Στην Ινδία, έχουμε τεράστιες οικογένειες. Πάω στοίχημα ότι πολλοί έχετε ακούσει γι' αυτές. Που σημαίνει ότι υπάρχουν πολλές οικογενειακές εκδηλώσεις. Ως παιδί, λοιπόν, οι γονείς μου συνήθιζαν να με σέρνουν σε αυτές.
In India, we have these huge families. I bet a lot of you all must have heard about it. Which means that there are a lot of family events. So as a child, my parents used to drag me to these family events.
Αλλά ένα πράγμα για το οποίο ανυπομονούσα πάντα ήταν να παίξω με τα ξαδέρφια μου. Και πάντα αυτός ο θείος συνήθιζε να είναι εκεί, πάντα έτοιμος, χοροπηδώντας μαζί μας, έχοντας παιχνίδια για εμάς, κάνοντάς μας να περνάμε φανταστικά. Αυτός ο άνδρας ήταν εξαιρετικά επιτυχημένος: είχε αυτοπεποίθηση και δύναμη. Αλλά μετά είδα αυτό το υγιές και εγκάρδιο πρόσωπο να χειροτερεύει στην υγεία του. Είχε διαγνωστεί με τη νόσο του Πάρκινσον.
But the one thing that I always looked forward to was playing around with my cousins. And there was always this one uncle who used to be there, always ready, jumping around with us, having games for us, making us kids have the time of our lives. This man was extremely successful: he was confident and powerful. But then I saw this hale and hearty person deteriorate in health. He was diagnosed with Parkinson's.
Η Πάρκινσον είναι μια ασθένεια που προκαλεί εκφυλισμό του νευρικού συστήματος, που σημαίνει ότι αυτό το άτομο, που συνήθιζε να είναι ανεξάρτητο, ξαφνικά δυσκολεύεται να κάνει πράγματα όπως το να πίνει καφέ λόγω του τρέμουλου. Ο θείος μου χρησιμοποιεί περιπατητή για να περπατήσει, και για να στρίψει, κυριολεκτικά έπρεπε να κάνει ένα βήμα κάθε φορά, κάπως έτσι, και του έπαιρνε μια αιωνιότητα. Αυτό το άτομο, λοιπόν, που συνήθιζε να είναι το κέντρο της προσοχής σε κάθε οικογενειακή συνάθροιση, ξαφνικά άρχισε να αποφεύγει τον κόσμο. Κρυβόταν από το βλέμμα λύπησης του κόσμου.
Parkinson's is a disease that causes degeneration of the nervous system, which means that this person who used to be independent suddenly finds tasks like drinking coffee, because of tremors, much more difficult. My uncle started using a walker to walk, and to take a turn, he literally had to take one step at a time, like this, and it took forever. So this person, who used to be the center of attention in every family gathering, was suddenly hiding behind people. He was hiding from the pitiful look in people's eyes.
Και δεν είναι ο μοναδικός στον κόσμο. Κάθε χρόνο, 60.000 άτομα λαμβάνουν διάγνωση νόσου Πάρκινσον, και αυτός ο αριθμός αυξάνεται. Ως σχεδιαστές, ονειρευόμαστε τα σχέδιά μας να λύσουν αυτά τα πολύπλευρα προβλήματα, με μία λύση που να τα λύνει όλα, αλλά δεν χρειάζεται πάντα να είναι έτσι. Επίσης, μπορείτε να στοχοποιείτε απλά προβλήματα και να δημιουργείτε μικρές λύσεις για αυτά έχοντας τελικά ένα μεγάλο αντίκτυπο. Έτσι ο στόχος μου δεν ήταν να θεραπεύσω τη νόσο Πάρκινσον, αλλά να κάνω τα καθημερινά τους καθήκοντα πολύ πιο απλά, δημιουργώντας έναν αντίκτυπο.
And he's not the only one in the world. Every year, 60,000 people are newly diagnosed with Parkinson's, and this number is only rising. As designers, we dream that our designs solve these multifaceted problems, one solution that solves it all, but it need not always be like that. You can also target simple problems and create small solutions for them and eventually make a big impact. So my aim here was to not cure Parkinson's, but to make their everyday tasks much more simple, and then make an impact.
