I call myself a body architect. I trained in classical ballet and have a background in architecture and fashion. As a body architect, I fascinate with the human body and explore how I can transform it.
Ik noem mezelf lichaamsarchitect. Ik ben geschoold in klassiek ballet en heb een achtergrond in architectuur en mode. Als lichaamsarchitect ben ik gefascineerd door het menselijk lichaam en onderzoek ik hoe ik het kan transformeren.
I worked at Philips Electronics in the far-future design research lab, looking 20 years into the future. I explored the human skin, and how technology can transform the body. I worked on concepts like an electronic tattoo, which is augmented by touch, or dresses that blushed and shivered with light. I started my own experiments. These were the low-tech approaches to the high-tech conversations I was having. These are Q-tips stuck to my roommate with wig glue.
Ik werkte bij Philips Electronics in het ontwerpbureau van de verre toekomst, waar we 20 jaar vooruit keken. Ik verkende de menselijke huid, en hoe technologie het lichaam kan transformeren. Ik werkte aan concepten als een elektronische tatoeage die groeit door aanraking, of jurken die bloosden en trilden met licht. Ik begon mijn eigen experimenten. Dit waren de low-tech-benaderingen van de high-tech-conversaties die ik had. Dit zijn wattenstaafjes die met pruikenlijm op mijn huisgenoot geplakt zitten.
(Laughter)
(Gelach)
I started a collaboration with a friend of mine, Bart Hess -- he doesn't normally look like this -- and we used ourselves as models. We transformed our apartments into our laboratories, and worked in a very spontaneous and immediate way. We were creating visual imagery provoking human evolution.
Ik begon een samenwerking met een vriend, Bart Hess -- hij ziet er niet altijd zo uit -- en we gebruikten onszelf als model. We transformeerden onze woningen tot laboratoria, en werkten op een spontane en directe manier. We creëerden visuele beeldtaal die menselijke evolutie uitlokt.
Whilst I was at Philips, we discussed this idea of a maybe technology, something that wasn't either switched on or off, but in between. A maybe that could take the form of a gas or a liquid. And I became obsessed with this idea of blurring the perimeter of the body, so you couldn't see where the skin ended and the near environment started. I set up my studio in the red-light district and obsessively wrapped myself in plumbing tubing, and found a way to redefine the skin and create this dynamic textile. I was introduced to Robyn, the Swedish pop star, and she was also exploring how technology coexists with raw human emotion. And she talked about how technology with these new feathers, this new face paint, this punk, the way that we identify with the world, and we made this music video.
Bij Philips bespraken we het idee van een 'misschien-technologie', iets dat niet ofwel aan of uit stond, maar ergens in het midden. Misschien kon die de vorm hebben van een gas of vloeistof. Ik raakte geobsedeerd door het idee van een diffuse begrenzing van het lichaam, zodat je niet kon zien waar de huid ophoudt en de omgeving begint. Ik bouwde mijn atelier in de hoerenbuurt, hulde mezelf obsessief in plastic buismateriaal en vond een manier om de huid te herdefiniëren en een soort dynamisch textiel te creëren. Ik werd voorgesteld aan Robyn, de Zweedse popster, die ook onderzocht hoe technologie samengaat met ruwe menselijke emotie. Ze had het over technologie als de nieuwe veren, nieuwe gezichtsverf, punk, onze wijze van identificatie met de wereld. We maakten een videoclip.
I'm fascinated with the idea of what happens when you merge biology with technology, and I remember reading about this idea of being able to reprogram biology, in the future, away from disease and aging. And I thought about this concept of, imagine if we could reprogram our own body odor, modify and biologically enhance it, and how would that change the way that we communicate with each other? Or the way that we attract sexual partners? And would we revert back to being more like animals, more primal modes of communication? I worked with a synthetic biologist, and I created a swallowable perfume, which is a cosmetic pill that you eat and the fragrance comes out through the skin's surface when you perspire. It completely blows apart the way that perfume is, and provides a whole new format. It's perfume coming from the inside out. It redefines the role of skin, and our bodies become an atomizer.
Ik ben gefascineerd door het idee van wat er gebeurt als je biologie met technologie kruist, en ik herinner me dat ik las over het herprogrammeren van biologie, in de toekomst, weg van ziekte en ouderdom. Ik dacht over het concept van -- stel je voor dat we onze eigen lichaamsgeur konden veranderen en verbeteren, hoe zou dat onze communicatie met elkaar veranderen? Of de wijze waarop we sexuele partners aantrekken? Zouden we teruggaan naar meer dierlijke vormen van communicatie? Ik werkte met een synthetisch bioloog en creeëerde een drinkbaar parfum, een cosmetische pil die je eet, waarna de geur door de huid heen komt als je transpireert. Het haalt volledig overhoop wat een parfum is, en creëert een nieuw format. Het is parfum dat van binnen naar buiten komt. Het herdefinieert de rol van de huid, en onze lichamen worden verstuivers.
I've learned that there's no boundaries, and if I look at the evolution of my work i can see threads and connections that make sense. But when I look towards the future, the next project is completely unknown and wide open. I feel like I have all these ideas existing embedded inside of me, and it's these conversations and these experiences that connect these ideas, and they kind of instinctively come out.
Ik heb geleerd dat er geen grenzen zijn. Als ik kijk naar de evolutie van mijn werk, kan ik logische draden en connecties zien. Maar als ik naar de toekomst kijk, is het volgende project volledig onbekend en open. Ik voel dat ik allemaal ideeën met me meedraag, en het zijn de conversaties en ervaringen die deze ideeën verbinden, waarna ze instinctief naar buiten komen.
As a body architect, I've created this limitless and boundless platform for me to discover whatever I want. And I feel like I've just got started.
Als lichaamsarchitect heb ik een grenzeloos platform gecreëerd waar ik kan ontdekken wat ik wil. Ik voel dat ik nog maar aan het begin sta.
So here's to another day at the office.
Ik heb een geweldige tijd op kantoor.
(Laughter) (Applause)
(Gelach) (Applaus)
Thank you!
Dank je!
Thank you!
Dank je!