Today, I'd like to talk with you about something that should be a totally uncontroversial topic. But, unfortunately, it's become incredibly controversial.
Vandaag wil ik het met jullie hebben over iets wat eigenlijk een geheel onomstreden onderwerp zou moeten zijn. Helaas is het ontzettend controversieel geworden.
This year, if you think about it, over a billion couples will have sex with one another. Couples like this one, and this one, and this one, and, yes, even this one.
Denk hier eens over na: meer dan een miljard stellen zullen dit jaar met elkaar vrijen. Stellen zoals dit hier, en dit, en dit, en, ja, zelfs dit stel.
(Laughter)
(Gelach)
And my idea is this -- all these men and women should be free to decide whether they do or do not want to conceive a child. And they should be able to use one of these birth control methods to act on their decision. Now, I think you'd have a hard time finding many people who disagree with this idea. Over one billion people use birth control without any hesitation at all. They want the power to plan their own lives and to raise healthier, better educated and more prosperous families.
Ik denk er het volgende over: al deze mannen en vrouwen zouden de vrijheid moeten hebben om te beslissen of ze wel of geen kind willen verwekken. Ze zouden een voorbehoedsmiddel moeten kunnen gebruiken om te handelen naar hun beslissing. Volgens mij zul je weinig mensen vinden die het oneens zijn met dit idee. Meer dan een miljard mensen gebruiken zonder twijfel anticonceptie. Zij willen zeggenschap over hun eigen levens en ze willen gezondere, beter opgeleide en rijkere gezinnen kunnen grootbrengen.
But, for an idea that is so broadly accepted in private, birth control certainly generates a lot of opposition in public. Some people think when we talk about contraception that it's code for abortion, which it's not. Some people -- let's be honest -- they're uncomfortable with the topic because it's about sex. Some people worry that the real goal of family planning is to control populations. These are all side issues that have attached themselves to this core idea that men and women should be able to decide when they want to have a child. And as a result, birth control has almost completely and totally disappeared from the global health agenda.
Maar ook al is dit idee voor veel mensen persoonlijk zo geaccepteerd, in de openbaarheid wekt geboortebeperking echt veel weerstand op. Sommige mensen denken dat als we over anticonceptie praten, we eigenlijk abortus bedoelen, wat niet waar is. Sommige mensen, laten we eerlijk zijn, vinden het een ongemakkelijk onderwerp omdat het over seks gaat. Sommige mensen zijn bezorgd dat het echte doel van gezinsplanning is om de bevolkingsgroei te reguleren. Dit zijn allemaal bijzaken die zijn gaan kleven aan dit kernidee dat mannen en vrouwen zouden moeten kunnen beslissen wanneer ze een kind willen krijgen. Met als gevolg dat geboortebeperking bijna helemaal is verdwenen van de wereldgezondheidsagenda.
The victims of this paralysis are the people of sub-Saharan Africa and South Asia. Here in Germany, the proportion of people that use contraception is about 66 percent. That's about what you'd expect. In El Salvador, very similar, 66 percent. Thailand, 64 percent. But let's compare that to other places, like Uttar Pradesh, one of the largest states in India. In fact, if Uttar Pradesh was its own country, it would be the fifth largest country in the world. Their contraception rate -- 29 percent. Nigeria, the most populous country in Africa, 10 percent. Chad, 2 percent. Let's just take one country in Africa, Senegal. Their rate is about 12 percent.
De mensen in Sub-Saharisch Afrika en Zuid-Azië zijn daar de dupe van. Hier in Duitsland is het percentage mensen dat voorbehoedsmiddelen gebruikt ongeveer 66 procent. Dat is ongeveer wat je zou verwachten. In El Salvador hetzelfde: 66 procent. Thailand: 64 procent. Maar vergelijk dat eens met andere plaatsen, zoals Uttar Pradesh, een van de grootste staten van India. Zo groot, dat als Uttar Pradesh een zelfstandig land was, het het vijfde grootste land van de wereld zou zijn. Hun anticonceptiepercentage: 29 procent. Nigeria, het dichtstbevolkte land van Afrika: 10 procent. Tsjaad: 2 procent. Of neem bijvoorbeeld Senegal. Hun percentage is ongeveer 12 procent.
But why is it so low? One reason is that the most popular contraceptives are rarely available. Women in Africa will tell you over and over again that what they prefer today is an injectable. They get it in their arm -- and they go about four times a year, they have to get it every three months -- to get their injection. The reason women like it so much in Africa is they can hide it from their husbands, who sometimes want a lot of children. The problem is every other time a woman goes into a clinic in Senegal, that injection is stocked out. It's stocked out 150 days out of the year. So can you imagine the situation -- she walks all this way to go get her injection. She leaves her field, sometimes leaves her children, and it's not there. And she doesn't know when it's going to be available again. This is the same story across the continent of Africa today.