Το πρώτο πράγμα που στόχευσα ήταν τα τρέμουλα, σωστά; Ο θείος μου μού είπε ότι σταμάτησε να πίνει καφέ ή τσάι δημοσίως απλά και μόνο από ντροπή, έτσι, λοιπόν, σχεδίασα την κούπα που δεν χύνεται. Λειτουργεί μόνο από τη φόρμα του. Η καμπύλη στο πάνω μέρος εκτρέπει το υγρό πίσω στο εσωτερικό κάθε φορά που υπάρχει τρέμουλο, κρατώντας το υγρό μέσα όπως σε μια κανονική κούπα. Αλλά το κλειδί είναι ότι δεν δημιουργήθηκε ως ένα προϊόν για άτομα με νόσο Πάρκινσον. Μοιάζει με μια κούπα που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από εσένα, από εμένα, οποιοδήποτε αδέξιο άτομο, και αυτό το κάνει ακόμα πιο άνετο στη χρήση, για να ενσωματωθούν. Έτσι λοιπόν, λύθηκε ένα πρόβλημα, μένουν πολλά ακόμα.
Well, the first thing I targeted was tremors, right? My uncle told me that he had stopped drinking coffee or tea in public just out of embarrassment, so, well, I designed the no-spill cup. It works just purely on its form. The curve on top deflects the liquid back inside every time they have tremors, and this keeps the liquid inside compared to a normal cup. But the key here is that it is not tagged as a Parkinson's patient product. It looks like a cup that could be used by you, me, any clumsy person, and that makes it much more comforting for them to use, to blend in. So, well, one problem solved, many more to go.
Όλα αυτά ενώ του έπαιρνα συνέντευξη, κάνοντάς του ερωτήσεις, μετά συνειδητοποίησα ότι έπαιρνα πολύ επιπόλαιες πληροφορίες, ή απλώς απαντήσεις στις ερωτήσεις μου. Αλλά πραγματικά έπρεπε να εμβαθύνω για να πάρω μια νέα προοπτική. Έτσι σκέφτηκα, λοιπόν, να τον παρατηρήσω στα καθημερινά του καθήκοντα, ενώ έτρωγε, ενώ έβλεπε τηλεόραση. Μετά, καθώς τον παρατηρούσα να περπατάει προς το τραπέζι για το δείπνο, σκέφτηκα, αυτός ο άνδρας που δυσκολεύεται να περπατήσει σε επίπεδη επιφάνεια, πώς ανεβαίνει μια σκάλα; Επειδή στην Ινδία δεν έχουμε κυλιώμενες σκάλες να σε ανεβάζουν όπως στις προηγμένες χώρες. Πρέπει να ανεβούμε τις σκάλες. Έτσι μου είπε, «Άφησέ με να σου δείξω πώς το κάνω». Ας πάρουμε μια γεύση από αυτά που είδα.
All this while, I was interviewing him, questioning him, and then I realized that I was getting very superficial information, or just answers to my questions. But I really needed to dig deeper to get a new perspective. So I thought, well, let's observe him in his daily tasks, while he's eating, while he's watching TV. And then, when I was actually observing him walking to his dining table, it struck me, this man who finds it so difficult to walk on flat land, how does he climb a staircase? Because in India we do not have a fancy rail that takes you up a staircase like in the developed countries. One actually has to climb the stairs. So he told me, "Well, let me show you how I do it." Let's take a look at what I saw.
Του πήρε πάρα πολύ ώρα να φτάσει αυτή τη θέση, κι εγώ συνεχώς σκεφτόμουν, «Ω θεέ μου, αλήθεια θα το κάνει; Αλήθεια, αλήθεια θα το κάνει χωρίς περιπατητή;» Και μετά...
So he took really long to reach this position, and then all this while, I'm thinking, "Oh my God, is he really going to do it? Is he really, really going to do it without his walker?" And then ...
(Γέλια)
(Laughter)
Και τις στροφές, τις πήρε τόσο εύκολα.
And the turns, he took them so easily.
Σοκαριστήκατε; Λοιπόν, κι εγώ σοκαρίστηκα. Έτσι ενώ δεν μπορούσε να περπατήσει σε επίπεδη επιφάνεια ξαφνικά έγινε επαγγελματίας στο να ανεβαίνει σκάλες.
So -- shocked? Well, I was too. So this person who could not walk on flat land was suddenly a pro at climbing stairs.
Ερευνώντας το, συνειδητοποίησα ότι είναι επειδή είναι μια συνεχής κίνηση. Εδώ είναι ένας άλλος άντρας που υποφέρει από τα ίδια συμπτώματα και χρησιμοποιεί περιπατητή, αλλά τη στιγμή που ανεβαίνει σε ποδήλατο, όλα τα συμπτώματά του εξαφανίζονται επειδή είναι μια συνεχής κίνηση. Έτσι το κλειδί για εμένα ήταν να μεταφράσω το συναίσθημα του να ανεβαίνεις μια σκάλα πίσω σε επίπεδη επιφάνεια. Και πολλές ιδέες δοκιμάστηκαν και εφαρμόστηκαν πάνω του, αλλά εκείνη που τελικά λειτούργησε ήταν αυτή. Ας ρίξουμε μια ματιά.
