Σήμερα θα ήθελα να σας μιλήσω για ένα θέμα που δεν πρέπει να δέχεται καμία αμφισβήτηση. Αλλά, δυστυχώς, έχει γίνει αμφιλεγόμενο. Αν το σκεφτείτε, φέτος, πάνω από ένα δισεκατομμύριο ζευγαριών θα κάνει έρωτα. Ζευγάρια όπως αυτό, κι αυτό, κι αυτό, και, φυσικά, ακόμη κι αυτό.
Today, I'd like to talk with you about something that should be a totally uncontroversial topic. But, unfortunately, it's become incredibly controversial. This year, if you think about it, over a billion couples will have sex with one another. Couples like this one, and this one, and this one, and, yes, even this one.
(Γέλια)
(Laughter)
Και πιστεύω το εξής -- όλοι αυτοί θα πρέπει να είναι ελεύθεροι να αποφασίσουν αν θέλουν ή όχι να συλλάβουν ένα παιδί. Θα πρέπει να μπορούν να χρησιμοποιήσουν μία από αυτές τις μέθοδους αντισύλληψης σύμφωνα με την απόφασή τους. Φαντάζομαι πως θα δυσκολευτείτε να βρείτε πολλούς που να διαφωνούν με αυτό. Πάνω από ένα δισεκατομμύριο άτομα χρησιμοποιεί αντισύλληψη χωρίς δισταγμό. Θέλουν τη δύναμη να προγραμματίσουν τη ζωή τους, να φτιάξουν υγιέστερες, πιο μορφωμένες και ευημερείς οικογένειες. Αλλά, για μια ιδέα που είναι τόσο ευρέως αποδεκτή ιδιωτικά, η αντισύλληψη δημιουργεί μεγάλη αντιπαράθεση δημοσίως. Μερικοί πιστεύουν ότι, όταν μιλάμε για αντισύλληψη, μιλάμε πλαγίως για έκτρωση, που δεν είναι. Μερικοί -ας είμαστε ειλικρινείς- νιώθουν άβολα με το θέμα επειδή έχει να κάνει με το σεξ. Μερικοί ανησυχούν ότι ο πραγματικός στόχος του οικογενειακού προγραμματισμού είναι ο έλεγχος πληθυσμού. Αυτά είναι όλα παράπλευρα θέματα που έχουν συνδεθεί σε αυτή την κεντρική ιδέα ότι οι άντρες και οι γυναίκες θα πρέπει να μπορούν να αποφασίσουν πότε θέλουν να αποκτήσουν ένα παιδί. Και ως αποτέλεσμα, η αντισύλληψη έχει εξαφανιστεί σχεδόν τελείως από την παγκόσμια ατζέντα υγείας.
And my idea is this -- all these men and women should be free to decide whether they do or do not want to conceive a child. And they should be able to use one of these birth control methods to act on their decision. Now, I think you'd have a hard time finding many people who disagree with this idea. Over one billion people use birth control without any hesitation at all. They want the power to plan their own lives and to raise healthier, better educated and more prosperous families. But, for an idea that is so broadly accepted in private, birth control certainly generates a lot of opposition in public. Some people think when we talk about contraception that it's code for abortion, which it's not. Some people -- let's be honest -- they're uncomfortable with the topic because it's about sex. Some people worry that the real goal of family planning is to control populations. These are all side issues that have attached themselves to this core idea that men and women should be able to decide when they want to have a child. And as a result, birth control has almost completely and totally disappeared from the global health agenda.
Τα θύματα αυτής της παράλυσης είναι οι άνθρωποι της υποσαχάριας Αφρικής και της Νότιας Ασίας. Εδώ στη Γερμανία, το ποσοστό των ατόμων που χρησιμοποιούν αντισύλληψη είναι περίπου 66%. Περίπου το αναμενόμενο. Στο Ελ Σαλβαδόρ, πολύ παρόμοιο, είναι 66%. Στην Ταϊλάνδη είναι 64%. Αλλά ας το συγκρίνουμε με άλλα μέρη, όπως το Ούταρ Πρεντές, μία από τις μεγαλύτερες πολιτείες στην Ινδία. Στην πραγματικότητα, αν το Ούταρ Πρεντές ήταν χώρα από μόνο του, θα ήταν η πέμπτη μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο. Τα ποσοστά αντισύλληψης εκεί είναι 29%. Νιγηρία, η πιο πολυπληθέστερη χώρα στην Αφρική, στο 10%. Στο Τσαντ είναι 2%. Ας πάρουμε μόνο μία χώρα στην Αφρική, τη Σενεγάλη. Τα ποσοστά τους είναι περίπου 12%.
The victims of this paralysis are the people of sub-Saharan Africa and South Asia. Here in Germany, the proportion of people that use contraception is about 66 percent. That's about what you'd expect. In El Salvador, very similar, 66 percent. Thailand, 64 percent. But let's compare that to other places, like Uttar Pradesh, one of the largest states in India. In fact, if Uttar Pradesh was its own country, it would be the fifth largest country in the world. Their contraception rate -- 29 percent. Nigeria, the most populous country in Africa, 10 percent. Chad, 2 percent. Let's just take one country in Africa, Senegal. Their rate is about 12 percent.
Αλλά γιατί είναι τόσο χαμηλά; Ένας λόγος είναι ότι τα πιο δημοφιλή αντισυλληπτικά είναι σπάνια διαθέσιμα. Οι γυναίκες στην Αφρική θα σας πουν ξανά και ξανά ότι αυτό που προτιμούν σήμερα είναι ένα ενέσιμο. Το λαμβάνουν στο χέρι τους -- και πάνε περίπου τέσσερις φορές ετησίως, πρέπει να το λάβουν κάθε τρεις μήνες -- να τους κάνουν την ένεση. Ο λόγος που αρέσει τόσο πολύ στις γυναίκες στην Αφρική είναι ότι μπορούν να το κρύψουν από τους συζύγους τους, που μερικές φορές θέλουν πολλά παιδιά. Το πρόβλημα είναι ότι κάθε δεύτερη φορά που μια γυναίκα πάει σε μια κλινική στη Σενεγάλη αυτή η ένεση είναι σε έλλειψη. Είναι σε έλλειψη 150 μέρες τον χρόνο. Οπότε μπορείτε να φανταστείτε την κατάσταση -- περπατάει τόσο δρόμο για να της κάνουν την ένεση. Αφήνει το χωράφι της, καμιά φορά και τα παιδιά της, και δεν τη βρίσκει. Και δεν ξέρει πότε θα είναι ξανά διαθέσιμη. Το ίδιο συμβαίνει σε όλη την ήπειρο της Αφρικής σήμερα.
