In India, we have these huge families. I bet a lot of you all must have heard about it. Which means that there are a lot of family events. So as a child, my parents used to drag me to these family events.
ในอินเดีย พวกเรามีครอบครัวขนาดใหญ่มาก ฉันขอพนันว่าพวกคุณทุกคน คงเคยได้ยินมาแบบนี้ ซึ่งนั่นหมายความว่าเราจะมี กิจกรรมในครอบครัวมากมาย ดังนั้น เมื่อตอนฉันยังเด็ก พ่อแม่ของฉัน เคยพาฉันไปเข้าร่วมกิจกรรมเหล่านั้น
But the one thing that I always looked forward to was playing around with my cousins. And there was always this one uncle who used to be there, always ready, jumping around with us, having games for us, making us kids have the time of our lives. This man was extremely successful: he was confident and powerful. But then I saw this hale and hearty person deteriorate in health. He was diagnosed with Parkinson's.
แต่มีอยู่กิจกรรมหนึ่งที่ฉัน ตั้งหน้าตั้งตารอคอยอยู่เสมอ ๆ คือการได้เล่นกับลูกพี่ลูกน้อง และแทบจะทุกครั้ง จะมีคุณลุงคนหนึ่ง คนที่เคยอยู่ในที่แห่งนั้น ซึ่งพร้อมเสมอที่มาร่วมสนุกกับพวกเรา และมีเกมส์ต่าง ๆ ให้เรา ทำให้ช่วงเวลาในวัยเด็กของเรา มีความสุขที่สุด ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่ประสบความสำเร็จมาก ๆ เขาเป็นคนที่เข้มแข็งและไว้ใจได้ แต่หลังจากนั้น คุณลุงที่เคยแข็งแรง ก็ค่อย ๆ มีสุขภาพที่แย่ลง เขาถูกวินิจฉัยว่าเป็นโรคพาร์กินสัน
Parkinson's is a disease that causes degeneration of the nervous system, which means that this person who used to be independent suddenly finds tasks like drinking coffee, because of tremors, much more difficult. My uncle started using a walker to walk, and to take a turn, he literally had to take one step at a time, like this, and it took forever. So this person, who used to be the center of attention in every family gathering, was suddenly hiding behind people. He was hiding from the pitiful look in people's eyes.
พาร์กินสันเป็นโรคที่เป็นเหตุให้ ระบบประสาทเสื่อมลง ซึ่งนั่นหมายความว่า คุณลุงผู้ซึ่งเคยมีชีวิตที่อิสระ กลับต้องพบว่าการดื่มกาแฟ เป็นเรื่องที่ยาก เพราะร่างกายสั่นอยู่ตลอดเวลา คุณลุงของฉันจึงเริ่มที่จะใช้เครื่องช่วยเดิน รวมไปถึงช่วยในการหมุนตัว เขาจะต้องค่อย ๆ เดินทีละขั้น แบบนี้ และต้องเป็นเช่นนี้ตลอดไป ดังนั้น คุณลุงผู้ซึ่งเคยเป็น คนที่คนอื่นให้ความสนใจ ในทุก ๆ ครั้งที่ครอบครัวรวมตัวกัน กลับต้องไปหลบ ๆ ซ่อน ๆ เขาพยายามที่จะหลบคนอื่น ที่มองเขาด้วยสายตาที่น่าสงสาร
And he's not the only one in the world. Every year, 60,000 people are newly diagnosed with Parkinson's, and this number is only rising. As designers, we dream that our designs solve these multifaceted problems, one solution that solves it all, but it need not always be like that. You can also target simple problems and create small solutions for them and eventually make a big impact. So my aim here was to not cure Parkinson's, but to make their everyday tasks much more simple, and then make an impact.
