I call myself a body architect. I trained in classical ballet and have a background in architecture and fashion. As a body architect, I fascinate with the human body and explore how I can transform it.
Tôi gọi mình là người kiến trúc cơ thể Tôi đã từng học múa bale cổ điển và có kinh nghiệm trong ngành kiến trúc và thời trang Như 1 nhà kiến trúc sư cơ thể, tôi mê hoặc với cơ thể con người và khám phá xem tôi có thể biến đổi nó như thế nào
I worked at Philips Electronics in the far-future design research lab, looking 20 years into the future. I explored the human skin, and how technology can transform the body. I worked on concepts like an electronic tattoo, which is augmented by touch, or dresses that blushed and shivered with light. I started my own experiments. These were the low-tech approaches to the high-tech conversations I was having. These are Q-tips stuck to my roommate with wig glue.
Tôi đã từng làm ở công ty điện Phillip ở phòng nghiên cứu "Thiết kế tương lai", nhìn về tương lai 20 năm tới. Tôi tìm hiểu về da con người, và công nghệ có thể biến đổi cơ thể như thế nào Tôi làm việc với khái niệm như là một hình xăm điên tử, mà có thể tăng kích thước bằng cách chạm vào, hoặc mặc nó với sự đỏ mặt hoặc rung động bằng ánh sáng Tôi đã bắt đầu thí nghiệm của mình. Đây là các cách tiếp cận công nghệ thấp đến giao tiếp công nghệ cao. Đây là Q-tips dính lên người bạn cùng phòng tôi với keo tóc giả.
(Laughter)
(Tiếng cười)
I started a collaboration with a friend of mine, Bart Hess -- he doesn't normally look like this -- and we used ourselves as models. We transformed our apartments into our laboratories, and worked in a very spontaneous and immediate way. We were creating visual imagery provoking human evolution.
Tôi bắt đầu hợp tác với 1 người bạn cảu tôi, Bart Hes -- bình thường anh ta không giống thế này -- và chúng tôi thường sử dụng mình như 1 những người mẫu. Chúng tôi biến căn hộ của mình thành phòng thí nghiệm, và làm việc theo 1 cách rất tự nhiên và trực tiếp. Chúng tôi đã tạo ra hình ảnh trực quan khiêu khích sự tiến hóa của loài người.
Whilst I was at Philips, we discussed this idea of a maybe technology, something that wasn't either switched on or off, but in between. A maybe that could take the form of a gas or a liquid. And I became obsessed with this idea of blurring the perimeter of the body, so you couldn't see where the skin ended and the near environment started. I set up my studio in the red-light district and obsessively wrapped myself in plumbing tubing, and found a way to redefine the skin and create this dynamic textile. I was introduced to Robyn, the Swedish pop star, and she was also exploring how technology coexists with raw human emotion. And she talked about how technology with these new feathers, this new face paint, this punk, the way that we identify with the world, and we made this music video.
Khi còn ở Phillip, chúng tôi thảo tuận ý tưởng nay có thể là một công nghệ, 1 thứ mà không cần phải bật hay tắt, mà là ở giữa. 1 thứ có thể có hình dạng giống một loại khí hay chất lỏng. Và tôi bị ám ảnh với ý tưởng làm mờ kích thước của cơ thể, nên bạn không thể thấy da kết thúc chỗ nào và môi trường bắt đầu ở đâu. Tôi bắt đầu gây dựng studio của mình ở vùng ánh sáng-đỏ và trói bản thân tôi lại với ống dẫn, và tìm ra 1 cách để định nghĩa lại da và tạo ra sợi dệt động. Tôi được giới thiệu với Robyn, ngôi sao nhạc pop Thụy Điển và cô ấy đã tìm hiểu công nghệ cùng tồn tại với cảm xúc chân nguyên thủy của con người như thế nào. Và cô ấy nói về công nghệ với loại vật liệu này, sự trang điểm mới này, cách chúng ta nhận biết thế giới, và chúng tôi đã tạo ra đoạn video ca nhạc này.
I'm fascinated with the idea of what happens when you merge biology with technology, and I remember reading about this idea of being able to reprogram biology, in the future, away from disease and aging. And I thought about this concept of, imagine if we could reprogram our own body odor, modify and biologically enhance it, and how would that change the way that we communicate with each other? Or the way that we attract sexual partners? And would we revert back to being more like animals, more primal modes of communication? I worked with a synthetic biologist, and I created a swallowable perfume, which is a cosmetic pill that you eat and the fragrance comes out through the skin's surface when you perspire. It completely blows apart the way that perfume is, and provides a whole new format. It's perfume coming from the inside out. It redefines the role of skin, and our bodies become an atomizer.
Tôi bị thôi miên bởi ý tưởng về chuyện gì sẽ xảy ra khi bạn kết hợp sinh học và công nghệ, và tôi nhớ đã đọc được ý tưởng này về khả năng tổ chức lại sinh học, trong tương lai, tránh xa bênh tật và tuổi tác. Và tôi nghĩ về khái niệm, hình dung nêu ta có thể lập trình lại mùi hương của chúng ta, thay đổi và cải tiến nó về mặt sinh học, và nó sẽ thay đổi cách chúng ta giao tiếp với người xung quanh như thế nào? Hay cách chúng ta quyến rũ bạn tình? Và chúng ta sẽ ngược lại giống động vật hơn, nhiêu hơn tính sơ khai của giao tiếp? Tôi làm việc với 1 nhà sinh học tổng hợp, và tạo ra 1 viên nước hoa có thể nuốt, giống như 1 viên thuốc bạn uống và mùi hương lan tỏa ra ngoài qua bề mặt da khi bạn ra mồ hôi. Nó thật sự thổi bay đi định nghĩa về nước hoa, và tạo ra 1 loại mới. Đó là nước hoa từ bên trong tỏa ra ngoài Nó định nghĩa lại vai trò của da, và cơ thể trở thành một cỗ máy tỏa hương.
I've learned that there's no boundaries, and if I look at the evolution of my work i can see threads and connections that make sense. But when I look towards the future, the next project is completely unknown and wide open. I feel like I have all these ideas existing embedded inside of me, and it's these conversations and these experiences that connect these ideas, and they kind of instinctively come out.
Tôi được học rằng nó không có ranh giới, và nếu tôi nhìn vào sư phát triển trong công việc của tôi Tôi có thể thấy sợi dây liên kết và nó hoàn toàn có ý nghĩa Nhưng khi tôi nhìn vào tương lai, dự án tiếp theo hoàn toàn chưa xác định và để mở Tôi cảm giác như tôi có tất cả ý tưởng đang tồn tại sâu trong tôi, nó là những cuộc nói chuyện và những kinh nghiệm kết nối các ý tưởng, và nó hiện lên theo bản năng
As a body architect, I've created this limitless and boundless platform for me to discover whatever I want. And I feel like I've just got started.
Như 1 kiến trúc sư cơ thể, Tôi tạo nên nền tảng không có giới hạn và ranh giới với tôi để khám phá những gì tôi muốn. Và tôi cảm thây như tôi vừa mới bắt đầu
So here's to another day at the office.
Nên đây sẽ là 1 ngày mới ở văn phòng.
(Laughter) (Applause)
:))
Thank you!
Xin cám ơn!
Thank you!
Cám ơn!