But why is it so low? One reason is that the most popular contraceptives are rarely available. Women in Africa will tell you over and over again that what they prefer today is an injectable. They get it in their arm -- and they go about four times a year, they have to get it every three months -- to get their injection. The reason women like it so much in Africa is they can hide it from their husbands, who sometimes want a lot of children. The problem is every other time a woman goes into a clinic in Senegal, that injection is stocked out. It's stocked out 150 days out of the year. So can you imagine the situation -- she walks all this way to go get her injection. She leaves her field, sometimes leaves her children, and it's not there. And she doesn't know when it's going to be available again. This is the same story across the continent of Africa today.
Αυτό που δημιουργήσαμε ως κόσμος έχει γίνει μια κρίση ζωής ή θανάτου. Υπάρχουν 100.000 γυναίκες ετησίως που λένε ότι δεν θέλουν να μείνουν έγκυες και πεθαίνουν στον τοκετό - 100.000 γυναίκες ετησίως. Υπάρχουν άλλες 600.000 γυναίκες ετησίως που λένε ότι δεν ήθελαν να μείνουν έγκυες εξ αρχής, και γέννησαν ένα μωρό και το μωρό αυτό πεθαίνει τον πρώτο μήνα της ζωής του. Ξέρω ότι όλοι θέλουν να σώσουν αυτές τις μητέρες και αυτά τα παιδιά. Αλλά κάπου στην πορεία, μπερδευόμαστε με αυτά που λέμε. Και σταματήσαμε να προσπαθούμε να σώζουμε αυτές τις ζωές.
And so what we've created as a world has become a life-and-death crisis. There are 100,000 women [per year] who say they don't want to be pregnant and they die in childbirth -- 100,000 women a year. There are another 600,000 women [per year] who say they didn't want to be pregnant in the first place, and they give birth to a baby and her baby dies in that first month of life. I know everyone wants to save these mothers and these children. But somewhere along the way, we got confused by our own conversation. And we stopped trying to save these lives.
Έτσι, αν θέλουμε να κάνουμε πρόοδο σε αυτό το θέμα, πρέπει να είμαστε τελείως ξεκάθαροι για το ποια είναι η ατζέντα μας. Δεν μιλάμε για έκτρωση. Δεν μιλάμε για έλεγχο πληθυσμού. Μιλάμε για το να δώσουμε στις γυναίκες τη δύναμη να σώσουν τις ζωές τους, να σώσουν τις ζωές των παιδιών τους και να δώσουν στις οικογένειές τους το καλύτερο δυνατόν μέλλον.
So if we're going to make progress on this issue, we have to be really clear about what our agenda is. We're not talking about abortion. We're not talking about population control. What I'm talking about is giving women the power to save their lives, to save their children's lives and to give their families the best possible future.
Τώρα, ως κόσμος, πρέπει να κάνουμε πάρα πολλά στην παγκόσμια κοινότητα υγείας αν θέλουμε να βελτιώσουμε τον κόσμο στο μέλλον - όπως να πολεμήσουμε τις αρρώστιες. Πολλά παιδιά πεθαίνουν από διάρροια, όπως ακούσατε νωρίτερα, και πνευμονία. Κυριολεκτικά σκοτώνουν εκατομμύρια παιδιά ετησίως. Πρέπει να βοηθήσουμε και τους μικρούς αγρότες -τους αγρότες που οργώνουν μικρά χωράφια στην Αφρική- ώστε να μπορούν να καλλιεργήσουν αρκετό φαγητό για να ταΐσουν τα παιδιά τους. Πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι τα παιδιά σε όλον τον κόσμο εκπαιδεύονται. Αλλά ένα από τα πιο μετασχηματιστικά και απλά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε είναι να δώσουμε σε όλους πρόσβαση σε μεθόδους αντισύλληψης στις οποίες σχεδόν όλοι οι Γερμανοί έχουν πρόσβαση και όλοι οι Αμερικάνοι, κάποια στιγμή, χρησιμοποιούν αυτά τα εργαλεία στη ζωή τους. Και νομίζω ότι όσο είμαστε ξεκάθαροι για το ποια είναι η ατζέντα μας, μια παγκόσμια κίνηση αναμένεται να συμβεί και είναι έτοιμη να υποστηρίξει αυτή την τελείως μη αμφιλεγόμενη ιδέα.
Now, as a world, there are lots of things we have to do in the global health community if we want to make the world better in the future -- things like fight diseases. So many children today die of diarrhea, as you heard earlier, and pneumonia. They kill literally millions of children a year. We also need to help small farmers -- farmers who plow small plots of land in Africa -- so that they can grow enough food to feed their children. And we have to make sure that children are educated around the world. But one of the simplest and most transformative things we can do is to give everybody access to birth control methods that almost all Germans have access to and all Americans, at some point, they use these tools during their life. And I think as long as we're really clear about what our agenda is, there's a global movement waiting to happen and ready to get behind this totally uncontroversial idea.
Μεγάλωσα σε ένα καθολικό σπίτι. Ακόμη θεωρώ τον εαυτό μου εν ενεργεία Καθολική. Ο αδελφός της γιαγιάς της μητέρας μου ήταν Ιησουίτης ιερέας. Η αδελφή της γιαγιάς μου ήταν Δομινικανή καλόγρια. Ήταν δασκάλα και διευθύντρια σχολείου όλη της τη ζωή. Στην πραγματικότητα, αυτή με έμαθε να διαβάζω όταν ήμουν μικρή. Ήμασταν πολύ κοντά. Πήγα σε καθολικά σχολεία όλη μου την παιδική ηλικία μέχρι που έφυγα από το σπίτι για να πάω πανεπιστήμιο. Στο λύκειό μου, τις Ουρσουλίνες, οι καλόγριες είχαν σε υψηλή προτεραιότητα τη λειτουργία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Σήμερα, στη δουλειά του Ιδρύματος Γκέιτς, πιστεύω ότι εφαρμόζω τα μαθήματα που έμαθα στο λύκειο.