และเขาไม่ได้เป็นคนเดียวที่เป็นโรคนี้ ทุก ๆ ปี จะมีคนถึง 60,000 คนที่ถูก วินิจฉัยว่าเป็นโรคพาร์กินสัน และมันก็มีจำนวนเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ในฐานะนักออกแบบ พวกเรานึกฝันว่าสิ่งที่เรา ออกแบบจะช่วยแก้ปัญหาพวกนี้ได้ เราคิดว่าสิ่งนี้จะแก้ปัญหาได้ทั้งหมด แต่มันไม่จำเป็นเสมอไป คุณสามารถเลือกที่จะตั้งเป้า ไปที่ปัญหาง่าย ๆ และสร้างวิธีการแก้ปัญหาย่อยๆให้กับพวกเขา และในที่สุดมันก็จะสร้างแรงผลักดันครั้งใหญ่ ดังนั้น เป้าหมายที่ฉันมาอยู่ตรงนี้ ไม่ใช่การรักษาคนที่เป็นโรคพาร์กินสัน แต่เป็นการทำให้เรื่องยาก ๆ ในชีวิตประจำวันของพวกเขาง่ายขึ้น และสร้างให้เกิดแรงผลักดัน
Well, the first thing I targeted was tremors, right? My uncle told me that he had stopped drinking coffee or tea in public just out of embarrassment, so, well, I designed the no-spill cup. It works just purely on its form. The curve on top deflects the liquid back inside every time they have tremors, and this keeps the liquid inside compared to a normal cup. But the key here is that it is not tagged as a Parkinson's patient product. It looks like a cup that could be used by you, me, any clumsy person, and that makes it much more comforting for them to use, to blend in. So, well, one problem solved, many more to go.
เอาล่ะ สิ่งแรกที่เล็งไว้เป็นเรื่อง แรงสั่นจากร่างกาย ลุงของฉันบอกว่าเขาเลิกดื่มกาแฟหรือชา ในที่สาธารณะ เพียงเพราะแค่มันรู้สึกเขินอาย โอเค ดังนั้น ฉันก็เลยสร้างถ้วย ที่ไม่หกขึ้นมา มันทำงานง่าย ๆ ตามรูปทรงของมัน ส่วนโค้งด้านบน จะช่วยให้น้ำ ไหลเบนกลับเข้าไปทุกครั้งที่มีแรงสั่น และนี่จะช่วยให้น้ำไม่หก หากเทียบกับถ้วยปกติ แต่สิ่งสำคัญที่สุดอยู่ตรงที่มันไม่เหมือน ของใช้สำหรับคนเป็นโรคพาร์กินสัน มันดูเหมือนถ้วยปกติที่ใช้คุณก็ใช้ ฉันก็ใช้ และคนซุ่มซ่ามก็ใช้ แต่มันทำให้พวกเขาใช้งานได้ง่ายขึ้น เพราะมันกลมกลืนกับถ้วยปกติ เอาล่ะ แก้ไปได้ปัญหาหนึ่งแล้ว ยังมีปัญหาอีกมากมาย
All this while, I was interviewing him, questioning him, and then I realized that I was getting very superficial information, or just answers to my questions. But I really needed to dig deeper to get a new perspective. So I thought, well, let's observe him in his daily tasks, while he's eating, while he's watching TV. And then, when I was actually observing him walking to his dining table, it struck me, this man who finds it so difficult to walk on flat land, how does he climb a staircase? Because in India we do not have a fancy rail that takes you up a staircase like in the developed countries. One actually has to climb the stairs. So he told me, "Well, let me show you how I do it." Let's take a look at what I saw.