Waarom is het zo laag? Eén reden is dat de populairste anticonceptiva zelden verkrijgbaar zijn. Vrouwen in Afrika vertellen je telkens weer dat zij tegenwoordig het liefst de prikpil hebben. Ze krijgen die injectie ongeveer vier keer per jaar in hun arm; ze moeten elke drie maanden prikken. Vrouwen in Afrika hebben dit het liefst omdat ze het kunnen verbergen voor hun man, die soms heel veel kinderen wil. Het probleem is dat om de andere keer dat een vrouw daar naar een kliniek gaat, die injectie niet op voorraad is. Het is 150 dagen per jaar niet op voorraad. Dus stel je voor: ze loopt dat hele eind om haar injectie te halen, ze laat haar veld en in sommige gevallen haar kinderen achter, en dan is het er niet. En ze weet niet wanneer het weer verkrijgbaar zal zijn. Dit is overal in Afrika hetzelfde verhaal tegenwoordig.
And so what we've created as a world has become a life-and-death crisis. There are 100,000 women [per year] who say they don't want to be pregnant and they die in childbirth -- 100,000 women a year. There are another 600,000 women [per year] who say they didn't want to be pregnant in the first place, and they give birth to a baby and her baby dies in that first month of life. I know everyone wants to save these mothers and these children. But somewhere along the way, we got confused by our own conversation. And we stopped trying to save these lives.
Dus wat wij als wereld hebben gemaakt, is nu een situatie van leven of dood. Er zijn 100.000 vrouwen [per jaar] die zeggen niet zwanger te willen worden, maar vervolgens in het kraambed sterven -- 100.000 vrouwen per jaar. Er zijn nog eens 600.000 vrouwen [per jaar] die zeggen dat ze eigenlijk niet zwanger hadden willen zijn, maar die vervolgens een baby krijgen en de baby overlijdt in de eerste maand van zijn leven. Ik weet wel dat iedereen deze moeders en kinderen wil redden, maar op een bepaald moment zijn we in de war geraakt van onze eigen woorden en zijn we gestopt met proberen om deze levens te sparen.
So if we're going to make progress on this issue, we have to be really clear about what our agenda is. We're not talking about abortion. We're not talking about population control. What I'm talking about is giving women the power to save their lives, to save their children's lives and to give their families the best possible future.
Dus als we vooruitgang willen boeken met dit probleem, moeten we heel erg duidelijk zijn over wat we bedoelen. We hebben het niet over abortus. We hebben het niet over geboorteregelingen. Ik heb het hier over vrouwen de macht geven om hun eigen levens te sparen, het leven van hun kinderen te sparen en hun gezinnen de best mogelijke toekomst te geven.
Now, as a world, there are lots of things we have to do in the global health community if we want to make the world better in the future -- things like fight diseases. So many children today die of diarrhea, as you heard earlier, and pneumonia. They kill literally millions of children a year. We also need to help small farmers -- farmers who plow small plots of land in Africa -- so that they can grow enough food to feed their children. And we have to make sure that children are educated around the world. But one of the simplest and most transformative things we can do is to give everybody access to birth control methods that almost all Germans have access to and all Americans, at some point, they use these tools during their life. And I think as long as we're really clear about what our agenda is, there's a global movement waiting to happen and ready to get behind this totally uncontroversial idea.
Als mondiale gemeenschap moeten we veel dingen doen voor de wereldgezondheid, als we een betere wereld willen in de toekomst, zoals het tegengaan van ziektes. Zoveel kinderen sterven nog aan diarree, zoals jullie net hebben gehoord, en aan longontsteking. Echt miljoenen kinderen per jaar sterven eraan. We moeten ook de kleine boeren helpen -- boeren die kleine stukjes grond in Afrika bewerken -- zodat ze voldoende eten hebben om hun kinderen te voeden. We moeten zorgen voor onderwijs voor alle kinderen op de wereld. Maar een van de simpelste en meest ingrijpende veranderingen die we kunnen maken, is iedereen toegang geven tot de anticonceptiemethoden waar bijna alle Duitsers en Amerikanen toegang toe hebben. Op een bepaald moment in hun leven gebruiken zij deze middelen. Ik denk dat als we heel duidelijk zijn over wat we willen, dan gaat er een wereldwijde ontwikkeling op gang komen, klaar om dit geheel onomstreden idee te steunen.
When I grew up, I grew up in a Catholic home. I still consider myself a practicing Catholic. My mom's great-uncle was a Jesuit priest. My great-aunt was a Dominican nun. She was a schoolteacher and a principal her entire life. In fact, she's the one who taught me as a young girl how to read. I was very close to her. And I went to Catholic schools for my entire childhood until I left home to go to university. In my high school, Ursuline Academy, the nuns made service and social justice a high priority in the school. Today, in the [Gates] Foundation's work, I believe I'm applying the lessons that I learned in high school.