On researching this, I realized that it's because it's a continuous motion. There's this other man who also suffers from the same symptoms and uses a walker, but the moment he's put on a cycle, all his symptoms vanish, because it is a continuous motion. So the key for me was to translate this feeling of walking on a staircase back to flat land. And a lot of ideas were tested and tried on him, but the one that finally worked was this one. Let's take a look.
(Γέλια)
(Laughter)
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Περπάτησε γρηγορότερα, σωστά;
He walked faster, right?
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Την ονομάζω Ψευδαίσθηση της Σκάλας, και όταν τελείωσε απότομα η ψευδαίσθηση της σκάλας, πάγωσε, και αυτό αποκαλείται το πάγωμα της βάδισης. Συμβαίνει συνέχεια, οπότε γιατί να μην έχουν μια ψευδαίσθηση της σκάλας να περνάει από τα δωμάτιά τους, κάνοντάς τους να έχουν αυτοπεποίθηση; Ξέρετε, η τεχνολογία δεν είναι πάντα αυτό. Χρειαζόμαστε λύσεις προσανατολισμένες στους ανθρώπους. Θα μπορούσα πολύ εύκολα να το είχα κάνει με προβολέα ή στο Google Glass, ή κάτι τέτοιο. Αλλά προτίμησα την απλή εκτύπωση στο πάτωμα. Η εκτύπωση θα μπορούσε να μπει στα νοσοκομεία κάνοντάς τα να μοιάζουν περισσότερο οικεία.
I call this the staircase illusion, and actually when the staircase illusion abruptly ended, he froze, and this is called freezing of gait. So it happens a lot, so why not have a staircase illusion flowing through all their rooms, making them feel much more confident? You know, technology is not always it. What we need are human-centered solutions. I could have easily made it into a projection, or a Google Glass, or something like that. But I stuck to simple print on the floor. This print could be taken into hospitals to make them feel much more welcome.
Αυτό που ονειρεύομαι είναι να κάνω κάθε ασθενή με νόσο Πάρκινσον να νιώσει όπως ένιωσε ο θείος μου εκείνη τη μέρα. Μου είπε ότι τον έκανα να νιώσει όπως πρώτα.
What I wish to do is make every Parkinson's patient feel like my uncle felt that day. He told me that I made him feel like his old self again.
Το «Έξυπνο» στον σημερινό κόσμο έχει γίνει συνώνυμο με την υψηλή τεχνολογία, και ο κόσμος γίνεται πιο έξυπνος μέρα με τη μέρα. Αλλά γιατί δεν μπορεί το έξυπνο να είναι κάτι απλό και αποτελεσματικό; Αυτό που χρειαζόμαστε είναι λίγη ενσυναίσθηση και κάποια περιέργεια, να βγούμε έξω και να παρατηρήσουμε. Αλλά ας μη σταματήσουμε σε αυτά. Ας βρούμε αυτά τα πολύπλοκα προβλήματα. Μην τα φοβάστε. Αναλύστε τα σε πολύ πιο μικρά προβλήματα, και μετά βρείτε απλές λύσεις για αυτά. Δοκιμάστε αυτές τις λύσεις, αποτύχετε αν χρειαστεί, αλλά με καλύτερη επίγνωση για τη βελτίωσή τους. Φανταστείτε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε αν όλοι βρίσκαμε απλές λύσεις. Πώς θα ήταν ο κόσμος αν συνδυάζαμε όλες τις απλές μας λύσεις; Ας δημιουργήσουμε έναν πιο έξυπνο κόσμο, αλλά παράλληλα απλό.
"Smart" in today's world has become synonymous to high tech, and the world is only getting smarter and smarter day by day. But why can't smart be something that's simple and yet effective? All we need is a little bit of empathy and some curiosity, to go out there, observe. But let's not stop at that. Let's find these complex problems. Don't be scared of them. Break them, boil them down into much smaller problems, and then find simple solutions for them. Test these solutions, fail if needed, but with newer insights to make it better. Imagine what we all could do if we all came up with simple solutions. What would the world be like if we combined all our simple solutions? Let's make a smarter world, but with simplicity.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)