When I grew up, I grew up in a Catholic home. I still consider myself a practicing Catholic. My mom's great-uncle was a Jesuit priest. My great-aunt was a Dominican nun. She was a schoolteacher and a principal her entire life. In fact, she's the one who taught me as a young girl how to read. I was very close to her. And I went to Catholic schools for my entire childhood until I left home to go to university. In my high school, Ursuline Academy, the nuns made service and social justice a high priority in the school. Today, in the [Gates] Foundation's work, I believe I'm applying the lessons that I learned in high school.
Έτσι, σύμφωνα με την παράδοση των καθολικών λόγιων, οι καλόγριες μάς έμαθαν επίσης να αμφισβητούμε τις διδαχές μας. Μία από τις διδαχές που αμφισβητήσαμε εμείς τα κορίτσια και οι συμμαθήτριές μου ήταν αν η αντισύλληψη ήταν όντως αμαρτία. Επειδή πιστεύω ότι ένας από τους λόγους που έχουμε αυτή τη μεγάλη δυσφορία στο να μιλάμε για την αντισύλληψη είναι αυτή η επίμονη ανησυχία ότι αν διαχωρίσουμε το σεξ από την αναπαραγωγή θα προωθήσουμε την ακολασία. Νομίζω ότι είναι μια λογική ερώτηση σχετικά με την αντισύλληψη - ποιος είναι ο αντίκτυπός της στη σεξουαλική ηθική;
So, in the tradition of Catholic scholars, the nuns also taught us to question received teachings. And one of the teachings that we girls and my peers questioned was is birth control really a sin? Because I think one of the reasons we have this huge discomfort talking about contraception is this lingering concern that if we separate sex from reproduction, we're going to promote promiscuity. And I think that's a reasonable question to be asked about contraception -- what is its impact on sexual morality?
Αλλά όπως και οι περισσότερες γυναίκες, η απόφασή μου σχετικά με την αντισύλληψη δεν είχε καμία σχέση με την ακολασία. Είχα ένα σχέδιο για το μέλλον μου. Ήθελα να σπουδάσω. Μελετούσα πολύ σκληρά στο κολέγιο, και ήμουν πολύ περήφανη που ήμουν από τις λίγες γυναίκες απόφοιτους πληροφορικής στο πανεπιστήμιό μου. Ήθελα να έχω καριέρα, έτσι σπούδασα διοίκηση επιχειρήσεων και έγινα μία από τις νεότερες γυναίκες στελέχη στη Microsoft. Ακόμη θυμάμαι, όμως, όταν έφυγα από το σπίτι των γονιών μου και μετακόμισα στην άλλη άκρη της χώρας για να πιάσω δουλειά στη Microsoft. Είχαν θυσιάσει πολλά για να μου δώσουν πέντε χρόνια ανώτατων σπουδών. Αλλά είπαν, καθώς έφευγα από το σπίτι -κατέβαινα κυριολεκτικά τα σκαλιά στη βεράντα του σπιτιού μου- και είπαν, «Αν και έκανες αυτές τις εξαιρετικές σπουδές, αν αποφασίσεις να παντρευτείς και να κάνεις παιδιά αμέσως, δεν μας πειράζει ούτε αυτό». Ήθελαν να κάνω αυτό που θα με έκανε πιο ευτυχισμένη. Ήμουν ελεύθερη να αποφασίσω τι θα ήταν αυτό. Ήταν ένα υπέροχο συναίσθημα.
But, like most women, my decision about birth control had nothing to do with promiscuity. I had a plan for my future. I wanted to go to college. I studied really hard in college, and I was proud to be one of the very few female computer science graduates at my university. I wanted to have a career, so I went on to business school and I became one of the youngest female executives at Microsoft. I still remember, though, when I left my parents' home to move across the country to start this new job at Microsoft. They had sacrificed a lot to give me five years of higher education. But they said, as I left home -- and I literally went down the front steps, down the porch at home -- and they said, "Even though you've had this great education, if you decide to get married and have kids right away, that's OK by us, too." They wanted me to do the thing that would make me the very happiest. I was free to decide what that would be. It was an amazing feeling.
Στην πραγματικότητα, ήθελα να κάνω παιδιά - αλλά ήθελα να τα κάνω όταν θα ήμουν έτοιμη. Κι έτσι τώρα, ο Μπιλ κι εγώ έχουμε τρία παιδιά. Όταν γεννήθηκε η μεγαλύτερή μας κόρη, δεν ήμασταν ακριβώς σίγουροι πώς να είμαστε καλοί γονείς. Ίσως κάποιοι από εσάς να γνωρίζετε αυτό το συναίσθημα. Κι έτσι περιμέναμε λιγάκι πριν κάνουμε το δεύτερό μας παιδί. Δεν έχουμε τυχαία τρία παιδιά με διαφορά τριών χρόνων το καθένα. Και τώρα ως μητέρα, τι θέλω περισσότερο για τα παιδιά μου; Θέλω να αισθάνονται όπως κι εγώ - σα να μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν στη ζωή. Κι έτσι, αυτό που μου έκανε εντύπωση καθώς ταξίδευα την τελευταία δεκαετία για το ίδρυμα σε όλον τον κόσμο είναι ότι όλες οι γυναίκες θέλουν το ίδιο πράγμα.
In fact, I did want to have kids -- but I wanted to have them when I was ready. And so now, Bill and I have three. And when our eldest daughter was born, we weren't, I would say, exactly sure how to be great parents. Maybe some of you know that feeling. And so we waited a little while before we had our second child. And it's no accident that we have three children that are spaced three years apart. Now, as a mother, what do I want the very most for my children? I want them to feel the way I did -- like they can do anything they want to do in life. And so, what has struck me as I've travelled the last decade for the foundation around the world is that all women want that same thing.