Toen ik klein was, groeide ik op in een katholiek gezin. Ik beschouw mijzelf nog steeds als actief katholiek. De oudoom van mijn moeder was een jezuïtische priester. Mijn oudtante was een dominicaanse non. Ze werkte haar hele leven als lerares en schoolhoofd. Zij was degene die mij als jong meisje heeft leren lezen. Ik had een hechte band met haar. Mijn hele jeugd heb ik op katholieke scholen gezeten, totdat ik uit huis ging om te gaan studeren. Op mijn middelbare school, van de ursulinenorde, gaven de nonnen dienstverlening en sociale rechtvaardigheid prioriteit. En nu, in mijn werk voor de [Gates] Foundation, denk ik dat ik de lessen toepas die ik op school heb geleerd.
So, in the tradition of Catholic scholars, the nuns also taught us to question received teachings. And one of the teachings that we girls and my peers questioned was is birth control really a sin? Because I think one of the reasons we have this huge discomfort talking about contraception is this lingering concern that if we separate sex from reproduction, we're going to promote promiscuity. And I think that's a reasonable question to be asked about contraception -- what is its impact on sexual morality?
In de katholieke leermeesters' traditie leerden de nonnen ons ook om kritisch na te denken over de lessen. Een van de ideeën waar wij meisjes en mijn klasgenoten vraagtekens bij zetten, was: is geboortebeperking echt zondig? Want ik denk dat een van de redenen waarom het praten over anticonceptie ons zo vreselijk ongemakkelijk maakt, is ons sluimerende gevoel dat als we seks loskoppelen van voortplanting, we losbandigheid toejuichen. Ik denk dat het redelijk is om die vraag over anticonceptie te stellen: wat is de invloed ervan op de seksuele moraal?
But, like most women, my decision about birth control had nothing to do with promiscuity. I had a plan for my future. I wanted to go to college. I studied really hard in college, and I was proud to be one of the very few female computer science graduates at my university. I wanted to have a career, so I went on to business school and I became one of the youngest female executives at Microsoft.
Zoals bij de meeste vrouwen had mijn beslissing over geboortebeperking niets te maken met losbandigheid. Ik had een plan voor mijn toekomst. Ik wilde studeren. Ik deed heel erg mijn best op de universiteit en ik was er trots op een van de weinige meisjes te zijn die afstudeerden in ICT op mijn universiteit. Ik wou carrière maken, dus daarna ging ik nog bedrijfskunde doen en ik werd een van de jongste vrouwelijke leidinggevenden bij Microsoft.
I still remember, though, when I left my parents' home to move across the country to start this new job at Microsoft. They had sacrificed a lot to give me five years of higher education. But they said, as I left home -- and I literally went down the front steps, down the porch at home -- and they said, "Even though you've had this great education, if you decide to get married and have kids right away, that's OK by us, too." They wanted me to do the thing that would make me the very happiest. I was free to decide what that would be. It was an amazing feeling.
Ik weet nog goed dat ik vanuit mijn ouderlijk huis vertrok en naar de andere kant van het land verhuisde voor die baan bij Microsoft. Ze hadden veel opgeofferd om mij vijf jaar naar het hoger onderwijs te laten gaan. Maar toen ik vertrok zeiden ze -- terwijl ik letterlijk het trapje van de veranda afliep -- ze zeiden: "Ook al heb je die mooie studie gedaan, als je besluit om meteen te trouwen en kinderen te krijgen, dan vinden we dat ook prima." Ze wilden dat ik zou doen wat ik het allerliefste wou. Ik had de vrijheid te kiezen wat dat was. Het was een fantastisch gevoel.
In fact, I did want to have kids -- but I wanted to have them when I was ready. And so now, Bill and I have three. And when our eldest daughter was born, we weren't, I would say, exactly sure how to be great parents. Maybe some of you know that feeling. And so we waited a little while before we had our second child. And it's no accident that we have three children that are spaced three years apart. Now, as a mother, what do I want the very most for my children? I want them to feel the way I did -- like they can do anything they want to do in life. And so, what has struck me as I've travelled the last decade for the foundation around the world is that all women want that same thing.
Eigenlijk wilde ik ook graag kinderen, maar ik wou ze graag wanneer ik er klaar voor was. Dus nu hebben Bill en ik er drie. Toen onze oudste dochter werd geboren, wisten we denk ik niet zo goed hoe we goede ouders moesten zijn. Jullie kennen dat gevoel misschien wel. Dus we wachtten een tijdje voordat we ons tweede kind kregen. Het is niet per ongeluk dat we drie kinderen hebben waar telkens drie jaar tussen zit. Wat wil ik nou het allerliefste voor mijn kinderen, als moeder? Ik wil dat zij zich net zo voelen als ik toen: dat ze precies kunnen doen wat zij willen in hun leven. Wat me is opgevallen tijdens de reizen die ik het afgelopen decennium voor de stichting heb gemaakt, is dat alle vrouwen datzelfde willen.
