In India, we have these huge families. I bet a lot of you all must have heard about it. Which means that there are a lot of family events. So as a child, my parents used to drag me to these family events.
In India hebben we hele grote families. Ik wed dat velen van jullie er wel van hebben gehoord. Dat betekent dat er ook veel familiefeestjes zijn. Toen ik jong was, sleurden mijn ouders me mee naar die familiefeestjes.
But the one thing that I always looked forward to was playing around with my cousins. And there was always this one uncle who used to be there, always ready, jumping around with us, having games for us, making us kids have the time of our lives. This man was extremely successful: he was confident and powerful. But then I saw this hale and hearty person deteriorate in health. He was diagnosed with Parkinson's.
Waar ik altijd naar uitkeek was spelen met mijn nichten en neven. Ik herinner me één oom die er altijd was. Altijd aan het rondspringen met ons, spelletjes aan het spelen. Hij zorgde ervoor dat wij de tijd van ons leven hadden. Die oom was ontzettend succesvol: hij was zelfverzekerd en machtig. Maar toen zag ik de gezondheid van die sterke, gezonde man achteruitgaan. Hij werd gediagnosticeerd met de ziekte van Parkinson.
Parkinson's is a disease that causes degeneration of the nervous system, which means that this person who used to be independent suddenly finds tasks like drinking coffee, because of tremors, much more difficult. My uncle started using a walker to walk, and to take a turn, he literally had to take one step at a time, like this, and it took forever. So this person, who used to be the center of attention in every family gathering, was suddenly hiding behind people. He was hiding from the pitiful look in people's eyes.
Parkinson is een ziekte die het zenuwstelsel aantast, waardoor een persoon die eerst onafhankelijk was door de tremors plots moeite heeft met simpele dingen als koffie drinken. Mijn oom begon een looprek te gebruiken om mee te lopen en om een bocht te maken, moest hij letterlijk stapje voor stapje bewegen, en dat duurde oneindig lang. Dus mijn oom, die eerder het middelpunt van alle aandacht was op elk familiefeestje, verstopte zich ineens achter anderen. Hij verstopte zich voor de blikken vol medelijden.
And he's not the only one in the world. Every year, 60,000 people are newly diagnosed with Parkinson's, and this number is only rising. As designers, we dream that our designs solve these multifaceted problems, one solution that solves it all, but it need not always be like that. You can also target simple problems and create small solutions for them and eventually make a big impact. So my aim here was to not cure Parkinson's, but to make their everyday tasks much more simple, and then make an impact.
Hij is niet de enige ter wereld. Ieder jaar wordt bij 60.000 personen de ziekte van Parkinson vastgesteld en dat aantal stijgt alleen maar. Als ontwerpers dromen we dat onze ontwerpen deze complexe problemen oplossen: één oplossing voor alle problemen, maar dat hoeft niet per se. We kunnen ook simpele problemen aanpakken en kleine oplossingen bedenken die uiteindelijk een grote impact hebben. Dus mijn doel was niet om de ziekte van Parkinson te genezen, maar om dagelijkse dingen makkelijker te maken en daarmee het verschil te maken.
Well, the first thing I targeted was tremors, right? My uncle told me that he had stopped drinking coffee or tea in public just out of embarrassment, so, well, I designed the no-spill cup. It works just purely on its form. The curve on top deflects the liquid back inside every time they have tremors, and this keeps the liquid inside compared to a normal cup. But the key here is that it is not tagged as a Parkinson's patient product. It looks like a cup that could be used by you, me, any clumsy person, and that makes it much more comforting for them to use, to blend in. So, well, one problem solved, many more to go.
Het eerste wat ik wilde aanpakken waren de trillingen. Mijn oom vertelde me dat hij geen koffie en thee meer dronk in het openbaar, puur uit schaamte. Dus ontwierp ik de no-spill-mok. Het werkt puur op basis van de vorm. De kromming aan de bovenkant leidt de vloeistof terug bij een trilling en dat houdt de vloeistof beter binnen dan een normale mok. Maar het belangrijkste is dat de mok niet een Parkinson-hulpmiddel is. Hij ziet eruit als een mok die ieder onhandig iemand zou kunnen gebruiken, waardoor ze niet opvallen en zich dus niet zo geïsoleerd voelen. Dus, één probleem opgelost en nog veel meer te gaan.
All this while, I was interviewing him, questioning him, and then I realized that I was getting very superficial information, or just answers to my questions. But I really needed to dig deeper to get a new perspective. So I thought, well, let's observe him in his daily tasks, while he's eating, while he's watching TV. And then, when I was actually observing him walking to his dining table, it struck me, this man who finds it so difficult to walk on flat land, how does he climb a staircase? Because in India we do not have a fancy rail that takes you up a staircase like in the developed countries. One actually has to climb the stairs. So he told me, "Well, let me show you how I do it." Let's take a look at what I saw.