Πέρσι, ήμουν στο Ναϊρόμπι, στις φτωχογειτονιές, στο Κορογκότσο - που αν το μεταφράσετε κυριολεκτικά σημαίνει «να κάθεσαι ώμο με ώμο». Μίλησα με αυτή την ομάδα γυναικών σε αυτή τη φωτογραφία. Και οι γυναίκες μίλησαν πολύ ανοιχτά για την οικογενειακή τους ζωή στις φτωχογειτονιές και πώς ήταν. Και μου εμπιστεύτηκαν τι έκαναν ως αντισύλληψη. Η Μαριάν, στο κέντρο της οθόνης με το κόκκινο πουλόβερ, συνόψισε ολόκληρη τη δίωρη συζητηση σε μια φράση που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Είπε, «Θέλω να δώσω όλα τα καλά σε αυτό το παιδί πριν κάνω άλλο». Και σκέφτηκα - αυτό είναι. Είναι παγκόσμιο. Όλοι θέλουμε να δώσουμε όλα τα καλά στα παιδιά μας.
Last year, I was in Nairobi, in the slums, in one called Korogocho -- which literally means when translated, "standing shoulder to shoulder." And I spoke with this women's group that's pictured here. And the women talked very openly about their family life in the slums, what it was like. And they talked quite intimately about what they did for birth control. Marianne, in the center of the screen in the red sweater, she summed up that entire two-hour conversation in a phrase that I will never forget. She said, "I want to bring every good thing to this child before I have another." And I thought -- that's it. That's universal. We all want to bring every good thing to our children.
Αυτό που δεν είναι παγκόσμιο όμως, είναι η δυνατότητα να τα παρέχουμε. Πολλές γυναίκες υποφέρουν από την ενδοοικογενειακή βία. Δεν μπορούν καν να αναφέρουν το θέμα της αντισύλληψης μέσα στον ίδιο τους τον γάμο. Σε πολλές γυναίκες λείπει η βασική εκπαίδευση. Ακόμη και πολλές γυναίκες που έχουν τη γνώση και τη δύναμη, δεν έχουν πρόσβαση σε αντισυλληπτικά.
But what's not universal is our ability to provide every good thing. So many women suffer from domestic violence. And they can't even broach the subject of contraception, even inside their own marriage. There are many women who lack basic education. Even many of the women who do have knowledge and do have power don't have access to contraceptives.
Για 250 χρόνια, γονείς σε όλον τον κόσμο αποφασίζουν να κάνουν μικρότερες οικογένειες. Αυτή η τάση είναι σταθερή εδώ και ένα τέταρτο χιλιετίας, σε διάφορους πολιτισμούς και σε διάφορα γεωγραφικά σημεία, με την κραυγαλέα εξαίρεση της υποσαχάριας Αφρικής και της Νότιας Ασίας. Οι Γάλλοι ξεκίνησαν να μικραίνουν τις οικογένειές τους στα μέσα του 18ου αιώνα. Και για τα επόμενα 150 χρόνια, αυτή η τάση εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη. Το εκπληκτικό για μένα, καθώς έμαθα αυτή την ιστορία, ήταν ότι δεν εξαπλώθηκε κατά μήκος των κοινωνικοοικονομικών γραμμών αλλά γύρω από πολιτιστικούς άξονες. Όσοι μιλούσαν την ίδια γλώσσα έκαναν αυτή την αλλαγή ως ομάδα. Έκαναν την ίδια επιλογή για την οικογένειά τους, είτε ήταν πλούσιοι, είτε ήταν φτωχοί. Ο λόγος που εξαπλώθηκε αυτή η τάση για μικρότερες οικογένειες ήταν ότι όλος αυτός ο τρόπος οδηγούνταν από μια ιδέα - την ιδέα ότι τα ζευγάρια μπορούν να εξασκήσουν συνειδητό έλεγχο στο πόσα παιδιά θα κάνουν. Αυτή είναι μια πολύ ισχυρή ιδέα. Σημαίνει ότι οι γονείς έχουν τη δυνατότητα να επηρεάσουν το μέλλον, όχι απλώς να το αποδεχτούν ως έχει.
For 250 years, parents around the world have been deciding to have smaller families. This trend has been steady for a quarter of a millennium, across cultures and across geographies, with the glaring exception of sub-Saharan Africa and South Asia. The French started bringing down their family size in the mid-1700s. And over the next 150 years, this trend spread all across Europe. The surprising thing to me, as I learned this history, was that it spread not along socioeconomic lines but around cultural lines. People who spoke the same language made that change as a group. They made the same choice for their family, whether they were rich or whether they were poor. The reason that trend toward smaller families spread was that this whole way was driven by an idea -- the idea that couples can exercise conscious control over how many children they have. This is a very powerful idea. It means that parents have the ability to affect the future, not just accept it as it is.
Στη Γαλλία, το μέσο μέγεθος οικογένειας μειωνόταν κάθε δεκαετία για 150 συνεχόμενα χρόνια μέχρι που σταθεροποιήθηκε. Χρειάστηκε τόσο πολύ χρόνο επειδή τα αντισυλληπτικά δεν ήταν τόσο καλά τότε. Στη Γερμανία, αυτή η μετάβαση ξεκίνησε τη δεκαετία του 1880, και σε μόλις 50 χρόνια σταθεροποιήθηκε το μέγεθος της οικογένειας στη χώρα αυτή. Στην Ασία και τη Λατινική Αμερική, η μετάβαση ξεκίνησε τη δεκαετία του '60, και συνέβη πολύ γρηγορότερα λόγω της μοντέρνας αντισύλληψης.
In France, the average family size went down every decade for 150 years in a row until it stabilized. It took so long back then because the contraceptives weren't that good. In Germany, this transition started in the 1880s, and it took just 50 years for family size to stabilize in this country. And in Asia and Latin America, the transition started in the 1960s, and it happened much faster because of modern contraception.