Last year, I was in Nairobi, in the slums, in one called Korogocho -- which literally means when translated, "standing shoulder to shoulder." And I spoke with this women's group that's pictured here. And the women talked very openly about their family life in the slums, what it was like. And they talked quite intimately about what they did for birth control. Marianne, in the center of the screen in the red sweater, she summed up that entire two-hour conversation in a phrase that I will never forget. She said, "I want to bring every good thing to this child before I have another." And I thought -- that's it. That's universal. We all want to bring every good thing to our children.
Vorig jaar was ik in Nairobi, in een sloppenwijk genaamd Korogocho, wat letterlijk vertaald betekent: 'schouder aan schouder staan'. Ik sprak er met de vrouwen op deze foto. De vrouwen spraken heel openhartig over hun gezinsleven in de sloppenwijken; hoe het er was. Ze waren behoorlijk intiem over hoe ze aan geboortebeperking deden. Marianne, in het midden van het scherm, met de rode trui, somde dat hele gesprek van twee uur op in een zin die ik nooit zal vergeten. Ze zei: "Ik wil dit kind het beste geven voordat ik er nog een krijg." Ik dacht: dat is het. Dat geldt voor ons allemaal. We willen allemaal het beste voor onze kinderen.
But what's not universal is our ability to provide every good thing. So many women suffer from domestic violence. And they can't even broach the subject of contraception, even inside their own marriage. There are many women who lack basic education. Even many of the women who do have knowledge and do have power don't have access to contraceptives.
Wat niet voor iedereen hetzelfde is, is of we ook in het beste kunnen voorzien. Zoveel vrouwen zijn slachtoffer van huiselijk geweld. Zij kunnen niet eens beginnen over voorbehoedsmiddelen, zelfs niet binnen hun eigen huwelijk. Veel vrouwen zijn nooit naar school geweest. Zelfs veel van de vrouwen die wel beschikken over kennis en macht, hebben geen toegang tot voorbehoedsmiddelen.
For 250 years, parents around the world have been deciding to have smaller families. This trend has been steady for a quarter of a millennium, across cultures and across geographies, with the glaring exception of sub-Saharan Africa and South Asia. The French started bringing down their family size in the mid-1700s. And over the next 150 years, this trend spread all across Europe. The surprising thing to me, as I learned this history, was that it spread not along socioeconomic lines but around cultural lines. People who spoke the same language made that change as a group. They made the same choice for their family, whether they were rich or whether they were poor. The reason that trend toward smaller families spread was that this whole way was driven by an idea -- the idea that couples can exercise conscious control over how many children they have. This is a very powerful idea. It means that parents have the ability to affect the future, not just accept it as it is.
Al 250 jaar lang hebben ouders over de hele wereld gekozen voor kleinere gezinnen. Dit is al een kwart millennium een vaste trend geweest, onder veel culturen en in veel verschillende landen, met als meest flagrante uitzonderingen: Sub-Saharisch Afrika en Zuid-Azië. De Fransen begonnen kleinere gezinnen te krijgen in het midden van de 18e eeuw, en in de 150 jaar erna heeft deze tendens zich over heel Europa verspreid. Wat mij verbaasde toen ik achter dat verhaal kwam, was dat die verspreiding niet sociaal-economisch, maar cultureel bepaald was. Mensen die dezelfde taal spraken, maakten die verandering als groep. Ze maakten dezelfde keuze voor hun gezin, of ze nu rijk of arm waren. De reden waarom die tendens van kleinere gezinnen zich verspreidde, was het hele idee erachter: het idee dat stellen bewust in de hand kunnen houden hoeveel kinderen ze willen krijgen. Dit is een heel krachtig idee. Het betekent dat ouders de toekomst kunnen beïnvloeden en haar niet alleen maar hoeven te accepteren zoals ze is.
In France, the average family size went down every decade for 150 years in a row until it stabilized. It took so long back then because the contraceptives weren't that good. In Germany, this transition started in the 1880s, and it took just 50 years for family size to stabilize in this country. And in Asia and Latin America, the transition started in the 1960s, and it happened much faster because of modern contraception.
In Frankrijk is de gemiddelde gezinsomvang 150 jaar lang elk decennium blijven dalen tot het stabiliseerde. Het duurde zo lang omdat de anticonceptiva nog niet zo goed waren. In Duitsland begon die overgang in de jaren 1880 en binnen 50 jaar stabiliseerde de gezinsomvang in dit land. In Azië en in Latijns-Amerika begon de verandering in de jaren 1960 en ze ging veel sneller door de moderne voorbehoedsmiddelen.