ตลอดที่ผ่านมา ฉันสัมภาษณ์เขา ถามเขา และฉันก็ได้แค่ข้อมูลเพียงผิวเผิน หรือเพียงแค่ตอบคำถามของฉัน แต่จริง ๆ ฉันอยากที่จะทุ่มเทเพื่อให้ ได้มุมมองใหม่ ๆ มากกว่านี้ ฉันคิดแล้ว เลยคิดว่าจะไปสังเกต กิจวัตรประจำวันของเขา ในขณะที่เขากินข้าว ในขณะที่เขากำลังดูทีวี และหลังจากนั้น เมื่อตอนที่ฉันกำลังสังเกต เขาตอนที่กำลังเดินไปที่โต๊ะอาหาร ทันใดนั้นฉันก็ฉุกคิดได้ว่า ผู้ชายคนนี้ คนที่แค่เดินบนพื้นเรียบ ๆ ก็ยากแล้ว เขาเดินขึ้นบันไดได้อย่างไร เพราะในอินเดีย พวกเราไม่มีรอกเลื่อน ที่จะช่วยให้คุณขึ้นบันไดได้ เหมือนกับในประเทศที่พัฒนาแล้ว แต่กับคน ๆ นี้ ที่ต้องมาเดินขึ้นลงบันได ดังนั้น เขาจึงบอกฉันว่า "โอเค เดี๋ยวผมจะขึ้นบันไดให้ดูว่าทำยังไง" เรามาดูกันว่าฉันเห็นอะไร
So he took really long to reach this position, and then all this while, I'm thinking, "Oh my God, is he really going to do it? Is he really, really going to do it without his walker?" And then ...
เขาใช้เวลานานมากในการมายืนจุดนี้ และฉันก็คิดตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ว่า "โอ้พระเจ้า นั่นเขาจะทำจริง ๆ ใช่ไหม" "เขาจะเดินลงบันไดโดยที่ไม่ใช้เครื่อง ช่วยเดินจริง ๆใช่ไหม" และหลังจากนั้น
(Laughter)
(เสียงหัวเราะ)
And the turns, he took them so easily.
และเขาก็หมุนตัวกลับ เขาทำมันได้อย่างง่ายดาย
So -- shocked? Well, I was too. So this person who could not walk on flat land was suddenly a pro at climbing stairs.
พวกคุณตกใจใช่ไหม ฉันก็เหมือนกัน คนคนนี้ที่ไม่สามารถเดินบนพื้นเรียบ ๆ กลับเป็นมืออาชีพในการเดินขึ้นลงบันไดได้
On researching this, I realized that it's because it's a continuous motion. There's this other man who also suffers from the same symptoms and uses a walker, but the moment he's put on a cycle, all his symptoms vanish, because it is a continuous motion. So the key for me was to translate this feeling of walking on a staircase back to flat land. And a lot of ideas were tested and tried on him, but the one that finally worked was this one. Let's take a look.
ในการวิจัยเรื่องนี้ ฉันคิดว่าเป็นเพราะ การเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง ในขณะที่อีกหลาย ๆ คน ที่ประสบกับอาการเดียวกัน กลับใช้เครื่องช่วยเดิน ในจังหวะที่เขาทำมันเป็นกิจวัตร อาการของเขาทั้งหมดได้หายไป เพราะการเคลื่อนไหวซ้ำ ๆ ดังนั้น หัวใจในการแก้ปัญหาสำหรับฉันคือการ พยายามแปลงความรู้สึกเวลาเดินบนบันได ให้เหมือนเดินบนพื้นเรียบ และฉันก็ได้ลองใช้แนวคิดมากมายทดสอบเขา แต่สุดท้ายอันที่ได้ผลจริง ๆ เป็นอันนี้ เรามาลองดูกัน
(Laughter)
(เสียงหัวเราะ)
(Applause)
(เสียงปรบมือ)
He walked faster, right?
เขาเดินเร็วขึ้นใช่ไหม
(Applause)
(เสียงปรบมือ)
I call this the staircase illusion, and actually when the staircase illusion abruptly ended, he froze, and this is called freezing of gait. So it happens a lot, so why not have a staircase illusion flowing through all their rooms, making them feel much more confident? You know, technology is not always it. What we need are human-centered solutions. I could have easily made it into a projection, or a Google Glass, or something like that. But I stuck to simple print on the floor. This print could be taken into hospitals to make them feel much more welcome.