Νομίζω, καθώς βλέπουμε αυτή την ιστορία, είναι σημαντικό να σταματήσουμε για λίγο και να θυμηθούμε γιατί έχει γίνει ένα τόσο αμφιλεγόμενο θέμα. Είναι επειδή μερικά προγράμματα οικογενειακού προγραμματισμού κατέφυγαν σε ατυχή κίνητρα και καταναγκαστικές πολιτικές. Για παράδειγμα, τη δεκαετία του '60, η Ινδία υιοθέτησε πολύ συγκεκριμένους αριθμητικούς στόχους και πλήρωναν γυναίκες να δεχτούν να τους τοποθετήσουν ενδομήτρια συσκευή. Τώρα, οι Ινδές ήταν πολύ έξυπνες σε αυτή την περίπτωση. Όταν πήγαιναν για την τοποθέτηση της συσκευής πληρώνονταν έξι ρούπια. Τι έκαναν λοιπόν; Περίμεναν μερικές ώρες ή μερικές μέρες, και πήγαιναν σε έναν άλλον πάροχο να τους βγάλει τη συσκευή για ένα ρούπι. Για δεκαετίες στις Ηνωμένες Πολιτείες, έκαναν στείρωση στις Αφρο-Αμερικάνες χωρίς τη συναίνεσή τους. Αυτή η διαδικασία ήταν τόσο κοινή που έγινε γνωστή ως η σκωληκοειδεκτομή του Μισισίπι - ένα τραγικό κεφάλαιο στην ιστορία της χώρας μου. Και μόλις τη δεκαετία του '90, στο Περού, έκαναν αναισθησία σε γυναίκες από την περιοχή των Άνδεων και τους έκαναν στείρωση χωρίς να το γνωρίζουν.
I think, as we go through this history, it's important to pause for a moment and to remember why this has become such a contentious issue. It's because some family planning programs resorted to unfortunate incentives and coercive policies. For instance, in the 1960s, India adopted very specific numeric targets and they paid women to accept having an IUD placed in their bodies. Now, Indian women were really smart in this situation. When they went to get an IUD inserted, they got paid six rupees. And so what did they do? They waited a few hours or a few days, and they went to another service provider and had the IUD removed for one rupee. For decades in the United States, African-American women were sterilized without their consent. The procedure was so common it became known as the Mississippi appendectomy -- a tragic chapter in my country's history. And as recently as the 1990s, in Peru, women from the Andes region were given anesthesia and they were sterilized without their knowledge.
Το πιο τρομακτικό σε αυτό είναι ότι αυτές οι αναγκαστικές πολιτικές δεν χρειάζονταν καν. Γίνονταν σε μέρη όπου οι γονείς ήδη ήθελαν να μειώσουν το μέγεθος της οικογένειάς τους. Επειδή σε κάθε περιοχή, ολοένα, οι γονείς θέλουν να κάνουν μικρότερες οικογένειες. Δεν υπάρχει λόγος να πιστέψουμε ότι οι Αφρικανές έχουν εγγενώς διαφορετικές επιθυμίες. Αν τους δοθεί η επιλογή, θα κάνουν λιγότερα παιδιά. Η ερώτηση είναι αν θα επενδύσουμε στο να βοηθήσουμε τις γυναίκες να πάρουν αυτό που θέλουν. Ή θα τις καταδικάσουμε στον μακροχρόνιο αγώνα λες και είμαστε ακόμη στη Γαλλία της επανάστασης και η καλύτερη μέθοδος ήταν η διακεκομμένη συνουσία;
The most startling thing about this is that these coercive policies weren't even needed. They were carried out in places where parents already wanted to lower their family size. Because in region after region, again and again, parents have wanted to have smaller families. There's no reason to believe that African women have innately different desires. Given the option, they will have fewer children. The question is: will we invest in helping all women get what they want now? Or, are we going to condemn them to some century-long struggle, as if this was still revolutionary France and the best method was coitus interruptus?
Ενδυνάμωση γονέων - δεν χρειάζεται αιτιολογία. Αλλά το θέμα είναι ότι η επιθυμία μας να δώσουμε ό,τι καλύτερο στα παιδιά μας είναι μια δύναμη καλού σε όλον τον κόσμο. Είναι αυτό που ωθεί τις κοινωνίες. Στην ίδια φτωχογειτονιά στο Ναϊρόμπι, γνώρισα μια νέα επιχειρηματία, κι έφτιαχνε σακίδια από το σπίτι της. Πήγαινε μαζί με τα μικρά της παιδιά στο τοπικό εργοστάσιο τζιν και μάζευε κομματάκια υφάσματος τζιν. Έφτιαχνε αυτά τα σακίδια και τα πουλούσε. Όταν της μίλησα, είχε τρία παιδιά, και τη ρώτησα για την οικογένειά της. Είπε ότι αποφάσισε με τον σύζυγό της ότι ήθελαν να σταματήσουν να κάνουν παιδιά μετά το τρίτο. Όταν τη ρώτησα γιατί, απλά μου είπε, «Επειδή με άλλο ένα παιδί δεν θα μπορούσα να δουλέψω την επιχείρησή μου». Εξήγησε ότι με το εισόδημα από την επιχείρησή της μπορούσε να προσφέρει εκπαίδευση και στα τρία της παιδιά. Ήταν εξαιρετικά αισιόδοξη για το μέλλον της οικογένειάς της. Είναι οι ίδιοι νοητοί υπολογισμοί που έχουν κάνει εκατοντάδες εκατομμύρια άντρες και γυναίκες. Τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι έχουν δίκιο. Μπορούν να δώσουν στα παιδιά τους περισσότερες ευκαιρίες με το να ελέγχουν πότε θα τα κάνουν.
Empowering parents -- it doesn't need justification. But here's the thing -- our desire to bring every good thing to our children is a force for good throughout the world. It's what propels societies forward. In that same slum in Nairobi, I met a young businesswoman, and she was making backpacks out of her home. She and her young kids would go to the local jeans factory and collect scraps of denim. She'd create these backpacks and resell them. And when I talked with her, she had three children, and I asked her about her family. And she said she and her husband decided that they wanted to stop having children after their third one. And so when I asked her why, she simply said, "Well, because I couldn't run my business if I had another child." And she explained the income that she was getting out of her business afforded her to be able to give an education to all three of her children. She was incredibly optimistic about her family's future. This is the same mental calculus that hundreds of millions of men and women have gone through. And evidence proves that they have it exactly right. They are able to give their children more opportunities by exercising control over when they have them.