I think, as we go through this history, it's important to pause for a moment and to remember why this has become such a contentious issue. It's because some family planning programs resorted to unfortunate incentives and coercive policies. For instance, in the 1960s, India adopted very specific numeric targets and they paid women to accept having an IUD placed in their bodies. Now, Indian women were really smart in this situation. When they went to get an IUD inserted, they got paid six rupees. And so what did they do? They waited a few hours or a few days, and they went to another service provider and had the IUD removed for one rupee. For decades in the United States, African-American women were sterilized without their consent. The procedure was so common it became known as the Mississippi appendectomy -- a tragic chapter in my country's history. And as recently as the 1990s, in Peru, women from the Andes region were given anesthesia and they were sterilized without their knowledge.
Als we zo door de geschiedenis gaan, moeten we denk ik wel even stoppen en ons realiseren waarom dit zo'n controversieel punt is geworden. Dat is omdat sommige programma's voor gezinsplanning, gebruik maakten van onfortuinlijke beloningen en een onderdrukkend beleid. Zo had India in de jaren '60 heel precieze kwantitatieve doelstellingen en betaalden ze vrouwen die een spiraaltje lieten plaatsen. Maar Indiase vrouwen gingen hier heel slim mee om. Als ze een spiraaltje lieten plaatsen, kregen ze zes roepies. Dus wat deden ze? Na een paar uur of een paar dagen gingen ze naar een andere dienstverlener die het voor één roepie verwijderde. In Amerika werden decennialang Afro-Amerikaanse vrouwen zonder hun toestemming gesteriliseerd. De behandeling was zo gangbaar dat het bekend werd als de Mississippi-blindedarmoperatie -- een zwart hoofdstuk uit de geschiedenis van mijn land. In de jaren 1990 nog, in Peru, werden vrouwen uit het Andes-gebied verdoofd waarna ze, zonder het te weten, werden gesteriliseerd.
The most startling thing about this is that these coercive policies weren't even needed. They were carried out in places where parents already wanted to lower their family size. Because in region after region, again and again, parents have wanted to have smaller families. There's no reason to believe that African women have innately different desires. Given the option, they will have fewer children. The question is: will we invest in helping all women get what they want now? Or, are we going to condemn them to some century-long struggle, as if this was still revolutionary France and the best method was coitus interruptus?
Het meest verbijsterende hiervan is, dat dat onderdrukkende beleid helemaal niet nodig was. Het werd uitgevoerd op plekken waar ouders hun gezinsomvang toch al wilden beperken. Want in het ene na het andere gebied wilden steeds meer ouders kleinere gezinnen. Er is geen enkele reden om te denken dat Afrikaanse vrouwen van nature andere wensen hebben. Als ze kunnen kiezen, zullen ze minder kinderen krijgen. De vraag is: investeren wij in hulp zodat alle vrouwen nu kunnen krijgen wat ze willen? Of laten we ze over aan een eeuwenlange strijd, alsof we nog midden in de Franse revolutie zitten en de beste manier coïtus interruptus is?
Empowering parents -- it doesn't need justification. But here's the thing -- our desire to bring every good thing to our children is a force for good throughout the world. It's what propels societies forward. In that same slum in Nairobi, I met a young businesswoman, and she was making backpacks out of her home. She and her young kids would go to the local jeans factory and collect scraps of denim. She'd create these backpacks and resell them. And when I talked with her, she had three children, and I asked her about her family. And she said she and her husband decided that they wanted to stop having children after their third one. And so when I asked her why, she simply said, "Well, because I couldn't run my business if I had another child." And she explained the income that she was getting out of her business afforded her to be able to give an education to all three of her children. She was incredibly optimistic about her family's future. This is the same mental calculus that hundreds of millions of men and women have gone through. And evidence proves that they have it exactly right. They are able to give their children more opportunities by exercising control over when they have them.
Ouders de controle geven -- dat behoeft geen rechtvaardiging. Maar het gaat hierom: ons verlangen om onze kinderen het beste te geven is een wereldwijde, eeuwige kracht. Het is wat maatschappijen vooruit brengt. In diezelfde sloppenwijk in Nairobi, ontmoette ik een jonge zakenvrouw die thuis rugzakken maakte. Ze ging met haar kleine kinderen naar de spijkerbroekenfabriek in de buurt om stukjes spijkerstof op te halen. Ze maakte er rugzakken van, die ze verkocht. En toen ik met haar sprak, ze had drie kinderen, en naar haar gezin vroeg, zei ze dat zij en haar man hadden besloten dat ze na hun derde kind geen kinderen meer wilden. Toen ik haar vroeg waarom, zei ze eenvoudigweg: "Want ik zou mijn bedrijf niet kunnen runnen met nog een kind erbij." Ze vertelde me dat ze met de opbrengsten uit haar bedrijf alle drie haar kinderen naar school kon laten gaan. Ze was ongelooflijk optimistisch over de toekomst van haar gezin. Diezelfde afweging is door honderden miljoenen mannen en vrouwen gemaakt. Er is bewijs dat zij gelijk hebben. Ze kunnen hun kinderen meer kansen bieden, door zelf te beslissen wanneer ze die kinderen krijgen.
