всі його симптоми зникають, тому що це - безперервний рух. Головним для мене було перенести відчуття ходьби по сходах на рівну поверхню. І багато ідей були випробувані і перевірені на ньому. Але спрацювала, нарешті, ось ця. Давайте подивимося.
(Laughter)
(Сміх)
(Applause)
(Оплески)
He walked faster, right?
Він йшов швидше, правда?
(Applause)
(Оплески)
I call this the staircase illusion, and actually when the staircase illusion abruptly ended, he froze, and this is called freezing of gait. So it happens a lot, so why not have a staircase illusion flowing through all their rooms, making them feel much more confident? You know, technology is not always it. What we need are human-centered solutions. I could have easily made it into a projection, or a Google Glass, or something like that. But I stuck to simple print on the floor. This print could be taken into hospitals to make them feel much more welcome.
Я називаю це ілюзією сходів, і насправді, коли ілюзія сходів різко закінчилася, він завмер, і це називається завмиранням ходи. Так буває часто, так чому б не прокласти ілюзію сходів через усі їхні кімнати, дозволивши їм відчувати себе набагато впевненіше? Ви знаєте, технологія - це ще не все. Нам потрібні рішення, орієнтовані на людей. Я могла б легко зробити це через проектор, чи Google Glass, чи щось подібне. Але я вирішила зупинитися на принті на підлозі. Цей принт можна зробити в лікарнях, щоб пацієнти відчували себе набагато приємніше.
What I wish to do is make every Parkinson's patient feel like my uncle felt that day. He told me that I made him feel like his old self again.
Я хочу дати можливість кожному хворому на Паркінсона відчути себе так, як відчував себе мій дядько того дня. Він сказав, що я допомогла йому відчути себе знову, як раніше.
"Smart" in today's world has become synonymous to high tech, and the world is only getting smarter and smarter day by day. But why can't smart be something that's simple and yet effective? All we need is a little bit of empathy and some curiosity, to go out there, observe. But let's not stop at that. Let's find these complex problems. Don't be scared of them. Break them, boil them down into much smaller problems, and then find simple solutions for them. Test these solutions, fail if needed, but with newer insights to make it better. Imagine what we all could do if we all came up with simple solutions. What would the world be like if we combined all our simple solutions? Let's make a smarter world, but with simplicity.
"Розумний" в сучасному світі став синонімом до "високотехнологічний", і світ лише стає все більш і більш розумним з кожним днем. Але чому щось розумне не може бути настільки простим і таким ефективним? Усе, що нам потрібно, це трохи співчуття та зацікавленості, щоб піти та спостерігати. Але давайте не зупинятися на тому. Давайте знайдемо ці складні проблеми. Не будемо їх боятися. Розіб'ємо їх, розберемо їх на набагато менші проблеми, а потім знайдемо прості рішення для них. Випробуємо ці рішення, якщо необхідно - зазнаємо невдачі, та з новим розумінням зробимо іх краще. Уявіть, що б ми усі могли зробити, якби кожен придумав просте рішення. Яким був би світ, якби ми поєднали усі наші прості рішення? Давайте зробимо світ розумнішим, але простими рішеннями.
Thank you.
Дякую.
(Applause)
(Оплески)