Στο Μπαγκλαντές, υπάρχει μια περιοχή που λέγεται Μάτλαμπ. Εκεί οι ερευνητές έχουν συλλέξει δεδομένα για περίπου 180.000 κατοίκους από το 1963. Στη παγκόσμια κοινότητα υγείας, μας αρέσει να λέμε ότι είναι από τις πιο μεγάλες μας έρευνες. Έχουμε τόσα πολλά καλά στατιστικά υγείας. Τι έκαναν σε μία από τις μελέτες; Επιλέχθηκαν οι μισοί χωρικοί να λάβουν αντισυλληπτικά. Ενημερώθηκαν και τους δόθηκε πρόσβαση στα αντισυλληπτικά. Μετά από 20 χρόνια, σε αυτά τα χωριά, μάθαμε ότι είχαν καλύτερη ποιότητα ζωής απ' ό,τι οι γείτονές τους. Οι οικογένειες ήταν πιο υγιείς. Οι γυναίκες είχαν λιγότερες πιθανότητες να πεθάνουν στον τοκετό. Τα παιδιά τους είχαν λιγότερες πιθανότητες να πεθάνουν τις πρώτες 30 μέρες της ζωής τους. Τα παιδιά θρέφονταν καλύτερα. Οι οικογένειες ήταν επίσης πιο ευκατάστατες. Οι μισθοί των ενήλικων γυναικών ήταν υψηλότεροι. Τα νοικοκυριά έχουν πιο πολλά περιουσιακά στοιχεία - ζώα, γη ή αποταμιεύσεις. Τέλος, οι γιοι και οι κόρες τους έλαβαν περισσότερη εκπαίδευση. Έτσι όταν πολλαπλασιάσετε τις επιδράσεις σε εκατομμύρια οικογένειες, το προϊόν μπορεί να είναι οικονομική ανάπτυξη μεγάλης κλίμακας. Ο κόσμος μιλάει για το οικονομικό θαύμα της Ασίας τη δεκαετία του '80 - αλλά δεν ήταν όντως θαύμα. Ένας από τους πρωταρχικούς λόγους για την οικονομική ανάπτυξη στην περιοχή ήταν αυτή η πολιτισμική τάση προς μικρότερες οικογένειες.
In Bangladesh, there's a district called Matlab. It's where researchers have collected data on over 180,000 inhabitants since 1963. In the global health community, we like to say it's one of the longest pieces of research that's been running. We have so many great health statistics. In one of the studies, what did they do? Half the villagers were chosen to get contraceptives. They got education and access to contraception. Twenty years later, following those villages, what we learned is that they had a better quality of life than their neighbors. The families were healthier. The women were less likely to die in childbirth. Their children were less likely to die in the first thirty days of life. The children were better nourished. The families were also wealthier. The adult women's wages were higher. Households had more assets -- things like livestock or land or savings. Finally, their sons and daughters had more schooling. So when you multiply these types of effects over millions of families, the product can be large-scale economic development. People talk about the Asian economic miracle of the 1980s -- but it wasn't really a miracle. One of the leading causes of economic growth across that region was this cultural trend towards smaller families.
Οι σαρωτικές αλλαγές ξεκινούν στο μεμονωμένο οικογενειακό επίπεδο - την οικογένεια που παίρνει μια απόφαση για το τι είναι καλύτερο για τα παιδιά της. Όταν κάνουν αυτήν την αλλαγή και πάρουν αυτήν την απόφαση, τότε δημιουργούνται σαρωτικές τοπικές και εθνικές τάσεις. Όταν δοθεί η ευκαιρία στις οικογένειες της υποσαχάριας Αφρικής να πάρουν μόνοι τους αυτές τις αποφάσεις, νομίζω ότι θα βοηθήσει να προκαλέσει έναν ενάρετο κύκλο ανάπτυξης σε κοινότητες σε όλη την ήπειρο. Μπορούμε να βοηθήσουμε τις φτωχές οικογένειες να χτίσουν ένα καλύτερο μέλλον. Μπορούμε να επιμείνουμε ώστε όλοι οι άνθρωποι να έχουν τη δυνατότητα να μάθουν για τα αντισυλληπτικά και να έχουν πρόσβαση στην πλήρη γκάμα μεθόδων.
Sweeping changes start at the individual family level -- the family making a decision about what's best for their children. When they make that change and that decision, those become sweeping regional and national trends. When families in sub-Saharan Africa are given the opportunity to make those decisions for themselves, I think it will help spark a virtuous cycle of development in communities across the continent. We can help poor families build a better future. We can insist that all people have the opportunity to learn about contraceptives and have access to the full variety of methods.
Νομίζω ότι ο στόχος εδώ είναι ξεκάθαρος: καθολική πρόσβαση στην αντισύλληψη που θέλουν οι γυναίκες. Και για να γίνει αυτό, πρέπει και οι πλούσιες και οι φτωχές κυβερνήσεις να κάνουν την αντισύλληψη προτεραιότητα. Μπορούμε να κάνουμε το δικό μας καθήκον, σε αυτό το δωμάτιο και παγκόσμια, μιλώντας για τις εκατοντάδες εκατομμύρια οικογένειες που δεν έχουν πρόσβαση σε αντισύλληψη σήμερα και πώς θα άλλαζε τη ζωή τους αν είχαν πρόσβαση.
I think the goal here is really clear: universal access to birth control that women want. And for that to happen, it means that both rich and poor governments alike must make contraception a total priority. We can do our part, in this room and globally, by talking about the hundreds of millions of families that don't have access to contraception today and what it would do to change their lives if they did have access.
Νομίζω ότι αν η Μαριάν και τα μέλη της γυναικείας ομάδας της μπορούν να μιλήσουν ανοιχτά γι' αυτό και να κάνουν αυτή τη συζήτηση μεταξύ τους και δημόσια, τότε μπορούμε κι εμείς. Και πρέπει να ξεκινήσουμε τώρα. Επειδή όπως και η Μαριάν, όλοι θέλουμε να δώσουμε ό,τι καλύτερο στα παιδιά μας. Ποιος το αμφισβητεί αυτό; Σας ευχαριστώ.