In Bangladesh, there's a district called Matlab. It's where researchers have collected data on over 180,000 inhabitants since 1963. In the global health community, we like to say it's one of the longest pieces of research that's been running. We have so many great health statistics. In one of the studies, what did they do? Half the villagers were chosen to get contraceptives. They got education and access to contraception. Twenty years later, following those villages, what we learned is that they had a better quality of life than their neighbors. The families were healthier. The women were less likely to die in childbirth. Their children were less likely to die in the first thirty days of life. The children were better nourished. The families were also wealthier. The adult women's wages were higher. Households had more assets -- things like livestock or land or savings. Finally, their sons and daughters had more schooling. So when you multiply these types of effects over millions of families, the product can be large-scale economic development. People talk about the Asian economic miracle of the 1980s -- but it wasn't really a miracle. One of the leading causes of economic growth across that region was this cultural trend towards smaller families.
In Bangladesh is een district dat Matlab heet. Onderzoekers hebben er sinds 1963 gegevens verzameld van meer dan 180.000 inwoners. In de wereldgezondheidszorg staat het bekend als een van de langstlopende onderzoeken ooit. We hebben zoveel mooie statistieken. Wat hebben ze gedaan in een van deze onderzoeken? De helft van de dorpsbewoners kreeg voorbehoedsmiddelen. Zij kregen uitleg over anticonceptie en konden de middelen verkrijgen. Toen we twintig jaar later naar die dorpsbewoners keken, konden we zien dat ze een betere levensstandaard hadden dan hun buren. De gezinnen waren gezonder. Minder vrouwen stierven in het kraambed. Minder kinderen stierven in de eerste dertig dagen van hun leven. De kinderen waren beter gevoed. De gezinnen waren welvarender. De vrouwen hadden hogere salarissen. Gezinnen hadden meer bezittingen: dingen zoals vee of land of spaargeld. En ten slotte, gingen hun zonen en dochters langer naar school. Als je dit soort effecten vermenigvuldigt met miljoenen gezinnen, kan de uitkomst een grootschalige economische ontwikkeling zijn. Mensen hebben het over het economische wonder van de jaren '80 in Azië, maar dat was niet echt een wonder. Een van de belangrijkste oorzaken van de economische groei in dat gebied was deze culturele tendens van kleinere gezinnen.
Sweeping changes start at the individual family level -- the family making a decision about what's best for their children. When they make that change and that decision, those become sweeping regional and national trends. When families in sub-Saharan Africa are given the opportunity to make those decisions for themselves, I think it will help spark a virtuous cycle of development in communities across the continent. We can help poor families build a better future. We can insist that all people have the opportunity to learn about contraceptives and have access to the full variety of methods.
Ingrijpende veranderingen beginnen op het niveau van een enkel gezin -- het gezin dat beslist wat het beste is voor de kinderen. Wanneer zij veranderen en die beslissing nemen, worden dat ingrijpende regionale en landelijke trends. Als gezinnen in Sub-Saharisch Afrika de kans wordt gegeven om zelf die beslissingen te nemen, denk ik dat dat een positieve reeks van ontwikkelingen in gang zal zetten voor samenlevingen in dat hele continent. We kunnen arme mensen helpen een betere toekomst te bouwen. We kunnen er op aandringen dat alle mensen de mogelijkheid krijgen om zich te informeren over anticonceptie en dat alle mogelijke methodes ook verkrijgbaar voor ze zijn.
I think the goal here is really clear: universal access to birth control that women want. And for that to happen, it means that both rich and poor governments alike must make contraception a total priority. We can do our part, in this room and globally, by talking about the hundreds of millions of families that don't have access to contraception today and what it would do to change their lives if they did have access.
Ik denk dat het doel hier heel duidelijk is: wereldwijde toegang tot anticonceptie die vrouwen willen. Voordat dat kan gebeuren, moeten zowel rijke als arme overheden van anticonceptie een absolute prioriteit maken. Wij kunnen onze bijdrage leveren, in deze zaal en wereldwijd, door te praten over de honderden miljoenen gezinnen die vandaag de dag geen voorbehoedsmiddelen kunnen krijgen en hoe het hun levens zou veranderen als die middelen wel verkrijgbaar waren.
I think if Marianne and the members of her women's group can talk about this openly and have this discussion out amongst themselves and in public, we can, too. And we need to start now. Because like Marianne, we all want to bring every good thing to our children. And where is the controversy in that? Thank you.