ฉันเรียกสิ่งนี้ว่าบันไดลวงตา และเมื่อบันไดลวงตานี้หมดระยะ เขาก็หยุดเหมือนเดิม และนี่เรียกว่าการเดินติดขัด และมันเกิดขึ้นบ่อยครั้ง ดังนั้น ทำไมเราไม่ทำบันไดลวงตา ให้กระจายทั่วห้อง เพื่อทำให้พวกเขารู้สึก สะดวกสบายมากยิ่งขึ้น คุณรู้ไหมว่าบางที เทคโนโลยี ก็ไม่ใช่คำตอบทุกเรื่อง สิ่งที่เราต้องการคือ การยึดคน เป็นศูนย์กลางในการแก้ปัญหา ฉันจะทำให้มันง่าย ๆ ก็ได้ อย่างทำเป็นภาพฉาย หรือใช้แว่นอัจฉริยะของกูเกิ้ล หรืออะไรประมาณนั้น แต่ฉันคิดที่จะเลือกใช้ การพิมพ์ภาพแปะบนพื้น ภาพพิมพ์นี้สามารถเอาไปแปะ ในโรงพยาบาล เพื่อที่ทำให้พวกเขารู้สึกยอมรับได้มากกว่า
What I wish to do is make every Parkinson's patient feel like my uncle felt that day. He told me that I made him feel like his old self again.
สิ่งที่ฉันต้องการคือ ทำให้ทุก ๆ วันของ ผู้ป่วยที่เป็นโรคพาร์กินสัน มีความรู้สึกเหมือนกับลุงของฉันในวันนั้น เขาบอกฉันว่า ฉันทำให้เขารู้สึกเหมือนเป็น ตัวเขาคนเดิมที่เคยเป็น
"Smart" in today's world has become synonymous to high tech, and the world is only getting smarter and smarter day by day. But why can't smart be something that's simple and yet effective? All we need is a little bit of empathy and some curiosity, to go out there, observe. But let's not stop at that. Let's find these complex problems. Don't be scared of them. Break them, boil them down into much smaller problems, and then find simple solutions for them. Test these solutions, fail if needed, but with newer insights to make it better. Imagine what we all could do if we all came up with simple solutions. What would the world be like if we combined all our simple solutions? Let's make a smarter world, but with simplicity.
คำว่า "ฉลาดปราดเปรื่อง" ในโลกปัจจุบัน มีความหมายเหมือนกับความไฮเทค ก้าวหน้า และโลกนี้ก็กำลังจะก้าวหน้า ฉลาดขึ้น ล้ำหน้าไปทุก ๆวัน แต่ทำไมเรา ถึงไม่ฉลาดเลือกที่จะใช้บางสิ่ง ที่มันง่าย ๆ แต่มีประสิทธิภาพสูง สิ่งที่เราต้องการคือการเอาใจใส่แค่เล็กน้อย และความอยากรู้อยากเห็นบางสิ่ง ที่จะออกไปพบปะ ไปสังเกต แต่ไม่ใช่หยุดเพียงแค่นั้น เราควรที่จะค้นหาปัญหาที่ซับซ้อน อย่ากลัวที่จะเข้าหามัน แยกมัน ทำให้ปัญหามันง่ายลง เป็นเพียงปัญหาเล็ก ๆ และหาวิธีง่าย ๆ สำหรับมัน ทดสอบมัน อาจล้มเหลวได้ถ้าจำเป็น แต่ขอให้ได้ความรู้แจ้ง ที่จะทำให้มันดีขึ้น ลองนึกเล่น ๆ ว่าเราทุกคนจะทำอะไรได้บ้าง หากเราคิดขึ้นมาได้ด้วยวิธีการง่าย ๆ โลกของเราจะเป็นอย่างไร หากเราเชื่อมโยง ความคิดที่ง่าย ๆ ของเราได้ทั้งหมด มาช่วยกันสร้างโลกที่ฉลาดขึ้น แต่ใช้วิธีการเรียบง่าย
Thank you.
ขอบคุณค่ะ
(Applause)
(เสียงปรบมือ)