I think if Marianne and the members of her women's group can talk about this openly and have this discussion out amongst themselves and in public, we can, too. And we need to start now. Because like Marianne, we all want to bring every good thing to our children. And where is the controversy in that? Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Κρις Άντερσον: Σ' ευχαριστώ. Έχω μερικές ερωτήσεις για τη Μελίντα.
Chris Anderson: Thank you. I have some questions for Melinda.
(Τέλος χειροκροτημάτων)
(Applause ends)
Σ' ευχαριστώ για το κουράγιο σου και για όλα τα άλλα.
Thank you for your courage and everything else.
Μελίντα, τα τελευταία χρόνια έχω ακούσει πολλούς έξυπνους ανθρώπους να λένε κάτι σαν, «Δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για πληθυσμιακά θέματα πια. Τα μεγέθη των οικογενειών μειώνονται φυσικά σε όλον τον κόσμο. Θα έχουμε μια κορυφή στα εννέα ή 10 δισεκατομμύρια. Αυτό ήταν». Κάνουν λάθος;
So, Melinda, in the last few years I've heard a lot of smart people say something to the effect of, "We don't need to worry about the population issue anymore. Family sizes are coming down naturally all over the world. We're going to peak at nine or 10 billion. And that's it." Are they wrong?
Μελίντα Γκέιτς: Αν κοιτάξεις τα στατιστικά στην Αφρική, κάνουν λάθος. Και νομίζω ότι πρέπει να το δούμε μέσα από μια διαφορετική σκοπιά. Πρέπει να το δούμε από κάτω προς τα πάνω. Νομίζω ότι είναι ένας από τους λόγους που μπήκαμε σε τόσους μπελάδες με το θέμα της αντισύλληψης. Το κοιτάξαμε από πάνω προς τα κάτω και είπαμε ότι θέλουμε να έχουμε άλλα πληθυσμιακά νούμερα με τον καιρό. Ναι, νοιαζόμαστε για τον πλανήτη και πρέπει να κάνουμε σωστές επιλογές. Αλλά οι επιλογές πρέπει να γίνουν στο επίπεδο της οικογένειας. Και μόνο δίνοντας πρόσβαση στον κόσμο και αφήνοντάς τον να επιλέγει τι να κάνει θα έχουμε αυτές τις σαρωτικές αλλαγές που βλέπουμε παγκοσμίως - εκτός από την υποσαχάρια Αφρική και αυτά τα μέρη στη Νότια Ασία και το Αφγανιστάν.
Melinda Gates: If you look at the statistics across Africa, they are wrong. And I think we need to look at it, though, from a different lens. We need to look at it from the ground upwards. I think that's one of the reasons we got ourselves in so much trouble on this issue of contraception. We looked at it from top down and said we want to have different population numbers over time. Yes, we care about the planet. Yes, we need to make the right choices. But the choices have to be made at the family level. And it's only by giving people access and letting them choose what to do that you get those sweeping changes that we have seen globally -- except for sub-Saharan Africa and those places in South Asia and Afghanistan.
ΚΑ: Μερικοί δεξιοί στην Αμερική και σε πολλές συντηρητικές κουλτούρες σε όλον τον κόσμο ίσως να πουν κάτι σαν: «Ωραία μιλάμε για τη σωτηρία ζωών και την ενδυνάμωση γυναικών κ.ο.κ. Αλλά το σεξ είναι ιερό. Αυτό που προτείνετε θα αυξήσει την πιθανότητα του σεξ εκτός γάμου. Και αυτό είναι λάθος». Τι θα έλεγες σε αυτούς.
CA: Some people on the right in America and in many conservative cultures around the world might say something like this: "It's all very well to talk about saving lives and empowering women and so on. But, sex is sacred. What you're proposing is going to increase the likelihood that lots of sex happens outside marriage. And that is wrong." What would you say to them?
ΜΓ: Θα έλεγα ότι το σεξ είναι απολύτως ιερό. Και είναι ιερό στη Γερμανία και στις Ηνωμένες Πολιτείες, και στη Γαλλία και σε τόσα άλλα μέρη στον κόσμο. Και το γεγονός ότι το 98% των σεξουαλικά έμπειρων γυναικών λένε ότι κάνουν χρήση αντισύλληψης, δεν κάνει το σεξ λιγότερο ιερό. Απλώς σημαίνει ότι κάνουν επιλογές για τις ζωές τους. Νομίζω ότι με αυτή την επιλογή, τιμούμε και την ιερότητα της οικογένειας και την ιερότητα της ζωής της μητέρας και των ζωών των παιδιών σώζοντας τις ζωές τους. Για μένα, και αυτό είναι εξαιρετικά ιερό.
MG: I would say that sex is absolutely sacred. And it's sacred in Germany, and it's sacred in the United States, and it's sacred in France and so many places around the world. And the fact that 98 percent of women in my country who are sexually experienced say they use birth control doesn't make sex any less sacred. It just means that they're getting to make choices about their lives. And I think in that choice, we're also honoring the sacredness of the family and the sacredness of the mother's life and the childrens' lives by saving their lives. To me, that's incredibly sacred, too.
ΚΑ: Τι κάνει το ίδρυμά σου για να προωθήσει αυτό το θέμα; Και αυτοί που είναι εδώ και ακούν μέσω του διαδικτύου - τι θα ήθελες να κάνουν;
CA: So what is your foundation doing to promote this issue? And what could people here and people listening on the web -- what would you like them to do?