Ik denk dat als Marianne en de leden van haar vrouwengroep hier openhartig over kunnen praten en deze discussie onderling en in de openbaarheid kunnen hebben, dan kunnen wij dat ook. We moeten er nu mee beginnen. Want net als Marianne, willen we allemaal het beste voor onze kinderen. En wat is daar controversieel aan? Dank u wel.
(Applause)
(Applaus)
Chris Anderson: Thank you. I have some questions for Melinda.
Chris Anderson: Bedankt. Ik heb wat vragen voor Melinda.
(Applause ends)
(Applaus eindigt)
Thank you for your courage and everything else.
Bedankt voor je lef en voor alles.
So, Melinda, in the last few years I've heard a lot of smart people say something to the effect of, "We don't need to worry about the population issue anymore. Family sizes are coming down naturally all over the world. We're going to peak at nine or 10 billion. And that's it." Are they wrong?
Melinda, in de afgelopen jaren heb ik veel intelligente mensen dingen horen zeggen als: "We hoeven ons geen zorgen meer te maken over de bevolkingsgroei. De gezinsomvang neemt vanzelf al in de hele wereld af. Het hoogste punt zal zijn bij negen of tien miljard. En dat is het." Hebben zij het mis?
Melinda Gates: If you look at the statistics across Africa, they are wrong. And I think we need to look at it, though, from a different lens. We need to look at it from the ground upwards. I think that's one of the reasons we got ourselves in so much trouble on this issue of contraception. We looked at it from top down and said we want to have different population numbers over time. Yes, we care about the planet. Yes, we need to make the right choices. But the choices have to be made at the family level. And it's only by giving people access and letting them choose what to do that you get those sweeping changes that we have seen globally -- except for sub-Saharan Africa and those places in South Asia and Afghanistan.
Melinda Gates: Als je naar de statistieken van heel Afrika kijkt, hebben zij het mis. Ik denk ook dat we er op een andere manier naar moeten kijken. We moeten ernaar kijken vanaf de basis. Volgens mij is dat een van de redenen waarom we zoveel problemen kregen rond het onderwerp anticonceptie. We keken ernaar van bovenaf en zeiden dat we op termijn de bevolkingsgroei wilden remmen. Ja, we geven om de aarde. Ja, we moeten de juiste keuzes maken. Maar de keuzes moeten worden gemaakt op gezinsniveau. Alleen als je mensen toegang geeft en hen zelf laat kiezen wat te doen, krijg je die enorme veranderingen die we wereldwijd hebben gezien, behalve in Sub-Saharisch Afrika en die plekken in Zuid-Azië en Afghanistan.
CA: Some people on the right in America and in many conservative cultures around the world might say something like this: "It's all very well to talk about saving lives and empowering women and so on. But, sex is sacred. What you're proposing is going to increase the likelihood that lots of sex happens outside marriage. And that is wrong." What would you say to them?
CA: Sommige rechtse mensen in Amerika en veel mensen van conservatieve culturen in de hele wereld zeggen misschien zoiets als: "Prima hoor, het sparen van levens en de onafhankelijkheid van vrouwen en zo. Maar, seks is iets verhevens. Met jouw voorstel bevorder je seks buiten het huwelijk. En dat is fout." Wat zou je tegen hen zeggen?
MG: I would say that sex is absolutely sacred. And it's sacred in Germany, and it's sacred in the United States, and it's sacred in France and so many places around the world. And the fact that 98 percent of women in my country who are sexually experienced say they use birth control doesn't make sex any less sacred. It just means that they're getting to make choices about their lives. And I think in that choice, we're also honoring the sacredness of the family and the sacredness of the mother's life and the childrens' lives by saving their lives. To me, that's incredibly sacred, too.
MG: Ik zou zeggen dat seks zeker iets verhevens is. Dat is het in Duitsland, en in de Verenigde Staten, en het is iets verhevens in Frankrijk, en op zoveel plekken in de wereld. Het feit dat 98 procent van de Amerikaanse seksueel actieve vrouwen voorbehoedsmiddelen gebruiken, maakt seks niet minder verheven. Het betekent gewoon dat ze keuzes kunnen maken over hun leven. En ik denk dat we met die keuze ook de waardigheid van het gezin en de waardigheid van het leven van de moeder in stand houden, en de levens van de kinderen die zo worden gespaard. Voor mij is dat ook iets heel verhevens.
CA: So what is your foundation doing to promote this issue? And what could people here and people listening on the web -- what would you like them to do?
CA: Wat doet jouw stichting om dit idee te promoten? En wat kunnen de mensen hier en mensen die via internet luisteren -- wat zou je willen dat zij doen?