Al die tijd interviewde ik mijn oom, ondervroeg ik hem, maar ik ontdekte dat ik slechts oppervlakkige informatie kreeg of enkel een antwoord op mijn vragen. Ik moest dieper gaan voor een nieuw perspectief. Dus dacht ik, laat ik hem observeren in zijn dagelijkse doen: als hij eet, als hij tv kijkt... Toen ik observeerde hoe hij naar de eettafel liep, vroeg ik me af: hoe kan deze man, die zoveel moeite heeft met lopen, een trap opkomen? In India hebben we namelijk geen roltrap om je naar boven te brengen, zoals in meer ontwikkelde landen. Men moet daadwerkelijk een trap beklimmen. Mijn oom zei: "Ik zal het je laten zien." Laten we eens kijken naar wat hij me liet zien.
So he took really long to reach this position, and then all this while, I'm thinking, "Oh my God, is he really going to do it? Is he really, really going to do it without his walker?" And then ...
Het kostte hem heel wat tijd om zich te positioneren en ik vroeg me af: mijn God, gaat hij dit echt doen? Gaat hij echt de trap af zonder zijn looprek? En toen...
(Laughter)
(Gelach)
And the turns, he took them so easily.
Hij maakte de bochten zo gemakkelijk.
So -- shocked? Well, I was too. So this person who could not walk on flat land was suddenly a pro at climbing stairs.
Verbaasd? Ik wel. Deze persoon die niet kon lopen op een vlakke ondergrond bleek een professionele traploper te zijn.
On researching this, I realized that it's because it's a continuous motion. There's this other man who also suffers from the same symptoms and uses a walker, but the moment he's put on a cycle, all his symptoms vanish, because it is a continuous motion. So the key for me was to translate this feeling of walking on a staircase back to flat land. And a lot of ideas were tested and tried on him, but the one that finally worked was this one. Let's take a look.
Uit mijn onderzoek bleek dat het komt, omdat het een onafgebroken beweging is. Er is een andere man, die dezelfde symptomen heeft en ook hij gebruikt een looprek, maar zodra hij op een fiets zit, verdwijnen al zijn symptomen, omdat het een onafgebroken beweging is. Dus de oplossing was om dat gevoel van traplopen te vertalen naar vlakke grond. Heel veel ideeën werden door mijn oom geprobeerd en getest, maar degene die uiteindelijk werkte, was deze. Laten we kijken.
(Laughter)
(Gelach)
(Applause)
(Applaus)
He walked faster, right?
Hij liep sneller. Toch?
(Applause)
(Applaus)
I call this the staircase illusion, and actually when the staircase illusion abruptly ended, he froze, and this is called freezing of gait. So it happens a lot, so why not have a staircase illusion flowing through all their rooms, making them feel much more confident? You know, technology is not always it. What we need are human-centered solutions. I could have easily made it into a projection, or a Google Glass, or something like that. But I stuck to simple print on the floor. This print could be taken into hospitals to make them feel much more welcome.
Ik noem dit de trap-illusie. Toen de trap-illusie plotseling eindigde, verstijfde mijn oom; 'bevriezing van beweging' noemt men dat. Dat gebeurt vaak, dus waarom niet een trap-illusie in iedere kamer om hen een vertrouwd gevoel te geven? Technologie is niet altijd de oplossing. Wat we nodig hebben is persoonsgerichte oplossingen. Ik had er ook een projectie van kunnen maken of een Google Glass applicatie of iets dergelijks. Het is echter een simpele afdruk op de vloer geworden. Die afdruk kan worden gebruikt in ziekenhuizen om Parkinson-patiënten een goed gevoel te geven.
What I wish to do is make every Parkinson's patient feel like my uncle felt that day. He told me that I made him feel like his old self again.
Wat ik hoop te bereiken, is elke Parkinson-patiënt te laten voelen wat mijn oom die dag voelde. Hij vertelde me dat hij zich weer zichzelf voelde.
"Smart" in today's world has become synonymous to high tech, and the world is only getting smarter and smarter day by day. But why can't smart be something that's simple and yet effective? All we need is a little bit of empathy and some curiosity, to go out there, observe. But let's not stop at that. Let's find these complex problems. Don't be scared of them. Break them, boil them down into much smaller problems, and then find simple solutions for them. Test these solutions, fail if needed, but with newer insights to make it better. Imagine what we all could do if we all came up with simple solutions. What would the world be like if we combined all our simple solutions? Let's make a smarter world, but with simplicity.
'Smart' is vandaag de dag synoniem geworden aan hightech en de wereld wordt iedere dag 'smarter'. Maar waarom kan 'smart' niet iets zijn dat simpel maar effectief is. Het enige wat we nodig hebben, is een beetje empathie en nieuwsgierigheid, om op onderzoek uit te gaan, om te observeren. Maar laten we nog verder gaan. Laten we ingewikkelde problemen opzoeken en niet voor ze terugdeinzen, maar ze uit elkaar halen en terugbrengen tot kleinere problemen en dan simpele oplossingen zoeken. Probeer het. Maak fouten, maar leer ervan. Stel je voor wat we zouden kunnen doen als we allemaal kleine oplossingen hadden. Hoe zou de wereld eruitzien als we die kleine oplossingen zouden combineren? Laten we een slimmere wereld maken met simpele oplossingen.
Thank you.
Dankjewel.
(Applause)
(Applaus)