ΜΓ: Θα έλεγα το εξής - μπείτε στη συζήτηση. Βάλαμε την ιστοσελίδα εδώ πάνω. Μπείτε στη συζήτηση. Πείτε την ιστορία σας για το πώς η αντισύλληψη είτε άλλαξε τη δική σας ζωή ή τη ζωή κάποιου που γνωρίζετε. Και πείτε ότι το υποστηρίζετε. Χρειαζόμαστε ένα κύμα ανθρώπων που να λέει, «Είναι λογικό. Πρέπει να δώσουμε πρόσβαση σε όλες τις γυναίκες, άσχετα με το πού ζουν». Ένα από τα πράγματα που θα κάνουμε είναι μια μεγάλη εκδήλωση στο Λονδίνο στις 11 Ιουλίου, με πολλές χώρες, πολλά αφρικανικά κράτη, για να πούμε όλοι μαζί ότι το βάζουμε πίσω στην παγκόσμια ατζέντα υγείας. Θα δεσμεύσουμε πόρους γι' αυτό, και θα κάνουμε προγραμματισμό από κάτω προς τα πάνω με τις κυβερνήσεις για να σιγουρευτούμε ότι οι γυναίκες ενημερώνονται - έτσι αν θέλουν να έχουν το εργαλείο, θα το έχουν, και θα έχουν πολλές διαθέσιμες επιλογές είτε μέσω του τοπικού παρόχου υγείας ή την τοπική τους αγροτική κλινική της κοινότητας.
MG: I would say this -- join the conversation. We've listed the website up here. Join the conversation. Tell your story about how contraception has either changed your life or somebody's life that you know. And say that you're for this. We need a groundswell of people saying, "This makes sense. We've got to give all women access -- no matter where they live." And one of the things that we're going to do is do a large event July 11 in London, with a whole host of countries, a whole host of African nations, to all say we're putting this back on the global health agenda. We're going to commit resources to it, and we're going to do planning from the bottom up with governments to make sure that women are educated -- so that if they want the tool, they have it, and that they have lots of options available either through their local healthcare worker or their local community rural clinic.
ΚΑ: Μελίντα, μαντεύω ότι μερικές από τις καλόγριες που σε δίδαξαν στο σχολείο θα δουν κάποια στιγμή αυτή την ομιλία TED. Θα το δουν με φρίκη ή θα σε επευφημήσουν;
CA: Melinda, I'm guessing that some of those nuns who taught you at school are going to see this TED Talk at some point. Are they going to be horrified, or are they cheering you on?
ΜΓ: Ξέρω ότι θα δουν την ομιλία TED επειδή ξέρουν ότι την κάνω και σκοπεύω να τους τη στείλω. Ξέρεις, οι καλόγριες που με δίδασκαν ήταν εξαιρετικά προοδευτικές. Ελπίζω να είναι περήφανες για μένα που έκανα πραγματικότητα αυτά που μας δίδαξαν για την κοινωνική δικαιοσύνη και υπηρεσία. Έχω φτάσει να νοιάζομαι πάρα πολύ γι' αυτό το θέμα λόγω όσων έχω δει στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Και για μένα, αυτό το θέμα μου είναι πολύ κοντινό επειδή συναντάς αυτές τις γυναίκες και συχνά δεν έχουν φωνή. Και όμως θα έπρεπε - θα πρέπει να έχουν φωνή, θα πρέπει να έχουν πρόσβαση. Ελπίζω να αισθάνονται ότι πραγματοποιώ αυτά που έμαθα από αυτές και από τις δεκαετίες δουλειάς που έχω ήδη κάνει στο ίδρυμα.
MG: I know they're going to see the TED Talk because they know that I'm doing it and I plan to send it to them. And, you know, the nuns who taught me were incredibly progressive. I hope that they'll be very proud of me for living out what they taught us about social justice and service. I have come to feel incredibly passionate about this issue because of what I've seen in the developing world. And for me, this topic has become very close to heart because you meet these women and they are so often voiceless. And yet they shouldn't be -- they should have a voice, they should have access. And so I hope they'll feel that I'm living out what I've learned from them and from the decades of work that I've already done at the foundation.
ΚΑ: Εσύ και η ομάδα σου συγκεντρώσατε σήμερα μια υπέροχη ομάδα ομιλητών για τους οποίους είμαστε ευγνώμονες. Έμαθες τίποτα;
CA: So, you and your team brought together today an amazing group of speakers to whom we're all grateful. Did you learn anything?
(Γέλια)
(Laughter)
ΜΓ: Θεέ μου, έμαθα τόσα πολλά πράγματα. Έχω πάρα πολλές ερωτήσεις. Νομίζω ότι πολύ από αυτή τη δουλειά είναι ένα ταξίδι. Άκουσες τη συζήτηση για το ταξίδι μέσω της ενέργειας, ή το ταξίδι μέσω του κοινωνικού σχεδιασμού, ή το ταξίδι που διαπιστώνεις, «Γιατί δεν υπάρχουν καθόλου γυναίκες σε αυτή την πλατφόρμα;» Νομίζω ότι για όλους εμάς που δουλεύουμε σε αυτά τα αναπτυξιακά θέματα, μαθαίνεις μιλώντας σε άλλους ανθρώπους. Μαθαίνεις κάνοντας. Μαθαίνεις προσπαθώντας και κάνοντας λάθη. Είναι οι ερωτήσεις που κάνεις. Μερικές φορές αυτές οι ερωτήσεις βοηθούν να πας στην απάντηση, στον επόμενο που μπορεί να βοηθήσει να την απαντήσεις. Έχω πολλές ερωτήσεις για τους σημερινούς πανελίστες. Και πιστεύω ότι ήταν μια απίστευτη ημέρα.
MG: Oh my gosh, I learned so many things. I have so many follow-up questions. And I think a lot of this work is a journey. You heard the discussion about the journey through energy, or the journey through social design, or the journey in the coming and saying, "Why aren't there any women on this platform?" And I think for all of us who work on these development issues, you learn by talking to other people. You learn by doing. You learn by trying and making mistakes. And it's the questions you ask. Sometimes it's the questions you ask that helps lead to the answer the next person that can help you answer it. So I have lots of questions for the panelists from today. And I thought it was just an amazing day.
ΚΑ: Μελίντα, σε ευχαριστώ που μας κάλεσες σε αυτό το ταξίδι μαζί σου.
CA: Melinda, thank you for inviting all of us on this journey with you.
Ευχαριστώ πολύ. ΜΓ: Υπέροχα. Ευχαριστώ, Κρις.
Thank you so much. MG: Great. Thanks, Chris.