MG: I would say this -- join the conversation. We've listed the website up here. Join the conversation. Tell your story about how contraception has either changed your life or somebody's life that you know. And say that you're for this. We need a groundswell of people saying, "This makes sense. We've got to give all women access -- no matter where they live." And one of the things that we're going to do is do a large event July 11 in London, with a whole host of countries, a whole host of African nations, to all say we're putting this back on the global health agenda. We're going to commit resources to it, and we're going to do planning from the bottom up with governments to make sure that women are educated -- so that if they want the tool, they have it, and that they have lots of options available either through their local healthcare worker or their local community rural clinic.
MG: Ik zou zeggen: praat mee. Het adres van de website staat hierboven. Praat mee. Vertel jouw verhaal over hoe anticonceptie jouw leven heeft veranderd, of het leven van iemand die je kent. Zeg dat je hier voor bent. Heel veel mensen moeten zeggen: "Dit is logisch. Alle vrouwen moeten dit kunnen krijgen, onafhankelijk van waar ze wonen." Een van de dingen die we gaan doen, is een groot evenement op 11 juli in Londen, met allerlei landen, allerlei Afrikaanse landen, om samen te zeggen dat dit terugkomt op de wereldgezondheidsagenda. We gaan middelen beschikbaar stellen en we gaan een planning maken met overheden van onderaf, om te zorgen dat vrouwen kennis hebben, zodat als ze iets nodig hebben, dat het voorhanden is, en dat ze volop keuzes hebben, via hun lokale gezondheidszorgmedewerker, of via hun plattelandskliniek.
CA: Melinda, I'm guessing that some of those nuns who taught you at school are going to see this TED Talk at some point. Are they going to be horrified, or are they cheering you on?
CA: Melinda, ik kan me voorstellen dat sommige nonnen die je op school lesgaven op een zeker moment deze TED-talk zullen zien. Zullen ze geschokt zijn of moedigen ze je aan?
MG: I know they're going to see the TED Talk because they know that I'm doing it and I plan to send it to them. And, you know, the nuns who taught me were incredibly progressive. I hope that they'll be very proud of me for living out what they taught us about social justice and service. I have come to feel incredibly passionate about this issue because of what I've seen in the developing world. And for me, this topic has become very close to heart because you meet these women and they are so often voiceless. And yet they shouldn't be -- they should have a voice, they should have access. And so I hope they'll feel that I'm living out what I've learned from them and from the decades of work that I've already done at the foundation.
MG: Ik weet dat ze de TED-talk zullen zien, want ze weten dat ik dit doe en ik ga het hen toesturen. En weet je, de nonnen die mij lesgaven waren heel progressief. Ik hoop dat ze trots zijn dat ik hun lessen over dienstverlening en sociale rechtvaardigheid naleef. Ik heb een enorme passie ontwikkeld voor dit onderwerp door wat ik heb gezien in ontwikkelingslanden. Dit onderwerp ligt me nu zo na aan het hart, omdat je die vrouwen ontmoet en ze worden zo vaak niet gehoord. En dat klopt niet; ze moeten een stem hebben, ze moeten toegang hebben. En ik hoop dat zij denken dat ik uitdraag wat ik van hen heb geleerd en van het werk dat ik al decennialang voor de stichting heb gedaan.
CA: So, you and your team brought together today an amazing group of speakers to whom we're all grateful. Did you learn anything?
CA: Jullie hebben hier vandaag een groep fantastische sprekers bijeengebracht die we allemaal dankbaar zijn. Heb je er iets van geleerd?
(Laughter)
(Gelach)
MG: Oh my gosh, I learned so many things. I have so many follow-up questions. And I think a lot of this work is a journey. You heard the discussion about the journey through energy, or the journey through social design, or the journey in the coming and saying, "Why aren't there any women on this platform?" And I think for all of us who work on these development issues, you learn by talking to other people. You learn by doing. You learn by trying and making mistakes. And it's the questions you ask. Sometimes it's the questions you ask that helps lead to the answer the next person that can help you answer it. So I have lots of questions for the panelists from today. And I thought it was just an amazing day.
MG: O jee, ik heb zoveel geleerd. Ik heb nog zoveel vragen... Ik zie dit werk vaak als een weg die we afleggen. Je hebt de discussie gehoord over de weg van energie, of de weg van sociaal ontwerpen, of de weg naar deze vraag: "Waarom staan er geen vrouwen op dit podium?" Ik denk dat voor iedereen die werkt met deze ontwikkelingsproblemen geldt: we leren door gesprekken aan te gaan. Je leert door te doen. Je leert van je fouten. En je vragen zijn belangrijk. Soms zijn het de vragen die je stelt, die je verder brengen, naar iemand anders, die je kan helpen. Dus ik heb heel veel vragen voor de panelleden van vandaag. En ik vond het echt een geweldige dag.
CA: Melinda, thank you for inviting all of us on this journey with you.
CA: Melinda, bedankt dat je ons even meenam op jouw weg.
Thank you so much. MG: Great. Thanks, Chris.
Heel hartelijk bedankt. MG: Super. Bedankt, Chris.